장음표시 사용
111쪽
ipsomet Bellarmino fatente lib. a. degrat olib. arb. cap. . infallibilia media sunt quibus Electi in vitam diriguntur aternam. 3s. Quid quod eam Deus exerit essicaciam in hae sua gratia, qua pro efficacitatesertis roboris sui Ephii, i 9 vin fidei in nobis potenter comis plet Thesi: I, M. irina suavi omnia nobu donat qua ad vitam ct pietatem pertinent Pet I, 3. Ad hanc autem essicacissimam & potentissimam Dei Gratiam convertentem , hominem se habere merepassiveis obedientialiter, vel inde liquet quod peccatoris conversio, Creatio, egeneratio, a mortui Iustitatio, vir catio, potens insitio dicitur in Scripturis. Quod si essicacia gratiae a voluntate hu mana eam admittente vel respuente penderet, sane plus effet in conversione peccatoris tribuendum hominis arbitrio quam ipsi Deo ;& hominem suae fortun24 salutis aeternae fabrum oporteret statuere. Nec diffcile erit hanc gratiae medicinalis essicaciam perpetuam ex Antiquitate quoque εχ testimoniis eorum quos Roma Catholicos negare nequit, praeter Augustinum, comprobare. Nam primo id fuit discriminis inter Orthodoxosis Pelagianos quod hi voluntati Gratiam, illi Gratiae voluntatem subjicerent. Quare in Concilio Chartaginenlsi omnium Afrorum, quod Mileuitanum vulgo diciatur can. . anathemate percelluntur Pelagiani statuentes per Gratiam Dei scire nos quid facere debeamus, non autem per illam nobis praestari ut quod faciendum cognoverimus, uiam facere diligamus atque aleamus: Si autem Dei gratis imprimit voluntati dilectionem boni, necesse
est ut in eam agat irressistibiliter. 3ue Ita quoque in Concilio Arausicano II adversus Pelagii reli
quias celebrato definitur can. 3. ipsam gratiamfacere ut Deus inro citur a nobis; uan. . non oluntatem nostram Deum expectare ut a peccato purgemur, sed per Sancti Spiritu infusionemo operasionem in nos feri ut purgari velimus Secan. F. in stirationem Spiritu Sancti corrigere voluntatim nostram ab in debitate adsidem, ab impietate ad pietatem Becan.ε. per eandem ut credamu Qvelimus in nobis fert mcan. . eadem dati omnibus piis, suaviIatem in confimitendos credendo veritati & can. q. Dirim esse muneris cum recte cogitamus; ccan. ao nulla fieri ab homine bona, qua non Deus prolet ut faciat homo & camas.' iando homines itafaciunt quod polum, irinisapiant oluηIati, quam νis olentes ant
112쪽
betur quod volunt. Haec autem omnia satis ostendunt non determinari Gratiam a voluntate hominis, sed hominis voluntatem flecti laeterminari a Gratia; quod dicere, est Gratiae perpetuam essicaciam irresistibilitatem adstruere.
36. Plura eodem spectantia possunt proserri ex Epistola Sinodica Episcoporum Afrorum in Sardinia exulum, quam ipse Jesu ita Sir-naondus in lucem emisit cum libris tribus Fulgenti de Veritate Pradestinationis ct Gratia. Hoc in homine, inquiunt, agitgratia dixinitus data ut animus dana fidei caritatisis percepto, sermolem bonum proferat, O studia bona operationis insistat. Item, Necesse es ut Gratia ab eis quibus non tribui tu ignoretur, ct ab eis agnoscatur, quibus divina largitate donatur. Item, Iubet Deus homini ut velit, sed Dominus in hamine operaturi velle jubetatfaciat, sed operatur θ facere. B. Fulgentius similiter lib. i. de Verit. Pradesinationi statuit, ipsiusgratia opus esse in homine ut gratia suscipiatur ab homine, qua non ad aliud divinitus datur nisi us bonum voluntatem in ho-νnine primitus operetur Et paullo post Ista inquit gratia quam Deus sis misericordia gratis donat ab illuminatione cordis incipit, ct heminis voluntatem non bonam inveniri astafacit atque ut eligatur ipsa prius eligit neci suscipitur aut diligitur, nisi hoc ipsa in corde hominis operetur. Ergoc susceptio ct desiderium gratia, opus ipsius est gratia. Item, ac igitur agitaratia Dei per Dominum nostrum Iesum Christum, ut ex insipiensibus
sapientes faciat, infidelibus Idem tribuat, errantes ad vitam non solum vocet, sed etiam a pravis defideriis revocet. Item ib. a Deo non placemus nisi reis movi, sed ab ipse nobis tribuitur ut velimina quo ni voluntas hominis mutetur ut bona sit , aut semper appetit malum, aut nunquam bene appetit
