장음표시 사용
251쪽
I res porro hoc enim sit parergon fuere Aulonis nomine urbes. Una in Peloponneso , audi re Pausania Messeniacis cap. vlt.J. Altera in Dalmatis: ex cujus & Apolloniae ruinis coaluit, quae nunc Vallonia dicitur. Tertia in Italiae Μ, gna Graecia: quam Virgilius, Servius, & Horatius Caulonem, Pausanias Eliacis II. cap. LII. pag. 439.J Cauloniam Vocant. dicitque idem Pausanias, huc deductam fuisse coloniam ab Achaeis bello Pyrrhi, id est, Tarento everso. Strabo lib. VI. pag. 4o1.J Post Sagram inquit Caulonia extat, trius Aulonia dicta. ut sive Aulon, sive Caulon apud Horatium legas, utrumque justa reprehensione carere possit & debeat. Ennius , ut est apud Varronem lib. VI. pag. 72. EL Stephan. J idem fecit. Subulo snitimas propter astabat aquay. Et haec hactenus, quantum quidem ad duas liquidas , S ad mutas duas, sive semivocalem S mutam pertinet. Quod vero liquida praecedens mutam sibi eamdem potestatem Vindicet, ut praecedenti Voca. Il bressi nullum tempus acquirat, haec, quae statim asserentur, eXempla probant. Homer. Iliad.
'Aλλ' ἐγω ουδέν σε κακον , κώ δέ κεν αλλον.
ubi ξω κακον, dactylus est, licet sequatur κ. Dionysus de Situ orbis. G. 9Iψ-JΚαὶ Τριπολιν λιπαρην, 'ορθωσίδα', Mτε. . tibi media syllaba 'in Mαρανθον corripitur. Homer.
in quo versu prima in Voce 'Aμφίονα , brevis eta
252쪽
tribus sequentibus consonantibus in-οι, nihil primam brevem praecedentem Vocalem juvantibus. Idem YXII. ejusdem operis. U. 84. J
Ubi et sequente et posteriorem corripit. est enim dactyli tertia. Orpheus Argonaul. Dy. 86.J
media in verbo αταρπους correpta a . Atque in universis his mutam liquida antecedit.
Cotiso Daciae Rex. Galbam Sulpiciae gentis . . fuisse nou Sergiae. Tiacitus emendatus.
DRciae, quae nunc eX magna parte Transiis. nia appellatur, Rex fuit Cotiso: quem Cornelius Lentulus Augusti legatus in Pannonia profligaVit. auctores Eutropius, Florus, Paterculus. De hoc Cotisone intelligit Horatius eo carmine. lib. 111. Od. VIII. U. 18.J Occidit Daci Cotisonis agmen. Dio aliquot locis lib. XXXVII. pag. 53. C. lib. XXXIX. pag. 94. E. & Ι2o. J Galbae mentionem faciens
vi sequutus hie sum , ut & alibi semper, ubi causae mois mentum inde pendebat, scripturam, quam Matius in citanis dis veterum Auctorum testimoniis usurpat. Interim heic lo- ei monendum puto , plurimos ex Arato, Homero , Dionyso Perlegete, Orpheo, &c. prolatos hoc capite versus in hodiernis , & melioribus illorum auctorum editionibus aliter legi , & ita quidem , ut parum ex iis probari possit, quod volebat Matius. Atque id unicuique conferenti facile paleis bit. Nobis enim per singula ire, non vacat.
253쪽
Seruium Galbam eum appellat. recte. Serviui mini, frequentissimum fuit Sulpiciorum, & praesertim albarum praenomen, Ityque apud eumdem Dionem inscite saciunt, qui exp*ncto legitimo Servii praenomine, substituunt ejus loco Sergium. quod praenomen non est, sed gentile nomen, ex qua gente etiam fuit Catilina, Galbae vero ex Sulpiciorum gente fuerunt, non Sergia, testibus lapidibus Capitolinis, Suetonio sis Galba cop. 3.J S A relio Victore de Caesari cap. 6.J, librisque minurscriptis , inprimisque Caesaris. apud quem initio III. Commen . Servium Galbam, non Sergium t gimus. Itaque apud Cornelium Tacitum lib. Xum,fHistor. lib. II. cap. 8 J locus ad hanc eamdem raditionem est corrigendus. ubi Othonem sic inducit joquentem. Satis sibi nominis, satis posteris suis nobilitatis quaestum. post Iulior, Claudior, Servior ' enim tegenium, non Sergios, A modo Tacitum ab nota ignorantiae vindicatum volumus se primum in familiam nomen imperii tulisse. At, dicet ali, quis, Tacitus superiores Imperatores nomine genrtilicio indicavit.' C. Caesarem & Augustum y liis , Tiberium & reliquos tres Claudios appellando. Cur & de Galba intelligens non Sulpicios dixit po- ris, quam Servissy id est, cur potiorem habuit ra, tionem praenominis in Galba significando , quam gentilis nominis ' respondeo, notior fuit praenomine Galba, quam nomine, sciiptoresque eum, gentis nodimine suppresso, Servium Galbam dicunt. Etenim
nonnulli fuerunt cognominibus notiores. quale
fuere Quinctilius Varus, Claudius Drusus, Aemi, lius Lepidus. Itaque Lepidianas ferias legimu episeois I. ad Atticum tib. xvI. Drusanam fossam
