장음표시 사용
181쪽
Regibus ortum habere Habspurgicos asseruerunt, non inquirendo singillatim qua serie generationum. Neq; minus licet huc advocare sectatores opinionis Decimae Sextae , licet per Atticum stemma detivent, quia fatentur Atticum everestis Francorum Regibus ortum habuisse, incertum tamen a quo Rege, quem haec opinio assignare potest, vel Clotharium Magnum patrem Blithil- dis vel alium ex ejus majoribus. Getessim in terminis inb urgicos a Carmio Magno habere originem asseruit etiam Ensishei mense Collegium Soc. I g s uapud Bucelinum, in quadam Dedicatione scribendo: Caratum Rel ione ,sapiemtia, ct victorijs aeque magnum, eundem Habitur cistemmatis Conditorem. Per hoc tamen quod asseratur Habspurgicos ortum habere a Carolo Magno per tamuneam lineam, non tollitur masculina anteriorum Comitum Habs purgi nobilitas, jam inde ab anno Christi 6oo. certis, & indubitatis documentis probata, quae ipsa quoq; ab antiquis Francorum Regibus ortum habuit, sive Nonae, sive Decimae sextae opinioni, quae omnium probabilissimae sunt, suffrageris. V rum quidem est, quod de majoribus Ottoberti Altenburgici Comitis , qui ab anno 6oo. usque ad 667. vixi se videtur,saltem consensu plurium document rum anno 6 . floruit, non habeatur hactenus convincens probatio, sed solum probabiles conjemarae, quod illi majores fuerint Reges Francorum, uti Capite IX. ostendimus ; interim secta compararione ad alias Principales, & aemulas familias, hoc ipsum est maxima praecellentia Habs urgicorum, quod ab anno scio. Christi possint ostendere suos majores , quo sane alias familias Domus Habs purgica multis passibus antecedit, non solum antiquae nobilitatis, &C mitum tituli praerogativa , sed etiam origine a Carolo Magno repetita : quae omnia in sequentibus exactius probabuntur. 9. U.
Designatio graduum a Garolo Magno ad Hussurgicos.
Iuxta suppositionem,quod stemma Carolinum quoad ma uiam prolem de
secerit , videndum est, quid ex eodem stemmate taminei generis remans rit ue pro hoc serviet haec tabula.
ς. Ludovicus IV. Rex. F. Lotharius Rex. Carolus Dux Lothatin x inferioris iure sanguinis Francorum Rex. 7. Ludovicus V. Rex otio Dux Lothanniae Emiingardis in Gerbe a Uxor Lamin sine prole. Instrioris, quem Hugo xor Alberti L heni I. cum barba C Capetus in carcere de- Com. Namuti milia LCvamensis. tinuit,&temsi invasit. censu.
182쪽
9. II Origo Habs Cicorum i Carolo Magno. I N
Caeterae proles Ludovici Pij, & Successorum omnes extini e sunt ante Ludovicum V. qui postremus Carolingorum sine prole decessit, uti & Otto jure sanininis Francorum Rex, fortuna solum Dux Lotharingite Inferioris, hujus duae sorores Ermingardis, & Gerberga cum suis maritis tacundae sobolem reliquerunt, a qua vario ductu plures Principes postea suam originem repetitarunt. pro Habspurgicis, ut putat Chimetius non invenitur propinquior nexus quam ex Ε.rmingarde ejusque marito Alberio Comite Namurcensi, cujus proinde linea sic deducitur.
7. Ermingardis iure sanguinis Regina Francorum. Uxor Alberti I. Comitis Nam censis. 8. Ηad dis Nam censs, Uxor Gerardi Alfatii D eis Lothisingiae superioris. Anno I 8.
ringiae superioris Anno io . mitis Habspurgici seu Attenbur ei. Io. Gerardus II. Dux filiatiae . III emerus I. Comes prunus Habspumi 1t quo caeteri omnes mitesHabsipurgi recta linea usque ad hodiernos Λustriacos.
Ita quidem Chimetius; & bene probat, ut suo loco ostendemus, sed propinquiorem adhuc nexum cum Carolo Magno possemus ostendere cum Hen- αμ ningio, qui sine dubio ex alijs desumpsit, licet nun addat probationes, hoc modo:
x. Lothanus I. Imperat . l . .
