Commentatio de Euripide philosopho

21쪽

Aeolus et eleus acta sunt ante Ol. 89,1 quia in ubibus 428 respiciuntur 9 Stheneboea et heseus anto Ol. 89, 2 quia quibus 42sdam Vesparum locis exemplo fuere ). Melanippe sapiens ante Ol. 92, ut docent Lysistrata elahes 411mophoriagusae i. De Melanippe altera, σικωτιλ, nihil traditur. At vix moteneo quin de ea conjecturam temptem Athenasus XVI pg. 613 D. q. ex ea servavit hosce versus h. 495 apud indors):

Haec verba vix in aliquem locum vere tragicum cadere videntur, itaque mihi nata est suspicio significari Aristophanem eiusque jocos cum liberrimos tum saepe illiberatos Ante omniavs 2 et 3 nobis persuadent totum locum memoria recenti propriae contumeliae esse suppeditatum Euripides palam interrogatus quid de Aristophano sentiret non aliter, opinor, loqueretur optime omnia in comicum quadrant. Nulla comoedia Aristophanea vivus tam ridicule in scena agitatus est quam Τhesmophoriagusis nempe ceterae comoediae ad tragoedias magis quam eum ipsum deridendum compositae sunt ). Quare a Veritate non multum mihi aberrare videor Melanippen δεσμωτιν statuens brevi post hesmophoriagusas i. e. l. 92, 41lscenae esse commissam. sest disertis verbis duo dramata distingui iure declaravit. Cressas autem aliunde

22쪽

4i Erechtheus ante Ol. 92, 1, quum a. unus in Lysistrata expressus sit in Sed auctore einehi hanc fabulam etiam restrictiore 421 et 20 tempore includere possumus ac l. 89,3 et q. quum teste Ρlutarcho in v. Nicia IX g. 529 eo tempore cives valde delectarentur choris huiusmodi versus cantantibus: κεισθω δόρυ μοι aiso ἀμφιπλέκειν ἀράχναις qui est ex Erechtheo Versus. 2. Dramata de quorum aetate nihil traditum est. Restant complures fabulae superstites magnusque numerus

perditarum quae nulli testimoniis definitae sunt. De perditarum chronologia prorsus desperandum est de reliquis videamus quantum variis indiciis nonnulli viri docti assocuti sint. Sunt hae Andromache, Hecuba, Electra, Heraclidae Herculea furens, Supplices, Iphigenia Taurica, Iou, Cyclops, Rhesus Ultimas duas missas faciamus Cyclops parvi est momenti Rhesum purium ess plerique admodum probabiliter contendunt. De octo illis dramatis variae prodierunt conjectura nitentes plerumque indiciis e rerum gestarum Vel virorum politicorum significationibus sumtis, et metri conformatione. De metro G. Hermannus ad edeam ab Elmsteio editam pg. 271, 420 417 sq. observavit inde ab Ol. 89 incuriam et negligentiam irrepsisse quae procedente tempore magis magiaque invalescerent. Ne ta-mon hisco indiciis nimiam tribuamus auctoritatem monet virorum doetorum in iisdem examinandis et diiudicandis frequens discordia. Hoc uba a plerisque ante ubes Aristophanis ponitur i. e. 4ga ante Ol. 89, 1, quum Nub. 116 sq. ad Hec. 17 sqq. expressi videantur Metri conditio non obstat 3.

23쪽

Hercules furens a Dindorso ob metri rationem Ol. 80 4 420 fere ascribitur vituperatis conjecturis de rerum gestarum si nificationibus quas sibi illi deprohondere visi sunt ii ab Hormanno Gl. 90. Jm nostra inquisitione discrimen tam exiguum l9-416

parvi momenti est. Ut quam minime a vero aberremus ponamus

respicere Hec. 62: φρούδος πρέσβυς, φρούδοι παῖδες. I Imprimis Fixica seriem magnam earum enumerat, meo quoque judicio plerumque vanarum girndorseri librum de fabularum Euripidearum chronologia inspicere non potui.

