장음표시 사용
141쪽
tum exsolv I posset, quἱa vendidit non tam libenister , quam necessatici , alienatici tenet, uti facta propter testatorem ipsum , quem absolvi aequius est, quam fidei commissum praestari, ideoque nismiliae nullo unquam tempore, dabitur fideicom
missi petilio, L parra 38. L i. f. a M. 3. Vide
Marcum Antonium peregrinum , is ABkommiliast. M. nam i 8.a9. Franciscus Caldas ib. i. μὰ - 'ion. H. M'. 23. nam. ε . Oh q. de Libertum Leoninum , cen h. 9 . uam. 2. ω 3. ubi ait idem procidere, etiam omisit ab haerede inventariimosectione.
ii. Et sicut ereditoribus haereditariis prohibitio alienationis a testato te facta nihil noeet, ita quoque non impedit, quominils fiseus id, quod ipu competit, ex re alienari prohibita ea- pete possit. Nam Marcianus disettὰ ait in L q.
s a rasa es r. Quae verba Aceursus aecipit de fisco creditore haereditatio i quo nomine ab aliis reprehenditur; quia s Marcianus de fiseo ereditore sens set, satis suisset direre, reia Iaram n Lbitio potes. non iubere quia verbis istis etiamsseus inclusus fuisset. Alii igitur ea verba se a cipiunt , ut fisco non si standi prohibitio, si sei- licet bona defuncti snt publieata , quod multo
minus recipiendum est. Nam quoties bona ex delictra testatinis publicantur , totum testamen
tum sit irritum , si ais 6. g. sed G s. ω seq. . isi H. νοι. O s.fact. testam. Ae proinde ineptum esset disputare de parte testamenti, an scilicet consistat, quod de prohibita alienatione in eo scriptum reperitur. Dum igitur Marcianus si a. ruit prohibitionem valere, sed non obesse eredi. toribus vel fisco, praesupponit etiam testamenis tum valere, Ae irritum non esse ii. Jaeobus Cubeius lib. s. ias eap. 16. hunc lacum interpretationem accipere docet ex iure antiquo. Fiseus enim olim ex haereditatibus ea. piebat vigesimam partem hareditatis; nis essent insituti liberi vel parentes , qui agem haereditatis retinebant, ut testatur Plinius in pane vita Traiam. Ea viges ma Iulio Paulo lib. q. se,. ris. c. necessarium vectigal appellatur, quod pro ter magna reipublicae onera filio attributa sit , de hae vigesima plura notant Iustus Lipsus in tam .
que Pinta O vigesimi, Ae Franciseus Raguellus iacomm . ad libones Iastimam in exp&M. L uti. C ANSA. D. Had M. Iasi. Sensus igitur istorum veris horum est, prohibita alienatione, non eo minus capere fiseum viges mam partem eius rei,quae alienari prohibita est i atque ita hoc praeceptum testatoris non esse fraudi fisco, quom inds viges .mam capiat. At,inquit Jae Raeuardus M. I. urire. s. is. nihil interest fisci, ut rhm possit, vel non possit res legata alienati. Responset Cujacius lib. 9. εκ cap. aq. maxime sset Interesse, quia si te, le-ata omnino non potest alienos, non poterit in seum vigesima alienari, quae non tantsim ex hireditate deducebatur, sed etiam ex legatis. Hie Cujaeli interpretatio quamvis Marciano
convenire potes , hodiὸ tamen aliena videtur, sublata iam vigesm1 . proindὸ hoda ista verba, Nepe fisa, secundum Aeeursum accipienda sunt de fiseo Creditore, si ei quid debeatur.
3. Ab haerede vel legatario alienare prohibl. to datur causa alienandi necessaria, si bona fami liae relicta non ereditoribus testatoria, sed ip- su, haeredis distialiantur. Et tune quamdiu viavit haeres vel legatarius , alienatio tenebit, quia& bonis non venditis, ipse quamdiu vixisset, ea tenuisset solus. Sed scut bonis non venditis, mortuo eo haerede . extraneo haerede relicto, familiae eompetit fideleommissi persecutio 1 ita bonis venditis, post mortem ejus demum famialis petitio datur. Et hie est sententia Papinianais L pelo so. q. praelum. i. g. is legas. I. Ex qui lege Observanda est differentia, quae est intea
voluntariam de necessi iam alienationem. Propis ter voluntariam alienationem eonfestim fideia commissi petitio eompetit, etiam vivo alienator. . cum patre 77. h. liberιis ori legat. a. dixi, a tap4. pennis. is est. Necessaria alienatici tamia
diu tenet, quamdiu vivit haeres, qui alienavit. 14. Quin uno casu sundus venditus perpetua manebit apud emptorem , si scilicet caeteri, qui sunt de familia moliantur ante seriptum de ali nare prohibitum haeredem argumento Ista iusAMas 48. ε ais . . de jur. 8ι. nοι ι. Cujacius ita. s. obscap. s. is. Commoda hujus loei quistio est, an pro hibitus alienare vel fideicommisso gravatus, ii ob perpetratum delictum careeti fuerit mancipatuc ut vel morte,vel membri mutilatione si punienisdus sui redimendi eausa possit alienare res alienati prohibitas i Distinguitur inter testa totis fillam vel Cognatum , δέ prorsus extraneum. Si filiussi, qui deliquit, ex praesumpta testatoris volun tate , eum sui redimendi causa hujusmodi res reacte alienare. Nam propter vehementem patris erga filium affectum, veris,lis patiis mens &voluntas est, ut potilis necessitati & saluit si ii sui consulit , quam bona sua similiae aut nepotibus integra conservet, auumensa 63. 8. Δέχνιὰ λει. Quod s testa totis sit e gnatus vel prorsus extraneus , is non potest sui libe andi dea publiea condemnatione redimendi eausa ali nare rem alienari prohibitam , auum ma ι. sana fies inpr. J. A siti ubi dicitur dignum esse, ut malὰ meriti egestate laborent. ErgA ei non videatur succurrendum , qui sua eulpa in bane neres.statem ineidit , ita tradant Petrus Antonius a Petra vi fide tammis l. 8. m. qq6. O q8 . Mareus Antonius Peregrinus δε Deitammis' art.
is. Ultimum istius distinctionis membrum a nostris declaratur, ut alienatici hanc ob ea iam ficta sustineatur, quamdiu , qui alienavit, vivit, post mortem vero ejus repetitio detur eis.
