장음표시 사용
591쪽
Gentillimi in Chriutianismum inrusi accusandam, sed potiuDaemonibus Gentiles docuere, ex antiqua Hebraeorum hausta patrum de Diabolis a se ejectis sententiam, Cluistianisino twnfucte dedecori, sed gloriae a Patrum naevos de Angelis vel vir tibus etiam bonis, in praejudicium trahi non debere , quasi facile a Gentibus seduci potuerint in opiniones de malorum Daemonum uia εςςax line terris operationibus.Hine ad Resistinationis initia provocat, Resermatorum non minus quam antiquorum Christianorum s nam circa Daemones semper mussi hdem edocet ostenditque Betae ro tres insignes impostores, Davidem Georgium, Maledictum de via seest XII nosa,& Hobbinum praelestae; nee non Daillonium,Ecclesiae Castrois
Eraldensis in Xantonensi Gallorum provincia ante Milaistrum, nune vero religionis ergo inter Londinenses exulem, ipsi Be ero opinicionem de uno Diabolo vel ingessura, vel confirmasse, ae Bidelium Magium , hominem ad furorem usque Socinianum, ei socium ungi se . XIII posse. Porro demonstrat, Be erum sese doctrinae omnis CSect.XIV. nisini opposuisse ac consensum omnium Gentium sect XV deseruisse. Quibus praemissis, ipsam errorumcem invadit,o in illorum incunabula ac principia inquirit,observans
prunariam Beineri rationem, in qua tanquam basi exstruatur omnis erro esse novam philosophandi methodum, quae ori corpora operationes neget, Spiritum S. secundum erroneasgi opiniones loqui asserat, ac spiritum cum corpore nullam sestXVI habere communionem propugnet. Post haec D. Betaeri principia, inter ea primum, quo 'iritu aeeorpus nihil inter se communes heami, adeoque insinvicem operari nequeant, sub examen revocat, idque falsitatis arguit allegando nonnulla, e quibus spiritui cum cor pore aliquid communionis intercedere patescat Scilicet, spiritum aeque ac corpus esse substantiam, rem per se existentem quidemnestam spiritum creatum corpori non tantum coexistere, cum ad universum perinde ut corpus pertineat, verum etiam corpori praesen
tem dici posse spiritum deam coiporis in se invenire, vel formareae concipere spiritum cum corpore adeo uniri, ut ex arctissima mutusque conjunctione fiat una persona. Instat ulterius, se jure
quidem cogi non posse, ut modum operandi spirituum in
592쪽
nem ac operationes illius per qua libet membra explicare nesciat, quo usque luc progressi liceat, pluribus deinde exponit . Inde prin Sech XVII.
cipium illud, quod ab immenso inter Deum re creaturas discrimine desiumst, atque ex eo Angelos ab operationibus in regno Dei excludendos esse collegit Betaerus, sibi refutandum sumit, ac ostendit , ipsum non adeo gloriari posse, quod immensum inter Deum lareaturam discrimen defendat, si Philosophorum recentiorum, quos passim sequatur, dogmata de possibili mundi aeternitate ejusdemque
inlinitate, ac simplicitate Spirituum conlinunt cum Deo sua quoq; faciat. Eundem ad Spinosismum viam sternere, ac per nova principia, causarum secundarum operationes cum quibusdam Scholasticis
prorsus tollere me periculo carere illud, quod Angeli non alio sensu possint dici operari, nisi quod posita hac vel illa eorundenta
voluntate aliud quid sequatur in creaturis , quod tamen totum quoad omnem suam realitatem Deus efficiat Obvectiunculam, quod Dein sit autor omnis realitatis. opus' uslibet cause secundae non tantum remote, verum etiam proxime ae immediate a Deo dependeat,
solvi posse, si distinguatur inter causae primat lasecundae munus, illarumque in operando ordinem isodum. Ex eo principio , quod Deu efficiat omnia solus, ignorata virtute cavorum secundarum , hoc tempore dogmata oriri, quae reformatae fidei labem haud facile eluendam, nec absimilemanthusiasimo tu Libertim simo adspergant. Discussis argumentis philosophicis, ad praetextus, contra receptant ες ct XVIII. de Diabolis opinionem a Betaero allatos refellendos procedit, negatque Monarchiam Dei ab ea serti,c Satanam creaturamDeo judici subjiciat adeo, ut nilui sine ipsius providentia possit Mindicat,
