장음표시 사용
11쪽
natura namque rei ignorata , Perturbari sequitur quIdquid de ea traditur. Quis Porro grammaticorum sedulo animadvertit monuit ille diligenter graccas voces quilius Palam est latius copticus libros scatero , non ita si idem civitate donatas ut quae iisdem respondent coptica vocabula semper exularo sint coacta p id equidem mel'ius docet idea graeco expressa Paulloque post, atque adco una cadumque Pericom , rursus aegyPtiaco prolata , ut , iis cxceptis , filiae Christianos ritus attingunt , consuetudo magis ex quadam assentatione prosecta exterarum Vociam usum quam ino pia propr i sermonis videatur induxisse. Haec hujusmodi sunt quac commixtioni alioriim idiomatii in cum coplico sermone oppido repugnent. Neque facile cuivis persuaderi contruget, locum fuisse aut idoneum tem pus arabicae linguae corrumpendi acguptiorum sermonem adhuc superstitem tunc in MSs. Codicibus , quum ex his plures Arabum dominationem
Praeveriorint antiqiutato. Nonne Sacroruin librorum versiones aetatem illam manifeste redolent qua ros christianae Per Aegyptum maxime sororent intra alterum nempe se ultim ot quartum p I e quo vero , si alia dccssent , collatio cum sopiu agilita Interpp. Translatione instituta testimonium diceret amplissimum , quum vetustiores atque adeo puriores istius Ioctiones conspicuae sint in coptica versione; id quomodo ad graccumtextum restituendum quantum pie conducat sacrae critices cultores vide-r nt. Sed quorsum haec, quum argumenta, quae superstitcm haud minima ex parte in coplicis Iibris antiquissimam aegyptiorum linguam evincunt, ita in cruditorum oculos incurrant ut non relinquant ambigendi Iocum ZAporta namque illis est admiranda consonsio nominum Verborum, Ptica nomina usitatiora hierogly micis e ressa , ρm Maria Scri heridi ratione , signis nev ct pronunciationis indicibus , uel signis remi Jam pingentibus , aut symbolico exhibentibus , animaduertere licet inam Ptiacis monumentis r quorum nominum accurata prolatio Parum aut
nihil discro et a coptica forma. Exompli loco sint sol, luna, digitus ; o Priora Cum, e recentis Probatisque hieroglyphicos characteres legonili regulis , esserenda sint pn, OOZ re , ooh , si is hac eadem Drma ubique coseticomun codicum deprehemtimtur. At ne ancem haerea num recte hieroglIphica illa signa logeris, solis siguram et luriae COV
12쪽
nec noli aliarum oration s Partium quae prout in codicibus obvia sunt , sic literoglyphica in scriptura exprimuntur ἔ et lianc fortuitam non essolum ejusdem frequentia , tum Orationis serios , quacum imaginos piet ac vel sculptae conspirant, iamdudum suaserunt illis pracsertim qui Monu- incntoriani in Aegypto adliue superstitiam Explanationes studio et laboro Auctoris aluiusco grammaticae elucubratas sedulo Pervolutarum. Itaquosi nomina quaedam a Pristina forma aliquantisper deuoxa , aliaque longo seculorum lapsu obsolescentia , ipsa praesertim hieroglyphice scribendi ratione obsistente nc lingua in aliam abirci , ex quo nonnihil discriminis postea inter sacram vulgaremque dialectum par est intercessisse, si haec , inquam , prudenter judicaverimus, candem esse utrobique lingi amati omni sit dubitatione remotum ); atque jure quidem illam sibi ae-Mρtias nomcn vindicat e concedent omnes. Id si ex dictis non sacile consequi morosis fortasse videretur, ad etDNon illos Pervagati apud nos nominis co tos Provocarem , quid enim aliud est copios quam aegyptius 'nua adPicta invenies iisdem nominibus. Si quis inquirat quare hieroglyphica scriptura Atimani digiti schemate τὴν μυριάδα repraesentet , --ρlictim toxicon docebit tantam nunc esse similitudinem inter formam vocis τRB. κ μυριὰς , et τItR iligitus quama fuit olim.
