장음표시 사용
21쪽
Ex illa enumeration optimo cognoscitur, quomodo ars scribendi Ovidii difforat ab reliquorum elegiacorum Romanorum ratione. Quam rem perquirere Zingerieius omisit, quamquam iustum iudicium de ratione, qua intercedit inter elegiacos, illa re neglecta fieri non potest. Etiamsi, quod ad formam nunciationis pertinet, er VI 0 cum Tib. I 2, 46,Am. Ι 8, 18 cum Tib. I 2, 45 denique Her VI 8 et Am. I, 23 cum Prop. Ira, Is comparari possunt, quia illi loci aliquatenus consentiunt, illae similitudines non magni momenti sunt, nam multo maiore parte omnium locorum, quos composui, consuetudo Ovidiana plane discrepat oum Tibulliano et Propertiano more loquendi. Accedit, quod Tibullus et Propertius rem quidem occasione data protulerunt, sed ita ut uterque et singulas sententias et earum conexum et loquendi formam plane variaverit et iterationes dedita opera evitaverit. t Ovidius eadem argumenta multo saepius quam reliqui poetae tractavit, neque ullam operam aut sententiis aut verbis variandis dedit, sed omnia fere, quae huc spectant, eadem forma, qua ea semel expresserat, reliquis locis repetivit, ita ut nemo negare possit, Ovidium ha in re scribenda se sui imitatorem praebuisse, id quod de prioribus poetis elegiacis minime dici potest. Fere eodem modo rem se habere cognosces, si eos locos Ovidianos, quibus exponitur Voluptatibus vitae utendum esse, cui argumento plerumque adiungitur alterum, quo declaratur: mortem Venire celeriter, comparaveris cum Catullianis Tibullianis Proportianisque, qui idem continent. Atque apud Catullum unum tantum eiusmodi locum inveni, die quinti illius celeberrimi carminis initium, V. 1. Vivamus, mea Lesbia, atque amemus. et v. 3-6 Soles occidore et redire possunt: Nobis cum semel occidit brevis lux, Nox est perpetua una dormienda. Tibulliana disticha nominanda sunt duo: 16, 69-70. Interea, dum e a sinunt, iungamus amores. Iam veniet tenebria mors adoperta aput. II, 47-48. At tu, dum primi floret tibi temporis aetas, Utere non tardo labitur illa pede. In Proportio sicut in Catullo exstat unus locus: IIII, 23-24. Dum nos sata sinunt, oculos satiemus amores ): Nox tibi longa venit ne reditura dies. Ovidii locorum primos ommemoro
Her. XVJ21. Est in te faeies, sunt apti lusibus anni. etam III, 13 - 14. Est in te facies sunt apti lusibus anni:
Indigna est pigro sorma perire situ. quos de Hesius protulit l. o. p. 46 adiecitque Versus Am Ι 8, 33. Est etiam facies, quae etc. et Rem A. 23-24. at puer es, ne te quicquam nisi ludere Fortet.
Praeterea nominandi sunt vorsus
Am II, 49-50. Labitur occulte fallitque volubilis aetas
Ut oeler admissis labitur amnis aquis. A. A. III 61-64 Dum licet et veros otiam nunc editis annos Ludite. eunt anni more fluentis aquae. Ne quae praeteriit, iterum revocabitur unda Nec qui praeteriit, hora redire potest. Deniquo duo similes loci in carminibus posterioris aetatis quoque reperiuntur:
MoLXII9-520. Labitur oeeulte fallitque volatilis aetas,
Et nihil os annis Velocius. o Fast. V 356. Et monet aetatis specie, dum floreat, uti. Locum A. A. III 61-64, quamquam, quod ad Verba pertinet,
I Proportium Tibullum imitatum esse demonstratur comparatione versuum Tib. I 6 6s et Prop. III I, 23.