tum Betaeri comitio locum fore, si quandam realitatem producere,aut novum motum, rei creatio; si quis Diabolum in suis operibus independentem a Deo crederet,& non ejus regno subditu velut instrumentum,quo uti sanctissime sc justissime placeret; si quisDiab lo operationes adscriberet, quae non nisi divinae esse queant: at hic caute veteres pariter ac recentiores Theologos egisse ostendisseque malos spiritus mira quidem, sed non vera miracula edere posse; item negasse Angelos bonos seu malos immediate illabiis animam posse quanquam fateantur eos divetiarum rerum φρο
593쪽
ciesvi phantasinata animo posse objicere, cogitationurstggerere, spirituum in terebro motum peragere,aliave longe ab operationibus Dei,quos mentem potenter colli Iuntatem, quo vult, ducit&inflectit, sint diversi; ne non linoe ρδιογνωσια vendicasse, atque Angelis cognitionem cordis χαμSectam gitationum posteriore solum ves ex effictis concessisse laenem vando altero praetextu, quasi solita de Damonibus doctrina Scriptima x Hymitaris religionis Christiana veritas tosierentur, nec per mira cui robar possent,quod juxta communem sententiam Diaboli viri te magus majora faciat, quam unquam Moses, aut Prophetie, aut Christus, summus Dominus primum monet, Betaerum sic dispu tare, quasi ei lis signis&miraculis verbi divinitasin veritas Chriastianita constaret, ae veritatem religionis Christianae ex levi nimis
paxillo iuspendere dein ostendit id eum agere, ut ipsi Iudaei Acctiles antiquis seculis non fuerint αναπηλιγκτοι. Etenim citi opinione tollatur veritas verbi ac religionis, non
censeri posse istis infidelibus, quod Christi inpos
ad visa ipserum miracula non crediderint item si vis quaedam argumento inesse debet, illum si apponere, quod positis Diabolis eo ramque operationibus, aut magicis artibus, risti ou Apostoli opera malis spiritibus adscribi queant, utique minora longe
magi eficere dicantur tandem eum ad Theologos remittit res, inter vera Dei miraculain admirandos magorum aut daemo. v num eminus immensum, quoad substantiam operis, modum finemvoperandi, esse discrimen. Porro antiquam Christianorum fidem . ac religionem ex miraculis vindicat,ac veterim Patrum de miraculis eologiam contra infideles exponit, ante omnia observans quod antiqui,licet concesserint in Gentilismo mirandas Satanae operati ne esse visas; nec negarint, sita aetate paria apud idola vel per magos Ac magicas artes facinora contigisse nec inficias verint . non fieri meras modo sensibus illusiones, sed re ipsa praestari,quod videreturi nec abnuerint, per Iudaeos aequalia fuisse patrata, ac per haereticos mirabilia producta esse nihilominus tamen argumento a miraculis desumto pro suae religionis veritate propugnanda rite usi ruerint. Eos quidem, cum miracula attenderent, non sola considerasse, sed iuncta simul cum alia extraordinariis Suiritus S. donis . ouae Iesus
594쪽
MENSIS NOVEMBRIS A. MDC XCII. 3 9
Christus post suam adscensionem, ad Ecclesiae sitae decus ornamem tum concesserat; imo neque tum de miraculis gloriatos esse solis, aut connexis Spiritus'. donis, verum etiam ea considerasse, uti sina&sigilla veritatis, quae alias seipsam sufficienter demonstret, sed mirae ratula requirat , ut superbae incredulitatis pervicacia fastiis framgatur Haereticos igitur non auditos fuisse ab iis, cum suas opiniones ex Scripturis probare nequirentiallegato loco Gal. I. g. Addidisse illos praemonitiones Iesu Christi contra falsos Prophetas, qui δυναίγμεις ederent, δήμει - ejicerent, aliaque patrarent, Isam VII. XXIV. Eosdem veteres censuisse,ne Christum quidem ex selis mir culis pro Messa haberi voluisse Patres itaque summum Religionis Christianae argumentum in ipsa propagatione Evangelii,qua mundus
verbo, patientia, demonstratione veritatis cito totus fuit conve
sis, positisse, nec miracula ad Christianita λιξιν equisivisse.
