장음표시 사용
261쪽
A. 8S . ra aeternae per eandem gratiam perducatur ira liberum arbitrium ad verum bonum & per Adam agnoscitur verissime perditum . de per D Christum verissime restauratii, qui non abstulit hominis liberum D arbitrium,sed (ri dictum est infirmum sanans perditum inuenit, D mortuum suseitauit, seruituti addictum redimendo liberauit. JDeinde de operibus motiuis infidelium, & fidelium ex gratia Ibid. e. 21. D Dei vivis operibus agitur. Sed primum de illis haec habentur: ideo in infidelibus id ipsum liberum arbitrium ita per Adam dam
' natum & perditum , in operibus mortuis liberum esse potest, in D vivis non potest. Unde ante omnia necessaria est litamini omni sem)' guinis Cntisti redemptio per quam & emendetur ab operibusa' mortuis, 3c vivificetur adseruiendum D co viventi: quod comisa' mendans Apostolus dicit: Q Uio magia sanguis Chelm qui perar Spiritum obtulit, immacusiam Deo emun-D dauit conscientiam nostram ab operibus mortuis adseruien Am Deo D vguenti. Vere enim mortua sunt omnia opera infidelium, non is
D tum quando aperte vitiis & peccatis seruiunt, sed etiam quando D naturali bono in quantum omnipotens Creator tribuit, instigatia' vel naturali lege commoniti, quae quotidie in cordibus eorum D clamat Pod tibi non vis, ah nefecerit: Et, omnia quacunque istara tis in faciant vobis homines , O voa eadem facite issis o Quaedam D bona opera& velut quasdam virtutes habere atque exercere vi-D dentuti quia fidem Dei dc ehristi eius vel ignorantes vel odiora habentes, aut etiam persequentes, quod ex illa fide non operantur, omnino nec bonum opus, nec vera virtus esse potest , quae non procedit ex radice veritatis & bonitatis et dum enim illa ipsa, si quae secundum homines videntur esse bona opera, nequaquam M vera fide ad Dominum referuntur quem ignorant , nec propter D eum agunt, sed propter quandam honestatem, qua inter homines D magni videantur, vel propter cupiditatem alicuius commodia, temporalis, ipsa impietate infidelitatis, ipsi instatione elationis, dis ipsa peruet ate cupiditatis, ita immunda & inquinata sunt om- si nia, ut apud Deum non virtutes, sed vitia iudidentur. Vnde Ap si stolus ait: Inquinati, autem ct infidelibus nihil est mundam, sed
s, inquinata'ne raram ct mens s conscientia: Et iterum: Omne ams, tem, quod non est erade peccatam est. E MMe impossibile est pia .
H Sed & de operibus fidelium: fideles aute inquit Christi sanniae e. 13. 33 guine redempti, & per lauacrum regenerationis & renouationis,, inundati, instaurata in se, Se quotidie instauranda arbitrii libertari te, eadem gratia, perquam semel illuminati sunt, semper coope-- s, rante & auxiliante, operantur opera bona,non ex se ipsis,neque ex
viribus propriis; sedex illo, cuius spiritu aguntur: quia bi Ap Diuitigod by Cooste
262쪽
g. v. i . Qui etiam ut manifestissime ostenderet& commendaret .&fide- tales operari opus bonum, de ut hoc ipsum operari possint, Deum in ecillis operari, breuiter utrumque declarauit, dicens eisdem fideli- cephil. s. bus: Cum timore re tremore vestram ipsorum salutem operamini: e . i . Deus est emim, qui operatur in diobis, O velle Ur perficere pro bona voluntate. QMd beatus Leo ita exponite Dicente enim discipulis is Ioari. Domino: Sine me nihil potestis facere , dubium non est homi- Πnem bona agentem ex Deo habere & effectum boni operis , dc initium voluntatis. J Tum demum doctrinam illam concludit exauctoritate decre- Ibid. c. 1 .
torum Coelestini Papae, se Concilii Arausicani secundi, & reprobando cum omni moderatione condemnationem miserabilis illius Monachi, iudicium suum circa supradictas quinque quaestio- ones strictius exprimit his verbis: videtur nobis sine dubio quod si De quin- illa quae diuin praedestinatione dixit, iuxta regulam Catholicae is fidei vera sunt, & a veridicis Patribus manifestissime confirmatae c.
