장음표시 사용
121쪽
Spirituin alioquii, nec Devi nec angeli sancti, cum ita sint i, ut non possint i eo in pravaricatores item Angeli, cum ita sint misit itan valeant esse boni, liberi esse dicerentur. Sedi non illud post resurrectionem amissuri sum vi, quando utique inseparabiliter ali bonis, alij permixti
fuerim in Caterum nec cincaret libero arbitrio, nec Diabolvi, quoniam
quod ille se non potest malvi non in mafaci necessitas, sed rma in bona νο- Iunias , voluntaria infirmitas: quodque is non valet in bonum res irare, non aliena facit VIOLENT oppressio, sed sua ipsi in malo obstinata a Iunias, ct voluntaria obstinatio. Ecquid quaeso magis expresse dici potest ad comprobandum necessitatem quandam bene vel male agendi in agente voluntario, nihil delibare de libertate arbitri j, sed lolam violentiamin coactionem λsi. Hanc vero fuisse constantem mentem Bernardi patet ex aliis ejus verbis quae extant Sermoti in Cant. Quod surgere anima per se jam non potest, qua perse adere potuit, voluntas in causa est, qua corrupti comperis vitiato ac vitiose amore languescens, acres, amorem pavie justitia non admittit. Da noci qua prapio miro modo, ipsa sibi voluntas peccat quidem in deterius mutata, NECESSITATEM facit, ut nec necessitas cum voluntarias excusare valeat voluntatem, nec voluntas cum sit illecta excludere necessita:em. Est enim necessita hac quodammodo voluntaria. I favorabilis iis quadam premendo blandiens, o blandiendo premens, unde sese rea ο-Iuntas, tibi semel peccato consenserit, nec excutere jam per se, nec excusare
tamen ullatenus de ratione queat. Inde querula illa vox velut gementis, sub
onere necessitatis hujus, Domine, inquit, vim patior, restonde pro me. Sed rursus sciens quod non juste causaretur adpersus Dominum cum voluntas sua potius in causa foret, attende qui secutus intulerit quid dicam, aut quid 16'Ondebit mihi cum ipsiefecerim. Premebar jugo, non ali tamen quam Iuniaria cujusdam servitutis, o erat proserpitute quidem miserabilis, sed pro voluntate inexcusabilis. uer . Nec Lombardus Magister sententiarum , qui paullo post Bernardum floruit, aliter sentit aut loquitur Nam Dist. I. lib. a. lit E Liberum, inquit, videtur dici arbitrium quia sne coactione o necessitate quae duo illi synonyma sunt valet appetere vel eligere quod ex ratione decreverit. Et lit. F. Prima libertas arbitrij fuit in qua poterat ρος- caret non peccare. himaerit in qua poterit non peccare , non siterit peccare ,
122쪽
Tars Tertia . sorticare; Media in qua potest pec reo tim potest non peccare. Et lit. G. Post peccatum ante reparationem Gratia premitur a concupi centias incitur. habet infirmitatem in malo, sed non habet Gratiam in bono Id opotest peccarect non potest non peccare etiam damnabiliter. Et lit. H. Liberum arbi irium dicit Augustinus hominem amisisse, non ilia post peccatum non habuerit liberum arbitrium, sed quia libertatem arbitri perdidit, non quidem omnem, sed libertatem a miseria o peccato. Est namque ut subjicit lit. I.; libertas triplex, scilicet a necessitate, a peccato, a miseria a necessitate o ante peccatum is post, aque liberum est arbitrium Sicut enim tunc COGI non poterat, ita nec modo. Idus voluntas merit apud Deum judicatur qua semper a rcessitate Iibera est, ct nunquam cogi potest: Vbi necellitas, scilicet coactionis ibi non est libertas nec voluntas, o ideo nec meritum. Igitur nec in modo loquendi, ut vellet Bellarminus lib.3 degrat. lib. arb. cap. . nec in rei veritate recessit Alphonius a Castro a verioriri communi Antiquitatis sententia, cum dixit lib. ρ. contra Nar advoc. Libertas Est libertas qua opponitur necessitati, vel ut verius dicam coactioni. Et nihil unquam poterit objici pro det initione hac Papali contra Ian- senitas , quod ex iis quae annotavimus statim resutari non possit.
