장음표시 사용
121쪽
- videlicet gen us fgnificet certae partis quantita tem, ipse reijcit,& bene. DD.alij aliter degen Pre loquuntur, Nest res intricata. Sed ut vobis si rem declarem, i remouendae mihi erui quaedam
generis acceptiones: Quaedam igitur generis G nificatio est Grammatica, ut cum dicimus, Vnde genus ducis 3 Et de hac nihil hic dicemus. . Secunda generis acceptio est, quam trad. glo. hic,&int.j. s. Huius studii. supr. de Iust. &tur' quod videlicet genus quandoque significet id, quod de pluribus si ecie differentibus praedicatur, ut in d g. Creditum. in se. ea d. hac l. de in I. inter donum. ff.verb. signifi. & in l. j.ifide adopt. 2tiandoq; vero genus significat id, quod Dial etici appellant speciem, ut in text. nostro; ia haec
est vera generis acceptio. Tertia,quam Bart. hic in fi . declarat, quam e
iam Dominus Zac sequitur, distinguendo eam ab ista,quam proxime retulimus,est,quando genus accipitur pro his rebus,quq in numero, pondere, vel mensura consistunt: sed profectis ista' mihi omnino videtur superflua, uti etiam Soc. hic breuiter demonstrat. His Zacadiecit gen 61rist acceptionem inauditam, dicens esse in iure
genus quodda ἀνωνυνον, 5 pro hac dat etiam exempla inaudita. Et istam Zasij doctrinam ct
63risi. vir Dominus Fabius collega noster, veram esse non putauit. Et respondit deinde Dominus Zac argumentis Domini Fabij. Et est istavcra disputatio antiqua. Sed reuera arbitror Dominum Zachac in re no rectu sensisse: Nam per ista exempla, quae ipse adducit, non probatur, quod reperiatur genus quodda, quod sit siv ίνυ =i sed potius quod sit species quaedam,quae non ha
122쪽
ne & simit. Nam adoptio in specie n5 habet nommen proprium,& sicanonyma est,sed tamen ac sumit nomen generis sui, ut in l.j. ff. de adopt. Confundunt autem ipsi rem dum dicunt vωνυμον avo in αλοτ idem esse cum tamen inter hse sit magna differentia. αν νυμον enim dicimus. quod sine nomine estisνομαλον vero, quod est irregulare. Sed transeo ad reliqua .Et prima par . te huius gi. explicata, venio nunc ad secundam, in qua,vi su p. diximus, tractantur quaestiones. Prima talis est. Dedi tibi mutuo ix. forenos, ε tu pro istis, cam non habeas pecuniam, vis dare aliquot modios frumenti, quaeritur, An ego tenear frumentu illud aequi ualens accipere Et decidit hic Accur.quod non . Bart.&' comuniter . DD. hanc decisione approbat. Bart. tamen istam Iimitat procedere, nisi essemus in casu necessitatis. Et pro hac limitatione dicit videnda esse quae ipse inferius notauit.Vos videte l.eu a quo, iuncta auth. Hoc nisi debitor. C.de sol ut .vbi desciso videtur esse quasi in terminis. Et ista Bart. limitatio est verissima: Nam licet quis non toneatur de iure,accipere frumetum pro pecunia, tamen consultius est accipere aliqv id, quam nihil. Bart. hic post veteres qu rit de ea su inverso, 3uando scilicet quis vellet dare pecuniam pro umento mutuo accepto,an quis teneretur ista . pecuniam accipere Et haec quaestio habet mai rem dubitationem, quam superior. Respondet
autem Bart. qu bd non, per text. nostrum. Iac.de. Arena tenebat c5trarium, per i .vinum. in f eod.