3. Et ngarda uxor Ramen Magni meis Lotharingiae. 4. Beroea Uxor Luiuridi I. Comitis His spurgici,quem alij Luitliardum apis pellanti
s. Luitladus II. Comes Habspurgi. s. Hunifridus Comes Hospur . , . Guntramus II. Comes Habspurgi. g. Lamelinus Comes Habspurgi.
s. Radepoto Comes Haesburgi. Uxor Ista Lotharingica filia Gerardi Alsati .
Ex hoc schemate apparet, quod Hab urgici Carolino sanguini immisc antur in tertio vel quarto gradu, ac proinde ante omnes alias Principales familias propinquissimi sint Carolo Magno. Non enim diffitemur plures superesse Principum semilias, quae per intermedias saeminas etiam a Carolo Magno pocM 1tat Diqitirco by Corale
183쪽
ii o Proserament Pars L. 6aput XX.
sunt deducere suam stirpem,sed nulla tam prope accedit ad CarolumMagnumquam Habspurgica, vel certe non tam purum Caroli sanguinem participat, quod breviter ex uno vel altero Schemate ostendi potest.
Sehema I. ex mente Bucelini, Θ filiiij. Quomodo Capetici & hodierni Reges Galliae a Carolo Magno
deriventur. Carolus Magnus Imperator, ejus concubina nomine Regina.
Hugo Abbas Dux Burgundiae. Adetheidis Uxor Conradi majori Ducis Bu gundiae Transjuranae. Robertus Fortis Dux Francorum. Conradus Junior Burgundiae Dux.
In hoc Schemate attingunt quidem Capetici Carolum Magnum in 3.gradu, sed per impurum sanguinem, & Hugonem illegitimum Caroli filium. -- de alius nexus purioris propaginis est indagandus.
Schema II itidem Chis iij. Quomodo capetici participent purum sanguinem Carolinum.
Ludovicus Balbus Imperator. Carolus Simplex Rex.
Ermingardis Uxor Alberti I. Com. Namulcensis. Albertus II. Comes Namurcensis.
Λlbertus III. Comes Namurcensis.
184쪽
Balduinus IV. Comes Hannoniae, & Namurci. Balduinus Comes Hannoniae, &R-- Ιlabella Comitissa Hannoniae Uxor Phidriae Imperator orientis. lippi II. Francorum Regis Capeties,1 quo caeteriusque ad hodiernos.
In hoc Schemate quod per sanguinem purum Carolinum ,& intermediastaminas deducitur, attingunt Capetici Carolum Magnum in gradu decim tertior nec videtur posse sormari alia major propinquitas. Inter alios Principes etiam stemma suum deducere possunt a Carolo Magno Duces Bavarta, & C mites Palatini Rheni, de quibus sit AB a III ad Asentem Hennivis. Quomodo Bavarii Duces originentur a Carolo Magno.
nulphus malus Rex Bavariae. Arnulphus H. Rex Bavatiae.
sere idus Comes Schyrensis, & e teri Schyrenses ac mittesspaehij ad hodierno
Hoc Schemate quidem Bavaris Duces continua masculina serie deducuntur a Carolo Magno, sed inprimis incertum, imo potius falsum est, quod Amulphus malus fuerit filius Amulphi Imperatoris ; quia sic non fuisset extimcta familia Carolina in altero filio Amulphi Ludovico Reger deinde esto id verum esset, haec tamen deductio etiam est solis per sanguinis impuri particupationem , cum Mnulphus Imperator non fuerit legitima proles Cariam
Schema IV. aὸ mentem GaD. Meelmi, O Sei M'. Quomodo Bava, Duces originentur a Carolo Magnin
Carolus Magnus Imperat L. Pipinus Rex statim
Bernardus Rex Italiae. Pipinus Comes Lengenset densis.
