Satirae

111쪽

SAT. I, 54. 55. 39golium Edilibus dedit, ne quem postlia Palerentur

tores et equites Ronianos sui per in publico togatosesso iussit, nisi a cena reverterentur. pari ianus in Hadr. Donatione igitur lacerilcm inseriori noue Vestimenti, et quidem tritin , mons sordida Et Patroni et clientis perstringitur. Ugo Vim Satiricum adiec tum horridulum, quo homo designatur deliCalusia riter atque inops, cultu suo letiui frigori impatiens, soci Iaudem suam modico Prelio Vendens. Vid ad h. 1.

Moister Letate Studien P. J9. 55. Simulato veri amore, qualis ille Gallici apud

Martialem 8 76. et Pontici 5, 4. recitatores Sons Ontiam auditorum de suo ingenio et scriptis requirebant, ut laudis aliquid aucuparetit Vorum X altera parict ad amicitiam, quam Plutarchus sua aetate Voce Valdo exili ad liboras reprehensiones praeditam, et Io Illucem in adulando, mulam in castigando dicit' ), nec ex o Porsi videlia pertinuisse, Verum dicere. HOC SCili cet aevum ita describit Seneca: Νon vides, quemad modum illos in praeceps agat exstincta libertas, et fides in obsequium Servile submissa, dum nemo ex animi sui sententia suadet, dissuadetque, sed adulandi cor

lamen St, et unum amicoriuri omnium ossicium, una

D capicnda ex hostibus utilitate.

112쪽

9O SAT. I. 56.

contentio, quis blandissime sullat. deicites. 6, o S. Amor o snale verborum longunt hoc loco, alibi breve, Νostro laque comiamne est, ut olimibus inferioris aevi poetis, et ipsis Augustes Betulis, Si graviori argu menti poemata CXcipias, in quibus o Producitur. 56. Qui polo Servius ad n Io, 8 I. uiae VCYSum Citat, pote et mage conserenS, additis verbis ,,Propter metrum poto Pro potis quod adeo in usu venit, ut etiam in prosa inveniatur. Vis diecim p figaris. Eiusdem tenoris ac illud Marti Mis 8 76. Vero verius ergo quid sit, audi Verum, Gallico, non libenter audis. garis, uigas i. o. illi serii agis laudem, non Verum amas Vulgaris idem verbi

sensu Persi 5, 169. recurrit, in quo interprete omnes recedunt CXplicando: Tu putidas ot nullius protii nugas et in plias scribis. nulli quid in octandi Studium patrono CXprobrat o Ster P non autem Verbo γΠgaris, Sed Verbis sequentibus inest o robratio. Nugas omnia , quibus sine incommodo curer posSumus. dixerunt Veteres quin ipsa Carmina, ut Ua Catulluso, Horatius Ep. I, 39, 2 Martialis ,1,5 at quae ICViori essent momenti ad usum et iocum lacla, non item putida et inepta albo ut antes elui de poeta sene lasciViente V. 22. Omine PC OP-Probrium a mimis tracto , quod omnibus essent ru- Stratui. monius. Caput mempe et faciem radebant naimici scurrae, ut essent ridiculosiores Recalva

113쪽

stri etiam rarat, auctore FeSto, iti Claone ageroni. Sinai, qui eronem Ita Voce notatum existimunt atquae de ,calvo erouo labent Iuvonalis , 58. t Ausonius in Caesaribus, de Doniitiano, Oroia altero, dicta sunt Damus illis Ventrem Veri eronis projec tum ex uotonio Ner. 51, 1 ad Versunt Sequentem traiiendum. 57. Aquaticulana Turnobus in onomastico per antiquo Aureliani por ventriculum invenit explicatum, Adv. 28, 5 quo Sensu et apud SeneCamis. O. Ope riit r. Proprie a Vel sentinam domus significat, inquum Omnes Sordes Confluunt, unde per translatio nona Pro enormi Venire helluonis, impuri et parum ingeniosi tominis, ponitur. Cf. Barilii Adv. 1 , Io. Iidem minus sollertes, quibus obesiSSimus Venter. Plin. H. . 11, 57. cui perVulgato Sententiae CSPoΠ-

νοον Lectionibus: proletaso codd. Dresd et Eliso in Cli atque prolento ut citant Grammatici apud PutSClitum, receptam propenso Praeserendam Suadet Cum auctoritas codicum. Haunienses omnes ita legunt tum simile loquendi genus GraeCOΓman: ας ερες εκκρε-

bio videtur dictus de mensura aequo longiore. Ita HSosquipedalia Verba tor A. D. 97.