s. si sterilis. g. Cum per vendi rorem. in D. deact. empti,& per t. Quoties in diem. in fide vel b. o lig. sed haec iura Bart. dicit non obstare, cum is quantur in casu, quando debitor est in mora. Luca
123쪽
x Circa istam q. DD. communiter transeunt cum decisione Bart. Vertim con tra hanc qu Nam fortissime visent, quae sunt resoluenda. Primo igitur videtur obstare rex. in globali N.in l. si ita fideiussorem. in se. De fidei uc ubi dicitur, om-6snest res pecunia aestimari: Ad hoc respondeo, quod veru sit,qubdomnes res pecunia aestimemtur, ut in I.j. in . de contrah. emptio. Sed inde non sequitur,qubd te inuito postim soluere GCuniam pro re. Dices autem, DD. aliter es fortius inducunt istum tex. ut per eos.Sed certe nec illa inductio urget, quia ille text. adhuc loquia
tu quando conuenit inter contrahentes, ut d
tur pecunia pro re; sed nos quaeri in us, an in ut tocreditore dari possit pecunia pro specie . Est a tem ista DD.inductio etiam false,quia facit comtra eam text. expressus in I. Graece.g. si quis stichum.in se. De fideius Secundo contra decisionem Bart. praeceptor meus Dominus Franc. Cur. urget tex. in I. si quis sipulatus fuerit decem in melle, in se. de soluta Ad hunc tex. ego resp6deo,quod ideo ibi pec nia potuit solvi,qu ia fuit expresse cum re in o ligationem deducta. Tertio adducit idem praeceptor tex.in l.Titia Seio. s. deleg. ij. Verum ibi soluitur aestimatio Iegatario volente, &quia ipse legatarius habebat alias tesseram, & nemo poterat plures tesseras habere, idcirco soluenda ibi fuit aestimatio. Quarib idem praeceptor d. Bart. decisionem reprobat, ex solutione Bart. quam dedit ad i. vianum infr.eod quia videlicet ibi tex. loquatur, quando debitor est in mora: Dicit igitur praecoptor, si debitor potest soluere pecuniam, quado est in mora , tunc semper erit in mora, ut sic pecuniam ala
124쪽
i: ad L. ii. T.Si certum peti us
ath cuniam soluat; & ita erit melioris conditionisia ' quam creditor, quod esse non debet , peri. Sel. a uius.fLQubd vi aut clam. Ad hoc respondenduris est,qubd Bart. dum dicit idcirco ind. l. vinum. litis inst. eod. agi ad aestimationem, quia fuerit ipse is debitor in mora,ita intelligendus est,non quod: in ibi agatur ad totius vini mutuo dati aestimatio: Ea nem,sed tantum ad aestimationem damni, quodem creditor ex mora debitoris accepit;&sic ibi agata, tur ad repetendum vinum, & simul ad aestimantia tionem damni accepti ; Et sic non erit melioris cita conditionis ipse debitoriqui fuit in mora.& itacta intelligendum esse Bart. videtur straderi ex ij lita quae dicit ind.l vinum. col vlt. Prima quaestinita ne expedita, transeo ad secundam; In qua ipse ρ η Accurs. recitat. duas opiniones, & decidit circarat hanc q. Bart. aliter loquitur praemittedo ad e1us solutionem, id quod pluribus in il repetit, v im delicet qubd de iure pecunia debet esseeiusdemus bonitatis,cuius est ipsum argentu, per i .m I.j. si inst.de contra.empl.Sic igitur dicit distingue dum esse, Aut pecunia est eiusdem bonitat:. quoad materiam cum argeto, & tunc verum est,qubd argento debitor possit soluere pecuniam: l la Aut pecunia non eiusdem bonitatis, sed aere co- G taminata, & tunc secus. Examinemus hanc doctrinam Bartag Colligitis ex ea primum quoddam notauit
qubd pecunia idebeat esse eiusdem bonitatis in Ghorma,cuius est in materia. Certe vos videtis id I non obseruarii&ita decidit ipse Bari contra In-
' noc. inc quanto.De iureiuran. Breuiter ego credo veriorem esse de iure In- .s noc.&caeterorum CC. doctrinam, videlicet ipsam pecuniam i non debere eiusdem bonit re
125쪽
esse, qua est argentum, sed licere detrahere e pensas in cudenda pecunia factas. Quis enim vellet istas ex pesas licere, & quasi proprijs sumptibus militare Et facit pro hac primum, texta quem Bart. pro se allegat in d. Lj. de contrahe n. empl. ponderando ista verba, quantitate, & d inde; tam ex substantia. Secundb facit ratio, qua mouetur ipse Innoc. Host. & caeteri, quia ministerium suum nem inidebet esse damnosum,mul tb igitur minus dam. nosum esse Reipub. l. videlicet.ifex quibus cau. ma. l. sed si quis ex significationibus. in se. quem-εῖ admod.testam. aperian. Et habent Respublicae vectigalia, no vi cudant monetas, sicut vult Bari sed ut nos securos reddat ab incursioni b. hosti u. Tertio hoc patet ex exemplis antiquitatis: Nunquam enim Romani cuderunt pecunia eius valoris in substantia, cuius fuit in quantitate; qualiter enim decreuerint monetae paulatim, videte apud Bud. lib. s. de asse. Vltimo militat contra Bart. expressissima ratio , quia si pecunia deberet esse tabona insu santia,quam est in quantitate, tunc aurifices mnes monetas conflarent, sic igitur sublatum esse videtur, id quod Bart. praemitit. Porro quod ad ipsam quaestione attinet, Barta quamuis distinguat, tamen videtur primam gl. opinionem magis sequi, & ista Bart. opinio non habet dubium, quando pecunia solueretur ad podiis, ut si darentur Ioachimici aurei,in pondere, pro libris argenti; quia tunc lolutio fieret notanquam an pecunia, sed tanquam in specie. Sed dubium, si tu dedisses t mihi tot libras argeti, Mego vellem tibi Ioachimicos forenos ad num rum reddere, qui tamen tantum dependerent,