nec ab ullo penitus nostrum, qui Catholicus haberi vult respuen- ad da. Et ideo in hac re dolemus non illum mi tabilem Monachum, et secunda.sed Ee Aesiasticam veritatem esse damnatam. ccx Tim. In illa autem Apostoli sententia chia de Deo ait: Qui se .. Tertia
a. v. . omnes homine aeuos feri, F ad . nitionem veritatis venire , puta- cemus eum sensum Beatissimi Patris Augustini ab omni semper Ec- ecclesia venerabiliter semper recepti, &vsquela finem saeculi reci- cepiendi secutum misse, qui de tanta quaestioni ractans, & collatis ..inter se duobus testimoniis, vostolico videlicet, & Prophetico .equaliter iuxta sanam fidei intelligentiam, utrumque verum esse ceaccipiendum sit, & in plerisque aliis librorum se mi locis. 3c .e maxime in libello, qui Enchiridion dicitur , euidem illinia decisi cerat,&quid ei de re tanta probabilius videatur manifestate euius ceomnino veridicum sensum non oportuit sub persona alicuius ho- c. minis, a Catholicis Dei sacerdotibus condemnari, ne iam non tu .ele qui errare putatur , sed ille potius cuius auctoritatem sequitur, cehaereticus esse iudicetur.Et licet alij quidam Sancti de venerabiles is Patres simpliciter illa Apostoli verba aecepisse inueniantur, viro- cerumque tamen sententia fuerat honoranda r nec(vr iam superius ..dictumest una pro altera damnandat quia & illa ex diuina audi ceritate vera esse in stratur; & ista quadam pia ratione non abis cchorrere 1 veritate fideliter creditur. cc
Iain illud de Dominici sanguinis pretis , quod pro his tan- .. Quarta. tum , qui eredere voluerint datum fit, manifesta est si sicut supr1 .. satis ostendimus eorumdem Beatorum Patrum sententia, quam levi putamus j dc legendo didicerat, & damnare metuebat. ce
263쪽
A. 8s3. D unde etsi inuenti sunt alii aeque Patres qui illud gloriosum pre
D tiunt, etiam pro nunquam credituris,& in sua impietate peritu
D ris datum esse non abnuant, melius (ut credimus utrique hono D rabiliter ne pro aliis alii damnarentur. Quia& illud manifesten diuina auctoritate firmatum est: & istud sit pie sentitur , non est
M Quod vero dixisse fit matur. Ad male tantummodo agendum M Liberum nos habete Arbitrium; ad bene vero agendum non ha-M bete, si vere ita sensit & dixit, hoc vere non est ex diuina aucto D ritate sumptum , neque ex Sanctorum Patrum dogmatibus tractum, sed aperte ex proprio errore prolatum : Quia Liberum n nobis Arbitrium, quod peccato fuerat subiugat in , non abla-M tum est, sed liberatum, & ipsum nobis per Dei gratiam excita-- , , tur ad bene agendum , yt & ipsi eiusdem gratiae cooperatores G simus &c. J. Postquam vidimus sententiam istam postremana falso imposita fuisse miserabili illi Monacho, eumque de Libero Arbitrio simpliciter professum, sequendum esse non Massiliens in Gennadiu,
nec instelicem Cassianum, sed B. Augustinuni, nec quicquam vi tra: An desiderari potest magis authentica &iuridica amolutio, quam qui non auditoGotteschalco,sed causam exponentibus ad-Bemat l. versariis ab Ecclesia Lugd. iuxta D.Bernardum nouitatum nescia ui, is . lata est, quam in hac causa iudicem Hinc marus ipse elegerat, praesertim cum iudiciq&scriptis tanti Praesulis coprobata sit, Remi iii, scilicet non minis pietate&vitae sanctitate, quam doctrina uotaculo celeberrimi,immo et lain Catalog.Sanei. suae Diviccs. relati,teste Paradino Hist .Lugd. l. a. c.23. & Iacobo Seruet io Parisiensi Theologii in Chronologia Lugd. Archiep. nu.s . Et cuius Festus dies in eadem Ecclesia