Triga opusculorum criticorum rariorum in quibus multa veterum auctorum loca explicantur, iluustrantur, & emendantur ..

441쪽

Nam, quae integrae parti ad humores, atque ad rejectionem sanguinis, S ad profluvium menstruorum coercendum majores plerumque cucurbitae ad hibentur, fere dicuntur Mere. Haec vera esse Omnia, fatebuntur, quicumque medicorum libros consuluerint, & Plinium, ubicumque in hac senten tia scribit de Mandragora, Elleboro , Cucurbitisque his medicinalibus. Quod idem Lambinus scribit, cicutam immoderato frigore enecare, id negat ne mo : loqui tamen cum aliqua conrectione debuit iquoniam tantum abest, ut tota cicuta venenum sit, , ut etiam mensis adhibeatur. Audiamus Plinium x Iib. XXV. cap. 13. sic loquentem: Cicuta venenum es, publice Atheniensium poena invisa: ad multa tamen usus non omittendi: semen habet noxium e Caulis autem Ssiridis esur a plerisque is in patinis. Apulejus in . Oratione pro se priore. p. 33 I. EL Colvit.J Ut si helleborum , vel cicutam , vel succum papaveris emissem, item alia ejusmodi ἰ quorum moderatus usus salu- taris : sed commisio , vel quantitas noxia est. Ad quos autem usus sit opportuna , legatur Plinius idem pluribus in locis: brevitatis enim caussa huc ea non congerenda eXistimavi. Dioscorides quoque de ejus succo scribens lib. IV. cap. 77. Ed. δε- Ion. IS 29.J quantum ei tribuit 2

ala τὸν υγιαςιώ1ν-ξυρανθεν. Columella etiam lib. VII. cap. S. Cicutae succum viridis ad tollendam ovium scabriciem opportunum esse tradit. Ex his omnibus rationibus censeo , Horatium L hoc loco nomine cicutae potionem intelligere ex cicuta, temperata fortasse etiam mistura aliorum medicamentorum : cujusmodi ad varios usus complura legere est apud Plinium, ut diXi, atque alios. At cicuta venenum est: quasi pleraque medicamen

ta purgantia, Peregrina praesertim, nisi sint scien-

442쪽

6PINIONES. I iE. III. CAP. XXVI. ψ33

ter praeparata, S macerata, domitaque societate elementiorum medicamentorum, noXia perniciosaque non sint: quippe quae natura sua extergunt, exterunt, & rodunt. Itaque Homerus dixit Sapienterque 1'lato in Timaeo ad finem, fugitandas monet purgationes omnes non ne

νους, ούκ- φαρριοικειαις. Quid y si Cicutam hic apud Horatium accipiamus omnino pro Vendino Τ interpretemurque 2 Non omnes Cicutae, non omnia Aconita, non omnia toΣica mihi poterunt etiam enecando eripere, quin

Melius dormire putem , quam scribere versus 'Fuit, cum aliquando putarim, nomine Cicu;ae poetam intelligere Crunos, sive Siphones sie enim Columella lib. IX. cap. 14, vocat) id est fistulas : quibus clysteres per anum in intestina induntur: eluunturque eadem intestina : alvusque exoneratur S purgatur. Cicutae enim nomine etiam intern9- ,

dium significari in omnibus geniculatis stirpibus, quae concavae sunt & vacuae, cujusmodi est Cicuta ipsa , frumenti calamus, arundines, ct alia simi, lia, satis nos docet Virgilius, eum inquit Ecl. II.

o mihi di paribus septem compacta Cicutis .

Glossarium quoque sic exponit: 'Αυλος ἀπὸ καλιά-μο o. cicuta. ut apud Virgilium verius sit intelligere de omni ealamo potius, quam de Cicutae ca

