장음표시 사용
161쪽
Ridentium. ' i Panterarum . Psittacorum. Gruum.
Corvorum Cornicari Crepare Crocare Crocire Crocitare Cucubare Cuculare Cucurrire
Desticare Dintrire Drensare Felire mere Follicare
Fringutire Fringillae avis. Gallulascere '' Pubescentium.
Gallorum. Soricum. Mustelarum. Cygnorum: a Bardorum.
Aquae ab ejus rei simili sonitu.
: Lignorum. Leonum. & a vocis similitudine. Dentium collisorum.
162쪽
Palumborum. S a vocis similirudine Columborum. i
Catulorum. Corvorum ' onagrorum.
Gallinarum incubaturarum Oris. - Ciconiarum. . . b . . Gallinarum, cum cantant. νAnserum . ν Grillorum. Anserum .
Porcorum, Equorum. Canum rabientium. Milvorum, cum vocem emittunt. ICitharoedorum summisse canentium, dum aptant S intendunt chordas. Rusticorum. Infantium, cum mammam renuunt. Canum Milvorum. . Caprarum. Palumborum.
Crispantium vocem in canendo. Murum. Acredularum. am Gannire Garire Gemere
Glotorare Gracillare Gratitare
Hinnire &Hinnilitare Hirrire Iugere Iubilare
163쪽
Mugire Vitulorum. Murmurare Murmurari Aquarum leniter in decurrendo stre- Murmurillare pentium. ι . Hominum occulte quid &pressa voce loquentium , quod celatum
Majoris soni, proximi ad tumultum. Hircorum. Loquentium tirade. Canum odorandis vestigiis leviter Camelorum . gannientium Ranarum. Asellorum4 Lyncum
Infantium edentium Infantium parentes appellantium. Infantium patres appotantium.
Plorantium Oscorum lingua. Gallinarum. . 'Accipitrum Musare Murmurare
Pipilare Pappare Papisiare Parata Pipare
Pisitare Plausitare Pulpare Pupillare ,
Pullorum. Passerum Passerum. Pullorum Passerum. Sturnorum. Palumbium. Vulturum. Pavonum Avium. Verrium.
164쪽
ANNOTATIONES. CAP. XLVII. IvuaeritMς ζse Urbieolarum sive Urbanorum
Singultire Gallinarum ducentium pullos. Sclopus
Metallorum ignitorum, dum in aqua refrigerantur. I JAsono vocis. Summisse loquentium. Ictus, id est, sonus ex ictu . Tubarum.
Μetallorum, dum probantur pulsu.
165쪽
Tont risiare Murmurantium summisse, & que
'erdicum. Vespertilionum Turdorum. Turturum. Palumborum 'Columborum-
A. vocalis in vocativis quinta sit. . . Quoniam apud Poetas varie positas esse ultima
vocativorum primae declinationis in a e euntium, in illis dumtaxat nominibus, quae vel Graeca sunt, vel ad Graecorum formam sunt constituta, saepe invenimus, propterea danda est ratio, quare hic brevem, ibi vero longam Poetae eamdem syllabam collocenti ne licentiae esse id ubtiam
166쪽
, ANNOTATIONES. CV. XLVIII. uo
167쪽
Non Libyae ,' non ante Tyro despectur Iarbar. Propert. lib. II. Eleg. II.J Non ita Dardanio gavisis Atrida triumpho est. Claudianus in Panegyrico iis Stiliconem. lib. Iri.
Ditisat rutilo quidquid Mida tangeret auro. Fabius quoque lib. I. cap. 9. antiquos testatur omnia nomina a Graecis versa in a, non in as extulisse: ut, Hermagora, Pelia, Aenea, Anchisa. quam doctrinam postea etiam Priscianus est secutus. Laemias ergo dicitur, Lae rtes, & Laerta. Atridas, A. trides , Atrida. de nominativis Laertes & Atridernon exspectat sat scio quisquam exempla. Quod Laerta & Atrida dicatur, probatum est auctoribus Propertio & Seneca. Laertas autem pro Laertes, ct Atridar pro Atrides eodem nominativo casu diei Doricorum est dialectus, ut admonuimus. Itaque apud Pindarum invenies ἐλλανοδι- , &νίδας , pro ελλανοδίκης & 'Αμφιτρυωνίδης. Ergo ab his nominativis in as, vocativi in a, longum eX- eunt. Cum vero vocativi breves. erunt, eorum Origo erunt nominativi in a. Nam nominativos in es, mittere Vocativum in e longum, ut in b, ses, Anchise, ne admonendum quidem est. Atque longorum vocativorum haec sunt, quae nunc sue currunt eΚempla. Ennius apud Cicer. II. de Divinatione. cap. 56.J Aio te Aeacida Romanos vinceri
Felix Aeacida, cui tali contigit ore. Idem eodem lib. Ouam te Dardanida pulcherrime, mente serena.
Virg. 111. Aeneid. lG. 473.J Conjugis Ancbisa Veneris dignate superbo.
A nominativis Aeacidas, Dardanidai , Anchises.
