장음표시 사용
131쪽
Anglia, cum nominat. ---peteret. sese, eum nihil secreti aut periculosi tractari arbitraretur, bona fide . fecisse; dialogos vero ipsos, quod a lectione manuscriptorum vehementer abhorreret,&prius quid aliis de iis videretur, expectare vellet, non legisse. Resert pcirro, ut ex iis, quos consulere jussus fuerat, quidam spreverint dialogos, ut somniis sive visionibus4 ideis Platonicis repletos similesque Ducis . ita inventionibus; alii ni hil responderint; nemo tamen fuerit, qui periculosi aliquid aut ad Gallorum res promovendas ex publicatione illorum metuendum esse indicaverit. Interea accidisse, ut Dialogi ab eo cui itidem ex praestripto amui Genevensis describendos, ut communicari cumulistis it Iustribus possent, commisisset, typographo Roterodamqnsi a frabam Artheriose inscio,traditi fuerint,iste vero se rogaverit,ut eis ditionem horum sibi committeret. Hujus gratificationis spem aliis quam se fecisse non inficiatur, dummodo, quod nondum facturria
fuerat, a Sene vensibus venia ad edendum impetraretur. I. perveonisse postea literas Geneva, quibus significatum lueriti, autorem in eo esse ut dialogos sex, quorum exemplum miserat, Lausanna exiseudi faceret, dum duos reliquos, in quibus non pauca ex prioribus eorrigenda essent, elaboraret. Id se Archerio, ut ab editionis consilio desisteret, aperuisse; hune vero nihilominus in proposito perstitisse,in petiisse, ut pagellas Lausanna, prout ex praelo exirent , submitti sibi curaret Hunc totum hujus rei ordinem oc modum esse, multa eum obtestatione asseverat, ex quo satis patere censet, pessime fingi ac si conspiratio quaedam Genevae conflata, & in Belgium usque ad se aliosque translata fuerit, cum totum negotium nulla eum stereti affectatione, non nisi inter se & Professorem iulum Genevensem, atque illos, quorum judicium de Dialogis deside, tabatur, gestum fuerit,in typographus per occasionem, desse ab inlatio minime id intendente,intervenexit. Constanter etiam negatis quidquam sibi Geneva scriptum esse ex quo intelligere potuerit,di logos praestitu aut approbatione Ablegati Gallici, qui Genevae residet, aut Aulae Regiae compositos, multo minus sibi compertum alia quid de autore esse, quid Ecclesiasten Genevensem movςrit, ut sibi ea, quae retulit, de Dialogis illis mandaret: unde nec sibi constet,
num Dialogos ipsos probaverit, an amico saltem 'peram qualen,
132쪽
eunque proprio ejus perieulo, in explorando aliorum judicio praeis stare volueris. Haec ex prima hujus libelli parte, cujus fini dies 8, Maji46o adscriptus est,breviter excerpsimus,ex quibus sumcienter, ut putamus,intelligi facti ipsius series potest. Quas vero inde contra Jurium querelas ordiatur Bailius, de qui is ei ad elevandam il- Iius autoritatem Edem,cla pro tuenda fama fortuna sua objiciat, hic recensere, ut jam professi sumus, minime voluimus. Alier a libelli pars inlcribi tur Praeiadium resons ad .im Examinispartem, qua adibrum Admonitionispertinet. Integrum ab initio relinquit Baltius judiciumJurii,quod autor admonitionis religioni Protestanistium addictus sit, neque se ad illum investigandum indicandum obligatum esse dicit futurum tamen esse sperat, ut indagetur. Interim plurimis rationibus asserit, autorem, quicunq; is fuerit, in Gallia vivere,omnesque conjecturas Iurii, qui illum in Belgio quaesivit, destruere nititur, illam maxime,quod libellos quosdam v. g. prophetias Drabirii, monem relati admonitionem Tileni ad Synodum Rupellanam de similes Lutetiae ignotos esse existimet Jurius, quos eum aliis multis,quales in relationibus sub nomine Mercurii Elegantis Galantipublicatis copiose exhibentur, notissimos Parisiensibus esse asserit. Futilem inde argumentationem esse dicit, qua Iurius persuadere lectoribus voluerit, autorem Admonitionis nomen suum occultaturum non fuisse, si Lutetiae aut in Gallia versaretur: neque enim unam latendi causam, certe hanc gravissimam esse potuisse, si idem Admonitionisic praeloquii autor esset, ne detectus summurria adite periculum singulatim omnes e haracteres scriptoris Admonitionis, quos Iurius eruitin Ballio applicat, destruere aggred i tu . Notat non semper primum alicujus librum ruditatis aut tyrocinii
nomine sperni posse, sed veteranorum oli exercitatorum autorum
labore ab incipientibus quandoq; aequari; quod exemplo Liberaruns ritempore, d antiquiori, Provincialium a Pasialis compositarunia confirmat. Rejicit' taxat quaedam, quas Iurius de eruditione&stylo Milii specie laudantis,uel etiam cum censura scripserit, sibique defectus suos magis quam cuicunque alii cognitos esse profitetur. Defendit relationem suam mense Februario i6ς publicatam, a. micis quibusdam ostendisse se resert literas Parisienses, quibus i.