37. 4nc eandem essicaciam Gratie agnoscit ipse Bellarminus
lib. t. de gratiis lib. arb. cap. a. iisque verbis quae nullam exceptionem patiuntur Verba illa Domini Iohesb. Omnis qui audiri a Pasi eo didicit penit ad me, satis peroicue docent, in quo sita fit escacita Gratiae; Illi enim infastibiliter veniunt ad=dem Christi, sire per fidem ad christum,
qui Patrem caelestem habent Doctorem c. Vide Augustinum tractantem hunc lacum lib. de Pradest. Sanctorum cap. 3. Ilia lacinori Cori. . Quis eximie
113쪽
rum, qui gratiam efficacem constituunt in assensuri cooperatione hu-rnanae voluntatis, adeoq. illam rei illi bilem laciunt, bdelam ab in tisi
plane diserneret liberum arbitrium : Nam duo sint qui eundem concionatorem audiantis eandein n: citus indurationem habeant, ct unia credat alter non credat , nonne dicere pοι erat is qui credidit, se discerni ab i deli per liberum arbitriunt, quia ne stirationem acceperit . quam alie re; ecit Nonne
gloriari poterit contra aetem quod ipse Dei gratia cooperatis sit , quam ipse contempsit ' Et tamen Apostolis hae omnino prohιbet, ct ideo non Alum o se credere, sed etiam ipsum credere dicit se donum De Philesia o Devanuerrari in nobis, non Alum ut possimis velle sed etiam ut velimus Philia. 38. Denique hac opinio, scilicet Molinae que hodie canonizatur
a Papa, evertit omnino linquit ibid. Bellari ininus fundamentum Praedestinationis Divina, quam S. August:nus ex divinis literv Olidissime comprobavit Inde enim pendet certitudo . at infallibilitas Praedestinationu, quod Electis Devi efficacem gratiam praparapit Quos enim praedestinarii, hos
vocara, vocasione iba, ut Augustinae monet in lib. de corrept. ctgrat.' p. I.
qua es secundum propositum, de qua dictum est, Omnia creperantur in bonum his quisereundum proPolitum vocati sunt uncti. Quos autem vocavit secundum prua uum, has justificavit, sti catione videlicet secundun propositum nec revera alia datur quae adjunctam habet Perseverantiam ubi adfinem. Quod si vocati es caenon penderet a proposito Dei sed ab humana voluntate,
gratia in admittente quam respuere poterat, nullis Deus Pra desinationi relinqueretur, sed tantum Praescientiae, imo neque huic, eum nequidem praesciri possit an gratiam voluntas sit ad rivis ura, vel rejectura , si manet indifferens ad utrumque, magi independenter a Deo. neque Apostolus dixisset, Vt sectindum Electionem propositum De maneret, non ex operibus, sed ex vocante, dictum est ei quia major strviet minori sicut si tum est. Iacob dilexi, Esau odio habu Rom. o. 39. Dices , restitisse Iudaeos Chri ito vocanti Mati x xl II, 37. iplici Spiritui Sancto Act: vici, i du frustratum fuiste Deum fructus ex ilia vinea expectantem, in qua excolenda nihil omiserat Es: v, q. Sed quae sunt gratiae extrinsecus oblate quo spectant hare testimonia, non debent extendi ad gratiam interiorem, non solum illuminantem theoretice, sed practice persuadentem . Nam de hac loqui Iansenium dansenitas, imo hanc solam Gratiae interioris nomine
114쪽
Tars Tertiata saab ipsis insigniri est certissimum. Nec ideo non agit irresistibiliter
quod multi ex infirmitate carnis non illico obsequantur internis in Dpirationibus Gratiae ripiritus Sancti nam satis est ad illius irresistibilitatem quod nequeat homo impedire quo minus illi pit suggestiones rinspirationes in mente sua per Gratiam Dei salutarem excitentur, sic ut ills non pendeant ex voluntatis suae cooperationeri consensu. Et sic possumus plus boni sacere quam facimus, quatenus illa Gratia qua sumus donati ad plura potest extendi, in iis qui nee sine illa eam student ναζωπυρῶν Tim: I, Q ut tamen nec abis solute in hac via possimus esse absque peccato is nonnisi per illam Me illa fiat quicquid boni facimus vel cogitamus 2 Cor: III, 3. 4o. Dices item Pontificem forte non censere quod omni gratiae interiori resisti possit, sic ut eam vel admittere vel respuere sit arbitri humani, sed tantum, quod detur etiam quaedam gratia interior ineficax, de cui resistitur, adeoque admittendam distinctionem
inter gratiam Suficientem, semper resistibilem, ficatem cui
