Elementa linguae aegyptiacae vulgo copticae quae auditoribus suis in patrio Athenaeo Pisano tradebat Hippolytus Rosellinius

31쪽

et Zuz Cor. Ep&τUd. τ' inutile esse . . ab Ep faciens , Δτ sine , et utilitas. T. Quaecumque denique radix sive simplex, sive derivata, sive composita , nonnullis praepositionibus aucta , sit m0 syllaba , id quod in serius patebit.

. ominis notatione in praesens voces Illas comprehendimus, quibus res absolute existentes denotandi vis est, substantioa videlicci nomina sive Propria illa sint, sive amellativa , sive etiam abstracta. quae vocant; namque de vocibus accidentia sive rerum proprietates tantum indieantibus seorsim agendum. 2. Quadrifarie nomina sunt consideranda; ct Primo quod ad ipsorum naturam; deinde quod ad genus ; tertio quod ad numerum ; quod ad varios tandem respectus ad ceteras orationis voces Seu Parios. De nominiam urtura.

q. Iuxta eanones de radicibus superius traditos 2 , nomina quoque dispertienda sunt in primaris , deri tisa , atque CO OSita. 2. Quae a nulla alia radicali voce profluunt, scd ipsa per se veluti origines sunt atque primariae radices, ea nomina primaria dicuntur; huiusmodi suntlH π

Amnotat D. M Animadvertendum est simplices radices plerasque utramque in se rus ὶ cf. cap. I. eis. VII inpr. la canoa. praesertim II.

32쪽

tionem habere nominis scilicet substantivi, et adiectivi, prout et remis notant, et alicujus subiecti qualitatem , ex gr. Mis oblisis perinde M significat ac obliviscens; ZO semen, et qui seminat; NTO generatiose atque genitor; NZC messis et messor. Ceterum quando vere nomense sit, sive substantivum adpositus articulus docet , . 3. Derioatiis nomina aliquando monosyllaba manent, quandoque vero fiunt dissyllaba. In priori casu

aut unam ex lit. τ, C, Π ad- ΖΟΠT doctor . . a Z uri instituens. Miscunt ulteri r inouli Praesem . . ab οπ ura manducans. ipso insidiae . . a saepς Menator. 4. In altero casu augentur Iit. C vel li, simulque vocaIem mutant elonga plerumque in brevem, ex. gr. Zing. occidens ZOTREC caedes. xx Tit facile reddens . . . . MLOTI1EC facilitas. C--ri dirigens Coorieli terum. 5. Nonnunquam ita derivantur nomina , ut vocalem primitivi mutent vel in diphtongum , assumantque aliam in fine vocalem , e videlicet Thebaice, et I MemPlitum, ex gr.

33쪽

τovaxnτ oeutus occidentalis . . a Tm , et EMI occidens. ab IleCOOT Pastor ovium a ast Oone , et ECOON Oois. 8. Nominibus compositis accensenda sunt, Primo; quae vulgo dicuntur nomina abstracta; secundo, nomina actionis; tertio nomina loci et re oris actionis. Legibus adeo certis constantibusque eorumdem compositio in unaquaque specie subiacet, ut vel ex hoc aπyptiacae linguae praestantia maxime eluceat, et vetustioribus linguis eadem comparata iis anteeellere videatur. De uominibus abstractis. S. V. . Voces denotantes qualitates praecisas a subjecto cujus ad instar attributorum sunt, usurpatasque in oratione tanquam entia realia, nomina abstracta appellamus. 2. Nomina hujusmodi ab adiectivis proficiscuntur. 3. Praepositionis monosyllabae L nT T. , MET M., cujus vis esse videtur attributum vel qualitatem notare, praecipuum officium est in constituendis nominibus abstractis, ex. gr.

cervix. MhτMLIZOMτ avaritia . . . a M L. amans , et ZOMT a gentiam.

