장음표시 사용
171쪽
eitat Guill mannus de sundatione S. Stephani Argentinensis, editam a I othario Imp. ubi fundator ejus Coenobi j nominatur Adalbertus Dux Alsatile,& ait Lotharius: Dil la cognata nostra venerabilisJanctimonialis, O Abarisa S. μοι martyris Stephani Ruadret, in ambitu infra muros argentorato, majesarem nostra addi oerens siturius nostra auctoritares, ct munimina chartarum illus is parentelae nostrae progenitoris Ducis adegerit, quifundoit jam dicium locum in par suae haere ditatis, quae bipertinuit inser rianas veteris AEnntorati, Oe. Si proinde Adel bertus Dux suit progenitor parentelae Lotharij Imp. sequitur fuisse ejusdem stirpis cum Carolingis. Fundatum porro putat Guilli mannus Coenobium S. Stephani circa An. Christi 68o. quod Adelberto Attici filio plane congruit. I terim tamen per hoc non probaretur, ex hujus Adelberti posteris itemma Habs purgicum continuatum.
Censura Decimae extae opinionis. P Robabilis omnino haec opinio est, coaeva sorte, & amnis Nonae, licet hacte.
nus patronos non invenerit usq; ad Bucelinum. Nihilominus Iazius, qui primus eam produxit ex MSS.Gebuilheri,de ea sic pronunciavit: His etsi omnis υeritati consona facile credam,nihil tamen certi consare arbitror,neq; de a optiove ista, neq; de devolutione pradiorum, Oe. Guillimannus refutatis opinioni Dus Pierle nisiarum, & Tristem ij, adjungit: Eadem ratis rerumflui Hugo r haut X veisi pem Hasurgientes volunt. Praeter enim vitri conjecturas, ansitatis,nihil ars rω718 eas neqormant: nullis argumentis, nasiis authoritat Amfulciunt. Quasivero quia
mae Trajuranus HugosertusAs eo Husurgiensis Comes Otrobertus: aut quia Ei Liariae Atticus Lan aesus quod tamen etiam dulium, neq; ulli Iati, hactenus probam attici Hasouetisses poseri, quia Elfatiae Lan ravit. Revisoribus speculi honoris a Io Iacobo Fugger ante certum annos conscripti placet haec opinio ,& putatur probabilis, nisi quod in annorum combinatione magnos habet hiatus,& ana chronis mos, quia inquiunt ab ultimo Attici vitae anno usq; ad instaurationem Trudpertini Coenobi j habentur solum quatuor generationes Attici, ct tamen numerantur anni plures, quam ducenti, unde sequeretur singulos posteroro nillorum Attici pervenisse ad septuagesimum vel octogesimum aetatis annues, quod non est verosimile: nec amplius se explicant Revisores: Il. Videamus porro anachris mum, ut certius quid statuamus: Atticus secundum Bucelinum, Plespondium, Laetium,Dux Alemanniae constitutus estan. 666. Filius ejus fuit Adelbertus vel Albericus,de cujus an.obhds non constat, parens tamen Atticus vixit usq; ad an. 699. Luilfridus Alberici filius quando hierit etiam non constat ed ex aetate fratrum potest formari conjectura, quia tabe ardus landavit Monasterium Murbacense an. 7 24.circa quod tempus es-jam floruerit Luilfridus. Uxor ejus suisse dicitur Ilii trudis Hahspurgica filia Otatoberti, sed cujus y non illius qui S. Trudberto locum cellae & Ecclesiae assigna-Vit,& obiit circa an. 667. ergo Helioprechti, qui corrupte sic nominatus fuerit pro in berto. Hic vero secundum coisiunem opinionem floruit an.766. imo secunddin Piespord. an. 78o. Demus jam Luilfridum Sin ovi. fuisse mino
172쪽
s. III Origo ab Attico Duceia aliae. I I