13. Superest igitur ultima quaestio, stita pro omni bus omnin hominibus, an vero pro sabile duntaxat Hectori in
mortiιιι sit Posterius asserit Ian senius cum Augustino, prius
Innocentius cum Coelestio & Fausto, in Molinismi gratiam Tanti autem est haec Quaestio , ut ex illius decisione pendeat tota contextura doctrina Paulinae & Augustiniane: de Gratia de Praedestinatione. In ea ver,decidenda adversari Innocentium non tantum Augustino, sed toti Scripturae, Antiquitat Orthodoxae, haud dissicile erit demonstrare. Scripturam si audias, ea passim restringit mortem
satisfactionem Christi ad Ilios De Ioh:xi, uer populum Christi
Mati: I, 2I. res ipsius Iob: x, o. ejus amices Iob: xv, Is ecclesiam Acir xx, 28. corpus Eph: v, 3. Hinc mundum & reprobos formaliter excludit a sua intercessione Ioliri xvi , 9 ut nullo jure possit ejus mors& satisfactio ad illos extendi quos ex nota esse negatur I Joh: H, Io.s . Nec sane Christus mortem pro aliis oppetiit quam pro iis quos sibi Pater dederat redimendos de servandos Sed neminem ex illis
123쪽
illis perire, est certissimum ex Scriptura Joh x. 27.28. xv II 6. Etsi quis perit filius fuit perditioni Joh: xvir, ia adeoq; nec Christo datus servandus redimendus. Nam particulam exceptivam nisi quae hoc loco occurrit, saepe sumi pro adversativam, ipse Emanuel Sa Iesu ita annotat in indice phroum Scriptura ex ait: xM,39. Job:v. 19. I Cor v II, I7. ut vere hic illud Boethi obtineat, ui cecidit flabili non erat illegrada. Pereunt quidem multi qui δεξας μως professioneis Sacramento tenus, videbantur redempti a Christo de sanctificati ejus sanguine Heb: x, 29 2 Pet O ,2. Sed rea nunqualoipsius fuerunt; Siquidem nemo perit eorum qui credunt in ipsum& nullum ex ipsius ossibus frangi potest , Danai vocati Dei sunt ἄμιε μιέλχ Rom: x I, 29. Impossibile est, inquit Origenes ipse in Io rem hem. i. tio semel vivi cavit Deus ab eodem ipse vel ab alis Occidi. 4-titur quod dico armilla aurea Pauli Rom: viai. 3o de qua ita habet Augustinus de Praedes Sanctorum cap. i . Quos Pra sinarit ipsos io- capit, illa sillicet vocatione eιundum proposivum. Non ergo alios, sed quos prede ina vitipsos is vocaνit necasias, sed quas ita vocarit, inoso justifcariti, te alios sed quos praeestinavit, vocavit, justi icarii, noso glori cavit illo utique fine qui non habet finem. Nec dubium quin eorum pro quibus Christus mortuus est, vices' personas sustinuerit in
cruce, eos Deo Patri reconciliaturus, Ac poenas luiturus quamps rum peccatis debebantur, ut liquet ex Cor: v, Q. Ut non immerito dicat Apostolus Corru, is quod si Antis pro omnibus mortuus es.
