장음표시 사용
71쪽
fendi possit: nam si consentiat usustu- gemἰnata N litera , Mannkbeum , qua ctuarius, nihil quicquam hue pertinet se manna fundentem , pro Manichaeo , lavor religionis ; at si dissentiae , jam ia es, insano appella Derunt. Orthod ea ratio poterit obtinere . Atque has , xi igitur id genus haereticos vocabant non dico literarum , sed etiam vocum Maiaebaeos , ipsi se , ne ἀπο της&. sententiarum trajectiones in Pandeis appellati viderentur , Mannisbeos; ctis Florentinis esse frequentissimas to- atqui ita, si non insaniam , insaniae ta-tiens dixit Antonius Augustinus; ut in men nomm vitabant stultissimi morta- hunc locum excurrere nunc equidem non lium . Ex hac autem duplici appella-Vacet. Ita malumus, quam correctiones, tione nata videri potest haec scriptura. non satis commodas , obtrudere di I. Manichaeos se. Manniebres , vel Donatia I s. Vel etiam d. ι. II. & ita quoque , &c. Imperitus harum rerum scri- subsistet jurisprudentia utriusque capitis, ba , bis eosdem dici ratus , facile misti exceptio in L L io. 3c universa nisbaeas Manichaeis supposuit, cum non disputationis series, quam hele habe- differat scriptura, si O ia A mutes, nam mus ex arte Triboniani , qua usiis est Manniebaeos seriiaimus Manichaeos, ves Mais in dirigendis fragmentis veterum ICto. Mebaeos. Et confirmat. quae suspicati simus, Fum. vocula seu, Maniciaos seu Mannishaeos . ex varia scilicet appellatione , cum
C A P U T XII. alioquin , si de Manichaeis iaminis
sermo esset . commodior , ne di- Suspicio erἰtica ad L. 4. pr. C. de eam , necessaria esset conjungendi vocu-Haeret. & ManicL Ia . His addo , etiam a Codice Theodosano in I. 4o. de haeret. abesse illud OUod scriptum est in I. . pr. C. de Manichaeas , ut multa ibi absunt , &haeret.Manichaeos, vel Maniebaeas veι contra , quae hic reperiuntur . Basili eos Monarissas meritissima θυσitate persequia tamen sequiorem sexum hie expressitamur, nescio. an bene habeat: eui enim inon n gem, ut ita mendum , si men- bono Mauichea socpuuntur Manis, ἰ dum, antiquissimum sit. praecedunt λ Igitur , nis qui rationem doceat, cur n&η chaeorum nomine etIam CAPUT XIII.
mulieres non contineantur , ut Arria - δ
vorum , Μacedonianorum , & cetero. De secundo Capitulo legis inquilia. Tum in ι. s. C. eod. & ut vulgo nomi- ' . . ne masculo lamininum comprehendi Uum non eommemorata juris san. Constat L I. σ L rps. m. sue do merx sectione smplieiter Iustinianus in 'η- non alienus essem a suspicione, pro Φ Ιχ. Insi. ad legem ia uti. &m ichaea scribendum esse Maniaebeor. Ulpianus in l. 27. 6 4. F. eod. fgni, Narr.nt Haeretieographi, & vel Augu. ficent , secundum Capitulum legis Asinus in libro de Haeresbus 6 46. Μa. quiliae in desuetudinem abiisse , Viris Michaeos a q-dam Persa esse ortos , eruditis id salivam movit, in eo inda- qui Vocabatur Mania , & ante Urbisus. gando ut industriam suam excitarent . Additque Augustinus t Sia is Graeeia Nescio tamen , an adsecuti snt. G- iscipuli eius , vitantes nomen pnsaniae , jacius in parat. θ: C. ad legem inquit. quos doctiores er eo ipso mendariores , secundo capite mutum existimat de da.
72쪽
mno , cu us primum 3c tertium caput cap. 2. egisse sibi persuadent ; quam non meminerat , ut si quis non oeci. sententiam libro sngulari exsequutus est derit, non usserit , fregerit , ruperit , Claudius Chistellus , & habet sane , sed alia ratione nocuerit injuria, sorte quae in hanc rem dici mereantur. Larinsi utilitatem nobis interceperit: cujus gior , ut tota lege Aquilia, sic evit rei exemplum attulit ex Plinio M. Ist. Io a. de damno fuisse cautum, largior
cap. 39. de pisce Anthia , qui , dum id damnum non desiisse damnum esse , preges piscium capiendos adducit , ipse sed alio deinceps & lautiori modo ei Injuria capitur ab improbo piscatore , prospectum videri, quo ita Aquilia in
quo nomine ait Plinius piscatori socio noc articulo cessaverit , at vero d editam esse dati damni formulam I Lau. mnum servi eorrupti eo capite suisse dat hanc conjecturam Mornacius ad L eoerei tum ex iis , quae ipse ait , non
27. Α Φ Τ. ad leg. ud. δc ipse & intelligo. Comparantur . inquit , legis alii gregatim sequuntur . Ego ea sen. Aquiliae 3c servi eorrupti actio in I. s.