185쪽
Luithaldus Dux Bavariae, Bucelinus inter hunc, & Bernardum ponit Arnulphum,
Amtaphus I. Dux Bavariae. Arnulphus II. Comes Schyrensis. Benholdus Comes schyrensis,&caeteri ex his vitreishachii, & hodierni Duces,
Verum haec parentela aeque impura est, ac praecedens, qu ia Bernardus Pipini Regis filius fuit nothus. a. Bernardi filium Pipinum habent alij anti quiores minorem Comitum Viromanduorum in Gallia Belgica, non autem Comitum Lengesset densium in Bavaria. 3. De Luilbaldo Duce Bavariae ma L. E, Mi gna est lis apud authores, neq; hactenus decisa, cujus ille filius fuerit. Nam lib. I. alii volunt fuisse natum Eneetrico Marchione Orientali, alii Adaliarto Comite Eueei. i. Babenhemensi intrem Henrici primi Marchionis Aultriae: alij incertae stirpis. n.2sM.6. Et licet Bucelinus cum Scioppio asserant constare ex domesticis Bajorum Annalibus , quod Luithaldus sit natus ex sanguine Caroli Magni, quia tamen nec Annales illos producunt, nec seriem generationum ostendunt, fidei assensum non extorquent. Deniq; plurium authorum veterum consensu Carolinus sis guis masculinus pridem exaruit, purus quidem in Carolo Duce Lotharingite ante annum Christi millesimum ; impurus vero, & nothus in Ludovico Rege Germaniae mulphi Imperatoris filio ; ac proinde recentiores, se vel inscitiae, vel fictionis reos faciunt, qui quamcunq; familiam recta serie masculina volunt a Carolo Magno deducere: uti ex sequentibus clarius eluces et. Quare nihil opus est hic adducere schemata Bucelini de origine Ducum Brunsvicensium per Hugonem Comitem Provinciae Regem Italiae, quem sine prole desunctum alijscribunt,& illegitimom filium suisse Lotharii certum est; nihil deoru. Dine Marchionum Thostiae, & Atestinorum ab eodem Hugone derivata: ni- nil deniq; de hodiernis Lustatin ete Ducibus, qui ex Capetica radice pullul runt. Quia ves dedui hones ejusmodi carent pmbationibus. dc contra Veterumscriptorum fidem pugnant, vel impum sanhuine gloriantur, vel demissi,
si quid habent probabilitatis multis gradibus post Habs purgicos inseruntur se guini Carolino, uti ostensum est de familia Capetica, di infra
186쪽
3. Unicus Iudicium de Opimomibus. I '
Iulcium Muthoras depraemissis viginti opinionibus circa Originem
Recapitulintur praemisse viginti opiniones, ου cen
SAtis quidem superioribus capitibus insinuatum, quid de his opinionibus
sentiendum sit, nihilominus hic velut in compendium libet contrahere singularum e suram. Prima aperte fabulosa est, & quam aliquando placuisse Maximiliano LImp. nullo modo mihi persuadeo, cum alias ei probatas potius ostenderimus.
Mirot Stabium, quod altam investigans originem, non inceperit ab ipso Adamo, a quo ad Noe ex sacro textu indubitatam Generationum seriem potuisset deducere, & majorem ab Adamo ad Noe, quam a Noe ad Maximilianum m reti fidem. Caeteriam ubi Stabius ad Francos deflectit, Nonae opinioni adhaesisse censendus est.
uno sensu vera esse, non vero in sensu Authorum, qui a Romanis Scipionibus tum deducunt. Nam hoc inparticulari nullis rationibus, aut documentis sui. cire possunt: neq; hactenus invenerunt, qui subscriberet.
non satis probata. A Francis vero seu Meroringis deinceps probabilis, & cotirespondet Nonae, quae prae ceteris communior ,& probabilior est.
