De Ovidio sui imitatore [microform]

11쪽

dicamino faciei Vindobonas 1881. contulit enim vir illo doctus in libelli altora parto a. p. 80-88 sub titulo Ovidii osse libellum do modicamino saeisi sicut Vrissius similes locos, qui et in oliquis libris et in libollo do medieamine

insunt, ut demonstraret, rationem loquendi in illis eandem esse adhibitam. Ad illos locos a ungi veloriosi collectos saepius infra revertendum ori Sed iam paulo accuratius dicendum est de Antonii ingorio libro ), ne quis celerius iudicet, omnes locos, qui iterationes nominari possint, ab illo esse consolos. Nam illo vir doctus nihil aliud sibi proposuit nisi ut singulorum aut versuum aut Verborum similitudines compararat, id quod ipso dixit in octava primas libri partis pagina in Permultorum autem locorum, quosolsit, similitudo haud dubio necessaria, partim et latinae linguas et motri proprietato postulata et recta est meoque

arbitrio Ludovicus sopius rectissimo exposuit, iterationes eiusmodi, quales pertinent ad singulos Versus sive versuum partes, ad ingenium et rationem poetae cognoscendam nimis magni aestimare non licero δὶ Libro longius procedente ampliores quoque nonnullae vidi narrationes a gingsHeio tractantur ε , sed iusmodi loci non commemorantur, nisi similes res in aliis quoquo Romanorum poetis leguntur. Id autem de parva tantum parto iterationum, quae apud Vidium exstant, dies potest, qua ro Ovidium sui imitatorem ex illic locis solis plane cognosci non posse per se patet.

Parvi autem pretii sunt et satis certa ratione carent ea,

quas Goibolius' collegit. Is enim summa quidem industria

omnes locos contulit, quibus eadem Verba ultimo Versuum pede iterantur velut iterationes verborum si non , qui non ,in me nec me ullus est unda scentum viginti loci enumerantur permultaque alia huius generis. Sed haec hactenus. Multo pluris aestimanda sunt ea, quae scripsit Eschonburgius quia omnia, quas collegit, ad certam rationem redegit. Nam postquam prior in programmato artem metricam, quas inest in Horoidum opistulis, cum illa comparavit, quae in reliquis libris Ovidianis spectatur, altero illo libello genus dicendi perquisivit comprobare conatus, illud quoque talo esse, quale reliquis in libris invenitur. Omnes igitur viri docti, qui adhu de torationibus apud Ovidium egerunt, exceptis commentariis a Vriosi ad Sapphus epistulam et a unetio ad libollum do medicamino facio compositis et paucis iis locis, de quibus ingerisius iudicium

fecit, similes tantum versus sivi versuum partes animadVerterunt, quasi data opera neglexorunt, ut ingorio verbis utar, die Medorholis Hotive und Siluationen . Tamen ad poetae et ingenium et rationem ostimandam imitationos, qua inveniuntur in descriptione rerum et in singulorum argumentorum conexu, summi momenti esse per se patet ob eamque causam eiusmodi imitationes colligero et recensere

mihi proposui incitatus verbis, quae protulit Ohrsius in editionis Horatiana capite, quod inscribitur Die ogenannien

12쪽

uns inen Ovidius sui imitator goben, vas er alterdings ist . Sed priusquam rem propositam tractare incipiam, nonnulla mihi prasmittenda sunt. Inter omnes constat Ovidium permultas res ex antecedentibus Romanorum poetis hausisse et in carmina sua transtulisse. Quam rem magna ex parte in quaestionem vocavit ingerieius in libro modo commemorato, sed nonnulla et imprimis ea, quae ad nostram rem spectant, reliquit. Quia enim Ovidius argumenta quoque, quas ab aliis mutuatus cst in carminibus suis omponendis

iterum a saepius imitando effinxit, Ovidius sui imitator recto aestimari non potest nisi ea re diligenter explorata, num reliqui Romanorum poetae similia alicubi tractaverinto qualis ratio intor illos ot Ovidium intercedat. Itaque in

unaquaque re, quae non solum apud Ovidium, sed etiam apud unum aliumve antecedentium poetarum Romanorum

