장음표시 사용
581쪽
c Puscula inter quae volumine hoc continentur timi Icomparet,incmari Remensis carmen de fonte ridradum Episcopum, cum ejusdem Auriadi admincmarum ex MSC. codie Abbatiae tot Hincinari tractatum sequitur Fusserti Carnotensis Act. XII ex SC Abbatiae Longipontis. Hunc Abbatis S. Manis Tomacensis Ord. S. Benedi mcarnatione DominI, ex SC. Abbatiae Viconiensis.suntur Ernaldi vel maldi se Arnoldi Abbatis Bona mentarius in Pul. iv seu juxta Hebraeos is3, ejusdem idonis Spiritus S. e codicibus SC Abbatiarum Loni stercii. Extremum locum occupant Gulielmi Abbais Theodorici prope Remos, postea Signiacensis Monachimia Ciasterc. commentarius in Cantica Canticorum ex Gregorio Papa em
cerptus ex SC autographo Abbatiae Signiacensis in Gualtheri de Casscssione Tornacensium Canonicorum Praepositi libri tres ecIudaeos, ex SC codice Abbatiae S. Evodii de Brana. Singulis opusculis praeter Autorum istorum sunt nonnulla de eorundem vita atque scriptis. sculum circa annum 83 . conscriptum filisse conjicitdradi, de quo nonnulla ex Cellotii historia Gotte runtur. Quae de Tusserti Carnotensis vita disset ximam partem expressa sunt ex Gallia Christiana thanorum. De Scriptis ejus additur, quod praetermino MLabbeo recensentur, Fulbertum autorem asta de rebus ecclesiae religiose caute custodiendis tom. t. Spicile gsimacheriani edita,&sermo de assumtionem. Virginis Mariae, qui est inter sermones Augustino suppositos o8, juxta editionem novissimam a Benedictinis Parisientibus procuratam. De Hemramno ex continuatore Chronici abbatiae S. Martini Tornaeensis reservir,
quod A.liar Segardo in AbbatiaeTornacens regimine successerit,sed A. ii36, vel sub initium iis , munere hoc ultro se abdicaverit , cum in gravissimum morbum incidisset. Descriptis ejus additur, quod libros s. de miraculis Mariae Laudunensis ad calcem operum Gui-berti ediderit Lucas Dacherius, qui etiam tomo tr. Spicilesu sui
vulgavit historiam Abbatiae S. Martini Tornacensis ab eodem He
582쪽
MENSIS NOVEMBRIS A. MDC XCII. s;
manno Roma conscriptam. Ernardi opera paucis abhinc annis ab inoniensi Episcopo una cum Cypriani operibus conjunctim , edita dum recensentur, erroris arguitur Henricus Gandavensis,quod quatuor libros de vita Bernardi ab Ernaldo scriptos sierat, cuti inter plures libros de vita Bernardi unus tantum Arnoldum aut rem agnoscat; item quod Arnoldum hunc vel Ernaldum Cistercia ensi ordini adscribat, cum juxta Editoris sententiam, inter Benedictinos potius numerari debuisset. Notanturin illi, qui opusculum de 7 verbis Domini in cruce Arnaldo Bonaevallis apud Uesiuntiones Abbati tribuunt,cum tamen opusculi illius autor in codice Clite ciensii inseribatur Abbas de Bonavalle in Francia, Francia nomine Boi vallis in agro Cirnotensi ab aliis ejusdem nominis monasteriis abunde distinguatur. Adducuntur variae rationes, quibus ostendiatur, tractatum de cardinalibus Christi operibus a Cypriano inter cujus opera sepe vulgatus est, scribi minime potuisse Librum Aramidi de operibus sex dierum, in codice quodam Coibertinae bibli thecae de paradiso inscribi animadvertitur. Quantum autem ad duo, quae nunc primum prodeunt, Arnaldi opuscula attinet, de commentario in P Cisa observatur, quod ingenium Amaldio dictionis suavitatem ubique spiret ejusdemque pietatem Olcat, etiam ubi ab argumento operis aberrat, quod in homiliaia . factum est, in quibus argumentum a proposito suo alienum relicto textu aggressus deprehenditur. At opusculum de dolus pii itus S. quamvis illud in optimae nota codice Arnaldo tribuatur, eoque non indignum videatur, non dissimulatur tamen, dictionem haut semper a cedere ad lagantiam, quae in aliis ejusdem tractatibus occurrit . De Gulielmi scriptis inter alia notatur, quod Iohannes abillonius in editione operum Bernardi A. C. 667 Parisiis procurata, sub nomine S. Bernardi ediderit commentarium ad duo priora capita Cantici conticorum, cum tamen commentarius ille Gulielmo potius adscribi debeat. Qua in re abillonius dissicilis non erit. Nam in postrema operum Bernardi editione, A. C. 69 Parisi vulgata, illum commentarium inter opera Bernardo stipposita retulit Minpraemissa admonitione se non repugnaturum profitetur squis Gulielmo istam commentationem tribuere velit. Adduntur nonnulla de Gulielmu commentario ad Canticum ex Ambros verbis exce