Ad rem meam Mittin scribebat e la langue CUte conseris en dans son SI SlEme grammatical ρlusictura traires des la Physionο-- mis propre is in idiome qui s' est long-temm ecrit en caracte res hie- , , rogjPhiques. , , Magasin encyclopcdique 3808- vol. 4. pag. 255. Seq. Idem nos abat Slephanus Quatreniere Recherches critiques et historiquessur la langue et Ia litterature de I Egypte apud Siloestrum de Sacy Notice etc. Quamvis autem argumenta a Clarus. Schielemacher De 1' Insuence de I scrituro fur te langage pag. 39. seq. Probare coni radant Pe culiarem indolem coρticae linguae a hieroglymica scrimum re etendam non esse, haec Prorsus nihil adversus meam sententiam eoscere arbitror , quit unum hoc ρ ρugnandum existimo , quae hierogl Phice scrima legunIur ita convenires cum niatura comici sermonis librorum qui in manibus nostris Oersantiar , ut divaritas ρraeciρua Orthographiae sit et O ntaxeos, linguae vero Ionge minor.
13쪽
sie enim vox ghpe vel ghepe in arabum ore sonat aliquantisper corru
Haec ita esse quum apertissime pateat , nervis omnibus contendendum videtur ut non modo ab interitu haec Iin a vindicetur, sed ut illustriori loco habeatur, nostra hac aetate praesertim , quae superioribus non illa quidem philologiae studio maior, verum etiam honoratior multo videri vult. Equidem novimus floruisse anteactis proxime seculis vel inter nostrates viros aliquos memoria dignos in quorum mentcm cum, ne divinando quidem , enire non posset cui et quanto usui copticae linguae studium suturum erat, ut nunc est; ejusdem tamen Propriciates , quoad licuit , persequuti sunt , reguIasque communi utilitati digesserunt; Κir- cherum in iis eommemoro qui omnium prior fortasse Primitias, linguael Copticae stoes Aegyptiaca antiquae edidit, et sub hoc titulo sin minus: Persectam, adumbratam saltem Protulit grammaticam. Huic quantum d bcant aegyptiacae litterae apud justos rerum aestimatores Mala magna Perpetuo testabitur. Sua quoque laus est Τukio copticae grammaticae obe emPlorum copiam praestantissimae Seriptori. Quid Voides et La Cr Zius 8 id uterque praestitit quo nescio an quilibet alius pro ea temPeState melius suisset praestiturus. In istorum laudis partem Elementιs suis concinna brevitate elaboratis venit Didymus Taurinensis. Bene de co- Pticis litteris meritus est quoquo Bonjourius quamvis doctae ipsius lucubrationes nondum lucem aspexerint. Ιabloninium , Ignatium Rossium , ZONam cultoribus coptici sermonis apprime charos postremos aPPello ἡhi Pro eorundem ingenio tantam linguam hanc luce donarunt quanta nilla subsidiorum inoi ia expectandum non erat. Et hi quidem ejusdem limgude cum vetustato lum dignitate permoti , quam in MSS. editisque e di Cibus tantummodo admirati essent , eximiam operam Suam eidem naVa runt. Verum quid nos sarere decet quibus nunc monumenta ipsa m nuVeterum aegyptiorum conscripta subsidio veniunt , unde Peculiarem lin i Ea de re in iis libris pliara sunt ex sita quos Auztor noster Malonumentis Aegypti et Nubiae conscri&l , -I. 2. partis Primae 'S. 296. et Mol. 2. secundae partis Pag. 76.