254쪽
Latinos. quam Graecos. Alii nominibus. ut Pompeius, Clodius, Lollius. propterea ut de postr mo tantum exemplum petam) Tacitus lib. I. fAn. nai. cap. Io.J Lollimas clades nominat eodem loco, quo Varianas. has ab cognomine, illas ab nomine. Alios praenomina reddebant notiores. ut Appium ejus, quem modo nominavi, fratrem. Itaque de utroque saepe scribens Cicero, raro altiter hunc quam Clodium, illum quam Appium v Cat. quam rationem respiciens, ad eumdem Ap. pium Pulchrum scribens lib. II. D. adfamiL D. 7. J ab Appio Appietatem quasi familiae nominationem deduxit his verbis. Ullam Appietatem, aut Lentulitatem , valere apud me plus existimas p Otho ipse, qui fuit ex gente Salvia, cujusque sunt verba, quae supra attulimus ex Tacito, insignior fuit cognomine quam nomine. & ob hanc caussam discit se nomen imperii tulisse in familiam suam, non in gentem. fuit enim gente ut diximus Salvius, samilia Otho. cosnomen autem familiam, nomen vero gentem respicit.
CAPUT C. Brasiea. Rhaphanus. Ciceronis Deus deseu, sis. S locus Horatii expositus.
Graeci interdum appellatione Rhaphani cram-ben intelligunt. iidem contra nonnumquam Cramben , id est Brasicam pro Rhaphano accipiunt. afferrem locos nobilissimorum auctorum, qui id fecerunt, nisi id ab aliis etiam pridem esset observatum S traditum. Latini quoque a mulati consulto, an secus, non statuo sunt in
255쪽
hac vicissitudine Graecos , proculdubio enim apud Plinium lib. XVII. cap. 2o. quae lebuntur de antipathia Rhaphani cum vino & vitibus ad caules spectant. contra Cicero ΙΙ. de Nat. Deorum scap. 47 J Brasicam pro Rhaphano posuit in his verbis. Quin etiam vites ) a caulibus bra icisque, si prope satae sint, ut a pestiferis S nocentibus, refugere dicuntur. In quem locum scribentem in suis in eum librum annotationibus doctissimum virum memoria fefellit. cui, quod brasicae nomen haec enim sunt ejus verba Caules complectitur, ideo
legendum videtur pro a caulibus, a lauris. memoria inquam nil aliud eum fefellit. est enim vir plurimae non solum scriptionis, sed etiam lectionis, observationis, S doctrinae. Ego nihil mutem, nisi auctoribus vetustis scriptis libris.
Rhaphano Vero, cum proprie accipitur, non probrasica, eadem ne sit cum vitibus & vino antipathia, quae caulibus, Democrito ac Pythagorae considerandum & inquirendum relinquo. An vero brasicae nomen ex Graeca voce Cram. be, quae, ut dixi, modo caulem, modo rhaphanum apud Graecos exprimit, etiam Cicero securius adhibuerit, ego , qui cum omnibus antiquis , tum vero tanti viri manibus honorem habeo, non satis scio. nec si sciam, dicere ait
In epistolam Horatii de Arte Ponica OG 337. seM J in Annotationibus suis in Columellam Petrus Victorius & eum secuti, qui post eum scripsere in eundem poetam, docti viri exponunt illud, Quandoque, in Versibus, qui subjungentur, pro uandocumque , Vel, s quando. contrario omnino sensu, quam ego afferam, & quam Horatius,
ut opinor opinor enim, doctioribus judicium
256쪽
ANNO ΤΑΤΙΟΝΕ S. CAP. C. 2 relicturus) voluit significare. Sed versus Horatii
ut interpunguntur ac leguntur a Victorio cum ejus expositione sic habent. Sic mihi qui multum cest fit Choerilus ille, Quem his terque bonum cum risu miror: idem veIndignor quandoque bonus dormitat Homerius. uae enim polla res videtur, non suo loco p ta interpunctio corrumpit elegantissimum sensum , tantas tenebras ossundit, ut in eo loco explicam do plurimi nihil viderint: eaque doctum sessum, S magnum Homeri laudatorem , de principe ipso omnium poetarum dixisse crediderint , quae profecto numφuam somniavit. Quemadmodum enim I forte aliquid eruditum, elegansque protulit Choerilus malus poeta , ut portenti sinite dicit se Flaccus mirari: ita etiam aegre ferre ac stomachari, scubi negligemtior visus es Homerus, qui tamen excusatione non careat: opere enim in longo fas est obrepere somnum. m. Ego pace tua dicam Victori . numquam sensum hunc somniavit Horatius,
quem tu affers. immo , Ut horum Versuum sententia cum proxime antecedentibus concordet,
sie sunt interpungendi & explicandi , ut verbum hoc, indignor, ad superiora verba, non autem ad sequentia accommodetur. hoc modo.