descripta est, statim de illorum quoque locis agam. Omnium imitationum, quas quidem colligero mihi proposui, duo genera exstant, quae argumentis valde inter se differunt. Alterum enim genus continet imitationes, quae spectant ad propria carminum argumenta, alterum fabulas mythologia electas amplectitur, quae aut per se describuntur aut ad rerum, quas significavi, exornationem sive illustrationem carminibus elegiacis inseruntur. Quae cum ita sint, duo illa genera inter se diversa seiuncta describam. Deinde, quod ad rerum iterationes pertinet, ex libris et morphoseon et Fastorum perpauci tantum loci commemorandi erunt iique omnes sunt eiusmodi, ut facile possint reliquis adiungi, quam ob rem optimum mihi videtur rerum imitationes ex argumentis duas in partes secernere, quarum in altera de rebus amatoriis, in altera de robus ad exilium spectantibus agitur.

A. Imitatio nos, qua inveniuntur in rebus amatoriis describendis. Primo loco propter rerum similitudinem contemplandi

sunt loci Hor. XV 215-256 . Mor. XV 75-90, m. 4 Ἀ-58, A. A. I 565-608 Omnibus illis locis narrantur ros. qua, inter amantes feri soloni, si in sonvivio puellas iraesente viro conveniunt. Et locis quidem Her. XV st XVI res intor Holonam it laridem ante enelai oculos gesta ita disseruntur, ut priore loco Paris id, quod ipso fecit. enuntiet, posteriore molonia Paridi respondens

donuo do eisdem robus verba faciat. Am. 14, 1-58 Vidius 4o ipsum oum puella convenientem describit quarto denique loco, A. A. Ι 565-608, poeta uilibet amatori praecipit. quid simili occasione oblata faciendum sit. Primum

optimo tibi rospondent sententia Vorsuum m. I 4, 1-6 et Hor. XV 216-220. quia utroque loco amator queritur, quod sibi necesso sit puella virum iis voluptatibus dolectari videre, quae a se frustra expetantur Deinde eadem res tractatur Hor. XV 253-256, VP75-90 Am. V4, 11-32, A. A. I 65-578 unoquoquo enim loco agitur de occultis signis nutibusque, qualia amantos inter se dant. Res illis lacis accurato expiloata breviter significantur Ioc quoque

Fast D 418 hic orbis es Signaquo dat nutu, sollicitatque

I Sequor textum numerosque editionis inmerkolio a. 1877-I880

13쪽

notis. Donique de ebrietato, ut proterva verba libere pronuntiari possint, ab amatore simulata sive simulanda loquitur poeta Bor. XV 245-246 et A. A. I 97-600. Quamquam igitur personae mutantur, quia modo de arido, modo do poeta, modo do quolibet amante agitur, tamen res, quae a poeta proferuntur, Vere easdem esse eumque, ut ita dicam, sui ipsius versus, quod et ad sententias et magna ex parto ad verba quoque pertinet, exscripsisse conspectus infra subiectus adito docobit, in quo singula illorum locorum con

seruntur argumenta.

Hor. XVI 79-80. t modo suspiras, modo pocula proxima nobis

mis, quaque bibi, tu quoque parte

sumam,

Et qua tu uberis, hac ego parte biibam. A. A. I 575-576. a primus rapias illius tacta libollis Pocula, quaque bibitparte puella, bibas ).Am. 4, 16. Ibis, ut accumbas, iam mihi tange sedem. Α Α Ι 606. Iolla latus digitis et pede tange sedem. Hor. XV 222. membra superiecta eum tua veste fove Am. Ι , Alteriusquo sinus apto sudiecta fovebis. Am. 4, 8 Feste sub iniecta dulce peregit opus. Hor. XV 219-220 lacertosmponit olla rusticus ille tuo. Am. U4, 35. Nec promat i ositis sinito tua colla lacertis.

I Tres illos locos iamiam ollegit ingerieius I. e. I p. 3-s4.