celebratur 16. Maii. ut singillariter obseruauit Philippus Ferrarius Alexand. Theologiae Proselsor in generali Sanctorum Cathalogo i . Κal. Iunii. Legant quaeso, expendant,intelligant,& suo ipso epistomio elingues obmutescant qui non solum scripta haec Sanctissimi Praestitis cum Hinc maro infamant, vel saltem contemnunt. Sed &Iansenti Gotteschalcum haereticum Remigio & Ecclesia Lugdunensi, & a quinque Gallicanis Conciliis conuiciam& damnatum obtrudunt, & populo palam & publice exponunt: sed cursim reliqua expendamus. Post recensitam condemnatione allatis per Hinc maru contrariae scientiae rationibus & auctoritatibus, respondet per Remisium Ecclesia Lugdun. quae hic referre onerosum esset eum in Libello ipso legi possint: duas tamen obiectiones cum responsionibus, quarum altera de Pr edestinatione huic controuersiae, altera de Libero Arbitrio utilitati publicae plurimum conducunt hic re-
serre operae pretium erit. Disit irod b, Cooste
264쪽
Quo ad primalia,fundamentum Hinc mari& sequacium in libro Hypogitosticon repoliturn iam destructum vidimus; videamus & nunc quomodo illud argumentum refellatur, quo Deum poenas quidem praedestinasse impiis asserebant, sed impios poenis praedestinatos respuebant O qua de re (inquit Hinc mar.)refugi ut dicere,qui ut diximus lanum videntur saperc(hoc est Hincinarus Mipse&eius sequaces quosdam praedestinatos a Deo este ad inita ceritum, sed tantummodo p rq scitos: Electos autem & praescitos& cc praedestinatos esse ad regnum,®num illis (ut diximus pr*- destinatum aeternum,de quibus nullus potest perire. Et sicut sunt capae destinati gratia Dei ad regnu : Ita sunt Prae minitis secundum is Apostolum in operibus bonis, in quibus ambularent , pro qui- cebus eis non solum gratia detur, sed & gratia regnum reddatur is aeternum. Poenam autem dicunt in inridelitate vel iniquitate reperseuerantibus 1 Deo pr destinatam secundum diuinam Prae- cescientiam, sicut Scriptum est in Propheta, Parata est ab Heri .e Tophet, quia hoc ad retributionem iustitig pertinet, licui peris ectinet ad gratiam, ut ex un1 eademque malis 1 peccati , gratia cc Electi pridestinentur ad vitam concordante cum hoc,Euangelica ceveritate. Ite, inquit , malidicti in ignem aeternum qui paratus est is
Diabolo O Angelis eius. J Respondet per Remigium Ecclesia Lugdunensis: Quaesumus
qui est ista res, quq caula vel ratio , pro qua ista refiigiunt Prae- tadestinationem Dei dicere in causa Reproborum p Nunquid hye erga illos diuina Praedestinatio non est iusta, quae quos prs sciuit cein iniquitatibus permansuros, pr*destinauit aeternis suppliciis raperituros p Nunquid non est vera, quae nisi decerneret tam tuis .cstum opus Dei in aeternitate, nunquam impleri posset in temporep is nunquid non est a Sanctis Patribus praedicata, & ab Ecclesia Ca- tholica recepta p quid ergo causae est, ut refugiamus credere, cequod fides tenet,refugiamus dicere,quod veritas docet 3 nunquid ranon etiam ipsi qui haec refugiunt, iam omnes reprobos ab ipso ramundi exordio in massa damnationis,& perditionis asserunt dere-
lictos quod quid est aliud,ut supra ostendimus,nisi aeternae dam- tanationi & perditioni praedestinatos p Aut qua ratione dici potest taquod isti tam multiplici sermone firmare conantur; iniquis &
imp in malis suis perseueraturis, poenas a Deo esse praedestina- tatas ; ipsos vero non esse praedestinatos poenis. Cum utique non
alij, sed illi omnino eas passuri sunt, quibus sunt prs destinat p ..
