Triga opusculorum criticorum rariorum in quibus multa veterum auctorum loca explicantur, iluustrantur, & emendantur ..

발행: 1755년

분량: 552페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

CAPUT XXIV.

Ciceronis locus restitutus.

Unum verbum additum instaurat locum defectum in II. actione in Verrem. lib. I. cap. 6o. J Petita multa esta dissum Praetorem a O. Opimio: qui adductus es in judicium, verbo, quod cum eqset Tribunus plebis intercessi set contra legem Corneliam, in Tribunatu dixisset contra alicujus hominis nobilis voluntatem. de ergo, re, Vel reuera: sic, verbo quod cum esset Trib., intercessisset contra legem Corneliam: revera , quod in Tribunatu dixisset contra alicujus hominis nobilis voluntatem.

CAPUT. XXV. Husdem alter locus emendatuS. Sunt apud Ciceronem permulti loci integri sani-

- que, qui tamen manci corruptique censentur: maxime ob hanc caussam , quod male verba interpuncta sunt. Ex multis quos nos aliter distinximus, atque antea habebantur, hic unum apponere est

Visum ex Bruto. cap. 72. qui nunc sic ubique scribitur: Nec id solum domotica consuetudine, ut d dum de Laeliorum Muciorum familiis audiebamus: sed quamquam id quoque credo fuisse , tamen ut esset perfecta illa hene loquendi laus, multis litteris, iis quidem reconditis θ' exquisitis, summoquestudio θ' diligentia es consecutus. Ego vero se dispono : Nec id solum domestica consuetudine , ut dudum de Laeliorum S Muciorum familiis audiebamus : sed quamquam id quoque credo fuisse tamen , ut perfecta esset illa bene lo-

132쪽

ANNOTATIONES. CAp. XXVI. Iga quendi laus, multis litteris, S iis quidem recondiatis , et exquistis ; summoque studio S diligentia es

consecutus.

Horatii locus expositus.J

ortat tergeminis tollere honoribus. Inquirunt omnes interpretes cum Veteres, curn novi, quinam sint tergemini honores. nec adhuc quisquam mihi satis suam sententiam probat. Ego tergminos eXpono multos, aut maX1mos, eX consuetudine linguae non solum Latinae , sed etiam Graecae. 'Quippe apud Plautum faulul. M. I. R. 4. G. 47.J trifurcifer, & trifur est pro eo, quod est insignis ac magnus furcifer, ac fur. sic triven sca apud eundem Nacch M. 4o R. 7. G. IS. pro magna & insigni venefica. S triparcus Pers

. 2. yc. 3. G. 14.J pro tenacissimo atque arido, summeque avaro.' Apud Graecos , minime barbarus est; qui quoque dicunt auctore Apione apud Suidam , in voe.J S Eust thio in Homer. Iliad. ξ. πολλῆς καὶ , id est valde spectatu digna. decumanus ac maximus fluctus est apud Platonem V de Repub. libro. ejusmodi seXcenta quivis reperiet B τρDrο- θητος, τρίδουλος, τριπρατος, τριημαίρων sa), quemas modum nos quoque ter beatum ac felicem aliquem

ta Seeutus sum ipsus Matii editionem, licet verba α τρωρατος quid velint , nesciam.

133쪽

Dares Phrmius , F Dictes Cretensis emendati : Virgilii locus expositGL

c orruptus est locus apud Daretem Phrygium in catalogo auxiliariorum , qui Priamo adven runt , qui tamen parvo negocio purgatur. Dar tis haec sunt verba. cap. 28.J De Larsea Hippotho

e' 'laeus. Homeri Versus sunt.

