장음표시 사용
71쪽
Livii locum non fuisse mutandum: r versus expositus.
Germania non solum est nomen provinciae longe lateque patentis ultra Rhenum es Alpes, quae innumerabiles prope gentes ad Septemtrionem continet, sed etiam cis Rhenum pars est Galliae Belgicae satis ampla. quippe quae est in duas divisa partes , ut Ptolemaeus oculis etiam subjicit. Sed Dionis etiam testimonium addamus. lib. LIII. p. SUS. ELLeunci. J Nam inquit) Celtae quidam, quos Germanis
vocamus, cum omnem Celticam regionem, quae ad Rhenum es, Octupassent, e fecerunt ut ea Germania vocaretur. superior ea quae Rheni fontibus propior es, inferior quae ab hac usque ad Oceanum Britannicum se extendit. Quo in loco, quemadmodum quoque alibi , ipse, & alii scriptores Graeci , appellatione Celtarum Germanos vocat, Celticam tamen regionem proprie Galliam intelligit. Propterea quam cladem accepere in Galliae Belgicae populis Eburonibus Titurius & Aurunculejus Caesaris Legati,
ut est apud eumdem Caesarem comment. lib. V. c. 26. seqq. J Suetonius in ejus vita , acceptam in Germania scribit: nimirum hanc Citeriorem intelligens. Nam Eburones in Germania inferiore fuerunt , inter Mosam S Rhenum , auctore eodem Caesare eodem commentario. c. 24. J Suetonii autem
verba, si quis forte desideret haec sunt cap. 23.JIn Germanorum finibus Titurio F Aurunculejo legatis per in dias casis. Idem aliquot post paginis. cap. 28.J At idem obsessione castrorum in Germania nunciata, persationes hosium Gallico habitu penetra
72쪽
vit ad suos. Caesar ipse Comment. Lib. 2. cap. .J
Condrusos , Eburones , Caeresi, Paeman0I, qui uno . nomine Germani mellantur, arbitrari ad quadraginta
millia. Eutropius lib. VI. cap. 17.J tot suc essus ter male pugnavit. Apud Arvernos semel prae-Dis, θ' absens in Germania bis. Nam legati ejus duo Titurius Aurunculejus per insidias caes sunt. I a citus hi lib. δε stu, moribus , populis Germaniae. scap. 2.J primi Rhenum transgressi Gallos expulemit, Tungri, nunc Germani vocati sunt. Atque auctores solent interdum disserentiae significandae gratia hos Germanos Cisrhenanos, illos vero Transrhenano , sive trans Rhenum appellare. Suetonius ibidem. Germanos , trans Rhenum incolunt , primus Romanorum ponte fabricato aggressus maximis asscit cladibus. Caesar principio primi comment. Gemmanos trans Rhenum Sc. Idem lib. vi.-bello Ga lico. cap. 2.J Quibus rebus cognitis Caesar cum unoque bellum parari videret, Nervios, Aduaticos, ac Menapios , adjunctis Cisrhenanis omnibus Germanis,
cte in armis, Sc. Eodem libro scap. 32.J Segni,
Condrusique , ex gente numero Germanorum,
sunt inter Eburones Trevirosque legatos ad Caesarem miserunt oratum, ne se in hostium numero duceret , ne- omnium Germanorum , qui citra Rhenum , caussam esse unam judicaret. Plinius situ XXV. ccp. 3. In Germania trans Rhenum coris a Germanico Caesa re promotis. Caesar Comment. V. cap. 2. Germanosque Transrhenanos sollicitare dicebantur. Idem primo. cap. 28 . J M propter bonitatem agrorum Germani , qui trirns Rhenum incolunt , e snibus suis in Helvetiorum snes' trant irent. Eutropius . lib. c. I ap. 17ιJ Germanos trans Rhenum aggressuἔ, imma nissimis praeliis Dicit. Haec autem omnia idcirco a nobis altius sunt re-
73쪽
petita, ut aequi judices intelligant, male factum a
Glareano: qui apud Livium lib. v. contra mirabilem consensum omnium veterum S recentium librorum , pro Germanorum ausus est ipse Caenoman
rum substituere, legitima S certa lectione expuncta, in illis verbis, ubi de transiitu Gallorum in Italiam Livius loquitur. cap. 35. J Alia subinde manus Germanorum Etitovio duce vesigia primorum secuta, eodem saltu favente Belloveso cum transcendisset Alpes, tibi nunc Brixia ac Verona urbes sunt, locos tenuere
Libui) confidunt. Ibi inquam Glareanus pro
Germanorum , Caenomanorum , reponit: sed male.