Et si certum est apud omnipotentem Deum, qui eas sint passuri, .. sine dubio & decretum & definitum sit, ipsos esse passuros, Si is recut enim certas poenas eis , qui passuri sunt predestinauit: Ita tacertissime eosdem, qui digni sunt, ipsis poenis Praedestinauit.
265쪽
sicut verbi us non es , dignis praeparando poenas , sic procul dubio iustus est, dignos praeordinando Venis, utrumque ergo praescitum , utrumque praedestinatum , quia viruntque iustum manisesta veritas declarat et nec necessitatem eis pereundi tua praescientix vel praedestinatione imponit, quos & divi, ut comuerterentur expectauit, & quia conuerti, noluerunt iusta ultione
damnauit. JSed neque hic praetermittendum , quod ibidem Ecelesia
Lugdunensisdemonstrat, Pelagianos non erga Reprobos praedestinarionem impugnasse: Pelagiani vero, inquit, haeretici nunquam Praedestinationem in parte Reproborum, quia ( ut putamus & veram & iustam esse intellexerunt, in eius disputatimnibus reprehendisse inueniuntur: sed tantummodo in parte ele- .eiorum, ut diuinam gratiam destruerent, & Liberum ,rbitrium
hominis susticere conrirmarent, eam negauerunt. Quaa videlicet si omnipotens Deus ante mundi constitutionem, quos saluaturus . .
esset elegit, & dona sua quae eis largiturus fuerat praedestinauit: Cessat hic omnis humani Arbitrii praesumptio, & ista Dei gratia euidentissime & firmissime commendatur, per quam iptum etiam humanum, Arbitrium, seruitute peccati liberatur, Mdiuinis muneribus illustratur et atque ita evidenti & inuicta ratione totum eorumdem Pelagianorum falsum &fallax dogma de
struitur&c. JAlteti obiectioni de Libero Arbitrio sic respondet Remigius,& Ecclesia Lugdunensis ipsam objectionem referendo r Q dictum est (inquit Arbitrium Liberum in primo homine non fuit emortuum, sed vitiatum, & quod paulo post de eodem Libeto Arbitrio subjungitur quod non est resulcitatum, quia non fuit emortuum et sed gratia fuit sanatum quia vitio fuit corruptum, multum miramur qua ratione ita sentiri & dici potuerit : Nunquid enim primus homo peccando, in anima mortuus non est 3 sicut Scriptura verissime dicit, Anima qua peccauerit iasis morietur. Et quid est verδ Liberum Arbitrium animae, a. v. it. nisi liberae animae voluntas: quid est autem libera animae voluntas nisi libera Charitas 3 quae sponte & voluntarie & perfecte ante peccatum Deo adhaerebat anima, & ex eo vivificabatur, tanquam ex fonte vitae, ae ex ipso illuminabatur et cui fideliter dicere debemus: viam apud te est fons vitis, O in lumine tuo videbimus lumen, &c. Et paulo post: Mortuum est illud quod erat ante peccatum vere Liberum Arbitrium , quo libera hominis voluntas, id .est libera hominis Charitas voluntarie & libere diligendo adhaerebat Deo et & vere mortuum
est huiusmodi Liberim Arbitrium hominis negligendo Deum, Diuitiata D, Go Ie
266쪽
di recedendo a Deo et & ab ea morte , qua amisit charitatem c. A. 233.
Dei resulcitatur & vivificatur per eandem gratiam Charitatis is Dei dec.
