장음표시 사용
31쪽
et 3-64. Pars cadit hamatis misero confixa sagittis: Nam volucri fore tinctile virus inesti Trist. IV1, 77-78. mostis labens arcus imbutaque uela veneno Saevus anhelanti moenia lustrat equo. si versus 83-84. aut sequitur captus coniectaque vincula collo Accipit, aut tela virus habente perit. ex Pont. III 1, 25-26. Adde metus et quod murus pulsatur ab hoste Tinctaque Mortisera tabe sagitta madet. Reliquo locos, quibus Ovidius xilii mala ita dosoribit, ut illa cum difficultatibus comparet, quae heroibus superandae erant, altera in dissertationis parte tractabo it ob eam causam uno praetermitto. Iam nobis, ut antea exposui, considerandae sunt iterationes, quibus Ovidius se Iovis fulmine ictum nominat. Huiusmodi loci sunt Trist. II, 72. Venit in hoo illa fulmen ab arce caput. ot 8 -82. Me quoque, quae sensi, fateor ovis arma timerus reor infesto, cum tonat, igne feti.
Trist. I 3, 11-12. Non aliter stupui, quam qui ovis ignibuietus Vivit Tristi I 179--180. Parce, precor, fulmenque tuum, ser
Heu nimium mi soro cognita tela mih . Trist. III 4, 6. Saovum prastustri fulmen assi are veni Trist. III 6, 7. Ausus es igne Jovis percussum tangere corpuδTrist. I 3, 69. Ne tibi, quod saevis ego sum ovis igna-bus et .
Trist. V 2, 53. Parce, precor, nimiumque tu de fulmine partem
Trist. V 3, 31. Ut tamen indisti Fercussum fulmine Vatem. . . o Pont. VI, 46. Usus et os modico fulminis igne sui. Denique perquirendum est, quo modo poeta illis quoquo locis o ipsum imitatus sit, quibus de genere poenae, qua ab Augusto affectus est, loquitur uuam ad quaestionem perficiendam satis est locos, qui huo spectant, deinceps enarrare, quia ratio imitandi ex illis ipsis facillimo cognoscitur. Trist. II 137. Quippe relegatus non erui dicor in illis. Trist. IV 9, 11 - 12. Omnia, si nescis, Caesar mihi iura reliquit Et sola est patria poena carere mea. Trist. V 2, 5, 58. Da quidem moderata tua est vitamque dodisti Noe mihi ius civis nec mihi nomen abest. Noo mea concessa est aliis fortuna nec eaeui Edieti orbis nominor ipso tui. Trist. V 4, 21-22. Nam quod opes teneat patrias, quod nomine eivis, Denique quod vivat munus habere dei. Trist. VII, 15 - 18. Nec vitam ne opes nec ius mihi civis ademit, Quas morui vitio perdere cuncta meo. Sed quia peccato lacinus non adsuit illi, Nil nisi mo patriis iussit abesse focis. o 2I-22. Ipso relegati non eoeulis utitur in me Nomine tuta suo iudice causa mea est. Pont II, 47. Nec vitam nec opes nee ademit posse reVerti. x Pont. II 0, 77-78 Quidquid id est, habuit moderatam vindicis iram,
L nisi natalom nil mihi den sit
32쪽
omnium locorum, quae pertinent ad descriptionem condicionis intor Augustum et Ovidium intercodontis, illos attuli, quibus poeta causas irae Augusti poenamque contemplatus est, quam ipso subiit. Nondum autem disserui do illis locis, quibus Ovidius iram Augusti lenire et, ut poena mitigaretur, perficere conatus est. Iam igitur id unum olinquitur, ut perquiram, num in his quoquo rebus, sicut in omnibus antea expositis, se ipsum imitatua sit Ovidius Aoprimum quidem inter se comparandi sunt loci, quibus poeta Augustum, summam eius esse lenitatem praedicans, adulatur. Trist. IV 8, 37-38. Ergo illum demons in me saevire coegi,
Mitius immensus quo nihil orbis habet 'Tris V 2, 37-38. Quid dubitas et tuta times t accede rogaque.