14쪽
guae tuum , verborum Proprietatem aliaque multa ad grammaticam spectantia haurire valemus 3 exempla istiusmodi Prout lapidibus inseripta, certius nos quam quae chartis consignata suerunt edocere possunt i ab liis aut traditae iam grammaticae leges firmantur , aut ratio nobis iudicandi suppeditatur de pristino loquendi usu , veterem Proinde conserendi cum praesenti linguae conditione id quod ad huiusmodi litteraturae incrementum majoris est momenti quam exequi verbis possit. Quanta ex his superiores illi viri docti, quos commemoravi, penitus ignorarunt non culpa hominum sed aetatis i quo magis illud verum esse deprenditur
εν πάντεσσ εργοισι δαήμονα φωτα γενέσΘαι si Nondum enim felix faustusque dies faustissimi enimvero ominis non uni scientiarum generi extitit dies ille illuxerat , cpii praesentis seculi initio
vices quodammodo nupereamis eruditis rependit laborum atque inquisitionum , quae superiorum ingenia atque conatus tamdiu sesellcrant, a canum palciaci cndo hiroglyphicae scripturae. Cum igitur nova scientia ingenia exercere coepisset Clariss. prae ceteris Equitis Franc. Champollion cujus interitum non sine moerore rerum aegyptiacarum cultores memorant) , is tunc, qui litteras coptieas non modo persectissime calleret , verum et eiusdem linguae naturam pervcstigasset acutissime, novae lucis ope hanc e monosyllabis vocibus undique constare comperiit. Invcntum suum latius exinde hieroglyphimo scripturae contulit, felicique admodum successu cetera excogitatae veteri sor mac respondere animadvertit. Neque enim id secus accidere poterat; quum
enim omnium primus eopticam linguam, quae vulgo appellatur .aub, tot secula frustra ten latis, hieroglyphicis signis latere demonstrasset 2 , nova
exinde copticae linguae naturae primigeniae confirmatio accessit. Innotuit ergo et qua de causa hactenus editae grammaticae a persectione lant Pere distarent, et quam imposterum viam esset insistendum ad absoliI-
15쪽
tam aegyptiaci sermonis idcam tradendam assequendasque eiusdem rogi ilas. Negotium huiusmodi pro sua in philologicis rebus solertia idem aggressus cst Champoll.; non usque adeo tamen Persecit ut nova grammatica in lucem posset prodire; contendendum namque illi erat quo veram hieroglypllicorum naturam comprobaret, traditamque doctrinam adversus impugnatores defcnderct. Res ita se habebant , quum Mont entoriam Aerapti et Nubiae Enarrator praestantissimus , cuius iam tum Praecla ra laus in oricntali litteratura emineret, insperato patefacti tunc mystcrii , ut ita dicam , hieroglyphicae seripturae nuntium accepit. Mirum quo se animi impetu ad hanc litteraturam excolendam dederit , quave diligentia traditiones explanandas arripuerit quae in Aegypti m numentis cxtarent proditae. Quo sactum est ut illuni qui in hoc genere princeps Italiae fuerat nemo deinde tota Europa anteire valuerit. Hic ut pchmini in Clia inpollion amicitiam venit , accidit utrisque,
quod ceteris doctioribus , ut ncmpe conjunctio animorum , studiorum similitudine maximo conciliata , quandam doctrinae communitatem inter eos pepererit. Ex hoc revera sonte se linguae aegyptiacae doctrinam hausisse Auctor non scmel est Professus , quam aliis quoque cupicns com municare haec Elementa iuxta novam methodum auditorum suorum usui
tenui exaravit Iibello , brevius sane quani Champoll. secisset , verum Perspicuitate commodius, nonnullis practerea de suo adiectis 2ὶ. Citiusmodi libellus cum manu scriptus circumferri coepisset suissetque ad me delatus , in icti cxi statim vulgatum hunc magno usui fore. Quocirca Auctorem per litteras convcni ; ut in plurimorum utilitatem tuis consignari haec Elementia Pateretur rogavi. Minime gravate so id factum laturum
c arato ed esposto ait' intelligenta di tuiti dat Dottoro Ippolito Rosellini cic. Pisa 3825. Et Di un Basso-Rilievo Egi Liano della I. o R. Galloriadi Firenge Illustragione det Doti. Ippol. Rosellini P. Professore di Lingue Orientali nelia Ι. o B. Universita di Pisa. Firenae 1820. 2ὶ si inter alia debetur tabula a fronte paginae 2 collocata schinmata referens hierogly phica et hieratica , unde sex e nuperis litteris muruati sunt ammtii.