583쪽
pto in a Benedictitas ad calae Tomi I. operum Ambrosii edit in non de sententiis ex Λugustino collectis, quas novae Λugustini operum editionis inserturos Fratres Benedicti ni promiserunt. α abhera praeter alia observatur, quod hibliothecis Gallicis nox γpauca opuscula rhythmica serventur, quibus Autor iste Ecclesiasti eos sui temporis perstrinxit. Debemus haec Dpuscula&prafationes singulis praemissis fimis Oudino, cujus Supplementum de scriptoribus ecclesiasticis a Bellarmino ontis lis alibi in Actis nostris receiussimus. Is enim in praefationibus ad Hermania tractatum de incarnatione, ad Ernesia opuscula duo ad Gulielrru commentarium,in ad Gualtheri tracta tum adversus Iudaeos, a se haec opuscula collecta Medita fuisse indiscat. Quod etiam facit in epistola ad Iohannem Friderieum Ma rum, Iacobeae apud Hamburgenses e leuae Pastorem celeberrimum, hoc anno Lugduni Batavorum apud Abrahamum tam serium emissa, in qua praeterea Eucherii Lugdunensis, Hilarii Ares tensis, Fausti Regiensis, &Caesam elatensis opera um&aplar mis mendis expurgata, nec non commentarium de sciiptoribus ecclesiaeo scriptis antiquiS, tam imprellis quam manuscriptis,ab se.
manarum, cum Notis integris claudii Salmas σ3α Georgii Gramitin selectis Variorum.
Constat a. Alph. Io plag. multis praeterea tabulis aeri incisis, veteres nummos exhiubentibus ANnis ab hinc duodecimaelori hanc epitomen, post editores albos qui in ea emendanda operam possierant, studium quoque suum, quod privatim exercuerat, publici juris faciens, emisit inrueem celeberrimus Virin auctorum veterum felicissimus restit tor P. Georgi- Gravius. Nec selum de integritate Scriptoris limius, quem eo itis, abruptas sententias declamatorum more se clatum, rucis librarii hede corruperant, ut veram lectionem com
584쪽
nitueret,iuit sollicitus Verum etiam cultui elegantiae ejus optime consiliens, nummis&antiquis monumentis aliis ad illustrationeri ejus facientibus diligenter collectis insertis, ut ex iis memorat rumii eo virorum insignium vultus cognosci antiquitatis; manae apparatus ipsis oculis conspici possit, allaboravit. Igitur ic nisinos ipsis Flori verbis, quae isti linis int, intexuit; animadversiones autem suas, quibus emendationes earumque rationes diserte expo- nuruur, operi subjecit Isthaec editio ultrajectina aeque ac alteri . Amstelodamensis,cum selectis variorum Notis ab Elaeviriis proferucta, cum essent distractat doctissimus Bibliopola Amstelodamensa
nitidioribus typis binas has sategit conjungere, novamque ier -ctiorem dare. Igitur iconismos e Graeviana assumsit, integrasque ipsius Animadversiones . Ff er seqq. exhibuit Salmasii autem omnes, Fretnshemii plerasque, ut camertes, Stadii, Vineti, Gru-reri, aliorum selectas, Flori verbis, recepto more in editionibus quae se Variorum nomine feruntur, substravit. Praeterea Epito mei sive argumenta librorum Livii, qui interciderunt, cujus Auctor vulgo Florus creditur p. D. Amr, Excerptiones item chronologicas ad scriptorem hunc pertinentes p.FD.seqq. Indicem ex Frein hemiana editione huc transtulit Variantes quoque ex Graeviana diatione lectiones, quas in ipso Flori contextu typographus non secutus est, Ultrajectinus autem anno i68 expresserat , singulari studio metitemus in hac nova sua peculiari loco My. FZo. II. Da 673. O . annotavit; Indicem Freurahemianum ab lutiorem, Ampelium ex Salmasi recensione subjecit radeoque omnibus numeris absolutam editionem, quae priorum omnes dotes una in se compi cstitur, exhibuit.