In quibus notandum eum Magistro nostro DuUallio Do mole de Professore Sorbonico, Ecclesiam Lugdunensem hic accipere Liberum Arbitrium pro bona & redia voluntate . qu1 Deo per Charitatem adhaeremus, ut verba ipsa prae se ferunt, di maxime patet ex iis quae supra retulimus pagina asi. rea sci. Quo sensu certum eu illud omnino fuisse mortuum seu serditum, iuxta Sanctum Augustinum Enchiridij capite tri graimo. Nain Libero Arbitrio, inquit, male utens homo . & seserdidit & ipsum : sic etiam Samstus Isidorus different. libroecundo capite vigesi uo. septimo, homini per Dei gratiam Liberum restauratur Arbitrium . quod primus homo perdiderat:
sic etiam Prudestius in Tractoria. Hincmarum vero intelliis gi posse , de facultate naturali. quae remansit in homine conis Uersionis capace et irare per essicacem Gratiam conuersionem illam, & veram liberintem possit obtinere & sic utrumque verum e sed non ita sanum fuisse Hi mari sensum, ideoque ab Ecclesia Lugdunensi recte notatum, & impugnatum , non lemui argumento est, quod Hiremarus ipse sententiam suam immutauit, oc contrariam in Pseudosynodo sua Carisiensi capitu- Ps dolyn.lo secundo edidit, & sequendam praesetipsit his verbis: Libera C lisiac. eatem Arbitri j in primo homine perdidimus &c. Quod itidem impugnatum ab eadem Ecclesia Lugdunensi in tractatu de Temenda veritate Scripturae: quia non in recto Ecclesiae sensu ab Himmaro de sequacibus mimis in hac doctrina petitis fuit propositum,' suo loco videbimus.
Verrem quod addiderat Hi matus de partitione aliqua inter gratiam Dei & Liberum hominis Arbitrium, optima de utilissima obseruatione perstringit per Remigium Ece a Lugdunensis in hunc modum. Sed N illud quod in istis verbis d- ιι-e svicitur, quia bonum, quod agimus de Dei est & nostrum, quia is
nisi esset Dei , non ei pro eodem bono in aeternum gratias ageremus , & nisi esset nostrum , non ab eo pro eodem bono vetuste praemia expectaremus. Nese imus quid diuisionis , vel cu-bis iusdam distributionis unius atque eiusdem boni inter Deum P hominem sonat. Quasi ex parte sit Dei,& ex parte nostrum: in sicut toto isto sermone asserere videtur scriptor Epis olae r ut is quasi initium boni nostri sit Deus ' effectus vero, Liberi hu- .eanani Arbitrii. Licet hunc errorem velut gratiae adiunctione,
mon etiam plenitudine temperare conetur. Cum vere totum M
267쪽
A. 8 Apostolus, Quid enim , inquit , habes quod non aecepissim D unde Beatus gloriolus Martyr Cyprianus ita definiuit dicens: D In nullo gloriandum quando nihil nostrum sit: bonum itaque no- D strum totum Dei est ; quia totum ex Deo est, de nihil boni,s nostri nostrum est: quia nihil boni nostri ex nobis est: Et ideo D manifeste , ut iuxta formam paternae doctrinae potius loqua- D mur; omne bonum nostrum & totum Dei est donando, & t D tum nostrum sit accipiendo. Vnde & in Dominica orationexi quotidie postulamus dicentes , Panem nostrum quotidianum daci, nobis hodie. Cur enim panem nostrum nobis poscimus a Deo da-D ri, nisi quia ( ut diximus sicut vere est Dei largiendo, ita etiam . D nostrum sit accipiendo et unde & Beatus Papa Coelestinus t si D cui iam superius eius verba posuimus ait Tanta cst enim si erga omnes homines bonitas Dei , ut nostra velit AEd merita, D quae sunt ipsius dona. Totum itaque bonum nostrum Deo danis D dum, Deo est tribuendum, quia totum ex illo est, non ex nobis. D dum totum & ab illo inchoatur , & ab illo agitur, ac peragitur in
D nobis: quia non qui suo, sed quicunque Spiritu Dei aguntur, hi,. Filij sunt Dei. JEt haec maxime ponderanda propter errorem multorum, qui una cum Hincmaro& Pelagianorum reliquiis ita inter Deum &hominem laudem rectae actionis partiuntur, ut nisi aliquid homini tribui possit, quod ab ipso sit ( ut verum loquamur sine Deo largiente (licet proferre erubescant vel nisi plenitudinem
gratiae reiiciant. solo adjunctionis imperfectae temperamento contenti, non saluum putent Liberum Arbitrium.