142쪽
69. q. passiam. J. de ligar. r. I. Starins Areus o. ut .st. Ea jure si . COvarru. d. lvia. 17. A lege imponitur neeessitas alienandi, si legitima portio liberis non sussciat ad dotis eon
stitationem , vel propter nuptias dationem, tunc enim permittitur iis res restitutioni subjectas, vel alioqui alaenari prohibitas alienare, vel obligare pro modo facultatum, & dignitate perissonae N est. 39. Avith. quis νes, inde inampis C. man delerat. Cui eonvenienter Scaevola, & Ul- sanus scripserunt, id, quod in dotem datum est, non contineti in partem haereditatis , quae restis tuenda, si filia rogata esset restituere partem eius,
quod ad eam ex bonis patris pervenisset di ima et si ex promissione dotis aliquid debitum suisset, aris alieni loeo habendum esset. Nam Ulpianus ait, non peste Lei in eversiunem sisti missi fata m
at se. Trebell. 18. Quid si testator expresse eaverit, nolle se dotis vel propter nuptias donationis eausa bona alienari, an adhue alienatici proredet Negant
post alios Didaeus Guarruvias lib. 3. rimari res
vis quibustam. Antonius Gomesus A lu. Tauri qo. m. 86. Angelus Matthracius a. l b. q. nam. Is. I . 8. Marcus Antonius Peregrinus d. νι. 42. m. s. ssen. Franciscus Caldas tib. I. viast .s reas qua l. 23. num. 8 . Hercules Mares t. hs. a. variari resum. t . 69. nam. iε. sed contraria se tentia frequentius recepta, & verior est, quia lex expressim mandat dotem esse gedueen3am d. N UI. 39. Ergo testator etiamsi maxime vellet,do.
tis deductionem prohibere, ae beneficium legis
impedire , aut tollere, non potest. I. nemo pars. de luar. I. auumento aia sanis 33. q. uis. f. ad L Faltu. ita quoque sentiunt Doctores crutati a Maresecit. d. cap. 69. nam. I . quos sequutur Andr. Fachin. I s. q. c ινου. cap. 4g.i9. De eo qumue inter Doctores non eonve
nit, an idem obtineat in dotis restitutione ' Exempli causa, Filius, qui fideleommisso gravatus est, dotem uxoris aecepit, dos soluto matrimonio ab eo, vel eius haeredibus repetitur, quaeri tur si nulla alia bona suppetant, an dos ex rebus
fideicommissarii, , vel alienari prohibitis solvenda, & restituenda st i Negant hoe Iason in L
Math. Qua νes A r. Aleiatus in I. i. st. Salas. -- Irim. Ant. peregrinus d. an. 42. num i 8. O seqq. di alii, quos eommemorat, & sequitur Andreas Fachmeus d. IV. q. emtraves cap. 27. Conti Franciscus uiuius lib. I. detis. IS. nam. 8. Didae
ctius tradunt pro restitutione dotis mst iniumctum fideicomm;ssum datae, res sdeicommissarias , vel alioqui alienari prohibitas alienari posse,s mulier ignara fidei eommiss dotem dederit marito. Quae traditio aperte probatur per d. Nomest.
38. tibi non obscure Iustinianus innuit, mulieri, ruae ignorans fidei inmissum ma ito iniunctum,otem dedit, noci nocere, quod posterior si fi. dei commisit cinere; sed quod perinia dotem illa
suam rπuperet, nec aliter fideicommissarius ei praeseratur, quam si probet scientem eam gravato marito dotem dedisse. Id quod ita in saυorem
mulieris eonstitutum est, ne ea ex tali fideic m- misso ignorans decipiatur, ac peopria dote privetur. Et hoc receptum est, ut multa alia, eo traecimmunes juris regatas, singulari dotium si v re. Hue respexit Justinianus ia d. N est. 39. dum
Dei Der quis tam initia sara, naponimus. Qui Bus
verbis indieat, se ideo hoc privilegium dedisse doti, quia ea publicam utilitatem spectat, fidei.
2o. Illud tenendum , quando agitur de liberis fidei eommisso gravatis, vel alienare prohibitis, tune isto fideicommisso, vel ista alienatio nis prohibitione non impediri dotis dationem. restitutionemque vel propter nuptias dationem, quia eon i testatoris voluntatem id non prae iamitur. At in extraneos hujusmodi liberalitatem non posse e serri, probabilius est, liret dotis causa praecipua sit, quia voto testatoris id e nia ruere non possit. Et ideo si non ab aliquo aseenentium fideleommissum relictum, vel alienationis prohibitio facta si, sed ab extraneo, vertransversalis lineae agnato, e natovὸ , res fidei necim misso subjectae vel alienari prohibiti, in desistem vel in donationem propter nuptias dari nori poterunt, ut & notarunt Gerard. Maynard.
transuersali relictum sit sub huiusmodi eonditio ne. Si ae hista di quas testatoris sub huiusmodi
eonditione sdeleommittentis voluntas se, ut hetis res gravatus uxorem sibi quaereret, ex qua suseia petet liberos r quia non facile uxorem inveniat ut nihil ei donare possit, nee uxorem durat saeote, ex qua matrimonii onera sustineat. aa. Ultimo quaeritur, an fideicommis, cineis ratus, vel alienare prohibitus, pro necessitate victus sive pro alimentis alienare possit e Posse communior sert opinio argumento ducto a doto ad alimenta, pro qua sententia etiam adducitur
Novest. log. ι . q. in princip. ubi dieitur rsi eo ιι- geris ne is inam habere ex Hivibus causis, unde se iis expensas . ex tas relli tirae etiam sal faerae rimi ei litentiam ade. ubi verbum mpensas, Doctores inisterpretantur de alimentis. Et hane opinionem
amplectuntur Iacob. Menochius lib. q. ν ααν.
si . m. i . G ahqua .seqq. Marcus Ant. Peregrinus
de si vim sq. an. 41. nam. 86. 88. Guies o Papa iure . sit. nam. 2. Michael Grassus in h. μ/ieam missum. q. l. nati. Aliis tamen negativa placet,ut Joan. Fabro ad A s. Rei Fa, vers sed an possiar. 9iue non sine ratione. Nam in Noess. 39. iri do te constitutum est novum . Ae singulare , eoquestricte aeeipiendum, nee etiam ob rationis identitatem
143쪽
titatem ad eonsequentlis trahendum. Nee hue facit NMEL iop. quia ea loquitur de casu, quo superfluum sive residuum haereditatis quis restia tuere iussas est. Quia tamen communis setistentia favorabilis est, ne videlicet quis fame ene.
cetur , cum alimenta negans dicatur necare I. ue
rare. q. ff. de agas aia. O alien. lib. ideo ab ea in praxi non est recedendum, eamque Senatus -- her aliquoties amplexus est. Quas vetd hare leniatentia restrictiones recipiat, vide apud Meno chium , & Peregrinum dae locis.
ΡErsona actoris varias Reo suppeditat exemptiones.