Bs visa illis locis Ovidium so ipsum imitatum ossenoquo illas sententias ab aliis accepisso eo fit verisimila, quod nutus notaeque omnium priorum, quod sciam, poetarum carminum duobus tantum Tibullianis lodis, 2, 21-22M Lα 19-20 cum multis aliis amantium artificiis, quο-- Ovidius nullum inominamomu, coniuncti brevitor in transcursu significantur, cum Ovidius illa copiosa narrationemplificata quatuor locis ibliavit dedit, quod Tibubsiani Ioel forma onuntiationis valde inter se distincti sunt, diu pHora loco post Venerem artium illarum praeceptricem discribit, altero aulam quintur, o puellam suam urtes fraudulantas docuisse et nunc ipsum illis decipi simulque inius maritum monot, ut se ab uxoris dolis caveat ), quarum sentantiarum neutra apud Ovidium invenitur. Sicut res, quae fiunt inter amantos in convivio convenientes, res amatoria quoque, quae exercentur in circo, ab Ovidio Asmo iterumquo deseribuntur cuiusmodi ona rationes inveniuntur duae, Am. III 2,I-84 etA A. II 33 - 164. Uo iniri laeo Ovidius o ipsum eum uolla convenaentem fingit, in univorsum amantibus praecipit, quomodo se

I semini textum numerosque editionis Luciani ueneri quae Ontinat Catullum Tibullum, Propertium. I Ovidium saepius id, quod alii alogiaei Romani breviter commemoraverauit, In latum earmen sive eopiosam explicationem propagasse anima b

A primo quidem Ioeo a tua nosse demonstrat poeta, altero puellam

: ta sita Mili orem .seribit, tertio Amorem orat, ut mantes: T. et ..i quinquiis iiive omnε vii Ioel aliquatenus Similem et . z..iahi tata. eum Ovidianis imitationibus comparari non mi qui Tibuitu, inodum a seribandi at inserendi iis variavit, ut

nisus et sentirutiarum et verborum quoque loco liter Perint.

14쪽

gerant, si is eadem quas Ovidi ipsi, occasio praebeatur. Ovidius igitur illis locis easdem ros duabus scribendi rationibus variavit eodem modo, sues locis antea commemoratis Am Ι . I-58 st a. A. D 565-608 do convivio sit. Nam, ut vidimus, am. I 4, 1 dν ipso poeta cum puella convenit, A. A. 565-608 explicat quae amatoribus tali sub conditione dacienda sinti Itaque Ovidius non modo eandem rem, sed otiam eandem descriptionis illius variandae rationem inliis locis AEt alia in rc iteravit, id est: ipsum modum imitandi imitatus est Quod autem singula a gumenta attinet. illa prioris doci sero omnia eodem ordiae alior loco iterantur xceptis illis vorsibus, qui priori loco illustrationis causa interpositi sunt, sicut Am. IIII, 16-l8, quibus poeta se puellamque suam cum Hippodamia Pelope-que comparat, et v. 43-46 quibus deorum dearumque pompa copiose describitur, quas altoro loco brevissimo com- momoratur of A. I47-148 Reliquas larum non modo argumentis, sed itiam verbis Ilanm sibi respondere enumeratione singulorum distichorum demonstratur. Am. ΙΙΙ2,1-2. Non ogo nobilium sedeo studiosus quorum: Cui tamen ipsa faves, vincat ut ille, precor. Am. III 2, 7 studeas, video vincet, cuιcumque a nebis. A. . I 145-146. cuius equi veniant, facito, studiose requiras: Ne mora, quisquis erit, eui favet

illa, me. Am. III 2, 19 Quid frustra refugis cogit nos linea iungi. Α Α Ι 141. Et bono quod cogit, si nolis, linea iungi.

A. A. I 36 Multa apax populi commoda Circus habet. A. A. I 14I Quod tibi tangenda est lasse puella es.

contraho rura,

Si pudor est, rigido nec rem terga genu. Respice praeterea, soS NOS , quicumque sedebit, Ne prema Opposito mollia terga genu.Αm ΙΙΙ 2, 25-26. A. A. I b3-154.

Sod nimium demissa iacent tibi saliis

terra:

Colliges

Pallia si terra nimium demissa iace--M, Collige Am. II 2, 20. maeo in lege Dei ommoda Cureus halet.