rem natu ex fratribus, cum hi vixerint adhuc an. ra cur non potuisset Luitsridus vivere usq; ad an. 72o. & paulo ante ducere Histriadem Helioprecesi filiam 8 praesertim cum Guillimannus ponat Hettobertum floruisse an .7 24.eodclei licet tempore quo fratres Luitstidi Sundgoviensis. Sed post Helioprechium& Luilfridum Sundgoviensem, inter hunc, & ut ponit Bucelinus ejus nepotem Hunisti dum nimius intercedit temporum hiatus. Siquidem Hunifridus secundum Guilli mannum obi jt in. 9i8.secundit in Resporὸium adhuc tardius: atq; ita inter Luilfridum Sund govientem, & ejus nepotem Hunisti dum intercederent anni etiamsi Luilfridus vixisset ultra an . 78o ) omnino centum triginta octo, cui nemo prudens assentietur. Accedit argumentum ad hominem contra Bucclinum,qui supponitHiltrudis lablpur cae parentem vixisse adhucan. 823. alioqui minus solide impugnaret Bromhachium: ubi ait contra illum: Et quomodo Petrus Leo Luilfridi, qui Hilirudem duxit Haly urg m ,sime pater me Aia. ' 'avus Habs' urgum condidit, O Hasy rrisisis cognominavit, dum Hiltruis etiamnum pater Ottuertus III. Hasurgi tames seuperesset. Quando ' illo nempe tempore, quo Petrum Leonem asserebat Brombachius ob civile bellum Roma discaesisse, id est an . 823. quomodo ergo Fultrudem hanc Buces inus maritare potest Luilfrido Sundgoviensi, que minimum integro seculo prius natum concedere debet' nam uti ipsemet disponit Genealogiam, Luit friὸus svndgoviensis fuit frater meritardi Ducis, quem ait sub vitae finem fundasse Murbacense Coenobium an . 72Φ ergo si vel uno anno prius natus fuisset Luilfridus, non potuit
ducere uxorem cujus pateran. 823. adhuc superstes fuit. Ex quo apparet auctores hujus opinionis non advertisse in quantum impingerent a chroni Lmum, & Consequenter hic opinionem illam cespitare.
III. Aliud argumentum ad hominem est contra Bucelinum, qui ediditan. 16ς I. Venetijs Aquilam Imperi j Benedicti nam,in qua diserte pluribus locis stat pro Pierleonistarum opinione: sed an. edidit Germaniam Sacropr phanam,in qua explodit eandem Pierleonistarum Opinione. Quaero cum proserat tam disparata, cui parti serio adhaereat i si priori,cur hanc producit si huic cur oppositam prius secutus est, si verum est, quod ait se an. 1624 habitasse ad S.Tru)pertum, ibi perlustrasse vetera monumenta,pervolvisse cfartophylacia, deprehendisse Habspur cum stemma derivari ab Attico P Deinde quod recem
ter producit ex Trudpertinis,cur non clarius explicat, an ex Trudpertinis annalibus, an Schediasmatis,an literis scindationum,an traditionibus,cur non allegae
minorem Monachum, vel annum scriptionis P Tertio quomodo ille reperit, si ante illum nec Larius, nec Guill annus aliquid ejusmodi repererunt, quibus patuisse archiva constat ex operibus quae ediderunt Z Larius quidem videtur λmilia quaepiam legisse ; verum cum videret non satis cohaerere, noluisse sus gium ferre. Quarto licet aliquid simile quale producit,ad S.Τrudpertum inventum sit; non propterea verum est: quia potuit aliquis recentior a centum.& alia quot annis id annotasse ex proprio ingenio, & conjectura pro captu suo,& temporis circumstantiis .Non igitur plus fidei habendum videtur illis chartis,quam
173쪽
eum seu Abenspurgicum nominatum in literis sundationis satetur. Florum quippe altero melius probato, altero melius combinato probabilis omnino erit haec opinio; sed nihil plus honoris afferet Domui Habs urg Austriacae,quam Nona opinio, cum non possit ostendere Attici genesim a certo aliquo Franc rum Rege, sicuti nona laborat in eo ut assignet certum Regem progenitorem citoberti, qui S. Trudpertum coluit, sevit. Interea hoc saltem habemus, quod plurimi minores agnoscant originem Hab urgicam repetendam esse Regibus Franc germanis, licet in eo adhuc haereant, ut ostendant a quo diterminate ,& qua serie generationum.
Decima Septima opinio is Origine augustae Domus Hab-
Habjurgicos derivati a marino Duee Alemanniae Attici
Proponitur Decima eptima opinio, is reiseitur.