13. I. Exceptici esti Nis aliorum, quam in iis intuitu prohibitio alienationis facta sti vel nisi actor non si testa toti proximior, sed alius
eum gradu antecedat, qua de re tractatum supra M'. . vel nisi plures cum actore in gradu e currant a tune enim licet actor non excludatur a
toto a tamen cut dici solet) exeluditur a tanto ιν ea pluribus a. f. si 'ars linia. pet asi noratu . 1 4. II. Exceptior Nisi actor, quantumvis testatori proximior , sit indignus, vel a testat
te ex haeredatus aut summotus & ex lusus ab omnibus bonis, argumenta Noelia r. β. exhered ras , ut latὸ & eleganter tractat Antonius Fabet ad. 33. -. 7. 8. 9. Io.as. III. Exceptio 1 Nis actor itidem prohibitus extra familiam alienare partem suam extera vendiderit, & ita voluntatem testatotis os fenderit. Perqu)m absurdum enim foret, me tecum assere, quod partem tuam extero vendia
deris . eum ipse idem sererim , me te aecusare, quod obsequium defuncto non praestiteris , quod nee ipse praestiti, denique me in te reprehende. re, in quo mihi indulsi. Hinc si patronus quatuor libellis suis praedium ea lege reliquit, Neiil alie rem, atque in familia tanta ara resinerem is excepto primo eae teri omnes partes suas vendiis derint ei tra consensum primi r primus partes collibertorum exteris venditas iure fideleommisspe sequi potest. Quod si omnes partes suas exim ris vendiderunt, nulli competit repetitici sdeia commissi , I. varies tr. C. Δ fu lammis. N est. 39. Eos enim testator ad fideicommissum vi detor inuitasse, qui iudicio paruerunt; alioquiperabsurdum erit uice mutua petitionem induet, sei licet ut ab altero partem alienatam quis petat, cum partem suam alienando perdiderit. dis. sed hoe ita procedit si omnes pariter ono eodemque tempore praedium extero vendiderint. Hoe casu consumitur fideicommissum. Seclis diiaeendum est , s diversis temporibus, separatim partes qtiisque suas vendiderit. Nam s primus partem suam extero prior vendiderit a caeteri, qui nondum vendiderunt, admittuntur ad partem alienatam 3 primo: tum deindὸ, s secundus paristem suam extero vendiderit, tertius & quam tus , qui nondum partes suas Vendiderunt, adis
mittuntur ad panem seeundi, excluso primo, qui artem non facit posterioribus, hoe est, ejus persona non numeratur in partibus faetendis portionis secundi, quam stilicet secundus post primum extero vendidit a sed integra pals seeundi pervenit ad tertium di quartum a pars, inquam, secundi, quam in praedio habuit jure legati. non triens, quem secundus tulit ex parie primi, Bese dei neeps, ut authot est Papinianus in I. tam pauν 7. liberti, J. ad legat. a. 27. IV. Exceptio. Nis actor alienationi consenserit. Nam quibusdam vendentibus, s alii consenserint, contractus auctoritatem eonvelli nequaquam posse Gordianus res psit, in L Lquoties D. C. de Meuammist. Et omnibus, quibus fideleommissum est consentientibus, nullam fideiecim missi petitionem superfuturam Ulpianus respondit in L ULI p. ni raci. J. Ea legat. I. I. - h. 4. iasuum f ri Iegar. 2.28. Nec obloquitur, sanaum 92. in priaxip. p. δε ιγνι, i. ubi ladeicommissarius, quo praesente, di ad lignante iandus fideicommisci obnoxius venditus est, nihilomiolis pretium landi petere potest. Nam ea lex non loquitur de eo, qui eo sensit venditioni i sed qui adsuit contractui ut testis, vel signator. 29. Adsignare idem est, quod oblanare L hiarer a o. p. is auctoria. rur. I. ε ita stipularus 116. Ch suanas a. p. ia vers. all. Longe aliud est signare , aliud seribere, vel subscribere. Sola praeis sentia, & o gnatio pro consensu non habetur, L Gaius 39. in a. p. de pignoraι. as. L Nilia 3 h. Latia a. d. δε luar. 1. Signator enim potest esse
ignarus negotii, aut eorum , quae instrumento. quod obsignat continentur , ut plerumque vid mus dari testamenta obsignanda testibus , nee tamen eis enarrari ea, & exponi ea, quae testamento continentur. At seribere multo plus est,
R id eis Modestinus respondit, in I. Meia νιν 16. p. iapi Mib. Seium, qui manu sua pignoti domum suam situram scripserat, eonsensum ei obligati ni dedisse. Quod recte ab Annaeo Roberto lib.
νυ. tale. N. q. accommodatur Notarici, qui instrumentum perscribit, & in mundum redigit, idecuiue ignarus esse nequit eontentorum in eo,
proindeque s bi noeet, e quiὸ in eo contineatur, quod ipsa praeiudicare possit. Subscriptio etiamtus est , quam O gnatio, & pro consensu h
etur L Dtiti I, 9. g. r. p. amb. - ga. h ptis Subseribere enim propriὸ non est nudum nomen scribere, vel subnotare, sed & seripto sgnificare cui rei, vel negotio quis subseribat, ita ut se scriptio si relatio brevis rei gesti , ut subscriptor non possit esse inseius negotii, quod actum est. Meus , s quis ut testis nomen suum tantum subianotet, hie enim potest ese ignarus negotii instruis
3o. V. Exceptior Nisi actor antὸ sdehomia misci renuntiauerit. De Hausulis sdeleo remissi
renuntiationem indueentibus prollia agunt Petri Antonius de petra qua'. 34. m. it. O muli Is 33. Marcus Ant. Peregrinus an as. Michael
Grassus in h. fideium sum quis'. sa. Iacobus Q 3 ' Meno
144쪽
Menochius tu. 3. m pl. iis . A r. Gail. lib. 2. ειν. a 39. 3 i. VI. Exeeptici a Nis actor se haeres eius, qui alienavit, vel alienationi consensit, aut fideia
commisso resultanti ex alienatione renuntiavit. Quae exceptio ut commodisis explicetur, distinacte agemus primo de haerede alienantis, deinde de haerede eonsentientis, & renuntiantis. gr. Haeres eius, qui alienavit rem testamento alienari prohibitam, ratam tenetur habere alienationem , nec eam impugnate potest secunddin regulam iuris r Ex φυ persona quis luιν- semis, Has fatum asiare sentiar, I ex qua persam 149. f. de Reg. ium. ει haeres cum defuncto una eadem persona censetur, I. tam haras I i. g. is suras O remp. ni tripl. ac adeundo videtur suo consensu volun . talem defuncti comprobare, L L ab. ea 7. C deI Lν I. caast. proinde contravenire nequit, L camam re i q. C. de Nι tingi. L si ab eo. 7. C. de neges. d. I. si,viri ras 1 . C. de rixat. etiamsi is de te. hus ad haeredem iure proprio pertinentibus dinposuerit, L L tam a maIre. aq. ι venil ariti. 3. c. de reb. Men. non alae nona. ι filiam. 33. p. is Ide A. ι. f. Hine consequens eii, haeredem non posse revocare alienata a defuncto, licet ea similiae relicta , di alienari prohibita sint. Ita quoque sentium vulgd Doctores, quos citant, di sequuntur Arius Pinellus in I. I. ρεσι. 3. num. 8 l .am pliar. 6. C. δε Mn. minem. Marcus Ant. Peregrin. de famommis. an sq. nam io. Petrus Antonius de Petra .. Fas. i . nam 3I6. Oseqq. Petrus Sanet. Ib. I. vi bomp. dias cap. s. nam. 24. O sqq. Cui sententiae tussiagatur, ι. unam 69. h. sed ei Iandum. 3. f. de luam. 2. ubi haeres grauatus uni ex testatoris familia iandum relinquere , testa. mento suo, uni quidem ex similia teliquit i sed fidei ejus commisit, ut eum extero restitueret
quas tum est, an hoc fidei commissum ab extero peti possat ' Et respondet Papinianus ita demum posse, si praeter fundum haetes iste uni e et familia tantum legaverit, quantum sundi pretium essiciat. Hoc casu iste ex familia propter legatum s-bi relictum, iure rogabitur iandum extero restia tuere, di agnito legato compelletur subire onus fidei commissi, id est, iandum extera restituere. Quemadmodum igitur hie legatarius propter legatum, quod agnovit, obstringitur Obsequium praesare testatori suo in restituendo lando, qui ips ex prioris testatoris, de cuius ipse familia erat, testamento debebatur: Ita quoque haeres adeundo haereditatem se obligat, & obstringit ex quasi contractu ad adimplendam, & ratam habendam voluntatem defuncti. 33. Denique solet communiter Doctoribus pro consimanda hae sententia adduci, L Hia1μ-
eo, quod ibi dicitur Marccllum putare ex haere datos. in N emaneipatos posse petere fidei commissum, eos ligunt vulgo Doctores, filios haer des patris 1 fidei eommissi petitione exelusos esse. Mane illationem Alvatus de Valasco rem. I. a. suis. 69. num a r. negat ex praemissis sequi, quasi
Juri consultus respondeat majori dubitationi, ac major dubitatio si circa exhaeredatos , 3e ema cipatos, cum mortuis aequiparentur, an illi ad mittendi sint, quam haeredes, & quas extrὸ om nem dubitationem positum sit, filios haeredes institutos ad vindicandam rem a patre alienatam esse admittendos, illosque satis admittat Iuris. eonsultus in L LAhasam. 14. q. stdsi omnes i . Sed Valasco reponitur, tantum abesse, ut indubita tum sit, filiam haeredem patris admitti debere ad revorandam rem I patre alienatam , ut nihil ce tius sit, qu3m quod non debeat admitti per I ges, Ze rationes supra dictas. Ut maximὸ hie lex tus nihil ad rem saceret. Nec contrarium evincitur ex/. q. sed si amnes 17. ubi hoc tantum deciditur. s omnes filii haeredes snt instituti ex si Dparibus partibus, nee tamen sundus in extra ianeum transatus si cui Accursus ibi recte notat haeredes ex minore parte scriptos non posse petere , ut viriles, & non haereditarias partes in eo sindo habeanti verum est enim, inquit Iurisconsultus, in se ilia νMisisse. hiar uni νι b cinis, hoe est , penes unum ex similia iandum remanere satis est. Ergo iandus, qui non est alii legatus, re manebit penes scriptos haeredes, qui sunt ex sa- milia , non pro partibus viris bus , sed haereditariis.