nunquam resistatur. Sed qui non vult pro haeresi haberi sententiam Semipelagianorum . non aliam agnoscentium gratiam, nisi talem evi posset humana voluntas resistere re obtemperare, ae si hoc non fuerit damnatum in Semipelagianis, contra quam visum supra ex Concilio Arausicano ii sed tantum quodUdei initium sibi non gratiae adscriberent, is proculdubio vult cum Molina statuere, resisti posse omni gratia interiori, eamque suam essicacitatem ex consensu Madmissione voluntatis consequi. Tum gratie sussicientis chime-ra , quam Semipelagianorum esse inventum fuse docuit Jan senius,hue trahi non potest. Nam si Innocentius aliquam gratiam interiorem facit resisti bilem per voliintatis dissensum , debet eandem agnoscere admissibilem per ultroneum consensum voluntatis Atpra tensa Gratia Suffciens nunquam est admissibilis per liberum arbitrium, cum nullum ei sectum possit habere salutarem nisi ei super- addatur auxilium efficax quo fiat ut velimus, & eo ipso revera insufficiens dici debet. Adeoque non potest Gratia Sufficiens contra-
distinc te ab Efficaci, hic a Pontifice intelligi; siquidem illi quamdiu sola manet, nihil aliud possit quam resisti ab humana voluntate, ut revera in confesta est apud pudentiores, neminem unquam per illam
115쪽
illam solam vel antea conversum fuisse, vel postea eonversum iri, nec alio fine proponi a suis Patronis, quam ad Dei justitiam tuendam in puniendis improbis, quamvis illi lassicienter aliunde prospici possit, cum ipse Belluminus fateaturis sumat probandum cap. Iib. a. degrat. Ἐd arb. non posse Deum injustitia accusari et i m D-ret omnibus auxilium sulficiens ad salutem. qi. Nec revera Gratia medicinalis ordinatur a Deo ad peccatorum inexcusabilitatem, sed ad eorum salutem, quam nisi de facto operetur, aut diνinasciensia fallitur, aut voluntas divina mutatur, aut di-τina virtus adversitate id est resistentia qualibet superatur, ut loquitur Fulgentius lib. de Verit Praedest. Quorum tamen neutrum stitui potest, sicut nullus petes ejus vincere voluntatem , ut idem loquitur quia, ut est in Psalmo, quecini voluisfecit. Mitto quae in imagina riam illam Gratiam bus icientem, quam insuper universali simiam faciunt, possent ulterius dici, si de ea foret nunc disputandum. Repugnat ea Sacrae Scripturae quae testatur nec fidem omnium esse ThelTHI, i. nec omnibus datum nosse mysteria regni coeloruni Mati: I, 23. Iri, V. spirare Dei Spiritum ubi vult Joh iri, S.
Repugnat antiquitati Catholicae, qui contra Pelagium Selagi reliquias constanter asserit gratiam Dei non omnibus dari, apud Augustinum epist. O . Tulgentium non semel lib. i. deserit Pradest lin, gratia non dignὶsentire quisquis putat eam omnibus hominibus dari, in Epist. Synod ast Epis in Sardinia exulum. Repugnat ipsime essentis Gratis, quae si fuerit universalis, Ungulis debita ex ordine Iustitie: Divini. ut volunt Iesultae, eo ipso Gratia esse desinet Nam Gratia debet imitari naturam Privilegi , quod si universale vel debitum fuerit, non amplius Privilegium erit. 2.l Sed cum Innocentius ex professo hoc monstrum non auoptet, etsi in ejus xliberi arbitri gratiam, irresistibilitatem lassicaciam Gratiar interioris duplici censura notaverit, ab illo ulcere manum
abstinebo, transiturus ad tertiam quaestionem; si ad bene er
im ibiliter, vel may , ficu abaliter, agendum inflatu iraturae lapsae requiratur in homore libertas a necessitate, nec sufficiathbertas a coastiones Abstineo in statu quaestionis formando a vo
116쪽
Tara Tertiata. 'cibus merendii demerendi, quae occurrunt in Propositione Iansentana quam dicit Innocentius . cum agnoscam ne itum poenae quod demeritum appellant in omni peccato, negem praemi meritum proprie dictum in ullo bono opere nostro, quod Deus non nostra
merita sed sua dona , clinon ex operum nostrorum dignitate, sed ex paterna sua dignatione, velit coronare. Sed cum haec controversia de bonorum operum meritis alio spectet, praestat lubricam voculammissam facere, iraesentem qua: stionem ad illas quas proposui lineas revocare. In qua perperam ac vitiose anarmativam suam facit Innocentius cum Iesultis, obstante Scriptura, Ratione, ac Catholica Antiquitate , quod paucis demonstrandum.