Supr memoratus Bucelinus in sua Genealogica Germaniae Notitia, resert 3 eL . i. quosdam voluisse Habjurgicam originem a marino Alemanniae Duce di . . ' derivare: nullum tamen authorem opinionis producit; nec ego id apud alium hactenus legi. Quidquid sit de authore uno vel altero ; coincidit haec opinio cum antecedenti quoad primam originem, licet in gradibus descendenistibus disconveniant. Exhibeamus eius Schema.
Atticus vel Ethico siupranominatus. Ades itus nux Λlemanniae. Etho Comes Bh oviae. Maao Dux Ebet tardus Dux Luitandus Comes Albericus Comes Lebentiassensis. Nat. Im . Alemanniae. svndgoviae, cuius Uxor HiltrudisCol mitissas a purgi. marin Dux Alemanniae, Orebertus Comes per adoptionem Lui aut hor Habsputicorum le- ωdi,& Hil trudis haeres Habspurgi, sic. cundum hanc opinionem. cundum Bucesinum,&c.
Dicunt ergo sectatores hujus opinionis marinum fuisse filium Merhardi Ducis Alemanniae sundatoris Coenobi j Murbacensis, cum tamen Bruschius,& alij tradant mertardum hunc coelibem vixisse, & quod liberis careret, de suis opibus Monasterium condidisse. Praeter marinum assignat Bucelinus Ebertardo etiam Ruthardum filium, quem vult fuisse authorem Comitum Κyburgi. Eundem etiam ei adsicti bit Res ordius, sed de titulo KDurgi λiet. Warino vero genitum putant Isentardum Comitem Aliorssi, cui nupta
174쪽
Gog Dum adversm Burgundiones, qui, Θ Gorbicaesunt nationis, ducias raceres. xo. . in . tum'. hi vero Burgundiones fuerunt Sigismundus, & Godomarus Burgundiae di Reges, fisjGundobaldi. De his ait Gregorius Turonensis : Fuit autem, o Gundmisus Rex Burgundisnum e meredin aries Regis persecutoris,' Mius fuerunt quatuor*ῆ Gunisi altas, Godegisitus, Hilperism, ω Godomarus. Albericus vero Asterie, dhaec habet: Rex Burgundiae Godmeus qui & Gunὰivicus o degenere primi A ba '' 'naries Gothoram Regis preerraius quatuor habui filios Graidebridum , Godegifilum, Chilpericuis patrem Crathitiis, ' Gothma 1 n. Obijt Athanaricus Gothorum Rex Anno 38 i. Gundi selus ejus filius Gundevici parens partem Franciae Rheno proximam occupavit Anno 8. Ab his ergo putat Chi Helius posse ri peti Habi purgicam originem, ex his fundamentis. III. Primo quia ab antiquo Habspurgici possederunt vindonissam,quam prius Gothi Burgundiones,& Rex Gundegisitus trajecto Rheno Oecupaverat. Secundo, quia etiam aliae ditiones primorum Habsipurgicorum sit se suo. runt in Burgundia. Colligitur id ex charta Henrici IV. Imp. quae sic habet: In Omnium sanctae DEI Eeclesie fidelium rex fiat industria, quod in Regno nostro regu- .lare quoddam Minasterium μα- efii, in pravinciascilices Burgundiae, in Vcopatu Con, tantiens, in pago detosve dicto, iri cimitam Rare , quod Murenuncupatam est; quia re ore Conmadi Imperatoris in hanorem S. Martini tonstruc&w eg honori-μἰ DEO dicatuis essό me laris Saraisurgensi Diseopo,pareme Icilicet Merisarii Comitis de Hasurg, ree. Notat hic Chissimus parente poni pro consanguineo. V ppo irmea est charta Anno iii 4. Basilaete, quam civitatem ad Burgundiam pertu I Lia' nuisse notavit Vippo.ffertio, quia Vindonissae Comites mutato eius civitatis, di castri nomine, illam Altenburgum nominarunt: ac aliam deinceps Habspurgi appellatione condidere, ex Burgundionum more, qui erebra qua ad limites habitatula constrata in . bana Burgos vocabam, ut ait Orosius. Addo ex iudoro e Mygundiones nomen eae v . innis Leis sumpserunt, quia erebra per limites Babitacula emstituta Burgos vulλο canti unde per totam Germaniam frequentes locorum a. Burgis appellationes ortae , miraburgum, Aschassienburgum, Reginoburgum, Augi purgum, Strastumgum,&c. Burgus autem, non montem, ut Volaterranus putavit, sed muniationem, vel turrim significat in veteribus glossis a Graeco uem