ILHELMI ERNESTI TEN ZELII EX.ercitationes electi . cc.
Lipsi apud Glecliuinium anno dor, in A. Alph. q. plag. Iz. SEptimus annus labitur, quod Apologiae cheistrarianae adverissus elarissimum Tenetelium mentionem fecimus; cum isaia erinio post silmma responsionis sitae eapita epistola comprehemderet, illam quoque recensuimus Suppi mentorum Tomo L MEI. L.
585쪽
Pag. N. Hoc dumum anno totum opus prodiit, alteramque tanta Exercitationum partem constituit, eujus breviarium denuo da haud videtur operae pretium. Priorem itaque partem perlustris, quae decem Exercitarionibus ab luitur, maximam partem ademia quondam mittenbergensi publice propositis, sed nune plurimum auctis emendatis Tempus occasionemque singula rum S reliquarum, quas vel edidit, vel affectas in scriniis servat Auis estor, praefatione comprehendit. Prima est de Symbolo Apostolica; qua Natalis Nexandri pro recepta opinione argumenta ex prinprsis ejus hypothesibus refellit, symbola veteris orientalis atque occidentAsis Ecclesiae sollicite inquirens tandem statuit, homernum symbolum Apostolicum originem fersectionem suam debet L, Ecclesiae Romanae, inque ea saeculosexto plene exstitisse. Num XII. nonnulla de fatis Laurentu Vallae,Theoprii lique Myrtaudi, ae Nurn. XUII. de Iacob Liturgia inspersit, scitu haud injucunda Secundam cis Phamis apudJobum re Clementem Romanum Iohanni Fello, eel berrimo non ita pridem apud Oxonienses Episcopo, opposuit, a gumenta ejus singula sub examen revocans ipsamque Clementis ad Romanos epistolam, prout hodse exstatshispectam reddere laborans. Tenia de ophthemate Ignaris: ο εμος ρος μυρ- , Syn
psim vitae ac jumcwrum de epistolis gnatii praemisit, sumque orae
in Sardinia natum observavis ias autem nedum ex Medice codice illibatas prodicte ostendit, novam deinceps dicti illius explicati nem de amore mundano impugnans, veteremque de Christo riis argumentis stabiliens maria de Polycarpo Episcopo iamur Smmensi omnium est prolixissima, quam Proavi siti, Polycadipi Leyseri, summi quondam in Saxonia Theologi, memoriae conseacravit,in utriusque Pol carpi collatione in praefatione instituta, Diam Smyrnens ex Bollandi Actis sanctorum quorum Breviarium edi, eoque exhiberioptat, quae genuinam primamque antiquitatem sapiunt,)integram inseruit, ac Pionio falso tribui monstravit, Iicet Malloimoin Stephano te Moyne in testimonium adhibeatur . Quare ex certioribus Irenaci potissimum, monumentis Polycarpi vitam μή,&a Dodoemrlaeitissaepe recessit , ovi quomodo Mi tetus Po*carpo RGma: τηνδειασευό- παρεχωρησμεν τ'αλ- ex mors illius aevi de corusecrauo Luctaristia Polycarpo Disiligo by Orale
586쪽
eoncessa exposuit denique sententiae Pearsonianae de anno mortis
Polycarpi, Christio et, Usserianam de A. C. 6'. praetulit, plurimi que argumentis stabilivit, hodiernum sepulcri Polycarpimi statui
ex Itinerariis, verumque Martyrum cultum ex epistola Smyrnaeoorum, ac notabili ejus in eodice Caesareo clausula docens. Hinc adscripta Polycarpi progressus, non solum olim hodieque multa ipsi supposita recensuit, sed ipsam quoque ad Philippenses epistolam,