Nam etsi Caenomani Transalpinae Galliae populi fuere, & quidem duplices nam & Celtarum, &Aquitaniae fuerunt Caenomani.) regioque Italiae, ubi Brixia ac Verona urbes sunt latius tamen, quam Livius tradit Caenomanorum fines extendebantur.) Caenomanorum est vocitata, non tamen ob id nomen ipsum solum debuit in tam praecipitem animadversionem Glareanum trahere. Potuit enim fieri, ut Galli, qui Εlitovio duce in has partes penetraverunt, invenerint regionem vocari Caenomanorum , fortasse a Caenomanis Aulercis, qui duce Belloveso ante in Insiibres venerant. Caenomanos autem Aulercorum gentem fuisse testantur aperte Ptolemaeus S Plinius lib. ψ. c. I 8. J Nam S Bellovesus circa Ticinum populos invenit, Livio ibidem cap. 34.J auctore, Insubres appellatos, cognomines Insubribus, pago Hesiorum. Ouid quod censent nonnulli, multo ante Omnium Gallorum in Italiam adventum Caenomanos meos a Cid. no, qui cum Eridano regionem eam coloniis implevit, nomen invenisse Τ Odnomanosiae prius, deinde Caenomanos esse vocatos 8 Nec me latet, quid Plinius subobscure de origine Caenomanorum lib.
74쪽
uI. cap. I9. tradat ex Catone. Omnino quidquid sit, vetus lectio mutanda non est, sed retinenda.
atque de Germanis , Gallis, id est , Cisrhenanis apud Livium intelligendum est. Etsi Glareani animadverso adeo visa est plausibilis propter voces cognomines secum traxit , quicunque post
eum scripsere. Cum igitur Livius in transitu Gallorum in Italiam Germanos nominavit, Germanos non Transrhenanos, sed Cisrhenanos, qui sunt in tertia parte Galliae ex divisione Caesaris, quam Belgae olim dicti tenuerunt, intellexit. Neque vero fuerit omnino οροσδεο-ον admonere, solere me hoc iti dem modo Virgilianum illum versum in Bucolicis CXponere. EcL I. V. 63.JAut Ararim parthus hibet aut Germania Tigrim. Ubi Germaniam pro Gallia , partem nimirum provinciae pro tota provincia, accipio.
. Comoedia unde dicta. Drama. Comoediam volunt aliqui nomen invenisse a
ab iis, qui tenuiores ipsi a potentioribus in agris injuriam passi, nocte urbem ingrediebantur.