tentia uti non possum : id enim da. 62. si de seris eorrupto, esto sed quiamnum , si modo damnum dici queat , utraque damnum persequitur, non quia pisces non capi propter captum An. haec illi , ex secundo capitulo , succeiathiam , satis capite tertio vindicatum sit, utique inde hoe non liquet. Dein- fuisse , Ipsa ejus verba ostendunt in L de si servi corrupti actio ex lege Aqui 27. f s. eod. quin & capite primo, ut lia olim suit, oportet durius esse tirans. observare licet ex L ar. 6 uti. & I. scriptain in iaictum Praetoris, nam s
. 22. pr. eod. Imo sorte in ea specie eundum ea , quae proponuntur in d. i.
ipsus duntaxat Anthiae , non piscium, s. β a. non tam conveniunt, quam qui ideo capti non sunt, secta est aesti- ὸifferunt' quae de servo corrupto est , matio; nec contradicit eo loco Plinius. adversus fatentem est in duplum, quam-Sane damnum interceptae utilitatis, ob vis Aquilia inficiantem duntaxat coe pisces non captos . Aquiliam non vin- eeat: & durius illam in edictum trania dicasse auctor est Labeo in I. a f . scriptam esse quum non Iiqueat quo F ad legem ia*uli. retium ille, quae in- que, obest magis, quam prodest illacisa sunt, non piscium, avium ι sera- ι. - s. 6 2. Mox tamen ex eo Chiile. rum , quae captae non sunt , aestimati tius , quasi re jam bene gesta , varias nem fieri scribit . Ut porro taceam de leges muti Iatas esse fingit , & quasi ex ejusmodi damno , de quo hia censet tripode restaurat. Sed ei injuriae occur-Cujacius , etiam extra legem Aquiliam, rere longum esset , & alienum ab eo , nihil uspiam cautum videri , imo eoa- quod agimus . Magis movet , quod xra potius in I. as. β,ss de actiss. mox iple ait , & verum est, amonem emti. Neque etiam ait Plinius, vel servi corrupti, cum praetoria sit, tamen Anthiae damnum , vel piscium non ea. perpetuam esse l. Iq. pr. F. de servo torum fuisse vindicatum secunda parte eisrumo ,eujira rei alia ratio videtur redegis Aquiliae, sed simpliciter damni δεν. di non posse . nisi quod ad dexemplum molam fuisse editam , quod , ut dixi , actionis ei vilis, legis nempe Aquiliae , de pisce ipse, quin & de eo, quod inteis introducta sit , alioquin annuam suisserest, recte reseras ad smilitudinem eap. oportet, eum si poenalis d. L I3. scri I. aut ad ipsum eap. 3. ptum enim est , actiones honorarias
Sunt , qui de semo coνrupto illud non esse perpetuas , nisi quae rei per
73쪽
sequiitionem habeant I. 33.us de vi quis sin a suit; eerte Alpheni Vasti P action. quae ha ic habent,& post an- tem paribus jam obtinuit , ut discimus num, & in heredem dantur i. 33. ex iii scriptione L IL J. de ferυo coria ε i. Institur. de per' σ tempor. act. neque tamen quisquam ausit dite. Sed opportune hic succurrit, servi cor- re capitulum 2. legis Aquiliae vel eo
rupti actionem etiam habere rei perse. aevo frequentatum non fuisse ' nee ta. quutionem , nam Paulus in /. I . *S. men dixero frequentatum, nam res iii. F. de semo corrupto sic ait: in hae aliis. . certa est.