prout nunc impressa circumfertur, ab eodem maleferiato homine,qui Ignatianas corrupit, interpolatas contendit diuintam de distino Mart re,Athenagora, Theophilo Antiocheno, Tarianis Sozomeni, occasionem praebente nova editione mittenbergens , elaboravit, singulorumque istorum scriptorum vitas opera pluribus scrutatus est . Sexta inter acobum Episcopum Nisibensem, Iacobum Tenetelium, Parentem suum, collationem instituit, vitam scripta utriti que comparans, mamerium de Nisibensis scriptis dubitantem,
praecipue impugnans, eaque occasione de aliis quoque Iacobis apud Syros celebribus, concilii Nicari canonibus Arabicis spuriis disserens, non neglectis ab altera parte quibusdam ad recentioris Ee. clesiae Historiam spectantibus. Septimam consecravit Ephremo Syro, vitam: scripta ejus delineans, eorumque hodie residuas Graecas Latinasque versiones exiguae sdei esse demonstravit, optans, ut Syriaco sermone prodeant, quousserius illa edere voluit, Ludovico de Dieu Latinam versionem adornante. OZIaetum de duplici ptismo Constantini Magni Scheistratio oppositit, inque duas partes divisit, quarum priori loca Scriptorum ab eo pro Baptismo Romano allegata nullius ponderis, a cordatioribus Pontifieiis rejecta docuit, Nicomediensem vero ex Scriptoribus synchronis , Ariaminens praecipue Concilio, magis adseruits posteriori vero omnia ejus pro rebaptizatione argumenta re luit Nona de Natalitii Episcoporum non tum multa exempla congessit, eremoniasquo des ripsit, sed rariora etiam inseruit de Libro Diurno Romanorurn Pontificum ab Holstento Romae primum edito, mox suppressis, deinde vero a Gamerio Lutetiae publi rato deque festis S. Trinitatis dc Cathedra Petri ac sententiam Paschasi uenellii de die ordinationis mortisque Leonis Magni pluribus rationibus impugnavit. Decima des mola TE DEUM LA AMlu, a veteris Graecae
587쪽
Ecclesiae hymnis in genere exorsus,& in specie deque auctum probavit, sicut Latini Christiani alia carmina imitati sunt Varias posthaec de auctore sententias ae vulgata de Ambrosio prorsus rejecta, in Niee
conjectura fertur,ipsum vero Canticum saeculo se, Ma Bene icto Caesarioque Monachis praescriptum monet.
Addenis epitheton Catholica am Polycarpi tempore moduli Ecclesiae datum ex epistola Smyrnensi probavit, opinionesque IAHpi, amerii, mitia, Bassia. 6c aliorum de Symbolo Apostoli heum sua contulit mox integrum Polycarpit seri commercium literarium, quod is cum exuvitissimis sui temporis in Germania vi vis exercuit, mitten bergae nuper repertum indicavit, creliqua mmnia in Supplementum Exercitationis de Iustino Martyre caeteris que Scriptoribus ita subjecit, ut quae novissimis praesertim Historiae Ecclesiasticae Doctoribus, Dodoello, Cario, Pagio, si Pinin se cent, ad veritatis trutinentur lancem , multaque hactenus ignotitia vel dubia ex tenebris eruamr. Per nos autem rogat benevolosa istores, ne tot vitiis typographicis, quae ipso peregre agente irrepse runt, Mendantur, sed ea potius aequo animo ferant a pro lubitu
WPros Disertatio Historico- eoo ea, .de viagato mper c Bis eri Bolumine, re Seripturarum auror trie 'ae veritate ro Christiana Religione Apocoget . Ultrajecti apud Viduam Guillelmi Clere , . 8a iura. Constat plagae 3 . cum d id. CL Betaeri librum , quem mense Ianuario hujus anni p. q.