Am. ΙΙI 2, 37 38. Vis tamon intero faciles arcossero venis, Quos facio nostra mota tabella manu. A. A.' 161 Profuit si tenui ventos movisse tabella. Hi dicat quis, cum poeta causis, qua nescimus com motus Artem Amatoriam componero suscipiat, sacere eum non posse, qui nonnulla iam in Amoribus descripta donuo tracto ob eamque causam eiusmodi locos iterationes poetas voluntato factas habori non doboro. Licet sit verum Tamen mea quidem sententia loes A. A UI33-164 sta 565-608 imitationes ultro acta Oxistimanda sunt. Nulla nimcausa ridium cogor potuit, ut indom rem duobus locis eodem modo proferret Versibus autem, quos exscripsi, satis domonstratum puto, Ovidium non modo rem sententiasque,

sed otiam verba locorum Am. I 4, 1-58 et III 2, 1-84

15쪽

data opera iterasse, id est illo locos imitatum esse. Quod autem ad rem ipsam pertinet, apud nullum prioris aetatis poetam Romanum no minima quidem significatio argumenti invenitur qua re verisimile fit Ovidium primum issu protulisse.

Idom dio potos do sententia, qua contenditur, amorem nullis impedimentia nutritum ovanescere et illa quoquo duobus locis opioso aenitur, Am. II Is I-36 o Am. III 4, 17-26. Quo oonexu illi loci intor so coniuncti sint sadito oognosces distichis, quibus inoipiunt quibusque ooncluduntur, inter se comparatis. Atque quasi argumentum priori narrationi proponitur Versus Am Hos, Quod licet, ingratum est quod non licet, acrius urit. st altorius Ioes initium ita se habet: Am. III 4 47 Nitimur in votitum, semper clurimuSque

negata.

Blo locus concluditur Versu 36 Quod sequitur, fugio. quod fugit, ipse sequor. si hi finitur hoc modo: Am. III 4, 25-26. Quidquid servatur, cupimus magis. Ips quo furem cura vocat pauci, quod sinit alter, o an quocum omparandus est prioris loci alter versus Am Ι 1s, Ferreus est, si quis, quod sinit alter, ama In omnibus illis locis eandem sententiam inesse, etiamsi verba aliquatenus inter se discrepent, et carminum, quibus inserti sunt, rebus et ea quoque re demonstratur, quod utro- quo loco ad eadem argumenta illustranda aedem fabulae Danaos o Ius adiunguntur otam III 4 I9-22 et Am. ΙΙ19, 27-30 , ita ut nemo dubitare possit, qui Ovidius in hac quoque re describenda sui imitator exstiterit. Summum

autom amoris impedimentum, quo amor maxime inflammatur,

aemulus sive aemula est et de hoc irritamento Ovidius trihus locis ita disseruit, ut hic quoque illum se imitatum osso iudices Atque sunt loci Am. Ι 8, 95-96 securus amet, nullo rivala, caveto: Non bono, si tollas proelia, durat amor. A. A. II 43b-436. Sunt quibus ingrato dimida indulgentia servit, Et si nulla subest aemula, languet amor. A. A. ΙΙΙ593-594. Postmodo rivalem partitaque foedera locu Sentia has artes tolle seneses amor. Loco modo prolato. a. A.' 435-436. Ovidius adiungit comparationem amoris cum igno vorsibus 439-444:m Iovis absumptis paulatim viribus ignis Ipsa latot summo cano in igne inis, Sed tamen aestinetas admoto sulpure flammoras Invenit, et lumen quod fuit anto, rodit: Si ubi pigra situ securaque pectora torpent, Aeribus est stimulis eliciendus amor. Eadem comparatio iteratur R. A. 73I-734. in paene eaestinctum cinerem si sulpure tangas Vivet et o minimo maximus ignis erit, Si nisi vitaris quidquid renovabit amorem, Flamma redardeseet, quae modo nulla fuit. Quod argumentum distides R. A. 733-73 non plano idem est a versuum A. A. II 443-444 conexus, cui in- sorti sunt illi loci, diversitate actum est altero enim loco

poeta docere vult, quo modo amator puella amorem iamiam vanescentem denuo sibi exestare possit, altero loco pronuntiat, quid sit vitandum, ne amor iam suppressus renovetur Quamquam igitur sontentiam paulum inter se discrepant, tamen quia utroque loco ignis paene exstinctus et