133쪽
eum privilegio regio edi, eisque satis aperte convinei Jurium existi. mat falsa de se atque autorerimonitionu suspicionis Allegat BaiLktum, ut novem autores nominet, quibus liber sub Perri Aurelii nomine editus attributus merit, cum tamen hucusque verus,
monstrari non potuerit. Sic Apologiae pro Pastoribus ex Galliata prorugis D.Iurium autorem ab omnibus habitum,&vix creditum Risse Ministro Ecclesia Gallieae Berotinensis Dari , qui librum illum tandem sibi asseruerit Elidit quae Iurius contra fidem privilegii regii editioni Admonitionis Parisiensi praefixi opposuit, aliaque minutiora persequitur. Subjungit se masculi quieto animo accusationem sibi praeparatam accepisse, neque aliud a Magistratibus quibusdam petiisse, quam ut sibi quoque aures paterent;neque enim in tanto crimine laesae rei piiblicae religionis ex suspieionibus & conjecturis condemnari aliquem posse. Ex ipso tamen Iurio sibi ipsi saepius contradicente patescere dicit, neque Dialogos illos
Genevenses, neque Admonitionem ejus esse ponderis, ut nocere oris dinibus Belgi eorumque Foederatis valeat, si quid inde periculi aut turbarum existere posset, culpam in nullum alium magis quam in ipsum Jurium redundaturam esse, qui Dialogos sine necessitate. ex mera iracundiari insectandi alios praecipitantia, per compendium recensuerit, de Admonitionu legendae pruritum intempestiva refutatione excitaverit. Sequuntur multa, quibus demonstratum ire voluit, quod ipse nullo modo autor libri illius esse possit; quae eum ad mores atque actari ipsius ti Iurii pertineant satius est,ut hica reticeantur. Non male tamen monet,etiam adversus hostes honestate decenti verborum utendum,&inprimis Regum&Prineipum reo onae parcendum esse. Vehementer impugnat contumeliam deat ismo&contemtu religionis Reformatae a Iurio sibi inflictam. Educatum se in religione illa esse refert,filium Ecclesiastae probat in simi, fratrem etiam alterius, qui nuper pro veritate, qua nec minis nee blanditiis averti potuerit, in vinculis Gallorum decesserit a praestari etiam a se omnia in eulturi disciplina omni consueto tempore, quae religio confessio Reformatorum exigat Atheismi opprobrium ut atrocissimum repellit, neque tamen negat alienum se esse ab opinionibus fanaticis, ideoque minime probasse Iurii uuaedam, quae eo pertineant,4 fortasse sua& amicorum operet .
