Dissertatio iuris naturalis De iure retentionis quam in vsum iuris ciuilis conscripsit atque preaside ... Philippo Iacobo Heisler ... publice propugnabit Bernhardus Intelmann ... mense martio a. 1751

발행: 1751년

분량: 59페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

2쪽

DISSERTATIO IVRIS NATURAMS

IURE RETENTIONIS

IN GENERE.

ias retentionis est ius rem alienam, finitati, is r

licet causa, ob quam eam adhuc possedi 2'ci' mus,s non restituendi propter debitum.

1. Proeul dubio hane definitionem suo desini H ,habeti

to elamabis strietiorem. Enimvero dissertatio on D vι L. lisee in usum Iurisprudentiae politivis eonis iura scripta promittitur , adeoque terminos in eo signifieatu accipere me oportebat, quem cum iisdem coniungunt et LL. positivae, et recepis

3쪽

Exemplis illustratur ulterias

examina. rura

euoluimus: mox imperum mularum retinere, mox Psi ructum vel possessionem retinere pro nou simili re verba legimus. I. g. r. st ad L. Aquit. L i 6. h. I. C. de usi'. t. s s. r. J de acquir. p f. Deinde in scholis ΙCtorum e. g. quaeritur, ari quis, usucapione iam persecta, possit rem usu captam retinere , si postea eam alienam esse eognouerit 3 iuraeeam sexcenta id genus alia. Hassice retentionum speciebus profecto mea non coimenit definitio. Resp. distingue, et concordabit seriptura. Alius eli significatus vocis retinere grammaticus, alius iuridicus, quem utrumque misere miscuisse MOLIGNA TvΜ in Tr. de retentione queruntur omnes, quorum is ad manus Oculosque peruenit. Sensus vocis grammati eas iam nihil ad me. Ille retentionis significatus mihi potius suit pervestigandus: quenm voci iungere solas)t Imisperiti , quando de iure retentionis ipsis sermo ess Hune inveni per singulos ea ius eundo, quibus liae loeutione ytuntur. Duobus exemplis rem illustrasse suH-ciat. Caius, peregre profecturus, Maevio vasa sua argentea tradit, interea, dum abfuturias esset, eustodienda. Redux factus vasa repetit. At Maevius contra: mi honet tu manibus' gut Bittin. Tu milii a d. hue in aere es ex mutuo; hoc debitum donee expunxeris, vasa me non redditurum scito. Hoc casu Maevium iure retentionis usum amrmant omnes uno ore. Idem die de eommodatario, qui, finito li et ussi, ad quem res ipsi commodato data, eam tamen restituere detrectat, donee sibi de eo, quod debet eommodans , satisfactum. Hue etiam sartor pertinet, vestem, doneerpretium laboris solutum, hetinens. omitteiam se praecipiente Logica) determinationes easuum distrepanotes ; his demtis, reliqna tibi fiet vera et constans. indiuiduoru in si militudo h. e. notio speciei cuiusdam, retentionis nimirum, in sensu tuo ridico acceptae, quam mea satis distin te exprimit definitio. Ex hi, iam perspieue patet Ioetitiones si itio scholii ex L Iustinianeis atque stholis I Ctor viri petita ineam definitionem non tangere. Ibi enim vox retinere in sensu grammatico capienda est s. Dele vel unam ex definitione determinationem, et mox desinet sthola boni et aequi retentionis ius nominare. Pone a) aliquem rem non possilere ; et tune retentio ne quidem in seruu grammatico praedicabitur . nedum in iuridico.

Pone

4쪽

IN GENERE.