ne non extra rem duplum es , id enim Ego conjicio id capitulum egisse δε quod amni datum 6 .dupsatur e Igi- dejectis usis, sed ob quaestionum tur non quia ex lege Aquilia est haec luxuriam Praetores id deinde edicto suis. actio, sed quia etiam rei periecutoria, se complexos . Non argumenti , non non finietur anno , quamvis ex delicto utriusque tituli affinitas me movent , sit d. v. non aliter ae Paulus re- quamvis & moveant, sed praecipue Mu- spondet de actione rerum amotarum in gii auctoritas in I. ad legem AquRι. M. 6 4. - f. de actione rem amot. qui de dejectis actionem ex lege Aquiis Quod autem actionem servi corrupti lia esse dixit, utique s. ut credere diis simpliciter poenalem dixerit Ulpianus in pnum est , ille locus in titulum de A. 1. I 3. pride semo corrupto, Aquilia recte sit relatus. Mucius autem, habet ; sed ne haec contraria sit d. A sive Publium, sive Quintum. 3c utrum I . ' s. eod. ne non constet , quare ex Quintis antelligas , inter ICtorum fit perpetua , quare in heredem non antiquissimos suit , gerie ante .Labeo. detur, quatenus rem persequitur, Neve nem, qui in i. s. β 2. da bis qui es his nominibus in posterum Interpretes μου. via detre. Edicti Praetorii de dejNeurbet, in P. I. rg. pr. ita lego et in E is & effusis meminit . Utque udeo heredem non dabitur , Q. V A. paenatis es; illius aevo caput Σ. Aquiliae obtinuisse qua pro quia, & salva in omnibus res dici possit, non vero hujus, quo jam est. Tandem Chi fletius ex Plauto sen- edictum successerat; sed a quippe notentiae suae areanum sibi visus est reve- stra non patitur , ut emblematum proolare, sed nihil ibi est de Iege Aquilia, digi in a. L o. 9 x. manum Tribo.
multo minus de secundo ejus capitulo e niani agnoscamus , cujusinodi observa-& sane indignor, viros, . qui docti tiones aliis in more sunt de delietis. cluunt , tam obtorto saepe collo prisci Deinde, si conjecturam nostram au- aevi comoedias in jus trahere , & vel dias, constabit ratio scripturae, cetero- eo nomine sibi diniores videri. Nihil quin, ut videtur . vitiosae in I. s. gigitur Chissetius probavit. 4.F. de his qui effvet dei eum autem, Ut contra probem, non laboro, ne- inquit Ulpianus , legis . quiliae actioneque adeo disputo, lege Aquilia de ser- propter hoc quis condemnatus es , meriavo corrupto si uspiam actum suerit , et , quι ob hoe quia hospes ves quis an non ad caput id tertium pertinum alius de caenaculo dueeit , in factum rit . Negat id equidem Chissetius, sed dandam esse Labeo dieit --rsus dei ait Scholiaste, Basilicorum ad Id. oo. ctorem. Quid mentio Aquiliae in argu- , νιt. g. cap. 27. 6 s. si alterutri ere. mento de dejectis & effusis vel , ut dendum est, Scholiastes vincet . Quin pressius dicam , cur de his actio audiestiam servi corrupti actio Praetoria M. actis isgis . uiuae ρ haeret Baslieorum
74쪽
1oliastes ad b. L neque quicquam definit Cujacius in non ad A I. Iussis. de obiit quae quas ex del. naso. delet το legis o uilia , R. substiruit has idem Antonius Faber . idem deinde alii , vel Ulpiano vel Librario adscripta culpa . Librarii aures hie adhuc tinnivisse sorte quis dicat . repetita totiens , quae proximo titulo praecesserat, legis Aquiliae scriptura . Ego neutrum peccasse puro; Ulpianum vero, quia iri veterum commentariis de dejectis &effusis actionem legi Aquiliae ex secundo capite viderat adseriptam , id ser
Tandem, quae de servo corrupto minus valebat ratio , heic , nr saltor , plus valebit constat enim actionem ,
quae de dejectis & effusis competit , perpetuam ess. I. s. 6 s. F. de 'bis qui ud. vel desee. 3c constat, quanta quanta est , fere poenalem esse , ut , si quis excusserit, singulae ejus species probabunt , ac de una palam adfirmat d. s. ut &de periculose positis I. s. εὐαeod. Cum autem haec sit ejus actionis
natura contra communem iuris Praetoris PMulam , qua annuam esse oportebat , non alia mihi ejus rei succurrit ratio,
quam quod de dejectis & effusis actio ex lege Aquilia quondam suerit , idque Praetor servaverit in edicto , quod ad exemplum Aquiliae , legis nempe civilis, atque adeo perpetuae , proposuit . No absimili ratione , qua furti manifesti
actionem , quamvis Praetoriam , tamen placuit esse perpetuam pri Insit. de serpet. oe tempoα act. Ita conjicio ,ed conjicio tantum . Fere omiseram, e re Chi fletii esse , quod ab Aniano annotatum legi ad Paul. sentent. lib. I. ris. ig. I r.er I 2. ubi ait , secundum ιegem quialiam similem paenam habere, quod Paulus dixerat de corrupto , etiam quod
ad animum servo, & de corrupta vir. gine immatura ; sed non nugis Aniano ea in re trediderim, quam cum ipse ait ad Paul. lib. I. rit. I9. β actiones judicati , depositi . lagati per damnationem , damni injuria dati , &salsi. in modo agri renunciando secum dum legem Aquiliam dupli H. Nec sane est, cur Aniani aetate magis, quam nostra illud capitulum a. innotuisset
Defendistir oe explisatur lecIis Florentiana in L. 6. 33. Praesid. SUnx obscuri quidam homines , qui
neque unicam tamen ferre possunt
men malunt, cui impingant: legunt ita. . que limiae unico, non Ium;ne unico. Atoque ita Catellianus Cotta in talies.list. z. verb. I en cui successit Iacobus Gallus in apicidi legum p. Π7. qui.
