Satirae

101쪽

uo. Nasus Porsio est sedes irae et irrisioni. v. 118. 5, 87. 5, i. ut antiquis iamibus is civibus pri fias, contemPlus, fastidium Significari solet. Quinct. Inst. r. II, 5, 8Ο. s. Hor Sat. I, 6 5. 2, 7, 58 2,

interpr. ad Hesych. Verbi δια o. us, . Cf. Heind. ad Hor Sat. I, 6 5. o Bollitum ad Hor Feseia 2 8, 64. Plinius qui leni do naso H. . II, 7 eum ,ΠΟ vos mores subdolo irrisioni dicavisse dicit; vorum

4 u. Horatius itidom ,,Carmina linenda cedro. Eam Plinius aeternam materiam licii eiusque SUCCO illitos iam e libros, terrae insossos, Credulus tradit duravisse ad amaos 555. H. Ν. 5 5. 13. 16 59. Ser Vius ud En. 7, 178. nostrum locum ollat, additque: DHoc genus ligni ines noscit corruptionem, quod et antiquitatem non scutit, et Cedria per Cundia ligna Custodita Conservat. cf. VitruV. 2 9. Ovid. Trist. I, 1, 7. 5, I, IJ Martial 5, 2, 7.45. Explicatur Iocus epigrammale modo italo, in quo Martialis ibollum suum monet, vindicem sibi pa TRI O , Π nigram Cilo raptus in culinam, Cordyllas

isScribendum thus cum aspiraliono, non Us, Um X optimi nass. tum ex marmoribus scriptis passim, ut apud

102쪽

46. Toli nn milliint odit Longarsi Paphul Casau bonunt, Ornenses apud Sitinerum, O duo Paris. apud chaintrium, sorsan ob similem clausulam; Haura omnes habent. Quinctiliamis Inst. r. 12, Ο, 26. utrumquo Versum videtur Iogisse et totidem verbis Oxpressisse: Si quid exierit numeris aptius sortasse non possit; sed tamen si quid exierit. Exit tamquam ex ossicina. Hor. A. P. 22. Cfr. Persiti, o Raratiois item ut Iuvenali 164 de re quavis noVa et in ventu perrura dicobatur proverbio, nato a fabula

Phoen is avis AEgyptiacae originis, de qua Plinius H.

1 al. Aquilae eam hieroglyphice assimilarunt AEgyptii in picturis, quingentesimo quovis anno in AEgyptum

Grutorum p. 288. Fabreti. p. 752. n. 594. Marin Arvali p. 337 sq. Car. FO ad PIor. Od. I9, 4. s. d. 4, 5, 1. At Sosip. Cliarisius apud PutSelii iam c. 58. ., rus tundendo sine aspirationc dicitur, quamvis Iulius Mo-dCStu uno et otia tractum dicat; et Servius ad Virg. Georg. I, 57. ,Sane tu modo sine aspiratione dicimus: nam antiqui thus dicebant reo eo, θόων, quod displicuit, Vel a Do, quod est sacrifico. Tura enim a tundendo dicta esse voluerunt, a glebis lusis, cum quibus dicitur silens de arboribus coalescere. cf. eundem ad n 6, 3. et inprimis . L. Schneide Elementari elire. Berol. I 819. p. oo. Ii enim tus, quod cum aspiratione Servio obsoletum a es quidem deducit, sed ad voces refert, in quihus θ mutatum fuerit in , Dales sunt menta, triumphus, lateo Patior et et ipsos antiquos

Grammaticos, cum in hac voce a tundo, usiam perperam odia conda fero omnes consentiant, Scripturam aspirationi adversam tuitos esse iudicat.

103쪽

ox remotissiana orbis Pari redetintem, teste Herodoto 2, 5 qui talem picturam apud Heliopolitanos vidit. 47. Respicit ad calumniam παθειας StoiCae. O gans sibi sibram esse corneam. Fibro Veteribus orant oxii semitalos iecoris Servius ad Virg. En 6 6oo 1 o176. et in iecore Sedes CnSUS Ot, ἐπιθυμητικον. Qui carcia humanis assectibus, robur, adamantem, fili Cona, serrum, Cornu iniectore gestare dicuntur. At corneos Romani inprimi vocabant homines, quorum .,oSSa natura COIICTOlu VaSa Diedulla Vacua credo

bantur, quo fierent torvi, infle ibiles, rigidi, α παθεια Ρlin. H. . 7, 19. Idem I, 9. COTPOra iSCatorum,

των ἐξωθεν παθη, Cornea dicit.

