Veterum auctorum qui 9. saeculo de praedestinatione et gratia, scripserunt opera et fragmenta plurima nunc primùm in lucem edita cura et studio Gilberti Mauguin ... Cum eiusdem Chronicâ & historicâ synopsi, geminâ dissertatione & pacificâ operis Coro

발행: 1650년

분량: 997페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

231쪽

II III.

oo Historica S Chronica

quasi Synopsm continere veraciter credunt. Quis ititur eorum epistolas illas non agnosceret, quis non toto corde susciperet: vi de obieetii 1 Pelagio sancti Hieronymi sententia dixit August. de Natur. & Grat. cap. Veruntamen ne illi, ex quorum officilia prodiit eximium hoc tanti Praesulis monumentum sibi & suis, & susceptae quam . iuuent causae in speciem tanto, eo quod fictilius Gottes- chalcus, inim supposititiis scriptis damnatur , prospectum sit utque saluberrima illa doctrina . ad quam partim suo more aduertunt, dum publici iuris faciunt, non defraudentur: laesis non miluinum consultum fore duximus, si beneficij huiusce nobis praestiti memores, in gratiarum actionem ,&ex Olmcio charitatis, eos monuerimus, ut sibi attendant & REpvTENT qui Pelagianarum reliquiarum morbo laborant , quanti Amolonis utramque epistolam & ipsi sacere merito debeant, quando eius ope conualescere possunt, si velint; hoc est, si oblatum remedium non respuant, ac sibi quoque dicta intelligant,quae ab Amolone scripta Gest chalco &Hincmaro suo: Ne autem haec inaniter, & verbo tenus dicta credantur, Hic aliqca subiicere non dedignabimur , quae ingratis illorum placitis mederi possint. I. REPvTENT qualem Christi gratiam credat Amolo,s, dum epistola ad Gottes hal. sect. E. Non solom Deum orat ut ipsi tribuere dignetur utilem & veracem ad Monachi illius M consolatisnem & instructionem, sernionem; sed & ut animums, illius pravaret, ac tranquillet, ut quae ipse dicturus erat, illeis pia mansuetudine, & humilitate susciperet, &c. JII. REP v TENT, sect. q. Redemptaonis generalis omnium hominum, etiam infidelium in infidelitate perseuerantium , quam ipsi intendunt, Amolonem nullo modo meminisse, sed solam fidelium per Baptismum redemptionem, propositioni quam impugnaret opposuisse. III. REPvTENT, sect. 8. E Reprobis plurimos damnari non modo insantes, sed & infideles, qui aliud esse non

potuerint.

IV. REPvTENT, ibidem Praedestinationem malorum ad poenam,iuxta Gori clialcum, contra Rabanum Mincmarum, di pseudo-synodum Carisiacam ab Amolone assertam , & ex Sacris Littet is comprobatam, Vandemque epistola ad Hincma

rum sin. 6. confirmatam.

V. RE PUTENT, sect. xo. Sanctum Augustinum fidelissimum vocari Doctorem si impossibilitatem credendi, culpam esse volutatis humanae, nosque semper diuino indigemauxilio. Disitigod by Cooste

232쪽

Misereatis. Cap. XXIV. a a I

VI. R E p v T EN T, sed . I 2. Quales Sancti Spiritus operationes in cordibus fidelium asserat Amolo, ut non solum instruat ted informet, affectum postulandi, gemendi, & deside randi inspiret ita ut diuino Spiritu regente & illustrante, iusta iudicia Dei laudare glorificare non cessent.

Concilij Arausicani secundi, non fictae Arelatensis & Lugdu mensis 1 Fausto Synodi meminisse, quae si vera fuisset, & renata non fuisset praetermissa. VIII. RapvTENT in altera epistola seu opusculo Am Ionis, gratiam Dei vero gratuitam & ex nullis praecedentibus meritis, eiusque estrcacem agendi modum ab Amolone propositum, omnibus credendum eum esse, ut per illam Deus trahat quos vult non necessitate, sed desectabili voluntate &

amore.

IX. REpvTENT, ibidem hanc ipsam gratiam in Baptismo tribui, candemque quotidie fideles in omni colitatu, operedi seminone bono accipere. X REPvTENT quales credendae sint diuinae gratiae op rationes,dum dicit; ibidem exhortatur videlicet, 'uod bonum Mest inspirando; confirmat vero, quod inspirauerit conseruan- ccdor nullum est enim hominis bonum quod non sit Dei do- renum. J is

XI. REPvTENT, sect. 2. Praefixum ab Amolone credendum praescitum aeternaliter, & inhommutabiliter certum numerum Sanctorum.