Dictes autem lib. II. cap. 33.J Dein Hippothous 'Dei ex Larissa Pelasgidarum. quibus tamen in Verbis , si Homerum sequamur, non P'laei legendum est, sed, S 'laeus: hoc modo. Dein Hippothous Cy Pylaeus ex Larissa Pelasgidarum b). Atque hi duces sunt, & hi Pelasgi, de quibus intelligit Dido sine dubio apud Virgilium, cum ait lib. I. Aeneia

- Tempore jam ex illo casus mihi cognitus urbis Trojanae, nomenque tuum, regesque Pelasgi. sui Pelasgi in Asia, non in Europa fuere. & Cilicibus Troadem habitantibus finitimi fuere, SPriamo opem tulerunt, auctore Strabone lib. v.

quae sa) In quibusdam editionibus legitur: Hippothous is cope suae. ibi Sic etiam hunc locum restituendum censuit Obrechisa

134쪽

ANNOTATIONES. CAP. XXVIII. 12 quae postea Ionia dicta est, olim Homeri tempori

bus Pelasgiam esse appellatam eum vicinis insulis fadeo ut Lesbus etiam in Ρelasgis esset. Addit praeterea idem Strabo lib. XIV. pag. 99S. J Asianos Omnes Cheronesi, id est Asiae minoris, quae ab Isseo sinu ad Sinopem in Ponto protenditur, socios Trojanorum fuisse.

Ciceronis octas purgam .

Libro tr. de Oratore cap.52.J haec verba leguntur:

Invident autem homines maxime paribus aut injerioribus, cum se relictos sentisint, illos autem dolent evolase. sed etiam superioribus invidetur saepe vehementer. Invidia omnino non est: in inferiores. Id certiuέ est, quam ut probandum sit. Est enim invidia, aegritudo ex secunda alicujus paris fortuna , S in eum dumtaxat, cujus sunt res felices, atque etiam meliores nostris. Ergo non invidetur inferioribus. Itaque confitendum est, maculam occupasse Ciceronis locum , in illis verbis: aut inferioribus. quod fatis ipse Cicero innuit, eum statim subjungit. cum se relihos sentiunt. hic enim evidenter ostendit, inferioribus non invideri. Itaque existimo, vocem

hanc utramque: aut inferioribES: omnino vacare

Qui autem cupit pulchra, ct scitu digna intelligeredes natura Invidiae, praeter Aristat. lib. H. de arte Rhetor adeat Ρlutarchum, qui elegantissimum &doctissimum libellum conscripsit de disserentia odii& Invidiae. Et nos quaedam tetigimus in nostro compendio in artem Rhetoricam. Si quis in verbis Ciceronis, inferiores eXponat, qui aliquando inferiores fuerint, sed postea evolarint, dicet quidem

135쪽

dem aliquid , sed isti comprehendantur necesse en verbis, quae statim subsequuntur, quae haec sint: sed etiam superioribus invidetur saepe vehementer. .

Locus Diogenis Laertii defensus. Diogenes Cynicus , ut est apud Laertium fin

ejus vita sect. 24.J appellare solebat τούσδημαγωγους Οχλου διακονους. id est turbulentos oratores sic enim fere vertunt vulgi ministros. quo in loco nonnulli non διοικονους, sed διαγωγους eX ingenio legunt. Ego nihil mutandum censeo. Appellat enim Diogenes oratores servos populi: quod in concionibus populi auribus abblandirentur, universasque sententias suas non ad causam, sed ad studia vulgi, accommodarent, gratiae popularis emerendae caussa. & ut servi dominorum nutum, sic ipsi mores & voluntatem concionis semper intuerentur: loquerenturque non quae utilia & honesta judicarent, sed quae quemque libenter esse auditurum arbitrarentur. Qua in re insaniisse praeter ceteros

Ρericlem, servumque ut sic dicam maximum opuli fuisse tradit Aelianus de varia historia lib. Iv.

cap. IO.J Εἰτα ουκ ἔν του δημιου 'Αθηναι- θεραπευτικος. Ξανθίππου Περικλῆς ; εμοὶ μὲν δοκεῖ. οσάκις γουν ἔριελ λεν εἰή Hν ἐκκλησιαν παριεναι, ηυχετο μηδεν μυτω ρῆμα ἐπΠτολάσαι τοιουτον , οπερ ρυν εμελλεν ἐκτρα νειν τονδημον, προσαντες ἀυτω γενομενον, ἀβουλητον δοξαν.