Caesare nil ingens mitius orbis habe Trist. V 8, 25-26. Vol quia nil ingens ad finem solis ab ortuno, cui paret, mitius orbis halbe
Illi argumento oontinuat Ovidius alterum, quo explicavit, quia tanta sit Augustus lenitatis, sperare se, oro ut ira ab Augusto in se conoepta quoquo mitescat. Quod argumentum tractatum invenimus locis Trist. II 28-29. is preoor exemplis tua nunc, mitissime CaeSara
Fiat ab ingonio mollior ira meo. Tristi III 23-124. Atque ac bo. domus fio lapsa est ut
Ematuruerit Caesaris ira queat. Trist. IIII, 75-76 Forsitan et nobis olim minus asporis illi Evictus longo tempore Caesar erit. Tristi III 5, 25-26. Spe trahor exigua . . quam tu mihi de-lmero noli . .
Tristia leniri numina posse dei.
Trist. III 8, 19-20. Forsitan hoc olim, cum iam satiaverit ira Tuno quoque sollicita mente rogandus
Trist. IV 4, 47-48. Forsitan hanc ipsam, vivat modo finiet olim Tempore cum fuerit lenior ira, fugam. Trist. 4, 17. Nec foro perpetuam sperat sibi numinis iram. Trist. V 8, 22. Non est placandi ve mihi nulla dei.
ex Pont. I 6, 46. Magna tamen spes est in bonitate dei. ex Pont. ΙI7, 79. Spes quoque, osse mora mitescere Caesaris iram. ex Pont. ΙΙΙ3, 83. ono metus igitur mitescet Caesaris ira. ex Pont. ΙV9, 133-I34. Auguror his igitur flecti turi numinane tu Immerito nomen mite parentis habes. Tota illa adhu tractata series argumentorum ad respertinentium, quae Ovidio sunt oum Augusto, infimis illis Ovidii precibus concluditur, quibus xiiii levationem ab Augustro impetrare voluit. Cuius propositi descriptiones exstant locis
Trist. III 85-186. Mitius erilium si das propiusque roganti,
Pars erit e poena magna levata mea. et 77-578. Tutius milium pauloque quietius Oro, Ut par doliolo sit me Foena suo. Trist. III 8, 41-42. At quoniam semel est odio civiliter usus, Mutato levior sit fuga nostro loco. 'rist. IV 4, 61-52. Mitius erilium Fauloque prominquius opto Quique sit a samo longius hoste locum. Trist. V2, 78. Sed precor, ut possim tutis esse miser.
33쪽
ex Pont. Ι2,105-106. Non potito ut bono sit, sed ut malo tutius atque Milium saevo distet ab hoste meum. st 130. II prosior patriae sit fuga noStra, roga. ex Pont. I8,73-75. Terra velim propior nulli obnoxia bello
Detur era nostrissars bona dempta malis. ox Pont.I 2, 67-68. Exiguam ne me praedam sinat osso Getarum Detque solum miserae mite, precare, fugae.
ex Pont.IIIa, ibi. Tum peto nil aliud, saevo nisi ab hoste recedam. ex Pont. IIII, 3. Nil nisi me terra fruar ut pro ore rogare.
Sed haec hactenus. Non minus copiose, suam do Augusto, egit Ovidius doconsuetudine, quae sibi cum amicis in patria relictis erat. Una autem ae prioris argumenti tractatio a posterioris explication distincta est Nam oum Ovidius priores in argumento tractando breves plurimum sententias protulit, ha in re describenda amplis expositionibus utitur, suae deguntur locis Trist. Ira 1-42, 1 9, 1-35 II 39-52, ex Pont. II 3, 1-46, II 6, 1-38 III 2, 1-34 Ut autem recte perspici possit, num illis quoquo loeis Ovidius sui imitator lactus
sit, necessarium est sententias illorum deinceps enarrare. Ac primi loci, Trist. I 5, 1-42 sententiae sunt hae V. 1 - 16 fidelis amicus es, V. 17-l8 nam tua fidos in robus ad- Versis permansit, V. 19-26 sicut heroum fides V. 27-28: felicem amici secuntur, v 29-32 infelicem relinquunt, sicut me reliquerunt, V. 33-34ν vox perpauci fidelem mansistis, V. 35-36 et os adhortor, ut me adiuvetis, v. 37-38 et Caesarem non timeatis, V. 39-40 quia pietatem et in hoste probat, V. 41-42ν ego autem hostis mon sum. Alterius