2 Fatendum est me ipsum quoque conjecturae indulsisse, quam quamvis incertam reticere nolo, spe adductus fore ut aliis fortasse prosim ad certiora reperienda Lyeus obtrectat sortitudini Hereulis us. 157 4643, qui Milicet numqnam cum clipeo pugnet hastisve obviam ire andeat, ἄλλα br έχων, κάκιστον- λων τ φυγρ πριχειρος ν.ανδρὸς δ' ἔλεγχος Ουχι τιξ ευψυχίας, αλλ' ο μένων βλέπει τε κἀντιδέρκεται δορὸς ταχεῖαι ἁλσκα, τἀξ v sa βεβως.

Cui si respondet Amphitryo 188-205 i

Non possum credere Euripidem hane artis sagittariae obtrectationem et vindicias verbosas fabulae temere inseruisse. oleat enim abundant rerumque cursum retardant. Praeterea Amphitryo dum Herculem ignaviae crimine absolvere studet id confirmare potius videtur, artis sagittariae securitatem ante omnia iactans Argumentatam topiose explicata declarant eam rem tune in omnium ore fuisse poetamque

24쪽

De Andromacha diversam sunt conjecturae. Fix et Her- mannus ob con icia, Spartiatis facta, quibus ante omnia fallacia 422 vel 421 objicitur, hoc rama Ol. 89,2 vel 3 ascribunt, quo tempore violatis induciis urbes hraciae tradere nolebant Dindorfius vero

sumpto argumento e severo metro canticorum primis belli 0

428 vel 427 loponnesiaci annis ascribit, Ol. 7. vel Ol. 88,l, cui opinioni Vetus quoque scholion favere videtur i. Adhuc sub judies lis

est; cum ego vero minime judicis partes suscipere audeam praestare videtur Andromacham non arctioribus finibus circum-

430 et 420 scribere quam Ol. 87,2 et 89,4. 420 Supplices omnium conjecturis ascribuntur l. 89,4 quo tempore laedus cum Argivis adversus Thebanos ictum erat aut para

similem disceptationem suo tempore habitam aut res gestas respicere, praesertim cum de duorum exercituum proelio sermo sit, Hercules vero semper solus pugnaret.

Numquam magis perspicue eluxit sagittariorum tilitas quam in insulae Sphacieriae expugnatione, quam apud Thuc. IV c. 32-38 expositam legimus. Narrat auctor locupletissimus 33,2 hopitias Laoedaemonios imprimis ab Atheniensium velitibus

telorum multitudine vexatos ad salutis inopiam redactos esse.

Haec tantopere consentiunt ut non inepte possit colligi poetam nostrum ad commendandum sagittariorum usum motum esse proelii Sphacteriensis expositionibus a testibus nuperrime allatis. Sequeretur ut ho drama paulo post Ol. 88,3 sit actum, quo tem- 42 pore recentissima erat victoriae reportatae memoria, itaque huius significatio gratissima spectatoribus esse debuit. Cum mea coniectura tamen leviter discrepat Hermanni lex metrica qua adhibita Herc. f. ad posterius tempus revocandus videtur Hano rem decernant viri docti. I Ad s. 445 φαίνεσθαι γεγραμμένη εὐαρχε το ΠελοποννWιακου πολεμου. Ceterum indorfio astipulor vana putanti argumenta e spartiatarum vituperatione petita primum fallaciae crimen provocabatur enelai dolo, sabulaeque ipsi aptum et accommodatum est; tum jam multo ante foedus illud violatum Lacedaemonios apud Athenienses fallaciae existimatione teneri testis est Herod. X 54 ο 'Aειναῖσι επιστάμενοι - Λακεδαιμονειν φρονηματα, ἁλλα φρονε ντων καὶ ουλλα λεγουντων.

2 Pallas Athene in fine dramatis heseum jubet Adrastum iureiurando constrinsere ne rumquam Arovi Atheniensium finibus bellum inserant aut alios id sacere

25쪽

De mera elidis maxima est inter viros doctos dissensio. Quam fabulam riuum Hermannus cim antiquissimarum diabeat numero, eique assensus Fixius ob indicia historica Ol. 83,4 ascribat 444Ρfluoius ponit inter Ol. 87,2 s 88,3 Elmsto et Dindoes dis-480 itincto Ol. 88,3 ascribunt, Bodius vero Oechhium secutus in Ol. 42690,x revocat Instituti mei memor rem in medio relinquam ' εἶ'