Quemadmodum autem Diogenes Oratores vulgi ministros servosque ibi appellavit, id est διακονους, se alibi idem populum dixit dominum oratorum. Aelian. lib. IX. cap. I9. V. H. J ἡρι α ποτὲ Διογένης

136쪽

ANNOTATIONES. CAP. XXX. I 29

CAPUT XXX.

Probum falli. l

Ρrobus Grammaticus Inst. Gram lib. I.p. 2.Εdit. Pulschii. J S eum secuti tradunt, ae diphthongum sequente vocali brevi, cum non eXcluditur, prod Etam servari: ut eo versu Virgilii. ΓEcc x. V Ia.JUlla moram fecere, neque Aoniae Aganippe. Contra vero corripi, cum a longa vocali excipitur. ut apud eumdem. f Aen. III. U. 2II.JInfulae Ponto in magno: quas dira Celeno. Sed contra ejus sententiam testimonium dicunt apud eumdem Virgilium hi versus. Ecl. vir. G S3.JStant N juniperi, V casaneae hirsutae. Et f Georg. lib. I. G. 436.JGlauco, S Panopeae, N Inoo Melicertae. Namque in coistaneae diphthongus longa remanet sequente Vocali longa. contra m Panopeae, brevi sequente vocali, tamen diphthongus corripitur.

CAPUT XXXI. Ultimam in vocibus supernθ F infernθbrevem esse.

Versus est Horatii dimeter Iambicus Archil chius Hypercatalecticus, Ode ultima lib. II.

Superne nascunturque ι MA

I Quo

137쪽

Quo in loco pro superne nonnulli syllabae timentes Iuperna legendum scripserunt. quo modo S Virgialium asserunt posuisse. D Georg. lib. H. G 13 .J

Flos apprima tenaX. -

Pro apprime. quasi Vero eadem si huic adverbio superne , cum sipprime , docte , probe, & similibus, analogia. Falluntur hi. Namque quemadmodum ab in sime , egireme, intime, adverbiis nomina deducta sunt in mus, eatremus, intimuS, non contru, auctore Prisciano lib. XV. p. Io I 6.J sic itidem inferne, & superne dicendum est esse originem: unde infernus & supernus nascantur, non autem Contra. Ultimam porro habere breVem hanc utramque Vocem inferne S si perne, praeter Horatii testimonium, . probant etiam eXempla aliquot Lucretii, cujus est versus lib. IV. DUM I.JRemorum recta es, S recta superne guberna.

Terra superne tremit magnis concussa ruinis.

Ducer yrte Deos manes inferne reamur.

superne timent, metuunt inferue Ca rnas.

CAPUT XXXII.

Ciceronis locus resi Iutus. Nullo modo extorqueri mihi potest, quin suspi

cer , in Verbo Leonaticum , quod est apud Cic. III. de Natura Deorum cap. 19. ad mendum esse. Virorum fortium memoriam honore Deorum immorta silim consecratam. ob eam enim ipsamcaus

138쪽

eaussam Erichtheus Athenis , fliaeque ejus in numero Deorum sunt. Itemque. Lematicum est deluuhrum Athenis, quod Leocorion nominatur. . Quaeso, quod monstri est vox illa Leonaticum p At Leo. corion inquit Cic. nominatur Athenis, id est

Λεωκοριον. Latina porro quomodo Τ aut quid significat y Quoniam autem credendum est, Ciceronem voluisse Graecam vocemLatina oratione eXprimere, ct Λεωκόριον significat delubrum του Λεω κορων, id est: Leo stiarum, propterea pro Leonaticum, Leo nata

rum , diviso verbo legendum puto. Adducorque in hanc sententiam magis r quod quemadmodum meminit Cicero Erichthei, & ejus natarum , sic Leo est autem Λεω genitivus Graecus Atticus ct filiarum ejus debuit meminisse. sic igitur legor Ob eam eniim ipsam caussam Erichtheus Athenis , slia

que ejus in numero Deorum sunt. Itemque Leo natarum est delubrum Athenis, quod Leocorion nominatur. quam suspicionem meam, atque adeo sententiam ,

persuadeo mihi, doctis omnibus probatum iri a . Quod vero Cic. delubrum dixit, Aelianus de Varia historia lib. XII. cap. 28. J-, Suidas ηραῖον indictione Λεωκοριον vocant. historiamque & nomina puellarum tradunt. & Diod. Siculus lib. xv II. Hujus fani meminit quoque Thucydides lib.