134쪽
retentum illum fuisse, quominus in earum propalatione pri gred retur. In fine viginti quinque accusationis capita ex Examine comsgnat, quorum probationes arissimas a Iurio postulat, nisi dei totis falsid temerarii infamiamin poenam sustinere velit,4 quod sub initium libelli fecerat, denuo offert, se nempe in custodiam uis blieam sponte iturum esse, si Iurius eandem subeat tognitionem causa judiciique eventum, in quamcunque partem is casurus sit, e pectare non detrectet.
sologia D. Petri Jurii, Pastoris Prose ris Theo
ologia, a Pasores sRectores Eecclesiarum Gasi Belgicarum in Provincias ederatis.
con dissimulamus, pervenisse ad nos libellos plures, eontroverissiam inter eruditissimos viros, Drismo Rallium, natam cono cernentes Vidimus Responsionem a rimam partem Coes' rationis Chimarica se nno superiorei ubi a quo,dubium editam evidimus urit Apologias non unas, sub titulo Convictionum eodem anno vulgatas vidimus librum hisce, sub titulo Chimaera Conspistionis Roterodamensis oppositum Dialogos item de scandalo expu blicatione libν de ConspirationeChimaerica orto,de huius argumenti opuscula alia, Gallico omnia idiomate composita. Sed vi rece sendis excusate forsan supersedemus, cum propemodum non nisimas,easque acerrimas,&multas repetitiones atque rejectiones imis putationum contineant, quaeque brevi multis ex causis casibusque, ut putamus in oblivionem venire poterunt ologiam autem, hanc D.Jurii ideo non negleximus, quia praeter ea, quae ad litem illam proprie pertinent, haud pauca exhibet, quae cognitu non sunt
135쪽
indigna. Detegit enim D. Iurius periculum, quod ex pravis opiarionibus quorundam, Ecclesiam Reformatam incurrisse dicit. Sed nulla est, quae, Deo permittente, idem adire non possit. Expedit itaque nolia talia in ex damnis alienis cautos fieri occasionem . narrandi sumit Autor ex odiosa Adversarii de actis scriptisque suis centura, & ut oblectum sibi contradicendi studium a se amoliatur, ostendendum a se esse ratus est, quo fine& modo ad edendos contra cives suos eandemque religionem proferas, elenchos progressus sit. Non dissimulat insignes Ecclesiae Re formatae in Gallia corruptelas, tam e murum impietate , quam ex frivolis de indifferentia circa fidem& religionem opinionibus , nec dubitat, quin inuo Dei judicio persecutio Reformatorum in ultionem depravationis illius secuta si cum praesertim non voce blum aut occulta animi sententia, sed editis libris, per modum dogmatis indifferentia ista toleraniatia promiscua atque universalis defendi coepisset. Fecille id notat quendam, quem Fabrumi Iclevre Inominat, edito Salmurii trac' tu Gallico de Reunione Chrisiani mi, quem quidem Synodus damnaverit,& autorem ordine moverit. Narrat porro,ut ipse Sedanum ad Professionem TheoIogicam vocatus, Lutetiam ad Iohannem Claudium celabrem tunc Charentonensium Pastorem, excurrerit, desquantum religioni Reformatae periculum ex novis opinionibus,& praesertim P0onii, Proseuoris Salmuriensis,& postea Pastoris Aurelianensis, viri quidem docti sibi amicissimi scriptis instaret , intelIexerit, eaque occasione tractatum suum demorab Gratia cuid Acta nostra .lo88. p. 69 dediderit, secuta inde a joniani dogmatis condemnatione. Induetum in errores illum aliosque
esse monet libro pessimo Rhodonu cujusdam de Supposito, Tolosae quidem publice combusto,&scriptis obcopnatq; Cttrcedet, haustaque inde opinione heterodoxa in articulis de Trinitate desin carnaintione,aut laxa illa circa eos indifferentia, atque tolerantia Socinianismi. Crevisse hominibus istis audaciam, postquam ex Gallia eiecti essent,&absque ephoris' disciplina in alieno solo vagarentur. Sic anno i68 procu sum esse in Belgio Commentarium Philosophicum, librum pestilentem in propugnanda indifferentiari tolerantia religionum audacissimum. Hunc a se refutatum esse tractu de Duabus Summis Potestatibus , Conscientia nempe
136쪽
MENfIS MARTII A. M DC XCII. Irsi
Metistratu. Non minus noxium fuisse aliud scriptum, cui titulus Reflexiones' consideratione oontroversia de Ecclesia; cujus autor finxerit, secum Iurio in ista quaestione consentire illo libello ait Socinianismum tecte, pelagianum um aperte propinari, a se autem,cum alio labore occupatus esset, refelli tunc non potuisse; ins ruisse se tamen brevem animadversionem Novecta de Rep. literaria, cui , quod sciat, hucusque nihil respontum sit. Eodem temporeis. Roterodami prodiis refert tractatum, in Anglia a juvene quodam Gallo, sed ab alius adjuto compostum cum titulo Fides intra Dissos rerminos redact. i in quo itidem dogmata de Trinitare chanearis natione pro indifferentibus habeantur. Hoc scit pium , inde trunis elante, in Synodo Hagiensi anno idia con mnatum Mautorem
remotum a Ministerio fuisse,qui postea in Galliam regressus religio nem Resormatam abjuraverit se Ver Filiam sta ratem eo de icasu ad instruendos et que contra scandalum praemuniendos pios didisse. Reprehensum quoque a se esse memorat Pastorem Gallo.
