장음표시 사용
31쪽
g. III. De Diariis, et Commentariis, et Annalibus pag. 306Ouid est Diarium rouid sunt Commentarii flQuid sunt annales' g. IV. De Vilis, seu Biographiis . . 308Ouid est Vita 'Ouaenam sunt in Vitae narratione potissimum servanda'
Num omnia in narratione Vitae dieenda rNum in Vitis omnia uel parva , vel parvi momenti praetereunda sunt pDicas quaeεο qui inter Italos in eaeellentium virorum Fiιis describendis eaeeel
V. De Historia κ31 Iouid est Historia, et quotvleae 'Quid direndum de Historia umiversali, et singulari 'Quaenam sunt Historiae, alae universine,3ive peeuliaris testes' Quae in sunt Historiae dotes 'Ouid aliud praeter dotes, do quibus distum est, historico praestandum est Ouid disendum de iis qui eonciones sive allocutiones Historiae inserunt pouem a lum Historiae convenire dieemus pScire velim qui praestantiores fuere apud Graeeos Historiae Scriptores. Gratum faeies si de Latinis Historicis nonnulla die .
Ouid diees de natis Historiae seriptoribuos
32쪽
Ex CICERONE Qua ratione orator risum excitare possit pag. 45 Exordium quod appellant Primipium
. Insinuationem 58.60 Abruptae orationis eXemplum . . .
65-66 Quomodo conciliatur benevolentia . .
112 Quomodo sit argumentum a Desinitione
. ab Enumeratione partium . 115-16-17. a Nolatione
122 Quomodo ab Hypothesi sit transilus ad
. ab AntecedentibuS . . 134-35. a Consequentibus . . .
33쪽
pag. XXXII Argumentalio a cauuis . .', ab Effectis. . . a Comparatione Analysis . Synthesis Srllogismus oratorius . . Enthymema Dilemma Exemplum Quomodo fit consulatio . . Confutationis Exemplum . . Quomodo concitatur Indignatio. Clementia.. Laetitia. Consolatio.
Ex HORATIO FLAcco Aelatis cujusque mores Quomodo concitatur Indignatio . . .
'Argumentatio ab Aluntlis.' . . . . Confutatio per Indignationem . . . Quomodo concitatur Ira . . . . . Misericordia . . Audacia. . ' l . n. i , Aemulatio '
34쪽
Ex MIDIO XXXIII Quomodo concitatur Indignatio . . pag., Nisericordia . . . Ex PLINIO SECUNDO Laus Italiae a Ex SA GSTIOOuomodo concitatur Aegritudo . . . . Peroratio per anacephalaeoSim. . . v Ex SENECA Inductio . Ex TAcITO Quomodo concitatur Odium. . . ' .
Ex TERENTIO Conjugata . . Argumentum a comparatione . . . . M TERTULLIANO Dilemma . Ex VIRGILIO MARONE 'Inductio . . ' . Quomodo concitatur Amor . . . . .
35쪽
Argumentatio ab habitu corporisi. . R. i- s l. . 13a
Quomodo a Specie fiat transitus ad Ge-
Prπ0Sitio . . . . . . . . . Partitio . - R
. a Consequentibusu a Causa materialii u a Causa formali. a Comparatione ae
Dilemma Peroratio per motum assectuum u
Argumentum a comparatione ' . .
36쪽
Ex GiAMnuLLARIO PETRO FRAΝcisco Exemplum abruptae orationis . .
Peroratio per anacephalaeosim .
116 Conjugata . 122 Argumentum a Dissimilitudine . .
Ex POLO REGINALDO Exordium quod appellant Prineipium
12 Argumentum ab Adjunctis ....
37쪽
Principium vehemens . . . a Insinuatio Propositio . .
Argumentum a Definitioneu ab Enumerationec a Similitudinea a Contrariis . .