Omnes igitur mortui sunt; idest, censentur apud Deum mortem ita Christo & poenam peccatis suis debitam sustinuisse, adeoque in suci vade capite satis tecisse plene justitiae divinae omnes illi pro quibus Christus mortuus est. Aut igitur Deus debet ejusdem debiti duplicem persolutionem exigere, contra id quod lumen naturale dictat Iurisconsultis, Bona fides tun patitur ut bis idem exigatur L. de R. I. I.; . repetendo scilicet iterum ab impiis poenas suorum peccatorum quas jam dicuntur Iulisse in Christo, aut pro iis non est credendus Christus satisfecisseri stetisse in cruce qui personaliter in aeternum puniuntur. s. Cum Christus patiebatur pro nobis, multi jam apud inferos luebant poenas aeternas suorum scelerum. Quis vero sanae mentis sibi persuaserit etiam eorum nomine Christum passim fuisse, atque
124쪽
Tars Tertia . 'rioipeanas illis debitas bmnino frustra, citra ullum corum commodum possibile in se recepisse Aut quis putabit Christum sanguinem suum pro aliis sudiise, quam pro iis qui erant vocandi secundum propositum, 'uibus fidem impetravit .gratum efficacemae donum perseverantiae, sive ut loquar cum Apostolo 2 Pet i, 3. Omiaia qua pertinent ad vitam pietatem, sine quibus salus obtineri non potest y Phate omnia impetravit omnibus msingulis, qui fit quod omnes Inguli fidem, gratiam, perseverantiam , quae ipsis de-hentur ex impetratione Christi, non consequuntur in te inpores Imo si Christus destinatus est divinitus in omnium singulorum redemtionem, qui fit quod nec gratia nec des est omnium et Thess Iri, r.
sed illi solum credunt, quo inodo credendum est, qui sunt ordinat adri- tameternam Act: xi ii, q9. unde fides electiorum appellatur Tit: i, 'De gratia non duriesentit, quisqvu eum putat Omnibus hominibus dari, cismnon solum non omesium sit fides, sed adhuc nonnulla gentes inremiantur ad
qtias dei praedicatio non pervenit, inquiunt Episcopi Africani in Epist. siuabnod ex Sard. scripta pag. S. Adde quod illi qui vocantur extruisece ad fidem praeconio Euangelij, nec tenentur credere universaliter
Christum pro omnibus de singulis esse mortuum id enim non legitur in Scripturari nec tenentur simpliciter, absolute credere Christum pro seipsis esse mortuum sed tantum conditionaliter, si ex animo respuerint, ela vera fiducia in Christi morte Merito acquieverint Ab auditoribus Euangeli,exigitur fides, ut babet rationem virtutis Theologicae, assensus adhibendi omni revelationi divinae Sed fides ut justificans, qua quis credit Christum nominatim pro se mortuum & ejus satisfactionem mineritum sibi applicat eum Paulo II im: I, 3. I 6 producitur in corde singulorum Electorum ea vocatione quae est secundum propositum e qua quisque eo. rum sit credens ut loquitur Augustinus cap. ir de Pradest. sanct. 36. Adhare cum Praedestinatio facta sit non ex massa redemptionis per Christum, siquidem reprobabiles non sunt ulla ratione illi quos Christus redemit iro quibus fudit suum sanguinem, sed ex massa perditionis per Adamum, in cujus lapsu omnes involvebam tur, necesse est decretum de mittendo Christo ad Redemptionem hominum non praecurrere in signo rationis Praedestinationis decreto,
125쪽
sed illi subordinari ita ut Deus decreverit eum inittere non ad communem Redemptionem Electorum & Reproborum, cum jam de his statuisse intelligatur quod eos in massa corruptionis relinquere, di gratiam indebitam qua pervenitur ad gloriam juste illis denegare velleti sed ad speciadem eorum salutem quos illi communi miletiae per gratiam subducere constituerat unde dicuntur Electi in Christo Eph: idest per ipsum redimendi, ut patet ex . . Nec posset