16쪽

donuo inflammatus cum illo, qui evanescens stimulis quibusdam redintegratur, amore comparatur, alterum alterius loci

imitationem putavi ). Eido generi imitationum adnumerandi sunt loci m. 9, 1-32 et A. A. II 233-238. Utroque enim loco amor cum militia comparatur Amor raro apud Tibullum Propertiumque φ), saepissimo apud Ovidium εὶ bravita militia

et amator miles nominatur, sed copiosa comparatione amplificatur illa sententia apud Ovidium solum, de qua re inger- Ieius nonnulla recto contulit Tamquam propositum totius Ioel ontinet Versus. Am. Us,1 Militat omnis amans et habet sua castra Cupido. idque in sequontibus vorsibus ita explicatur, ut domonstratur . 3-6 eandem aetatem et amatori et militi con- Venire, V. 7-8 utrumque pervigilare ante fores, alterum ducis, alterum dominae, V. 9 16 utrumque longas vias tros frigus noctis perseus debere v. 17-18 alterius inimicum hostem, alterius aemulum esse, V. 9-20 alterum urbes, alterum limen puella obsidere v. 21-28 idterum custodem alterum vigilum catervas clam praeterire debere. I Egit de illis Ioeis Ovidianis Washiet in libro, qui inseribitur,De similitudinibus imaginibusque Ovidianis'. Vindobonae 883 p. 0s

contenditque Ovidium illam comparationem sumpsisse ex uereti l o IV 25 sqq. At primum res, quae ignis exemplo illustratur, non ille apud Ovidium ommemoratus amor sed anima somno Perturbat St, deinde apud Ovidium ausa et Ignis et amoria renovati nominatur, eum Rpud Lucretium ausae non signifieantur, sed et anima et ignis ex se ipso renovatur Quam ob rem Washielli sententiam salsam puto.

Deniquo do belli et de amoris, Marte et Venere, inter socomparatis tota explicatio ooncluditur v. 3I-32. Ergo desidiam, quicumque vocabat amorem, Desinat. ingenii est experientis amor. Altorius autem loci propositum, A. A. II 233. Militiae species amor est discedit segnes: Non sunt has timidis signa tuenda viris. prioris Ioes o proposito et conclusioni optimo respondet

Versusque, qui secuntur,235-238 mox si hiems dongaeque viae saevique dolores, Mollibus his castris et labor omnia inest. Saops feres imbrem caelesti nube solutum, Frigidus o nuda aspo iacebis humo. eosdem labores, qui priore loco multis Verbis enumerantur, breviter omplectuntur ita ut rex plane eadem sit, quare

hi quoquo locus dignus mihi videtur, qui inter imitationes

reseratur.

Iam progrediar ad contemplanda carmina m. II 5,I-33 et m. III 4, quae propter argumentorum similitudinem paulo accuratius inter se comparanda putari. At- quo prioris carminis initio Ovidius explicavit, tam sibi invisam propter manifestam amica infidelitatem, V. 5-8 valde se dolere dicit, quod illa tam perspicua sit, ut negari non possit, deinde . - 12 illum felicem praedicat, qui verbis puellae infitiantis confidere possit se autem illius crimen vidisse et v. 13-33 . Alterius carminis, Am. III 4, initio Ovidius a puella id unum poscit, ut amatorem de infidelitate sua celare temptet. Deinde vitam culpae consessione tristiorem sibi redditam esse contendit cf. V. 31-42), denique puellam denuo rogat, ut semper turpia sacta negare studeat cf. V. 43-50 . Quamquam igitur, ut ex numeratione argumentorum quivis cognoscere potest, illa aliqua

17쪽

tantum ex parte consentiunt, tamen versus illos praete mittendos non putavi propter iteratam nonnullorum versuum formam enunciationis, quod apparot comparatis versibus Am ΙΙ 5, 3. Vota mori mea sunt, eum te peccarae recordor.

st Am. Π 14 37 Mons abit et morior, quotiens Fecemse fateris. Am. I 5, 10 cui sua non Dei dicere amica potesto Am. IIII 4 48 Sit modo non feci dicere lingua memor. Cum vorsibus Am III 14 43-46: Si tamen in media deprensa teneber culpa, Et fuerint oculis probra ridenda meis, Qua bene visa mihi fuerint, bene visa negato: Coneodoni verbis lumina nostra tuis. propter argumenti similitudinem comparandi sunt Ioel

Am. HI 2, 57-58 Viderit ipso lieet, irino tamen illo neganti

Damnabitque oeulos ot sibi verba dabit. A. Α. II 409-410. quae bene colaris, si qua tamen acta patebunt, Ua Eest pateant, tu tamen usque nega.

