Acta eruditorum. lat. Lipsiae, Christ. Günther 16821779

발행: 1692년

분량: 646페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

571쪽

Lib. III exponitur, ut Cortesius occupatis passim urbibiis

provinciis,viam ubi paulatim straverit ad Mexicum, praecipuum totuus exicanae oppidum ut Moterum artibus magicis Hispano in tinere, sed fiustra, fuerit conatus ut Cortesius exicum ingressus, multa cum MotGuma de religione disputaverit Mericum inde, Virtassiputri praecipuum Mericanorum idolum, palatia splendo

aulaeddivitiae, mores, consuetudines okceremoniae Mericanorum de scribuntur.

Lib.IV. recensetur, quomodo Conesius pretiosisumis mune ribus mitigatus Mexico decesserit, sed paulo post fuerit reversiis: qu modo incolae obsederint Hupinosci quomodo Moterum , qui

in Hispanorum potestate erat, dum supra moenia elevatus tumulamantes sua praesentia in ordinem redigere conatur, telis ritus, faucius tandem, spreto oblati baptismatis berraverit: quomodo,non cessante tumultu, Hispani sese ex urbe ique subduxerint. Lib. V exponitur,quomodo Cortetas novis copiis. armata tandem, capto uatimorino Mexicanorum post mam Imperatore,&Mexicum totam simul exicanam statem Hisipanorum die Is.Aug. A. I 2I tertio post susceptam tionem anno, redegerit. Haec sunt contenta hujus operis. Quemadmodum vero ex eo laudandus est Autor, quod minutissimas quasque rerum gestarum circumstantias attingat: ita negandum non est, quod amore patriae ductus,qtiaedam vel dissimulet, vel mollius interpretetur, quae, si comsulamus alios hujus Historiae seriptores , Cortino Merudelitatis avaritiae non levem maculam. aspergunt. Id quod ipse Gallicae versionis Autor praeratione, inter alia ad Coroelia vitam spectam tia, haud obscure innuere videtur.

Disciplin c.

Constitutio,Disciplina,Unitas Cultus Ecclesiae pri-myivae intra priora a Christo nato secula, fideliter investigata.

572쪽

Londini apud Ionathanem Robinson, Λ ΙΘΙ. in 8. Constat plag. 6. Omen, quod ne Bibliopolae quidem innotescere voluit Autor, modestiae causa celasse se, in praefatione asserit. Iuvenem enim

se,tum ut alios,tum ut seipsum informaret, non vero Ut pa

tem alterutram defenderet,conscripsisse hunc tractatum ait ab omni autem vanae gloriae aucupioin contentionis ardore adeo alienum se profitetur, ut malit non modo libellum hunc, verum etiam quicquid possidet, deplorandis patriae suae controversiis litare, quam ejusmodi scripto oleum igni astundere. Et quoniam agnos it aetatem sitam erroribus obnoxiam esse candide precatur, ut quicunque naevos deprehenderit aliquos, eam sibi gratiam faciat,&vel publice vel privatim, literis adbibliopolam directis, de iisdem se admoneat. Autore, patres vulgo vocamus,quibus in hac investigation

rerum Ecclesiasticarum urus est Noster, ad calcem praefationis recenset, eoruinque editiones indicat, quo facilius lectores allegata loca . non contenti ea margini inscripta legere revolvere candorem ejus deprehendere queant. Licet autem in principio propositum ipsi fuerit, singula in Rubrica indicata plene pertractare, abstinuit tamen ab ultimo, scilicet cultu ecclesiae, & cum aliis,qualia sunt Lectio, Psalmodia, Concio, Baptisinus confirmatio S. Cinna, in .

alium reservavit tractatum.