loci. Tristi v- 35 res declarandas sunt hoo modo: v. 1 - 14 te felicem amici sequentur, te infelicem relinquent, V. 16-20: sicut me reliquerunt, 21-22, idquo mo. miror, quia ruinam timent, v. 23-26ν at fidolem infelicis
amicum caesam etiam hostem probat. v. 27-35 sicut ho-rouis amicitiae in eorum hostibus Irobati sunt iocus
Trist. II 39-52 duas continet sententias V. 39-50 Caesar contra hostem suoque mitis est V. 1-b2. ego ne sum
quidem hostis Ovidius loquitur Quarta explicationis, ex
Pont. ΙΙ I-46, sententiarum series hanc structuram praeso seris v. 1-6s tu fidelis amicus es, V. 7-24: plerique amicitiam rutilitate probant. v. 2b-28 es itaque me reliquorunt, V. 29-30 perpauci fideles manserunt, V. 31-40 in quibus tu quoque fidelis remansisti, v. l-46 sicut heroes sibi fideles erant. Tum onexus argumentorum, quae in car
non corripe V. - 12: nam corripere nunc serum est, , 13-14s adiuva me, Ib-24 nam amicum infelicem lesereris turpe est, V. 25-26 heroos aliter vixerunt, V. 27-28::larique sunt, . 29-30 si me adiuvaberis, ego te carmi-
aibus issis immortalem daciam. Denique res epistulae ex Pont. III 2, 1-34 exponuntur fio v. 1-P tu fidelis amIus es, v. - 24 ceteri me reliquerunt, s. 25-26 Ier- pauci manserunt, V. 27-32: quos carminibus meis immortales faciam, . 33-34 sicut heroes immortales sunt. Muorum si earminum argumenta paulo diligentius perscrutatus iris, cognosces eandem reis describi versibus Irist. I 5,
imilitudes illarum sex epistularum quoque augetur,uod Trist. I 5 19-26, 14, 27-3b, ex Pont. Ι 3, 41-46, 6, 25-26 II 2, 33-34 eaedem sabula exempli causa horantur Sod fabulas illac in altera Hissertationis lario inopioso tractabo et ob eam causam hoc loco in transcursungam. Sed non modo rebus, sed etiam Verbis nonnulla
34쪽
illorum carminum disticha accuratissime sibi respondent, quod apparet ex comparatione Versus
Trist. I 5 40. Inque suis amat se pietatem Caesar, in hoste Probatoum loci Trist. vorsibus 24. Quamlibet inviso Caesar in hoste probat. et 35. Est etiam miseris pietas at in hoste probatur.
Simili modo inter se cohaerent Versus
Trist. II, 41-42 Causa mea est melior, sui non contraria ovi Arma, sed hanc merui simplicitate fugam. et Trist. II, 5I-52. Causa mea est melior, qui nec contraria dicor
Arma nec hostiles esse secutus peta.
ex Pont. II 3,39-40. Mitius est lassi digitum supponerae mento Mergere quam liquidis ora natanti
et ex Pont. II 6, 13 - 14. Brachia da lasso potius prendendi natantii Neo pigeat mento su OSuim
Denique inter a comparandi sunt versus
Trist. Ps 20. Cautaque communi terga dedere fugae. et ex Pont. III 2, 8 Qui cum fortuna terga dedere fugae 3.1 Duos Ioeos illos ingerieius recte composuit Q. e. I p. 28 cit propter sententiarum verborumque similitudinem adiecit Trist. III 5 5-6 Ut cecidi, cunctique metu fugere ruinam, Versaque amicitiae terga dedere meae. Fast. VI 22 Turpia seminea tero dedere jugae. Omnes illi Ioel ortasse imitationes sunt, ut Zingerieius recto cognovit, vera sProp. V 2, 54. Atque hostes turpi tersa dedisse fugae.