turris. Altem burgi vero Comites,&Vindonissae eosdem finise constat tum ex Codice in. Eremi Dei parte in Helvetia, tum ex Echerardo Monacho S. Galli, uti supra reis tulimus cap. 1 & Iς. IV. Quarto, ex more ant quis Germanis quorum pars erant Burgundimnes )patan usitato, qui regna ,& Provincias per Regii sanguinis Proceres adminii trare solebant. Sic Clothariu0 I. teste Coccio certos limites Coisitatibus db eo . in D stinctos confanguineis, O agnatis de vetusta Francorum prosapia dispertivit. Co- larisbet. Mmites auton inquit Sarisberiensis, Sotietatis mytieipatione dicebantur. Namseat '' Praesules is partemselicitudinu a Summo Pontisce e cantur, uill iris Ini exerreavi gladiimi ; se a principe tuosis materialis cammanioneis Comites, quas mundatm Imris Praefules ociscuntur. Et quidem, qui Me q*jΠ- gerunt in Palario, juris a
175쪽
ctoritate Padatini sens'. quim μου-θr, Provinciales. Apud a uos Germa. nos Comitum munus erat comitari Principem , & pro eo pugnare. Vnde vitabita Cornel,Tacitus: Magna O Comitum aemulatis , quibus primis apud Principem si Dum locus. ει Principum , eui plurimi , ct acerrimi Comites. Hae dignitis in pace dreas, in bellonodium edic: Principes pro victoria pugnarus, cimites pro Primes . Cum ergo ab antiquissimis temporibus Habspurgici Comitum dignit te fulserint, argui potest ex Regibus oriundos esse :& quidem ijs , qui proxume ad eorum tempora Burgundiam tenuerunt.
V. Quintὰ, quia potentes semper fuerunt Vindonissae Comites, & regio mole habuerunt ossiciales nobiles, ut de Wildenstein , qui Dapiserorum, de inbs ih. MEdech, qui Pincernarum munere fungebantur. Comites item ΗΔ urgicia Vindonissensibus orti simili modo suos ossiciales nobiles habebant. Regum etiam more usurpabant titulum Dei gratiis. Sic Rudolphus ante Imperium adeptum: Rudolphis Dei gratia Lanstravimal aliae Comes Habseurgi, quod sonat soli Deo, non alteri Principi esse beneficiarium. Unde Belcarius de Ludovico Rege scribit, quod Legatos miserit ad Britanniae regulum ne
hoc titulo uteretur: Ne Britanniae regulus mpubliea diplomatis ea inrupraefigeret, quae Melium usurpoerat. Franciscus Dei gratia Britanniae Dux: quod hisce inmn ' si,'si Regis beneficiarium tacite inficiari videretur. Testatur autem Pontus Heu e. i. terus: nussum reperiri e primis rubi Vi Comitibus, qui clientelaresacramentum Regibin Francorum dixerit, aut aliqua ratione Patronos agnoverit. Quod sane arguis
mentum est e Regio sanguine profluxisse ; cum interim illis titulis uterentur. VI. Sexto, quia magnas Habspurgici cum Imperij Principibus, & Regibus contraxerunt amitates , quas non contraxissent nisi Regiam habuissent originem. VII. Septimo, quia Comitum Habjurgicorum arma correspondent v teribus parmulis Regum Gothorum. Praeferebant enim Habspurgici Lemnem coccineum in scuto aureor at Reges Gothorum in Hispania , Leonem nudi iis ita grum in scuto argenteo. Prisci quoque Comites in veteri Burgundite regno LM. lib. r. ad Ararim, aureum Leonem in parma coerulea. Comites Augustae in eodem μ' -- Allobrogum trama argenteum Leonem in nigra parma &c e sed notatu maxime dignum, quod Hinspurgici aureum scutum soli praetulerint, & consequenter coeteris familijs Leonem usurpantibus praecelluerint. f. II. Cens ra Decimae octavae opinionis. I. Trienisse excogitata inhaec opinio, sed non suffcienter prohatur. Quod enim Gothi Burgundiones illas ditiones aliquando occupaverint, non sequitur ab his ortos esse Ilabjurgicos. Nam ante Gothos Romani, post Gothos Franci easdem ditiones possederunt ue cur non igitur potius a Francis dicamus originem habere Comites Habspurgicos, qui posteriores fuerunt Gothis e Conjectura proinde ista magis favet Nonae opinioni supra relatae, quam huic.