Christus in die judicij jure dicere impiis .hypocritis etiam de
ipsius nomine gloriantibus is iracula per ipsum facta aetantibus, Certe nunquam nori vos, discedite a me qui operam datis iniquitati attrvii, 23. si eos non minusquam electos accepisset a Patre redimendos sanguine suo & adducendos ad gloriam. 17. Ultro largimur Christum sufficienter mortuum esse pro omnibus, idest tanti valoris fuisse λυπον quod dedit pro suis, ut omnibus& singulis redimendis potui siet sufficere, quippe infiniti pretij si Deo vitum fuisset omnibus Ungulis illud destinareis applicare e Nee minus debuit esse, etiamsi ex omnibus peccatoribus unicum tantum redemptum Deus voluisset Sed negamus ex intentione sua vel Patris illud λυ ον infinitum & quod omnibus potuisset sufficere datum fuisse pro omnibus cum non proice dis & lupis, sed pro ovibus suis animam suam posuerit,is solius sui corporis Servatorsit. Si enim agnoscas decreto Redemptionis per Christum praecur
rere decretum Praedestinationis , non potes statuere datum eodem
modo hoc λυπον pro omnibus4 singulis; aliter enim spectabit ad Electos quam ad Reprobos: Verum in assignanda differentia ratione aqua tibi narrebit Dices-ne enim pro quibusdam absolute mortuum elle, pro aliis conditionaturi sub tali conditione, quam nec Deus
illis praestare decrevit, nec unquam extituram est certissimum' Si autem velis praepostero ordine Praedestinationis decreto praecurrere decretum Redemptionis, tunc debebis statuere Christum ita universaliter mortuum pro omnibus servandis, si crediderintvi conversi fuerint, ut universaliter item pro nullis sit mortuus si in poenitentes Lincreduli permanserint Me devenias insaniae, cum nonnullis Remonstrantibus, ut dicas Deum Patrem Filium suum morti
destinasse sine definito Consilio quemquam nominatim servandi, e potuisse
126쪽
sipotuisse fieri , per liberum arbitrium respuens Gratiam susscientem , ut morte Christi nemo omnino servaretur.58. QPγad ea loca Scripturae tuae aliquam universalitatem videntur involuere, lassiciat observasse nullum eorum favere illi super- sua taxationi sanguinis histi, uti Lupo ante Sco annos dicebatur. Nam quaedam sunt in quibus vox Mundi sumitur non universaliter, sed tantum communiter degenere humano, ut Ioli: m,i6. sive de Electis Dei toto mundo dii persis ut 2 Cor:v, I9. IJoh: H, 2 quibus opponitur mundus reproborum Ioli: xv Ii,io. Quaedam sunt in quibus Salus omnium intelligitur conservationis communis, quae extenditur etiam ad bestias Psali xxxv I Lo non redemptionis salutaris, ut 1 Tim: iv, Io Quaedam in quibus Syncategorem Omnes de solis Electis& Dei Filiis debet intelligi, ut Joh: II, 32. Romesum,32. Heb: II, 9. IO. 2 Pet: H,9. Quaedam in quibus sumitur distributive de generibus singulorum, non collective de singulis generum, utra Tim II q. Tityo, II. Vt mirer virum quem doctum, etiam in Hamiliis ad populum, nonnulla ex istis testimoniis corrasisse,
ut confirmaret magnam consolationem, scilicet, percipere rideles ex
Redemptionis universalitate cum potius hoc sit summum eorum solamen, quod hic thesaurus ad se solos, nullo modo ad incredulos leprobos peltineat. 39. Et cum Christus mortuus sit pro iis solum quos voluit Pater servari, nec alios velit servari quam suos Electos qui de facto servantur, alias non fieret quicquid is vult fieri, cujus voluntati nemo potest resistere, necesse est ut pro solis Electis redimendis mortem oppetierit. Neque sana Theologia potest admittere conceptus eorum qui subtiles cbi videntur, si dicant vita reproborum, saltem quorundam, mortuum esse Christum, sed solorum suorum Electorum