cios ; plurimas habet difficultates, nec potest sufficienter ostendere Iuliorum legitimum ortum a Romanis AEneadibus: nec Iulianorum a Ialijs, nec Aniciorum a Iulianis
est, & merum commentum: obscurat Austriatam famam, dum illustrare se simulat. Argumenta tua multis verbis commendatis extollit; cum inspexeris mera putamina invenies, casia,& nullius momenti: Frangi panes,& Perleonios unam eademq; suisse stirpem,& magnae olim aestimationis, negari non potest :sed horum originem prorsus aliamquam sextae opinionis Autores contendant,
se in Bibliothecae Vaticanae MSS. cnartophylacijs invenisse seripsit aliquando Lucas Holstentus in literis Roma datis ad Ottonem Fridericum Episcopum LM tacensem, uti ex ore ipsiusmet mei quondam ordinari j habeo: propterea scripturientem de hac materia Didacum Lequite, idem Episcopus similiari Epistola monuit, ne pergeret Austriatam domum ab hac radice deducere. At LGquile suo judicio plus quam alieno sapiens, neglecta ejusmodi monitione, X a ipsam-Disiligod by Gooste
187쪽
sammet Epistolam partim Latine partim Italice scriptam impressit,& operi ultimo, quod de Pietate Austriam edidit, inservit. Nihil tamen sive Lequite, sive Seiseidus, sive alius Pieri mista hactenus pmduxit, quod veritatis amatori posset extorquere assensum, quod scilicet a Perleonibus f undecunq; hi trahant originem Habjurgica familia,sive masculina, sive sceminina serie oriatur. Primus hoc figmentum ad speciem,& prima fronte illustre excogitavit Henricus Gundelfingensis ; neque ullus eorum, quos ipse allegat a Fran panibus, aut Perleonibus derivat Hab urgicos. Inspiciantur sontes , & deprehendetur, quod selum unus vel alter in communi esseruerit Habspurgicos a Romanis oriri, abstrahendo ab his vel illis, primus igitur jam dictus undelfifige sis
designavit specificam semiliam Romanam Perleonum: Subsecutus Vol alteranus, dein vitignanus, Wion, Seistidas, & vix alius ex professo usq; ad Levilem, qui licet magno conatu in gemino opere aggressus sit, illam suadere, nihil tamen ad eam roborandum novi produxit, quoὸ non a it ea Mifidus, & alij preduxissent. Ιmo ipse tandem ingenue ultimo salsus est , opinionem hanc terminos opinionis , & conjecturae non excedere. Digna proinde est, quae eum suis Exulibus Perleonibus in exilium mittatur ,& relegetur. VII. Septivia quae a Gunthero Francorum Rege orditur in ipse stipite se prodit, cum de nullo Francorum Rege Gunthero constet Historicis ; nisi dic
tur fuisse Guntharius Clotari j Magni filius, quem sine liberis desunctum tradunt prisci. Deinde nulla additur probatio, quod tot dive e familiae ab hoc stipite prodierint. VIII. Octavi nihilomelior est priore, cum non possit ostendere, a quo
Griphone Habspurgici orti sint. In hoc tamen utraq' meretur recipi, in qua tum a Francis stegibus Habspurgicam rimatur originem: qua in re convenit cum Nona: licet in personis Viscordet. IX. Nona celeberrima est, & sequacium multitudine,& authoritate,&judicio amplectentium, & argumentorum probabilitate, si abstrahas a dete minato stirpis authore, & in eo sistas, quod a Francorum Germanorum antiquis Regibus origo repetendast Habspurgicae mmds. Dissicultas unica esst,
ut ostendatur, a quo determinate ortum haberat, quae cum hactenus ex antiquis documentis complanari non potuerit, in varias abierunt conjecturas Authores;
nulla vero conjectura sine difficultate. Pleriq; Sigebertum Theodoberto Rege ortum pro Conditore assignant sed hunc Sigebertum ex nullo antiquo scriptore possunt ostendere. Verum est ab antiquis Francorum Historicis multos ex Merovingis, & Carolingis praetermitas esse, quia indies eruuntur nova nomina harum familiarum ; sed nullus adhuc in lucem prodi jt Sigebertus. --terum tantus consensus scriptorum, quod a Regibus Franco-Germanis oriantur Habs urgici licet diversi diversos Reges respiciant quorum sorte aliqui
Sibebertum in antiquis scripturis, quae non amplius extant, invenerint, omnino probabilem , dc caeteris plerisq; probabiliorem efficiunt Nonam opinionem, ad quam plures aliae enumeratae reducuntur. X. m.
188쪽
3. Unicur 'dicium de Opinionibus. I
X. Decima, Hugobertum Ducem Transjuranum pro stipite ponit, sed non probat: quin non desunt authores,qui hunc quidem Habspurgicum fuisse censent, sed ex posteris eorum, non primum. Quanquam dc nis probationes deficiunt, di sectatores. XI. Undecima, quae a Mersipurgicis Saxonibus derivat Hab urgicos pror.
sis fictilia est, nec meretur resutationem, minus sequelam. XII. Duodecima, quae commiscet Francos, Suevos, Bavaros multis sc tet erroribus, nec tempora potest combinare, proinde ficta, & arbitrarie en
XIII. Deiana1ertia, probabilis est quoad primam originem, sed ex mera
conjectura,& potest tam Romanos, quam Suevos, quam Francos respicere. Caeletam ab Ottoberto deinceps usq; ad hodiernos Austriacos quasi certa est; imo a Guntramo II. omnino certa. priores gradus ab Ottoberto usq; ad Guntramum disponit probabiliter, sicuti & plures aliae, nec aliter potest. caeteri post
Guntramum jam videntur extra controversiam.