443쪽

videtur adpellare eX internodiis arundinum comfectas esse credibile est. Immo hodie quoque tenuis plebecula utitur his ipsis arundinum internodiis pro aereis Siphonibus, superimposita cava perforata scutella, ad jus decoctum Clysteris capiendum , inserto in ima arundine calamo pennae anserinae aut olorinae, similitudine inversi colli & rostri Gruis. Atque de Cicuta hactenus. Admonet

me diphthongus illa in vocibus Si ia & muria, ut de ratione scribendi S pronunciandi eas Latine

hic aliquid dicam. Scribendam atque enunciandam utramque vocalem in diphthongis Latinia eL se , res est satis jam constituta & nota: et si plerique omnes contenti scientia rationis, Vulgus proferendo sequimur. Diximus Lambinum non debuisse scuam scribere, si κυῖαν Voluit eXprimere. Hoc jam dubitationem non habet. Quomodo autem

subjunctivas vocales diphthongi oporteat disponii in scribendo & pronunciando, fortasse inter omnes

non convenit. Sunt nonnulli eX antiquis Grammaticis , qui το ἰωτοι diphthongi in Harpria & similibus Censuerunt a praecedente vocali distrahi, & cum sequente vocali conjungi debere hoc modo: Harn, ia. Mihi aliter videtur. Caussae, quae ad id censendum movent, hae sunt. Ut in reliquis diphthongis Graecis , cum Latine scribuntur, subjunctiva vocalis subjunctiva manet, sic etiam in hac diphthongo τὸ ἰωτοι adhaerebit praepositivae suae : ut pari jure sit cum reliquis : scribeturque Sic3i, a, & Harpyi, a. Praeterea αι diphthongus Graeca, Latine scripta, semper perseverat esse το aer siquidem a jure non receditur: quod clare patet in Αἰνείας, Aeneas, a neades, Aeneius. ' Si id non sit, pellime consuler tur ceteris. Quid quaeso est eventurum vocali a praepositivae in ev diphthongo, nisi s vocalem i, juncti-

444쪽

Junctivam diphthongo conservemus S adplicemus suam 8 Namque si in 'Eοαγόρας &-nos τοι a diphthongo detrahentes, ac facientes conso nantem, adplicando sequenti Vocali, si, vagoras, S Ε, vander dicamus, necesse est: si remanere brevem. Demonstrationes hae lineales sunt: nec quidquam vere dici contra potest. Ipsi Graeci, si quando diphthongum hanc dissolvunt, voluntque priorem vocalem esse longam, vertunt in si vero brevem, nulla est mutatio necessaria. Protestimonio , duae sussiciant ex Hesiodi Theogonia voces ευκομος & ἐυςἐφανος. V 267.J

Atque quod ab hac disputatione non est admodum alienum) facimusne recte nos, qui in Voci bus his Maia, Aiax, ct quae sunt his similia , τὸ ἰω- τα . quae Graece loquentibus & scribentibus est subjunctiva diphthongi, cum sequente vocali conjungimus 2 Ausonius ausus est Latine scribere, cum dicit Epigr. 32 S. G. I 2.J

- - ' - Salaminius Aeas.

Longius abeamus aliquantisper. In dictionibus simplicibus duarum pluriumve syllabarum, iΠ quibus insunt duae pluresve consonantes, quarum Prima possit statim sequenti incumbere , ut in hoc nomine, Castra: in his , inquam , quid statuemus 2 adhaerebit το s priori Vocali, an cum sequente conjuncta consonante, vocali sequenti serviet 2 Probus Grammaticus dividendas consonantes censet: itaque in hac voce, aesas, το s, praecedenti syllabae adjungit. Est Mediolanii in hortis urbanis 1. V. c. Vidi agentae, Nobilissimi S Elegantissimi viri, insculpta in Lunensi candido mar-

445쪽

more προτομὴ, Vel Cybeles turritae, vel Hastae urabis: a cujus utroque latere vox haec Hasa sic divisa conspicitur. Has TA. Universaene similes voces ad

hanc tamquam normam revocari debeant, doctorum

judicium esto. In duabus liquidis exstat praejudicium Probi Grammatici ib. I. p. 1389. Ei pusschii. J: qui M, &N, conjungi numquam debere judicat, paucis nominibus exceptis: ut in una las & Mnemon: ego adderem etiam Pobmnestor primas enim duas syllabas in hac dictione alibi demon stravimus esse breves) S sic aliquot alia. Ergo auctore Probo pro

nunciabimus om - nis, non o - mnis. Fortasse quod

ad nomen Has TA , S ad marmor Magentae adtinet, dici potest, marmorariorum arbitrium fuis, se, ut ex libidine sua voces secarent: uniusque syllabae partem fini praecedentis verbi, partem initio sequentis, adtribuerent. Quod proclive estjudicare ex nonnullis antiquis marmoribus: in quibus syllabae divisae prope prodigiose sunt nulla cosente necessitate, quippe vacante S superante spacio intra eos cancellos S limites , quos sibi in longitudinem rectis lineis praesignarint. Cujusmodi adponimus inscriptionum duarum partem eam nam integras alibi retulimus quae ad rem praesentem

sacit. Hastae. Dertonae.