3 . Rursus Valaseo , & ali s obiicitur, I. ias. C. d. euia ubi haeres illius, qui fideiussit pro ue
ditione alicujus rei, non prohibetur illam rem,s sua fuerit, nomine proprio , & ex sua persona vindicare, scet tanquam haeres teneatur ad id, quod interest, evictionis nomine. Aceursus ait, regulam, ca/m is reicylane renes actis, euadeae ventem repertis exuptio, perdere ossicium suum in L L h. Rectius respondebitur dictam Iah. loqui de haerede fideiutaris, nen de haerede alienantis , &interpretationem accipere ex L Sela. 73. f. de mire
ita se ilicet, haeredem fidei utaris , qui facit controversiam emptori, posse repelli exceptione doli mali, quod teneatur de evictione jure haereditatio r& ita licebit uti superiori regula ad .et sus eum et dolo enim faeit, qui petit, quod redditurus est conventus scilicet actione ex empto e virictionis nomine L. Ses. 73. cir I. 3. C de peltis aliena non alien. Qui tenetur actione, & exceptione multo magis ex eadem causa, ut e contrario, qui
habet actionem, & exceptionem habet mulio magis. l. i.*. via Mumst. desuperjuies.sed s .indicanii haeredi iure proprio rem venditam a dein functo , non obsecerit emptor exceptionem doli mali, non idcircὰ prohibetur poste in eum agere de evictione , quod exceptionem omiserit ictim in illiva arbitrio suetit, hoe , vel illo reme-ἡio uti. In arbitrio , inquam , emptoris positum
est , utrum malit haeredem vindicantem excepistione repellere, an euictionem pati, deinde conistra eum agere de evictione. d. I. Sela. Aes de Ae gentraeum ad causaei. Briιaunia ara. 419. GL 3.
3s. Illud rectὸ a nostiis traditur, si haere
alienantis inventarium consecerit, eum rc υ cicare
posse contrὸ prohibitionem alienata destincto. quatenus aestimatio illorum vires bonorum hi
145쪽
raditariorem exeed It. Nam inventatii confectio haeredi hoc benisicium tribuit, ut nullum incuris
rat damnum , & ut non confundantur actiones, quas habet, uti essi prae aram computa ιιο, C. de iure delib.
36. Quin Ze smplex haeres, pro portione tantum hIreditaria tenetur prastare GAum defuncti,& eonsequenter pro ea tantum parte ratam habete alienationem a defuncto fictam d. I. ιama mire ivi ibi, pro Ua portiona C. d. rei uiaAiar. I. i. ibi, μιριν ianibus Mussitariis C. Sa ιοι. petar. I. ω I. Aho. 6. ibi, ahra pertimem, in pras πιιιμι , periris non ιιnfandasti C. Eel aereo. aB. I. πιον. C. is re . MFI. ivle. φοβ/. Pro ea enim tantum parte, pro qua quis haeres est, repraesentat personam desuncti, di consequenter pro ea tantum par te factum defuncti praestate, vel eius voluntatem sequi cogi ur. Hae res eri r suam portionem non est haeres proindt que extraneus habendus , d. l.
23. Rodericus Soarea. in I. Poniam C. de ias '. re'. a Ias. 7. nam. 6. Ludovie. Charond. s. s. resseas. 46. Hati mannus Pistor. hb. a. quaest. 9.num. 1a. I S. sq. as. Tantum de haerede alie
3I. In haerede eonsentientis alἰenalloia, vel renuntiantis fideicommisso ex alienatione resul tanti distinguendum est: utrum destinctus smpliciter consenserit ae renuntiaverit i an verde senserit ae renuntiaverit pro se, filii, & haeredibu . priori casu consensus fle renuntiatio
praejudicat ipsi consentienti & te nuntianti, non ipsus liberis, aut haeredibus , in iis, quae t re succesvo deseruntur, ut in sdeicommissis,
seudis&e. Quia quisque praesumitur tantum re . nuntiando, aut consentiendo remittere iussi, , non etiam successoribus suis ex propria personaeompetens. Nec simplex consensus ae renuntiatio absorbet ius futurum. At si quis consenserit te renuntiaverit non tantum pro se sed & prolibetis & heredibus suis , iste eonsensus & reis nuntiatio etiam praeiudicat haeredibus in suo proprio iure, Ee tune ea obtinent, quae dicta sunt de haerede alienantis. Mareus Antonius Peregrinus .ia fi commis. art. 32. num. 9 i. o seM. Petrus Antonius de Petra .. vis. γ i. is. nam. 3 14. sqq.
de familia interpellati renuntiaverint, nolle se emere. Proh bitus enim alienare extra similiam, potest lieitὸ extraneo vendere, si familia post K-ciam testitimὸ denuntiationem & requistionem, iusto pret to emere recusaverit, ita tradunt Rart. Jason Ad alii, ta l. Mi Roma ira. talared i g.
δε-νb. ML per istum textum. Andr. Gail. Iib. a. 19. num. etu's pysiade eitam prohibitus, Emanuel Soarer. in ιι avra recepι. sens. in hi. p. nam. 3 34. A qua sententia alii recedunt eontendentes,
qui, d c im ex prohibitione alienationis extra si miliam triducatur fideicommissum, prohibitus noti possit extraneo alienare , ne quidem pridilhqui sta similia an emere velit, quia tistator prohibetis alienare exua similiam, hue ipso Vel le videtur, quod res apud sim stam remanere
debeat. Nec huie sententiae adversari autumant dictam , I. Ρι Roma i 2 . k. Cabareris, quia loquitur in contractibus, in quibus non ita saei te inducatur fideicommissum, ut in ultimis umluntatibus a N cootrahentes sibi imputent, quod legem non dixerint apertius, ita Paulus de Castro & Cumans in I. S. Colireris. & alii, quos ei-tant & Iequuntur Antonius Comesius ad Darileg. 4o. nam. qq. N Emanuel Soarca L M..