sinant. Haec non possunt quin designent rerum publicarum statum. Ol. 8s, Athe 620nienses insmodi societatem cum Argivis coniunxerunt. Μihi tamen res nondum omnibus dissicultatibus expedita videtur. V. II96-1207 Athena iubet victimas immolari in tripode aeneo, quem Hercules e deleta Troia raptum Theseo tradidisset, eumque inscripto jurejurando in alveo, Delphis voveri, cultrum autem iuxta corporum busta in terram abscondi. Quare aerificii caerimoniam tam diligenter et tam scrupulose descripsit poeta pNonne dicas quia revera omnia ita facta essent ΝΟ enim est verisimile si fabula ante Medus pactum scenae commissa esset idque a poeta commendaretur, eum uno tali diligentia usurum suisse. At in istius pactionis expositione apud Thuc. V. 47 non modo nullius tripodis sit mentio, sed non minus diserte praescribitur jusjurandum insonipendum in columnis, singulis in urbibus et Olympiae positis. II τας δὲ ξυνθηκας αναγράψαι εὐστέα 'A-ναίους ψὸν ἐν πι ι . .'

Uterque diversa narrat. An Euripides igitur aliud quoddam foedus enm Argivis signifieare putandus est Ρraeter istud unum tantum novi, quod Aesch quoque significavit umen 62-7663, pactum vero paucis annis ante quam sabulas docere coepit

Viri docti praeterea argumentantur odium Thebanorum in sabula expressum. Nempe Ol. 8s, Athenienses Thebanis infestos fuisse, cuius rei causa sit repetenda a Panaeto 420 non restituto Thuc. v. s. 40. 42. 44 ei memoria cladis Deliacae cum Boeoti iis mortuorum sepulturam denegavissent. At istud odium nil acerbius sed mitius paene expressum est quam pro ipso sabulae argumento. medit quod hebani jam inde a belli Persio temporibus odiosi fuere Atheniensibus. Deinde a. 187 Σπάρτο κεν μὴ καὶ πεποίκιλται τριπουe vulgo refertur ad controversias ' Atheniensium et Spartiatarum de pacto violato. At vidimus Spartam amdudum fallacem esse vocatam cs. g. priorem annot 1 . Quae omnia faciunt ut si mihi de Supplicum aetate suffragium sit serendum sine dubitatione seram Non liquet. 1 Non inutile est eorum argumenta quaedam intentius intueri. Fixius contendit quamvis viam amplam argumentum praebeat, tamen nihil acerbe in Lacedaemonios esse dictum Pgughius vero in partem prorsus contrariam disputans astirmat multo aptius ad Lacedaemoniorum inimicilia drama referri quam ad Argivorum desectio. nem Quamvis concedens nihil iis aperte exprobrari putat tamen poetam, quum Athenienses indueat captivi Eurysthei vitae parcentes, tacite vituperare necem Plataeensium, in deditionem acceptorum. Quaesitius hoc primo aspectu licet videatur, tamenneseio an aliquid dixerit stughius gravissimum autem eum fugit subsidium. Rogat Alcmene quare Iolaus captum servaverit hostem: s. 88i

26쪽

Do Lo me quoque in diversas itur sententias Hermanuus hanc 4s fabulam non post Ol. 89, scriptam censet, cui assentitur Diu- 427 dorfius Boeohhius et Bodius circiter Ol. 88, 1 Bornhardius eorum 418 annorum medio tempore Fixius vero Ol. 90,2 i.

et postea quoque vehementissimo hostia mortem exposcit, quamquam praeco declaravit Atheniensibus in religionem venire hostem occidere, qui se ipse tradiderit. Non temere, me judice, Alcmene depicta est sanguinis avidissima nempe partiatae ex ea oriundi erant itaque videtur mihi Euripide hoe artificio horum erudelitatem civium suorum pietati opposuisse, quippe spectans saevam Plataeensium caedem. Certum indieiam inveniri dicas ubi Eurystheus, antiquo nisus oraculo Atheniensibus, qui se servare maluissent, promittit corpus suum Attica terra receptum iis semper fore benignum et salutiferum, Heraclidarum vero posteris infestum et perniciosum μα μιλωσι δεορ συν πολλρ χερὶ χάριν προδιντες τήνδε Et tamen hi finis meo iudicio non referri potest ad aliquam ineursionem a Medaemoniis in Atticam

factam.