22쪽
oum reliquis locis paululum cohaeret, tamen non neglegendum putavi, quia in illo eadem comparatio astatis et fluentis aquae exstat, quae invenitur loco quoque Am. I 8 49-50, ita ut Ovidius sui imitator illa quoque re demonstretur. Cunctos illos locos, quos contuli, ingerieius omisit, quamquam ad rationem, quae inter Ovidium reliquosque elegiacos intercedit, recto aestimandam eos haud parvi momenti esse per se patet, quia unusquisque ex illis cognoscere potest, rem Ovidium ab aliis in sua carmina transtulisse, ad sui ipsius imitatorem, quod imprimis ad loquendi consuetudinem spe tat, Ovidium solum neque ullum reliquorum poetarum a
Item apud unumquemque elegia Romanae poetam invenitur, ut Zingerieius recte exposuit, das Bild om mon- tragon des indes und dor ello gur egoichnun alles Unbestandigen Ungilii gen Vergeblichenon gangaesonderagum Ausdruch niolit gehallane Versprechungon . Apud Catullum exstant illius generis sententiae locis: 30 9-10. Idem uno retrahis te a tua dicta omnia factaque Ventos irrita ferre a nebulas aerias sinis Irrita ventosae linquens promissa Procellae. Quae so conubia cuncta aerii discerpunt irrita venti. Dicit sed mulier cupido quod dicit amanti, In vento et rapida scribere oportet aqua. In Tibullo insunt loci, qui secuntur: 4, 2I-22. Ne iurare time. Veneria periuria ventilarita per terras et freta longa ferunt. 5, 35 36 quae uno Eurusque Notusque Iactat odoratos vota per Armenios. IV 4, 7-8 et quidquid triste timemus, In pelagus rapidis evehat amnis aquis. 64 59.64, 142. 70, 3-4.
Similos sententias leguntur his locis Propertianis: 6, 34 At mea nocturno verba cadunt Zephyro. 1 24, 8 Quidquid iuraverunt, ventus et unda rapit. 7, 21-22 ouius fallacia verba Non audituri diripuere noti. Denique apud Lygdamum, qui plurimis viris doctis tortii Tibulliani libri auctor optimo iure existimatur, nonnulli loci occurrunt, qui ho loco neglegi non possunt: 4 95-96 Maeo deus in melius crudelia somnia vertat Et iubeat tepidos irrita ferre notos 6 49-50 Nulla fides inerit periuria ridet amantum Iuppiter et ventos irrita fore iubet. 6, 27-28 Quid precor a demens venti temeraria Vota, Aeriae et nubes diripienda ferant. cum illis comparandi sunt hi loci vidiani: er I 25 Demophoon, ventis et verba et vela dedisti. er VH Atque idem venti vela fidem quo ferant stlor. XIII 2. a meus in ventos hi timor omnis eat. ter. DXVJ 208-20s. An riget et zephyri verba caduca ferunt'Qui mea verba ferunt, vellem tua vela
reserrent. in I , II. ne euris
Da mea ne tepidis verba ferenda notis. Am. Ι 8, 106. Noo tulerint Voces ventus et aura meus. Am II 6 44. Mota procelloso per mare rapta notor Am. Ι 8, 9: Tu dea, tu iubeas animi seriuria puri Carpathium tepidos per mare ferre notos. Αm I II, 33. At si vana ferunt volucres me dicta pro
Am. II 16 45. Verba puellarum, foliis leviora caducis, Irrita, qua risum est, ventus et unda munt... A. 1 388. meo me dicta rapax per mare ventu agit'
23쪽
A. A. 633. Iuppiter ex alio seriuria ridet amantum Et iubet eolios irrita ferre notos.
Eadem sententia nonnullis quoquo posterioris aetatis carminum locis ita iteratur ut verbis optime respondeant prioribus, quod apparet quatuor ex locis: Trist. I 2, 15-19. Terribilisquo notus iactat mea dicta, pro
Αὐ quos mittuntur non sinit ire deos. Ergo idem venti, ne causa laedar in una, Velaque meses quo votaque nostra ferunt. Cunctane in aequoreos abierunt irrita ventos. Abstulerint coloros improba dicta noti. Mot. VIII 13 - 135 an inania venti Verba ferunt idemque tuas, ingrate, carinas
quorum proximus quamquam etiam alteri poesis generi adnumerandus est a reliqui, tamen artissime cum illis cohaeret Locis modo collatis fortasse credideris meam sententiam labesactatam isse, quam protuli χό diversa scribendi ration qualem adhibuerunt aut Ovidius aut reliqui elegiaci Roman uuod ad loco illos exscriptos pertinet, primo conspectu fialiter o habere videtur atque omnibus illis locis adhuc traotatis, quibus eadem argumenta et ab reliquis elegiacis et ab Ovidio descripta invenimus Nam ut unusquisque perspicere potest, non solum Ovidius sicut prioribus locis, sed etiam et Catullus et Propertius et Lygdamus sua ipsorum verba aliquatenus iteraverunt, ita ut se ipsos imitati esse videantur. Sed si res accuratius perquiritur, concedendum est, in usitatissimo argumento describendo perpaucorum Verborum sicut
I Similes imagines Graeeorum poetas et prioris et posterioris aetatis saepius protulisse demonstravit Mallet, quaest. Properi. P. 20.