176쪽
3. II Origo a Burgundonibus. II;11. DE;haE eoti qui Buhstundiam post necem S. Sigismundi c pyxym .
Francis; Guotmarum fratrem S. Sigismundi postremum Gothicae sti pis Re. em in Burgundia circa Annum 3 3 i. cum Francis Regibus Lothario,& Chil ebeno infeliciter manus conservisse, victumq; in Hispaniam, tum in Africam profugisse, ubi etiam in exilio peri jt: proinde non est credibile aliquem ex ejus consanguineis, aut nepotibus illis in partibus toleratum a Francis. yheodorismutensum Rex pr m verba sunt Guillamanni excisa anthrua, ct legitima Bur- sciciis. gumhrum Regum Mole, O stirpe, Burgundia Regnum nomenque Murpare coepit. Credibilius itaq; est tunc e Francorum sanguine aliquem Vindonissae imp situm, a quo Altenburgici, & dein Habjurgici descenderunt ; si stirps Butagundorum excisa fuit.
Altenburgum, Habs purgum, non probat aliud; quam eos habitasse ubi olim . Burgundiones, & eorum imitatione, sicut & aliae nationes, castris suis nomina Timposuisse. Estq; hoc commune de facto toti Germaniae, quam nemo dicet a Burgundionibus omnem suani accersere nobilitatem. Deinde plura alia castra condiderunt Habs purgij, quae non denominarunt more Burgundionum, HScharffenstein, Gerbeis haim, Be en citer, dic.
locis,& Aulae osticia commendare, id maxime verum est: de Francis. Unde a P. Gans: Familiare Erancis prima consanguinei uis aulae oliti eo erre. Multo 64- 2. magis igitur hoc argumento probatur, quod a Francis, quam quod a Gothis inentur I inspurgici.
probat, quod Regium sanguinem traxerint, manet tamen dubium an ab his vel illis Regibus. Et usurpatio tituli Dei gratia potius arguit a Francis ortos, quam a Gothis, quia de Francorum Regibus constat, quod in Diplomatibus hac sorumula se inscribendi usi fuerint, non autem de Gothis. Deinde ille titulus Dei gratia non a primis, sed medijs Habspurgicis usurpatus est.
quia vix est Provincia in Europa, in qua non aliqui Principes, aut magni Dyn stae Leones gestent in suis clypeis. Bohemi, Suevi, Τάuringi, Bavari, Angli, Hispani,&c. Et hoc argumento possent Hab urgici derivari a Pompejo M gno, qui Leonem glassio armatum, ab Antiocho Rege, qui Leonem caduceo armatum praeserebat: a Milesijs, Ci cerus, Licijs, quorum insignia Leones erant. Robustius argumentum est alibjs Francicis, quae Rudolphus Habspumgicus inspergebat suo Sigillo, ut supra diximus, quod a Francis Regibus se pr genitum agnoverit,& ipse Rudolphus, & ejus m jores. Magis placet altera
Teiij deductio Hab urgicorum a Carolὶ Magni prosapia, de qua paulo post.