ολ i q. canis 3. ις. is . componi posse videtur,
adhibita hae distinetione. Aut tessator prohibuit simpliciter iandum extra similiam aliendiri, nee iussit, ut is in familia relinquatur. Hoc casu prohibitus exteris de familia post denuntiationem emere recusantibus, extraneo vendere potest. Citeri enim de similia hoe casu vocantur per sdeicommissum , non nisi sub conditione, si undus extra similiam alienabitur. Unde conseinuens. est , non nasci ex hujusmodi alienatione deleommissim , s nihil alienanti imputari potest , argumense I. aium. ea familia 6 . sed of -- dum. I. pero 69. ε ρρὰ timst delegat. a. Atqui pro hibitus omni va at culpa , qui non ante extra sa- miliam alienavit, qu3m eos, qui sunt ex familia , requis visci, an emere vellent, qui emere recusantes ipsim et causam dederunt, cur tes ex ita familiam alienata sit. At, inquiunt, alienatici non aliam ob causam extr3 familiam a testatore
prohibita est, quam qu/d praesumatur voluisse, ut sundus in similia remaneret. Quod illis conis cedendum non est ; quia seri potuit, Oudd testator et mente, & intentione, alienationem ex tr Amiliam prohibuerit, ne liceret alienare in extra. neum libete ignorantibus, Sirrequisti, illi, de si . milia,quos scilicet voluerit in emptione prςserre. Et lixe interpretatio in dubio magis proban da est , cum minus gravet haeredem vel alienare prohibitum. ηο. Aut testator exple ὶm voluit, ut sindus In familia relinquatur, S remaneat, & tune deis nuntiatio facere non potest , ut eo magis permittatur alienatio extra similiam: quandoquidem invito denuntiante suturum si, ut sutidus iste aliquando gratis in similia relinquaturi aut si non reli nouatur, s deiecim missi persecutione reis petatur. Habet en Im hoe fidei eriremistim hane eonditionem, Si non ἰnfamilia findi ι ν linquatuν quae conditio non et minus existit, quod interis pellati illi, qui erant de familia, emere noluerint. Cur enim emere cogantur. quod eos gratis eo n- sequi testa tot voluit ut inquit Ant. Faber L
41. VIII. rt tillima exreptio desumpta 3 pερ- sona actoris est 1 Nis actor tempore satis alienationis , quo conditio huius s deicommissi existebat, necdum natus, vel conceptus fuerit per e .
qui tradunt Michael Crassus is 4. M MMusim.
. l. i . Libertus Leoninus causit. 97. - . II.
146쪽
WΣ De Prohibua Rerum Alienatione.
De exceptiongus desumptis a persena
APersona haeredis, legatarii ve alienare pro hibiti quoque exeeptiones peti possunt. Et quidem s haeres forte si filius, & ex eorum n mero , quibus legitima debetur. 42. I. Excipitur: Nisi alienatio facta sit id
snem trientis, vel semissis, quem deducere potuisset. Nam tune res alienata ipsi in legitimam Imputatur , t. 3. q. pe p. d. m. De P. Vide Andri Gail. M. a. ias a 37. nam. a. Marcum Ant. Peregrin. L ara . am. 39. Michaelem Grassum in h. Iegitima. Missi. i . nam. 4. Guillielmum Cain
eiacum . hi. a. Academc. quae i. 13. num. 2.
haereditate alia bona fuerint alienati non prohibita , ex quibus legitima solvi potuisset. Nam hoe rasu bona alienare expressim prohibita nequeunt aliena i nis in subsidium, di quatensis non ex tant bona ad legitimam explendam susscientia. Et ideo filio alienatori, vel qui ab eo causam habet, in eum bit probare alienationem in subs-dium sui se factam. Atque ita tradunt Doct res , quos refert, & sequitur Hereules Maresco-
commisso uniuersali alienaverit ad gnem Tr bellianici, si si extraneus, vel ad finem Deis helliantem, & legitimae smul, s sit filius. Nam hane utramque quartam filium deducere posse ex
inveterato nostrorum errore a Pontificibus a probato in top. R iratias o cap. Rais das x is nis
.meat. invita Iurisprudentia receptum, atque usu etiam nostri soli confrmatum est. Tenet ergo rei fidei eommissariae alienatici, si valor eius non excedat in extraneo Trebellianicam, in filio Iegitimam & Trebellianicam I. Martessus s. q. νειφω. θ. ad SC. Trabest. Α r. Gail. .. ties. Peregrianus E arr. 39. num. 3. q. I. Mares t. d. cap. 73.
misso ex quo inducitur tacita alienationis prohi-tio. At dubitatum est . an de rebus expressim alienari prohibitis Trebellianica deduci ,eave ad finem Trebellianicae alienari possint i Trebellianicam aequὸ , ae Falcidiam st testatore prohiberi posse erebriore ealculo receptum μν Nove L i. Oauumisia L L Nari in & multis Curiae nostrae praeiudiciis probatum
prohibeti possi, magna disputatio est i Et licit
Negantium sententia frequentiti obtinuerit. eamque aliquand3 Curia nostra secuta sit. AG nativa tamen rationi, & veritati magis consentanea videtur. Postquam enim situs secundum iuris Canonici dispostionem utramque quartam deducit, unam quas flἱus, alteram quati extra. neus ex scio Trebelliano a consequens est, haneptohiberi posse, quam detrahit ut extraneus. Eteilm hodiὸ Justinianus in Naueg. i. prohibendarpalcidiae ius testatori dedit, nee excepit liberos primi gradus, consequenter etiam Trebelliani eae prohibitio in iisdem libet is permissa censetur, Ant. Faber. delia. XI. EM.6. 7. Malor enim ratio est , ob quam liceat prohibere Trebellianicam, quὸm vetate ne haeres detrahat Fale idiami quia magis oneratur haeres restitutis legatis , quam reis stituta haereditate. Restitutis legalis , nihilomi-nsis haeres tenetur ipse Creditoribus, non legatarii , Lali. C. de saeui. act. Restituta haereditate desinit teneri haeres, & transeunt in fideicommisarium actiones , ut notat Hugo Donellus
- . Hae igitur sententii ut veriore admissa, in eo consstit proposta quaestio, an testator probi bens expreM llana alienari,censeatur etiam prohibuissi de iisdem Tretallianteam deflueti in Ad si
id concedamus, si mens erit icta bona ad finem Trebellianteae alienari non posse , atque Ita in iis
cessare hanc exceptionem. De Falcidia eluia constitutum est, eam cessare in re, quam testator vetuit a legatario alienari NoueZ ii 9. edi A rhsedo ea re, inde desumpti C. is Leg. FAM Hine editi plerumque eadem si ratio Trebellianicae , quae Faleidiae communiter Interpretibus plaeuit, pro hibita omnium bonorum alienatione etiam Tre bellianicam prohibitam censeri, ita tradunt Michael Grassus in h. Trebelli ruta μὰ . 8. m. R. N. alii, quos nominant Petrus Anton. de Petra Luasi . a 3. num. 19 . seqq. N Iacobus Meno chius Γι. q. prasu ι. 148. . 8. Alii distinguunt, utrdm tota haereditas, an certa bona alienari prohibita sint, ut priori casu adhue detractio Trebellian; eae pro dat i posteriori, ut Trebellianica non ex innix alienari prohibitis, sed ex aliis detrahi possit, ita
sentiunt, quos refert Menoch. d. loco. num. 28.