Ex iis, quae protuli, apparet etiam tu verbosis explicationibus leui in brevibus quoque antea ompositis ommemorationibus Ovidium ita haesisse in ratione, quam argumentum quoddam primum describona iniit, ut illam omnibus rotiquis quoque locis, quibus idem argumentum sibi describendum sumpsit, semper sequeretur ot maxima ex parte etiam verba iteraret. Restat, ut pauca proseram de iterationibus, quibus agiturdo consuetudin Ovidii et eius uxoris , qua Romae remanserat. Quod attinet ad looos, quibus poetam illius fidem umesarissimo heroidum comparat, eiusmodi argumenta altera in parto tractanda erunt. Ad huius autem capitis propositum pertinent tros tantum loci Trist. LG, 35-36. Quantumcunque tamen praeconia mostra valebunt, Carminibus vives tempus in omne meis. Trist. V 14 3-5. Detrahat auctori multum fortuna, licobit: Tu tamen ingenio clara ferer meo. Dumque legar, mecum pariter tua famalogetur, Neo potes in maestos omnis abire rogos. ex Pont. IIII 57-58. Nec te nesciri latitur mea pagina, qua non Insorius Coa Bittido nomen habes. sui similes quidem continent sententias, at explicationis ra- ione utor so discrepant, ut imitatio existimari non possit. am nihil aliud restat, quam ut fine capitis paucarum epi-itularum initia inter se conferamus, quae tantam praebent et ententiarum et enuntiationis aequalitatem, ut imitatio negariton possit, dico vorsus
Ponti II, 3-4. Indieat auctorom locus 3 an nisi nomine laeto Haec me Nasonem scribere verba latet
35쪽
ot ex Pont. Π10 1-4. Ecquid ab impressa cognosces ima
mee tibi Nasonem seribere verba, Macer tqui certissimo cohaerent cum initio opistulae Sapphus, quod hanc praebet formam: V. -4. Eequid, ut exspecta est studiosas littera dextrae, Protinus est oculis cognita nostra tuis rAn, nisi legisses auctoris nomina Sapphus, Hoc breve nescires, unde moVotur opust Iam, sicut propositum erat, rerum imitationes, quae pertinent et ad amorem et ad exilium, collegi et inter se comparavi. Reliquum est demonstrare, quae ex illis, quae pro tuli, in universum do arto et ingenio poetae concludendi sint. Primum in carminibus et prioribus et posterioribus et breves sententiae et copiosas explicationes imitando expressao iuveniuntur. Ratio quoque et modus imitandi eadem sunt,inam et in illis et in his Ovidium genus scribsndi, quo primum in argumento quodam exponendo usus est, reliquii quoque locis, quibus idem argumentum repetivit, denuo ad hibuisse vidimus uua ro Ovidius plano differt ab illii Poetis, ex quibus magnam partem rerum a se tractarunt hausit, id est ab reliquis Romanorum poetis elegiacis uviique enim eorum, quoad perquisivimus, in similibus quoqi rebus describendis et sententiis et verbis variatis imitatione plane evitavit. At Ovidius et in prioribus et in posteriorI-bus quoque libris sui imitator exstitit, quamquam in arm nibus ad umorem spectantibus res tractandas suscepit, quine maxima ex parto iam ante ipsum diligenter erant descripsa in carminibus Tristium et ex Ponto ipso primus ad noulls
res depingondas accessit. Quin otiam pauci illi lodi, qui x libris Metamorphoseon et Fastorum mominandi erant. cum reliquis et 'nuntiandi genere optime tonsentiebant. Qua ro verisimile fit, rationem scribendi sompor sibi constitisse indolemque poeticam minimo esse Mutatam, ita ut
leadem carminibus et ante χυ posti exilium scriptis in- eniatur Sed ioc loco illa quaestio diiudicari non potest,
tui magna pars cunctae materiae nondum tractata est, dico rabulas mythologia electas et in carmina ornandi du-
trandique causa insertas uua res his demum robus peri uisitis iustum iudicium fieri potest do postae ingenio modo-lue scribendi.
Postquam prior dissertationis sartes investigavi. quo odo vidius in oscriptionibus rerum se ipsum imitatus sit,nnulla 'diciam Ho sabulis mythologicis repetitis. atque hac quoque parte, sicut in priore, duo capita secernendant, quia apud Ovidium duo fabularum genera exstant, quaeno inter se diversa sunt, ita ut d iis uno eodemque loco non possit Prioris quidem generis dorma ist haec: idius ex tota mythologia illas fabulas, suae similitudin sdam inter se cohaerent, elegit, singulas sabulas singulis
hi ininis disti eliis 'revissimo significavit hasque fabularum
diem umseraptiones ita composuit, ut complures fabularum cireui siV orbes, ut ita dicam, ferent, quos diversis in caribus iterum atque iterum repetivit. alterum autem genus illa ratione diversum est quod Ovidius non seriem quali dam fabularum, sed unam tantum sabulam illamque non
36쪽
breviter uno sive duobus distichis significatam, sed larga narratione et magua verborum copia deseriptam iteravit. Duo ista genera seiunctim tractabo.
