장음표시 사용
391쪽
qui coniunctam habet dilectionem personae
iuxta illud e Noa reptilit Deus plebem suam, quum prascivit. Quomodo exponi posse aliquos Patres ait August de dono perseuerantiae, cap. 8.in sne. alias cap. s. quod videtur dixisse pro ter Chrysostomum, qui sermoner in Epis .ad Ephes explicans prordestinationem in adoptionem filiorum Dei, & vocationem illam, qua Deus nos vocavit secudum propos tum suum ait: unas missu forte nos elegit, omnino vera rotariis tibertim propositum predesinvios, id est, Ilii elictione facta separauit, ruxta quod nos Pirit antequam in sortem inseremur;ills enimvoces, tim-ru quod nos vidit, malum sensum habere possunt; nis intelligantur, ut August.admonuit, non descientia meritorum, sed de scientia, qua aliquis diligitur: nulla enim electio ad gratiam vel gloriam csse potest ex his, quae antecedunt sortem,
13 Tertium argumentum esse potest huiusmodi , quod dupleti illa voluntas libera esse noα possit in Deo circa eandem gloriam, quia deberet illis voluntatibus respondere distinctus es sectus in tempore,&distinctum obiectum; nam circa idem omnino obiectum non potest simul esse duplex actus in voluntate , non 'autem est diuersus effectus, neq; diuersum obiectum, per quod huiusmo/i,oluntates distinguantur. hae spondeo negando minorem ex dictis, quia primae voluntati, quae est prima,&remota intentio gloriae, in tempore respondet effectio alicuius medii gratiae ordinati in gloriam, scut in finem re ipsa futurum, cuius obiectum prout distinguitur ab electione tali med ij, est bonitasfinis futuri eum et rcunstantia debitae remuneratronis in illo volita;alteri autem voluntati alius enfectus respondet. scilicet, lutio sola pram ij, in qua circunstantia illa ratio debiti non est par, obiecti voliti,ut volitum est, quamuis concomitanter si in illo obiecto volito. 14 Sed contra urgere aliquis potest, eadem voluntas , qua efficaciter amatur aliquis finis, exua oritur electio medioru inpoteu esse immeiatum principium existentiae finis voliti: ergo sola actio soluendi praemium non est sussciens effectus,ut intelligi debeat in Deo distincta voluntas exequens a voluntate intendente Respsi deo per distinctionem anteeedentis, nempe in voluntate cuius actus distinguuntur per solam intrinsecam Ipsorum entitatem, eundem actum
circa finem, qui est principium electionis mediorum, posse etiam insuere in executionem fianis, nisi in illa executione mutetur ratio volendi; in voluntate autem, cuius actus non distinguuntur per ipsorum entitatem, sed per solum extrinsecum respectum sumptum ab operati ne latura ad extra ut contingit in voluntate diuina, id esse plane impossibile, quia nouus actus concurrendi ad extra in executione est proximum fundamentum cuiusdam distincti respoctus in voluntate, a qua est talis executio,quare in voluntate diuina prueter illum actu circa fine,
ex quo est electio medioru, intelligi debet alius
distinctus, o quo immediate si executio snἰs. Accedit, quod ratiovolendi necessario mut
tur in executione,qua Deus dat gloriam remuisnerando merita, utique ex voluntate remunerandi;voluntas autem remunerationis essensaliter praesupponit rationem debiti exerciti, ac proinde praescientiam meriti absolute suturi, ut praecognoscatur debitum, quod est necessaria conditio obiecti sormalis voluntatis remun rantis;ricet autem controuersa esse possit, an ille actus circa finem ex cuius eomplacentia est electio mediorum si escax volitio ; an vero tantum simplex complacentia ; quod tamen praee ere debeat electionem mediorum actus aliquis circa snem distinctus ab illo.ex quo immediate est finis executioi necessario a stirmandum estposito illo principio. quod verissimum est, voluntatem diuinam ad obiectum creatum libere terminari per extrinseca1n habitudinc in operationis ad extra . non autem per solam in trinsecam ipsus entitatem.
C A p v T lv. suisque obiecti essoluunIur. Biicies, licet in modo operandi libere con- 16stitui debeant duo ordines inter se optosi ti; alter intentionis qui incipit a volitione finis; alter autem executionis ad e&tra, qui incipit in essectione frimi med ij, snitur autem in ipsa xecutione finis, ita ut quod est primum in uno ordine , sit ultimum in altero; in ipsa tamen
mente operantis isti ordines non sunt nece sarii , nam potius in voluntate operantis solus est ordo intentionis; in virtute autem externa& exequenti est alius ordo oppostus executionis.Si autem vera sunt, quae diximus, in ipsa Dei mente, di voluntate secundum liberam termia nationem ad obiectum creatum volitum, n cessario constitui debent illi duo ordines inter se opposti eadem ratione, qua ordo executi nis externae est oppostus ordini intentionis; consequens autem videtur absurdum. Respondeo ad primam partem antcceam- i iis , per eam di itinctionem in mente & v luntate operantis , cuius actus distinguuntur per intrinsecum ipsorum entitalcm , non esse neeesarios illos duos ordines , quia, ut diximus , primus actus circa snem potest etiam esse principium executionis , in qua viniendi ratio non mutatur;involuntate autem diuina,euius actus liberi & esscaces distingui dobent solum per extrinsecum respectum , illos duos ordines esse necessarios quotiescunq; aliquid operatur, tanqua medium Crdinatu ad
sum fin quia ut dicebam, ordo in his actibus, qui respondeat ordini executionis externε. est omnino necessarius , quandoquidem quilibet Dei actus externus in proximum , &suis- ciens fundamentum distincti respectus , quo drub
392쪽
QIuina voluntas teminetur; praeter hune au- ltem ordinem, qui respondet executioni, S incipit ab operatione primi medii , necessario constitui debet alius ordo in actibus volitio nis saltem limplicis complacentiae , quia ut Deus operetur aliquod remotum medium propter finem , intestigi debet in Deo non solum complacentia finis , sed etiam deinde complacentia medii proximi , quousque --niatur ad volitionem remoti medii , in quo incipit executio , quod tamen peculiare est in voluntate diuina , ut praeter ordinem actuum voluntatis,qui incipit a complarentia snis, debeat esse alius , qui omnino respondeat ordinime lionis; itaque posto illo principio terminationis libera voluntatis diuinae per respectum extrinsecum , in quacumque sententia
affirmandum est. esse peculiarem quendam ordinem in diuina voluntate respondentem Exe Eutioni enernae, quamuis ille necessarius non
dicatur in voluntate creata. prupter diuersit tem, scilieet, qua huiusmodi voluntates terminantur libere ad obiecta. . Ex hoc autem pecutare etiam est in divin 1. voluntate , ut simul verum Q, Deum eligere media ea volitione sinis , α praeterea etiam velle finem , eo quia uideat iam media postata executione , quod utrumque verum inmmpter diuerstatem actuum , quibus voluntas diuina terminatur ad eundem Lnem,mam ratione intenti nis , aut complacentia