N probat Andr. Factin. lib. s. tam oras e p. s. Hre distinctio rationem & aequitatem haberct
9. III. Exeeptior Nisi Is, qui alienavἰt . se ultimus familiae vel descendentium . extra quos res est alienari prohibita , i. qui solidam PS. p diam. 3. f. eluat. a. ibi Pater prohibuit praedium alienati extra familiam liberorum suorumve bi, fidei commissi, hoe est , iussit praedio m itisa milia relinqui vel retineri: unus aut alter ex liberis partem suam alienavit extero , eam partem exteri fratres vindicarunt iure fidei commissi. tandem praedium totum pervenit ad noυi m-mum , qui & acquisivit actionem vindicaticia
147쪽
ram parsium . quas statres habuerunt in eo praedio, qui vivi partes suas extero alienarunt, vel sine liberis vita functi sint , relictis extraneis haredibus. Hie novissimus ex liberis deresst sine liberis, extraneo itidem haerede relicto. Quaeritur , an is ad haeredem extraneum transmiserit totum praedium, vel actionem fideleommissi pro partibus fratrum i respondet Papinianus transis misisse, quia extincta iam omni similia liberorum, vel nullo ex iis superstite, mi fideicommissi
De Exceptionibus, quas suppeditat pr*ου postes oris.
Ρ Raeter superiores exceptiones, possent relalienare prohibitae , si in tem actione conveniatur ex propria persona excipere potest.
so I. Nisi alienatio facta sit in aliquem ex familia quamvis in remotiori gradu constitutum ut diximus supr1 eq. s. num a8.3i. II. Exeipi potest i Nis assioni si prascriptam. Hie distinguendum est inter praeseri tione in longi, 8e praescriptionem longissimi temo potis. Hule exceptioni non est locus in usura. pione ae praescripti e longi temporis. Nam Justiti Ianus in I. ut . q. penati. ω a I. et Commam is Har. irritam iacit alienationem quae ficta si contra testatoris voluntatem & prohibitionem , adis eoque sustulit titulum absque quo usucapio nociprocedit. 3 1. Si possemr rem alienatam eontra testa. eoris prohibitionem possederit per longissimum tempus , nempὰ per triginta vel quadraginta annos, praescriptione tutus est. His enim praescriptio titulum nullum requirit, De indὸ laetit expressus consensus eorum, in quorum gratiam prohibitio secta fuit, eam eonfit. mat L nihil lao. ε. i. fia krat. a. ita quoquestacitus consensus, qui ex eo apparet, quod rem
tamdiu ab alio possideri passi sunt, agamura ι alien/--s frivo . 'U. ut tradit Bariolusia
LAEmfam. 6. Diis f-2. Nee in contra rium movent in L 1. ult. haec verba i nacto ei periis 3M . actito oppanimis. Ea enim non sunt addita
Ompliandae dispositionis gratia, quasi iis ni porator velit complecti tricennalem praescripti irem , sed potias in consequentiam Ze elatiorem intellectum ejus luris, quod jam fuerat constitvltum. Et saei lius per legem submovetur longi, quam longissimi temporis praescriptio, ut vide
re est in I. ωθ. c. In a M. cas si in rniet. νH. non esturiesi. Grita Met Anton. Faber. decad. 88. Ern s. 3 3. Haec praescriptio eurrit ex die factae ali nationis, adeoque existentis conditionis fidei commissi, ut tradunt post alios Petrus Ant. de Petra L π 3. v asti. Iq. - . tD G sin. Peregrinus de eitammis ara. 63. -n. I 6. Arius Pi nellus in Amb. msimcem c. c. ἐπ m. - . Luis
fiam. 3. Caldas L qais'. 23. num. o 3. Quamvis
aliud. st iugietum Joannis Dec in lib. 1. Urinferens dissen. as. nam. Is . vers primus emerus, taeuti Pet. Philippum Gorneum t s. l . sqq. volam. 3. sq. dixi propostam exceptionem res re in usu eapione & praescriptione i o. vel ao. an
norum; hoc rursus temperatur, ut non procedat.
si alienatici facta si a persona non prohibita, nee fideicommisso gravata. Quia Iustiniani Conm stitutio loquitur de haerede prohibito, vel gravato illis veghis. Nemo it se fiam se. Itaque si alius, qui non est prohibitus alienare, nee rogautus restituere vendiderit ementi bona fide , valet venditio ut rei alienae, I. rem asseram a s. f. iatras. -φι. Non ut ex ea dominium transsetatur ised ut emptor rem praestituto tempore usucapeare possit, nec eam post adimpletam usucapionem,' existente fidei eommim conditione restituere t neatur , ut inst alios tradunt S sortia Oddua miras . is missis. abenas. vis'. is nam. n. 98. Didae. Covanu. in cap. postes p. maia furi. pari. 3. q. 3.-6. vers. ει qua ista obserauniam. Fe. Baliabus de ρροινθι 3. pari. s. 'rimip. quast. s. Anto
33. me rursus a Doctoribus deelaratur, gerestringitur, ut loeum non habeat, si possetae vel mediatὸ tantum causam habeat a persona gravata, vel alienare prohibita. Fae enim Priamum, qui gravatus erat restituere, vel alioqui prohibitus alienare, rem vendidisse secundo, flehune rursus Tertio bona fide ementi. Tertius a P imo media)ὸ eausam habet per personam se cundi, R ideo secundam Doctores ustieapere non potest , ut tradunt paulus de Castio & alii
in I tio. ε. sed quia. C. Comm . de legas. Peregrinus d. an. 42. nam. . in D. Et ita quoque sentie Antonius Faber d. Διώ. 88. Dνπ.7. vers. me Ua que ita aiιipiendum, ubi ait, inspecto initio primam venditionem sui se vitiosam , ae fecisse , ut se quentes omnes eodem iure censeantur, proindδultimo bonae fidei possessori non prodesse, quod
res per multorum horae fidei emptorum manus ambulaverit.