Α Des tabularum mythologicarum miro ulis repetitis. Propter argumenti quandam aequalitatem ad circului componendum peridoneae sunt tabulae, in quibus de puelli a Iove amatis et de ipso illo amator agitur Et profecti fabulae Danaes Europae, Ledae, Ius, Semeles ab Ovidio avit omnes aut ex parte coniunctae saepius ad carmina illustrant adhibita sunt idque fit locis, qui secuntur. Am. Ι3, 21-24. Carmine nomen habent exterrita eornibus NoEt quam numine ludi adulter ave,
Quaeque super pontum simulato vecta Ovenco Virginea tenuit cornua ara manu.
Am II l9, 27-30. Si nunquam Danaen habuisset aenea turris, Non esset Danas do Iove lacta pareas. Dum servat Iuno mutatam ornibus Du), Facta est, quam fuerit, gratior illa Iomi. Am. III 4, 19-22. Centum fronte oculos, centum ieris cegerebas Argus et hos unus saepe fefellit An or. In thalamum Danae ferro saxoque pe
Quae fuerat virgo tradita, mater arat.
1 Quomodo vidius se iteraverit ocis, quibus Ius tabula noi inatur, exposuit A. Otto De sabulis Propertianis Particula II. Gymn.-- ogr. Gross-GIoga I 886 P. .
A. A. III 251 - 252. Non mihi venistis, Semel Led eve, docendae
Perque fretum falso Sidoni, vecta bove.
Denique propter verborum iterationem commemoro
Am. 110, 3-4. Qualis erat ede, quam plumis abditus albis callidus in falsa lusit adulter ave, e. q. S. Si de Ovidii genere dicendi, quale sit quinque illis locis, trecto diiudicare volumus, ratio habenda est ropertiani loci I 28, 28-30 ΙΙ30 Et canoro antiqui dulcia furta Iovis,
Ut Semelest combustus, ut est deperditus Ιο, Denique ad Troiae tecta volavitavis . Quia igitur fero aedem fabulas apud Propertium quo e coniunctae leguntur, primo obtutu veri simile videtur, 'vidium illum locum ante oculos habuisse, sed certis arguentis demonstrari nequit. Nam duarum causarum, quibus p aecipuo imitatio manifesta fit, neutra apparet. Neque enim v orbis modoquo loquendi loci vidiani cum Propertiano coli aerent, neque sententiarum conexus, cui Propertius fabulasti as inseruit, uno aliove loco vidiano iteratur. Ea quo- qine re ratio Propertiana discrepat cum Ovidiana, quod apud P oportium fabulas illae una serie coniunctae semella itum inveniuntur, cum Ovidius illarum ordinem quin- qu a locis repetivit. Quod autem ad Ovidium ipsum attinet, magni momenti est ad scribendi genus cognoscendum, quod loe s m. II I9, 3-30 et III 4, 17-26 non modo eaedem sab uias Danaes et Ius iterantur, sed in undem etiam cone-
I De sabula Ganymedis forma apud Propertium Ovidiumque s. Heri aber in commentario ad illum locum et A. Otto De sabulis r perti nis Pari. II p. s.
37쪽
xum inserta ad idem propositum demonstrandum adhibentur. Quam ad rem cognoscendam satis est argumenta illorum locorum breviter exponere i . Prioris loci, m. II 19. thema praebet hanc formam: v. 3-4 Quod licet. ingratum est quod non licet, acrius urit. Ferreus est, si quis, quod sinit alter, amat. Illa sententia usque rui versum exponitur. dein didigrossione facta disticho 25-26 poeta ad exordium regre ditur hoo modo: Pinguis amor nimiumque paton in taedia nobis Vertitur et stomacho dulcis ut esca nocet. Ut haec sententia forcipua fiat. duo exempla Danae se Ius versibus 27-30 quos supra exscripsi, radiungunt' rtotaque explicatio concluditur versibus 3b-36. Muidlibet eveniat, nocet indulgentia nobis. Quod sequitur, fugio quod fugit, ipse sequor. Alterius autem loci, m. III 4, propositum hoc est: v. 17. Nitimur in vetitum semper cupimusque negata. Deinde versibus 19-22 supra exscriptis iterum Danai se Ius exempla nominantur concluditurque locus aio: v. 25-26. Quidquid servatur, cupimus magis ipsaque surim Cura vocat pauci, quod init alter, amant. Hae explication demonstratur, locos Am II 19 3-D0 et III 4, 17-26 plano sibi respondero. Nam eadem v H-que loco proposita sententia eisdem exemplis illustratur tritaque narratio simillimo dicto finitur.