rum HamburgensemGocinianistari suspectum iro tali in Synodoi Amstelodamensi habitum. Queritur de Gallo quodam in Anglis ejusdem erroris defeniore, qui spiscopo Londinens subrepserit,dei
nequicquam renitente venerabili inter Gallos Ecclisiastassene , e facultatem docendi impetraverit illum postea palam statuisse,sussice si ristus vocetur filius Deri nee inquiratur aut expli. cetur qualis sit, quodque nemo propter errores in fide damnerint'. Plusquam duodecim alios similia docentes isc Curcelleum atquGPajonium sectantes ad Minisse iuri in Anglia promotos esse,notat. His intellectis, publicatas a se esse indicat epistolas, quae postea in volumen. congestae sint cum titulo, Repraefomlio Socinianismi vid. Acta nostra i6ςi p. q. Contra illas pro excusanda Socinian rum secta proditis Animadversiones, de quibus orthodoxi in Anglia questi fuerint, illorumque monitu oc suo suasu exeerptas ex eis jusmodi libris propositiones in synodo Amsteloda mensi anno i 6 censuram passas esse, magna quidem cum invidia sua cla multiplici adverius decreta Synodi oppositione, cui etiam calumniae aecesse rint, ac si Synodus ultra limites officii progressa jus magistratuur in improbanda tolerantia invasisset. De hoc argumento multa
disserit, dc demonstrat, quatenus Ministri Ecclesiae Magistratui sua-
137쪽
dere aut dissuadere possint, quae adversus haereses schismata genda sint. Respondet etiam objectioni, quod Theologis, qui haereses denuntiant, a suffragiis in Synodo abstinendum sit, monetque hoe contra jusin praxin Ecesesiae postulari. Addit spem esse, fore, ut novis his sectis fraenum injiciatur, nec frustra sint, quae ipse cum . Episeopo Londinensi hac de re egerit, Wadrpsam Serenissimar Angliae Reginam scripserit. Exponit et tam litem suam cum Ja-quelotio exule Pastore Gallo, Hagae nunc agente, quem S inianismo favere, salutem Ethnicis, qui neque Christum, neque Deum, ignorantia scilicet invincibili cognoscant adjudicare scribit, qui etiam in subseriptione Synodi Amstelada mensis expresse reservaverit, neminem religionis causa affligendum esses; quod Iurius eo interpretatur, ut Magistratui omnis cura contra haereses auferasuri ex improbo principio, quod ad salutem in omnibus religionibus via pateat, quae ipsissima sit Commerirarii Philosophici sententia, cujus autorem saltem ex parte fuisse Iaquelotium vehementer suspicatur. Maec sunt, quae ex Apologia ista referenda esse duximus, omissis, ut professi sumus, quae de Ballio aliisque, quibns cum hi dii gat, interserit, quorum notitia ad historiam literariam patu L. iacit.