Interea nos ex praesenti libesso sequentia promimus. Post varias, capite primo, Ecclesiae significationes evolutas, partes ejus essentiales seu constitutivas tacit duas, Clerum scilicet 8 Populum. Illum, ut vii Igo fieri selet, in Episeopos, Presbyteros liaconos dispescens,deEpiscopis capite secundo Urmat, unum tantum Disiopum Ecchisiae infectum fuisse,s unam solummodo re iam seu Cae- tum Episcoposuisse concessum. Assertionem hane tum ex voce Paro pchia, quam de Episcopi Ecclesia veteres usurparunt,tum ex unico altari,baptisino item&eleemoPynis per ipsum Episcopum dispensatis,

tum ex dictis illis Patrum, quibus universam plebem ad conciones, Orationes, ordinationes, censuras ecclesiasticas convenisse quod

fieri neutiquam potuisset, si amplissimae iussient Dioccesses perhisbent, probat. Presby-

573쪽

p. 73, Pr byterum, capite quarto, dicit esse Personam,

ordinibu initiata, eo Ese consecuta est jus inhaerens, ut omniare munia, quae Episcopo alias competunt ultim tamen P.

νel cartum habens concreditum, actu non exercet functione sacras,

permittente mconsentiente loci Epycopo. Ex hac definitione mutare Λutor innotescere, Presbyterum non disserre ab Episcopo ordinia, sed saltem gradu, h. e. eosdem suscepisse ordines sacros,in eandem iad sacras functiones accepisse facultatem, quibus Episcopus gaudet ἔineo lum illo inferiorem esse, quod ejus curae nondum commissa fuerit Ecclesia, sed quasi iunctus, Curator vel meam apiscopi extiterit, ad eum modum, quo in Anglia Vicarios habent ves curat res, quibus plures quam una Parochia cesserunt, inde Rectorii lati Ne vero quispiam dubitet, Presbyterum parem po habuisse facultaum, sigillatim ostendit, dictisquere nititur, licuisse illi permittente Episcopo concionari, Iid re in Consistoriis Ecclesiasticis, excommunicare peccare poenitentes,credentes confirmare, denique ordinare

ριεγε λιαλωτημα facilius probari posse dicit, quam teris licuerit administrare S. Coenam. Adducit igitur eum in finem praeter Pauli dictum l. Tim q. I . Opriani verba Ep. 71 secun dum Pamelii numeros, scribentis: Omnis potestas iratias ecclesia constituta est, ubis fident majores natu,quies baptizandi, remanum imponendipossidentpote temi per Majores natu Presbyteros intelligens yut etiam in illo Tertussiani fieri sistet Probati praefident Semo ores, Apolog. 3ο. Deinde etiam in illis C priani verbis pratsidium opinioni suae quaerit, quibus S. Martyr in secessu constitutus a Clerci Carthaginiensi petit, ut is quoque artibus fungantur is Ecclesiara, e vices gerant ea, ae adminiseratio religiosa deposiis. Vide Ep.hoc 6 edit Pameliam His enim verbis, omnia Episcopalia munia Pre byrreris demandata fuisse arbitratur. Nec omittendum est, quod ex Ct,mente Alexantino adducit. Is enim Stromat.6 p. 48I.eLLuzd. de processibus Episcoporum , Presbyterorum liaconorum lincuriis,videturAutori innuereEpiscopos non dignitate ordinu eminuisse, sed tantum honorato uilli prioritare sedis Hinc etiam putat f este innotescere rationem, cur gnatius in epistoris sepissime prohibeat, ne Presbyteri quiciniam citra voluntatem Episcopi faciant sub deliceta Diuitiacum Cooste

574쪽

MENSIS NOVEMBRIS A. MDCXCII. 1 i

delicet,quoniam in eodem Coetu vel Ecclesia cum Episcopo vixerunti ipsi assistentes, in spem succestanis , persecutionum praesertim tempore,alebantur,vel juventutis informandae curam gerebant, ea disciplina fuisse coercitos, ne quicquam citra Episcopi voluntatem a derent, nisi vellent aut schismatis notam incurrere, aut oλπριο ια

σκοπιας crimen committere.