1 Loeos eosdem iamiam in priore parte es. p. 10 inter se compat avi, ut demonstrarem, easdem rea utroque tractari. At nune perquirentium est, quatenus Ovidius non modo fabularum circulos, sed etiam ratio iem, qua usus est in illis adhibendis, iteraverit. Quia igitur propositum stlane diversum sit, Sententiarum conexum denuo explicandum Puto.
Alter circulus, qui ex Tabulis uollarum libidinosarum compositus est, exstat locis, quos subscripsi. Α. Α. 283-286. Byblida quid roseram, metito quas fratris
Arsit et est laqueo sortiter ulta nefas ΘMyrrha patrem, sed non, qua filia debet, amavit Et uno obducto cortice pressa latet. . 295-296 Pasipha fieri gaudebat adultera tauri. Invida formosas odorat illa boves. l. 327-3l0. Cressa Thyesteo si se abstinuisset amore, Et quantum est uno posse placere viro lNon medium rupisset iter curruque retorto Auroram versis hoebus dissut equis. Filia purpureos Niso furata capillos Pubo promit rabidos inguinibusque canes. Qui Martem terra Neptunum effugit in undis, Coniugis tridos victima dira fuit. Cui non denota est Ephyraeae flamma Creusas, Et nec natorum sanguinolenta parenat Flori Amyntoridos per inania lumina Phoenix.
Hippolytum pavidi diripuistis equi. Quid fodi immeritis, Phineu, sua lumina natis ΘPoena reversura est in caput ista tuum. Re n. A. 55-68. Vixisset Phyllis, si me ore usa magistro, Et per quod novies, saepius isset iter. Ne moriens Dido summa vidisset ab arce
Dardanias vento vela dedisse rates. Ne dolor armasset contra sua Viscera matrom,
uua socii damno fortiter ulta Virum est. Arte mea Tereus, quamvis Philomela placeret, Per acinus fieri non meruisset aris.
38쪽
Da mihi Pasiphaen iam tauri ponet amorem: Da Phaedram, Phaedras turpis abibit amor. Reddo Parin nobis, Melonen Menelaus ha-bobit,
Neo manibus Danais Pergama victa cadent.
Impia si nostros legisset Scylla libollos,
Haesisset capiti purpura, Nise, tuo. Hi quoque sabularum ordo non ab Ovidio solo prolata est sed inpud Propertium quoque invenitur et quidem loco
Quam possit vestros quisquam Oprehendere cursus Et rabida stimulos frangere nequitiae. Testis, Cretaei fastus quae passa iuvenci Induit abiegnae cornua salsa bovis.
Testis Thessalico flagrans Salmonis Enipeo, Qua voluit liquido tota subire deo. crimen et illa fuit patria succensa senecta Arboris in frondes condita Myrrha novae 3. Nam quid Medeae referam, quo tempore matris Iram natorum caedo piavit amor 3 Quidve Clytaimnestrae, propter quam tota Mycenis Infamis stupro stat elopea domus t Tuque, o Minoa Venumdata Scylla figura,
Tondes purpurea regna paterna coma.
Hanc igitur dotem virgo desponderat hosti: Nise, tuas portas fraude reclusit Amor η).
I De Myrrha sabulae deseriptionibus apud Ovidium Propertiuirique egit Otto . . pari. I P. 16. 2 Loeo Propertiano et Ovidianis antea exscriptis similem mater tam tractari animadvertit Otto. Is enim I. e. pari. I p. 8- brevissime Icleos composuit, quibus Propertius et Ovidius de eadem re agunt ibique illos quoque Versus commemoravit. Etsi non omnia exhausit et, quibus ex
os persimilis fabularum circulus et in ro- Ovidi, invenitur sed itiam propositum, quod ,robandum fabulae adiunguntur, it in illo et in hoo
plane idem est, ita ut idem argumentorum conexus utroquelloco oxstet. Carmen nim illud Propertianum, IV 8, incipitio modo :
. 1-2 Obicitur otion a to mihi nostra libido: credo mihi, vobis imperat ista magis. Haec montentia rusque rus versum octavum diligenteri ilustratur. deinde radiunguntur fabulae asiphaes, Tyronis, yrrhae, Medeae, Clytai mnestrae, Scyllas. Si cum versibusi lis, quos exscripsi, comparamus Ovidiani loci initium, . A. 281-282. Parcior in mobis no tam furiosa libido. Legitimum finem flamma virilis habet. e ncedere debemus, utrumque distichon idem argumentum c. inere, quo eXponitur, feminarum libidinem maiorem esso qmam virorum. Secuntur apud Ovidium illustrandi causa sabulas Byblidis, Myrrhae, Pasiphaes, Aeropes, Scyllae, Clyto mnestras, Medeae Phthias, Phaedrae, Idaeae. Omnesi tu fabulae, quas Propertius commemoraVit, si illam Tyruso ipis, ab Ovidio iterantur. Denique nurratio Ovidiana comoluditur verbis: v. 34I-342. Omnia feminea sunt hae Isbidine mota: Acrior est nostra plusque furoris habet. qumrum sententia optime respondet et eiusdem carminis vomibus 281-28 et initio loci ropertiani. Qua re in- oro libito mihi videtur, utrumque poetam ex se ipso solo
car te suum composuisse. Cum autem aut uterque ex eo-don i fonto hauserit, aut alter alterum imitatus sit, perquiren tum est, quid sit probabilius. Vere saepius Propertium
eausiris Illi loci comparare possint, mon adiecit, tamen ex enumeratione illa lognoscitur, quanta vidi cum Propertio sint communia.