imprimis vocis illius venti irrita serunt iterationes haud magni momenti esse posse, praesertim cum ceteris in rebus Ovidius unus sui imitatorem se praebuerit, quia nonnullas verborum coniunctiones, exempli causa tepidi noti cf. m. I 4, 2, Ι 8, 20 , verba et vela sive verba cum velis
es Her. II b, XVJ 209 R. A. 286 , per mare cs. m. II 6 44 II 8 20, A. A. 1 388 primus protulit easdemque
compluribus Oois iteravit. Denique praetermittendum non est, Ovidium unam eandemque rem, quam reliqui tribus volplurimum quatuor locis commemoraverunt, septemdecim locis iterasse, ita ut consuetudo vidiana, quod ad hoc quoquo argumentum pertinet, ab illa reliquorum elegiacorum aliquantum diversa sit. Fino huius partis breviter commemoro Tibullianum locum: 6, 10 Heu heu, nunc premor arte mea. qui, quod ad sententiam attinet, redintegratur quatuor locis
Ovidianis infra adiectis: Am. I 4 46. Exemplique metu torqueor ecce mei. Am. II 8 20. Ei mihi praeceptis urgeor isse meis. Am. IVIs 34. Ei di ne monitis torqueor ipse meis. A. A. III 90. Nec dubito telis quin petar me meis.
Omnibus locis, quos hac in particula contulimus, optimo demonstratur rationem scribendi Ovidianam plano ab illa reliquorum elegiacorum distinctam esse. Nam perpaucis locis
exceptis cf. Cat. 30, - 10, 64 59 et 142, Prop. III 24, 8, 7, 2Ι-22, Lygd. 4 95-96 6 49-50 Catullus Tibullus
Propertius Lygdamus summa opera studuerunt, ut in similibus rebus describendis et sententiis et eloquendi forma variatis iterationem evitarent, at Ovidius unas easdemque res ex illorum libris sumptas non modo multo saepius tractavit
24쪽
B. me robus ad exilium pertinentibus. Optimum quaestionis initium praebet primum primi Tristium libri carmen. Nam in illo poeta se ipsum librum suum adloquentem depingit et dilucide, quo consilio librum scripserit quemque in locum illum mittere sibi proposuerit, Ipse demonstrat aliaque de specio habituque et materia illius
adiungi Unam alteramve omnium sententiarum, quas illo in carmine cunctas conseruit, uno altorove loco reliquorum carminum solam per se itoratam invenimus. Qua re sententias, quae in illo insunt, deinceps enumerabo locosque, quibus singulae iterantur, illi enarrationi statim inseram Aoprimum quidem distichon Trist. I I, 1 - 2 Parve, ne invideo, sine me liber ibis in
Ei mihi, quod domino =non licet ire tuo. comparandum est cum eiusdem carminis versibus 57-b8 a tamen et pro me tu, cui licet, aspice Romam. Di sacerent, possem uno meus esse liber.
et Trist. V 4, 3-4 Qui mihi flens dixit: Tu, cui licet, απὰ Romam l Heu quanto melior sors tua sorte
mea est. Fere idem versus redintegratur
Fast. IV 520. Heu melior quanto sors tua sorte mea est 'Tres illi loci easdem sontentia persimili verborum conexu pronuntiant et non nisi enuntiationis ratione inter odisserunt, quia primo et altero poeta librum adloquitur, tertio liber ipse poetae verba reddit. Deinde poeta in primi a minis versibus 3-I speciem habitumque libri sui describit similisque descriptio iteratur loco Tristi IIII, - 16 amario hi loci inter se coniuncti sint, ea re cognoscitur, quod uterque eadem sententia concluditur ho modo: Tristia I, 13-I4. Novo lituraurum pudeati qui viderit illas, De aerimis aetas sentiet esse meis. Tristi IIII, 15 - 16 Littera suffusas quod habet maculosa tura' Lassit opus lacrimis ipse poeta suum. Duo illa disticha composuit de Hesius i. o. p. 77-78 comparavitque cum Versibus Hor. XVJ 97-98 Scribimus et lacrimis oculi rorantur obortis.