48. Recti nemquo extremumques Sapit termino Iogiam Stoicam multinominem του te λεο Vel Summi boni. 49. Euge, bolle acclamatioue recitantibus poetis usitate fieri solitae, ut infra v. 4. econtor' et Hor A. P. 428. sepulchre, bene, r.ecte. Martialis 2, 27, 5 multa in unum Conducit: Effecte, gra viter, cito, equiter ' , euge, beate. Dicenti Ci ceroni, quae olerent Crebro CClamari, quam ipse ac clamationem Spernaretur, quam item Summe Cuperet, discimus e libro de Oratore , 26 4,Bene et praeclare

I Decenter, Graecis πρὸ veis, cuius acclamationis Plutar- cluis mentionem iacit iri libro de auditione. ' Nequiter, amatorie, GraeCi ἐρωrιMN.

104쪽

quam is nobis Iope dicatur, luwllo ses stivo ni natum saepe nolo, quamquam illa ipsa exclamatio: ,,non Potest Cli US sit olim crebra. De acclama liΟΠUm USU, Carumque Personis et robus, quibus sic-rent, ainime convenientibus sormulis ita Jular lius de Λuditione . Qui nunc inusitatas in nuditoria in iroducunt Voces, dum ac lamant: divinitus, divino

quasi ea non sussciant, quibus Plato, Socrates ot 1 peridos usi sunt laudum indiciis Pulchro, sapienter,

Center agunt, dicentesque traducunt, quasi lii suppr-bia impulsi nimias laudos asseclarent. Vehementer etiam molesti sunt, qui iureiurando adlisibilo, velut in soro testimonia dicentibus reddunt. Neque liis mi

1m ii, qui personarum decorum non SerVant, dum philosopho acclamant: Critor . ὁρι ut me Soni inge nioso ἐπιφυως aut florido ἰνθηρο e . . rasioniquo serio amatoriam laudem CCommodanteS, Perinde ac si quis assileto sertim liliorum rosarumque, non lauri aut oleastri coronam imponeret. δενως dirit Plutar clius. Frequentissima haec fuit in Latinos pollutatos Omissa acclamatio. Commemoratiam non Uno in loco Martialis, V. C. Epigr. 1, 4, 7. I, Ο, 7. I, 7, si 1, 77 IO. 5, 46 8 6 48, . Gratide, magnum, tergeminum, insanum appollat hoc Sophos, quod non

Sine magna et contenta vocesserent acclamation s. ) plausu Neroni dato ita Tacitus Annal. 6, 4 5 .Et

105쪽

5 o. i. Quid non Emendatione Nassori in istium nam liat id opus esse, asso v ad h. l. et consor Ιcatonsis ' laetio monuertunt. Quies non in se habet vii

nitatis et stultitiae 2 on ei et sequentia non si, non riadquid interrogative sumenda. Nonne illud Eligo o Bello Iliadi insipientis Accii acclamatum lio Cabusu insipidum est redditum Z leriquo in torpretes

Veteres a SCOpo uberrarunt. Praestantissimus ipso Tur nebus, cum locum is interpretatur: ,Mea carmina

gloriam et laudem non aveut, ut insana Ilias Atti dic.

plobsint iidem urbis, histrion m Tioqia gestus juvare so lita, personabat certis Diodis, plausuque Omposito CPQ- dorcs colari, a fortasse artabantur, c iniuriam publici sagitii. Sed iii . . iam inanibus nosciis satis Ceront, turbareait gnaros c. Quo loco collato cum verbis Suetonii Ner Io, 6. Neque o segnius adolescentulo equC-stris ordiuis, o quinque amplius naillia o Iche robustissimae iuventutis undique legit, qui divisi in actiones plausuum genera condis prent bombos et imbrices et i Sta VoCabant operamque avaron cantanti sibi, lauddubium est, eronis Omporc exstitisso artona quandana plaudendi manibus, quam nossent alii, alii ignorarent, vel fuisse, artificiosam plausnum doctrinam qui trad ronte qui condisceroni. Vide Franc Bernard Ferrariun do Vctorum Acclamationibus. De bombo , apum sonitu, Plinius H. . a , o Des iustis crepitantibus sevcnali II, 17Ο. Imbricos, mita ad OSlarum 1 odum Or-CHSSae aut collisae certum redderont otium Ferrarius); Plausias genus, ad similitudinem cropantis super tegulas PluVii Commentum. Casaiabolnis.)' Alis Lit Zeis ting 18 7. I 8.