loci atque priorum respectu se dedisse impendium pro illis, aliorum νictimam. Nam sane nihil habet juris in morte Christi, qui totam eam cum omnibus ejus fructibus sibi non habet nec cujusquam bono mortuus est, nisi moriendo loco illiu sis poenas ipsi debitas in se transcribendo Nec impendiam aliter se dedit,idest τιμ pretium, pro hominibus, quam se offerendo in victimam pro ipsorum peccatis. Si quas gratiasgratis datas, ut vulgo appellantur extraordinara Cha- a rismata
127쪽
tismata Sp: itus Sancti, consequuntur interdum reprobi in usum dia dificationem Ecclesiae , ut illi quorum fit mentio Mati vii 11 non eorum personis illas meritus est Christus, sed sua Ecclesia, cujus aedificationi per ipsas inserviunt, quomodo inservierunt saluti Noa fabri qui aedificarunt Arcam quam ipsi non sunt ingressi Si dui
etiam reprobi illuminantur cognitione theorerica veritatis de aliqua fide temporaria donantur, unde intra limitem Iulei se videntur, uti quitur Gregorius Moral. lib.23. cap. 6 id non est adscribendum rei alii medicinali fluenti ex morte Christi pro ipsis, sed Providentiae eorrimunt, vario modo sua Consilia circa reprobos exequenti, partim vi framum aliquod eis in iciat, ne in plura ruant peccata laeteravent suum supplicium partim ut eos magis reddat ἀναπολ ω , quod oblatam Dei foedere omnibus credentibus salutem, vera fide apprehendere uti par fuerat noluerint nam licet res credenda ad reprobos non pertineat, eorum tamen incredulitas in ea vel non admittenda uti oportuisset,vel penitus ejicienda,voluntaria est, adeoq; culpabili,
Jo. god si ad Veteres eamus, nobis eos biclisους per omnia reperiemus. In Epistola Ecclesiae Smyrnensis de martyrio Polycarpi, quae extat apud Eusebium lib. .is. Eccl. cap.ry profitenturpia se nunquam posse deserere Christum αἰ ὁ . αλ
Mνων me ας παtota, qui pro totim Serrandorum Mundi salate pri s. Iustinus Martyr in Dialogo cum rvphone dicit Christum oblationem iactu iri esse pro cunctu resipiscere volentibus Cyrillus Alexandrinus in Iob. lib. 1ι. cap. io D crepare Iobamici a Saluatore alicui si, iidebitur Salpator enim primmis hic rogare abnuit; nempe Ioh-im Ioannes autem non pro nostris peccatu siclum propitiationem paractetum illum esse, sed pro unipes a Frmat muvdo. Verum beat Ioames cu niam erat Iudain, ne pro Iudais tantum paraclatin esse Dominia apud Patrem rideretur, non autem pro aliis etiam gentibin qua vocata obsequuta sunt necessuri pro toto mundo adjecis, idest pro omni in qui per deni οιί ad
1ustitiam ct sancti uationem perreηerint Dominin autem noster es Christis sios amnIuuseparanr Proeu, ηq it, T ANTUMMODO qui verba meus ruanto iugum meum acceperunt rogo Nam quorum Mediator alatur is
life ob ipsi TANTUMMODO Mediationubanum mnifaria attribui Lissetiam datos bis teturi Patris essenρη negat, cum ad rem c
128쪽
lia toedere queat η per ilium Mino, inquit, ad Patrem venit ni per me. Ita θρο Filis o sibi ipsi Pater delas acquisipit. Quod certe intelligens s
crarum literarum ille peritissimu inquit, Qua Dem erat in Chrso mundum sibi reconcilians: Recipiens enim Christin ut Mediator omnes quiper idem ad eum concurrunt, perseipsum Patri erens, Deo mundum recouciliam. 6i Ambrosius des de ad Gin lib. . cap. i. Si non creduis non tibi pus
duritsuo, pro iis interpellato Spiritin Athoc non convenit omnibus, sed iis tantum oui Spiritum adoptionis acceperunt: Et plerique universalistarum fatentur ad solos Electos, fideles intercessionem ipsius Christi spectare: Hieronymus in Mati. cxp.ao. Non dixiιse animam suam redemptionem daren omnibus, sed pro multu, idestpro his qui credere
voluerint. Fides autem non est omnium. Et in cap. I . Marci Sanguis