Interea hane fuisse Veterum justam demonstrationem iste, de quo tanta Prophetae praedixerunt; qui id praestitit, quod polliciti sunt qui doctrinam docuit sanctissimam, Deo dignam, adversam malis Geniis qui orbem ab impietatibus liberavit; qui oculos mentis apea ruit; qui virtutes fidemque summo Numini convenientem, correptis vitiis & ostensis erroribus, revelavit; suam doctrinam tantis ipse mirabilibus confirmavit, etiam post mortem per Christianos ille non est magus aut impostor atqui Christus id fecit ergo magus vel impostor non est, aut ope mali alicujus Spiritus haec non essecit.
Eosdem Veteres hoc suum argumentum ea ratione corroborasse ,
quod palam esset, eos etiam curari a Christianis, quos immedicabiles in templis Deorum relinquerent Hierophantae. Ostremo cum infideles admodum extollerent, quae sita Numina facerent, Christ, anos celebrasse sui Iesu opera, ut videre liceat apud Origenem, Te tussianum, Augustinum ae praecipue Arnobium. χd novum postea Sect XXI. praetextum, quasi communis opinio Christi ae Spiritus S divinitati repugnet, ac illius resurrectionem, regnum in omnia tollat, refutam dum sese accingit, monens, Satanam sensu diminuto,nuncupativo,
catechrestico, abusivo ex Qbjectione miindi ad ejus opera, sub Dei providentia, Deum hujus seculi appellari qualemcunque Evangelici mysterii cognitionem, vel notitiam rerum naturalium multo usi a Sataria acquisitam,non si ipsam omniscientiam: neutiquam asseri,
595쪽
majora miracula a Daemone quam a Christo Ma, sed hane esse M.terem adversius Christi miracula calumniam milliesium inter Reformatos Theologos aut Patres istiscitationem mortuorum Satanae adscripserit ex eo
geli in corporibus assiimiis apparuerint, non sequi potuisse. Christi mortui corpus aliquis Spiritus animaverito ex se xerit, aut istud corpus,quod apparuit,ipsius non fuerit e simile sereti bonos etenim Angelos corpus Christi assumere non pintuisse, cum peccare, mentiri, fallere nequeant, ipsique ante in septa chro de ipsius resurrectione testimonium perhibuerint nec a mes genio Apostolos ac discipulos delusos tu ille, cum ipsi veri testes re
surrectionis esse debuerint, Christus suam resurrectionem antea prae dixerit, non una apparitione demonstrarit, ac e Scripturis eandem
probarit, resiurectione pro Christo Deus litem definiverit, Angeli insepulchro de suscitato Christotestati fuerint: Christi regno per Sara nam nihil decedere, sed illum liberrime satis inter hostes, uti ante inter gentilium Imperatorum furores, saevitiem Arianorim . Christi persecutiones, regnare. Quibus praetextibus quos paucis amoliri suscipit, 'uidem circa illium,
sierint Christianorum animia vanis terrisulamentis . ut
procul pano Diaboli metu, vero animi timore colerent; et non recentem esse expellendi metus Diabolorum praetextum; fitae antiquum, sed eorum, quos Christianos minime , conveniat imitari debuisse Be erum inter piosi cimpios dissimisi se nec metum ineptum Iuperstitionis plenissimum confudisse . cum timore, qui prudentiain fide regitum omnem inferni Diais boli metum impiorum animis expellere, Theologum non oportere, qui novit, quam saepe illi sint servandi per metum judiciorum Deir nec fideles velle sibi eripi timorem,qui ortus ex infirmitate,&hostium spiritualium astutia lotentia, eos doceat vigilare, armaturam im duere spiritualem,a Deo ejusque auxilio dependere, quo in timoreo