Ciput sextum de Laicis tracstans, ipsis non solum electionem, sed etiam depositionem Episcopi sui,ex Autoribus illorum seculorum vinclicat; ita tamen,ut in ejusmodi negotiis suffragia vicinorum Epistoporum necessaria fuisse fateatur. Capite o flavo docet,Ecclesiarum nullam ab alia dependisse, sed unicuique coetu licuisse in sua animadvertere membra Synodos quoque provinciales in exterarum regionum Ecclesias jus nullum e ercuisse, sed consilia tantum dedisse in rebus arduis 4hilominus Minorem& mutuam curam invicem fuisse exercitam, agnoscit ex Cypriani Ep. y o. De unitate quam ultimo capite pertractat, statuit . eam non conuitisse inrituum consermitate; neque 2 in consensi dogmatum non undamentalium; sed . in consensi dogm tum fundamentalium in Ecesesia unive sali, mutuo amore in Ecclesia particulari, ita ut populus firmitet Episcopo suo adhaeserit, nec ab ipso se separaverit,excepto, si Episcopus apostasiae, haereseos,vel aliorum magnorum criminum reus fuisset. Eam ergo solam separati nem,qua in particulari Ecclesia ab Episcopo, extra tres illos cassis causas, discessum contra ipsum altare erectum est, veteribus schisma fuisse,ostendit ex prianio Ignatii testimoniis, denique exemplis Felicissimi movatiani, ita tamen ut hujus schisma alias quoque infecisse Ecclesias, haeretaque induxta largiatur,

EMENDATIONES ET NOTAE IN TRIA LO-ca vitiose edita in extu vulgato Naturalis H, storiae C. Plinii per E. Hasi .

575쪽

s; ACTA ERUDIT RUM

bus redire in suos orbes certum est lin. Lib. 2. p. q. aio. omnes libros imprissos legitur,sic apud Harduinum, eum ira non detur talis Periodu motuum Lunarium , quocunque menses hi capiantur. Nam si menses sint Solares,quorum Annum conficiunt Laaa menses fiunt anni octodecim eum dimis i ibus exactis Luna non revolvitur nec ia Solem, nee ad Nodos suos.

Deinde si menses hi sint Lunares Synodici spe repolutiones Luna MSolem , quorum singulisunt ast . iab. at itum menses ara constia avent annos XLIX, sublatis totidem diebui emensoque hoc temporis spatio post Eclipsin aliquam una nunquam deficit, sed Umiram emra Hibatampraeterit. Egregia autem motuum Lunarium Periodus

ab omitu mensibus 6, nempe qua Luna re ad Solem, ad Nodum eundem satis accurate revolvatur, ae parum absit ab eodem ad A Dum sium .ectu, atque insuperpaucis tantum gradibus ab eodem Cassipuncto Uet. Ita ut post intervatam hoc clipsis repera redea. in orbem, ac repetito ordine invicem sequuta, tam quantitate, tam e teris circumstantiis per omnia ues sint; nec dubium, θriodo locutus fuerit Plinius , ac legendum esse Ducentis viginti

mensibus.

Hac emendatione coram Societate Regia proposita misquaque doctus ac nuper Maietatis Praeses ac decus eximium, Hossens Eques Baronertus, solita sua figaritate, susticatus est ri scriptum fuisse numeralibus Romanis CCXXLII, sed is Codice aliquo potiori, unde fors transcriberentur caeteri, vetustate ne casu periisse ultimum I, quod quidem ita se habere deinde compertum est, cum, tam in Codice m. Chi etiano, teste miscampi , tam in m. Regia Societatis e Bibliotheca Nomolciana satis vetusto, scriptum reperia νυν CCXXIII. Periodus autem ista egregios praestat usus in pradicendo Luna motu, tam in Eclipsibu quam alias oluicquid enim erratum est in . ealculo aliquo loci Lunae, etiam post absolutos ducentos riginti tres

menses Lunares, denuo trahitur. Atque ex observatione aliqua cum calculo comp.rrata, tuto concludere licet Luna locum futurum, post exactum hoc interrealtam, etiam ubi Numeri Apronomici praestanti simi ultra quadrantem gra Ha Caelo aberrant; idquodmultoties mPertu um cum accurato consensu. Sed Apronomicis immisceri non Diuilia πιν Orale