finis a qua incipit ordo intenti cinis. Deus dicitur ex volitione finis agere media ; contra vero ratione alterius actus in quo immediate est eaeeistio finis , dicitur Deus uelle laiadem finem : nempe viatione tota uenti, quia eligit medium, atque illud videt in executi cineos tum ut per Desinneuisum esse e possit
nem illum,in quem penelectionem fuerat ordinatum. Certe si diceremus, quod Caietanus docuit Dei uoluntatem per intrinsecain, rea aera habitudinem torminari ad obiecta creata,raliter deberemustas gnare ordinem in actibus voluntatis diuinat vehiciendo solum ad in uum, quia voluntas creata terra; tur ad obiectarat udito s dicamur,voluntatem diuinam aliter terminari, nempe per extrinsecum respectum, cuius findamen hum esse debeat aliqua operatio ad extra,ea quae diximus, sunt necessa ria; ita enim Philosophari debemus a voluntate diuina per similitudinem ad voluntatem creatam, vi etiam mente retineamus illam , quam diximus, diuerstarem, ut constanter etiam illa dicamus, quae non necessitio ex illo principio esciuntur. Is secunda obiectio est, voluntas gratuita aliquid dandi is tanquam in rem volitam sertur in actum dandi gratis , quare si non. retractetur, necessario impletur , quamuis nullum si meritum , aut pretium, cuius intuitu res
detur; in Deo autem nulla est ψolantia dandi 1gratis beatitudinem adultis , sevi priue i in tempore est actus dandi gratis , hoc est, non
proprer merita, ergo in Deo nulla est vo untas dandi beatitudinem , ac proinde neque a9- te prae uisionem meritorum , quibus illa de
Respondeo per distinctionem maioris propositionis, nempe cum voluntas gratuita se tur in rem sine aliqua cireunstantia in illa volita , ad quam sint necessaria merita , veram esse maiorem propositionem, secus autem si voluntas feratur, smul in aliquam circunstantiam in obiecto volitam, ad quam snt necessista merita; voluntas autem Dei, qua circa gloriam csse intestigitur anteiraescisnuam meritorum , in gloriam sertur, sicut in praemium, hoc est, in tendendo ut illaci itur, tanquam praemium, deberi enim alicui beatitudinem bonum est quoddam illiusq quare ex beneuolentia illi opista intendi potest; talis autem beneuolentia
impleri non potest . nisi e 2 ipsi illud etiam sequatur ut gloriad eatur, tanquam prae nilum, quod est otiiectura volitum, neque sic potestime meritis. similiter etiam dicendum est, voluntatem gratuitam, qua Deus vult, ut alicui debeatur gloria. vi prsmium, essequi dein sine meritis , non tamen ferri in actum dandi gloriam sine merita, sid potius inacium danui ex inevitia ; licet autem voluntas dandi ex ineritis 4 quod cognoscitur iam debetiuit actus iustiistiae, remunerationis, voluntas tamen d audi glori .ex meritis nondum prauulavi futuris, seὰ potius cum intensioue di voluntate, ut et lavi sint merita, ex qui agi citi detur, ad beneuolentiam*ertinet; talis in tamen ex vi cu ius dati nos posset gloria , ius essent merita, nam sertur in gloriam, scuto praemium, v lendo scilicoluralia debeatur ut prs uin, quod obiectum volitum sine metitis impleri non potest .Hae etiam est ratio, ob quam illa volunt a villigata si meritis, Unqua medio necessatio ad consecutionem finis voliti.quia ad illam circunstantiam pigrati debiti in obiecto volitam
molitum in medium necessarium; voluntas au
om , qu in finem sertur xum aliqua circun sanua, ita alligata est medio necessario ad eandum circunstantiam , ut sine illo impleri non possi Si enim aliquis eligat ire in aliquam ciuitatcincerto quodam .di breui tempore,eo ipso exuaecossitatoeligit medium illud, quod necessarium est ad talem circunstantiam temporis, Mori gratia ; equum celerem , sne quo breuii mpore peruenire ad ciuitatem non potest; ontingit autem cepi , ut eodem actu intenis Matur finis cum doterminata circunstantia ac cidentali, s illa necessariast ad rationem boni, ex quo voluntas mouetur Sic igitur intelligendus est Deus elleadultis gloriam vi prεimium, i intendendo, utulis debeatur, eae qua voluntate necesse est, ut Deus prouideat omnia media, ex
suibus sequatur meritum, tui gloria debeatur, nequemus ex vi talis volitionis gloriam dare pollet, sin crata non essent, quia non posset illam.dare t Nam tum, quod Aprincipio intendebat.
393쪽
ai Tertia obiectio est, voluntas, quam Deus thabet ex se circa gloriam ante praeuisa merita, est voluntas antecedens,&communis omnibus
hominibus, qua Deus vult omnes saluos fieri; voluntas autem csscax circa gloriam non est communis omnibus, ut per se patete ergo haec voluntas esseax non est talis, quam Deus ex se,N primarie habeat ante pretuis a merita .Respondeo ad maiorem; quandam quidem Dei voluntatem antecedentem, quam Deus ex se habeat ante praeuisa merita, esse eommunem omnibus hominibus ; praeter hanc tamen esse in Deo alium distinetim , di peculiarem voluntatem, quam etiam Deus ex se habet circa electos; sicut enim voluntas , quam ex se habet Deus circa gratiam , . potest esse peculiaris circa aliquos qui maiori gratia praeueniuntur ; ita
etiam non est necesse, ut omnis Dei voluntas.
quam ex se habet circa gloriam , sit omnibus
II Sed contra , inquiet aliquis , cum superior proponit aliquid tanquam praemium his , qui
certant, aut lab rant, licet praemium promittat, non tamen illud egeaciter decernit, qu usque videt in his , qui vincunt, esse conditiones necessarias ut praemiuin debeatur: Deus autem supremus tuo ex omnibus adultis gloriam proponit, ut primium, quod per merita consequantur : ergo nulli decernit essea citer gloriam , antequam videat illius merita durare
usque ad mortem. Respondeo illum superio-rcm, a quo non proueniunt media in fallibiliteresseacia ad consecutit nem praemii, non recte prius decernere snem , quam merita praeui- deat;contra vero superiorem illum, qui ex certa scientia , & beneuolentia dat media insalliabiliter e scacia ad consequendum prsinium, multo melius operari dando media per escacem intentionem finis, quia nihil est, ratione cuius superior abstinere debeat ab csscaci in-Kentione finis. ad quem videt sedare media insallibiliter escaesa: si cni in hac intentio resera tur ad finem sub ratione praemii, volendo ut iu lud debeatur, non potest occasionem praebere
negligentiae illi, qui cligitur ad praemium, nam potius illa intentio superioris in fallibiliter est
causa, ut electus operetur , quo pacto dixit S. i prosper inclictis non esse rationem non operandi, hoc est,negligi ntiae, & remissonis, nam ad hoc, ut operentus electi sunt.