eodem , ut ipse ait ,. modo emendat , cum tamen perpetuus sit aliorum, &praecipue Francisci Zoannetti exscript0r. Sane hic non modo ante eum Cotta, sed & ipse Zoanneltus, tanquam ex Coindice suo, rescripsit limen, restitui. caprar. ubi & aliis idem placuisse reseri,& verum est, cum limine jam ediderit R. Stephanus Paris. Is 27. & antiqui , quos vidi, Editores omnes id ipsum non modo margini adieripserint, sed & laudarim. Mihi laudandi, utique prae Flo-
rentina probandi, nulla constat ratio' plane enim quum ibi lumi ne legarur, ut legitur, nihil omnino est, cur in limiae mutes. Est hie , sive lumen , sive limen legas, eloeutio translata, neque, si proprietatem ames , haec commodior , quam illa , utraque ramen satis commoda ; u
ita lameo extinctum nolim, vincente in Olligeti by GOoste
75쪽
pari causa libro Mediceo . Aecursius uidem non satis recte se expedivit. ut nec ille, qui ad i. II. 6 s. Flumine un eo exponit de ha-Ltatione, quae unam duntaxat senestram
habet, cui scilicet suriosi in luduntur ;mirum , si non eam sibi commentus.
Translata , ut dixi, locutio est, & ejus. modi translationibus delectati sunt, qui Iapsa Latinitate eloquentiae gloriam anfectarunt : in primis atero illis plenas esse Ulpiani opiniones dudum observa. tum memini , & est quoque haec ι. 6.
Igitur un7ei luminis nomine pauperem apparatum significavit, quod uno lumine' uti soleant pauperes, ubi ditiores pluribus . Quintilianus M. IO. cap. 3.ιumen tinum mus eo tribuit, ut speciale,
quia in familia pluribus utebantur , &eertum est loqui de beatioribus. Atque hoc domi; in platea etiam, sub noctem,
Iuvenalis sa r. 3. vers. 28s. σdiviti adscribit multum flammarum , & -- pauperi brem lumen eandelae . Posses illud breve ex vulgari significatione accipere de Lee non longa , cum longis duntaxat ditiores usi fuerint, vel etiam de tenui , exigua, paupertina, quo sensis Ulpianus heic mox dicit brevem suis peIIectilem , & rursus Iuvenalis breves Deos sa r. II. vers. 79. Ad paupertinum quoque apparatum, in re familia. xi . referrem illud modicum lumen apud
Tacitum lib. I q. annal. eap. 8. Conotra vero in omni Cleopatrae pompa nihil luminibus erat magnificentius, nam Plutarchus in vita An ou. ait, in toto
ejus splendidissimo apparatu Antonium maxime obstupuisse ad luminum multi.
Forte & Ulpianus hic translationem sumsit a navibus, quarum minimae uno, majores plurinus luminibus utuntur': quid
na oneraria kaberent . in praetoria nam insigne nocturnum eritim luminum fore.
Quomodocunque autem.illud de Iumine translatum dicas, minus adhuc translationis inerit , quam in limine Mn es id enim seposita emendatione . primo erit traducendum ad domunculam , quae
unum duntaxat habet aditum , & inde ad rem angustam domi . Ubi figuratae Orationes invaluerunt , occidit Romanil ermonis simplicitas, simul ac majestas.
Emendata L. I. ff. de decret. ab ordin. faciend.