Nori Testamentiqui pro multi essundetur, non omnes em das Prosper Iib. I. cap. 3. de voc. gent. Habet populus Dei suam quoque plenitudinem Et quamvis magna pars hominum saluti gratiam aut repellat aut negligat , in Electis tameno praescitis atque ab omniumgeneralitate discretis,secialis eiu-dam censetur universitas, ut de toto mundo totin mundus liberatus, O de omnibus hominibus omnes homines videantur assumpti Episcopi Africani in epist. S ad. ex Sardiniascripta pag. ιδ. Omnesprad iiivii ipsi sunt quos vult9l-xosfer o ad agnitionem veritatis venire sui propterea omnes dicuntur. quia in utroquesexu ex omni hominumgenere, gradu, atatio conditione su-νantur Semper quippe voluntas Dei omnipotentis impletur, at potestas ejus nullatenus vincitur Ipse es enim qui omnia quacunque voluitfecis in calao in terra, in mario in omnibus absis, cujus voluntati nemo resistit. 6 a. Ita Gregorius r. in lib. . M . a. super Etaecb. Pra flectorum vitati ad mortem se tradidit Autor. Et Haymo in a Cor. I. Innocenter mortuus est pro omnibus pratisinatis ad vitam. Et Bernardus serm. o. in Psal. i. Clarissuspecundum tempus quidem pro impiis mortuus est, secundum Praedestinationem autem pro fratribui amicis. Et Hugo Cardinalis ad cap. a O. Mati Christus dedit animam siuam Redemptionem non pro omnibus, sed pro praedestinatis interim suscienter pro omnibps Et Petrus Galatinus superiori saeculo lib. . de irc. Verit Cath. cap. i . Licet passio ejus adde-Ienda omnia peccata sussulenses debebat, non tamen omnium peccata deletura erat, sed eorum duntaxat qui in eam redituri essent, at, poenitentiauno 3 acturi.
129쪽
acturi Hos autem satis novisse Christum cum pateretur, adeoque eorum duntaxat nomineis vice mortem oppetiisse, quis ausit negare 63. Denique totam deberem retexere causam Gotteschalci, cujus Historiam accuratam edidit Amplis. Vir Gilbertus Mauguin,inima post. Vindic Pr d. o Gratia, si omnes ei adstipulantes in rejicienda superflua taxatione languinis Chrilli , deberem commemorare. Sufficiat sestinanti ad finerim quod B. Lupus Servatus, Presbyter Mo-guntinens sin libello de tribus quast. q.3. hanc tractat ex protello; atq; inter alia sic loquitur Visalvos feri vult omnes quicunque satrantur, ita
redimit omnes, quicunqtae redimuntur: Non autem satrantur omnes, nec
vero redim tur: Non itaque vult redimi aut salvar alios omnes, nisi qui redimuntur atque salvamur. Et alter Lupus Ferrariensis, in epistola ad Xarolum Regem, ita habet is Augustinus aperiens populo sententiam Euangelij. Vas non creditis quia non estis ex opibus meis; quomodo, ait, istis dixit, missu ex Oribus meis ' Quia videbat res ad sempiternum interitum pradestinatos, non ad vitam a ternam sui sanguinis pretio comparatos. Similia habet in Collectaneide tribus quotombin, quast.3. Remigius Lugdunentis eum sua Ecclesia , lib. de tribus epist. cap. 3. negat ullatentis Christum venisse aut passum esse pro omni illa innumerabili o infinita multitudine impiorum, qui ab exordio mundi usi ad passionem Dominipe quatuor fere millia annorum insua impietatesunt mortui . unde ita concludit, Cum ergo pro illa mastimabiliter Iore humamigeneru parte qua per tot millia annorum prace serat, nullatenui credendus sit pasus, nec pro ejussalute cruci xus quid de ista utique mi riparte infidelium impiorum credendum est, qui post passionem sit, usque admuηdi terminum aut extiterunt, ausexistunt, aut futuribunt ' ηquibus uti , o homo ille nondum natus, Antichristus erit. Nams ad os tales Dominus salvandos enit, idest impius insua impietate pertium, et prastitit illis, quod illis antiquis impiis non prastitit, c.