Aspice, quam sit in hoo multa litura
Eiusmodi sententiam invenit Zingerieius apud Propertium quoque r 3, 3-4 iae erit a laerimis faeta litura meis recteque illum locum composuit cum versu Ovidii Hor. III uuascumque aspicies, lacrimae fecere Iituma. ita ut verisimilo fiat. Ovidium illud argumentum ex Propertio sua in carmina transtulisse. Moo exemplo denuo demonstratur. Ovidium modum excedere solere, 'uia rem ab alio semel prolatam quatuor locis iterare minime est Veritus. Breviter hoc loco admoneo, totum carmen illud Tris II I ad 'ano quaestiunculam pertinere, 'uia in illo sententiae, quas poeta Trist. Ira librum suum adlocutus protulit, a libro
ipso maxima quidem parte referuntur. Iam pervestigandi sunt Versus ris II, 37-38. Iudicia officium est, ut res ita tempora rerum Quaerere. quaesito tempore tutus eris.' Tristi IIII, - 10. Inspico, quid portem. Nihil hi nisi tristo videbis, Carmine temporibus conveniente Suis.
25쪽
qui eandem excusationem libri continant, ita ut, quod ad hanc quoque sententiam pertinet, carmina Trist. UI ΙΙΙ IOptime sibi respondeanti Eadem sententia invenitur Trist. IV I, I-2. Si qua meis fuerint, ut erunt, vitiosa libellis, Excusata suo te ore lector, habe. iterumque loco eiusdem carminis: Trist. IV I, 105. Tu quoquo non melius, quam sunt meaciem Fora, carmen. Alteram quoquo libri excusatiouom compluribus docis iteratam legimus o modo: Trist. IIII, 17-18. Si qua vidobuntur casu non dicta Latino, In qua scribebat, barbara terra fuit.
Trist. V 7, 9-60. Neo dubito, quin sint et in hoo non pauca litem
Barbara non hominis culpa, sed ista loci. ex Pont. IV I3, 17-I8. Nec is mirari, si sint vitiosa decebit, Carmina, quae faciam paene poeta
Getes. Quam ob rem terra sive locus causa sit sermonis parum Latini, nonnullis locis diligenter explicatur, quibus poeta enuntiat, neminem in terra barbara adusse, cui carmina sua
recitare possit, idquo fit locis Trist. III 14, 39-40. Nullus in hae terra, recitem si carmina, cuius Intellecturis auribus utar, adesti Trist. IV I, 89-20. Sed neque cui recitem, quisquam St, mea carmina nec qui Auribus accipiat verba Latina suis. Trist. IV 10 113-114. Quod quamvis nemo est, cuius reseratur ad aures, Si tamen absumo decipioque diem. l
ex PonLIV 2, 27-28. Hic mea evi reeitem, nisi flavis scripta Corallis, Quasque alias gentes barbarus Histor
habet. Denique verborum iterationis causa commemoro locos quoque
Trist ma 4 51-52. Qualemcumque legas, venia dignare
Sortis et excusa condicione meae. et ex Ponti Ι 8, 9-10. Quoquo magis nostros veni dignare
Haec in procinctu carmina facta leges. Duae autem illae excusationes coniunctae inveniuntur locis Tristi III 14, 27-30. Quod quicumque leget . . . si quis leget . . . aestimet ante, compositum quo sit te ore quoque loco. Aequus erit scriptis, quorum cognoverit
Exilium tempus barbariemque Deum,
et Trist. 12, 35-36. carmina multa mihi sunt scripta, aut qualia cernis, Digna sui domini tempore, digna Deo. Postquam poeta vitia linguae Versuumque exeuSare conatus est, Veritus, ne quis similem materiam, qualis in prioribus locis depicta esset, etiam in his quoque libris tractatam esse ratus statim Tristium carmina non lecta reiceret, illam suspicionem a se removere studuit his versibus Tristia, I, 65-67. Si quis erit, qui te, quia sis meus, esse legendum Non putet, e gremio reiciatque suo, ,Inspice dic titulum. non sum praeceptor