XIV. De inquarta ,manifeste erronea est, & ab imperito rerum Gene
logicarum conscripta, dum Thievieinios, qui ab Habspurgicis per stemininam lineam descenderunt, stirpis I inspurgicae Authores iacit: sed neq; habet se
m. Decimaqumta, nimis sero incipit; selum certa venatur, quae non amplius disputantur, nec attingit scopum hujus studi j, quo tam viri conantur ostendere Habspurgicos ortum habere ,& illustrem ,& valde antiquum. XVI. Dee,nasexta, splendida est, dc probabilis: at nondum satis proba ta , & aut horum assensu firmata. Primi gradus non videntur omnimode cohaerere. In eo tamen placet, quod cum pluribus alijs investigando originem Habspurgicam, respiciat Francorum Reges antiquos, id est Fraucos Germanos, non Franco Gallos. XVII. Deci septima, quae a marino Duce Nemanniae conatur ordiri, ipsi Bucesino, qui eam unde, unde haustam insinuat, non placet. XVIII. Decimaocta , conjecturas habet non malas; prudenter suspem
dit determinatam sententiam de intoberti majoribus; sed nova est, dcquam ipse author revocavit, sectando alias. XIX. Decimamnia, est extra quaestionem, quia non quaeritur unde, ita quo primum nomen Austriacum sistiti sint Habspurgici, sed unde ortum habeant ipsi Habspuroci, de quo haec opinio non est solicita. XX. Migesima, deniq; vera est, & omnibus alij probabilior. Unicum ei d est, quod interrumpatur per taminas; nec aliter deduci potest. Interim , cum sis aemulis Austriacorum placuerit haec methodus inquirendi originem, neo interruptiones curent ,' sequenda nune nobis est, dc amplectenda, quia de vera, dc honorifica prete alijs Domui Austriacae, multasq; post se trahit sequelas, da quibus insta nonnulla promemns. Interim tamen adhuc remanet quaestio MHabspurgicorum majoribus, qui floruerunt priusquam familia sanguinem C linum participaret. Et quia certum est Anno 6 o. floruisse Ottobertum C
189쪽
mitem Habspurgicum sive solo titulo Comitis Nimburgi, ut vultGuillimannus,sive sit btitulo ipso Habspurgi, ut Bucelinus contendit,& non multum abnuit Respordius; restat doctis inquisitio, qua serie, & a quo Francorum Rege descenderit hic intobertus: quam quaesitonem, ut supra diximus, agit tam a plurimis authoribus, a nobis etiam quantum licuit cap. 9. Ventilatam, tam nihil Oerti definire possimus, relinquimus indecisam. sufficit Hab urgo striacae dormi, hanc ipsam nobilitatem ab Anno 6 . citra dubium certissultam argumentis, posse opponere suis aemulis, qui nihil ejusmodi possis pro majoribus suis adducere.
Habs uetitas derivari non solum a Graio Magno, sed etiam a
Explicatur amplectenda opinio.