αι Quarto obiicies , s Deus ex se anti prae
scientiam meritorum ess caciter decernat aliquos beate, sequitur non esse in eorum libertate gloriam non consequi, quia non possit ni intentioni Dei res stere, neque illam irritam sacere, aut mutare. Consequens autem est contra illud i. ad Cor. s. Casio corpus meam, ne ipse reprobus e tur. Et contra illud Apoc . ne quod hiales neutius accipiat coronam tuum. Respondeo negando sequelam. Ad eius autem probationem dicendum cst , licet in potcstate hominis elicti ad floriam non si res stere Deilmentioni, aut illam mutare, si semel fuerit.
in eius tamen potestate esse , ut haee ipsa in tentio. quae de sacto suit, nunquam in Deo fuerit loquendo absolute , quia illa Dei intentio, secundum terminationem liberam ad obiectum , in Deo esse non potuitsne praecedenti scientia est cacitatis messorii, quibus prsdestinatus eum in falsibilitate ad beatitudinem per-δuceretur; scut autem in potinate pr destin ti est. vi in ipso non sint media efficacia gratiae creatae, quibus pie operatur usque ad finem vitatae ; ita etiam est in ipsus potestate , ut Deut non cognouerit illa meaia esse esseacia , ae proinde ut non habuerit illam intentionum gloriae , quae sne illa scientia esseaeitatis mediorum in Deo esse non potuit , quia alligata est illi essicacitati mediorum. sed contra usscbit aliquis , quod necessitas ex suppositione
non dependenti a libertate alicuius, necessitas est antecedens, S contraria libellati; necessitan autem orta ex intentione , qui in Deo sit ante praescientiam meritorum, nullo modo pendet libertate eius qui operatur meritae ergo illa n cessitas contraria est libertati consequendi be titudinem. Respondeo negando minorem , quians scessitas , quae ortum habet ex ea intentione. tanquam ex causa, pendet ex scientia e curitatis mediorum , quς voluntati per illam scientiam applicatur,& proponitur; illa autem scientia ex parte egeacitatis mediorum saltem haeratione pendet ab hominis libertate , quod iaetus potestate stum si ea media gratiae. quihux praeuenitur non esse ess cacia . quod satis est ut ex illa intentione , quae in Deo est ante
scientiam meritorum absolute futurorum nullo prorsus modo impediatur libertas operan-
di, aut consequendi beatitudinem, id enim ex
ratione pridestinationis aperte eonfirmatur.
quia posita praedestinatione necessitas qusdam
est ex suppostione, qua impossibile est praedestinatum non consequi gloriam, ut ait S. Fulgentius de fide ad Petrum capite 33. licet autem praedestinatio sit ante praescientiam meritorum absolute futurorum , non est tamen illa necemias contraria libertati, qua quicunque iustus potest non consequi beatitudinem: ergo similiter necessitas orta ex intentione, quae in Deo si ante scientiam meritorum absolute futurorum, potest talis esse, quae non repugnet libertati consequendi beatitudinem Et quidem si scientia meritorum conditionalesu turorum, aut consensus liberi conditionali ter futuri tantum esset prior secundum subs-stendi consequentiam , quomodo scientia eonditionalis est prior quam scientia absoluta eiusdem obiecti , non multum conset rei ad explicandam libertatem , de qua agimus. Manifestum est tamen , eandem scientiam comparatione praedesinationis , aut intentionis Dei, priorem esse ordine causalitatis, quia includitur in scientia esseaeitatis mediorum, quae scientia . sicut causa applicans obie-cium volibile, prior est ordine causalitatis, qua
394쪽
. volitio mediorum escaesum,& quam intentio floriar, quae in volitione mediorum ess cacium inclusa est.
1s Vltimo obiici possunt verba Fulsemii lib.de
incarnatione extremo, ubi dum agit de praedestinatione, qua Deus electis suis vocationem, perseuerantiam, & gloriam praeparauit, se inquit: Qui seisieet Deus non aliter perscit in opere, quam in suaserna volantate iustositum habet. In opere autem Deus non aliter dat gloriam adultis, quam ex meritis: ergo in voluntate non aliter dare disposuit quam ex meritis. Respondeo per distinctionem consequentis, nepe si illa particula: ra meritis, coniungatur eum verbo illo, Daie, Deum non aliter disposuisse dare, quam ex meritis; si autem illa particula coniungatur eum verbo,c 'osuit, neganda est consequentia, quia illud verbum,asteri in verbis Fulgentii, qui in antecedenti reseruntur, non sgnificat modum, aut rationem volendi, ex quaDeus habet voluntatem, sed solum modum volitum in obiecto, quia Deus eodem prorsus mogo in tempore prsstat effectus prs destinationis, hoc est, eadem quantitate, qualitate & successone,ouam ab q- terno in illis prssmiuit; scut autem Ueus cum successione pristat illa, quas simul,&sne succensione prsfiniuit per actum aeternum; ita etiam in opere pristat ex meritis gloriam, quam cumelias causa pr finiuit per intentionem, qui non oriretur ex meritis; quia non obstante hae vo- Iuritate gloriae in causa, quae est ex gratuita beneuolentia,potest in Deo esse alia volitio, qua gloria intendatur in se ipsa, & quae ex praeuitione meritorum Ortum habet. Possunt praetereaeontra eandem sententiam alia obiici, quae tamen ex his, quae diximus, solui possunt, aut ex his, quae in serius dicemus.
ARTICULUS V. Anna sientia mreuisum sit causa radesinationue
s X initio huius quasionis consul proprie loquen
iti, non tam depraescientia meritorum, quum de
meritis ipsis deculiarem esse, an sint causa, vel ratιsprathsurationis . aut elemenis. Respondet autem S. Thomanam sectam praede utunis esse posse causam alter us in genere cause meritoriae comparatione tamen totius lectus ex parte praedestinati nullam causum merιtoriam esse posse. Explicat etiam in cor pore articuti, o in responsione adprimum, meritu, obonam usum gratia esse causam primae collationis gratiae monere causa finalis, non autem in genere causa
An merita naturalia possint esse causa praedestinationisὶ
Error Origenu circa causam meritoriam praedestinationιs . CV. I. Error Pelapanorum. 9Sem elagianorum circa meritum gratia. CV. 2. De merito gratia ex natura viribus , qua
Obiecyro ex ratione , contra veritatem non
vere ab aliquibω fluitur. Cap. s.