576쪽

MENSIS NOVEMBRIS A. M DCXCII. sal

e, institutos senti est,praesertim cum argumentum hoc peculiaremis tractatum jure optimo Mi vindicet, cuique etiam seribendo algabori reiss modo pacaverit,mihi in animo est. Duo,erosunt quae hac occasione praeternutienda non censeo. Priamo, Sphalmis Hudnotabile, quod in Notis suis ad hunc locum a se R. P. Harduinus Tom. LPM. ι , his verbis. Sunt autem mensesar Lunares, anni fere Solares octodecim, cum septem mensibus 1emusse. Totidemque mensibus ad eandem Caeli partem regreditur unde digressa cona o cum Solem interpositu suo terris o cultavit. Etenim aaa menses Lunares non conficiunt XIIX annos

Solares integros, ut dictum est , multo minus cum septem mensibus fimi se adjunctis deinde perperam dicitur Lunam regredi ad eandem Caeli partem unde digressa est,post completam periodum, quam supponit; etenim Est exemplis, qua citat, satis comprobarit in opposita C si parte contingere Ecli es suas, nempe Octobriis Aprili , adsigna

Tauri Scorpionis. Denique, ex iasium exemptu constat, interea

tam istud Eclipsium Hi restondentium non mensibus sed O. tam

tum annos XIIX superare. E autem praedina periodus non vomensium Lunarium sed ast, eaque completa certis condisionum L. minaria defectum patiuntur, sepimisero absque Eclips praetervehitur Luna. Inde subest mirari, quo ero vir alias literatus tam paucis νενbis tot burda ac secum pugnantia simul conglomerare po

tuerit.

Secundo loco annotare libet, hanc Periodum Chiariis olim stronomiae repertoribu Saron dici, qua voce utitur Diodorus Siculus ad designanda veterum Regum tempora. Vox vero ista scriptoribus amtiqui aque ac modernis parum cognitiae varie exposita es. Suidaspero, in loco apud Libros impressos vitiato , quemque nuper ex m. Vaticano resiluit Vir admodum Reverendus eatibnius Episcopus

Cestilensis in docti Ana sua Symboli Apostolici Expositione9 rectis

sura&numerus apud Chaldaeos, etenim Iao Sari constituunt annos 21a juxta Chaldaeorum calculum : nempe Saros constat ex 222 xxx mensiis

577쪽

mensibus Lunaribus, qui sunt 18 Anni cum sex mensibus. autem in impres Codicibus verba si G ηαλδαίων

locu se inexplicatus mansit. Vide ear ni Evos Edit Loiul. 683. Is Euod vero his scribam σκῆρ

fortasta ex eo fluxit, quod ex Plinio, etiam Suid vivente eorrupto , desum poterat se numerus. A Chaldaica vero voce Vm sim cante coepit, inchoavit, nox ista Saros deripari videtis 3 quasi 'principiumrenovata period Ecli um. Sed hac tinguarum Orisma. kumperitioribus relinquo. - α Iecur maxime vetustatis patiens centenis durare annis obsidionum exempla prodidere, Plin. lib. v. cap.37, ubi dei visceribuae eractatur: sic legiturm impressi flum ML Lugdunensi, idq- menda nusio enim modo concipi potes,jecorisper c durationem ex obsidionibuιprobari posse. Sed Deus hierium Mn. lectionibus pariasinpud omnesvitiatus reperitur diuno,quipraeterLugdunensem haec citat. In Vaticani M. Ino, R , legitur hoc syrio tum prodidere. In Reg. r. Cog. ha, Parisino, hoc sirion cum explanda proindidere. In .Reg. a. obsidione cum explenda prodidere cudi Coss.s obsidione cum exempla prodidere. His adde m. Nor icianum praedictum , ubi invenire hoe sirion cum exempla prodidere. Ex quibus omnibus sensu non liquet, ac postplurima conaminis Bris etiam Hudumus vulgatas editionessequitur, cum illi non conparet,quo pacto emendari deberent. . . Ad hujus tamen obscuri Dei illustrationem nos operam dedisse