s. Scripturam quod attinet, ea mille in locis impotentiam bene agendi tribuit homini irregenito, gratia Christim fide in ipsum destituto. Ita Ierem:x II ,rs. An mutare potest athiops cutem suam, aut par- diu liventes macula suas etiam vos possetis bene facere docti malefacere. Ita Christus Mait: vir, i 8. Non pρtest arbor bona fructus malos ferre, nec . arbor niata stactvi bonos. Ita idem Joh: xv, 3. Sine me, vel per in me, nihil potestisfacere. Ita Paulus Rona: viri, 7. Quo sapit caro inimicitias adversus Deum, Legi enim Dei non subjicitur, nam nepotest quidem. Et
Rom: x Iv, 23. Quicquid sit sine side peccatum est. Et Heb: xi, α Absque side impossibile est placere Deo; la Corsi I, iq. animalis homo non est capax eorum qua sunι Spiritus Dei sunt enim eistultitia, nes ea poteII cogis noscere, quialtiritualiter dijudicantur; ἈCor III, s. Non idoneisumus per nos ipsos ad cogitandum quicquam velut ex nobis ipsis. Iam autem agnoscunt pueri ex parvis logicalibus id necesse esse fieri, quod non fieri impossibile est quapropter tam necesse est hominem irregeniis tum peccare ac demereri, quam impossibile est eum boni quicquam agere fide salvifica de Christi gratia destitutum e quod haec testim ni probant evidenter. Imo Cornelius a Lapide agnoscit ex die Pauli Rom: xlv, 23. esse qui colligant omnia omnium infidelitis opera esse
peccata; admittunt, inquit, illationem hane nonnulli Doctores Scholastici, ut Gregoriu Ariminensis, Capreolia, Catharinus.
q. Si quis occulto Dei judicio excoecatus sit Minduratus, nihil aliud poterit quam peccareris tamdiu necesse est eum peceare, quamdiu in eo statu excaecationisis indurationis remanserit. Et qui
117쪽
qui possunt adversari impossibile statuere ulli, etiam justificato,
carere omni peccato in hac vita, ut suo loco visum est, quin aliquam peccandi ac demerendi necessitatem, sic agnoscant incumbere homini in statu naturae lapsae, ut necdum penitus ab ea ipsi justi& sancti in hac vita sint liberati Z Ipsa quoque essica Irresistibilitas Gratiae quam antea demonstravimus, necessariam facit conversionem peccatoris, licet summopere voluntariam, siquidem exi Ientibus reddit volentes. Et cum Scriptura opponit το ὲκου , id est spontaneum&liberum, ηαναγκL ut Philem: Iq. I Pet: v. 2. non
alia necessitas intelligitur quam eoactionis juxta ipsam V. V. quae apud Petrum ταμ αλλ ἡκουσίως reddit, aen coacte sed 'on-Diue; nec aliud sonat Iocus I Cor: v I I, 37. Taceo Ilures necessitatis species conciliabiles cum libertate arbitrij; Talis est necessitas ossicii praestandi ι necessitas suturitionis min fallibilitatis eventus, sive hypothetica ex Decreto irae scientia Dei necessitas existentiar,
ex illo axiomate Metapbyscorum, Quicquid est dum est necesse est ut sit
necessitas operationis humanae , quatenusin voluntas necessario sequitur judicium ultimum rationis practicae, ut ipse-met agnoscit Bellarminus lib. 3. degrat. O lib.arb. cap. t. necessario vult tantum quod bonum est, sive δοξας ικως sive αλήθως, ωjuxta Castanaeum in distinct. ad cem Necessitas, necessariis expetitsummum bonum, nec potest illud re- fuere. Sufficit quod potest dari necessitas generica ad bonum vel aduratum , in agente alias valde libero , quana respectu Dei necessi talem naturae, sed quoad Creaturas necessitatem putas possumus appellare.