tremore sitam salutem peragant, Phil. II. M. I. Petr. V. ' De eo intem praetextu, ut quiris peccatum agnoscatssum, nec temere, ut fit, mSatanam transscribat, observat, jam antehae Prassicorum Theologorum curam tuisse, ut hanc hominum malium,jam lapsae Evae,
stigia sequentium stultitiam corrigerent neque opus habuisse Beta
596쪽
MENSIS NOVEMBRIS A. M DC XCII. si
herium, ut evitata Charybdi in Scyllam incideret, parumque decuisse Doetorem, calumnia ex trivio petita Ecclesiae fidem prostituere, aut deserere 4 Denique circa id, quod praetendit Betaerus, se Satanae regnum defruere, formatis impacto hoc crimine,quodmalo Genio su ant, imo ipsius snt acturi causam,sobmutire ausint; notat eum Libe tinorum, inprimis Davidis Georgii, consilia esse secutum, ipsumque perspecturum sero, se regnum Satanae sit scripto admodum prom
visie: Reformatos non pro Diabolo, sed pro Scripturis,pro fide Christiana, pro pietate pro symbolis disputare, quae omnia, si novus error
obtineat, cadant pessimum quemcunque errorem se tuitum semperfuisse religionis velamine pietatis Refutato sic omni praetextu,Sedt.XXIII. tandem introducit Betaerum sic ratiocinantem: Nustum esse locum, qui magis lapsis Angelis conveniat, quam Oreum si non posse cogitari, quod malisSpiritisinsint dilut eijudicia; Scripturam non dicere,quod ipsis hae a Iafuerispatiis,'eiadconpersonem, vel ad moderationem supplicii; malis Geniis, qui Mediatorem non habent, nullam stem almtis esse s cur justis in Deus eos non confisimpost lapsum Orco damnasset atque ad haec breviter reponit, Betaerum non posse negare,Sata nam mox a lapsit punitum esse, quando projectius est a facie Dei tria hunc statum,ut vel de Deo cogitans contremiscat Jac.LLU:non solum Orcum facere Diaboli supplicium; sfaciat, fuisse eum in orco seinper,quando divinae justitiae conscientiam sensi, si recentiori philos, phemati credamus; juxta illud enim imiritus non esse in ubi, sed ips, rum cogitationes vel beatas vel miseras coelum ipsis vel infernum ess-cere:Daemonem,si mox a peccato in orcum debuit relegari,tentationis
autorem in Paradiso esse haud potuisse, aut si permissum illi fuit, non obstante Dei justitia,Paradisum ingredi, nctosque homines tentare
ac Vincere, atque adeo peccatum mortemque in mundum vel genus
humanum inducere, quidni credamus, adhuc Deo suas constare rationes, quare in orbe Satanam inter impios, a se victos, dominari comeedat, eo gravius puniendum, quo plura in genere humano scelera sit operatus Rom.IMaa.postquam haec omnia exegisset celeberrim ses'. IV. Autor,S.Scripturae autoritatemvi veritatem contra Spinosam,aliosq; Anti-Scripturarios ipsumque Benerum, samma religione tenemdam,nec juxta principia rationis Dei verbum exponendum esse, optime dςmonstrat an conclusione operis optat, ut Beta rus tandem ad se εος - V.