177쪽
Decima nona opinio de Origine Mugustae Domus Habs u ο-
Aintiae Archiducum Originem praetermissis Hab urgicis petendam esse
nil in Idaeus Lequite saepe memoratus posteaquam in Panegyricis suis Italindriae . sco idiomate vulgatis suse disseruit, de tribus principalibus opinionibus, et , Eae in praesenti materia; nempe de opinione Perleonitarum, de opinione eorum, qui a Francis Regibus auspicantur,& eorum, qui ab Helvetijs, sermat tandem suum super hac contraversia judicium, & favet prae caeteris opinioni Pierleonistarum, sed tamen cum formidine ; &quil in omnibus repetit difficultatem , melius se iacturum existimat, si Arborem Austriacete Domus planteein Rudolpho Habspurgico Imperatore praetermissis ejus majoribus. II. Motivum praeter Lfficultates, quas expertum se putat, est ex consuderatione Nobilitatis. Nobilitas, inquit, repetita a multis seculis ex sua naatura antiquitatem requirit velut conὸitionem , sine qua tamen manet integra, quoad formalitatem essentiae, & quoad quid ditatem substantiae. Duplex autem est Nobilitas, una originalis, altera actualis: una pendens ab honorificis progenitorum signis, altera a proprijs factis. Quantum ad secundam; certum est, quod non requirat cursum aetatis, & seculorum; cum originem habeat ex nobilibus actionibus personae operantis. Quantum vero ad primam ; aptaret clare, quod antiquitas non ingrediatur intrinsecum constitutivum essentiae. Est enim nobilitas, ut ait Aristotcles, quaedam majorum claritas, qui sua virtute pepererunt sibi magnam opinionem. Unde posset dici longa,& continua possessio honoris, si non in quantum ad extrinsecum respectum, in ordine ad judicium Mundi. Caeterum credendus est nobilior in essentia, sive substantia, qui nascitur ex patre Magno, paucos ante annos mortuo, quam qui originem traxisset ab ipso Noe. Romani Imperatores
non admittebant, nisi duplicem ordinem Nobilium, Senatdrium, & Εqumstrem, sine respectu ad temporis antiquitatem. Ex his praemissis jam sequitur, cum in Augustissima Domo Austriaca reperiatur utraque nobilitas, quid sentiendum sit. Si illa oriatur a Romanis ut vult prima opinio Pierleonitarum est antiquissima : Si a Francis, est minus antiquar si a Dominis Vindonissae, est antiquior, quam si a Francis, sed minus antiqua, quam si a Romanis. Vetiam si actualis Nobilitas Austriacae Domiis initium sumpsisse dicatur in Rudolpho, cujus sanguis hodie regnat in supremis Monarchijs Per decursum quadringentorum sere, annorum , non sine bona ratione Α
bor Austriaca plantari potest in ipso Rudolpho. Accedit, di alterum m
178쪽
tivum. Rudolphus solus non cedit vinute ac dignitate AEneae, quin praecedit. Licet enim ille fuerit Rex pi sed suit idololatra,& hic Imperator Cath licus, exornatus omnibus egregijs, quae Christianum Caesarem decent virtutibus &e. Ita discurrit Lequite, & concludit velle se a Rudolpho incipere, maj ribus ejus praetermissis, circa quos sunt multae tricae, & dissicultates. Videtur autem inspexisse Ioannem Bodinum,qui Domui Austriacae pardm affectus scribere non erubuite austria Domus . comitibus Hasstur generistendorem repetens, ante Rudo bum alieni patrem, iden ante annos treeentos, quae qualisque fueris p nitas ignoratur. Meliu posuisset se ignorare, non absistute ignorari, quasi etiam cum illo omnes alii ignonuent
A. II. Cressura Decimae nonae opinionis. DIdaei Lequile doctrinaen eruditioni multum tribuo,sed ubi ad judicium
ejus de varijs in hac materia opinionibus oculos coni jcio , dc hanc postr
mam ejus resolutionem expendo, non possum non succensere, sive timori, sive