Tortulliani do Spoctaculis 3. Placebit c illo, qui vul

tu Suo Novacula mutat insidolis orga aciem vitan, qItam . . Colitan oliis alaparum obiicit

114쪽

5 d. O Ianoe sidix Pur Ellipsi ii nitSSuiii. Ianus, sive naturae illud synal olum cum crvio ad Virg. AEn. 6 6o7. Coll. Plin. H. N. 54, 7 fingamus quadrifrons, ut lolius anili, in quatuor tempora divisi Delim, Sive Ummor Sat. 2 6, 2 o. ad quem Io cum o Licindorsium usitatior formabis rons, ut o minum dici, in quo Ortus et occasus, oculos habuit ota fronte et a tergo, adeo ut in os laudantes Cum a Crgo rideres non ausi fuerint. Sitilla Videt Ianus quae post sua terga gerantur Nil agis: on alebras respicit illo tuas. vid. Fast. 6, 12 o. Tritim irrisionis gOnorum, auctore Vetere Clioliaste, Primum erat, manu signi- sicure ciconiam. Digitis scilicet omitibus collectis in imum, et ad ciconini colli similitudinem curvatis, in quo uir directis, qui irridebatur, insolitem ToStrociconiam requenti motione exprimebant. Ita Hiero nΠnus in prologo ad optioniam: Qui Si scirent . . .

Numquam poSt tergum meum manum incurvaron in

ciconiam. demque Ep. . ad Rusticum Monaesium: ἡΝe credas laudatoribus tuis . . Si subito TospeXeris, ciconiarum deprehende Post te colla curvari. Qui bus X verbis Cum CaSaubonus ad h. I. argumentatur,

ciconiam colli motu, non digitorum, exprimi solitam ab irridonlibus, iure suo contradicit Forrarius de Vet.

Acolam l. 2. eam enim, Si utrumque locum contule

ris, non motu colli Xpressam dixit Hieronymus, sed digilis, adinstar colli ciconini sormatis ot motis, X-hibitam. uectiones Pisat, pi Sit, quarum utraque a Granianatico Diomede apud Pulsclitum C.

115쪽

Plinitim o Vtii votioni Sitati formam suisse Piso, rox t oro S. s. Κ. L. Struve liber die lat. Deci M. Cotii. P. 278. 59. Alterum anno genus Veleri Scholiastae si , apposito temporibus Pollio auriculas asininas igni scaro . Appon 'batur nimirum temporibus Poli X, colori autem digiti ad auris asininae similitudin in or

inabantur, ne Subira de moVebantur, quo Stupidum otasinum ostenderent eum, qui irridebatur. Eundum satinam memorat Hieronymus in Epistola supra citatu, cum Verbis: Si Subilo OspoXeris . . Colla curvari haec addat: aut manu auriculas agitari asini. si nos irrisor ' esse. Marcilius ProVerbiis Graecorum:

probare Voluit eos si olius dixerim obiecta irrisionis,

ut in fabula de Mida o satiricis oscriptionibus Lucii Patrensis, Luciani et Apuleii. Mutation minoigii olli asseri albas, quae vulgat codd. etiam Hauniensibus lectio, in ,,altaS non Osi quod admi flamus. Auricu Ias asini introrsum plenus CSse pilis albis, commenta

tores Veleres, rerum naturalium Studiosi, ObSerVarunt.

Da in transformalione Midae aures asini villis albenti bus impleri singit Ovidius Metam. 11 176. Belao Londius: Aures asini per synecdochon dicuntur alba', sicut populus dicitur alba, cujus soli ex una parto album, e altera viridem habent colorem. Verum illum alborem ignorant et Plinius et Busson, qui asi num proliX descripsorunt. Liceat igitur citata loca