16쪽
perhumaniter respondit ; quἰppe ad aliorum studia iuvanda magna voluntate serpi consueverit. Denuntiavit tamen , se ea conditione acquiescere, si e litor , quisquis illo futurus esset , palam lectores commonefaceret grammaticam hane Champollion maximam Partem acceptam referri debere a conditionem accepi, fidem meam libero. Hactenus dc lioriam elementorum occasione et Auctore; Pauca nunc doratione praesentis oditionis. Atque in primis, quo latius eoruni cm usus pateret vel ultra montes, ea latinitate donavi. Exempla , quibus rogidae et observationes sero singulae innituntur , cx auctoris praescripto , co cervavi e SS. Librorum V. et N. Τ. fragmentis editis thebanae scilicet , inemphiticae atque baschmuricae versionis. Non secus ac Pronominibus et articulis pro unoquoque genere , numero atque personis apposita sunt exempla selecta ; in verbi personis singulis uniuscujusque tumporis Praestari similiter oportuerat, si per librorum copiam licuisset, eorum Praesertim qui ad baschmuricam dialectum pertineante pro opportunItate tamen nonnulla apposui ; alias fortasse , Deo bene iuvante , satis huic muneri pleniusque faciam ). Nunquam porro neglexi singulis ut exemplis e copticis textibus singuli a fronte textus graeci responderent o L X. Init . unde Versio aegyptiaca profluit. Et quoniam ista cum Codice Alexandrino plerumque facit, hoc ideo usus sum ad cuius fidem capita atque versus indicarem. Subinde tamen, illo derelicto , me Codicem Vaticanum adiisse in N. praesertim T. comperies , quando scilicet huic melius quam illi coptica versio concinit. Quandoquidem Porro in tanta regularum brevitate cum perspicuitato coniuncta nonnulla deesse italico MS. videbantur , quae Auctor ipse docendo voce suppleverit, Pauca ex his addita per me sunt neque enim eadem conditio est Iegentium ac eorum qui e Viva , ut aiunt, Doctoris voce crudiuntur in in quo quidem ego e grammaticis Woido et Tatiam , nec non e Lexicis Amedci Pnaeon,
in quo quidem Auctor 2 plura praestitit linguae copticae studii incremen-
flice dentinoiatum est, Londini editionem adornari totius V. stamenti e M . Sahidicis aequa Copticis. Id si uerum est, et multam is sommoda sequentur, et hujus grammaticae editis ρrodibit absolutior.