s. Ita enim Deus agens liberrimum, necessario tamen id tantum agit quod bonum est, nec potest mentiri vel seipsum abnegare: Acut praeteream Angelos extra peccandi periculum jam constitutos, liberrimam Deo praestare obedientiam, ad cujus imitationem invitamur in Dei Verbo, ipsosque coelites consecratos qui ita necessario diligunt Deum , ut tamen liberrimo voluntatis motu in ipsum erantur certum est Christum in his terris impeccabilem iste; quod ultro fatentur Jesultae, ut videre est apud Becanum cap. 3. de Incarn quass.a in eo paullo pudentiorem Episcopio Remonstrantium primipilo qui id negat Christus tamen liberrime obedivit
118쪽
Tars Tertiata. 9 obedivit Deo, nobis sua obedientia meruit vitam aeternam. Et cum ibidem statuat Becanus quod liberi arbitriinon necessario requirat facultatem peccandi, quia liberim peccandi non pertinet ad perfectionem, sed ad defectum, dubium non est quin sicut cum libertate arbitrij potuit in Christo consistere peccandi impossibilitas ac necessitasset-vandi omnia Praecepta sibi imposita, ita possit consistere in vere recenitis, saltem in sensu composito, quaedam necessitas non peccandi peccato regnante aut impcenitentiae inalis 'uod esset ad mortem I Joh III, 9. in Satana, qui quoties loquitur menda-eium ex propriis loquitur Joh:um atque in reprobis in quibus
oneratur cum essicacia, necessitas peccandi, non quidem specilica Mad unum, qualis est naturaliter neque e. οαιρέσως agentium , sed generica, qualem propugnant Iansenitae, cum ea libertate que: essentialis est libero arbitri . . 46. Tum quod Latinis in eo genere liberum dicitur, Graecis so is appellatur Hoc vero denotat spontaneum motum agentis rationalis, ad id quod lubet sese ultro applicantis Et cum in bel-Iuis sit imago quaedam liberi arbitrii, agnoscente Bellar mino lib. s. de orat. θ lib. arb. cap. . debet hoc in spontaneitate cincoactione ex
proaeresi consistere, ut in earum spontaneitate , --: sita itillatiam libertranaturalis, uti dicitur Justiniano η'. derer diν d. ia.
Non meretur quidem laudem vel vituperium quod fit necessario vel necessitate coactionis, vel necessitate naturali, qua res ad unum specifice ex intrinseca sua constitutione est determinata ut eum aqua tendit deorsum, aut ignis urit Sed id laude aut vituperio dignum est quod ita fit necessario ex voluntatis constantia in bono vel malo, ut tamen fiat voluntarie, cum animi lubentia siquidem ipso Bellarinino judice lib.3 degrat. θ Iib. arbit. cap.I. cum Pius v. Gregorius xm has propositiones damnarunt', Quod voluntariest etiam .ecessario rat, bibere tamen sit Et, Sola violentia repugnat libertati hominis naturali, Ponti centa non valuerunt docere id quod voluntarie sed necessario sit, nullo modo bibere fieri. Qilibus verbis agnoicit
Bellarminus, posse aliquid fieri necessari certo sensu, quod tamen fit revera voluntarie rabere. An vero ad merendum demerendum in Schola Pontificia major libertas requiri possit ea qua actus
si voluntarie, viderint eruditi. N a 47. i
119쪽
, t pol. Novis pro S. Aug. se Ians.