106쪽

vini sententiae poeticum xlerivavit Melius ille de se quentibus: Quod porro illum dicit ebriam Meratro, Porinsanani Significat, quae tantum illius pharmaciopolarit parcius enim Oculum medicamenti parvad siderat insania, largius magna. Quod de poemate dicit, de poeta accipiendum est. ominis obrii ad alia quaedam a Vino loganter translati exempla v. Mureli Var. Lect 5, 16. Oeni haud incongrue dopoota Cogitat, Chii in Heliconem rupto non licuerit sontem attingere Hippocrenen, potione nigri hollebori contento. Nam helleborum nigrum, candido velle montius et insaniam asserens, hoc in morite optime ProvenisSe, noVimus CX Plinio H. . 2 5, 5. Ad locum Porsit explicandum suciunt verba Plinii soquentia: Plo

rique studiorum gratia ad pervidenda acrius, quae com mentabantur, Saepius sumtilaverint Carneadem re

sponsuriun Zenonis libris c. Carneade fusius Val. MaXimus 8, 7. Xl. 5. Cum Chrysippo disputaturus helleboro se ante purgabat, ad exprimendum ingenium suum attentius, et illius res ellendum acrius, quas potiones industria solidae laudis cupidis effecit appotendas. s. Gellii N. A. 17, 15. Nomen Veratro ebrii poetae varie scribitur Turnebus in antiquis libris legit Ilias Alli vel Ati. Eandem lectionem cod. orimi, exilibet alius item Acti, iterique vero Acci. Ita IIaim quinque. D Labeone . . dicto intelligunt aliqui, praenomen Accii auctoritate, ut videtur, antiqua, illi tribuentes. Vetus Scholiastos, cum ad V 4 ridiculam Iliadis et Odysseae versionem

107쪽

t iubeoliis cornuiemorat, nullum adiicit praenonion Utor scilicet collectione scholiorum, cur Elio Vinoti cxlribiis Variis, quotquot tune tempori supPCtCrCrat,

dicibus constata, et sub titulo L. Annaei Cornuti, Grammatici antiquissimi, Commentum in . Persii Flacci Satyras, Lutetis 16o edita. At Gyraldus in

Dialogora de poetarum historia pravum eundem HO meri interpretem Actium Labeonem 'nominavit, ad ioctis Crbis se si Cornuto, vel ut quidam voli Hat, Probo in Persii commentariis sidoni praestomus. - Hia ergo aliud et accuratius Choliorum exemplar secutia Suidetur. Auctor ille insipidae Homericae versionis, cuiuS VCrSum: Crudum manduces Priamum Priami quo pisinnΟS Choliastes resert Corso noli est L. AC Cius Vel nomine Varie scripto, clius, it in Attius, poeta a Quinctiliano Inst. Ο, 1, 7 laudatus, Et Gellio . A. 17 21 inter illustres Romauorum Cris tore numeratus Crudi Quod do robus dici solet, Noster Pro more suo dicit de personis. Idem vocis usus Hor Sat. I, 5, 49.

52 55. De more Romanorum, inter CCΠRm VCP

su Vel, ut Per Contemptum dicuntur, elegidia diciundi V. Hor. Ep. 2, I, IIo. Catull. 1. Petron. 55.

Scilicet ad mollisi in hominum huius aevi pertinebat,

potius dictare quam scribere. Qii inci Inst. r. I , 5, 18 deniqlle Salsom, ut Hor Sat. I, 2, 155 ad quem locum vide Holudorsiimi. Lectis, s Hor Sat. I, 5, so. Sodilibus iam luno utebantur altioribus, quibus Posilia accubitu cum stragulis accubitalibus succede-

108쪽

in loctialis discumbentes manducabant. Schol. Volus ad Iuvenal. 5, 17. Accubita commemorat Lampri diu Vita Heliog. 19 o 25. Si lectulos lucubratorios malueris, Suetonius Aug. 78. Nov. 75. Ovid. Trist. Γ, Ο, 7. HOT Sut 1, 4, 155 Ct Neindor adest. I. aduundi. X citro poti ct mensae fiebant, postquam illa arbor circa Ciceronis tempora Romanis innotuit. Thoolphrastus Hist. Plant. 5 5 magnum iam huic ar hori honorona tribuit Plinius citrearum monsarum irisaniam seminas viris obiicere dicit, ut margaritarum luxum viri seminis vicissim exprobrabant, et haec de immenso Carum prolio adiicit: Exstat Ilodio M. Ciceronis in illa aupertate et, quod magi mirum CSt, illo aevo natu sestertium ductos cent mill Memoraturos Galli Asinii, est und cic cent mill Venundatae sunt et duae a Iuba rege Pendentes Cum sub hasta Veianirent quarum altori pretium fuit sest duodecim conti nili alteri Paullo minus 8 c. H. . 15, 15. Subima git, hanc arbor in inter pauca nitidioris vitae instrumenta fuisse, cum in eam Cognitam nucinae mensae in pretio essent. At lecti apud Porsium fortassis novere quidem citrei fuerint. Procedente luxu citrum dedignari coseperunt Romani, nisi pretiosius seret, quum abceretur. I laque citri colore picta os ludo S ta. ,,Haec Prima origo It uriae, arborum alia in tegi, ut viliores digno pretiosiores cortice fieri . . . Νe satis cocper lingi animalium cornua, dentes socari. Iignumquo eboro distingui mo periri.