SUecedat alius locus ex opin onibκs. Ulpiani est is in ι. I. F. de deo
eret. ab οὐ fata ita relatus : Med eorum .ntra numerum praefinisum constituendo- rum arbitrium non Presdi PrmineIae commissum es. sed ordini er Possessoribus
e usque Citarat se ut eerti de probItate morum m prellia artis eligant ipse quiabus se liberasque suos ἱn aegritudine corinporum committant . Non intelligo , qui
ibi sint Possessores C itatum, nec quem quam reperi P qui dixit . De Duumviris sorte illud quis exaudiat , quia Decurionibus junguntur, & alius sorte de Curatoribus Reipublicae , quorum officium Ulpianus Iora singulari exsequutus est . Sed quare & quam recte illi C;υitatum Posseseres dicerentur , non assequor. Scio & Dictatores Municipiorum fuisse , etiam sub Imperatoribus , scio hos & dignitates contulisse, verum non memini in libris nostris eorum memoriam exstare , vel ibi alibive Possessores civitatum dici , quin vel dici posse. Nulli , si verum amarmis, illa aetate Civitatum Posiesiores, quam Prin- Diqitigod by GOrale
76쪽
icipes, & vel tuae locutio erit insolens, nec apta huic loco. Quapropter i cripturam, ut ut constantem in libris omnibus , nonnihil sollicito , & pro Possessores repono Professores , hac lententia :Medicos constituendi arbitrium esse Decurionum & Prosetarum : Professorum nempe , ut constet de peritia ejus. qui
in ordinem cooptandus erit , non enim
ex sola itudiorum fiducia hie res agitur , ut olim in 'his , qui de jure respondebant, sed ex peritia artis & prui dentia , quibus iolis aestimari par est illos vitae necitque arbitros. Probare igitur debent , se dignos esse & idoneos :& quibus potius, quam ' Prosessoribus De archiatris ita rescriptum est in L I o. C. dr professi re Medis. δc ι ecundum haec Symmachus de promotione Medici lib. Io. epist. 4o. Sed quia lege mo-νe cogeinibus , summates .ejusdem profes onis par fuit in examen aeeiri, adhibitum est iudicio collegἰum omne mediρornm. Et probat , quae dixi , Ulpiani ratio . tuta his hominibus commissum esse conisi tuendi medicos. arbitrium . ut certi sint . de probitate morum s id pertinet ad Decuriones , quorum ess hoc novis- se peritia artis . Atque id postremum resero ad Professores , quos hic restituo, . hi enim, non Decuriones, non, quoscunque demum fingere placet, POL. sessores Civitatum de peritia artis recte
notatis ad legem Solonis de sodalislis. G o memoratam in L. 4. ff. de Colleg. & - Corpor. Locus Aniani ad
UT solent Graeca in libris Latinis,
varie legitur , varie etiam corri
TA. Vetus interpres ita vertit: Si autem plebs, mi fratres , vel sacrorum sa
cramentales, wι nautae , vel confrumenis
tales ἰ vel qui in eodem sepulchro sepeliuntur, Ne sodales, qui multum simu habitantes sunt I enimwro ad nego. tiationem , aut quid aliud o quisquid bi disponent ad Invicem , 'mum M , nishoe publicae leges prohibuerint . Exstae ςtiam Graece, sed diversa nonnihil, iaSeholio ad Basil. lib. clo. iis. eap. Utrobique , εαν δέ δῆαος οῦ nescio, cur vetus Interpres , cur idem Cujacius μον transtulerit plebem, cum Populi seu Reipublicae societas utique omnium sit prima, & reliquae ejus duntaxat partes
simulachra: eteoim παπας κοινωνίας εινχι μορια τῆς πολιτικης, bis recte dixit Aristoteles lib. 8. ηουια Ni κου. cap. II.
Ait, &, ut videtur, separatim , η αρωνοργιων ς sed haec non consistunt . Post antiquiores Alciarus lib. 2. dispunct. eap. I 3. & Ηaloander , & Boudoeta :ἡ iειεκ ὀργἰαν. Scholiastes Bassicorum expuncto, quod sequitur, η ναλα, habet
tur , & hanc di reliquam Scholii lectibnem .
Cujacio lib. 7. observ. cap. 3O. Grorius etiam insor. p. expunctis nautis, rescribits inaui α ,& simpliciter απιυ , Heraldus observ. cap. 42. utrumque Scholio potus est . At malim servari η ναυται , nam sodalitia nautarum s κοινωνιαι συμ- πλοικαὶ ) non tanrum olim cedebrata
77쪽
cap. II. 3c eop. I 4. ejusdem lib.. sed &hodie cum maxime frequentantur, ade ut in lingua BeIgarum vernacula nautaea lbdalitiis nomen sortiantur . Posses igitur legere , ut Haloander, & alii iερεic vel absque τω η & interis punctione eρα ορες ιεράν οργἰων , Fratres sacrorum Orgiorum I in quod omnino proelivior sum . Quamvis enim illud ου saepius hie repetendum erat , facile tamen ex iterata scriptione impo tune irrepserit. Ait hi επι- et λειανοιγοumo , aut ad praedam exeuntessis
σ τοι , quos male sodalei dixeris sed recte etiam, licet non conjungas, mo do recte vertas , Θιασω mi enim plerumque furit ejusmodi sodales , quos alloquitur Horatius . exm ait: Nune es bibendum . nune pede libero Pussanda tellus , & reliqua . Vetus Interpres simpliciter verterat s
datis, quod ferri poterat, sed idem peia
qui multum smul habitantes sunt, lege. rat videlicet, ut est in libro Μ iceo,
λιαν, ea quo ipse multum. cum λἰα 3cλεια si praeda; veteres Editores pro οι χοαενοι fere habent etiam ἰκουενοι, --nientes , unde rursus vetus Interpres. ει-bitantes . Sed eorum , qui praedarum eunt, proprie est sis σθω, ut recte est Floientiae, quicquid eontradicat Salma.. sus obsere. adjus. fit. in Rom. cap. q. non νη τb' , vel, quod idem est, itχεσθα .