sa) De variis voela comoedia originibus ex mente Veterum Grammaticorum vid. Diomed. Grammaticum Latinum Lib. ira. p. 48 . Ed. Pulschii. Habentur etiam nonnulla huc spectantia in Diomedis Scholiis ad Dionsium Thracem inediotis , de quibus vide Virum Celeb. & optime de me meisque studiis meritum P. Burmann. ad Vales de Critica Lib. I. c. r. p. I s. Ea eum edita non sint, di nonnulla complectantur ad illustrationem eorum , quae Matius habet hoc in capite, huc adscribam. Sic igitur ille: ευνέει δὲ ἡ φα-
75쪽
S in viis nominatim eos canendo indicabant. quoniamque id faciebant somni tempore, id est τοῦ κωμα --, propterea hinc dictam comoediam volunt. Alii απο των κωμων id est , pagis, deducunt. quod nondum Constitutis urbibus, in pagis , vel etiam in compitis, id est, ἐν ταw Mύμπις utrumque enim significat κωμη.) laeti rustici ac ostentabundi id genus carminis canebant, quod postea accedente arte in comoediam est: expolitum. idque factum in Lenaeis. Dionysia nonnulli scribunt, cum tamen Le-
γδευς ἀνδρας ἀυτο μετιέναι, ut sensus sit. visum fuisse civibus hoc institutum pulchrum esse, iisque placuisse, ut illud persequerentur & excolerent viri diserti & eloquentia non destituti. Jam ea sequuntur , quae de Susarione ex hoc Scholiaste protulit Erud. Bentujus in Anglice scripta dissertatione de Epistolis Phalarid. p. ao 3. ipsique Susarionis Jambi , ibidem egregie emaculati. Dein interjectis quibusdam de veteris, mediae, & novae Comoediae differentiis, sic pergit Diomedes.
76쪽
naea a Dionysis sint diversia auctore Laertio in vLta Platonis lib. m. c. 36.J sed id paullo post solvemus.) Alii in Nomii Apollinis fessis tradunt. Sunt
qui inde habere nomen Volunt, quod ἐν ταῖς κωμα- σιτς Διονυσου originem habuerit. Alii ἀπο των κώμων quidem deducunt. non quod εν τ κώμοιις cantari
coepta sit, sed quod, qui εν ταR κωμο- rustici ab nc bili aliquo injuriam accepissent, nocte urbem ingrediebantur , ct in ea urbis regione, ubi habitabat auctor injuriae, clamabant. Hic nomen dicebat) injuriam agricolae nomen quoque suum dicebat fecit, οντων καὶ νομων. Nonnulli alii άπο sive id verbum comesare significat, qua in significatione saepe accipitur: quod post convivia laeti in pagis carmina quaedam rudia &incondita, quae postea in comoedias sunt expolita, cantarent: sive etiam κωμάμ significat 'ἀμοι ἄδω, καὶ v*ίζω, quod tradit Suidas, id es comoedias cano , S petulanter in aliquem dico. quae quidem in antiqua comoedia fuit impune omnibus licentia m
Xima. Ut non magis ἀπο του κώμου, quae VOX inter alias notiones convivium. & Comum Deum CO-
messationum & petulantiae significat, quam ἀπὸ κώμης. id est a pago & compitis duci queat. Sed Aristoteles in lib. de arte Poetarum cap. 3. J comoediam
scit, Doriensibus comoediae originem ab Atheniensibus vindicans. Assirmat enim Dores Comoediae atque etiam Tragoediae, non Athenienses fuisse repertores. probatque hoc argumento ab etymologia vocis utriusque Comoediae & Dramatis
ducto contendens κώα,1 vocem , unde comoedia
est dicta, esse vocabulum Megarensium, qui Dores fuere, non Atheniensium. Qui Athenienses paSOS VOcant , non Item cum δραμα,
77쪽
quo nomine signifieatur fabula sic enim vertendum fuit, non actus, ut fecerunt nonnulli id est comoedia & tragoedia ἀπο τοῦ quod Doricum est
verbum, non Atticum, deducatur, patet Drama. id est, utramque comoediam & tragoediam ab Dor,bus non Atheniensibus manavisse. Nam Atheniemses πράύειν dicunt, quod Doribus est δεῶν. sicut δήμους Attici vocant, quas Dores appellant, unde comoediam dictam volunt, ut si tragoediae & c mediae inventionem Atticis tribuamus, necesse sit
δράματα appellata esse ab eorum Verbo τρειν πραγματοι : S comoedias ἀπὸ τῶν δήμων, Attico item verbo. At dicet aliquis cur tam morose Smγ- Aristoteles originem quaerit comoediae & tragoediae 8 Ut Platonem magistrum suum, a quo vel longe captata opportunitate saepe dissentit, doceat 'non vere sensisse, quod in Minoe confirmet, tragoediam inventum Atheniensium multo ante Thespim ct Phrynichum fuisse. Sed enim quam firmiter pugnet contra Platonem Aristoteles solo fultus argumento etymologiae, statuant alii. ' in quo tamen si firmamenti satis sit, non vindicabit tamen Doribus Comoediam ob id, quod Megarensium vox sit Comoedia. Quippe Megarenses initio Iones Atticique fuere non Dores, ut duobus in locis docet Pausanias in Atticis. ut Straho initio lib. 9. ad quos lectorem rejicio. Sunt etiam qui comoediae Originem ad SL
culos referant auctores. Vid. Solin. cap. o.