Quas si perlegeris, is mihi concessurum per omnes illos locos et argumentis et forma optime inter se cohaerero ob eamque causam non sine aliqua ratione imitationibus a me adnumeratos esse. Breviter o loco quoque moneam, sontentias, quae in locis modo commemoratis insunt, quod solam, apud Ovidium solum neque apud prioris aetatis poetas Romanos inveniri. In transcursu breviter commemoro Versus Med. Fae. 43-50 et . . II 07-120, quos recto inter se comparavit Antonius ungius in libri antea descripti pagina 86, quia utroque loco de amore non corporis pulchritudine, sed

ingenio morumque probitato dongum in tempus servato agitur.

Locis quoque Her X 61 I si XVJ 143-150 sadsm ros describitur, id quod primus animadvertit o Vriosius

I. e. p. 88, nam utroque loco semina a coniugo rolicta simili modo de fortuna sua queritur. Sub finem huius partis nonnullorum locorum montionem saeso, qui, quamquam multo minoris momenti, quam actuo nominati sunt, tamen neglegendi non ridebantur, qua re

illos subieci. Hor. XVJ I 57-158 Est nitidus vitreoque magis perlucidus

Fons sacer huno multi numen habere putant.

Am. III I. 1-2 Stat vetus et multos ineaedua silva per

annos.

Orodibilo ost illo numen inesse loco. Am. HII 3, 17-18. Stat vetus et densa praenubilus arboro lucus, Aspice conoeda lumen inesse loco ). Idem argumentum in carminibus posterioris quoque aetatis duobus loois legitur, quos adiungere mihi liceat. Fas III 295-296 aueus ventino is erat niger ilicis

umbra,

Quo posses Viso dicere numen ines lFast V 673-674. Est aqua Marcurii portae vicina Capenae: Si iuvat expertis oredere, numen halet. Am. III 6, 6s--70. Ter molita fugam ter ad altas restitit undas, currenti vires eripiente metu.

A. A. Ibb2 Terque fugam petiit terque retenta metu est.

I Tres istos Ioeos ollegit de Vrlesius I. e. P. 5.

18쪽

A. . 1 12. Arte mea capta est arte tenenda mea est. A. A.' 43 Defuit ars vobis P arte pereuna amor. Iam ad illo locos tractandos accedamus, quibus similes apud reliquos quoque poetas priores inveniuntur cui consilio maximo ingerieius profuit, qui in tribus libri sui

particulis maximum illorum locorum numerum congessit, neque Vero eo ordine et a ratione usus, quibus uno nobis opus est. Illo enim sibi proposuerat demonstrare, quatenus Ovidius ros totius possis Romanae iteraverit, equidem explorare volo, quantum Ovidius etiam in rebus ab aliis o-oeptis se ipsum imitatus sit. Inter omnes constat, poetas Veteres et Graecorum et Romanorum artis magicae saepe mentionem scisso ). --

primis autom hic usus occurrit in legiacis poetis Romanis multoque saepissime in Ovidii carminibus legiacis. Quia igitur meum est, eiusmodi locos et cum illis reliquorum elegiacorum et inter se comparare, Irim, loco enumerem Tibulli versus Iae 43-52 Hano ego do caelo ducentem sidera vidi, Fluminis hae rapidi armina vertit iter, Has cantu finditque solum manesque sepulcris Elidit o tepido devocat ossa rogo:

Iam tenet intimas magico stridore caterVas, Iam iubet adspersas lacte reserae pedem. Cum libet, aestivo oonvocat orbe niVes. Sola tenor malas Medea dioitur herbas. Sola foros Hecata perdomuisse canes.