126쪽
quantum istae librae,si ponderaretur, an tu ten aris accipere istos Bar.videtur velle,quod sic Scsequutur eum Bal. & Paul.de Ca sl Lud. in Rom. Dec.& Zas. noster nullo modo hoc admittut,cueo casu debitor no reddiderit mutuum in gen re. Bal. conatus fuit isti obiectioni respondere, dicens censeri istu n debitorem, si reddat pecuniam ad numerum pro at gento dato ad pondus. reddidisse idem in genere & materia sua, cu p cunia & argetum sit eadem materia. Ad hoc re spondeo, etsi pecunia sit eiusdem materiae cuimargento,tamen non est in eodem genere. Domunus Alc. qui sequitur opinionem comunem, ducit in effectu idem esse, si soluatur pecunia in numero,ac si solueretur argentum in pondere. Sed xespondeo,qubd no tantum requiritur effectus, sed etiam alius, ut in D. dicemus in fi. huius glo. Et ideb videtur opinio contra comunem magis esse fundata:sed tame mihi videtur quaestio esse inanis:Nam citius istos nummos poderaret cr
ditor,quam iret ad iudicem. Sed quid diccdum Si ego dedi tibi libram argenti, ex qua cudi posisunt centum nummi puri, S emitur tantum X c. . nummis:reliqui. n.x. detrahuntur propter expe-sas; Tu vis mihi pro libra mutuo data, redderCΣc. nummos,an tenear accipere Bart.dicit,quod non: quamuis enim xc. isti nummi tantum V Iet, quoad bonitatem extrinsecam, quam libra, tamen non tantundem valent quoad materiam. Hactenus de casu, quando pro argento redderetur pecunia colaminata aere. Videamus nunc, an quis cogatur t recipere pecuniam arc conta- ominatam pro argento Breuiter Bart. dicit,quod , non: Et illa decisio ' communiter est recepta. μPaul. de Casti . limitat eam, nisi quis redderet
127쪽
06 Viglii Zuicheisii Praelectio
tantum pecuniae,ut si eam conflaret,haberet po-dus situm,& alleg pro hoc l. Quaesitum. g. Illud. F.deleg.iij. S: sequitur Paulu Alc.hie. Sed communis opinio est in cotrarium, ut est videre hic apud Alexan. & Soc. Et est ratio: quia etsi tu des
mihi tantum pecuniae, ut possim conflado eam, i habere pondus meum, tamen possum dicere, in cur tu non confles Ego non cogor esse minister tuus&c. per I.Paulus.in D.desolui Bart. in fi.hic idicit ista valere, quando consuetudo est in con- trarium, All .glo.int. Si quis argentum. C. de ldonat. Sed ista consuetudo huc non pertinet. Dominus Zac meminit alterius consuetudinis Germaniae nostrae, quando scilicet debeo alicui
ein pfundi vfenning tum possum isti res
dere pecuniam in numero: Verum nec ista con-
suetudo facit. Quia etsi dicimus Vrbindivstilliinue tamen ista pecunia non ponder
tur, sed numeratur: Ego credo nullam extare consuetudinem,quae veli t,qubd si accepi argentum ad pondus, possim reddere pecuniam ad
Sequitur alia quaestio,quae non habet difficul
tatem, uti licet videre in glo. Bart. tantum circa iliana notat qubd Accur. accipit argen tu pro p cunia. Uos videte ex communi usu,qubdarge tum etiam accipitur pro pecunia, & Galli etiam argentum vocant pecuniam. Hinc argentarios quoque vocamus, qui rem pecuniariam tractat.' Dominus Zacponit hic elegantem quaest. emodo inum abs te tot libris argenti,qqxxitur,an sit
con tractus emptionis & venditionis3 Ei decidit ipse singulariter, quod sit emptio & venditio. ri Et declarat i nouo modo , g. Item pretium I. de empl. & vend. quod emptio dc. venditio se
128쪽
siti quenter quidem per numeratam pecuniam, quandoque tamen etiam per ponderatam fiat, est recomprobat decisionem per exempla ex veteri Testamento desumpta. Pro hac Za' decisionei es nabetis etiam tex. in princ. i. de Testa.ubi dici- ω- turde Testamento,qubd fiebat per aes&libram. ii E Verum quid erit cirra istam decisionem nobis; si dicendum Breuiter ego puto distinguendum iis domo argentum inibrme ad , ci pondus,& tunc non est emptio & venditio: autis damus argetum signatum ad pondus,&tunc estis emptio de vendi tio,& sic loquu tur exempla Z .i, te .in princ. i.de Testamentis
illi, sequitur nunc alia& iv quaestio,Quaerit igia, 'Accurs si dedero tibi librum ad pondus, vese reddas mihi librum tanti ponderis, nunquid
i hoc casu dicimus contraxisse mutuum 3 Et respondet,qubdnon: quamuis enim ponderetur liber, tamen non est res , in qua ponderetur&consistit mutuum. Nam ad contractum mu-M tui requiruntur iv. ut per ipsum Accurs. Circa hanc quaest.& maxime circa i v.ista requisita DD. nostri admodum intricate loquuntur. Vos primum ex astaq. notate,quod in libris,s 73pis ovibus& simil. rebus licet detur ad polidus vel ad numerum, mutui dario non consistit. Hanctis decisionem gl. quoad libros Lud.Dec. Alc.¬e nulli alij limitant: Dicunt enim quod cum ho- 'e die habeamus libros impressos, & sic similes, quod possint dari ad pondus,&sic libris contrahi mutuum. Sed tanaen mihi videtur reuera in die istis non consstere mutuum: Licet enim sint similes, tamen non solent dari ad pondus;S sic λ: ι' militudo ista non sufficit, nam eadem etiam in
ior ovibus ae similibus rebus considerari posset.