Utque ita nec probem , quod est in nonnullis libris , ut 8t in Sch Eo-Baslieorum, quamvis id probaverit Grorius , ut videtur, Cujachas . Nec tamen inde salus Graeeiae. I le , cujus hie memini , Claudius Salmafus eo cap. q. varie interpolat
Iegem Solonis, sed longa ibi ejus est in.juria . Singulis non curram ' in priam is non seri illud μι λειαν οιλ ὀμενο, pro quo ipse κοινωνοὶ , indugno satinore . Quamvis enim καπηλεία simpliciter oecurreret pro quavis nebo. tiatione , tamen minus commode hic in. truderetur , quia eontinuo sequitur, ηεις ἐμποριαν quae in hac brevissima Le ιρε icio enumeratione minus scita essee
repetitio. Basilicorum quoque Scholia. stes servavit λε αν, 3c recte, nihil enim vetat ετσυρέιαν ἔγειν εἰς λείαν , sodaliistium habere ad depraedandos hostes, Rinvicem de praeda pacisci . Etiam adis versus non hostes id. licere , & de ea specie Intelligendas ετο ει, g εις λειαν
Crotius scripsit de iure belli m paeli lib. cap. I s. f s. Ego in primis de hosti.
bus accipio , & secessere ' jubeo Salma. sum , qui etiam contra ejusmodi ετα- ρειας morose disputat . & quod Solon exempli sorte causa dixit , collegio in hanc rem Athenis haberi solito probari vult imprudens. Nulla Getis est, quae hoe non permiserit , sane , cum nihil etiam' hodie sit frequentius, miror Salinmafium de eo tantopere miratum . In Zelandia, unde mihi. origo est, tempore belli hujusmodi sodalitia ad praedas
mari agendas ineuntur cottidie , & is quaestus ibi longe est uberrimus . Sed tamen videri posset id non convenire . publicae olim Romanorum disciplinae, quae , qui miles non erat Populi Roma. ni , iure hostem Populi Romani eaedere negabat , s recte Cato in epistola ad filium, Tullio memorata lib. I. de Osse. cv. 3ὸ. Ο 37. vel potius recte . quod ex ea observasse sibi visus est Pilatarchus P s. Roman. cap. 39. . &, Ayala de jure beII. Id. g. cap. s. Sed alia est ratio liciti , alia decori; qui militiae sacramento non obligatus hostem
Oecidit , latiocinio 4 quam bello justo
78쪽
operari videbatur, nec ad eum quicquam praemia militiae & honores. Vo. luit Cato , ut filius , qua miles , non qua privatus, hostem eaederet, nec ea praeter voluit quicquam. Imo sodalitia, quae ad praedas agendas instituuntur , quamvis privata sint, auctoritate tamen publica defendi constat et ita apud nos, ita alibi locorum.
Quum igitur sedalitia illa sint licita, lieitum quoque iis est pactionem, quam intiat, sibi ferre, ut Gajus & deinde solon in L I. 4. Unde & Basilici sen.
tentiam b. I. 4. brevissime ira reprae. sentant: Tῶς Θεαιταις ἐταρε ιαμ τα συριφωνεῖν Listili sodalitiis Itacἰte pae si iiset . Et tamen quod valde mirum est, Pauli interpres, Ania.
Nus, ad lib. I. sent. tit. I. β 4. illies. tum esse scripsit , s ue bonis insentis aliqui paeiscantur . Μagisque id offendit, quia res , quae proprie inveniri dicuntur , statim fiunt occupantium l. I. F. pro deret. Sed non puto dubitandum , apud Anianum non de bonis IN.vENTIs , sed .ri bonis vivΕNTIs legendum esse, de hereditate quippe viven- tis pacta non valere jure cautum est I. ωIι. F da fias oe legis. hered. L. 2. ha. F. de vula. . pupul. DU. cap. 2. X. de pas. in o. Satis dixi ad d. I. 4. neque eniri comstitui in omnibus purgare veterem trans ' lationem, quae, ut nunc est, ne quidem integram sententiam continet. Potius adscribam interpretationem ex mea men. te : Si populus , vel Fratres saerorum Orgiorum, vel nautae , -ι sodales , quive uno sepulabro uti vel ne . vel co sat res , vel qui ad praedam exeunt, via ad mercaιuram, at νώ - quacunque re ἰησεν se flatuerint , ratum esse , ns obstent merera publiea. Transtulit quoque hane' legem Samuel Perit is f. ire'. S. sit. 7. sed ex varia ei utactoue,
quam ipse adhibuit comment. ad d. II. s. tit. 7. Si nostra placebunt, satis illa displicebunt , nec animus nunc est , vel otium, P iti culpas annotare.