Vera authoras resonsio. CV .s. C A v v T I. Error Orteenis circa causam meritoriam praedestinationis. CVm agitur de causa meritoria praedestin tionis, qu stio esse potest primo de meri
tis ipsius qui praedestinatur, secundo de meritis alterius v. g. Christi, aut alicuius iusti, qui a Deo impetrat prςdcstinationem alterius.Nunc autem scitum est quaestio de meritis ipsius praedestinati. In qua obseruandum est, eum in pra destinatione includantur duo, nempe persectio increata voluntatis diuinae.& habitudo, qua illa ter in in tur ad obiectum volitum , non esse quaestionem de causa persectionis, quae intrinsece est in Deo, quae, ut constat, causam habere non potest sed de causa habitudinis, & respectus, quo Dei volitio terminatur ad obiectum, per quem completur ratio praedestinationis, cuius respectus causa esse potest, ut diximus q. I9. disp.s7. Porro autem res illa,qus causa est enfectus. cooperationis Dei ad cxtra , quae est fundamentum illius respectus, quo diuina volitio terminatur ad rem vos tam, est etiam causa, ut diuina volitio eam habitudinem habear, quare idem est mereri effectum praedestinationis totum, aut partem illius,&m reri, ut diuina volitio terminetur per eam habitudinem , qua ratio praedestinationis constituitur , ut ait RVazq hoc loco disp. Inum. 2. In hae igitur quaestione tres sunt errores, quibus derogatur gratis. & beneficio praedestinationis , asserendo causam illius esse aliquod
meritum ortum ex naturet viribus. Primus error suit origenis, qui docuit, merita, vel dLmerita animarum, antequam in corpus infiindan tur causam esse predestinationis, quod refert
S. Tho m. in hoc art. & ante illum stripserat Epiphanius in Epistola ad Ioannem Hyerosolimitanum. Sic enim habetori senes lib. i. Periar
chon : Cum 'nasit natura rationabilium creat
rarum , ex ipsa Deus secundum praecedentu meritorum causas creauit alios in honorem, &c. Quem errorem ortum habuisse ex doctrina Platonis assirmat Hieronymus Epist. I o. quis . Io. damnatus est hie error in 6. Sydono , actione I 2.3
395쪽
multo post in Concilio Lateranens sub Leone
Io. ubi definitur animas non creari antequam incorpus infundantur.Id quod manifestum est ex uerbis Pauli ad Rom. s. Cum nondum aliquid hona egissent, aut mula. non ex operabus sed ex vocan- re dictum es.maiorseraret ornorι clus dictit a Paulo, ut illa praerogatiua Iacob referretur in solum beneplacitum. non autem in opera, quod non
fuisset assecutus, si Iacob . N Esau animae aliquid boni, aut mali egissetit, antequam illi nati essent. Quod autem Origenes non solum in hoc errauerit, sed etiam existimando illa esse o-
Iera ex naturae viribus, ex Hieronymo mantia
estum est in Epistola ad Thesphontem,ut statim referemus.
C A v v T IV. Error peiuranorum , o Senia petigianorum rare a meri. sum gratiae.
, docuerunt homines naturi viribus posse perseuerare in bono,& mereri gloriam, ita etiam docuerunt posse mereri pridestinationem: hic enim sunt ipsorum verba apud Augustinum de praedestinatione sanctorum, c.I Pr cubat Dem. quι essent futura Sancta per I boam voruntatuarbitrium, o Meo eas in sua praescientia eluupra δε-fιnans. O. quae verba Augustinus distinguit a verbisSemipelagianorum,quq rc scri cap. s. re sutat autem hune errorem ex verbis Pauli ad Ephesi. Elegit nos re ipso. ut essemus Sanctι in con flectu eius, praeiasinum vas in adoptionem thoram secundum placitum laniatus In quibus verbis expendit S. Augustinus primo illud. vi essemus Sancti Rucidaci uersatur verbis pelagii, quia su turi eramus Sancti,& aperte signit cat, electio nem illam, de qua loquitur Paulus, non dependere a sinctitate, sed ordinari ad sanetitatem, secundo illud: Me tam placitum voluntatus , .as licet, inquit Augusinus, in tanto benescis,
ribus nihil fieri posse, ouo gratiam, vel salutem mereamur quiaut dicebamus,idem omnino est non posse mereri gratiam,aut salutem atq; non posse mervi et vi diuina pr destinatio terminetur ad huiusmodi effectus sicui ad obiectavolita. Hunc vero Pelagii errorem ortum habuisse ex errore Origenis, Hieron.testatur in epistola ad Thesphontem non lonte ab initio .ubi cum Pelagio disputans r vis, inquit, nosse tusenoris.
princ/pem , doctrina tuis origenis ramusculus est, nempe, quia Pelagius errorem de meritis naturalibus asserebat, ine errore animarum erratarum ante corpus.
Tertius error fuit eorum , qui appellantur
semipelagiani, qui dicebant, licet non possint
homines naturae viribus mereri electionem ad gloriam, posti tamen mereri per sdem eleetio nem ad gratiam ,ex qua fiant c ter . quae requiruntur ad salutein, quod refert s. Prosper in epistola ad Augustinum. R ipse Augustinus post
hanc acceptam epistolam de ptadqstinatione Sanctorum, cap. I9. ubi resert haec Massiliensi ii verba, quibus separabant se a Pelagianis: Nosaarem dic mus, Deum non propisse nis nostram=dem qua crehre mcφιmus o deo nos elegisse,ac prind si nasse, ut etiam sanct , Ormmaculati grat . at que opere erus essemus. Quod vero attino ad praeiadest inationem ad gloriam ex meritis. & fine in statu gratiae, expresse narrat s. Prosper epistolacitata, non longe ab initio dum refert senten tiam Massiliensum, quorum ait unum articulum fuisse. Deum praescisse qui essent creditaria eos autem pr destinasse in regnum suum, quos gratia vocatos dignos suturos electione. &de hae vita bono fine excessuros esse praeuiderit. Constat vero praescientiam boni finis vitae non posse pertinere ad aliam praedestinationem, quam ad gloriam,ac proinde illam intclligi per regnum suum. In hae sententia omnino fuit Faustu spiscopus Regielasis ut patet ex libris illiti, de libe- οro arbitrio. & masna etiam ex parte Cassianus
collati ne a 3. prasirti in autem capit. i. initio,
inter quem di alios Masiliciis es hoc est distri men . quod illi uniuerseas rebant, fidem a Deo expeditari ex naturae viribus, ut gratiae auxilia adderet; Cassianus autem ricin viiiii erse. sed in aliquibus dixit id seri, este autem errorem, sues uniuerse dicatur praecedere fides , vel uniuerse dicatur prs cedere gratia: si enim, inquit.
dixeramus nos tim esse bona voluntatu pr/Acssatim, quidfuit in persecutore Paulo λ M. Sa vero dicamingratia Dei semper inspιrari bonae volunturn pranc pia. quid de Zachaime ' quid de Latronu m Crate, ριtiate diceratis ' quι desideriostio νhn qaaniam Romi caelesis inferentes specialia vacationis merata pravienerant. Praeterea etiam Massilienses perseuerantiam dixerunt s niti ex naturae viribus. Cassianus vero perseuerantiam . & perfectionem operum retulit ad gratiam, sti patet ex ea dem collatione cap. 18. Tandem Massilieti se, etiam in paruulis suam sententiam veram esse dixerunt, ut iuxta opera, quae facturi essent in adulta artate, si ad illam peruenirent, silua entur aut damnarentur. Qua de causa asserebant, librum Sapientiae non esse Canonicum, ne ipsorum sententia refutaretur ex veritas illis e. 4.