597쪽
reverse uatemgat,qui verum a false distet,& in quod periculum Eeel, siam ac fidem Christianam conjecerit limulque de Behheri libro tum aliorum, Teverantium in viri ratiociniis nihil theologici vel philos, phici acuminis reperiri um suum judicivmadjicit,contestitus,set dinvenisse,quod Minervam sapiat ubique repetitam ex Hobbesio aliis
que Libertinis recoctam crambem convitia in orthodoxos Fratres,ac perpetuam ignorantiam Theologiae veteruatque argumentorum ex iis pro religionis
Tot opustulo Index sectionum subjicitur
IN Anglia I GDe la ActaEruditor in Gemoris nef) Anglico sermone publicare coeperat: sed eo labore
jecto,totus nunc una cum aliis est in Lerico Moreriano in Anglicam transfundendo ac expoliendo.Unde editi Belgica,quam Ioh.Clericus adornavit, longe amplioremtiorem expectare jubemur Thomas sis opus de Ludis aliisque Sinensium prauo comrrusit Adrianin Beverian . uri Anglia hoc tempore commoratur, Locos Communes Philosephicos eum praefatione de Methodo studiorum, nec non libellum, tui titulust Batarin in Anglia hostes, editurus dicitur. Inter schedas Patili C lomst,repertiae perhibentur quingentae circiter Isaari ossi epistolae, quas cum tempore luci publicae expositum iri spes iussin Patricii Iunii Epistolis edendis nune occupatur. Bibliomera Bodis Iejana ingens nuper incrementum cepit accessione Manuscriptorum Orientalium,quae abaduardi Pocockii haeredibus magno aere Curat res ejus redemerunt. Ex MSS ejusdem Bibliothecae Bodlejanae,Chronico Saxonicum cum Indice Chronologico Glossario SaxonLco proxime in lucem prodibit. In Belgio typis propediem committetur amplum de re num
maria antiqua,Henraeorum, Egyptiorum,Persiarum,Graecorum, RO-manorum,Germanorum,Francorum,Gothorumdcc opus, aut re
D. Hinst Nio, Consule Vesaliensi Etatuum Ducatus Cliviae Symdico. Quod cum tempore sequetur Opus aliud ejusdem Autoris Genealogicum, quo nobiliores Ducatus Clivensi, Comitatus Ma eani famulae reeensebuntur. Diuitias by Ooste
598쪽
calendis Decembris Anno M D MILOS SERVA IONI ALLA CRITTURA US ITA serta primogenitura de Signori di orsi est famibi Carissa desiis Spina , m.
Observationes ad Scriptum evulgatum pro primo lenitura Dominorum de Forulis e Gente Caraserata. e Spina; quibus demonstratur, Principes de Roccebla primogenitos esse universae familiae Caraisae. Autore Hyacintho Falleti Arcadi, PatriWio in Rhegiens. Anno 16'1.
INsigne Viri Nobilissimi Biasii Astimari opus, de originibus Illustrissima Gentis CARA FAEAE, supra p. OI fuse satis descripsimus, nec, quod hei retractemus, succurrit, nisi quod pag. os lin. I. pag. Αο7 lin. 23. 26. voces Fori Lisii in ruisiarum vocem a benevolo Leetore mutari cupimus. Nam in hist ri Caraserum, FORII non bienni illa significatione accipiemdum est pro Foro Lirii, urbe Romandiolae, sed pro castello in A. pretio citeriore, quod Forulos Latine vocant, ad similitudinem oppidi dudum excisi in pratio ulteriori inter Cutiliam ramite um, de quo Virgilius I. VII. Eneidos:
ui Tetrica hoνrentes rupes, montemque Severum , Casteriamque colunt Forsaosque - δε me La. Diximus autem p. a .lin. antepenuit. quod ex Bartholomaeon.