Si alia omnia negligas maxime verisimile videtur tragicum patriae pietatem elebrare voluisse, Spartiatis autem et commemoratione beneficii olim Moepti et futuraeeladis malo augurio persuadere ne terrae Atticae bellum inferrent, quare sabulam doctam credas aliquando legatis Spartiatis praesentibus.1 Plerique in hutns sabulae aetate definienda metrum solum contemplati, ex eius generibus e numero solutionum sententiam collegerunt. Quarum rerum adlatum tamen saepe turbatur et ipsius poetae et aliorum interpolationibus, ita ut fieri non possit quin conclusiones vanae saepe sint et incertae Etenim videmus hac eadem via ad diversissimas metas perveniri. Sed miror viros doctos quantum scio in Euripide examinando numquam animum attendisse ad diverbiorum formam quae in dramatis posterioribus multum differ a forma in prioribus sitata. In illis enim manifestum oernitur studium augendi numerum stichom y thiarum, et versuum inter duas personas divisorum. Per multos versus continuos personae colloquentes singulos tantum stichos recitant, aut trimetris iambicis aut tetrametris trochates clausos Trochaicum metrum omnino in posterioribus tantum fabulis invenitur. Tum multi eourrunt stichi inter duas personas divisi, plerumque trochaicis octonariis, semel tantum per amplius quindecim versus continuos senariis iambicis compositi. 412 Prima Helena tragoedia ol. I,4 multos versus bipartitos habet continuos. In Troadibus enim nondum occurrunt. ost Helenam restes, Iphigenia Aul. Phoenissae Inter fabulas posteriores Bacchae tantum iis carent; verum haec fabula multos habetos trochaicos de Iph. Taur. v. g. q. . Nec praetermittendum videtur quatuor ea sabulas omnino multo maiorem omplecti versuum numerum omnes enim amplius 600 quam priores nulla amplius 1500 . Videmus igitur Euripidem quum procedente tempore severitatem metri minus curaret maiorem operam dedisse ut artificiosam esset, cum artis detrimento laborema re necessaria ad rem paucis tantum locis convenientem, saepe vero inutilem et molestam transferens. munc autem Ionein conspiciamus. Hae fabula primum quatuor illis supra nominatis vix minorem habet versuum numerum. Tum sticho thias iambicas habet semel per s. 105 so. s. 264-368 iterum per s. 4 934-l028 continuas trochaicas 13, vs trochaicos simplices ,

5, 17, hipartito 33.

27쪽

De Electrae aetate mire consentiunt viri docti. Omnes enim sive metri conformations nixi sive indiciis historicis eam Ol. 91,4, bolli Siciliensis tempore, scenae commissam censent. 3 412Νsque de Iphigenia aurica multum discrepant viri docti. Fixius eam distincte ascribit Ol. G2, 1, qua est temeritate in ii indagandis temporum indiciis Reliqui omnes conjecturis suis ad

certum annum definiendum non veniunt, sed a poeta ultima

aetate scriptam existimant. 3 3. Conelusio. Tres aetate opinionis de rebus divinis. Ex iis quae do dramatum aetatibus disputavi hoc ossicitur ut in persequenda ratione qua per temporis cursum Euripidis

Itaque si his omputationibus aliquid tribuendum, Ion nullo modo in priorum sabularum numero sed Troadibus posterior habendus est. Ego enim vix credere possum caeco casu factum esse ut quatuor illae tragoediae quibus Iph. T. procul dubio mihi adiungere licet v. huius g. annot 2 posterioribus annis scriptae eandem habeant proprietatem. Μihi igitur clo soriptus esse videtur post Troades i. e. post Ol. 1. 1 onnulli 415 sibi visi sunt eivitatis status significationem repperisse in Ionis oratione de dissicultate capessendi et moderandi rempublicam Atheniensem, in urbe scilicet φοβου πλεο vs. 601 quae indicia si non vis prorsus negligere, profecto nulli tempori magis onveniunt quam Ol. 2. I cum partes optimatium et popularium in insestissima castra II essent divisae.1 Boissonadius primus conjecit Diosourorum verba vs. 1347 sq. ν δ επι πεντον