seqq. recensuimus,conrutaturus celeberrimus Mydatarus,in . . Prologo de controversiis, ab ipsis Reformatae res ionis doctoribus, in praejudicium receptae hactenus fidei agitatis admodum conqueritur, ex novorum dogmatum diueminatione multum d trimenti in Rempublicam Christianam redundaturum esse ominatur,
Theologosque non minus, quam Magistratus, ut antiquam fide Christi Diqitia ' Coo e
588쪽
MENSIS NOVEMBRIS A. MDCXCII. 343
Christianorum serio propugnent ac tueantur,amice admonet, ac tamdem ad ipsiim Betaerum sese convertit, in eo omnibus Christianis obloquendi aliisque illudendi studium methodi in disputando
observari debita neglectum, cum Spinosa in non paucis consensum, eirca rationem pro veritate religionis Christianae ex miraculis do promi solitam Socinismum, ejusque in oppugnanda veritate pertinaciam atro carbone notat, ipsumque ignorantiam suam de Angelorum in corpora operationibus non minus, quam de actione animae in membra corporis, fateri debuisse judicat, artessiumque in explicanda animae ac corporis conjunctione, & in se invicem agendiis tentia,caecutire docet. In ipsa dictertatione primum occasionem coim ς 2 L
scribendi eandem sibi a Cl. D. Betaero, qui spissum satis volumen
de Daemone inde a primis seculis in orcum relegato ediderit, suppeditatam fuisse monet dein ejusdem dogmata recenset, eademque a Synodo mest-Frisica fuisse condemnata exactis probat, atque hanc censuram Gela Zurphanicae atque Ultrajectensi Synodis sese approbasse refert. Be cri librum ab iis, qui novam philol, ecl.II.
phandi rationem inter Resormatos sectantur, vel maxime refutam dum esse censet. Hinc ipse argumentorum fontes assignare insti Sec'. m. tuit, inua rationem Betaeri erroribus occurrendum esse autumet, aperit. Ante omnia itaque sententiam Theologorum de statu operationibus diaboli exponit,4 communem Christianismi m. xime Remmati fidem a Viri calumniis, quasi Athetim faveat, Dei monarchiam impetat, ditheismum tantum non inferat , a que inmnia argumenta, quibus deitas Chrim: hactenus probatur ex Scripti ris, enervet, vindicat. In erroris inde Beckcriani originem, quaesit nova philo phandi methodus , inquirit . Ostendit porro, Deum O. M. causam causarum, sitis creantris uti pose, ut per eas
si decreta exsequatur, situmque scopum obtineae Demonstrat Scest. N. Scripturis , Deum pro sita potestate , diabolo ceu instrumento suae justitiae providentiae admirandae uti volitisse. Obsumat, Deum in suo verbo negotium redemtionis, unaque oeconomiam sui foederis iegni Christi sic descripssse, ut nostram a communem hactenus Christianismi fidem suppositerit. Proponit considera dum,an Deus, vigentem Betaeri sententia, de diabolis eorumque
operationibus in suis Scripturis sic loqui potuerit, prout ibi experse
589쪽
SectN Asserit veritatem historiarum V. T. earumque fidem, dem primo illam, quae de causa mali corruptionis in genere mano Gen. III, t agit,vindicat. Addit vindicias historiae de Id AEgyptiacis dk percusta per Satanam Hobo, ubi D.Baherus se
gerat, ut ostendat se desiperatam causam agere , etiam conin Hebraicum textum culpa, dum verba apud Jobum p. u
fitim; vindicias item divinarum legum contra Magosin Pythones scriptarum Subjungit quaedam de oraculis Satanae intel gentes,dum ipsi liberum fuerit per Dei providentiam eas suo regno subdere Per git inde ad historiam Evangelicam N T. illiusque veritatem tuetur. ubi inprimis ad tentationem Iesu Christi per Satanam attendit. Adiniicit Historiae Evangelicae, in qua de Energumenis ac diabolicis p. rationibus plena tomus pagina, vindicias. Frustra ait fingi cum Hobbesio, mergumenosin a diabolo actos, gravioribus solun morbis, rabie aut furore mentis laborasse Iudaeos autem, non prUitres erat. sencientes,illos Satanae adscripsius ut caula Christumve ', meliora scientem, neutiquam abolum ejecisse, sed istos solum