Raptas Osine mastia mutares intellectum eius .vi r
ferunt Prosper, & Hilarius in Epistolis ad Au gustinum. Contra vero iii Cassiario liuius erroris nullum est vestigium ; librum autem sapien- tiae eadem ratione adducit , atque alios libros Scriptura sacrae , licet autem aliqui excusaraconentur Cassia mim , labor tamen est inutilis, primo , quia S. Prosper ea instituto scripsi
396쪽
contri collationem Cassiani , atque saepius resut actuos illos ordines Saluandorum , ut contrarios fidei ex ea parte, quod in aliquibus sumatur initium ex naturae viribus, ut patet ex cap. 38. de ex ς des nitione. Secundo, quia non ob aliam causam G clasus Papa in Concilio ro. Episcoporum , libros Prosperi numerandos dicit inter alios Patrum , quos recipit Ecesesia ad confirmanda dogmata tidei a opera autem Cassiani inter Apocripha, quod decretum re sertur in cap. sancta Romana, is dis a quo decreto nescio qua ratione ablata snt opera Cassani in impressione Pari sensi libri decretorum, cum in decreto G regoriano,& aliis antiqui rubus opera Cassani, aeque atque opera FaustiΑ-pocripti a dicantur, qua de re multa affert pater
8 Hunc tortium errorem semipelagianorum resutat S. Augustin.in eodem cap. Is. ex verbis Pauli ad Ephet i. ex suibus rerutauerat eu rem secundum e praesertim autem ex illis verbis : In γο seisieet Christo onos sorte pocis sa mus praedesinatificandam propositum eius, illud e unsorte vocatijamus, gratiam vocationis signiscat, non ortam ex meritis eius, qui vocatur; non enim Arte contingit , quod ex meritis. Contra eundem errorem est, quod definitConcilium Araus canum Cana Nihil extra, qu pertinens adfalutem, inter quae numerat fidem=npasse, nisi per infusionemratia Spiritassensi. Ex quo constat, nullum esse meritum ex natura, quod gratiam possit ullo modo mereri, ac proinde neque praedestinationem ad gratiam esse posse ex ullo merito naturali. Quod vero attinet ad praedestinationem eorum, qui non perueniunt ad usum rationis, refinat S.August. ex verbis Sapientis q. Raptus est, ne maluia mutaret intellectum eius. Ex quo est manifestum, nullam haberi rationem illorum operum, quae quis in maiori state facturus esset; secus enim non suis, set beneficium ullum accelerata morte aliquem a Deo sumptum esse, ne malitia mutetur; manet igitur ex naturae vitibus nullum meritum esse posse, quod praedestinationem mereatur. Obiectio tamen est ex doctrina aliquorum γ Patrum, presertim Chrysostomi, qui aisrmare videtur ex naturae viribus esse quaedam initia, quibus homines impetrent gratis auxilia, nam H inis. I7.in Ioannem, dum explicat illa verba rConuersus autem Iesus,mini in ii iustiis in nos bene-β,s nostras nonpraeuenit poluntates. sed a nobis incipiendum es; cum uatem parato animo ad suscipiendam gratiam nos exhibemus, tam multas nobis osseu statis occis s. Et Hom. 12. inEpistolam ad He-hrsos in expositione morali: Oportet, inquit, nos eligere primum qua bona sunt, o tunc ipsa,quaesunt,
traducit non antecessit nostras istantistes,ne iaΔ-tur obireιum, cum autem elegerimus, mustam tunc nobis ossere auxitiata em. Eandem doctrinam
eisdem verbis, atque ad idem institutum tradit Hom.42. ad populum ad explicandum scilicet, quomodo in nostra potestate sit perseuerare iniustitia.
DRopter haee, &similia verba Viri doctiam io
I bitrantur, Chrysostomum ante ortam controuersiam cum Pelagianis nimium tribui si se libero arbitrio , nempe erimum initium ex naturi viribus, ex quo deinde Deus ad ij cladgratiae auxilia, sic Anianus in praefatione ante opera Chrysostomi. Pater Molin.in concordia, diu sputatione M.Pater V querin hoc art. distin. 9I. p. 8.& addit Cassianum, qui in fine librorum delacarnatione Chrysostomum veneratur, ut magistruin suum, ex Chrysostomo accepisse, id quod docuit de initio ad impetrandam
Alij tamen melius docent, Chrysostomum rain praedictis verbis Catholicum habere sensum, nee Cassianum suum errorem ex Chrys stomo accipere potuisse : sic Henrieus Κῶ-quius in praefatione ante opera Cassiani , idque fusus probat Pater Suareχ libr. 2. deprς- destinatione , capit. 8. quae Chrysostomi expositio escaciter probatur ex his , que docet Chrysostomus in eisdem libris , ex-
quibus superiora testimonia educuntur . nam Homilia 28. in epistolam ad Hebraeos cim ca illa verba , capit. Ir. Assisientes in auctorem
fidei , se scribit exponendo ea verba e mces , quia ipsi notas cm infundit , etenιm addi pulosus dicebat , non ras me elegistis , sed ego elegι νω , i e initrum vobis imposuit , ipsi etiam nem imponet. Quo loco verba illa, ipse nobis imposuit initium, nempe fides , di hoc
propter illud testimonium: Non ras me elegistis,s ego elegi vos , apertes gnificat dogma fidei. quod Augustinus eodem testimonio confirmauit de praedestinatione Sanctorum,capit. IT. quia nisi fidei mitium ex Deo esset , hominnes prius eligercnt Deum credendo , quam a Deo eligerentur e ergo circa initium fidei nihil minus docuit Chrysestomus , quam Augustinus libro de praedestinatione Sanctorum. Secundo idem Chrysostomus hom. 2 in I. ad Corinth. dum explicat illa verba , capit. . uis te disiernit, quid Lbes,quod non accepistis colligit in hune modum: Imrar quod accepi . habes,
nec hoc tantum, aut illud, sed quidqvid habes, non enim meritasunt tua, sed migrana, qua Udem adducas,avocatisne eam accepi ,nunc Est per te recte operatus est,non sine propterea cohibeam oportet, non enim tuum id munus est sed largientu, quo loco
Chry stomus non unam rem,aut aliam, sed ruidquid habetur,affrmat esse ex gratia, tiain fides includatur. Rationem autem illius uniuersalis Dropositionis reddit, quia merita non sum nostra . sed gratia Dei; hoc vero est testimonium . quo S. Augustinus coi uictus est.