FAcillima est ι. 4. F. de ed A. Caris
be n. nec quam oporteat tanto imis
petu mutari & perverti . Non vaeat
Iuliani verba describere : sed qui viderit .& adhibuerit ι. 3. ε 34. Is . I6. feod. satis, ni salior . intelliget. Nempe
quandoque uno anno utraque,& Vulgaris , & Carboniana bonorum possessio perimitur , ut puta , si & tunc , cum
currere coepit annus vulgaria possessio. nis , confestim status controversia mota fuerit, elapso innim anno hoc casu neu tra petetur . Quod si serius status conistroversia moveatur, etiam diutius dura.
hie Carbonianae petitio , quam durasset vulgaris: utraque enim distinctos habet terminos, qui tunc demum iidem sunt, quum in idem tempus incidat agendi initium . Utraque possessio intra annum datur d. I. gr. , 14. 1s de eis. Carb. sed utriusque tempora separatim curruntd. ι. 3. h 16. ordinariae, ex quo filius patrem suum decessisse scit. & iaculta tem bonorum possessionis petendae ha-huit , Carbonianae vero ex eo tempore,
ex quo controversiam sibi fieri cognovit. Unde non petita vulgari, recte Iulianus ait, quandoque Carbonianam com perere , quandoque' iton competere . Id
qui verum sit, binis exemplis edisserit:
altero, cum is, quo de agitur, neutram petiit, altero, cum volgarem tantum'. Si neutram , & tamen a morte patris statim move. tar quaelii status , annou rana et in excladi recte ait, cum eadem
79쪽
sit utriusque praescriptio . idem agendi initium, atque adeo obtinendi finis. Si vulgarem tantum , agit, quanto diutius, quam vulgarem petiisset , Carbonianam petat: hanc enim qui petit , vaegarem oportet agnoscat l. 3. 4 Is. e vir a.
propter acceperat in P. I. q. non est a cipere poterat , ut perperam interpetratus est Accursus . Nec minus perperam
aliis placuit το non delere in pr. b. I. Annotavit Ant. Augustinus lib. I. emens. cap. 3. esse , qui ibi negationem auferant, di aufert sane Franc. Zoanneltus resit libri sng. cap. 3. idque ex conjectura sua. Male Augustinum acceperunt Russardus& Boudoga , in editionibus suis, ad b. . q. nam ajunt, tanquam ex Augusti.
no, ae si libri essent . qui ita legant. Pejus ille , qui notas perpetuas dedit ad jus Civile, fingit enim hic, etiam Augustinum ira legere , quum Augustinus
id reserat inter locos , ab aliis corruptos aut male lectos, contra quam est in Iibro Florentino aut Norico : Post Zoanneltum Iacobus Gallus in visib. Iegum p. I 83. το non quoque, ex sua
scilicet emendatione , scripsit esse delendum : sed jam alias monui, Gallum illum facile implumem sere' si sua redis
dat Mannetto. Ceterum miror, & Cu-jacium comment. ad Jut. digess. lib. 2 an h. t. q. tacito Zoannetti nomine, negationem tollere, & magis miror , eum hac in re consentientes laudare Graecos, quod sane non debuit . Graeci quidem tibi go. BasI. tis. s. cap. q. sententiam retulerunt hujus l. 4. sed non
etiam eam Iuliani propositionem , quae est in prine. ut solent , dum iaciunt
Ait , ex pHma parte edicti . Recte hoc explicavit Cujacius ad Iulianum , sed omissa ratione, cur. id ita dici placuerit Nempe singulas partes edicti perpetui, universi edilia vocabant, quia erant quoque edicta, & partes , respe.ctu corporis edictorum, quale erat edictum perpetuum . Unde, quae hic Iuliano prima pars edicti , Papiniano est
primum edictum in I. I a. F eod. pr miscue ob rationem, quam dixi.
Ait ἰ possessoriis actionibus . Et ira Manisnetius ex eo , quod antea legebatur possessor sis. Sic ipse ait, sed R. stephani itio Parisiensis Is 27. & Is 28. habet quoque posse portis, ut Edd. nune vulgo. Sed probo magis possessον iis , aut bis, ut Haloande & ante eum alii , etsi verum sit, & possiessoriis retineri posse. Graeci eo, quem dixi , loco simplicitechabent ταῖς ἀγοσγαῖε.