Pone h) eum possidere quidem, sed rem suam, eamque retinere; et

certe eum iure retentionis uti non dixeris, nisi easdem cum Mo LasNATO querelas contra te eκeitare volueris. B. Lu Do vici in Diss de iure retentionis ex diuersa etiam causa comperente β. I 6. in hune ICtum merito invehitur, diuti narratis eiusdem ridiculis, ut illas vocat, quas in suo tram tu in medium attulit, quaestionibus, e. g. an clericus possit retinere canes venaticos 3 an dominus possit retinere animal periculo. suin in via publica ante domum Z tandem subiungit: quid, quae , haee ad tractatum de iure releutiouis ' Eccur non Τ quia nimirum reten. tio in sensu iuridico aceepta rem alienam possideri detulerat, ritiam etiam stomachi vel verius cachirini siti causam ipse reddit L vla ovICI. Pone e 'Titium possidere quide in rem alienam e. g. ex eausa pigno-xis, et debito, quod pignus assicit, nondum soluto, eius restitutionem debitori denegare; et iterum nemo vi iurar retentioris eum id faeere assirmabit: nempe quia ex antiquo causa rem detinet, eaque nondum finita. Finge vero, Titium, debito, quod pignus assicit, soluto, ob aliud debitum a priori diuersum, .et cuius intuitu pignus non est obligatum , rem debitori non reddere; et iam iure retentionis is uti ab omnibus diuetur: quia nimirum, licet cause possessionis prior finita, rem tamen non restituit ob aliud debitum. Denique pone d) aliquem rem alienam ex iusta causa adhuc penesse existentem, ea finita, rctinere eri noua quidem ea uia, quae tamen non est debitum ; et tune grammatico sensu quidem retentio erit, sed nemo ICtorum ius retentionis aut in ore aut in mente habebit Plane eui vaeat, iuris. retentionis exempla, qualia DD. magno numero et ad nauseam usque in suis de iure retentionis libris recensuere, pereurrere, is ubique ius retentionis pro sundamento debitum habere de prehendet, quo adhue obstrictus est is, cui restitutio rei denegatur.

τ g R in Diss de retentione a h. T. Vsque ad 39. ubi omnia scatent emplis iuris retentionis , iisque omnibus eiusmodi, quae debitum praesupponunt. En i enarraui in definitione, ut oportebat, meros characteres definiti necessarios; nullum vero abesse, qui, salua definitionis persectione, desiderari non queat, negativa est propositio, quam Λ a demoλ-

5쪽

CAP. I. DR IvRE RETENTIONI sdemonstrare nimis longum foret atque molestuin, quippe quae per i ductionein esset probanda. Tu potius sedest asser in medium, si quam Praeterea neeessariam requiris, determinationem, et magnam, mihi ac d , a me gratiam inibis.

m. o. ces re , et eιus loco iam adesse nouam cauyam, quae prae-

eis debitum esse debet. Quod causa possessionis prior cessare debeat, liquidum dat ipse iuris retentionis definitio I. I. . Quod vero eius loco adesse debeat noua causa possessionis , facili brachio sic demonstro. Per ea ampsistisionis hoc loco intelligimus rationem, ex qua intelligi potest, cur res aliena non debeat restitui. Pone iam, causam possessionis priorem cessare, nec tamen eius loco nouam adesse: tunc utique possidebis sine causa; per consequens desiderabitur ratio, ex qua possit intelligi, cur rem alienam restituere non debeas. Iam vero sine ratione sumetente nihil esse potest L. B. DE KOLPPAletaphys germ. g. 3O. . Ergo nec retentio exerceri potest, nisi , causa possessionis priore finita , adsit noua causia. Iam vero haec noua causa possessionis vel est debitum, vel alia quaedam. Prius Vt sit, necesse esse, ubi de iure retentionis sermo est. ex loquendi usu demon. stratum dedi I. I. Schol. a. num. q. . Et haec triaturi runt Probanda.

s. m.

6쪽

f. III.

- rinis retentionis es securitas crediti, utque moro debitor compellatur ad soluendum, ad quem em obtinen dum retentio est medium maxime idoneum. Id, quod Volumus per actionem nostram ut existat, is Vocatur.

L. B. DR WOLFF Μetaphys germ. g. 9 Io.). Atqui is, qui ius retentionis exercet, hoc vult, ut crediti securitatem sibi paret, pararioremque impetret solutionem. Enimvero sedit id propter debitum g. I. . Qui Veropropter debitum rem debitoris retinet, non potest intendere, quam quidem hoc. ut sibi de credito satisfiat, quid enim, edic, intenderet aliud Z Ergo dehiti expletionem respicit retentio, eamque Vel ita, ut sit ipsa expletio,

vel non. Prius si adseris : negabo ego retentionem VO-

cari posse, illam scilicet in sensu iuridico acceptam, sed 'potius compensationem vel in solutum dationem aliam-ue similem expletionis speciem nominabo. Quid ergo iam I Posterius assirmandum. Et tunc iterum non potest excogitari alia idonea retentionis ratio , quam Vt creditor extra perieulum amittendi crediti se collocet, paratioremque debitorem tergiversantem nectentemque moras faciat ad soluendum. Igitur in demonstratis iam est, finem retentionis esse crediti securitatem et facilio. rem solutionem impetrandam. Id quod erat primum. Iam vero quod rationem in se continet existentiae