26쪽
et illa quoque sententia iteratur earminis Trist ma versibus 1-4Missus in hane venio timido, liber exulis urbem: Da placidam fesso, lector amice, manum Neve resormida, ne sim tibi sorte pudori. Nullus in hao charta versus amare docet. Quodsi ea, quae adhuc de similitudine carminum Tris II et Trist. III I protulimus, breviter comprehendimus, eandem rem magna ex parte iisdem Verbis iteratam praebent et, cum non nisi loquentis persona inter se distent, imitationes habendae sunt versus Trist. VI, 3- 14 et III I, 11 - 16, deinde 1, 35-38 et IIIo, - 10, denique I I, 65-68 et HII, 1-4. Si nune ad pervestigandum armen Trist. redimus, haud praetermittendi sunt versus 97-100: Lue bona dominoque tuo elicior ipso Pervenias illvo et mala nostra leves. Namque ea vel nemo, vel qui se liber mihi vulnera sedit Solus Aohilleo tollor more potest. Illud argumentum quasi conclusio est illorum, quae ex carmina Trist. Ira adhuc sunt tractata, et illud quoque altero loco repetitur, dico Trist. II 19-21. Forsitan ut quondam Teuthrantia regna tenenti
Si mihi res eadem vulnus opemque serat. Musaque, quae morit, motam quoque lenie
Eo magis cilli versus commemorandi sunt, quia poeti utroque loco ad eandem sententiam illustrandam eadem sabula utitur, ita ut duae iterationes, quarum altera alteriise neri adtribuenda est eodem conexu coniunctae repetantu
Optime talis imitandi ratio eonvenit cum illa, quae in prior
capite nobis occurrit quaequo pertinuit ad locos m. III 19, 3-26 a m 4, 7-26. Nam sicut duobus illis locis sententia, qua contenditur, homines semper negata assequi studere, bis eorundarum sabularum, Danaes et Ius, exemplis illustratur, locis, de quibus uno agitur, eadem elephi ab Achillo et vulnerati et sanati sabula bis ad eandem sententiam musa sola, quae fecit, Vulnera mederi quoque potest explicandam adiungitur. Multo saepius, quam de libro suo disserit, de se ipso illius libri auctore Ovidius loquitur et in hac quoque re deseribenda aut imitator factus est. Tria imitationum genera, quod ad argumenta pertinet, hoe loe distinguenda sunt, quorum primo poeta questus est, ingenium suum exilio periisse, altero dilucide exposuit, ingenium ipsum ausam illius exilii interitusque sui fuisse, id- quo sibi soli omnium poetarum accidisse, tertio denique tamen se ad carmina facienda semper reverti declarariti Propter querelam do ingenio oppresso sublatam primum copiosae duae expositiones motandae sunt, quae leguntur Tristi III 8 23 4 et Trist. IV 6, 3s-50, quia idem argumentorum ordo in utraque invenitur. Postquam enim poeta versibus Trist. III 8 23-32 et IV 6, 39-42 orporis sui mala depinxit, mentem quoque labefactatam declarat versibus Tris III 8 33-34. Noe melior valeo, quam comore, mente.
sed aegra est Utraque pars aeque binaque damna fero. et Trist. IV 6 43-44. CorFore sed mens est aegro magis aegra maliquo
1 circumspectu stat sine fine sui. lutramque narrationem simili sententia, qua mortem se sperare et amaro exponit hoc modor
27쪽
Tristi III 8, 39-40. Tantus amor necis est, querar ut cum Caesaris ira, Quod non offensas vindicet ense Suas. Trist. IV 6, 49-50. Una tamen spes est, quae me soletur in istis: Haeo foro morte mea non diuturna mala.