116쪽

aliis illis annumeraro a Bl imoiibaclito allatis, quibus Isi citur, POCta vetere quandoque Uratius, quam ipsos Pitysicos, naturam ursii exisse ' Quae qui clem ressi levior videtur, maioris Certo momenti St, quod consoresenensis, Praeeuntibus ΠCinsio et Burmanno, monuit, Pro imitata est Gegendum esse milari, thoc infinitivum cum mobilis copulandum, adeo ut sensus Sit Do Iane, quem nulla ciconia pinsit, nec

manus pinsit, mobilis imitari t. c. ad imitandas au

riculas albas. lectionem viri illi crudiit optimis

' Coloborrimus ille rorum 1aallia alitian investigato et conquisitor locii in ater Metamorpli. 6 558. do cxcisa lingua lillo mulae tremento, Ct moro mutilata cauda colubrae palpitante, quod contra interpretos de lingua vero dici, linguana bubulam recens praecisam XΡCriundo ostendit Citat idem descriptioncm IIoni ricam leonis

irritati, latera et femora trimque cauda verberantis, seque ipsunt ad pugnam Xcitantis, Iliad. o 17Ο. Cui consentiunt verba Lucani de leone: MOX tibi se saeva stimulavit verbere caudae. Iaars I , O5. t OCUt PCriculo X mortua Iezona facto, in pilis caudae leoniliae spiriam coriacam latere quo observatio Didymi, cliO-Ιiastae Volcris Homerici, ab Eustathio repetita, Verum a commentatoribus recentioribus Apiosa, de leone, cornea quadam Spina es irritiante Ct ad Piagnam stinaulanto,sirmatur, et quarStio Psolvitur, ab AlcXandro Aptiro-

disiense, philosoplio peripatetico in Problematibus proposita, cur cauda mota in Pone et tauro sit indo irae, in cleris animalibus blanditiae. Vid. Specimen iistoriae naturalis ab auctoribus classicis, praes. Poetis illustrator, eosque icissim rillustrantis.

117쪽

T. 4. p. 452 454. Ciclen A L. Z. 822. N. 198. Si cxcoperis Casaubonum, qui suppleamento parum do neo: ad quem irridendum StruCluram Verborum re stiluere conatus est, Cetori interprete Vulgatum tox luna ne corruptionis quidem suspectum habuisse vi

dentur.

6o Tortium irrisionis gemis olori Scholiasim Ost: ,,linguam sitientis canis Significare, quod Ilomanis usitatissimum fuisse, praeter Ioca a Casaiabono allata, ollam Plauti Mil. glor. 9, 1, 15. Iuvenal. 6 5Ο5. Cio. de Oratoresu, 66. Gellii Ν Α. 18, 4. Ste1idunt. II pillia siticulosa, mor Epod. 5, 16. s. ni. 1, 5, 78. Senec. V. at 5, 37. Prima Vo is syllaba

a poetis geminato P. Producitur in ProSa oratione Cor ripi Solet, V. Tut P. 4. . 12. P. II. N. I. P. 465. n. . , Tayitini 11OII utile membranae puto amori

scripsisse Persium animia, quae Ieclio et elegantior longe est et planior Sio autem Ct quidam oditi praese runt. Casaiab. Suspicionem firmati membrant in consontion in Ocentius Vocata Golhana, Vinar Tigiir. Monach duae. HIUII quiliquo. 61. 62. Qui, talesantis, in occipite oculos Non habetis, dule operam , ite derideamini postica SaΠHa, etsi vos tam prudentes Osso debebatis, ut Vol in o 'ci

Pilio quoque oculos habero Croderemini, siritui 1 Sape relis. Turnebus Patricius Sangois ita Horatius:

118쪽

Crurit homino μωρολογοι Et γελωτοποιοι, qui diVitum merasas sociabantur, ridiculari quacumque CC ione

fandi tantos, et non solum dictis et salibus, sed etiam, immo facio magis quam facetiis ridiculi, rictu oris, labiorum ductu, totius vultus distorsione, Corporisque motu atque gestu ridenda schemala monStrabant, aliorumque more et gestus deridiculi gratia imitabantur; quales scurrae et Iudi Apinarii, qui sub Gallieno im

peralore totum sabulo Cyclopicae argumentum eru-gubant, unde miranda quaedam et Stusenda Co mon

stravisse dicit robollius Pollio in Gallienis 8. 61-68. Transit oster ad vulgaris iudicii adula

lionem et pravum sui temporis Sensum BeStheticum, omnia ad concinnitatem sormae poeticae, aulam Vor horum Pompam et mollem versuum iuncturam res e rentem re indignatione Pro moro Suo raptus in mediam rem, de accessu Orationis seriei convenientes nil IaboranS.