Sed quod de Lenaeis S Dionysiis sive Dionysia. cis polliciti sumus, legimus in Midiana Demosthenis, S alibi etiam apud eumdem, praeterea apud Fcholiasten Acharnensium Arisopb. ad si 377.Jhina Dionysio diversis temporibus constituta. fessio' - Imo vero tria fuere Dionysii. τα - - , qua
78쪽
fuisse Dionysia. Vere in urbe, . in agro in Leno alio die. Utraque autem Dionysia dicta sunt. proprie autem quae in Leno Lenus Atticae vicus fuit Lenaea sunt vocitata. Qui igitur Dionysiis originem habuisse comoediam 1 cribunt, Lenaea quidem intelligunt, sed nomen generis prospecie accipiunt.
mense Posideone celebrabantur. τα ἐν ἀσει, quae veria initio, mense Elaphebolione agebantur. Cons. Theoporast. charact. e. q.. & ibi Casaubon. eundemque ad Alben. L. v s. c. I s. p.
q. s. Et denique τα ἐν λίνω c, quae & αρχαῖα dicuntur, &incidebant in mensem Anthesterionem. Via. summum Scalig. de Emend temp. Lib. i. p. 29. Petitum ad Ieg. Att. p.& Spanhem. in princip. Comment ad Aripvo. Ranas. Verum notandus imprimis de Dionysiis Neochii locus , qui ita
αε ει ἐλοαρηβολιωνες. Cujus quidem Glossae media verba , ταδε κλαῖα μγ, os corrupta cum sint, varie a Viris Doctia restituuntur , ut ex luculentissima Grammatici editione,
a Viro summo '. Alberti procurata, videre licet. Diu vero est , quod cum missio, Salmasio, Sopimio & Vossio legendum Censuerim, τα δἐ ληναῖα μ ηνος ληναιῶνος , atque ita λπιαιων
nomine designasse Ae Ochium illud Bacchi festum , quod alii
Δ -υσια ἐν nμναις vocant. Et hujus conjecturae veritas pater, eum quod illud Baechi festum , quod Lenaeone mense celebrabatur, ληναῖα vocet ipse Grammatieus in v c. ληναίων μῆν. tum quod ληναῖα acta fuisse is λίαν vis scribat in v C. λιφαγε
νες. Praeterea in v c. ληναιων μην, mensem Lenaeonem aequiis
parat Boeotiorum Hermaeo , qui secundus in eorum anno mensis est. Cumque primus Bucation respondeat Atheniensium Gamelioni , vid. y . Scalig. de Emend. Temp. Lib. t. p. s3. sequitur , ut Hermaeus conveniat eorum Thargelisiani, quo mense Celebrata fuisse τα ἔν λίμναις Dionysia veteres omnes tradunt. Etiamsi autem probabiliter admodum do. cuerit Dodwellus de Veter. Grae. ει Rom. Θelis Diff. v. II. 3. Lenaeonem Convenisse cum Bucatione, nihil tamen obstat, cur non potuerit Hesychius erroneam illiorum opinionem sequi, qui Lenaeonem ab Hermaeo diversum non esse, & proinde Anthesterioni respondere putant; adeoque scribere Διονυσ- ἐν λίπιαμ, sive ληναῖα secundum ipsum, celebrata fuisse mense Lenaeone. Utrum vero recte, an secius censuerit Lexicographus -Ha eadem esse eum Dionysiis ἐν λυιναις, nunc ne nimius sim, non disquiram.