17쪽
XIVto quam ceteri soleant Lexicographi , in atque Tattam aliquid profeci,
calculoque suo Rosellinius probavit. Quod unum de iis quae praelandi occasionem praebuerunt reliquum est, usus nempe atque utilitas compendiariae hujusce grammaticae , sic ego existimo , nullam aliam viam esse tenendam illis qui per Aegyptia- eam Sacrae Scripturae versio item linguae hujus ingenium noscere instituunt, ut rationem exinde qua c graeco sonte divina eloquia in aegyptiacum fer. monem manarunt Probe valeant existimare, judiciumque ferre de pristina conditione Alexandrini textus non in gcnere modo , verum et juxta varias quac in Aegypto reconsiones obtinuerant, quarum quidum lucidentissimi testes essent versiones, siquidem Plures sint existimandae 2ὶ, quae pro dialectorum varietate varias nobis graeci textus lectiones sisterent. Notitia itaque hujuseo linguae usque eo necessaria Sacrae Critices studioso erit, ut, quin haec fragmenta copticae versionis consulat, variarum graecarum Icetionum iustum delectum habere non possit. Experimentum in hoc genere optime
cessit Friderico Munter 3ὶ et Aug. A. Georgio 4 quorum specimina facile
cuivis ostendunt quantum roboris in recto usu horum fragmentorum sit Pro Calliolicae Ecclesiae dogmatibus tuendis. Ex dictis denique constat , illos qui animum adjiciunt intelligendis explanandisque vetustissimis Aegyptiorum monumentis copticae grammaticae hujusmodi subsidio omnino carere non Posse o . Utere igitur, benevole Iector , nostrosque in communem ut litatem libenti animo impensos labores aequi bonique sic. Vale. 1 in Lex. aegypt. Iat. Oxonii 483. 5. 2) Num una eadonique sit in tribus dialectis TransL.tιο , an mialti Pl x , nondum e lorate mihi cognitum est. 3ὶ Specimen Versionum Danielis copticarum. Romae 4780. cf. ibi mg. 35. not. a) . si Fragmentum Evangelii S. Johannis graeco-copi thebaicum Sae euli IV. Romae 4789. 5 In horum gratiam grammaticae pars altera lucem , te ore , GFi ciet , qua Planet methodo Principia universalia de Aegyptiorum scriptura Vulgo Sacra , Prout Copticae linguae plus minusve congruit tradentur.
18쪽
Alphabetiam Copticiim . . . . .
CAP. I. Cationcs gencrales de radicibus S. I. De radicibias mimariis
S. II. Des radicibias secundariis . . . . . . . S. III. De radicibuS COmPOSitis . . .. ..
S. ΙΙ. Des nominibus abstractis . III. De nominibas actionis . S. IV. De nominibus actionis locum innuentibus . S. V. De genere nominum S. VI. Dct nu mero nominum
S. VII. De nominum declinatione CAP. III. De pronomine . S. I. De ρ nomine si lici S. II. De Dronomine derimatiνο S. III. m pronomine Co osito
Pronomina commsita , ym Primo casu pro fertis casu
sero quarto ONSu . . . Pro sexto casu
S. IV. De ρ nomine reciρ co Seu reflexo .... CAP. IV. De articulo S. I. De articulo muriciatius seu indesinitivo . . . S. II. De articulo determisente seu desinitivo . . . S. III. De articula demonstratim
Articulus demonstratisus conjumtus Articulus demonstrat. VParatus
inficiali possessivi Dagant; . . . .
Articuli possessiυi orti ab articulis determinantibus Articuli possessivi a demonstratisis orti . CAP. V. De nomine adjectivo seu qualitatis S. L m adfectivis e radicibus primariis S. II. De adjectisis e radicibus derivatiυis . . Pag. 4
19쪽
S. III. De alectivis e radicibus compositis . . . pag. 56α. Adjectisa intensioris senisicationis ib. 3. Adjectiva ρrivantia . 5Tγ. Alectiva constituentia nomina habitudinis, artium, men
δ. Atintiva relati a seu Patronymica 58 S. IV. De genere et numero nominum qualitatis 59C . VI. De verbo si S. I. De perbo mistantivo Primaris . . ih. S. H. De mereo sistiantiso securidario . 65 S. III. De perbo suhstantiis comosito seu auxiliari . . . G9S. IV. De modis verbi substantisi auxiliaris S. V. Dct co ositione te Orum formae Primariae a mantis. TlS. VI. Ten ora comosita ' . . . 74α. Te ora modi indicatisi ib.
Ten ora formae neganti peculiaris 410 S. VIII. De forma transitiva seu es iente verbi substantiui auxiliaris 4 3 S. IX. De forma m ssis impersonali Oerbi substantivi . . . 1 TS. X. De mrticulis virebi mistantivi Dicem gerentibus . . . 4 9 S. M. Do i eratiis , Osinitivo et gerundis 422 APPENDIX De sumis . . . 325