39쪽
Ηolonas, Telephi. Phyllidis pertinet, mea quiderecto demonstravit Otto λ) Secutus est Ovidius otiam pertium ipsum nonnullis locis et iso et enuntiatione verborumque forma tam accurate, ut imitatio negari nequeat ).
Quod autem ad loco illos v. A. A. Ι 8 sqq. et Prop. IV I 8, 1 sqq. attinet, quam simillimum veri est. Ovidium Propertium ipsum non esses imitatum Nam perfacile fieri
potest, si duo poetae uterque per se eundem sontem secuntur, ut apud utrumque eaedem res quin etiam idem argumentorum conexus legatur, at item Verisimile est, utrumque
illum tantum fontem imitatum in verborum plane diversorunusum incidere idque fit locis, io quibus rugitur Accedit quod Ovidius unam fabulam roportianam reliquit, duas ipsadiecit Qua ro equidem Ovidium tropertium ripsum noesse imitatum, sed utrum quo ex priore fonte hausisse conrenderim. Sed sive ea, quae protuli, recto dicta concedis, Si VOvidium i Proportio ipso hausisse putas. id unum utiqconstat, Ovidium illum dabularum circulum mon ipsum si
Una autem re locus Ovidianus a Propertiano valdo an- horret, de qua paulo accuratius dissoror mihi liceat Ouidius enim fabulam Pasiphaes versibus 289-323 amplissii onarravit, dum Proportius illam quoque sicut roli quas ullo disticho breviter tetigit. Sed illa explicatio summam sus icionem movet. Singularis enim est apud Ovidium iusm di expositio neque ullo alio loco, quo complures fabulas de nceps enumerantur, una fabula plus quam duo disticha implPt.
1 Cf. A. Otto I. e. pari. I p. 18-21, 35 36. Etiam rebus Ide. Scribendis uterque poeta saepius eundem fontem imitatus est, ct M llet QuaeSt. Properi. p. 20-22 41. 49. 2-53. I.
2 Cf. . Otto . . I p. 27 40. b.
Sed quamquam multis Oeis vidimus et videbimus, Ovidium
rationem irim seceptam post diligenter persecutum isse, tamen ex ea re quod uno loco usitatam rationem neglexit,lnon efficitur, locum illum interpolatum esse. Quas enim res
3οotam cogere potuit, ut nunquam ab usitato more recederet istaque quaestio fit, num alia causae exstent, quibus demonstretur amplam illam explicationem hoc loco retineri non osse. Primum ea. quae in illa narratione proferuntur x- eptis versibus I95-296 non af rem pertinent, quia pervacaneum est describere quam formam habuorit inurus, quomodo Pasiphae illius rumorem captare conata sit, e qui quo quo dolo illum fefellerit t. quae voluit. perfecerit. ssam ut in reliquis novom exemplis ita in sabula Pasiphaessimoque describenda brevis commomoratio satisfecisset ver-bnisa autem illa oscriptio inom modo supervacanea est. sed
eo iam totius 'oci conexum valde interrumpit. quia proposii m oblitterat, quod ad demonstrandum omnia illa exempluaseruntur, ita ut versus 341-342 quibus foeta ad totius lolli propositum et v. 281 - 282 rovortitur ), vix intellegi ps .int Maaim autem sententiarum ordo digressionis in i io, Versu 289 perturbatur Quo modo nim Myrrhae sumula commemoratio cum tauri cuiusdam Idaei descriptione obraereat, minime cognoscitur Ut autem cinitio, ita fino qu que explicationis of v. 286 totius loci conexus dirimi-ius Quibus sausis demonstratur versus illos 289-326 anosuri 0ο proposito plane alienos et contra solitum scribendit Saepius Ovidium propositi sententiam explicatione persecta con-eiu,i 'ni loco repetisSe iis demonstratur, quae exposui p. 10, 52, 55. 2 Riosius nonnulliquo alii viri docti v. 277-288 interpolatos iudiea..int, id quod aud probaverim, quia brevi illa commemoratione eotidau Via e ne i quidem interrumpitur. Ceterum illius rei iudicium ad ni biram quaestionem perficiendam nihil valet.