Σικελον σπουδη σωσοντε νε- πρωρας ενοιλους spectare cladem Siciliensem, cuius

nuntius modo Athenas esset delatus. eo quisquam negare potest, quia locus ipse minime poscat maris Siculi classisque periclitantis mentionem, etiam invitis se obtrudere significationis suspicionem. Atqui non verisimile est poetam post cladem postremam adhuc spem salutis ostendisse; et tamen finis tabulae vix ante Helenam actam ol. 1. 4 - 412 compositus esse potest. Nam Dioscuri vs. 28 sqq. narrant enelaum ex Aegypto rediisse cum Helena, quae numquam Troiam pervenisset; nam inanem quandam eius imaginem Paridem secutam esse Valde dubito num hanc Ithi formam novam theatroque ignotam tam paucis verbis indicaturus inisset, nisi eam antea Helenae fabula copiosius explicavisset. Rursus versuum numerus mediocris et diverbioram forma declarare videntur sabulam ante Helenam esse compositam. In hac testimoniorum discrepantia nihil habeo quod onjiciam nisi fabulam inchoatam sive multo sive brevi ante Helenam, imper- feetam jacuisse et simul cum ea aut brevi post allato nuntio desperatae classis additis Dioseurorum partibus estinanter absolutam esse. 2 Hariungns solus eam Ol. 89, 3 ascribere videtur Euripides restitutus II. g. 42I142 . Nihil proseoto vetat quin eam in postremarum fabularum numeram redigamus; nam et matrum lioentia fluit laxum et diverbia abundant stichomythiis versibusque bipartitis continuis.

28쪽

meditationes progressae et immutatae sint, eae tantum fabulas, quae quando compositae sint certis constat testimoniis in partes vocari posse videantur, incertae vero aetatis fabulae potius no-gligendae sint, quippe de quibus conjecturae complures factas Vix umquam conspirent. Τ Μodo liceat aliquando unam vel alteram respicere quae minimam commoverit dissensionem Concedo illis omnibus repudiatis disputationem satis incertam fieri; verum sdramata integra et plus 1 perditorum Dagmenta temporis ratione disposita veluti stationes itineris, generatim fortasse viatoris viam indicare possunt. Quom igitur huius capitis initio posui dramatum indicem, hunc sequamur necesse est. Huius an nondum est loci dili-g0nter investigare et disceptare quid de quaque re senserit, quod mihi in posteriores reservavi disputationis partes, sed quum ad mores ingeniumque intelligenda necessarium si scire utrum semper an quo tempore de populari religione dubitaverit, hie obitor

In prima fabularum superstitum Alceηtido saepius celebratur deorum potentia nusquam homines iis exprobrant rerum humanarum cursum miserabilem, quamvis ipsi calamitat fracti. )Neque in edea, quae sequitur, ullae insunt deorum vituperationes. Etiam inter fragmenta dramatum huius temporis perditorum: eliadum, Cressarum, Alcmeonis soph. , elephi, Ρhiloctetas, Dictyis nihil legitur acerbo in deos dictum verum complures sententiae pietatis plenae. 3Quantum mutatus ab illo nobis Euripides apparet in Hippo- 428 lyto coronato acto Ol. 87,4 Frequentia enim observamus indicial Viri egregii vo Wilamovita-Μoellendor liber insignis, ut titulus est Analecta Euripidea, mihi demum innotuit postquam totum sere opusculum absolvi Summa eruditione et opia varia ille comparavit temporum indicia; nova indagavit, sed tamen vereor no frequenter justo audaeius in hac re vorsatus sit; quare etiam ratio qua distinxit varias poeseos Euripideae aetates mihi non satis firmo fundamento niti videtur. Aliquando, opinor, oblitus est regniae quam ipse posuit nesciri debere quae sciri nequeant. Quum tamen illa partitio magnum prae se erat acumen mihi non allentio praetereund fuisset nisi neglecta philosophia Euripidea ad laudem poetioam tantum pertineret.