negligentiae.Timori inquam: qui enim in Genealogicis nimium metuit ne impingat, Geneographum non agat oportet. Qui non nisi certissima, & indubia lata colligunt, gloriam Nobilitatis truncant, & ibi vel maxime nocent, ubi volunt prodesse. Aliqua etiam conjecturis tribuenda, & quoad licet argumen. tis firmanda sunt. Rudolphum I. Caesarem nobilissimum virtute,& factis, ne. mo ambigiti sed eundem etiam nobilem antiquitate, di majorum avita nobiliatate ostendere, hic scopus est, in quem collimamus: hoc ab eruditis desider ture quod nisi egeris, nil egeris. Et annon supina est negligentia, etiam solum certa deligentis, non antea exordiri, quam ubi nemo contra hiscere possit ΖΗ buit suos majores Rudolphus citra omne dubium valde nobiles, & de quibus nemo disputet nisi invidus, illos saltem oportuisset adducere, & vel huic vel illi opinioni suppetias ferret non congerere ingentem farraginem de principalibus opinionibus,&vltimo haerere in salo, omnia in dubium revocare. Sed istud adhuc venialeast, quod ante Rudolphum Oesarem, qui juxta ipsum antet sicio annos vixit, auspicari noluerit; praetendere enim potestanteriora sibio,
stura videri, vel ab alijs pridem satis examinata: illud prorsus piaculare, quod in fine corruperit, & Geneseos Austriacae, desectu justie coronidis, totam aedia sicij molem vitiarit. Scripsit Didacus opus suum Italicum Anno I 6s I. vii ex ejus notis marginalibus colligere licet: impressit deinde illud Antuerpite Anno I 6s 3. & adjecit Tabulam Chalcograpnicam ejusdem Genealogiae Austri me inchoando a Rudolpho I.&ecce, cum pervenit ad Ferdinandum III. Αugustum tunsi imperantem, tres ei tantum proles assignat Ferdinandum IV. &Carolum Iosephum, & Mariam Annam. Mireris omnino supinitatem hominis in aula Austriam versantis, & non magis soliciti, de prole Augusta. Agebat jam tunc Leopoldus lanatius filius Ferdinandi III. annum undecimum, cum
scriberet Lequite, & neq; in Tabula Chalcographica, neq; in decursu narrati nis ejus memoriam ullam fecit: in quo tamen potissimus familiae splendor, tam etas. Altiora nos investigemus.
179쪽
Ligesimo Opim de Origine augustae Domus Habsurgo
ΗΔ urgicos derivari a Carolo Magno Imperatore. F. I.
Nter tot, & tam varias de Hab urgica origine opiniones plenas dissicultatibus plus, minus t haec recentissima quod sciam maxime probabilis, & ex pedita videtur, quae a Carolo Magno, & qua licet ejus majoribus auspicatur. Non numerat adhuc multos asseclas, & suffragatores, sed praestat rati num, & probationum pondere , si quae alia. Primus hanc viam signavit po--rm. in tius, quam trivit Leonardus murmain J. C. Norimbergensis Anno i 636. qui st Cisolo Magno usque ad hodiernos Austriacos deduxit stemma eo solum fine, vi ab uno stipite in unam Tabulam Genealogicam quadraginta duos Romanos Imperatores usque ad Ferdinandum IV. Regem conserret, quod fecit petit:. c., multas ambages, S intermixtas varias familias. Insinuavit eandem R. P. Joananes Gans in suo Arboreto ; probavit vero Chimetius. Ea sorte causa, & occasio fuit, quod Galli aemulatione Majestatis Austriacae exstimulati gloriari co perint Reges suos a Carolo Magno stirpem suam derivare , quos inter Iacobus Cassanus, ut belli quod inter Ferdinandum III. Augustum Austriacum, di Ludovicum XIII. Regem Galliae gessium est sacem praeserret. Asseruit enim dira et ut ait Chi Metius; Ludomicum XIII. Franciae Regem Stareso Magno imperatore per Vind. Hisp. Hugonem CVetum genus ducere, proinde quidquid juris uspiam ad amplysimum Cur si imperiam Hugo habuisset, idem omnino eidem Liastico competere. Et durat etiamnum haec apud Gallos persuasio, quam saepe saepius praeteritis annis jactari audivimus. Mei propositi non est bic disputare de jure regnorum si tamen jus ad regna Geneses tribuunt,prosecto longe potiori jure,omnia ea regna, quae quondam Carolus Magnus , & ejus posteri possederunt, Austriacis deberi ostendi potest, quia puriorem, & propinquiorem Carolinum sanguinem participarunt,
Iam Capetici. Quidquid vero sit de jure regnorum, quod Politicis discutienum relinquimus, hic de jure propinquitatis est quaestio, & an vere Hab v
gici 1 Carolo Magno ortum habeant: quod si probetur,consequenter etiam proinhabitur eos ortum habere a Merovingis, & si altius originem rimari placuerit, a Merocingorum majoribus jux ra opiniones quartam, nonam , di alias.