599쪽
cognomento DE SPINA, Ac junior De priori nobis sermo erit. Hujtholomaei modo dicti filius, Domini Comai nati sunt septem filii, & in his nae CAROLUTIUS sive Carolus. . Principes Meralia, quos inter hodie CMAF , Buterae Princeps, de quo uia
tum autem satorem stirpis tuae agnoscunt
quibus hac tempestate vigent DRjus fiater ANTONIUS CARMA Mtentiarius in Italia, prout diximus p.
dreae liberi absque dubio ruere Galeottinlomaus quartogenitus, Petrus quintogenitu & Laurentius septimogenitus. rat quis tigenitu fuerat, de eo in hoc libello, quem nevole nobis transmisit, disquiritur. . quoque fecerat, IACOB primum Hanc itaque sententiam superiori augeniti titulum CAROLO vindicare annisus scripto peculiari, quod Falletus noster cujperquans similis est, yintegrum sine mora recudireseonestrictum perpetuis, quibus pro Iacobo e stramo studio decertaVit. Provocat L. F. D. ad Diplom. Neapolitani, datum A. D. I383. d. 22. Febr. ac Oct. 6o8. Io. Baptista de Iuliis exarato fidium D regio archivis muna regia curia Sicia. Sane Andreas Caras de Neapoli, Miles , dilectu Majestari nostra nuper exposuit, quod
huium Caraiam militem . primostentiam cum cs
tio quarto genitos post eum, dcc. Provocat et ad Testamentum Andreae I cujus membraneum adservetur apud Adrianum VII. datum, incipiatque: In nomine Domini Jes Christi. a narisitare ipsius miliesimo trecentesimo septuagesanam serenil meta Domina nostra Ioanna, Dei gratia,
600쪽
salem re scitiae Ducatu Apuleae, dcc. Ibi enim aliquot periodis imterjectis legi: Item dictus testator habenobossuos legitimoso natur Die nobili muliere Domina Maria de Corna uxore sua susceptos, N. n. id est Dominum Cariatium primogenitum , militem, Gaboccium, Bartholo debere. maeum Petrum, Nicolaum, Jacobum G Laurentium, c. Et paulo post In quibus praefatis bonis furilibus dictu Dominus Carlucius est post ejusdem Dominae Mariae suae matris obitum tanqua liuspriamogenitus jure primogenitura legitimesuccessurus, c. Provocat s ad consensum Scipionis Ammirati, Sylvestri Petrusanctae, Ducis Guardiae in ossa caeca, Philiberti Campanilis, Ioli. Franc P qualini, aliorumque. Respondet alietus f thanno 38 Andream Carasemac Miriam de Corna supplici libello petiisse Rege Carolo III, ut liceret sibi dividere seuda inter liberos, contra jus Francorum , in praej dicium filii primogeniti ac hinc obtinuisse anno eodem 38a privilegium, quod in Archilo Sicla. sive aedis monetariae, Italicet ris codicstae,)in Reg. R. Caroli III. II. D fol. 73. servetur. In 'eo autem ita legi, ne Andreas Carasa de Neapoli, miles re consi liurias fidelis noster dilectus, cae Maria de Corna ejus uxor, M. jestati nostrae nuper exposuerunt, quod i liberos habent Iacobutimm
rasam militem primogenitum Galeotium , Carolum, Barthol meum, Petrum, Nicolaum re Laurextium secundogenitos.
Et quia privilegium istud, quo Andreae potestas facta, inter alia
nuda castrum Forulorum,delirum ejure Francorum Iacobullo, transferendi in Carolutium,iin praejudicium Jacobuli vergebat, Rex ei concessit uncias auri centum annuas, durante ejus vita accipiendas, prout constat ex regio privilegio insipra dicto Rachiivo,A. FSa.DLyra a tergo, ubi legitur Attendentes igiturgrata,grandia re accepta serpitia,praesita nobis dei terser virum nobilem Iacobulium Carasam de Neapoli militem,familiarem, fidelem nostrum, filium priamogenitum Viri nobilis Andreae Caracetolicara se attendentesque , quod, ad exauditionis gratiam im Andreae Caras , ejus fetida ad ipsum Iacobutium, utprimogenitum post mortemsi patris ectantia,
nostro indultu derogantes primogenitura ordini, ad Virum nobilem, Galeotium, aut Carolum, vel alterum exsuis secundogeniti orsanpe νenerint elac. Sic Ioannam II Reginam in remuneratione Onustii in a a Carasa,