36. Ab hae sententia post philippum Coiamum lanili. 3oq. m. aci. volam. 3. secessionem feeit Joannes Dethhetus Lassen. Is . num. vos Tenias. Nec sne ratione.Quamvis enim pri
ma venditio ab ipso gravato vel prohibito facta, vitiosa fuerit, non propterea omnes sequentes cense s sunt vἱtiosae. Nec prima alienatio ipsam rem affecit aliquo vitio reali, quod non aliter purgari possi, quam si res in manus fideicom mitrii pervenerit, quemadmodum res furtiva,& vi possessa quae non usucapitur, nisi in manus domini redierit, 3. aliqvindo. Inst. δε nota'. t. q. h. qaia avium. ρ. eia. Et quamvis primi emptoris emptio nulla si, ut ex ea usu ea pio non proe da i , hoe nihil ficit ad secundum emptorem, qui R. nullam
148쪽
4 α Prohibita Rerum Alienatione.
nullam causam gravato vel prohibito habet, putat, quod Glossa subierit lorem voeabuli 1 ipsati quem nee testatorii, a quo nullo Mnescio enim hic aetatem aecipit pro P ιιιase, mensura, affectus est, praeceptum tangit, nee lex prohibens magnitudine aedificii, quo nomine ri prehendi- gravatum alienare obstringit, nec ipsi nocere po- tuta Joanne Bodino M. q. δε Re M. ις. h. qui sest conventio inita inter gravatum, Ze ptimum aetatem adificiorum accipit pro ea aetate, ecive emptorem La. ω 3. C Imra Lia1 aeti aliis non nam satu , quci in se tutum aedificia sunt duratura iure. Nee perpetuum est quo tamen Faber move- quod rursus improbat, & perstringit idem Cuia tur) ut res semel eontra Testatoris vel legis pro cius M. 18. ias υρ. 38. Gad ἡ rimaa. Alii te hibitionem alienata, semper maneat inalienabilis. gunt qaaditarisas, quam lectionem priori vulgatis . III. Exceptio. Nisi actot possessori non deteriorem a serit Guillielmus Fornelius tib. i. restituat ira pensas, aut saltem eas adimi non pa- Selectim. cap. 2. qui recte interpretatur aetatemtiatur iis eatibus, quibus ad haee tenetur. aedium pro vetustate aedificiorum aetatis senio 3 8. Nam possessor tam malae , quam bona se eonfictorum argumento nam a. Q apens auddei necessarias impensas servat, & retinet per em Vult igitur Papinianus sumptuum rationem ha-ceptionem doli mali vel ossicium iudicis, ι plaηὸ hendam esse non omnium, qui facti sunt, sed eo
. 38. J. perit. haeret. L sa ιas 48.f. de νei vindis. ι rum tantum, ex quibus tes, quae nune restituis bona liae Q. f.' a noxa aE . a mensa L Lila favis. 8. tur, est melior. Nam in iure praesentia rerum .l. L .al. mal. exup . isti Culae. lib. 2 a. iast . 8. pretia spectamus, non quae suerunt olim , M in I.
Nisi actor propter paupertatem eas restituere non a. q. Diviff. ad jur. sisti O in I. a. c. I p. rib. hi
possiti tum enim excusatur , modo patiatur au MI 4'ax. de ut nos censu censemur ex aetate prxis
serti, quod iis sumptibus rei adiectum est, s id senti, non praeterita aut si tuta I. yst. Ea te Leiusmodi st, quod ausetti possit, L in f d. 38. ita domie illa, resiὸ nostr. omnes. Quare arbi-1 . de rei tundic. ter, quoties id, quod impensium , aut aedifica 3 9. Nec mutat L sit. q. em M. C. man. Is tum est, aestimat, non habet rationem temporia,
hetas. o Meium 1. Nam Imperator ibi agit de quo quid exstructum, aut ita pensum est . neque
actione, quam habet emptor contra suum ven consderati quanti constructio constiterit a sedditorem propter praedium evictum, di decidit, si habita ratione temporis, quo si restitutici , exa- emptor scivit conditionem rei, quod non habeat minat aetates aedificiorum , & qua in praesenti stactionem contra venditorem nomine impensio utilitas impensarum . ut & ttadunt Carolus Moarum , non autem negat, quAd emptor habeat ex- linaeus as ιμμα. Parisiens fit. a. h. i . s. s . n s.ceptionem adversus evincentem. M. Ludovicus Molina de =rimum ui Λ. lib. tu. 6o. Utilium impenserum nomine possessor es. χα nam. 13. Antonius Thestiurus 3st. ndi fidei habet retentionem & ossiclum Judi- Eliartus Leoninus M. q. emen M. cap. I.
cis, Lis amem 27. h. II. I. infando. 38. fuaa ε . Unde plerumque fit, ut non ipsum, quod 33. e. Antia Ac Nis forte dominus ipse tales Impensum est, sed longe minus si restituendum. impensas probabiliter non seiuget, L i ensisse Memse tune quandis impensae excedunt meli milia f. Δυσι. signf. d. t si aeris, 48 p. de ni viaditi rationes. Ut si . possessore impensa snt centum.
I. Aminas β. i. p. Locari I viiliam 8 τι impensis ras melioratio autem valeat tantum quinquaginta, dotal. 69. aut prohibuisset, L D. D. Ednegra est. actor liberabitur restituendo quinquaginta , qui 61. At malae fidei possessor utiles servat per bus res sacta est pretiosor. Et ideA in I.Pisia1 19. deductionem, salvo rei statu, nee earum nomis q. a. 6 4 pignori . dicitur possessores recepturos ne retentionem , multA minus actionem habet, sumptus in exstructione erogatos, unus pretio a plane tam is'. fgis petit. linia. I. Iairanas V .ss. Fer res facta est. Conti , si meliorationes exce- is rei umiari. Voluptuarias bonae fidei possessor dunt impensas; non prisens meliorationum aestiis servat tantum per cetractionem .. I. infando I 8. patio restituituri sed possessor n hil amplius imis s. ι stisaeram l. vii Iaariis s.ffvi impens sa res cipit, quam revera impensum est. Ut s possessordes I. Malae fidei possessor eas indistincte amit- impenderit centum, melioratio autem nune aestistit, & donasse eensetur domum s .C. de rei vindie. metur Aucentis, dominus centum tantam emi sa. Impensae differunt 1 meliorationibus. turrestituere, hoe est, tantum, quantum impen- Impensae sunt, quibus res est meliorata. Melim sum est a non tantum , quantum res melior facta rationes sunt, quatenus rea est pretiosor Ob im- est. Hine Celsus ait in L in fanda 38. β. de νei tam pensis in eam factas. di M. Retiri Daminias impensam, at fandam resipia 63. Quatenus verta res melior, & pretiosor asti. .a d mareas. γι peti ιν fama est: O si pia
sacta, & quae meliorationum si aestimatio , eo, pretii stari inusit, silum, quia impensum est. Cui
149쪽
nem praesto, mprie cum is, putas rem et rari , ω i me at. . s. m. I 9. Ae alii, quos resert de 'ineris piam uti a m Instutia enim sua a ri- sequitur Andr. Fachin. c. o. r. cap. 9 t. Posterius iar, pu ranuperi labormi, in immμώὸ tuum ν probant Antonius Capitius . . i7 Jacob. M trauem, DUUM Drilem, v mcre via sum-nsi noch. d. remis. II. m. 37o. Francitas Uivius ps , tantam pecuniam a sum um si erret. deris 3 7. Antonius de Amatis deo 13. Ubertus 63. Reeipit igitur possetat semper id, quod Leoninus ἐ. lib. q. - - . tap. r. aram. 66. P minus est. Et ideo in praxi coniunguntur haec Ptus Antonius de Petra L que'. i . m. ao . oeverba, in Ha , c oratimes, quia unum sicit Irri. Αnt. Faber Cod. Sabaad. M. 3. ris. Q. d uti ad interpretationem alterius. Ad quod tamen 13. Alexander Trentaci . m. 3. vino. νι suam vulgo Pragmatici parum animadvertunt. Conser su. de renario. νιμίαν. I. vers habes ex tic tertia castra Andia Tiraquellum tu trae . Δ NIMII. tamentima- Hercules Marescot. lib. 2. υσriae. resinu. m. χα .f. i. min. g. Jacobum Menochium de νε--Alii hane rem arbitrio Iudicis commit.. ver a. pa Heg. emE Is . m. 337. O mlh π de tunt, ut Marcus Antonius Peregrinus iasi , --Whι. fudit lib. 2. eas. 283. Petrum Antonium de missi Mi. s. min. 8o. Petta is Mesem e. quisl. I 3. min. ag I. Oseqq. Secunda sententia statuens tetentioni Ue icta Angelum Matthaeaeium sib. 4. de luar ω μ ιο- eum , donec impensae liquidaten, & solutae sue 'iap. s. m. H. Harimannum Pistoris M a. rint, verior videtur: quia possessio non pirum ausi jαν. quae'. 41. m. s. seqq. A r. Fachin. momenti adfert ad extorquendam solutionem hι. 7. tantum. M'. 63. 93. O tib. XI. cap. 23. Ant. ab eo, qui rem habere velit, quam si haberet, po-Fabrum in Ratio sitis at d. x insanda. iniexb. eoi stea solvere nis eoactus nollet. Qia spectat re μιι ρω-CarolumLossum de Duue pissemen ab.6. gula dictans plus cautionis esse in rem, quam in . 8. -m. II. I s. I 8. personam. Et laee sententia in possessoto, qui ad Es. Non eonvenit inter Doctores s quantitas restitutionem fideleommissi eondemnatui erati
Impensatum si illiquida , an posses, domino a Senatu nostro aliquando probata est a quamvis cautionem pici stilutione offerenti rem restituere stylo Curiae aliud receptum sit in eolono, qui teneatur, an veth insuper habita cautionis obla. finito locationis tempore .s ipf domino oblatatione ς rem retinere possit, donee impensae non si cautio pro meliorationibus, lando cedere eo, tantum liquidatae, & taxatae i sed etiam solutae gitur. mi a iam dicti su uiam is adseratione per atiimum voluntarem pia bita.