Post haec pergit Remigius & Ecclesia Lugdunensis ad secundam scilicet Parduli Epistolam de qua satis supra et deinde ad tertiam quam Rabani este ad Notingum Episcopum demolistrauimus , & ex hae responsione quaedam praelibauimus in principio huiusce dissertationis, ubi de hae Rabani Epistola actum est. Paucis hanc Epistolam hic perstringit Remigius: Tum quia iam pluribus in responsione ad primam contro-
.s, ( de qua agitur esse satisfactum et Tum quia in illa
pistolis. 3'Epistola Rabanus assumpsit non necessarium, nec ullatenus ad Drem de qua qaaeritur pertiuentem disputationem , virum imis D pios Deus & iniquo praedestinauerit ad ipsam impietatem & ini-a quitatem, idest ut impii & iniqui essent, & aliud esse non potad. Lib. de D sent, quod nullus omnino (inquit per Remigium Ecclesia Lugis Tribus E- D dunensis moderno tempore dicere vel dixiste inuenitur et quod Pist. cap. D est utique immanis & detestabilis blasphemia . ut Deus sua Praedestinatione , quasi auctor sit impietatum & iniquita-
si tum, aliquos impios & iniquos esse coegeris. Sed illud potius - quaeritur Diuitiam by Co Ie
268쪽
quaeritur virum eos Sum veraciter omnino praesciuit proprio vitio impios & iniquos futuros , & in suis impietatidus atque iniquitatibus usque ad mortem perseueraturos, iusto iudicio suo praedestinauerit aeterno supplicio puniendos, &c. lInter reliqua, non haereticos sed fideles esse Ecclesia Lugdunensis aserit eos, qui diuinam Praedestinationem in utramque partem & electorum & reproborum profitentur ; ideo, inruit Girorsus est admonendus (Rabanus &ad pietatis consierationem reuocandus, ne lub istorum persona. quos tam ficile haereticos vocat, Sanctos potius & venerabiles Patres, qui ita docuerunt &definirerunt, damnare inueniatur. JDeinde effectus Praedestinationis non in utramque partem
similes, sed ualde dissimiles esse ostendit, ita ut bonorum Praedestinatio faciat. vi non possint perire, sed non e contra de reprobis. Quod autem , inquit, dicit de illis quos haereticos putat, quia A Deo bono & iusto tam nequiter sentiunt, ut
dicant eius Praedestinationem facere, quod nec homo ad vitam praedestinatus possit in mortem incidere; nec ad mortem praedestinatus vllo modo se possit ad vitam recuperare; manifestum est nullomodo esse mendacium, sed certissimam veritatem , quam omnes fideles credunt & confitentur, quod bonitas & gratia diuinae Praedestinationis faciat ; ut ex his qui Praedestinati sunt ad vitam aeterriam, nemo possit incidere in mortem aetemam e hanc enim perseuerantiae stabilitatem, di firmitatem in bono ab eo acceperunt, qui rogauit & rogat pro eis, ne deficiat fides ipsorum i licut ipse ad Beatum Petrum dicit et Ego autem Rogaui pro te, ut non deficiat fides tua. Et alio loco Euangelij de eisdem electis suis dicite Et ego vitam aeteranam do eis, est non feribum in aternum et Quod autem eadem diuina Praedestinatio hoc in reprobos agat, ut se ad Deum conuertendo & in melius commutando, nemo eorum Possit
se ad vitam recurerare , quasi omnipotens Deus quoa absit j sua Praedestinatione eis imposuerit necessitatem male ahendi, & in suis malis perseuerandi, hoc omnino nullus fide-ium dicit. Quia authorem operum & meritorum malorum Deum esse non credit; quod enim impius & iniquus mala sua corr gendo, & diuinam misericordiam imitorando , recuperare te possit ad vitam , testatur ipse Dominus per Prophetam dicens: Quod si averterii se impius ab impietate sua, b fraeerit iudicium cst iustitiam, ipse animam suam vivificabit, Sc. J um quaestionem agitat utrum peccata, vel originalia uri
269쪽
A. 8s M alivalia remissa redeant,& imputentur ad poenam iis qui pereunt; & quodammodo redire & imputari censet per subsequens peccatum . ratione scilicet ingratitudinis , quod illud grauius & culpabilius redditi illam etiam soluit Euaestionem, utrum repi obi per gratiam Baptismi renati & iuulficati nunquam fuerint a pergitionis S damnationis massa dis. Ibid. ev. creti, & contra Rabanum discretos fuisse asseriti iuxta quam