Ad Idu issmum Dominum PDN MAURIT
HENRICUM L. B. A VILTIZ, dira minaedor F, G Niso auena GHRIST FRIDI Dresdae apud Inamanuel Bergen ,46or in se Quoniam perspectum Crarissimus Autor habuit, quod Patroiano, ad quem scribit, Potentii s Saxoniae Electoris ad Comitia Ratisbonensia hoc tempore Legato,nihil soleat majori esse voIuptati, quam negotiis gravioribus peraetis, Ecclesiae priscae pietatem eum modernae cultu componere, Patrum felicitatem ex nostro Iumine metiri, ad gςntilismi se Origines, te propagines respicere, nun Pliuenteum , atque Colahorum a Syrorum ritus, moresve patrios Diuilias by orat
138쪽
AEgyptiorum intueri, nune patris historiarum Herodoti mentem dispicere cum judicio, nunc Flavii Ioseph scriptionem pressius indagare; placita nonnulla Johannis penceri de Circumcisione sub
Negat vero, ut epistolae argumentum obiter attingamus, ulla nos cogi necessitate,ut cum Spencero circumcisionem duplicem tangam Patriarchaism Mosaim. Posteriori huie obstare Christi verbMMoses dedit vobis circumcisionem. χῖτι - μωσ e cvν,αδύ- των παlίρων Ioh. VII, 22. id est, non tanquam rem novam protulit, sed mandatum de pueris circumcidendis Abrahae traditum Genes VII renovavit nee minus effatum Pauli, asserentis fuisse Christum ei reumcisionis ministrum, το βεβαιωσα τας παγsi-λ e των παlερων, Rom Xu,8. Illisque dictis Mosaicam aliquam, Patriarchali contradistinguendam, destrui aperte nimis ae everti. Circa Patriarchalem observat, divulsisse Spencerum verbia Pauli Abrah signum accepit circumcisionis signaculum justicia Adei, quaesUinpraeputio, Rom. IV, v. signumque temporis illius Ggillo salutis opposuisse temere. Nihil enim aliud Paulina verba Gbi velle, quam Abraham accepit circumcisionem sigillum ejus justiciae, quam fide sua consecutus est, cum adhuc esset in praeputio, seu , eum nondum esset circumcisus. His positis Irenaei, atque Tertulliani loca, Spencero adducta Autor vindicat, priorem quidem loqui ostendit de circumcisione, prout aetus carnalis sive eorporalis est eo autem justiciam non acquiri, nedum consummari, oppido esse manifestum in posteriore, praerogativam quidem salutis negari Abrahamo in ordine adaeque fideles alios, minime vero efficaciam Sacramenti. Porro Circumcisionem cordis, quae in sacris passim praecipitur, negat me moralem esse, quodprimo fieri dicatur ἐν πνίυμαῖ, Ἀ- κρυ res Rom. II, 28 seq. non enim silice peragitur, glandis pelliculam resecante, ut Paraphrasses loquitur, sed Spiritu prava cupiditates omnes ab animo recris dentes quodque secundo loco circumcisio Christi ideo nominetur,
Col. II, ii, i a neque Divum Iacobum, παταν ρυπαναν, πενσ--σμα κακια deponere jubentem I cap. v. 2r, a studere ad rejectionem pelliculae superfluae, quae per circumcissionem fiat, volitisse,
139쪽
suum quodve ipsa pelliculae praecisio totum potius eorpus peccatis contaminatum, exuendum esse innuat id quod Damasceni, Epiphanii, Augustini, atque Athanasii autoritate uberius stabilitur.