nonpaenitet, cumscilicet rariorum verborum ambiguitatem rem

Hausisse videamur. Primo autem considerandum venit, quae deI eoru duratione dictis fissune vel ad Iecur hamanum υ-- re ad Iecur aliquo modo coctum vel condylum, ac in usum ventris per lon gum tempus repositum pertinere neque tertium excoguar osse Iim

es de Deore visentesimo fit, non nisi ex Miae Scribus exem a Iccommos centum annos integrorum adduci possunt, ac si hoc modo

sum . Diuitia my

578쪽

MENSIS NOVEMBRIS A. MDCXCII

sumatur, legendum esse, hoc seniorum exempla prodidere A si deIecore octo ου exiccato dicazur, non nisi ex Iecore in Conditoriis postrentum annos reperto probari potesis cumque Conditoria subterraneas operta, rugibus aliisque rebus per longum te in consereandis idonea a Varrone, Columesta re Curii, ac quod magis est, a Plinio ipso lib. s. eap.so, iri appellimur , legi oportet mo sirorum exempla prodidere. Urroque modo integer G probabilis es sensiuiae juxta SSplurimos habetur hoc sirio, mi Asitioncum. ιρι- quiadem multo opius ad verba hoc seniorum, thoc suorum accedere videtur, quam vulgatum istud obsidionum,procul dubio ex iisdem Deiaris, in Codice quodam primario, vel male scriptis es vetustate obre

ejero obi re notare licet, hos derem Mn. ab eodemprimariscidis olim transiriptos fuisse, vel mediare,et immediate, cujus in hoc Deo vitium , quocunque modo ortum , in prolem suam,ut ita duam promanavit. Unde patet quali re quam sepero examini, ne dicam internecioni, libri omnes subjec fuerint, eum nec Plinius ipse per orbem Romanum celeberrimus ac toties transcriptus, nisi unico exae t ri eas conferrato , Barbarorum vel ipsis Barbaris astutius literatura infestorum manu erigeret. III. Syriation vomicas vulvae curavit illa Plin. lib. ao, cap. quo de Herbarum quarundam virtutibus agitur: hoe vero in Deo de Menthae visibin medicinalisi tractatur: ac enarrato ejus useu ad Asendam Lactis coagulationem Hippocratis verba refert, quod Semen genitale densari velincrassescere cohibeat, vel etiam disso rat quo dicto, tim sequuntur haec Verbi, Syriation lac. Hippocrates autem,quem hissequitur Plinius , quique in Catalogo A th rem pro Libro XX reperitur, haec habet, iνΘη Θεοα-- κου,ναῶ

Mentha calfacit trinam ciet vomitus sistit ac si quis si e comedat, semen genitale ejus olliquefacit ut diffluat, o arrigere adum Sauriasin morbum proprie adhibentur L itaque legendums