s. ,, similitudinem , inquit, melici fortassis creditur & dicitur, i, quod qui vere ad Christi fidem accedunt, & vere in Baptis
ax mo eius gratia regenerantur, &vere accipiunt indulgentiam M tam originalium quam actualium peccatorum, verE per haec,& 1 naturali oleastro credendi sunt excisi, id est a perditionis M & damnationis massa discreti , & in bonam olivam inse ii, id est Ecclesiae incorporati; & tamen si digna excisiones, commiserint, etiam eost ista omnia ab illa oliva excidantur, M & cum illa perditionis & damnationis massa, 1 qua fuerant , originalis & actualis peccati indulgentia discreti, velut cum D naturali oleastro aeternae ustioni deputentur, &c. JNecnon Sanctorum Patrum aliter sentientium dicta quomodo intelligenda sint, breuiter exponit: quod autem, in-,, quit, in verbis Sanctorum Patrum Lequenter legitur, quod M tales, id est gratiam Christi in se irritam facientes. & itapere-D untes, nunquam ab illa massa discreti sint, ad Dei praesciens, tiam pertinet, qui licet ad praesens in Ecclesia communem eus, cum electis regenerationis gratiam tribuat, ibi tamen eos Prae-M destinationis tuae iudicio iam deputat,ubi praeuaricationis suae , merito damnandos videt. J Iuxta Augustinum de Corrept.&Grat. cap. I. in fine. Tum denique septem desinitiones a Rabano prepolitas in eos qui reproborum Praedestinationem asserunt , i sis & erroneas esse breuiter conuincit, quo studiosum Lectorem remittimus, ne di sertatio ista ultra propositas nobis metas longe nimis excurrat.
270쪽
De tertio his o Helesiae Zugdunensis . qui secundi velat appendix est: de Generali per Adam damnationeommam, pecialiper Christum ex eadem ereptione e Drum. LIbilum himc de tribus Epistolis proximὲ,& ut videtur
hoc eodem anno sub finem insecutus est tertius Libellus eiusdem Ecclesiae Lugdunensis, per eundem Praesulem suum Remigium , ad absolutionem quaestionis, de generali per A- , dam damnatione omnium, & speciali per Christum ex eadem erratione electorum; scribendi occasione orta ex libello illo de tribus Epistolis. Cum enim septem illas, quas retulimus in quaestione PraedestinationisAegulas Catholicae fidei exposui in Remigius , & maxime in quatuor primis demonstrasset Deum nillil ex tempore, sed omnia oecta sua in aeterna prae cientia & Praedestinatione , immobiliter & immutabili lege disposuisse, agitata inter bene studentes & intelli,entes eii,idem Ecclesiae Clericos quaestione, quomodo recte&fideliter intelligi posset tota humani generis massamerito primae transtsessionis ad aeternum interitum damnata , & ex ipsa tamen,
iuina Praedestinatione assumendus electorum numerus aeternaliter praecognitus, & ordinatus ad vitam aeternam. Unicumsuit Auctoris Consilium, ut hoc libello quaestionem illam absolueret, quem ideo inscripsit, Lugdunenus EcclesiaeAbsolutio cuiusdam quaestionis de Generali per Adam damnatione omnium , de tipeciali pis Christum ex eadem ereptione electo
Porro huius libelli auctorem esse eundem Remigium, in Aependicem & pleniorem libelli sui de tribus Epistolis pers
ctioneni ,&scribendi occasio ,&ratio,& stylus&sensus, seu sententiarum omnium uniformitas plenissime demonstrante Nec audiendus Usserius Archiepiscopus Armacanus, ex postreisma sententia huicis libelli de primae praeuaricationis reatu in reprobis manente, contrai tum sentiens. Neque enim stiis aduertit ad postremam Hrtem libelli de tribus Epistolis, in 'ita plenius agitata hac controuersia , reatum illum lic manere exposuit, quia merito propriae iniquitatis, peccatum originale Baptismate remissum reprobi sibi iterit idutari merentur.