65 64. Pro quis enim cod. Huun seXlus ,,quid enim Z et septimus , quis nam 3 pro fluere . . ,,Cllluere. 64. Ut per leo set eros effundat iunctura ungueS.CL Hor Sut. I, b, 2 et A. P. 294. quibus in locis in terpretes antiqui Porphyrion, Cruquius, at ut et vetus Porsit scholiastes cogitarunt de marmoribus assa bro iunctis ot perpolitis, quae si pertententur linguibus accuratissime inquirentibus, hos transmittent, adeo ut

119쪽

'AT. I. . 65 66. 97 ni illa iuri mira sentiatur. Nec dissentiunt vocentiorum sagacissimi Passo v ad nostrum locum, ea Hein dorsit Doering ad i. cit. Hor. At hibium movOriint Winchelmann eiusque editores Meyer o Schulgo Worke, Vol. 5. Dresd. 1812. P. 586. I. 8. 82o. P. 572. quos censor Hautilensis Dans Lit. Tidondo 1824. p. 46. seculus imaginem illam Horatianum rotulit ad tabulas ceratus, in quibus Veteros, quae malo scripsissent, stilo VCI S deIebant, utque in molius resingerent, ungue levigabant. 65. Scit tendere persum Sce non secus ac sub Plignarius, qui amussim extendit, et oculo uno, altero clauso ut scilicet vis oplica, in geminos oculos divisa, tota Se in unum Conserat ad eam lignum cxigit. 66. Rubrica, a minio rubente, qu amussis aut lino oblini solebat, ut discrimen faceret. Ut ad unguem Latinis frequens locutio de eo, quod exactis

tima cura elaboratum est, V. C. Hor. A. P. 29o Sat. I, 5, 2. ita es Graecis ἐξονοχιζειν dicitur Pro ἀκριβως

ἐξ si αζειν. De rubrica vel amussi itidem Homerus:

αεοσε δ' ἐπες μενως, και ἐπι αθμην tu νε, et alibi: σλλ ως - στα θυη Ορυ νηιον ἐξιθυνε ε Τεκτονος&c. )s Sidonius Apollinaris cum Epist. 9 7. Dcclamatiories Rc-migii, Remorium episcopi, stiminis offert laudibus, orsit dicta fusius modo transscripsisse videtur; item locum ex parte tantum a Casaubono allatum, iuvat intcgrum ap-POnere, quod ipsum scribendi genus laudatoris, arto nimia laborans, rem a Nostro reprelionsam velut oculis

120쪽

G7. 68. Codd. IIann om n s et prandia Passo vlegit an P. ob praeco lens ii e Cui aut aliud sive , aut an , praeeunte Tacito Annal. II, 26 14 59. coniungondunt Crut vorum Si Cmondatione codici bris ignota, vi rem dubium CXPlanasse Cnsendus est, cum si - an Soloecismus est a iii minimo commondandus vid Schelleri Pro c. stili bono latini p. 76o.

Eun. 2, 5, o Ct Tibulli I, 6, 21. Ubi sive et soli primo loco Ponitur pro si e VO si , Ccundo contu Clio est mero expletiva, et tertio Vina quidem habet disiunctivi a mombrum alterum monii Poetae, ad prius mice attentae, TCSCrVatur, quam omissionem lineola montali significare solentus. Priandia regum . . beatorum et Polentium, qui Horatio ali quoties roges dicuntur . Sat. 1, 2, 85 2, 2, 44.

conspiciendam praebet: Structura fortis et firma, coniunctionumque perfacetarum nexa caesuris insolubilibus; sed nec linc minus lubrica et arvis, ac modis omnibus crotundata, quaeque lectoris linguam inollensam decontoreXpodiat, ne salebrosa PaSs iuncturas, Per cam oram

palatii volutata balbutiat Tota deniquo liquida prorsus

et ductilis, voluti una crystallinas Cri stas, aut onycliintinas non impacto digitus ungue Ca labitur quippe si nihil una riniosis obicibus Acestiam tenax fractura C- moretur. Dolondum quid in foret, opus Remigii deperditum osso, nisi ista orborum lenocinia, quibus cum Sidonius Ormulcch et si dona laudatoris et declamatioinam

Praestantiam iaspc tam reddCI Ont.