129쪽
3 secundo habetis, qubd t iv. requiruntur' mutuum; ista requis taut melius
bemus praemittere generale quanda contra tex.nostrum.Dicitur InteX. nostro,quod mutuum consistat in reb.quae numero, pondere vel mensura constant:nunc si hoc veru est, viditur oes res Ha mutuum venire posse: Nulla enim res est,quae numerari, vel poderari,vel mesurari non por sit. Hanc obiectionem voluituere,dices qubd omnes res poderari, numerari, - mesurarive queant,non tamen in omnib. consi
mutuari potest,requirantur Iv.de quibus nos ox
quin natura,id est,ut res ad hoc sit in Inta; Bar. circa hoc, el. hanc reiicit, sed tamen DD. Barta hanc reprobationem nihili faciundi Mihi vidr ut A cIr.recte sensisse, sed non recte expressita
se Credo enim quod voluerit dicere, naturam, hoc est, proprietate rerum apta ad numeranduis ponderandum vel mensurandum . quiri; Ista autem proprietas aliquando per psam naturam Uta est,ut oua a natura sunt apta, Vt numerentur: Aliquando opus estuara industria hominum,ut vinum a natura nota est aptum ut mensuretur,verum opus est,Vt Prisus ex uuis extorqueatur.
Sectindu requisitum est, consuetudo; Hanc Accurs. nullo verbo explicat. Bart. eam duplici ter intelligit. primo ut res consuetae sin mi P re iunctio ni in eodem genere: Secundo Vt co suetae sint mutuo dare; sed hanc ipse reprobat;Misquuntur Bart.&caeteri DP. Verum credo curs de neuti a consuetudine haec sensille , isa PQtius
130쪽
hotliis de consuetudine numerandi, mensuranadi, vel ponderandi: & hoc apparet ex quaest quet
praemiua est. Tertiu requisitum est aptitudo. DD. nostri co- fundunt aptitudinem cum natura.Ego arbitror; quod melius dixisset Accurs .aptationem requiri, qualia aptitudinem: oportet enim in mutuo rem aptare ad numerum, mensuram, vel pond. T lium &vltimum est actus. Actum dicit hie Accurs. ipsam numerationem, ponderationem, seu mensuratione in , per tex. in princ. I. Quib-mo. reconi.Oblig. Sed quod imo actus non requiratur in mutuo, videtur probari in L Certi eondictio. g. fin. in D. eod. Sed vos respondet
quod ibi processitaetus,&scibi est quod a qui-polIens, per quod res designatur. Dicet autem aliquis,hoc stante, exemplum ingl. nostra, non erit congruum: Dicit enim Accurs. qu bd quado dedero tibi pecunia in sacco, no numerata ut tutantundem reddas, isto casu non erit mutuum. Nonne per dictionem,t tantuudem, designatur et quantitas 3 Verum est,&ideo Bart. ponendo idoexemplum,dixit, non ut tantundem reddas, sed
ut eandem reddas: Ideoq; etiam antiqui DD. illi, Cy. & Pet. reprobant hic gl. exemplum, nisi forte, tatundem, intelligeretur, id est ut aliuni saccum cum pecunia reddas. Sequitur utima quaritio; An videlicet in pane et conitat mutuum 3 Accurs. dicit,qubd non; Bar. 7
tenet contrarium. Breuiter, qui fueri in tanta Bart. fere omnessecuti sunt Accurs&gl.qui v rb post Bar. fuerunt, omnes tenuerunt cum Baltaru horum opinio mihi etiam verior videtur habetis pro hac tex .clarum in Evangelio Luc.via