LEG. V. M. CONI

446쪽

OPINIONES. Lia III CAP. XXVII. 437

Pronunciabantne antiqui I, & V, consonantes s paratim a sequente vocali 7 Id propono propter τοΙ. separatum a sequente voeali in hac inscriptione Dertonensi. Atque hanc postremam partem addidi in gratiam sodalis amabilissimi Fabii Bellonii: qui cum jure arctissimae necessitudinis posset imperare, rogavit, ut caput hoc longiusculum hac adpendice cumularem.

C A P U T XXVII. Media rius. Ludere. Mediasinus, quod Verbum est in Epistula XIV.

libri primi Horatii, non a Medius S α beneque a Medius &sando, ut putant, compositum nomen est : sed vox est simplex a Medius derivata, ea terminatione, qua Clandesinus a Clam, &Paupertinus a Pauper. Mediasini autem in familia urbana servi condicione erant pessura: quippe quibus omnium prope imperio e et parendum. Vil. licus autem servus plerumque fuit, primas in familia rustica gerens, impositus a domino reliquis ad distribuendum suas cuique operas, & diaria: eratque tamquam domini vicarius. De quo, S de ejus officio, legatur octavum caput libri primi diligentissimi Columellae. Addidi autem plerumque , cum servum fuisse diYi r quoniam partes villici interdum etiam liberis mandatae sunt: quod cognosci potest ex oratione Ciceronis pro L. Flacco, non procul a fine: ubi datum esse judicium in villicum M. Lurconis libertum narrat. Nam nisi villicus ille liber fuisset, non esset in judicium Vocatus. At

447쪽

Tu mediastinus tacita prece rura petebast Nunc urbem S ludos'balnea villicus optas.

Sequitur ibidem hic versus 36 JNon lusisse pudet, sed non incidere ludem. Hic verbum Lusi se testium illud quidem est, & honestum e quo tamen amantium atque conjugum etiam congressus significantur: quo in sensu fortasse hic accipiendum est. Sic Graeci παίθιν dicunt. In quam notionem protulitMoses Geneseos cap. XXV. Γυ. 8. J Καὶ παροι ιας-ό-λευς Γεράρων

terdum inter se laetius fabulantes, tecto hoc Verbo Verecunde significant, quod pudor & modestia suo verbo prohibet proferre.

CAPUT XXVIII. Levo. Grate. Declaratus Horatii versus.

eDarei

polire prima syllaba producta, est levigare, &apud Horatium epist. ultima lib. II. U. --is Nimis aspera sano.

Levabit cultu. -

Quantitas syllabae primae si animadversa esset , rorphirionem in errorem non traXisiet: quamquam. fortasse alius a Ρorphirione id admisit.. ιbidem U I 28. seq. J . Fuit haud ignobilis Argis: Otιi se credebat miros audire tragoedos. sLegantur Ρetrus Victorius libro Variarum Lectio num III. cap. 9. S Robortellus Adnotationum pQ 7. & Aelianus Variae Histori.e lib. I v. ad

448쪽

OPINIONES. LIB. III. CAP. XXVIII. 439

Natales grate numeras p . Sententia haec est. De longa aetate gratularis 2 gratusque es erga Deos 2 diuturnioris vitae gratiam a Dis agnoscis' 8 refers acceptam Dis vitae longitudinem 8 Hic Lambinus crasse alucinatur.