34쪽

METATcu Teu incredulitas . . . ab incluTeu non intelligens, non a imS. De nominibus actionis.

S. III.

. Actionis nomina in hoc conveniunt cum abstractis, quod et ipsa a subjecto et ab adjunctis temporis abstrahant, verum nonnihil ab illis disserunt quod rem denotent in actu esse. 2. Radix assecta notione accidentis sive qualitatis evadit nomen actionis assumpta ab initio particula monosyllaba Gn T. , vel EIn M. actionis Praesentiam sere denotante , quaeque nunquam occurrit a voce Seiu

sineturi aetio imperantis 3 i rerum . . a miri με m. sinuau IIe actio capientis cutura . . R UM Victris. sis n&π actio videntis) mitio . . . . a II&π - ω. EinisoUI actio ambulantis in iter . . . a MOUI ambulans. ErΠΟὐοπ aeuo benedicentis in benedictio . a cisin benedicens. In Thebana dialecto si sin pro sin scribitur sequente alia xx seuph niee in ut si 1113 se bellum a MITE proeliam. 3. Nomina actionis sormantur quoque mediante pia uotis ab P μ-

cere c. g.

p&SU exclamatio ab his exclamaria. p& CZ messis . . ab MCZ messor. Forma huiusmodi in dialecto thebana Praecipue obtinet.' De nominibus actionis Iocum innuentibus. S. IV. . Per nomen primarium ML Iocus sequente nota secundi casus, nempe praepositione it, constituuntur nomina Dei et te oris actionis, ex. .

35쪽

2. Istiusmodi voce Iad. non variata ad haec nomina estimanda unaquaeque ex tribus dialectis utitur. De genere nominum. S. V.

η. Maseulinum et semininum genus tantum in nominibus agnoscit lingua aegratiam. 2. Cognitio generis cuiusque nominis ab usu Pendet; verum quom do ab uno genere in aliud aliqua nomina moveantur paucis haber3. Quatuor modis nomen e masculino transit in genus semininum. I. Per formae mutationem; II. Variato nomine in fine; III. Mutata forma simul et variato nomine in fine; IV. Per adpositionem articiat. I. Forma immutatur Per sesam vocalium mutationem, ex. gr.

filia

α. Si nomen masculinum vocali brevi terminetur, ut in semininum transeat, haec producitur; G. gr.

anus

36쪽

T. , O M., atque qui seminino inserviunt i de his alitem post Pronoini

na agendum erit.

4. Deficiente articulo, sexus non semel exprimitur per verba rZΟΟπτ Τ. mascultu . . . . CRIME semina . Boeoo Μ. idem . . . . CRIMI idem. Namque o. gr. generatim est infans, sed B. π ZooπT infans masculus, CZ ME infans semina.

De numero nominiam.

S. VI.4. Numeri in nominibus duo tantum sunt singularis et Huralis , et hi plerumque ab articulis indicantur, ut suo loco explicaturi sumus. Pl ratis inducit nonnunquam nominibus mutationes , violentas enim vero , quiae ad pluralitatem indicandam per se sufficiunt. 2. Harum autem vicissitudinum quum nulla sorte regula assignari pos- Sit , consultius ducimus, rei illustrandae causa , tabulam hic subjungere sormarum magis ireseularium:

37쪽

TOEIC herias . . si Co heri. IOM mare . . . E. RSIMON maria. 6o. induit institutor . 6δ πυ-In institiarer . ZOO equus . . ' . ΖΘ DP equi. De nominum declinatione.

S. VII.

. Cum aegyptiorum nomina in quovis numero sint indeclinabilia, eorum casus, seu verius nexus cum reliquis sermonis partibus, non ex te minatione , ut est apud graecos et latinos, verum ex praepositionibus sun- gentibus vice casuum dignoscuntur. 2. Huiusmodi praepositiones,vel separatae sunt, vel nominibus coniunctae. 3. Prioris generis quinque numerantur; et hae immediate loeum obtinent ante articulos in unoquoque genere atque numero.