79쪽
c A Ρ U T IX. Virgilii locus explicatus. India duplex Mare Persicum , Rubrum, S AHonticum. .
Nicolaus Siccus civis meus , vir belli pacisque virtutibus ornatissimus admirari se magnopere aliquando mihi solitus est narrare, cur Virgilius Persidem Aegypto vicinam scripserit: curque Ni Ium fluvium ab Indis decurrere cecinerit his verbia Crorg. IV. IV 287. seqq-JNam qua Pellaei gens fortunata Canopi Accolit efffuse stagnantem fumine Nilum, Et circum pictis vehitur sua rura faselis:
Et ciridem Aenptum nigra foecundat arena. Et diversa ruens septem discurrit in ora Usque coloratis amnis devexus ab Indis, Quaque pharetratae vicinia Persis urget, Omnis in hac certam regio jacit arte salutem. Sane res est animadversione dignissima. praesertim cum ex interpretibus alii hic suspendant pedem: .alii etiam vitiatum esse locum sint arbitrati. Sed sanus integerque est, solaque indiget explicatione. Nodus autem ille , quem esse duplicem diximus, scilicet quomodo Aegypto vicinam esse Persidem recte dixerit: ct Nilum ab Indis decurrere , diς solvetur , & expedietur parvo negocio, cum prC-bavero Rubrum mare , cujus Arabicus sinus pars est, etiam Persicum esse appellatum. quo Rubro mari sive Persico Aagyptus ab oriente alluitur. quae res priorem tollet dubitationem. cumque ostende. .ro Aethiopiam , per quam Nilus decurrit, S alias interiores Africae regiones , Indiam vocari. quo cognito alter nodus expedietur. Illud tamen multu intemoneo: limitem Africae , qua parte Asiarri
80쪽
spectat, non eumdem ab omnibus statui. , Multi Nilum fecere : Ρomponius Mela Olib. I. cap. 8.3Catabathmon: Ptolemaeus, quem ego sequor, Arabicum maris Rubri sinum S Isthmum. Idque Homerum S eruditiores secutos esse abunde docet Strabo lib. I. N II. Ac Rubrum mare Graecis Erythraeum dictum ab Erythro Rege: qui primus O ractae quam tamen Mela lib. m. cap. 8. Ogyrim, Strab. lib. XVI. pag. m I. M. Almelov. J Tyrinam vocat insulae contra Carmaniam imperium tenuit, non est solus sinus Arabicus, quem Hebraei duce Mose siccis vestigiis transierunt, & quo Chencres Pharao obrutus est divino beneficio , non magico veneficio , ut Berosus tradit. sed hoc nomine totus Oceanus Indicus, Carmanicus, Ρersicus, Arabicus , & Aegyptius , totusque Africus ad Atlanticum continetur. Quae res auctoritatibus demonstrabitur. deinde ostendam hoc, quod dixi, Rubrum mare etiam Persicum fuisse appellatum, ut intelligatur , recte a Virgilio dictum fuisse Persidem Aegypto vicinam. Ac de priore prius. Iosephus Antiquitat. Fudaic. lib. I. Euphrates autem S Tigris in mare Rubrum feruntur. Diodorus Siculus lib. m. cap. 3. Euphrates N Tigris er Babyloniam mentes in mare Rubrum deferuntur. dem lib. XIX. Tigris in Rubrum exit mare. . Arriunus lib. VIII. de rebus gesis ab Alexandro μ). Persias regionem tripliciter dividi fama est. nam quae pars ejus ad mare Rubrum respicit, arenosa es Sserilis. zacitus lib. II. Annal. c. 61. J Exin ventum Ele-
sis Ηabentur haee in Arrianἰ Nisoria Tndiea cap. V. p. Gronου. quam quidam olim, sed perperam, pro Octavo operia de Expeditione Alexandri libro habuerunt , v. nota