397쪽
ut agrinaret nullum prorsus esse meritum etiam fidei, quod non oriatur ex gratia , &Vt retractaret quod antea aiY erat de initio fidei ex natur viribus , vi refert de prs destinatione Sanctoruin , capit. Chrysost mus igitur idem docuit de gratia neces aria ad omnia merita , etiam fidei, quod Augustinus docuit Episcopus , idque propter eadem testi
a Prs με rea homil. 7 a. in Ioannem , ex quo libro aliud contrarium attulimus , dum explicat illa verba e Vt diluutu muti em , Aut ego ιflexa vor : se inquit r Non esim vestris pracerintabis meritti δει stim persolui . sed eo incepi. Quibus initium meritorum plane a Deo tribuitu r incipienti. Et homilia 11. in Genesim: usis in nostra voluntate totam so rium re hilum est, ideopeccator ibis sun a proposita suns. Habemus igitur ex Chrysostomo, Deu in incipere ; initium ponere, totum esse post gratiam:etiam fidem, de qua maxime cum
Massiliens bus Augustinus disputabat; licet enim in aliis non omnino idem dicerent, de fide
tamen incipiente ex naturς viribus una erat communis sententia, ut patet ex verbis eorum: pud Augustinum,& l 'rosperum,qui supra re
, Quod autem Cassianus sententiam illam ex Chrysostomo accipere non potueest , in nifestum est ; nam Chrysostomus , s aliquid docuit de initio ex naturς viribus , certe id docuit uniuerse , ut sonant verba illa : Non antecedit, vel non praeuenit nostras νωθmates, se iactur arbitrium ; Cassianus autem non uniuerse . sed interdum tantum ait, non prs ueniri voluntates a Deo , interdum autem prqueniri , quod Chrysostomus negat e necesse ergo est, ut per verbum priueniendi Hiuersum aliquid intellexerit. Demum, quoniam constat Hieronymum libro primo contra Pelagianos aperte docuisse , gratiam esse necessariam ad singula opera , seet libr.3. dicat: Nostram esse rogare, Der autem tribuere, quod regatuν. O nos rem esse im jerer illius autem per cere nostramese osserre quod possumus, illius autem amplere, quod non possuhim. Prudenter interpretamur Hieronymum de actibus , qui in nobis sunt post gratiam excitantem, quibus assequamur alia dona gratis subsequentis, quς Deus
dare non solet sine nostro consensu. Illa autem verba Chrysostomi r a nobis esse incipiendum, non habent maiorem vim, quam illa : Nostrum es incipere: ergo debemus illa interpretari. scutverba Hieronymi , quandoquidem constat etiam, Chrysostomum docuisse gratiam ad sngula opera : s enim Chrysostomus oppostum docuerat sere eo tempore, quo Pelagius damnatus est in Concilio Pal stino, hoc est in loco, hi Chrysostomus celebris ac notus erat, non ita facile, vi exploratus error damnatus fuisset ille Pelagiti Grusia Dei non ad singula opera datur,auigratia Dei sec dum merita datur; licet enim
Pelasius nomine gratis eum in Concilio retractauit errores, non intellexerit gratiam Christi. qua Christiani sumus a Patres tamen Concilii , qui s mutatione Pelagii decepti sunt, eam
gratiam intellexerunt , ut Augustinus sapedmetr igitur eo etiam tempore in Ecclesa Orientali, nondum mortu O , aut paulo post mortem Chrysostomi , exploratus error erat meritum ex naturet viribus ad impetrandam gratiam. Respondeo ergo cum si xto Senense libr. s. annotatione in I. dum Chrysostomus ait, a no- Η bis esse incipiendum . deinde autem Deum adiungere auxilia gratis, eius verba esse referenda ad illa auxilia , quibus proxime disponitur
ad remissionem peccatorum . aut ad perseu randum in adepta , ea non confert Meus nisi
ex merito praecedentis fides , ideo autem dicit Chrysostomus nostrum esse per fidem , aut des derium incipere , quia ille actus nostram
cooperationem includit , quam tamen non ineludit infuso subsequentium auxiliorum, aut peccatorum remisso, quomodo Her nymus ait, nostrum esse rogare , Dei autem tribuere id,quod petimus, & Paulus Orosus libr. de arbitrii libertate, cum doceat, auxilium gratia esse ad singula opera necessarium, pagina as paulo supra, nempe pagina ri. In te ascinquit, habeo peccare. Iiberos a peccuro inpotesate non hasea, precari meum est, at filiai non es meam. quia, sei licet. in actu orandi, licet praecedat gratia intrinsece cst nostra cooperatio, hac ratione explicandus est Chrysostomus homil. 1τ. Cenes columna 8. dum enim explicat breui tempore posse obtineri remissonem peccat rum , quod explicat exemplo Nini uitarum,& latronis in Cruce , rationem reddit, quia tanta est Dei misericordia . ut ubi viderit voluntatis nostri firmum propositum , neminpe ex gratia etieitante . non tardet , sed ae- celeret suam liberalitatem , nempe ad remissonem peccatorum , de qua agebat. Sumili ratione homil. r. sere in initio , ait. Abrahamum habuisse multam gratiam a Deo Verani sprimum ipse, inquit, quodsuum eris Bonfecisset, non tantum a Domino obtinuisset a suum autem intestigit per eooperationem liberam. non tamcn sine mouente gratia ad impetranda alia dona. Eadem ratione sermone 2.in epist iam ad Romanos ait, salutcm & iustitiam ex dia uino gratiar dono esse obtinendam, dummodo homo unum hoc afferat ex suo , nimirum, ut eredat, fides enim est sindamentum impetrandi ad xilia, quae mouent ad alias dispositiones adii,stifiditionem. Cum autem p r propositionem negatiuam 3 sait, Deum non antecedere , aut praeuenire nostras voluntates , alium sensum habet Chrysostomo fumiliarem, ne is, Deum
non determinare voluntatem nostram ant
quam ipsa se determinet, itaque non prevenire praedeterminando,hoc est praeripiendo, S L-ciendo determinationem sne voluntatis libe-
398쪽
ra e operatione ; enm enim aliquis ante alium, & sne illo saeit, quod erat ille facturus,
dieitur illum praeuenire ; hunc auton solum praeueniendi modum negari a Chrysostomo probatur ex ratione , quam tradit duobus illis locis, homil. ir .ad Hebraeos, & 2.ad populum,
inquiens: Minas non praeuenit istant.tres, ne milutur arbitriam, aut ne nostrum emeret tibertatorii
constat enim , Chrysostomum non negasse esse libertatis usus in operibus perseetis , ad quae tamen certum est illum dixisse gratiam eo se necessariam , quandoquidem etiam Mas-ssiense, hoc docuerunt ; igitur cum negauit Deum praeucoire , non negauit quan- cumque antecedentem gratiam, sed solum talem Dei actum , quo ita praedeterminetur u Iuntas ante ipsus consensum I ut impediat libertatis usum utitur autem eo verbo , quia securus in Eccles aCatholica loquebatur, seiens se non aliter intelligi, nondum exorta quaestione cum Pelasianis , quorum causa postea Necesse suit maiori cum cautione uti verbo illo,ut in res miliait Augustinus lib. r. contra Iulianuin, cap. 6. dum defendit authoritatem Chrysostomi , nam Absit , inquit initio rapitis, vi S. Ioannes utiquid diuersam dicis ab ultu EGcle Doctoribus in hu, quis pertinent ad fundamenta nostra mei , quale illud est de quo nunc agimus.