Praeterea, temere omnino a Syencero putat conjici, isse ei reumcisionem signum προφυλααὶμον ad Caco daemonis inj rias, a personis Iocharactere munitis propulsandas, ex Dei gratia valuisse utut opinione ista non leviter inestus videatur Origenes. Neq; fortes illos sexaginta,circa lectum Salomonis consti tui si ristitudinis suae praesidium in circumcisionis charactere collocasse. Id enim si fecissent, adeo illis non fuisse daemones, qui in nocte ambulant, timendos, ut vel suavi somno indulgere licuerit omnibus. Neque conjecturam ejus generis ulla Clementis Alexandrini autoritate suffulciri, lieet baptismum ccircumcisioni succedentem perfectam custodiam appellet in sensus enim multo subtiliores Patrurria disertissimum excurreret. Tacemus, quod longe aliud ipsius Domini, statim a baptismate tentati, exemplum suadeat aliud etiam quintae petitionis necessitas. Signum deinde politicum fuisset circumcisionem , quo peregrini in album civium Rei p. Iudaicae adscriberentur, a firmari quidem a Spencero negari tamen Berae, Thomaeque Taillorio, Theologo Britanno sed ejus commatis inventa non exhaurire pondus ait, ac valorem sanctissimae institutionis aliam quoque mentem Iosuae fuisse, circumcidentis egretas ex deserto. Quo loco obser vat, non deesse, qui omissionem hujus Sacramenti invalescentem in deserto ad castigationem parentum malint, quam ad impedr- mentum molestiam continui itineris referre, propterea quod tabratorum castra non singulis diebus, sed post intervalla subinde exi inia, etiam menstrua, mota legantur atque permutata, Num. X, 22.
Negat quoque, praeputium dici hic signum servitutis AEgyptiacae, non solum quod nati in aegypto, vel medio servitutis tempore
fuerint circumcisi verum etiam quod praeputium victorum ccmbraculose liberatorum inepte habeatur pro signo servitutis patrum:&quidem ejus servitutis, quae justissimo Numinis judisio in per petuum AEgyptiorum opprobrium fuerit vindicata. Neque divum Apostolum quicquam minus, quam signum politicum in me
te habuisse, Eph. Η, 1,llito quod eo in loco alienati quidem a re
140쪽
pubi Israelis dicantur Ephesii verum non intuitu honorum aut dignitatum civilium, ad quas in eadem adspirare praeputiatis non licuerit; sed ratione spiritualis foederis. Fuisse enim characterem
praecipuum τῆς πολι ειας τε Ισροηλ, non esse amplius mese Θις , sed συμπολιτας - άγίων mi οικμους τ Θεοῦ. eoque esse prope factum D τύ μαὶ FSigilli quidem rationem 4Dficium circumcisionem praestitisse, verum non tam eo nomine,quod
Deum adstrinxerit ad repraesentanda promisia, nisi notam fiderviolatae subire voluisset quam quod medii partes sustinuerit, justiciamq; Abrahami fide impetratam,obsignaverit Id quod verbis Ludovici de Dieu, ad Rom. IV, is disserentis illustratur. Porro disquiritur, num ex parte hominum vis hujus sigilli coarctari intra jugi legalis terminos debueri r quod Autor negandum censet, ne infringatur περγρύοψ, 48 ου, ad Rom. III, I. confirmatum, neve minuatur gloria, ad Rom. IX, . eidem genti attributa. Non tamen opus esse, ut propter gentis hocce decus eximium, cum Light- Doto ex baptismo faciamus circumcisionis appendicem , utut adsint eorum exempla, qui circumcisi fuerint& baptisati licet . etiam de baptismo matrum , Sarae, Rebeccae, Rachelis, Leae, apud
Risumundum in Pugione fidei, alios, vestigia quaedam consuNQuod reliquum est Epistolae, nova Marshami sententia
de circumcisionis origine Mantiquitate, refutanda consumit uno.& quamvis contestetur Spencerus, nolle se in re tam sacra ierplexa partes semere Iudicis pellucere tamen ex hoc ipso mchil rus notat studium, quo Scriptor laboret, partium, oli perinde esse , ac si aperte profiteatur, caussim Abrahami mulio debiliorem videri, quam Egyptiorum 4 Herodoti autoritatem autoritati Mosis longe praeferendam esse. Ad locum itaque ex Herodoto pro ductum, respondet paucis, phrasin α 4kχia non de gentis initio, aut rerum AEgyptiarum primordio esse capiendam, sed de principio aetatis, seu nativitatis cujus quein vitae. Cum enim Arabes, quod ex Ioseph discimus, post annum demum aetatis decimurru, tertium circumciderentur dispar saltem Fgyptiorum vicino rumque institutum hic ab Herodoto ostendi, quod AEgyptii statima principio nativitatis suos circumcidant pueros. Fatetur quippe