Ibidem f. I 83. seqq. Cur alter fratrum celsare, si ludere, S ungi,

Praeferat Herodis palmetis pinguibus: alter Dives N importunus, ad umbram lucis ab ortu Silvestrem flammis Uferro mitiget agrum: Scit Genius Quorsum hic infarcit Lambinus Herodis fratrem habuit quidem Herodes fratrem Pheroram, & fortasse alios quoque : sed nec frater , nec Herodes ipse in hac similitudine locum ullum habet: nisi quatenus divitem significat. Sensus est. Diversa sunt hominum studia, adeo, ut ne duos quidem fratres reperias, qui eamdem vitae rationem sequantur. Testes sunt Terentiani fratres Demea & Mitio. Ita hic alter laetam, quietam, Ociosam, securam, Voluptariam, S deliciosam vitam vel opibus Croesi anteponit. Alter noctem diei laborando continuat, fodit, arat, serit, duriter, parce Vitam agit: per omne genus laborum se terit & eZ cruciat, quaerendo S cumulando semper intentuS.

449쪽

C APU T XXIX. Aeliani locus demonstratus integer F δε-

claratus: Pindarus, ut est apud Aelianum lib. XIII. Vaeriae Historiae fcap. 23.J quinquies cum corinna , nobili poetria, & apud cives gratiosa istultos Thebis nactus auditores , caussa cecidit. Quorum arguens Pindarus inscitiam e ψεκιάλει τυ Κορένναν. sic enim legitur: nec ullo modo aut addi quidquam, aut mutari lectio debet: sententiaque est cum perspicua, tum elegans , & gra vitate tanti viri digna. Σ καλέω autem praeter alias notiones significat etiam Adpello, & Provoco. Endo plorato inquit Sosiarium Vetus) συγκάλεσον.& alibi: Provocat, προκαλεῖτο:ι, επικαλειται. Haec

verbi vis non animadversa, nonnullis causiam prae-huit conrumpendi locum: qui per vim furcillis ejecta voce naturali, & caussae locique propria, adulterinam , absurdamque substituentes pro Corinna ηορων, , sensu ineleganti, rustico, & contumeliorso legunt. Alii Κορίννην servantes anteponunt VO-cem υν, sic legentes, συνεκαλει υν Κορδναν, adpella- hausum Corinnam. Sed non tam amens & prae ceps fuit Ρindarus : ut justam . vincibilemque ut Terentiano verbo utar) causam , ipse non inodo suae facultatis conscius , sed etiam aequus aestimator Virtutis aemulae adversariaeque suae, deteriorem faceret intemperantia impotentis iracundiae , ct contumelioso convicio, nullum ullius festivi salsique leporis honestum, & inge nuo d0ctoque viro aculeum habente. Iudicassent Certe universi, Pindarum, ut claudi celeri

450쪽

ΟpINIONES. LIB. III. CAP. XXX. MItatis viriumque subsidio destituti equos constemdunt, sic ipsum diffsum caussae ad auxilium probrorum confugere. Non solum de adversaria nihil humile sensit: sed etiam, cum eamdem judicem sumit, hac animi altitudine fiduciae plena quantam adspergit mulieri judicii, justitiae , & fidei commendationem 7 Neque vero dubito , cum duo in hoc Aeliani loco acrius controversentur S conceristent, quin, si non ab utroque, certe ab altero, de cujus probitate & virtute ex ejusdem scriptis judico, nostra haec animadversio gratiam ineat, &benevolentiam conciliet. Non absimile autem refertur Euripidis gravis & severi viri dictum: qui ab imperitis aestimatoribus judicatus inferior, adversarium urbane S graviter simul adpellans inquit: Non te pudet Euripidem vincere pc AB UT XXX. Neptunus unde dicatur. Locum Ciceronis nomesse mutandum. Virgilii versus emendatus.

Libro secundo de Divinatione Olib. III de N. D. cap. 24.J tradit Cicero; ut a Portu Portunum, sic a Nando Neptunum deduci. Ibi nonnulli pro Nando, a Nupta, vel, a Nubendo, censent legendum. Sed nihil mutandum est. Nam abiret a se ipse Cicero: qui paullo supra diXit: siliique verpςrmariam anat fortasse pro manat legendum est, nate sed significatione utrumque idem est) eum esse Neptunum. Libro III. Aeneidis Virgilii sunt hi versus

Trunca manum pinus regit, θ' vesigia 'mar.

Lanigerae comitant Solamenque mali deur oves: ea Iola voluptat,

colla stula pendet.