suluitur. A Lia dissicultas est contra eandem ve itatem ex ratione Theologica, quia secundum sententiam Seholasticorum satis vulgarem . aliqua opera bona fieri possunt ex naturae viribus: ergo secundum eandem sententiam aliquod esse potest meritum naturale , quod st causa praedestinationis, di gratiae impetranda, nihil enim esse potest cur quodlibet morale b num non si idoneum ad impetrandam gratiam. Quapropter Augustinus, & Prosper, - pius argumentantur aliquod suturum meritum ad impetrandam primam gratiam, si ex naturae viribus sint aliqua bona initia, qtitia eo ipso illa erunt idonea ad gratiam impetradam, cum snt Deo grata. Aliqui respondent negando illam consequentiam, nam licet aliqua hona na- muralia gratiam impetrent, inde tamen non infertur . aliquam esse causam praedestinationis, quatenus ad totum ipsus effecium terminatur: Nampiad maris, inquiunt, m rati casu,tanquam partem sui etiam inclaiut illam De prouiden rum, O post, em, qua talia opera fiunt, cuias uti non possint esse causa meritoriis , a qua procedant, scat a principis escunts Inalatin I. parta TA
Haec tamen solutio,cuiuscumque si, proba- i ri non debet . cum enim agimus de tollenda causa meritoria praedestinationis, id solum agi mus ut ex naturae viribus nulla sit causa prae .s stinationis , quatenus terminatur ad gratiam, atque periculum errandi in hoe est, ne dicamus esse aliquod meritum respectu primae gratiae,&praedestinationis, ut terminatur ad gratiam, ut recte notat P. Vaχqueet disp.s I. num. Q.secus enim etiain Pelagiani retento errore meritorum ad impetrandam primam gratiam,rcete potui L. sent asserere , nullam esse causam meritoriam praedestinationis, quatenus ad totum ipsus ef- feetinn terminatur.
Secundo alii respondent . licet dicant esse igposse ex naturae viribus aliqua bona opera, inde tamen solum fieri ex naturae viribus esse posse meritum quoddam imperfectum praedestinationis, & gratiae, non autem persectum, neque id dici eum periculo errandi cum Maissiliens bus Pelagianis, qui absolute dixerunt, merito credulitatis naturalis praedestinari homines ad gis riam, meritum autem imperfectum , & congruum smpliciter non est meritum. Verum neque hse responso est probanda is ullo modo, quia ex Cassiano patet, nihil aliud docere voluisse, quam imperfectum quoddam meritum ad impetrandam pr destinationem &gratiam. hoc enim est eius institutum collati
ne illa I 3. cap.rat, Licet ali undomus expectet conatam bonae voluntatis, occasonem quoens. ut sub δε- re desideri. O laboris gratiam conferat, eam tamen manere rutvιtum, eo quod extris, Oparuas conari
ius conferas '. Et in fine capitis probat, non esse aequalitatem, neque eondignitatem, ex illo ad Romanos8. Nonsant cani epa nes humum-poris ; sumpto argumento a simili, vim sensu quo opera nostra per se spectata sine vagore, quem habent a gratia agoptionis, scut laquebatur Apostolus. non sunt digna beatitudine; ita eo natus nostri naturales non sunt condigni ad impetrandam gratiam .Quem sensum S. Prosper capit. s. intellexit & notauit, errorem, tibiaiiciens Cassiano: VHis nolis, conarrieris dicere omtiam Dei secundam merita dari, cum Liquid ex j shominibus praecedere Urmas, propter quo rutrum consequatur , non enim nudius meriti haseri pota testpetentis es. Ex quibus patet,ertorem notatum a S. Prospero ene aliquid praecedere. quod ratio si eonsequendi gratiam, etiam sine, Om dignitate . quale est meritum fidei cum ora
Constat etiam, enorem damnatum in Con- rocilio Palaestino, nempe, gratiam Dei gari saetin aum me ita, etiam intelligi de meritis imperse- . Eila quae orianis rex naturae viribus; nempede' ratione gratia est datro beneuolentia. & gratis comparatione naturae , ac proinde pro nihilo, quod ex natura oriatur, quod non contingit, si aliquis minimus valor ex natura pro-eedat. Quod autem dieitur solum meritum condignum' secundum aequalitatem esse contra rationem gratiae,tantum habetveritatem in
399쪽
his meritis quae ex gratia proe unt, quaes ae- Ialia snt faciunt, ut praemiuin detur ex affe-u aequalitatis iustitis. non autem ex liberalita- . te beneuolentiae, quod necessarium est, ut aliquid seeundum se sit beneficium & gratia: secus enim potius est gratia pro gratia , hoc est, oti remuneratio gratiae. 'C A v v v v.
' D Espondeo ergo , etiamsi cum aliquo vim sementia dicatur aliquod bonum b-pus esse in natur viribus , non tamen relligi esse posse causam meritoriam primat gratiae, nam meritum esse non potest sire aliquo val re, hie autem in opere naturali nullus esse pmetest comparatione gratia, quae detur ad fratitudinem supernaturalem : nam balor esen-etialiter est ratio respectiua , omnis eni in valor
licuius est rei. quae dari possit pro lasi valore:
Cum autem omnes conditiones actus liberi sint maturales. ae proinde sne respectu ad supernaturalem finem , nullus ex iliis oriri potest va-ior . qui secundum suam rationem respicist pereaturalem finem, quia totam suam rationem habet ex conditionibus, ex quibus resiliarit, quare habere non potest rationem respectivam ad supernaturalem finem, his aliqua ipsius conditio respectum habeat ad eundem fi nem. Hine autem insertur, tunc aliquod opus habere respectum valoris ad gratiam,&supernaturalem finem, cuin essestur ex apprehensione alleuius obiecti transcendentis limites rationis naturalis,quod non fit, nis ex fide,& gratia, vi planes Dificat sanctus Augustinus praefatione in Psalm. II. Neras, inquiens amputet opera sera hora ante Idem , Hildes non erat , bonum opis non rear ; reddit autem causam a Bonam enιm opus intratisfacit, intentionem fis dirigit , non value astendas, qaia homo faciat, sed quad, cum faciat . alhoat. Per quas voces , ut patet. fgniscatur obiectum illud bonum. ex cuius apprehensone aliquis mouetur ad operandum. quod indicat verbum illud,ssticiat. docet autem hoe fieri non posse, nisi e2 directione s-gei, quod non est ob aliam causam i nisi quia bonum opus, de quo Augustinus ibi loquitur, fieri debet ex apprehensione alicuius obiecti proprie pertinentis ad sdem, quale non est illud, quod per solam rationem naturalem, & s-
te gratia proponi potest. 11 Quod ergo Augustinus , &Prosper, tepe
argumentantur futurum meritum , s sthonum opus ex natur viribus, ideo est , quia disputant contra Masilienses, qui primo loco asserebant, fidem esse ex naturae viribus, & ideo vidquid dicebant de bono des derici, aut respectu voluntatis intellisebant de desiderio oriato ex apprehensione fides , in quo eertum
in esse comunctam rationem meriti , s-
cutis ipsa fide, ut S. Prosper argumentatur loco citato, quare etiam in Concilio Araus cano can. 6. ubi numerantur omnia, quae a Mass-liens bus dicta erant, primo loco ponitur fides, atque in hune modum definit Concilium i si
conferri. res ranusti. Est quidem opus bonum factum sne directione, aut grati fides gratum
Deo, verum non nis illo valore. & stimatione, quam habet, ac proinde non per vasorem redactum ad gratiam, aut finem supernaturalem , quem Deus perfratiam remunerare posset et an vero ess possent huiusmodi opera sine auYilio gratiae Christi,ad alium locum pertinet, neque neccssarium est ad Mutionem pris semis dinicultatis; multo mim certius esse debet.&ex certiori fundamento, nulluti esse posse meritum ad impetrandam gratiam ', quam virum bonum morale fieri possit stre auxilio gratiae. aut fides.