Quamquam igitur ex illis, qua protuli, neque initia neque fines locorum Trist. III 8 23 4 et IV 6, 39-50
inter se cohaerere apparet, tamen consensu, qui eum Sententia tum verbis, quibus exponitur, iteratis fit inter versus II 8, 33 3 et 1 6, 43 4 demonstratur utrumque locum per se scriptum esse non posse. Iam reliqui loci, quibus Ovidius ingenium vel mentem exilio fractam describit, componantur, quorum quatuor contulit de Uriesius i. o. p. 108:Ηer XVJ I96-197. Ingeniumque meis substitit omne talis Trist. Ι1, 48. Ingenium tantis excidet omne malis.
Trist. ΙΙΙ 14, 33. Ingenium fregere meum mala, cuius et ante Fons insecundus parvaque Vena fuit. ex Pont. IV 2, 15. Neo tamen ingenium nobis respondet, ut ante. Item uo spectant loci, qui secuntur: Trist. V 2, 7-8 Mens tamen aegra iacet, meo tempore
Affectus animi, qui fuit ante, manet. Trist. VI 2, 21-22. Ἀdde quod ingenium longa rubigine
Torpet et est multo, quam fuit ante,
et eiusdem versus 3I-32: contudit ingenium patientia longa malorum Et pars antiqui nulla vigoris adest.
Denique ex poni. I 5, 3 : In quibus ingenium desisto requirere nostrum, Nescius exilii ne videare mihi. Iam venio ad alterum genus sententiarum, quo Ovidius ipsum Ingenium causam malamitatis luisse it se solum ingeni suo periisse pronuntiat. ac primum quidom illud argumentum magna Verborum copia descriptum invenimus locossi II 1 - 12, cuius exordium et finia sibi respondent hoc do:
I-2 Quid mihi vobiscum est, infeliae inra, libelli, Ingenio perii, qui miser ipso.
v. II-l2. Hoc pretium curae vigilatorumque laborum Copimus ingenio est poena reperta meo. Repotitio propositi conclusionis loco saepius apud Ovidium iuvenitur iamque nobis ante oculos venit locis Am Ps1 et 31-32, qua re demonstratur hanc quoque rationem scribendi ab Ovidio esso iteratam. Deinde argumentum, de quo agitur, paucis repetitum legitur locis Trist. I 1, 55-56 Carmina nunc si non Studiumque, quod obfuit, di, Sit satis ingenio sic fuga parta meo. Trist. I9,55-58 At nostrum se ingenium tenebris utinam latuisset in imis. Expediit studio lumen abesse meo. Utque tibi prosunt arteS, facunde, eVerae, Dissimiles illis si nocuere mihi. rist. II 3, 73-74. Hic ego qui iaceo tenerorum lusor amorum Ingenio serii Naso Foeta meo. rist. II 495-496. Deniquo nec vide, do tot scribentibus
Quem sua perdiderit Musa reFertus ego. libis 5-6. Nec quemquam, nisi me, nostri laesere libelli, Artificis periit cum caput Arte sua. e Pont III, 47--48 Artibus ingenuis quaesita est gloria multis. Infeliae serii dotibus ipse meis. I
28쪽
ex Pont. II 10, 15-16. Naso parum prudens, artem dum tr dat amandi, Doctrinam pretium triste magister
ex Pont. III 3, 46-48. Discipulo perii solus ab ipso meoia Dum damus arma tibi. dum te, Iasei'
Has to discipulo dona magiste lint ex Pont. III 5, 4. Laesus at in ingenio Naso poeta meo.
ex Pont. IV I 3, 41-42. Carmina nil prosunt nocuerunt ear mina semper Primaque tam miserae causa fuere
Denique tertium argumentorum genus, quo Ovidius exponit, semper se ad Musas siVo numeros reVertisse, quinque locis plerumque cum alterius generis sententia coniun-lorum legitur Qui loci sunt: Trist. IIII, 9 10. Et tamen ad rausas, quamvis nocuere. reverti, Aptaque in alternos cogere verba pedest Trist. IV 6, 35-36. Nos quoque delectant, quamvis nocuerel
Quodquo mihi telum vulnera secit, amol.