2 Velut s. I sq. 1159 sqq. 3 Peliad. apud indor poetae Men. Graeci tr. 60s Teleph. ibid. gr. 24. Philoctetes tr. 79Τ.

29쪽

animi dubitationibus quaestionibusque curiosioribus commoti. Inoortum esse legimus quantum dii res humanas curare putandi sint. λ De calamitatis magnae auctor crudelissima, et ab hominibus piissimis et ab altera dea sorore graviter vituperatur ), excusantur vero qui eius Vi coacti peccaverunt aut erraverunt l. Ρaullatim animum poetae mutatum facile sentimus. 3Hanon rem jam in Hippolyto vela indicari dicamus, qui

coronatum antoc serat ' In fragmentis enim legitur sententia judicii minus recti de re non nominata deos arguens. )Supra vidimus ante Acharnense Ol. 88,3 in cenamur iisse 26 Crossas, hilocratem, elephum, Ρhoenicem, Ino, Bellerophontem. De tribus prioribus sabulis, quarum aetas aliunde certo constat, jam dixi. Tres posteriores, quia ignoratur quot annis anto Ach docta sint, neque igitur constitui potest utrum anto an post Hippolytum cor. parum opis consere possunt. Nihil autem quale in Hippolyto notavimus invenitur inter hoenicis fragmenta, in argumento simillimo, 7 neque inter ea quaeras Ino

servata sunt.

Horsus aliter se habet tragoedia Bellerophontis, qui egaso vectus coelum petivit et in terram dejectus deos contemnere coepit. Excerpta legimus amarum fortunae humanae diviniquo imperii judicium exhibentia,' quin etiam unum se deos esse prorsus negans ' Certum Bellerophontis annum latero vidimus; ante Hippolytum per duas integras fabulas et plus centum fragmenta perditarum nihil de diis impio dictum inveniri monui; jam quaeritur an haec observati satis habeat ponderis ut inversa ratione concludere possimus illae sententiae impiae magna cum probabilitate demonstrant, Bellerophontem aut non aut brevissimo ante Hippolytum esse compositum, nullo

I Vs. 1102 sqq. nos. 1301 1400 1420 sqq4 106I, 1146, 1363 sqq. 3 Vs. 130 sqq. 1325 sqq. 1483 sq. 4 Cf. intra . 3 3 2.5 in Philoctetis r. 93, de quo v. intra Part. III B c. 5.6 Fr. 448.

7 Nauerius magna cum probabilitate ostendit argumentum deprehendi apud Apollodorum III. 3. 8 Phoenies historiam summatim tradidit Homerus, i. IX 453, da quo loe v. intra Pari. IV o. 24 6.

30쪽

modo anto Medeae tetralogiam 8 Ego non crodo hoc imprudentiussi inconsidoratius poni. Μihi non verisimile videsur, si Euripides jam antea improbasset deorum popularium mores et regimen, eius rei intor tot versus superstites nulla ad nos psrventura fuisse testimonia, quum ante omnia eiusmodi sententiae philosophicae dramatis perditis servari soleant. Relicto Hippolyto prima nobis in itinere statio si latralogia 416 roica quae vocatur Ol. 91,13, Alexandrum Palamedem mados Sisyphum compleXR. Ρriorum dramatum reliquias nihil do diis observations dignum continent, in Troadibus ver saepe reprehenduntur' et omnino variae oratione habentur parum verecundiae et fidei ostendentes. 3Omnia declarant eum deorum civitati non reconciliatum esse. Similes ore sunt Andromache, Hecabe, Hercules furens, quas fabulas ut non suo quaeque anno ascribi possit tamen generatim 430 41 in hoc quindecim annorum spatium ab Ol. 87,2 ad Ol. 91,1 cadere vidimus. Vix quidquam impie dictum logitur in Her elidis of Supplicibus has sabula utique pistate et animi aequitato insignis ost. Quod reputans poetam aliquantisper meditationibus dubitationibusque intermissi laetius res humanas contemplatum esse puto. At non diu, opinor nam ut pleraque huius aetatis opera, sic ea quae ro ea secuta sunt Helena et Oreatos exprimunt animum do robus divinis dubitaniam dissidonMm incredulum. Ion Electra Iphigenia aurica, sive ad hos posteriores annos sive ad priores trahenda sunt, eo progrediuntur ut diis actiones ab omnibus postis traditas palam crimini dent,

aliquando addita obsorvations vitia iis attributa fido indigna videri 3. Huiusmodi sonsentias vix ullae in postremis sabulis inveniuntur, etsi Labdacidarum domus funditus eversa in hoenissis)ot innocentissimae Iphigenias caedes in Iph. Aul. amplam deos carpendi copiam praebebant. Neque in fragmentis Antiopes Oenomai Chrysippi Alcmeoni Corinthiaci Archelai Hypsipylas

occurrunt Bacchae praeterea magna vi illustrant sententiam