Duo in magnorum stemmatibus describendis sibi proponunt Geneogr
phi, ut nempe familiam quantum intra limites veritatis licet & anti, quissimam exhibeant, & nobilissimam. Quod quidem tentasse auth res opinionum viginti, quas hactenus produximus,in confesto est. Nos idem praestare conabimur deducendo Habspurgicum stemma a Mero vingis, & C rolingis successive ; sed cum hac praemonitione, quod cum utramq; stirpem tam Memmi, quam Caroli Magni quoad masculam progeniem dosecisse constet, in subsidium simus advocaturi, ubi opus fuerit intermedias steminas: quod si aliae aemulae Regum familiae sibi gloriosum reputant, idem sentire debebunt esse Austriacis gloriosissimum. Quare cum Authore Phosphori hoc in psis h. a. intecessum asserimus : antiquissima ae nobilis stirpe ortos esse Habsturticos , δα ARM majorum elaritate ae opibus, qui bis arae hae temporaleealis inter Germaniae pis ' rapes fuere magni, ct iliastes. Quod quidem haec a Mero vingis, di Carolingis deducta origo manifestabit. II. Meroveusigitur Franc Germanorum Regum tertius, qui Christiq.vel Mi. obi jt, caput erit in hac Genesi Hah urgo-Austriacae gentis. Hic labanti Francorum regno, novus Alcides sortes suppositit humeros. Fueri MClodionis Criniti filius, ut plerim' etiam veteres scripserunt; an assinis, Venonnullis visum ; relinquo in medio: id certum, ejusdem antiquae Francorum Regum, di Ducum prosapiae singuinem hausisse,&verosi illius filium fuisse Clodionis. Α Christiana fide alienum supponunt pomis, quam tradunt ant, quiores, qui hanc gloriam nepoti Clodoveo reservare solent, quod primus sacris Undis ablatus rem Christianam promoverit. Mihi tammopinari subit,sub extremum vitae fidei dogma edoctum, in eo etiam spiritum poscisso: praest
190쪽
s. II. Origo a Carolo Magno vera. I 57tim si verum est, quod de I .apide invento in quodam Monasterio refert Iosephus Texera, his verbis : lud Monasterium Cretense qui Aem ab Anachoretis τε iri primum cultus es, deindeὰ Monachis indisiis S. Benedicti, ae n ibyme . ReligiosisFrausius normae Cisenienses )μό calce esuidam Epitapbjsules ingens lapis, in quo
legitur Clodiorum filium habuisse Mermaeum nomine, qui una cum Leo legario Bomniinprimo Comite, ab munis ae tandalis occisus pro Christi me Maroris eorona H. o Domini q. . Quod si ita est, auspicatissimum Augusta Domus Hab spurg Austriacae nacti stimus Genearcham Meroveum Francorum Regem, qui& victorijs contra barbaros Hunnos Austriacis p lusit triumphis, & sin guine in propugnationem fidei effuso Zclatricem honoris divini posteritatem, ad suscipiendos pro fide Christi dilatanda labores animavit. III. Ab hoc Meroum recta linea deducitur Meroringorum per decem Generationes,& lateralis usq; ad Carolum Magnum per totidem Generationes, quas insta exhhebimus, operi cui erae ludimus servituras. Interrumpitur vero haec lateralis linea per inisertam unam generationem tamineam, nempe per Blithildem Clothari j Magnissam, edin alias Carolingi deduci non possint a Merovin s. Interim hic desectus, si quis est compensatur a Blithildis marito Ansberto nobilissimo senatore Romano e atq; ita Carolingi simul a Romanis, simul a Franco-Germanis originem trahunt ; a Carolingis vcro Imb- ur chparimodo per intermedias generationes lamineas ejusdem tamen sanguinis Carolini; quae quidem omnia sufficientibus testimoni js, & probationi bus sulciemus. IV. Porro ex Genesi P abjurg Austriaca sic disposita, vitinius majest tem Austriacam ostendemus gloriosam viginti tiaris Pontifici js Romanae hedis,puisquamoenium coronis Imperatorijs,& Regum plurimis, Sanctorum d nil splendoribus quadringentis, di supra. Huc totus iste collimat labor. f. ΙΙ.
Non est animus omnes, & singulos enumerare, qui e Merovingis orei sunt, sed eos selum, quorum aliqua insignis memoria est. Henninges
multa recenset nomina, quae nostro instάuto non desierviunt. Initium vero exeommuni opinione sumimus. .
Pharamundus Rex L Fraue Germanorum . qui Anno christi l . Regnum auspicatus Henn. P. i. ast Herbipoli sue Witere,urgi. Obiit Λnno 4a . Ger Ol. 3. Clodio crinitus Rex II. Frane Germanorum M. Anno 446. Meroveus Rex III. Franc Germanorum. Albeticus Dux satiae unasia Aruuennae .hiit Anno 4ta. de quo sub A s. a. Childetieras Rex IV. Franeo Germanorum obiit Anno a DLentietuis cum Cloato Dux vi ciueu, Rex stimus Missianus Albeneia uxor Eagnari ua Dux.