87-88. Et tamen ad numero antiquaque sacra reverti: Sustino in tantis hospita Musa malis. ex Pont. Ι5, 4I-42. Si ego constanter studium non utile serito Et repeto, nollem quas coluisse, deiox Pont. IV 14, 19-20. Ergo ego, ne scribam, digitos inoidei eounctor Telaque adhuc demens, quae nocum sequor t
Ιamiam pervenimus ad novam quaestiunculam, quam ad instituendam omnes illi loci sunt adhibendi, qui aliquo modo condicionem inter Augustum et poetam nostrum intercedentem attingunt. Quod argumentum, cum gravissimum omnium esset, quae in libris Tristium et ex Ponto tractarentur, quia apta et prudens illius expositio plurimum valeret ad iram Augusti leniendam, a poeta summa diligentia explicatum per se patet. Primum uo spectant omnes loci, quibus poeta de causis loquitur, quae iram Augusti suscitaverint et perfecerint, ut ipse exilio afficeretur. Quae res aut ampla narration describitur aut brevissimo significatur. Atque verbosa explanatio exstat tribus locis ex Pont. I 6, 19-25 II , 67-7b, III 3, 67-76, qui perpaucis tantum sententiis inter
se cohaerent, quas breViter componam. ex Pont. 16,23-24 uualicunque modo mihi sint ea saeta, rogare Dosine. ex Pont. IIs, 3. Neve roges quae sit so noxa . . . et 75. Ecquid praeterea peccaverim, quaerere noli. Item sibi respondent orsus ex Pont. 6, 22 tractari vulnera nostra timent. et ex Pont. III 3, 73. . . . neque enim debet dolor illo resorri. Ceteris autem in rebus illi loci minime consentiunt. Quare, cum exscripti versus quoque non nisi sententia conspiant, imitatio optimo iuro negari potest. Plaue autem On- raria est ratio, quam adhibuit Ovidius in brevibus iusdemrgumenti significationibus. Quaruni forma duplex est aut Oeta lumina sua crimen quoddam vidisse pronuntiat aut de-οnstrare Vult neque facinus neque crimen, sed culpam siverrorem e commisisse. Prior sententia inest locis
risi II 03-I04. Cur aliquid vidi cur noxia lumina seci λCur imprudenti cognita culpa mihi t
29쪽
Trist. III 5, 49-50. Inscia quod crimen viderunt lumina, plector, Peccatumque oculos est habuisse meum. Trist. III 6, 27-28. Nec breve nec tutum, quo sint mea, di
Lumina sunesti onscia acta mali. Multo autem saepius altera sententia, qua Ovidius excusare se studet, iteratur idque fit locis, quos subieci. Trist. II 207-208. ordiderint dum me dua crimina, carmen et error, Alterius facti ausa silenda mihi. Trist. IIII, 51-52. In quo poenarum, quas se meruisse fatetur, Non facinus causam, sed suus error
Trist. III 5 51-52. Non AEquidem totam Iossum laesendere euhyam: Sed partem nostri criminis error habet. Trist. III 6, 25-26. Idque ita, si nullum scelus est in pector
Principiumque mei eriminis error habet Trist. III II, 33-34. Omnia vera puta mea crimina, nil si
Quod magis errorem quam Scelus GSputes.
Trist. VI, 23-24. Scit sc Musa quoque, eum erit, qui me deceperit terror Et eulpam in sacto non Scelus esse me Trist. IV 4, 37-38. Hanc quoque, qua Ferii, ulsam seelvi esse Utabis, Si tanti series sit tibi nota mali. Trist. IV 10, 89-90. Scite, precor, causam. nec vos mihi salieti e
rorem iussae non scelus esse sug st
inin Trist. V 4, 18 Conscius in culpa non scelus GSe sua. Trist. 8, 23-24. Vel quia peccavi citra scelus atque pudore Non caret, invidia sic mea culsa caret. ex Pont. Ι6, 25. Quidquid id est, ut non facinus, sic culpa
ex Pont. Ι7, 39-40. Et tamen rut cuperem culpam quoque posse negari, Sic facinus nemo nescit abesse mihi. ex Pont. II 2, 15-16. Est mea culsa gravis sed quae me perdere solum Ausa sit, et nullum maius adorta nefas. ex Pont. ΙΙ2,57. Num tamen excuses erroris origine lactum. ex Pont. IV 8, 19-20. Sive velis, qui sint, mores inquirere
Errorem misero detrahe, late carent. Error scelus sibi opponuntur loco quoque metamor-hoseon'II 141 - 142: At bene si quaeras, fortunae crimen in illo, Non Scelus invenies quod enim scelus error habebat ΘΗa iterationes ea de causa nulli generi reliquarum neue prioris neque posterioris aetatis iterationum, quas antea ollegimus, exaequari possunt quod nulla causa erat, quae Oetam commoveret, ut reliqua illa argumenta iteraret, cum emultum vidi interfuisse, ut aptam criminis sui excu--οnem saepius proferret, per se patet. Sed unam tantum exsationis formam invenit, quae insuper nihil continet nisi forum Verborum contentionem, et ea re, quod unam eandem illam verbo tenus nimium saepe iteravit, quin etiam locoetamorphoseon, quo do alius cuiusdam, non de suis ipsius bus agitur, id unum perfecit, rudi prosecto excusatio illair esset nisi risque ini satietatois fastidiumques iteratus .nim Verborum sonus uua res demonstratur Ovidium nogravi quidem re describenda modum servare potuiSSe.