Puem bis terque bonum cum risu miror, F idem
i hic consistendum est. deinde per subjectionem sequentia addantur, quasi aliquis Horatio seu re nimis agenti cum Choerilo objiciat: quid 'an non & Homerus interdum dormitat 7 non negem respondet objectioni Horatius) nonnumquam α Homerum dormitare. Verum opere in longo fas est obrepere somnum. Huncque esse germanum sensum verborum & mentis Hor
257쪽
lii multo ante vidit Fabius lib. X. cap. I.J his Verobis. Et labuntur aliquando, oneri cellant , S in . dulgent ingeniorum Iliorum voluptati, semper
intendunt animum. nonnumquam fatigantur. cum CLceroni dormitare Demosthenes , Horatio vera etiam Homerus uideatur. enim sunt, homines tamen.
quin ipse Horatius alibi , nempe ultima epistola lib. I. isi. 52.J clare pronunciat, & in Homero esse aliquid , quod reprehendi possit, cum discit :Tu nihil in magno doctus reprendis Homero pAtque per haec responsum est verbis illis Victorii. eaque doctum poetam S magnum Homeri lata torem de principe ipso omnium ponarum dixisse crediderint , quae profecto numquam somniavit. Quod vero verbum illud , Indignor, nullo modo ad Homericam virtutem referri possit, id est, non hunc sensum vere esse posse. ita miror cum risu Cho ritum , si quando bis terve bene dicit, sicut indignor , quotiescumque, sive si quando Hom rus dormitat, quasi dicat, numquam dormitat , Crgo non indignor. . ne ipse quidem Victorius ibit inficias, si modo in mentem revocando cogitabit vim verbi hujus Indignari. Quippe India gnari auctore S magistro Aristotele in libris is
Arte Rethorica est dolere, aegre ferre, stomachari ex indigni alicujus felici fortuna. non a tem ex calamitate. id est, Indignatio est aegrutudo in immerito felices, non in immerito infe- dices. Atque si is esset sensus, quem Victorius putavit, dixisset Horatius: Miseret si quando bonus Homerus dormitat: non autem, indignori quoniam calamitas esset Homerum labi & dormitare. S dolere damno alicujus immerentis est affectus misericordiae. quae quidem miserico
258쪽
dia, est aegritudo suscepta ex miseria alicujus immerito laborantis. Quae cum ita sint, fateamur aliter versus esse interpungendos, ct stabsum eorum hunc esse. Adeo malus est poeta Choerilus, ut si sorte bis terque bonus suerit, rideam admirans tamquam rem novam ct illi imusitatam. atque ego Idem indignor tam malo indigno poetae hanc felicitatem immerito contugisse, ut bis terque bonus fuerit. Et ecce splem dide apparet elucetque Vis S proprietas Verbi, indignor. scilicet in immerita felicitate Choerbli. Suo etiam sibi gladio confoditur Victorius , cum versum hunc in fine sic legit. Quem bis te
que bonum cum risu miror, idemque Indignor. nam si legendum sit, ut ipse scribit, idemque non autem , idem , fateatur necesse, Verbum , Indiagnor, ad superiora Verba, atque ad Choerilum referri, non adsequentia, nec ad Homerum peditinere. mensus enim stllabae prioris in verbo, Idem, cogit hunc ordinem esse. quem bonum bis terque cum risu miror, S indignor idem. id est eumdem Choerilum. brevitas enim syllabae prioris facit neutri generis esse. nam masculi. 'no genere longa est. Quod vero attinet ad ea verba , Cum risu inruris, doctissime dictum id est ab Horatio. risus enim ex admiratione rei inusitatae & novae oritur. sicuti quilibet cum fructu ct voluptate discet, qui doctissimum libellum Vincentii Madii, civis mei, de Ridiculii legeti quaedam vero esse in Homerico opere, quae ViX arisu reprehensioneve tue
mur, declarat illud totiens vel ad stomachum timculcatum , & a Μartiale pridem exagitatum, i lib. I. Epig. 43.J τον ἀπαμειβομενος. praeterea il
lam in Ulγsse viro vigilantissimo, providentita
259쪽
mo, de qui immortalitatem recusaverat, semel ut Ithacam patriam Videret, negligentiam securitatem & profundissimum soporem quis ferat gsuis ab absurditate defendat auctore Aristotele libro de Arte poetica ad finem nisi absurdum hoc aliis bonis poeta excellentissimus mitigana obscuravisset.
260쪽
hactenus a nullo tractata, aut non rectis
exposta explicantur; aut conrupta