Ι 8 I9-22 Cantus vicinis fruges traducit ab agris, cantus et iratae detino anguis iter,

I Nonnulla de hae re protulit ingerieius . . I p. 5 not. i.

Cantus et o curru Lunam detrahere temptat, Et faceret, si non aera repulsa Sonent. Propertius de similibus rebu loquitur locis, qui secuntur. VI, 19-24. at vos, deductae quibus est fiducia lunae Et labor in magicis astra piare focis, En agedum dominae mentem convertito nostrae Et facito illa meo palleat ore magis. Tun ego crediderim vobis et sidera et amnes Ρosso naines ducere carminibus. 5, - 13 alia velit, poterit magnes non ducere serrum Et volucris nitidis esse noVerca Suis. Quippo et Collinas ad fossam moverat herbas, Stantia currenti diluerentur aqua, Audax cantatae leges imponere Iunae.

Ovidius arti magicae describendae operam dedit locis, quos subieci. Her. VI 83-92 sed carmina novit ), Diraque cantata stula salo metit. Illa reluctantem cursu deducere Lunam Nititur et tenebris abdere Solis equos. Illa refrenat aquas obliquaque numina sistit, Illa loco silvas visaque Saa movet. Per tumulos errat passis disiuncta capillis certaque do tepidis colligit ossa rogis. Devovet absentis simulacraque cerea fingit, Et miserum tenuis in iecur egit aeus, Et quae nescierim melius. Am. Ι 8, 5-12. II magas artes Aeaeaque carmina novit, Inque caput liquidas arte recurvat aquas,

I Qua causa ommotus sit ingerieius, ut versus Her. VI 83-84, 89-92, itemque m. I , - ci. I. e. p. 74 omitteret, equidem ο-gnoscere non Possum, quia illi ipsi versus optimo quadrant ad Ovidii rationem illustrandam.

19쪽

Scit bene, quid gramen, quid torto concita rhombo Licia, quid valeat virus amantis equae. Cum voluit, toto glomerantur nudita caelo: Cum voluit, puro fulget in orbe dies. Sanguine, si qua fides, stellantia sidera vidi, Purpureusque Lunae Sanguine Vultus erat. v. 17-18. Evocat antiquis proavos atavosque se Ichris Et solidam longo carmine findit humum. Am. III, 23-26. Carmina sanguineae de eunt ornua lunae, Et revocant niveos Solis euntis equos. Carmine dissiliunt abruptismucibus angues Inque suos fontes versa recurri aqua. Am. III ,29-34. Sagave poenicea defrit nomina cera, Et medium tenuis in iecur egit acus 3 Carmine laesa ceres sterilem vanescit in

herbam.

Deficiunt laesi armine fontis aquae. Ilicibus glandes cantataque vitibus uva Decidit, et nullo poma movente fluunt. Rem A. 253-256. Me duce non tumulo prodire iubebitur umbra, Non anus infami carmine rumFit humum, Non seges ex aliis alios transnabit in agros Neo subito Phoebi pallidus orbis eriti A. A. ΙΙ99-102. Fallitur, Haemonias si quis decurrit ad artes, Datque, quod a teneri fronto revellit equi. Non facient, ut vivat amor, Medeides herbae Mixtaque cum magicis naenia Marsa

sonis.

Med. Fao 35 42. Sio potius nos uret amor, quam sortibus herbis, Quas maga terribili subsecat arte manus,

Neo vos graminibus, neo mixto credite succo, Neo temptate nocens virus amantis equae.

Neo mediae Marsis sinduntur antibus

angues Noe redit in fontes unda supina moS. Et quamvis aliquis Temeseia moverat aera, Nunquam Luna suis excutietur equis. Non Modo in elegiacis carminibus Ovidius illud argumentum sibi tractandum sumpsit, sed etiam in epico genere poesis easdem res eodem modo descripsit, id quod apparet ex duobus locis. Meti VII I99-209. Quorum ope, cum volui, ripis mirantibus

Ι fontem rediere suos, OncuSSaque sisto, Stantia concutio eantu freta, nubila pello Nubilaquo induco, ventos abigoque

Vipereas rumpo verbis et carmine fauces

Vivaque μα sua conVulsaque robora terrari silaas moveo. iubeoque tremescere

montes, Ε mugire solum Manesque exire Sepulchris. Te quoque, Luna, traho, quamvis Temesaea labores Aera tuos minuant: curru quoque carmine nostro

Pallet avi, pallet nostris Aurora Venenis. Meti XII 263-264. Mater erat Mycale, quam de Xisse canendo Saepe eluetanti constabat cornu lunae.