I. Pro Primo casu iisi T. , hEE M. 4. Quum initio orationis propositionis subiectum collocatur , id nullo

indiget signo, locus enim ipse monet casum csse nominati Diam, ex. gr. IIIZ p Mneliae IK Irarus ait tigit panem s--.5. Si vero antecedat verbum, tune subjectum, quod medium aut finem propositionis occupat, particulam vel hZe Praeseserat necesse est, quo illim innotescat esse in casu nominativo, ex. gr. WhZE

38쪽

o προσκυνησουσιν αυτω Θυγατερ εο Τυρου s , construi quoque posset ex indole linguae aegyptiacae Eπh nTe mmepr hTE opoc int τ in OV erunt illae fidest ) stliae Tyri adorantes eum.

ad rem posscssam, ex. gr. Ps. 44 , 30. mxsep I hTE IIIo poe- ε θυγατερ ες βασιλέων. III. Pro tertio eam BA, 8. Valet ad, sed haec rarius usurpatur; eius Ioco praepositiones eo iunctae obtinent II et O. IV. Pro quarto casu G, 9. Regimini verbi inservit, notat enim actionis terminum , ex. gr. Apoc. 6, 5. d. icta EM h Π IM&ZUOMτ h ζ ΟΠ t ηκουσα του τρίτου ζώου. Ibid. 9, . ΔΙΠαπ δ Ο CI- t εἶδον ἀστὲρα.

20. Non hujus tantum , verum ope aliarum quoque praepositionum ebdem copulatarum ablativus in lingua aegyptiaca innuitur, ut insea r

Alia praepositio ad eundem hunc casum pertinens est ΠΗΠT e, Per. Sed de compositione et respective analysi harum praepositionum alibi sermo redibit, nunc de conjunctis 's. Praepositiones nominibus conjunctae in qualibet dialecto sunt h etis; utraque porro eandem vim habet cum superioribus se aratis, et non uni casui inscrviunt, ex. gr. ΔΙΠ&π EoπCIOπ supr. n. s. aeque scribi

irin Translatio των . iuris eod. vat e. quem aequitur venio mem tuea Palterii, Romae ιγέ9.

39쪽

gina .

3I Thebana dialectus o et si saepe mutat in Cra et est ; quod in aliis dialectis rarius evenit. Annotatio. Nulla peculiaris interiectio occurrit in lingua aegyptiaca pro vocati-- vo ; is vero ab articuli absentia tantummodo designatur; ex. gr.

DE PRONOMINE.

Pronomina aegyptiorum dividuntur non secus ac radiccs et nomina, prout superius caP. I. et cap. II. in Siti licia , doris ti- , ct con Osita. De Pronomina sin lici. S. I. Simplicia seu primaria pronomina ea dicimus, quae sentcs sunt et ori gines aliorum pronominum , vel quorum compositionem ingrediuntur ;Suntque Proinde inseparabilia , cum semper adhaereant aut articulo, aut praepositioni, tum nomini quoque, atque iis verbalibus signis quae tem- Porum characteres appellantur. 2. Pronomina si licia constant una tantummodo littera sive consona illa sit sive vocalis , excepta secunda persona in numero plurali, hare enim syllabam constituit. 3. Prima Persona sing. communis genoris est; ex eo namque quod ipsa-met loquatur, masculinam vel semininam esse personam statim innotescit. 4. Secunda singularis e contra, et tertia itidem singularis distinguuntur in unoquoque genere.

40쪽

5. Communis generis sunt omnes personae pluralis numeri. Haec omni in subjecto paradigmate, appositisque exemplis, Perspicua fient. Persona I. sing. com. gen. I l) . . . . ego, mei, mihi, me etc.

. Plur. Com. gen. II . . . . nos , vostrum , nobis etc.