incurabiles morbos sanasse, eo tamen modo ipsum loqui voluis
ouo selebant Iudaei ouando haec miracula faceret . ncc in animo habuisse,erroneam illorum mentem de diabolis corrigere Respotii Autor, Christum in mundum venisse, ut veritati perhiberet,ut honorem Patris tueretur, ut regno suo consulere datorum superstitiones in cultu argueret, ut opera Satanae constiret. Quod autem errornon intercesserit,satis edocere ait ipsius miracula dc eorum patrandorum modum etenim diabolum cuius est,non phantasma, non morbum , quando eum ejiceret,
Iumque udivit respondentem, quin etiam eum corripiens jussit, ut vel invitus egrederetur. Quid quod etiam auditae voces de Chri sto ex daemoniacis, quae hominum furentium dc plane Christunia non cognoscentium esse non potuerint, verum alicujus spiritus, intus operantis, cui indactum protinus silentium, mirantibus quiaderant testes oculati, quod Christo impuri spiritus obedirent Marci Lus. c. IV. B. Roborari ait hoc argumentum amplius, si attendatur, quod miracula palam ab omnibus sint visa , uti audita egredientis daemonis voces neque credendum esse, Iudaeos, Sadducaeosin Phaserisaeos quid Gud vidisse auraudivisse,am objecto iam
590쪽
fidelitatis crimine illis , qui Christo de Daemoniis a se ejectis stanti non crederent, aut ipsum agi impuro spiritu blasphemarenuino Iesum Christum non eo tantummodo, qui D. Betaero invisius est, ad Iudaeos ritisse locutum, verum etiam iisdem sermonibus csse usum, quando discipulos delegaret instrueretque. Confirmat istud argumentum amplius hoc ratiocinio Iesim Chrastum non tantum hac ratione locutum esse cum discipulis ante passionem suam vorum etiam post resurrectionem, dum illos in iis, quae ad regnum coelorum pertinent, instrueret imo Salvatorem, jam exaltatum in coelos, voluisse Evangelistas suos per Spiritum velitatis perennibus tabulis ea consignare, quaecunque antea stipe Daemonus ejiciendiscum discipulisad Iudaeis errabundis locutus est saltim jam tempus filisse,ut Judaeorum errorem, quem in diebus carnis suae pertulerat, suo Spiritu in Evangelica historia corrigeret. Progreditur postea ad Seet. VILacta, gesta doctrinamque Apostolorum, atque supponit initio, eos
Ecclesiam Christianam remJasi , ex Iudaeis Gentibus evocandam, .ut Dei Monarchiam Regnum Christi in omnia assererent id vero secere nequivim, si inolitum, inveteratum, blasphemum 4Cmmu neminorbe ipsaque plebe Iudaica errorem non corrigerent: non correxille autem eundem, sed receptam de Daemonibus opinionem eonfirmalle, ex Actorum Cap. V.I. VIII. .X.II. XIII. I. XVI. fis XIX. M. q. satis elucescere. Annotat porro, D. Betaerum suae cause m. imu . creasse praejudicium, quando omne operationes
in Regno Dei etiam bonis Angelis denegavir: nec praetermittit justum dc grande adversus sententiam Betaeri praejudicium, quod ubique Scripturas haud satis Christiane velTheologice, sed absq; DivinaeMajestatis reverentia tractarit, atque ad libidinem luto phandi to serit. Λ Scripturis ad Ecclesiae veteris historiam Sc religionem secl. I.
progreditur, contra Betaeri opinionem urgens, tum veterum Christianorum haud vanam de silentibus Oraculis gloriationem,tum vigens in primitiva Ecclesia donum expellendorum Daemonum ab illustri sanationum dono distinctiim ut autem Betaerum eo magis stringeret,locis, quae e Patribus ad illustrandum hoc insigne donum allegaverat observationes quasdam subjungi monens, antiquos Doctores, expulsione Daemonum, quae per Christianos fieret, religionis Christianae veritatem demonstraus. Ecclesiae de Diabolis fidum non esse