Duae leges Ieυ ter emendatae ; altera L. Iq. pr. 'ae ad SC. Trebell. altera L. I a. pr. is de duob. reis
Potest filiusfamilias qui Μagistratum
gerit, patrem, in cujus potestate est, cogere , ut hereditatem , quam suspectam dieit, adeat & restituar ; hoc ait
I. t q. ult. R. ad SC. Trebeil. ratio additur ex Hermogeniano in t. 14. pr. eod. Nam quod ad 1us publicum attianet , non sequ tur ius potestatis . Quum me nonnihil offenderet, illud non sequitur, sentavi aliquando , an non una voce, .& mutata sitera, legi posset e consequi-.tur 1us potestatis. Hac sententia, filium
similias quamvis sub manu patris sit; tamen , quod ad ius publicum , nanet scilegitimam sacultatem ex Magistratu suo, eaque uti posse in iis , quae ad explicandam jurisdictionem pertinent . Ut potesar se . quae ex Magistratu competit, vel iose Magistratus , quomodo ea. vox occurrit in ι. pr. F. s quis ius dis. non obtemp. 4e apud Tullium de in
80쪽
wnt. I br. a. eap. 3 o. & ira quove intelligo Iunii Gracchani librum de ρο- testatibus, cujus meminit I. un. pr. Fri osse. Sie, ut dixi , aliquando tentavi sed nunc placet potestatem patriam intelligere, servata, vel levius emendata scriptura. Hoc sensu: Ius patriae potestatis in iis , quae ad jus publicum attinent, non prodest, non succedit, non obtinet, ut in specie, quam exposuerat Ulpianus in d.. t. Ig. 6sis. Sed an hanc sententiam praestare queat To non sequitur, est cur dubites: durior certe loquutio erit, nec sorte ex usu ICtorum. Ego malim : non sequiamur, usitata sermula, pro non observa. mus, non attendimus ad patriam' pol
statem. Et sane ita se res habet: filium. similias in causis publicis, velutis Μ igistratum gerat, censeri loco patrisfamilias
Pomponius quoque scripsit in i. q. Fde his qtii sunt μὰ vel alisui juri nec filio, qui in potestate publica est, obesi
se porestatem patriam, adeo ubique est traditum , ut per exempla probare nolim . Quam digne filius, eontra Fabium patrem . Consulem egerit, alii obse
varunt ex Valerio sit. Σ. cap.2. num. q.
eui par est , quod lego apud Philonem
Judaeum de Regat. ad Cai. p. m. 837. patres scilicet privatos filiis Magistratibus cedere . Sed omnium elegantissima ea de re est Tauri disputatio atque di-stinctio apud Gellium lib. 2. nin. it. cap. 2. In publisis inquit, uris, atque muneribus , atque adtonibus patrum iura cum filiorum , qui in Magi iratu sunt ,
potesat bus eollata interquiescere paululum eonnivere. Sed quum extra Rem. publicam in domes ea re atque visa se , dea ν , ambuletur , in convivio quoque
familiari discumbatuν , tum inteν filum Magistratum patrem m arum publicos honores esare, naturales .m genuinos
exoriri; in quam sententiam nemo mu
iverit pedibus. Attulit quoque ibi Gellius ex Claudii Quadrigarii annalibus historiam Fabii Consulis quae in Valerio est. Succedat alter locus , qui haud dubie male habet, in I. I a. pr. F. de duob. reis cons. est is ex Venuleji libro a. siputationum, in haec verba: Si ex duo.
bus, qui promissuri sunt, hodie alter, anter postera die responderit prolutus
non esse duos reos, ac ne obligatum quiadem intelligi eum , qui postera die responderat, cum actor ad alia negotia dia. scesserit, vel promissor , licet peractis itatis rebus, responderit . Ita legem edidit Franciscus Taurellius , apposita, ut.
vides, loci suspecti nota ; & sane pellucet mendum in prolutus, pro quo alii,
cum Iegunt. rum emendant, probatur , promitto , prolocutus, prolatuF quorum
nihil probo , cum nimium recedant alibro Florentino . Ego malo optimi Codicis vestigia premere , & mutata unalitera, & altera transposita, legere, Pr eulus, nempe ait, scribit , haec enim, aut
quae smilis vox est , subauditur etiam . in ι. 27. pr. F de patii. i. 43. o. I.
4s procurat. l. II. β. de negot. ges. I. 24. F descimit. praeae russis. I. I Io. U. de verbolan. adsisque plurimis. Ita ego
censeo , & ita quoque censet Vir do- Aissimus, & cui jurisprudentia multum debendi spem habet, Alexander Conniu-gham , Scotus ; nam inter sermones , quos cum eo aliquando habeo de jure Romano, quum mentio incidisset d. I. I 2. pr. meamque illi conjecturam exposuissem , non duntaxat placere sibi, sed eandem se iam olim ad ma iis nem libri sui notasse adfirmabat. Videis ibatur tamen praeferie protinus , vel vocem pνolutus librarii vitio abundare . Tu lector, statue cui credere aequius