7쪽

6 CAP. I. DE IURE RETENTIONI s

g. 9I2. . Atqui retentio quam maxime rationem in se continet, ut existat finis, quem sibi praefixit creditor,

ius retentionis exercens. Retentio enim nouum debito. ri motitium adsert ad soluendum, utpote certo, se rem suam, qua tamen aegre carere potest, ante non recuperaturum a creditore, quam soluto debito. Nulla motiua superuenientia essicere possitant, Ut, quod ante nole. bamus, iam velimus, h. e. ut voluntas consequens contraria fiat antecedenti IDEM e. h β. SO4. sq.). Ergo retentio determinat debitorem ad solutionem, quam ante in animo non habebat. Et pone etiam, eum non determinari , sed re sua carere malle, quam soluere: saltim habebit creditor, ex quo redigere, quod sibi debetur, possit. Meridiana igitur luce est clarius, retentionem' ad id quam maxime facere, ut paratior reddatur debitor ad soluendum, vel certe securus creditor praestetur de credito, per consequens eam medium existere ad finem . hunc obtinendum maxime idoneum. Id quod erat

alterum. ι

g. IV.

,... releutiouis utenoe id semper facit, donee de eredi. ret rio rem- to faba Iat Orat, adeoque omnis retentio temporatu es. Qui pq . Ut enim ius retentionis exercet, eo utitur tanquam medio, promtiorem solutionem morosio debitori extorquendi g. Ergo non diutius rem debitoris retenturus est, quam

8쪽

IN GENERE.

quam donec hic finis obtentus, h. e. donee sibi de credito fuerit satisfainam: obtento enim fine media cessare

oportet.). Ergo duntaxat ad tempus rem debitoris reti nere vult. Quod vero ad tempus sit, temporale ICti vocant. Ergo Omnis retentio temporalis est.

Hemi eaptus es, mihi videor a nonnemine obiurgari. Haec ipse Oetustri. enim verba: ad tempus, vel : donec de credito fati facium, definitioni itie obiecti- suis eiit inserenda , secus ea existet latior suo definito , utpote com- oui. pensitioni, in solutum dationi et confulsioni pota si ereditor debitori heres succedit. aeque conueniens ac retentioni, quas tamen Priores c species ab hae differre norunt omnes, quotquot sacrae Themidis aedem vel a primo limine salillarunt. Disserentia autem in eo potissimum sese exserit, quod illae habeant emectum perpetuum, haec vero tantum temporalem, nimirum donec de credito faris fuerit factam; adeoque huee nota characteristica in definitione nequaquam erat negligendαResp. Captus egοῖ vix ad tueor, ut eredam. Nam, etiam omisit hac determinatione, satis manifestam nostra definitio exhibet disserentiam Retentio- speeifieam. Enim vero cQmpensatio et in solutum datio solutionis ha. v 'ς' hent essectum L. B. DE OLFF Inst. Iur. N. et G. h. 7 6. 737. iunct. rsi. ; per consequeus si debitor rem sitam penes creditorem exilien' remia. tem, causa possessionis priore finita, eidem in solutum relinquit ob aliud debitum, aut si ob mutuum debitum ae creditum e pensatio sit, ereditor essicitur dominus rei, quam retinet, adeoque non retinet rem alienam, id quod tamen sitis clare nostrσ requirit definitio. Igitur ineompensatione et in solutum datione contingit quidem, datis casibus, retentio sensu grammatico, ast non iuridico talis. Eadem de confusio . see dicta velim, quippe quae eundem effectum habet I D a M 76 I. e. l. et ereditori dominium tribuit rei, quan ante confusionem debitori, cuius lim hetes extitit, restituere debebat InaM l. 9v6. et9I7. c. I . Non quiri lix ego saeto, antiquius quibus nihil est, quam omnia rei attributa in 'definitionibus suis operose recensere, eaSque per omnia eausarum genera dueere, quas metiri si velis, multis Parasangis opus habes. A

9쪽

8 CAP. I. DE IVRE RETENTIONIS

horret ab istiusmodi deseriptionum genere recentior eaque sanior Philo. sophia. Functi sumus ostieio, reliqua si ex definitione legitimis ratio. einiis erui possunt. Seeus si facis, eanonis logici: desiuitio non sis abundans, reus es. V

D mi'' Itis retentionis creditori constituitur vel immediate

λά- ἡ Pollare liceat. Sin Posterius: vel pacto constituitur , et

rium εuid' ius retentionis conuentionale ; Uel ultima voluntate, et ius retentionis testament arrum dicemus.