109쪽

Placiti duitide malorium et in mari qLLUri Tobtudo in io secta. Νuperque Portentosis ingeniis princi pulti Neronis inventum, ut igmentis perderet So, plurisquo veniret imitata ignum. Sic lectis prolia quaeruntur Sic terebintlium inci iubent; sic citrum pretiosius fieri sic acer decipi. Modo uXuria non fuerat contonia ligno iam lignum enim o lustudine facit. Plin. H. . 16 45. Scilicet testudo, icta lorebitilliiiii ligni colore, terebinthum ipsam vincebat;

cadem citri instar icta actitium erat citrum, Crotaroliosius; sicque Citrum siebat preliosius, quam Nu-so rclurino Vid etiam Seneca de Benes. 7, 9. De tron. 119. Martiat. 9, Ο, . o.

55 54. Locis Horatianis ab Heliadorsi ad Sat.

2, 2, 25. citatiS, in quibUS Verbo ponere notio appo non iuribuatur, addendus Ilio noster et 5, III. 6, 25. Romae olim 11 summis deliciis labitum erat union suis, ,Πeque alio X animali numerosior materia ga nex. Plin. H. . , 51. Hoc quo magis acteum Crat, eo amplius Commendabatur Martiat. 5, 44. s. 2, 57, 2. 7, 77, 5. UVenal. II, 58. Genus ali

quod farciminis suisse Videtur.

De Cenis, Seu sportulis cenarum loco acclamanti bus datis, vestium largilione et Horatius: Non ego Ventosae plebis suffragia Venor Impensi Cenarumo tritae munere VeSlis. P. I, 9, 7. Ct: Si Cro bi, UnCtum recteritii ponere possit. - . 1 422 ilem Petronius: Multo me turpioris tu, qui Ut soris cenarCs,

110쪽

88 SAT. I, 5.54. poetam latidasti. Satyric. o. Martialis itidem Epigr. I, 27. Selium audantum cense retia tendere inseri, o Cum estus Iaudaverit, cenam illi iam factam, et 5, fio Ligurino, qui convivas cogebat, ut Putidos suos

Versiculos recitaret, minutu sor , ut solus domi Ce net Cenam, qua Pomponius suffragia Ct acclamatio NCO Cquirebat, ,disertant cidem dicit 6 48. quem admodum Iuvenalis 15 52. Sportulam VoCalem dixit, Cum alias comites sine spe cetio Vel sportulae obmutescerent. Recitaturo domestici aderant, prodeuntem comitabantur, ad plausum dispositi. Quod respicit oster Scis comitem c. et Iuvenalis, qui 7, 45. poetam suci libertos suos in extremo audien tium ordine sedentes habere, ut illi reliquos etiam in termedios ad Iausum invitent, et ,magna Comitum disponere voces. De his comitibus Plinius I p. 2, 34 Vid. v. 5. et Heliador ad Hor Sat. 2, 5, 17. Lacertia, pallium Ianeum, aperium, quod ipsi quan doque togae, et hac deposita loco ipsius togae iniiciebatur tunicae, nectebaturque fibula vel in humero, Vel

ad pectus, nativo laude Colore, aut Varia insectura. Prius ostimentum militare fuit, GraeCi χλαμ , μα- νουμ et ετ ορ- dictam. Usus eius, tantum militiae et Castrorum Proport. 4 5, 18. Romanis serme ig-ΠOlu et mbrosus, elate Ciceronis cor Philip 2,So. extremis reipublicae temporibus iam in urbem arrii Perat Toga alba, civibus olim necessaria, Sub imperatoribus non nisi apud honestiores remansit. Augustus vestitum Pristinum reducere Statuens, 'le'