40쪽
morem Ovidianum esse insertos Sed haec hactenus. Iam ad propositum nostrum redeundum est. Ovidius, quod ad libidinis semineas descriptionum pertinet, non solum alium poetam sed etiam ipso simul se imitatus est. Nam eadem libido, qua si initio et fin loci A. . I 28 sqq. commemoratur, iterum nobis obviam fit loco Rom. . 53-70. Cuius si primum distichon: v. 53-54. Utile propositum saeva exstinguere flammas Neo servum vitii pectus habere sui. diligentius perscrutamur, it saevis flammis it furiosa libi, dine cf. . . I 28 lx idem significari cognoscimus Rei ita is, habere demonstratur eo, quod sequente versu iusque ad Versum 68 exempla, quae loco A. A. I 281 sq; leguntur, magna ex parto repetuntur cf. p. 3 Doniqui fit conclusio versibus 69-70 Me duo damnosas, homines, compescite curas Rectaquo cum sociis me duce navis eat. Quod autem sententia et initii et conolusionis et abitarum elocutione locus Rem. . a versibus Α. Α Ι 81 qi nonnihil distinctus est. id aliter fieri non potest propi discrimen, quod interest inter consilium Artis matoria si Remediorum librum. Omnibus ceteris rebus, id est structu argumentorum et conexu, qui fit inter propositum et exempn'ν plane sibi iespondent illi loci, qua re Remodiorum versis' b3-70 loel Artis Amatorias Ι 8 sqq. imitationem esse puw'Deinde propter argumentorum consensum facillimo, componi possunt, ut circulus quidam exsistat, fabula felli λ narum ab amatoribus suis perfidiose desertarum. Ro v illas fabulas coniunctas invenimus tribus his Ovidii locis Her. XVI, 191- 94. Certus in hospitibus non est amor em ιν
cumque nihil speros firmius esse s gyi
Hypsipylo testis, testis Minoia virgo est.
In non exhibitis utraque lusa toris. A. A. III 33-40. Phasidiam matrem fallax dimisit ason ).Vonit in Aesonios altera nupta sinus. uuantum in o. Thoseu volucres Ariadne carinas
Pavit, in ignoto sola relicta Deo ).
Quaere, OVem cur una Viae dicantur et audi,
Depositis silvas Phyllida nesse comis 3. Et famam pietatis habet. tamen hospes et
Praebuit et eausam mortis, Elissa, tuae ).A. A. III 457 460. Parcite, Cecropidos, iuranti credere Theseo. Quos facit testes, deoi, et ante deos. Et tibi, Demophoon, Thesei criminis heres, Phyllide decessa nulla relicta fides. Recto cum illis versibus comparavit Otto t. o. pari. I p. 9 hos locos Propertianos: IIII 4, II 16 II 2I . Colchida si hospes quondam decepit Iason: Eioctae tenuit namque Creusa domum. Si a Dulichio iuvene est elusa Calypso:
Vidit amatorem pandere Vela Suum. A nimium faciles aurem praebere puellae. Discito desertae non temere ess,bonao.
1 Quo modo in sabula Medea describenda Ovidius a imitatus sit, exponit Otto . . I p. 50-52.2 Ovidium sui imitatorem, quod pertinet ad tabulam Ariadnae, descripsit Otto I p. 50-52.3 Et Propertium in Ovidium cli deseribenda tabula Phyllidis 4ecutum esse Callimachum, docuit accurate Otto I p. 36.4 Propter verborum similitudinem eum 4II, Ioeo sunt comparandi versus Her. VII I95-196, qui iterantur loco Fast. III 54s-b50: PreMbu Aeneas et eausam mortis et ensem: Ipsa sua Dido concidit Sa manu.