Diuisionis

insolentia excusetur. Iur reten. pionis iudi. eiale, necessiri. um volun- rarium ii Exempli Ioeo sit haee vltima voluntas: Titio aedium mearum inoquilino do, lego centum, qui aedes vacuas reddere non tenesitur aure, quam ipsi legarum beres namerauerit. Hoc easu Titius iure retentionis testamentario gaudet. Ius retentionis legale et conuentionale exemplis illustrare supervacaneum duca.

a Equidem non memini, me hane diuisionem aut oeulis aut auribus unquam usurpasse , sed tamen suo non destituitur fundamento, nee abludit ab analogia iuris. Similes .enim diuisiones in iure nostro nec sunt ignotae, nec rarae. Exemplo sit ius proiimbeos, qnod DD. Prorsus eodem, quo ego ius retentionis, modo in legati, conventionale et testamentarium diuidunt. vid. I. D. N ET TELBLADT Syst. elem. Iurispr. Posti tom. a. h. 4Ω8. n. F. 3 Diees: datur alia quaedam speetes iuris retentionis, nimirum ius retentionis a iudite constitutum , quod iudietiati forsan posset salu- t. i. Resp. In iure ciuili vel etiam in iure publico uniuersali si versamur, ubi Respublica et iudex praesupponitur, nouam hane speciem addi non ineptum iudiearem , adeo ut hae posita hypothesi ius retentiisonis lege vel a iudice constitutum necessarium, voluntate debitoria vel testatoris vero datum voluntarium dieendum esset, eodem plane sensu, quo ius pignoris in nccesarium et volum araum in scholis diuidunti

Tunc

10쪽

IN GENERE.

Τuneque ius retentionis neeessarium in L ale et iudicivis, voluntarium vero in eo suetutoriale ac sesamentarium subdiuidendum fore , vel me' non monente cernis. At milai de iure retentionis in genere iam sermo. Nondum Rempnblicam, nondum superiorem aut iudicom pono. Quare a mentione iuris retentionis iudicialis ut abstinerem, omnino me oportuit, ne divisiones sisterem ad ius retentionis in statu naturali, de quo cap. 1., sorte non quadraturas. Cogita, absit ahentium non esse mendacium. .

g. VI. Ius retentionis exercetur propter debitum l. I. . m. 'Iam vel exercetur propter debitum tale, quod eius rei

quae retinetur, intuitu ortum, Vel non. Si Prius, ius quid pretentionis ex eadem Vel connexa causa a Sin posterius, ius retentionis ex diuersa Vel non connexa causa nominabi S.

1 'Cape tibi exempla. Deponens rem depositam repetit, in quam oti m D, impensas sacere depositavius necesse habuit. Hic restici rionem dctre. exemplaetit, donee impensae a deponcnte sibi resusae. Item stabularius utor termino eκ iure Aoiri. petito O iumentuin viatoris retinet, pabulis nondum solutis, aut sartor vestem, quam cresccit, nondum pracstita mer-eede operariam. Hi see casibus ius retentionis ex eadein vel connexa eausa deprehendis. Ast finge, depositarium rem depositam retinere propter debitum cum depolito nullo modo connexum, aut stabularium propter debitum ex mutuo, aut sartorem Propter mercedem eX alia veste, quam quae retinetur, residuam iumerui aut vestis reatriuionem dene gare; et habebis sus retentionis ex diuersa a et non convexa causa.

1 Caeterum parciores, quam decet, sin ICti tu definiendo 'hisis itim retentionis ex eadem causa, e A R ' ovat definitionem sere ad onum osti omnes amplectentes, qui P. II. Const. a I. defin. 1 . num. I. GH vs AM Aurione.

SEARCH

MENU NAVIGATION