De Conmmtionas almasionis prohibitione. CAPUT PRIMUM.
An valeat pactum rei alienationem prohibens.
ει stibis, o is nos Assea Ma at με miti cos a timisa ferissus in tradDiana rei sua. 9.hle subest eausa , qua talis pactio sustineri queat, Ee utilitas, quae mater est boni. & a qui postu
lat, ne ea pacta valeant, quae rerum commercia omnino , & sine causa impediunt nostram tuq se rerum usum nobis adimunt. Ac, quemadmo
dum servitute aliqua imposita non possumisi infringere , ae tollere libertatem pra)diorues visi norum , nisi nostra intersi ea nobis serrire quoque ncto domino facultatem rei suae , li. R. a Madae. Nierest utrdin quis pacisc ι tui eum ipso domino ne remi suam alienet i an vero dominui dum rem suam alianat in donando, vel vendendo, ale, pactum traditione rei suae apponat , ne donatarius , vel
i. Priori calu pacium est lautile. Nam nulla
150쪽
nandae adimere non possum, nisi mea intersit. Andr. Titaquei l. lib. 2. o tutact. q. s. II. Mis. Ex hae igitur conventione, ne domino liceat min. q. rem suam alienare, quantumvis stipulatione val- 6. Posteriori easut quando quis donationi. laia, ne personalis quidem nascitur actio, cum venditioni, traditioni, vel alienationi rei suae obligationes, & actiones Omnes ad hoc compa- eam legem asscribit, ne alienetur, pactum omistati sint, ut unu quisque acquirat, quod sua in- ninis utile est, L uo. C. B pH. -eν em . ω is terest, Llii Hatia ista I8. q. aheri i7. 1. δεμνι ML Madis. Est enim quisque rei suae Iiber modera, . auod si igitur paci sicentis vel stipulantis tor, & arbiter, in remandata 2 i. Mandat. ι. intellit, ne dominus rem suam alienet, valet pa- Wm y, c. ἐν istis, dc eam , quam vult legem teictum de re aliena non alienanda, argumenta l. I. suae, tempore alienationis dicere potest, L ia res
h. si l . de aqua εηοι. ω a liv. L Fwem β. δερ - 2Ο4I. Δ H. 4Mal. ac in traditionibus rerum sua-et, . rum , quodcumque pactum sit, id valere mani-3. Hi ne valet conventio, si pactus sim de re, festissimum esse, Cajus respondit is l. Diauiam quae quidem non est mea; sed in qua ius aliquod is 38 s. is paci. Nec alia lege dominus ju, suum hibeo, veluti ne alienes iandum tuum , qui mi- transferre voluit, nisi Iali fretus conventione. hi pignori obligatus est . si ιπιπών 7., sis di- ut Iustinianus loquitur in L Lah. Ze sub hae eonia'. i. pians. Quia interest mea, ne iandus ali ditione minoris vendidit, M ia I. 6.1I. a Frinnetur sortὸ in litigiosum, aut alioqui incommm ex ML dum hominem , contra quem hypothecaria actu- 7. Nec hie scrupulosὸ inquirendum est, an patus gravioribus probationibus onerabor: cum ciscentis intersit: quia hoc ipso satis interest, quod
eo casu de rem milii obligatam esse , di in bonis omni casu is . qui pactus est, dicere potest, se non debitoris suisse probare tenebor , Lo 'M mmdum alias rem suam fuisse alienaturum L. I. M. C. dat 3. - .i .quia diutur. J. δε eum . pali. me Uend. GL Hinc a Scaevola traditur in si . similiter si venditor sandi emptori ua Fra I s. a lege 3. J.ῶ - .vi. valere convenis mittat, se eum iandum alteri non venditurum, tionem, si servus ea lese donatus sit, ne ad eet ex eaque eauis obliget bona sua , haec conventio tas personas, puta ad iratrem, uxorem aut so valet: quia emptoris interest, ne fundus, quem crum donatarii perveniret.
ii prior emit, alteri vendatur;& ideo propter 8. Et si ita fundum tibi vendidero, vi natuanteriorem hypothecam, quam in iundo habet, alii eum, v am mihi venderes: valet licie pactum Wxsertur posteriori emptori, qui fundum reti- venditioni adjectum siliressis ai. ,. Iedetsi s. st nere non potest, nisi priori Oilerat omne, quod de act. e t. Quo quidem in pacto ea conditio. illius interest, iandum posteriori venditum ερ inest, si ego emere voluero. Nam hoe verisimili-
traditum fuisse, Iason in ι Otteras. C. de rei uim ter inter nos actum esse, aequitas suadet, Ee ideo M. Vide Αnt. Fabium. iacia. 87. Dr. I. s tu mihi denuntiaveris, te iandum rursus vens. Pari ratione, si locator domus conductori dere velle, me cessante emere , tu extraneo veri promittat, se domum non venditurum sub obli- dere potes, L qm Roma a. l. C histria m. degatione omnium bonorum, ει praesertim illius Dor . νιι ,
domus , pactum locationi adjectam validum est, s . Denique valet conventis ; eis simplieitre quia inquilini interest, pactum servari, ne antὸ rei in alium transsatae vel alii donatae alienatici locationis tempus ab emptore expellatur Didae. prohibita sit, Leaee s. C. de coad A. Man .