30쪽
Postquam Ovidium do causis exilii loqui vidimus, transeundum est ad ipsius exilii descriptiones perquirendas, cuius tres exstant formae. Primum enim poeta tristem Vitam, quam agere exilio coactus est, nobis describit et ad ano causam attinet terrae gentiumque tractatio, deinde so Jovis id os Augusti fulmine ictum depingit, denique quasi iuris consultus de genere poenae, qua ipse affectus est, verba lacit. Terrae naturae et gentium moribus describendis operam dedit poeta duobus modis usus aut utriusque proprietates cunctas magna verborum copia explicavit aut naralteramque paucis in transcursu significavit.
Atque priorem quidem rationem adhibuit locis Trist. III, 25-34, III 10 1-76 IV 1, 67-86, IV 4 55-60, 10 1-52, ex Pont. Ι 2, 15-28, I 3, 47-60 II ,63-72, III 1, 1-30 IIII, 5-16 IV 7, 7 44. Res quae
in quoque loco insunt, deinceps enumerare longum est et nihil momenti habet, quia eaedem in omnibus tractantur poeta queritur, se Roma expulsum in terra barbara, sterili, gelu taetral vivere debere, cuius incolae contra hostes crudeles bellua sempiternum gerere coacti sint. Ut autem recto intellegi possit, quanta sit imitatio non solum sententiarum, sed etiam Ver, borum, Singula argumenta copiosarum narrationum et interra et cum brevibus quoque significationibus comparabo, quae si mile argumentum continent. Atque de terrae frigore agitur loci
Trist. ΙΙ195-196. Longius hi nihil est nisi tantum frigulet hostis Et maris astricto quae coit unda gela. Trist. III 2, 7-8 Plurima sed pelago terraque pericu a FaSSum Intus ab assiduo frigore sontus hab L Trist. III 10, 9 10. At hic tristis hiems squalentia protulit o aTerraque marmoreo candida facta gelu ei
et vorsus 23. Et nitet inducto candida barba gelu. Trist. V2, 65-66. Ne moriam cruciat nunquam sine frigore caelum Glaebaquo canenti semper obusta gelu. Trist. V3,11 - 12. Nunc procul a patria Geticis circumsonor Rrmis Multa prius selago multaque passus humo.lo Pont. ΙΙ2, 96. Tereaque pacis inops undaque iuncta gelu.lex PonLIVAE, 85-86. Mentia an coeat duratus frigoresonius Et teneat gladios iugera multa freti. Doindo dicitur de sterilitate agrorum locis, qui secuntur. Trist. III 10, 71 73. Non hie pampinea duris latet uva sub umbra Neo cumulant altos fervida musta lacus. Poma negat regio. et versus 75. Aspiceres nudos sine fronde, sine arbore campos.lox Pont. I 2, 25. Adde loci faciem nec fronde nec arbore laeti. ix Pont II, 51-b2 Non ager hic pomum, non dulces edueat herbas, Non salices ripa, robora monte irenti x Ponti II, 13. Nos haleat regio nec poma feta nec uvis.
x Ponti IV 10, 31 me agri infrondes, hie spicula tincta
x Pont. III 8, 13-14. Non hic ampineis amicitur vitibus
Nulla premunt ramos pondere poma
Doniquo describitur hostium immanitas et sero ratio plugnandi locis infra adscriptis. isti III 10, 61 Pars agitur vinotis post tergum capta lacertis.