Enthymema Inductio Consulatio Quomodo concitatur Amor
a Clementiau Misericordia. Laetitia . . Aegritudo a Consolatio a Metus a Spesu Audaciau Aemulatio Peroratio per anacephalaeosim
Ex TOLOMEO CLALDIO Sorites Partitio Ex VAncuIO BENEDICTO
2162 18 22122322522 229 235244187sb
38쪽
IDeus illo prineeps, parens rerum, labricatorque
mundi, nullo magis hominem separavit a caeteris, quae quidem mortalia essent, animalibus, quam dicendi sa- cultate. Nam eorpora quidem magnitudine, viribus, firmitato, patientia, velocitate praestantiora in illis mutis .videmus; eadem minus egere acquisitae extrinsecus opis. Nam et ingredi citius, et pasci, et tranaro aquas citra docentem, natura ipsa, sciunt; et pleraque contra frigus ex suo corpore vestiuntur; et arma iis insinnita quaedam, et ex obvio sero victus: circa qum omnia multus hominibus labor est. Rationem igitur nobis praecipuam dedit, ejusque nos socios esSe cummis immortalibus voluit. Sed ipsa ratio, neque tam nos juvaret, neque tam esset in nobis manifesta, nisi quae concepi SSemus mente, promeres etiam loquendo possemus: quod magis deesse caeteris animalibus, quam intellectum et cogitationem quamdam videmus; nam et moliri cubilia, et nidos texere, et educaret laetus, et excludere, quin etiam reponere in hyemem . alimenta, opera quaedam nobis inimitabilia squalia sunt cerarum et mellis efficere non nullius fortasse rationis est: Sed quia carent sermone, quae id faciunt muta atque irrationabilia vocantur. Denique homines, quibus negata Vox est, quantulum adjuvat animus illo caelestis 2 Quare si nihil a Diis orationo melius acce- a
39쪽
pimus, quid tam dignum cultu ac laboro ducamuspaut in quo malimus praestare h0minibus, quam quo ipsi homines caeteris animalibus praestant 2 Eo quidem magis, quod nulla in parte plenius labor gratiam resert. Id adeo manifestum erit si cogitaverimus undo et qu0uSquo jam provecta sit orandi facultas: et
adhuc augeri potest. Νam ut omittam defendere amicos, regere consiliis senatum, populum, exercitum in quae velit ducere, quam sit utile conveniatque bono viro: nonne pulchrum vel h0c ipsum est, ex communi intellectu verbisque quibus utuntur omnes, tantum assequi laudis et gloriae, ut non loqui et orare, Sed, quod Pericli contigit, fulgurare ac tonare videaris Quintiliano Instit. Orat. lib. 2. 16. g II. .
. . De claris Graeeiae Oratoribus. Cum Graecia praecipuo eloquentiae studio eMet incensa, multos protulit oratores; praesertim Athenae illae, in quibus omnes artes noruere. De Veteribus tamen nobis praetereundum videtur, nec PiSi-Stralum, Solonem, Clisthenem numerabimus. Tantum
dicemus Periclem qui omni virtutis genero sorebat, eloquentiae laude suisse clarissimum. Hic enim apud Graecos Olympici nomen dicendo sibi vindicavit. Cleonem etiam illis temporibus eloquentem fuisse con- stat. Huic aetati suppares, Alcibiades, Critias, Theramenes; qua tempestato quod dicendi genus viguerit, ex Thucydidis scriptis, qui ipse tum fuit, intelligi maxime potest. Grandes erant verbis, cre bri sententiis, compressione rerum breves, et ob eam ipsam causam interdum subobscuri. '
40쪽
Sed ut intellectum est quantam vim haboret accurata et sacta qu0damm0do oratio, tum etiam magistri dicendi multi subito extiterunt: tum Leontinus, Gorgias, Thrasimacus Calcedonius, Prothagoras Abderitos, Prodicus Ceus, Hippias Eleus, in honore magnosuit, aliique multi iisdem temporibus docere se prostebantur arrogantibus sane verbis, quemadmodum
causa inferior ita enim loquebantur in dicendo seri
superior posset. Iis opposuit sese Socrates, qui subtilitate quadam disputandi refellero eorum instituta solebat verbis. Extitit postea inter illos, quos paullo anto diximus, Isocrates, cujus domus, eunelae Graeciae, quasi ludus quidam patuit atque ossicina dicendi , magnus orator et perfectus mutuer, quamquam forensi luco caruit, intraqtie paricles aluit eam gloriam, quam nemo quidem meo judicio est postea congcculus. Is et ipse Scripsit multa praeclare, et docuit allos, et eum caelera melius quam Superiores, tum primus intellexit etiam in soluta oratione dum Versum effugeret, modum tamen et numerum quemdam oportere servari. Tum suit LSsias, ipso quidem in causis forensibus non Versatus, sed Grainciae subtilis scriptor atque elegans, quem jam prope audeas oratorem persectum dicere. Extitit quoque Iseus erius maxima Iaus est auditorem habuisso Demosthenem; Demostiaenem, inquam, quem plano persectum oratorem facile dixeris. Nihil acute invoniri potuit in eis causis quas scripsit, nihil, ut ita dicam, Subdole, nihil versuto quod illo non viderit: nihil subtiliter dici, nihil presse, nihil enucleate, quo fieri possit aliquid limatius; nihil eontra grande, nihil incitatum, nihil ornatum, Vel verborum gravi-1alo vel sententiarum, quo quiddam esset elatius. Is