I. scap. S. p. 13.J SHegesias apud Strab. lib. IX.

. ta G. canterus Lect. Merari Lib. v. eap. 38. eonjiciebat Leontium vel Leonticum et sed haec ejus conJectura meritot displicuit Dasisio in notis ad hunc Ciceronis locum. Is au tem vulgatam scriptusam retinendam censet, & vocem Leoismaticum a Cicerone confictam putat , ut Graecum exprimeret. Mihi vero valde placet Matii correctio, cui praeter D. Lambinum consentit quoque Vir Eruditiss. P. Le pardus Emεπdat. Lib. xIX. cap. 23.

139쪽

Leonis filiarum, atque etiam Erichthei , quae Hyantides fuerunt appellatae, historiam tangit D mosthenes in laudatione sinebri Atheniensium. p. 2 l. inm. M. Francos 16 .J

CAPUT XXXIII.

Feneratores cur boni dicantur. χbpu. a i

Cur Plautus & Cicero feneratores h ius viros appellant 7 neque enim mihi persuadeo, uti risionem putem. An, quemadmodum opes S D tunae, hona vocantur, sic feneratores, quod Opu-Ienti sint, honos vocaverunt 8 An allusum est ad VO-Cem χρηςους propter Vicinitatem similitudinem ique, quae est inter qui sunt feneratores, ct χρπους, qui sunt optimi Τ Plauti haec sunt verba in Curgulione. O . IV. R. I. Vs. 14.J In foro infimo boni homines atque dites ambulant. Cicero ad Att. lib. IX. Epis. 12. Viri boni usuras perscribunt. Idem Officiorum II. ad sinem. Sed de hoc toto genere , de quaerenda , de collocanda pecunia , etiam de utenda commodius a quibusdam optimis viris ad m=dium Panum januae sedentibus , quam ab ullis philosophis ulla in schola disputatur. Neque solum seneratores honi, sed omnino divites, S qui comstitutis rebus bene sunt, honi appellantur. Cic. vltima ad Brut. 'sola. prope sn. Obdurescunt al. obsurdescunt enim magis quotidie boni viri ad vocem tributi. autem modo feneratorem , modo debitorem significat. Sed ut suum cuique

140쪽

Confiteamur, apponamus Verba Scholiastae Aristo'. in Ranis in Nubib. V. 'Aρις οφώης τολ

τοῖς αυτου ποιημασι κατα την συνηθειαν τους

monendus est lector, priora Phocylidae carmina apud hunc interpretem perturbata corruptaque esse. neque in Paraenesii Phocylidae legi a) , quae quidem nunc circumfertur, cum posteriore loco citatus versus integer sit, & in illius libello legatur.

CAPUT XXXIV. Silii Italici versus declaratus N emendat AG Ciceronis loca exposita.

Sospita Iuno Lanuvii sanctissime colebatur. Cic. pro Murena. cap. ulr.J Nolite a sacris patriis Punonis Sospitae , cui omnes Consules facere ne

a Verum est hos versus in νουθετικω, quod sub Phoeylidis nomine legimus , non reperiri. Et plura sunt, quae Veteres ex Phocylide protulerunt, ibi non invenienda. Atquα hanc ob causam , ut & ob argumentum stilum quee hujus admonitorii, Christiani potius aut Judaei hominis, quam Ethnio ei , non male censuisse videntur Viri Doctissimi, Jos. Sea- ger , T. Vossius aliique, spurium esse illud νευΘετικοη , a que conrictum , licet refragetur Eruditiss. 1. A. Fabricius nibI. Grac. Lib. I r. cap. D. Interim illud notandum, integrum fere hoc scholium in Lexicon suum transtulisse Suidam tu Foc. χρησει. ubi tamen Phooylidis versus aeque corrupti

SEARCH

MENU NAVIGATION