Di spvT etio LXXVI. An merita . quae ex gratia procodunt, sint causa praedestinationis: Triphae opimo refer tur. p. i.
C a P v et L Triphae opimo refertur.
Eiectis meritis ex naturae viribus . Urea imerita, quae oriuntur ea gratia. prima sent tia est, condisna merita esse causam praedestinationis,illa, scilicet,qui gratia,&ex gratia fidni,& durant usque ad inortem. Ita loquuntur multi ex Theologis, qui affrmant inullam esse electi finem ad ploriam .ante praeuisa meriata, videntur enim idem intelligere per prides nationem, R electionem ad gloriam. nempe Ο-Xamus Gabriel Guillelmus deRubione, Fra eiseus Threianus citati disputatio. l .pro secutida opinione. Haettainen 1ententia, sue in re, siue in modo loquendi non est probanda. PH-mo, quia ereto constat, praedestinationis esse ctum non esse solam gloriam, sed etiam gratiam perseuerantis, atq; adeo etiam vocationem,ad quam meritum condignum esse non potest. , Secunda sententia est ex illis, qui astinant. praedestinationem rion esse solum electionem
ad gloriam . sed etiam ad gratiam , qui hoc
non obstante agrmant, merita esse possi causam
400쪽
sim meritoriam, ex congruo praedestinationis, hoe est . voluntatis dandi iustificationem eum
perseuerantia, ius voluntatis merita oriantur,
ex aliqua antecedenti gratia, per quam pecca-,or disponit ut ad iussistationem. Huius sententiae est Bonaventura in i. distin. 4I. quaestio.
I. articul. I. quae sententia ob similem rationem
probanda non est, quia praedellinatio, scut ad
Obiectum volitum, non solum terminatur ad
gratiam sormaliter iustificantem . sed etiam ad primam gratiam, quise si huius gratiae nulla
esse potest cansa meritoria, eonsequens est, uti, ulla etiam causa esse possit. quatenus ad totum Ipsus efficium terminatur.
Tertia sententia est, merita, qhς sunt ex pra-3 tia, esse meritoriam eausam praedestinationis, etiamsi haec, tanquam ad obiectum,& effectum ipsus terminetor ad primam gratiam, eo quod
sonus usus eiusdem primae gratiae possit esse
causa meritoria eiusdem primae gratiae. Mane sententia in s ne aut horis nomine refert s. Tho. N pro illa refertur Alexandei Alensis 1 . pari. quaest. 28. mcmb. 3. art. 3. ubi ait, per scientiam meritorum esse rationem in Dho voluntatis, &ex ratione aequitatis esse, ut Deus des gratiam ei. qui gratia bene usurus est, non tamen expli-
eat Aleti sis, an id intelligat de quacumque tratia, quae ex praedestinatione procedit Contra
vero I. pari. quaestio. 6I. memb. I. articul. 2. aperte docet fratiam non dari diatione boni usu, ex ipsa su tur1. Huius sententiae sundamentum est quod seri post, vi gratia de ur propter bonum ipsius usum. non solum scut propter s-nem, 1eὰ etiam sevi propter meritum, &compensitionem dati beneficii, quemadmodum militi possunt dari arma, vi illorum usti edin- penset armorum presum. si autem hde potesteontingere etiam in gratia . δici 3ebet metita, uae ex statia procedunt,esse posse causam pri-estinationis , etiam quatenus terminatur ad totum ipsus effectum.
nλ vera, merita, quae ex gratia procedunt, esse posse musam alicuius partialis effectus praedestinationis, ae proinde ipsus etiam praedestinationis, quatenus ad illum effectum termina tur; non tamen eae posse causam totius effectus, eo quod esse non possunt causa primi eg eius, scilicet primae gratiae , ae proinde neque praedestinationis, quatenus ad pHmum illius enfectum terminatur. Huius sententiae est s. Tho in hoc articus. s. Caietanus, & alii expositores eodem loeo, & plures alii Theologi in m. distin.
r. vii Scotus quaest. I. Gregor. quaestio. etiam a. Durandus quaestio. 1.Marshua articut 2. per
rar. 3. contra gentes, capit. I cI. solus in eapit.
s. epistola ad Romanos in digresso ne de piae- destinatione; licet enim si autorcs non omncs ex eodem p incipio id doceant, eam tamen sententiam, quam proposuimus, defendere co-haάtur.
Quod attinet ad priorem huius sententiae spartem, ratio eius est facilis, quia non solum gloriam . quae est ultimatus praedestinationis effectus, sed etiam perseuerantiam post uni iusti
mereri ex congruo imo etiam peccatores per
fidem, & alia onera mereri possunt iustificatio nere, ut Augustinus saepe docet;impossibile autem est, ut aliquod opus bonum in genere cauia meritoriae aliquid a Deo obtineat, quin in eodem genere cauis sit causa, ut aeterna volitio ad ipsum terminetur , quia causa meritoria non potest aliter insuere in ipsus effectum, quam siciendo,Vt voluntas alicuius ad illum es sectum terminetur, itaque non solum diceo- dum est, me ita, quae ex gratia procedunt, esse poste causam alicuius effectus praedest; nationisi sed etiam, ut praedestinatio Dei ab aeterno terminetur ad talem effectum, quod sine causa negant aliqui Theologi Recentiores, putantes hoe esse, quod Alensis, & Bonaventura docent,
merita, aut demerita causam non esse praedestinati nis, aut reprobationis ea ratione, qua sunt actus Dei aeterni. Quia temporiae, inquiunt, non
pot/u es cosa e , quod es remum; sed non re id Recentiores, quia antiqui Doctores h qe
solum voluerunt, praedestinationem, & reprobationem ea rayione, qua sunt actus increati in
Deo nullam habere causim, quod est τι immum, non impedit tamen, quominus ea habitudo, qua diuina volitio terminatur ab aetcrno
ad praemium, aut supplicium, causam habeat, ut saepius dictum est: seeus enim nussa esse posset causa meritoria; aut demeritoria apud Desi, quia hae causa non potest aliter causare, quam in cndo voluntatem eius, qui est causa physica praemii, aut supplitii.
Poste trirem partem huius sententiae, nem- spe merita, qua oriuntur ex gratia , esse non posse causam pridestinationis . quai us ad totum . vel primum ipsuI effectum terminatur, susus probat P.Met q. disp. 93. cap. II. 3c sequentibus. Et P.Suar. libit de praedestinatione prssertim cap ro. Ratio autem est huiusmodi, quia prima gratia vocationis ad iustἰseati nem numerari debet inter effectus praedestinationis i huiux autem primi effectus nulla causa meAtoria esse potest in ipso praedestinator ergo. &e. prior propositio constare uid
tur ex verbis illis Pauli ad Rom. 8. Qtios autem praedestinavit, hos O vocavit, o quas vocastiri hos Oiu scisit. Quibus Paulus significate eo luit exhraedestinatione Dei terna, ex qua sunt dona gratiae in piadestinatis , ese etiam vocationem. Quo eirca patres Africani apud Augustinum Epist. sue. dum explicat gratiam Christi esse diuersam a d cinci eroationis