168쪽
ANNOTATIONES. C p. XLIX. I6t servius quidem in versu Virgilii agnoscit Anchisa
non esse vocativum Latinum: & recte quidem sem. tit. sed non belle se inde explicat. Atque haec devocativorum extremis syllabis longis. sequentia exempla ad breves pertinent. Horat. Serm. ilib. II. sui. I. V. 187.J
Ne quis humase velit inacem Atrida vetas cur pSeneca in Agamemnone. O . 933-JAggrediar: te Oresta furabor libens.
Martialis I. Tereos, aut coenam crude ThFesta tuam.
A nominativis Atrida, Oresta, T sa. Iam Aeolico , Boeotico, & Thessalico more nominativos hujusmodi prolatos esse a Poetis , similes scilicet vocativis, notissimum est. Itaque saepissime est
brevi. qualis etiam est in vocativis. Itaque Oresta& Thresa apud Senecam & Martialem, etiam di ci possent esse vocativi Graeci.
CAPUT XLIX. Abii S Virgilii locus restitutus.
Audax fortasse, ae temerarius videar, qui in scirpo nodum quaeram: & de quo omnes securi in utramvis aurem dormiant, ego solus ambigam: immo haud dubitem aliam ab ea, quae multis jam saeculis in Virgiliano versu est, lectionem invehere. Versus de quo loquor , hic est lib. XI. svf. 4. OS.J . .
Vel cum se pavidum contra mea jurgia snguiniscis scelunHic si dicam, pro mea, mis legendum, exsibila L bunt
169쪽
bunt multi statim, sat scio. Sed fortasse acquiescent, aut etiam plausu eXcipient, cum intellex rint, qua semita in hanc viam venerim. Adducor autem duobus Fabii Quinctiliani' locis, ut hie legendum, mis, contendam. Prior est lib. VIII. cap. 3. sic : Cum snt caetem verbo proprio , Acts, trallata se propriis dignitatem dat antiquitas. Nam Ganctioremo' magis admirabilem faciunt orationem , quibus non quilibet fuerat usurus. eoque ornamento acerrimi judicii
P. Virgilius unice est usus. Olli enim, θ' quianam, S mis, S pone pellucent, N Upergunt illam, quae etiam in picturis est gratissima, vetustatis inimitabilem
arti auctoritatem. His verbis Fabius Virgilium usum esse indicat vocibus illis vetustis, olli, quianam, misi& pone. Erroraeus in Virgilium , in Indice invoc. olli, & quianamJ Verba Fabii corrumpit legens pro mis , mi. quasi Vero mi antiqua vox sit,& non usitata tam Poetis Epicis, quam Comicis ,& reliquis. immo in Epistolarum ad Atticum ar- chetypis unt semper mi pro mihi legi. ut si leam millies legi apud Cic. mi Attice, mi V mni, & similia. Ac trium illarum, olli, quic-nam, o pone, exempla nemo sane desiderat. Si quis tamen expectet, haec sunto. Aeneid. I. U. 258.J . . Olli subridens bominum sator atque Deorum.
Aeneid. V. G. 13.J Heu, quianam tanti cinxerunt aethera nimbi. 'sAeneid. II. G72S.J . Pone subit conjux. ferimur per opaca locorum. Mis vero ubi sit usus Virgilius, nullus ejus reperitur versus. Itaque recte hic a me reponi tamquam postliminio restitutam vocem alter locus Fabii t itatur lib. IX. cap. 3. Alia commentatio vetustatis: cujur simator unice Virgilius fuit, - - -
170쪽
1I eum δε pavidum eontra mea jurgia fuit.
quaenam quaeso vetustas in hoc versu est, si sielegas ' ergo antiquum illum casum, mis, repone ro mea: ct Vetustatem venustam ct commendabia em , antea loco supra citato ab eodem Fabio observatam statim agnosces. Non me latet Budaeum virum doctum in Comment. linguae Graecae ΓΜg. Io34. Ed. R. Stephani J male habere Fabium in hoc loco. Credidit quippe Budaeus, Fabium an liquitatem annotare in prima voce versus Virgili ni , quae est, ni in quo sane verbo vetustas nulla est, ut idem probat Budaeus. Sed certe Fabius , auis, vocabulum intelligebat: ut ex priore Fabii lc-co evidenter constat. quae VOX Mis omnino, eX-
puncta illa altera. subdititia, apud Fabium atque Virgilium in suum locum S postessionem quibusvis interdictis est restituenda.
Robii locus purgatus. Idem a calumnia defensus. Fabii locus est corruptus lib. vi. cap. 3. Salsum hi
consuetudine pro ridiculo tantum accipimus. nat
ra non utique hoc es. quamquam hy ridicula oporteat se salsa. Nam N Cicero omne quod falsum si, aloes Atticorum. quia sunt marime ad risumi compositi Catullus cum dicit L Nulla in tam magno es corpore mica salis. non dicis, nihil is eorpore ejus se ridiculum. Ialsum kitur erit, quod non erit infusum. Vult his verbis probare Fabius, salsum, proprie & sua natura non ridiculum significare. affertque verba Ciceronis &Catulli. quorum neuter salsam pro ridiculo posuit.