20쪽

Ex illa enumeration optimo cognoscitur, quomodo ars scribendi vidi difforat ab reliquorum elegiacorum RomanOrum ratione. Quam rem perquirere Zingerieius omisit, quamquam iustum iudicium de ratione, qua intercedit intor elegiacos, illa re neglecta fieri non potest. tiamsi, quod ad formam nunciationis pertinet, Her. V s cum Tib. I 2, 46,Am. Ι 8, 18 cum Tib. I 2, 45 denique Her V 85 et Am. I, 23 cum Prop. I 1 Is comparari possunt, quia illi loci aliquatenus consentiunt, illae similitudines non magni

momenti sunt, nam multo maiore parta omnium locorum, quos composui, consuetudo Ovidiana plano discrepat oum Tibulliano et Propertiano more loquendi. Accedit, quod Tibullus et Propertius rem quidem occasione data protulerunt, sed ita ut uterque et singulas sententias et earum conexum et loquendi formam plane variaverit et iterationes dedita opera evitaverit. At Ovidius eadem argumenta multo saepius quam reliqui poetae tractavit, neque ullam operam aut sententiis aut verbis variandis dedit, sed omnia sere, quae huc spectant, eadem forma, qua ea semel expresserat, reliquis locis repetivit, ita ut nemo negare possit, Ovidium ha in re scribenda se sui imitatorem praebuisse, id quod do prioribus poetis elegiacis minime dici potest. Fere eodem modo rem se habere cognosces, si eos locos Ovidianos, quibus exponitur Voluptatibus vitae utendum Sse, cui argumento plerumque adiungitur alterum, quo declaratur: mortem Venire celeriter, comparaveris cum Catullianis Tibullianis Proportianisque, qui idem continent. Atque apud Catullum unum tantum eiusmodi locum inveni die quinti illius doleberrimi carminis initium,

V. I. ViVamus, mea LeSbia, atque amemus.

et v. 3-6 Soles occidere et redire possunt: Nobis cum semel occidit brevis lux, Nox est perpetua una dormienda. Tibulliana disticha nominanda sunt duo: I 6 6s-70. Interea, dum sata sinunt, iungamus amores. Iam veniet tenebris mors adoperta caput. I 8, 47-48. at tu, dum primi floret tibi temporis aetas, Utero non tardo labitur illa pede. In Proportio sicut in Catullo exstat unus locus: ΙΙΙ 7, 23-24. Dum nos sata sinunt, oculos satiemus amore i): Nox tibi longa venit ne reditura dies. Ovidii locorum primos ommemoro

Her XVJ2I. Est in te facies, sunt apti lusibus anni. et Am H 3, 13 - 14. Est in te facies sunt apti lusibus anni:

Indigna est pigro sorma perire situ. quos sortesius protulit . . . 46 adiecitque Versus

Am I 8, 33. Est etiam aries, quae etc. et cm. A. 23-24. Et puer es, nec te quicquam nisi ludere Forte

Ludes

Praeterea nominandi sunt vorsus

Am Ι 8, 49-b0 Latitur occulte fallitque volubilis et

Ut oeler admissis labitur amnis aquis. A. A. III 61-64. Dum licet et veros otiam nunc editis annos Ludite. eunt anni more fluentis aquae. Nec quae praeteriit, iterum revocabitur unda Nec qui praeteriit, hora redire potest. Deniquo duo similes loci in carminibus posterioris aetatis quoque reperiuntur:

MeLX519-b20. Latitur oceulte falliitque volatilis aetas,

Et nihil os annis velocius. o Fast. V 356. Et monet aetatis specie. dum floreat, uti. Locum A. A. ΙΙΙ6l-64, quamquam, quod ad Verba pertinet,

I Propertium Tibullum imitatum esse demonstratur comparatione versuum Tib. I , s et Prop. III 7, 23.