r. Stantiquitas consulatur ea tota nostra est. Mitto Augusti num qui si suspectus modo, sed haereticus, blasphemus est Molinillis: Sed vel ex Hieronymo ad Ctesipb constat hoc ipse in quod desinit Innocentius sibi voluisse Pelagianos mare enim ibi erat eorum Objectio. Si hilago a mei auxilia, ct per singula opera. vi somne quo gustri, ergo non ego qui labor sed Dei in me coronabitur auxilium, astraque dedit arbitru potestatem quam implere non possum, si ipse in semper adjuverit Destruitur enim voluntas qua alteri ope indiget. sed liberum dedit arbitrium Dein, quod aliter liberum non erit. ψ feceraquod voluero ac per hoc ait, aut utor sieme potestate qua mihi data est, ut liberum servetur arbitrium, aut i alteriae ope egeo, libertas arbitri,iu me de- praetur Qui hac dicit quam non excedi bi themiam; qua bareticorum venena non superate Cum in Concilio Arausicanori contra reliquias Pelagij hic canon. a. conditus fuit, Nemo habet de seu nisi mendacium is peccatum, adstructa est necessitas peccandi in singulis, donec veritatem alijsstitiam consequantur ab illo fonte Gratiae, quem debemus sitire in hac eremo, ut ex eo qua guttis irrorati non doctum in via. 8. Sic in Epistola Synodica st exul in Sara quam jam ante laudavi . ita legimus : Ipsa gratia nullaten agnoscitur, nisi detur quaquamdiu non es in homine, tamdiu, DC EI S E es ut ei aut sermone repugnet aut opere Nam sermρης repugnat gratia, qui ρηsum geri fidei Christiana contrarium repurat autem opere, qui in nimbin suis brisiane, ita non tenet institutum s Et Paullo post NECESSE est ut ab eis quibisti bi tribuitur ignoretur; ut fit hodie ab Innocentio Jesu itis; o Gei agnoscatur quibi dirina largitate donatur. Omnes genuini B. Augustini discipuli , agnoscunt cum Augustino , iuxta Scripturarii Jolitvi ii,3 q. ROm vi, P. Set II, 19. arbitrium humanum servum esse peccati donec a Christo liberetur: Ita enim loquitur B. Fulgentius lib. t. de Ueris. Pra est. Peccans tam totam in se peccato subdidit progeniem quando delinquine peram perdidit libertatem; asa enim quu deditavi est, riservis ad iam est o omnis quifacit peccatum, servis est peccati. Quis autem dubitet necessitatem peccandi hanc servitutem peccati inferre, ut necessitatem parendi infert servitus civilis Nec ideo tamen minus libere 4 ultro peccat, qui huic servituti mancipatus est Liberaliter enimserpit, qui Domini sui pol Mum libenterfaciti ac per
120쪽
at perho ad peccandum liber est, qui peccati servio est, unde ad Ue 1 ι-
ciredum liber mierit, nisi a peccato liberat esse justitia carperit servus, inquit Augustinus Enchir cap. 3st. s. Bernardus tractatum scripsit degrat o lib. arb. in quo varie adstruit hanc ipsam doctrinam; am triplicem facit libertatem; necessitate quam vocat Iura, a servitute, quam dicit gratia a miseria quam appellat gloria: Sed juxta ipsum illa libertas a necessitate , nihil aliud est quam libertas incoactionis Nam in eo, inquit, consev-s poluntarius est liber, quod non cogitur, non extorquetur Es quippe voluntatis, non necessitatis, Nec negatse, nec prabe cuiquam nise ex voluntate Alioqui si compelli valet invitus, violentis est non voluntarias Vbi autem voluntas non est, ecconsensvi; non enim est consensia nisi voluntari vir Vbi ergo consensus, ibi volantas porro ubi voluntas, ibi libertas. Ad haec juxta eundem libertas a necessitate aqueo indisserenter Deo, unirer ad tam
mala quam bone rationali convenit Creatura. Nec peccato, nec miserta amittitur vel minuitur; nec major in justo est quam in peccatore, nec plenior in Angelo quam in homine Visomodo nam ad bonum conversus per gratiam,
humana voluntatis co ensu, eo libere bonum, O in bono liberum hominem
facit quὸ voluntarius es icitur non INCITVS pertrahitur; sic SPONTE deτο- Iulia in malum, in malo nihilomin TAM LIBERUM QUAM SPONTANEUM constituit, sua utique voluntate ductiim, non aliunde COACTUM ut malus sit. Et sicut coelestis angelia aut etiam Dein ipse permanet hibere ba- , propria videlicet voluntate non aliqua extrinseca necessitate, sic profecto Diabolvi aque libere in malum corrui ct per Ulit, suo utique voluntaria nutu, non alieno impulseu.ueo. Quis in his non videt libertatem naturae quam Bernardus vindicat arbitrio . non aliam esse quam libertatem spontaneitatis, incoactioni, Sed ulterius pergit in nece uitate peccandi, cum illa libertate naturae conjungenda Cecidit sola voluntate homo in foveam
peccati, sed non ex voluntatesus icitis posse resurgere cum jam etsi velit, non possit non peccare. Quid ergo periit liberam arbitrium quoniam non potest non peccare Nequaquam, sed liberum perdidit con ilium per quod prius habebat pε se non peccare Et posteaci Nemo proinde patet ideo dictum liberum arbitrium , quod aqua inter bonum ct malum potestate aut facultate versatur cum adcre per se ultim potuerit , rn autem resurgere bi per Domini a Spiritam.