6 . Et cum ab Hincmaro, anno 833 in Pseudo-Synodo Carisiaca quatuor Capitula edita fuissent contra Gotteschalum, quorum quarto id ipsum definiebatur quod asserit Innocentius, Christum pro omnibus& singulis passum esse, non solum idem Remigius QEcclesia Lugdunensis quatuor illis Capitulis opposuit libellum de tenen averitate
130쪽
Pars Tertiata Iorritate Stript euius O MI dicitur 9 mbas in delibus nullam cpretiumptionem in Christo, ct omnes fideles quis eliter accedunt ad idem gratiam
rogenerationis ibi accipere veram redemptionem , ubi accipiunt verum rege-n rationem; sed insuper Concilium Valentinum tertium anno S 33. celebratum, can. . illa Capita quatuor Hinc mariana damnavit, rejecto errore eorum qui statuunt sanguinem Christi etiam pro illis impii qui a mundi exordia usique ad passionem Domini, in sua impietate mortui a terna damnatione punitisunt, effusum esse, illudfimpliciter Osideliter tenendum ac docendust sancivit. Iuxta Euangelicam ct Apostolicam veritatem, quod pro illis hoc datum pretium teneamus, de quibus ipse Dominus noster dicit, Sicut Moysici exaltarit Serpentem in deserto, ita exaltari oportet Filium hominu, ut Omnis qui credit in ipse non pereat, sed habeat vitam a ternam c.
63. Haec det initio Synodi Valentinet a Synodo Lingonensiri Tullensi apud Saponarias recepta fuit, a Nicolao Pontifice Romano, ut habent Annales Bertiniani , admissa fuit Mapprobata. Possem his omnibus adjicere Censuras utriusque Academiae Belgicae Hispanicae
Duaeenae iovaniensis Sed cum haec ipsa Constitutio Papalis in eas stringatur, Ouacena prioris suae fidei oblata, videatur nunc
in partes Jesultarum transiisse , esseque in eorum triumpho quod
senex ille purpuratus cum bulla aurea de collo pendente erat in Romanorum triumphis, ab earum testimonio lubens supersedeo cum
ex iis quae hactenus disputata sunt satis liqueat Innocenti De initionem mei Verbo, rantiquitati saniori, quod demonstrandusauerat, ex diametro adversari. Superpondi loco hoc addimus Innocentium ejiciendo doctrinam Augustini de Praedestinatione gratia atque ei annexis materiis, deserere fidem suorum Praedece rum in eademSede, qui semper professi sunt se in eo ad helete doctrinae Augustini: Patet de Innocentio I ex epist ad Coiicit. Mil. quaesinter august. De Zoetimo ex Baronio Maim .i . De Bonifacio ex Prospero contra Collat cap. t. De Coelestino ex eodem
Prospero ibid. Lipsius Coelestini epist. ad Epist. Galliar. De Leone . ex omnibusseresuis operibus in quibus has tangit materias, De Gelasio ex Censuris quis stringit in Cassianum Faustum Semipelagianos, Cain Sancta Eccl. Rom. dist. I. De Hormisda, ex Epist. Synod Astic. Tpse. De Felice Iv.4 Bonifacio I ex Synodo Arausicana II cujus