579쪽

c Satyriann iisdem fere literis scribantur neque multum radeinde quod particula ista copulativa potiti m eis, a tion morbi nomen in Accusandi casu innuat quam quod pro ethrendendiAdverbiumponatur, ac Syriations inomen Medisi cudi obscuri. Voce vero omica hic peculiariter utita Pliniin massemate, stor fluorequodam Uteri, idquod ex alio Plinii dicta patet. Est lapis in venis, cujus vomica liquoris aeterni Arge tum vivum dicitur, venenum rerum omnium , U-e p. . Ubi Vomicapro ore e Lapide manante dicitur a uod autem Moria has etiam vires habeat, audiamus Ralum nostrum Boianicoram prae flantissimum, s. Plant.pag.13a Mentha Menses desalbum M lierum profluvium efficaciter compescit. Antero de alio quodam Mulierum affectu haec Plinii verba capienda Anti adMed os dum est.

res de morbos Liene, a Spectatillimo Domino D.

Nehemia res o, M. D. ac R. S. Soci cum ea de Societate communicatae. Ex iisdem Actis Philos pag. M. Domini Thomae sedovic Mercatoris Londinensis Alia,

cimo quarto sua aetatis anno , ad operum acvictorum fram se ruriendam contulit. In quibus adeo mirae dolis , ut iis solis totos dies, e que fere continuos,per biennium meret Hinc Melancholicum Temperamentum connatum in sum transiit cui Pasio Inappetentia, Mensium defectus, atque comitabantur in post tres annos, gravatiν- Dolor, in Histromoque Latere, qui ad extremum usque diem persitis Anatatis vicesimo ineunte, ex Febre obiit. In aperto adapere, Pulmones, Iecur, reliquisque Viscema, excepto solo Liene, sana inveni. Hoc vero mirum in modum auctum tumefactum e nempe crassum supra Aos digitosu quatuor latum ἰlongum prope decem. Ita ut eum Lis Humanum , quoties ste recte babet, vix quinque uncias pendat, in hac Virgine, quisque --

ia tinti

580쪽

MENSIS NOVEMBRIS A. MDCXCII. n

oni superaret. Et cum hoc Viscus incubi aegrotet, umoribuochim Vosis ae subnigri plerumque indurescat; hic e contra, tota μου substantia putrescens, quendam emittebat faetorem moliisque adeo fuitae digitis palpantibus dissolubilis, ut videretur quasi grumosis famguisu atque alterasar a rehensa altera, etiam suo pondere disrumperetur. Nihilominuae tam exterius quam intui, rubicundo floruit colore , neque usio postemate , aut materia per purulenta inin

ciebatur.

Ex solitariis distantiis non est Sapientis δογματτύειν. Liceas tamen ut patuisse inquirendo philosophemur. In hoc Casu ista tria sunt consideranda, pia VisagminPEMGAStatissu Periodus. Primo enim a tam diutum exercendi desuetudine, pix potuit non evenire inaequalis Alimenti distributio. auemadmodo itaque Ossa, re sepe Viscera, ex inepta Nutritione supra modum augentur in thathitide e pariter re hic Lien ex eodem Nutritionis vitio, videtur ampliorem molem accepisse. Praecipue, cum secundo, hac vita consuetudine usa est illa Virigo, non inprovectior Hare,sed florente adhue Molescentia. Exemcitia enim necessaria sunt , etiam ad debitam nutritionem multo magis ad nium quale Incrementum. Tertio, inussa ipsa aetatis periodo, qua Menses pris emere solent avibus inde suppressis , ne multum minutu, iste sanguis, quem desidiosa Natura omisit inminarepe consuetas vias, exparte in Lienem, qu.s quoddam diverticulum, rejiciebatur. Corollarium. Virginibu , nimia Exercitiorum intermissio, inprimis circa finem secandi, aut principium tertii aetatis Septenarii, pessima.

VETERUM ALIQUOT GALLIAE ET BELGII

Scriptorum opuscula Sacra nunquam edita, jam vero ex MSC. bibliothecarum Galliae in lucem prodeuntia.

Lugd. Batav. ex ossicina Petri vander Meersche, Idyr.Alph.I. in 8.

SEARCH

MENU NAVIGATION