II. Supponunt vero hi authores non posse hodie ullam familiam deduci recta linea masculina sive a Merovingis sive a Carolingis; sussicere tamen, si id fiat per intermedias sceminas , quod ipsum jam olim gloriosum , & honorissicum censebatur, & multis gradum fecit ad regna. Sic Henricus Τertius Imp. quod matre natus fuerit Gisela ex Caroli Magni sanguine oriunda celebratur. quod
180쪽
quδὰ imperialem dignitatem ad Carolinum stemma reduxerit: De eo Alberi
eus ita loquitur: Henricus Impera Pisis Gisaia filius, qui patre visente; revetare casia AIl xjς. ad perat, eo mortuosum regnavit. In re dignitas imperialis , quae per longum jam ' '' pus omine Caroli exulaverat, adgemmyum, ω ant' in germen Caroli re uela es. Et Abbas Urspergensis de Conrado II Ιnapi cujus Uxor erat praefata Gisela: uripe. in Gemit ex ea Henrisum ejus nominis genium , qui dictu fuit Niger, hi quo protest ma 'ternum genus si multa curricula annorum redijt Imperium ad guinem, O glorio Iampropaginem caroli Magni. Sic pariter Tridericus I. a nobarbus celebratur sterochmiunatus ex Carolino sanguine apud Steronem l Erideriem I. Frideriei Suevorum m. eis frim oratris scilicet Conradi Regis naim eae tiarissima progenie Carolorum post Omradum II patruumsuam apud Eranchensura communi υoto, di consensu omnia Principum es et ius ad imperium. Plura talia passim apud authores Occurrunt.
III. Memoratam suppositionem admittunt Adversari j ipsi Galli. qui docent , summa Catolinum quoad masculam progeniem pridem extinctum, per
steminas tamen intermedias sanguinem nonnullis adhuc familijs communicatum. Sic Theodorus Gothosrecius, Ludovicus Cantetellus,& alij. Conantur si1mst. tamen altius ordiri Galli,&virile summa Regum suorum deducere a majori.
hus Caroli magni, per Caroli Manelli fratrem Childebrandum Ducem, quasi 4 S. Arnulpho Mosellano linia non interrupta descendentem, quod proximis annis M. Antonius Dominicus Gallus probare aggressus est, sed a Chimetio im is λάε
signiter refutatus. Posito nunc, quod Caroli Magni progenies mascula pridern min. ap. tota sit ex Mncta; quod gloriosum sit nihilominus alicui familiae, vel per suemi- taπὸ 'nas participare sanguinem Carolinum, quod utrumq; hoc etiam aemuli, & adc uin*R versarij fateantur inio haec in id soldm enititur,ut licet sequacium hactenus paucos sorie habeat, legitimis tamen probationibus, & argumentis se sulciat; quod sine dubio plus momenti habet, quam authorum quantalibet multitudo nude aliquid asserentium, absq; documentis antiquis. IV. Quanquam, si ad particularia non descendas, pro hac opinione alleagari possunt omnes illi, qui Habs purgicos in communi a Romanis, vel in comia muni a Francis derivariasseruerunt; quia cum haec opinio non sistat in Carolo Magno, sed ulterius rimetur majores Caroli Magni, pervenit tandem ad Anubertum Romanum, & Blithildem Francam; atq; adeo deducit stemma Carolingorum a Romanis per masculinam seriem, a Francis Memvingis per immitineam: consequenter haec opinio conciliat duas diversiissimas opiniones primo
rum Ilius urgicae originis indagatorum; eorum scilicet qui 1 Romanis, & eorum qui a Francis, seu Pharamundana stirpe Habspurgicos derivari contendunt 3 licet, cum ad particularem generationum seriem proceditur, ab utrisq; discordet. Prie caeteris allegari possent pro hac opinione utricus Megius, qui ci h. ' teste Guilli manno, aliud non asseruit, quam Radolpham ZImi cujus bellorum Comes erat ante electionem mi argiprope Bruch habitavisse, Cibsique: majores x. b*- ejus Roma sirpis, Θ Originis esse. Eodem modo hanc originem videtur tradiῶ disse Ioannes Stum p fius, ut supra dictum. Exsequacibus vero Nonae opini ius plures adduci possent, qui solum in communi locuti a Francorum antiquis