XII. REPvTENT, sect. 3. Praedestinationem & elec Ionem Sanctorum mere gratuitam, non ex praeuisis meritis credendam: ita ut Praescientia & Praedestinatio Dei eis praestiterit, ut fierent quod non erant. XIII. REPvTENT, ibidem electos vocatos esse vocatio ne non solius vocis exterius, sed & gratiae inspirantis & adi Dantis interius. XIV. REpvTENT, ibidem ab Amolone dictumroportet ut credamus ipsum bonum Perseuerantiae Sanctorum , non cesolum donum, sed etiam magnum, & praecipue necessarium is Dei donum. MXV. Rr v TENT, sect. q. Oportet ut credamus Liberum Arbitrium &c ita primae praeuaricationis merito esse vitiatum, infirmatum, & deprauatum, ut ad amorem veritatis, &iustitiae assurgere non possit, nisi per donum Christi suer et excitatum, sanatum, ac vegetatum, & 1 suae prauitatis vitio liberatum.

v II. v III. IX.

233쪽

A. 8St. XVII.

XVIII. XIX.

aret Historica S Chronica

rem, qieto sensus hominis & cogitatio ex vitio damnatae originis prona & intenta est ad malum, &ipsum Liberum Arbi trium tenetur captiuum, solus ille sanat medicus, sylus ille ibberat, & reddit liberum Liberator. XVII. RapvTENT ibidem ipse Liberum Arbitrium rediadit sua gratia liberatum, ut sicut erat pronum & promptum ad malum, multo attentius & delectabilius efficiatur pronum &promptum ad bonum. XVIII. R spvTENT,&sibi quoquc haec ab Amolonesin s. dicta intelliganti ut humiliata omni human1 superbia, &omni de suis viribus praesumptione deposita, subiiciat se unus quisque, & commendet fideliter Deo regendum, & eius vi tute protegendum, eius bonitate iuuandum, cius gratia conseruandum, & perficiendum. XIX. REpvTgNT ibidem continuo additum: Quae gratia nulla est alia, nisi misericordia, & benignitas Redemptoris, cuiui moriae vivificamur , cuius sanguine redimimur, cuius iustitia abs uimur. cuius cruce saluamur. XX. RipvTENT quod ibidem sequitur: quatenus torum ipse nobis sit, & nos toti ipsi simus, non ex Frte de nobis & ex

parte de illo dentes. XXI. RipvTENT & sibi quoque ibidem dictum intelliganti constanter utique fidelis quisque Christo crede, eique totum committe quantum potest. Noli velle esse quasi proprius , de in tua potestate: sed eius Clementissimi, & Vtilissimi Domini te seruum esse profitere. Ita enim te ad se subleuare non desinet, nil,sique tibi euenire permittet, nisi quod tibi prosit, etiam si nescias. XXII. RLPvTgrum denique qui Pelagiano fastu &arrogatia in scriptis suis de Praedeuinatione & Gratia, in Coelum

ponentes os suum, ausi sunt dicere. ITA A vovi TINus, SED NOS ALITER: Reputent (inquam Bcatum Augustinum ab Amolone proclamatum, praecipuum post Apostolum Praedestinationis & Gratiae Praedicatorem.

234쪽

Dissertatio. Cap. XXV.

CAPUT XXV.

Anno SH. immarus ardulus ad Ecclesiam ZG- dimensem totius controuersiae iudicium deserunt, eam in

suam partem trahere mouentes. Unusquisque feo mad Amo onem tunc Archiepiscopum Ludunensem scribit. Duabus vero istis epistolis tertiam Rabani ad malimum iam olim scriptam adiuvetne Deptima Epistola, quae Hismari , siaudis eius in reticendia Gotteschaliis doctrina ac praesertim in a genda illi erranea de Zibero Arbitrio sententia. AN No sequente 8s3. Hincmarus Remensis, & Pardulus Laudunensis iunior Episcopus illi subditus, pariter Au-lictisomicissimus & factionis eius praecipuus,cernetra ex Ioannis Scoti quem sibi debilitatarum partium fautorem & reastitutorem deifferant, libello quasi erroribus & haeresibus scatenti ubique diffamato sed maxime per grauissimam Pruden- iij correctionem quasi Anathemate percusso,& Echioni & fautoribus maxima allatam perniciem, ac vehemes praeiudicium, concertatione habita duplex sibi superesse praesidium hoc anno tentandum censuerunt: unum, ut Ecclesiam Lugdunensem, si fieri posset in partes suas traserent. Alterum, ut clanis destina ali ua congrinatione, seu captato conuenticulo (qu niam legitimo Concilio impossibile cernebant) auctoritate regia aliqua edaentur capitula, quibus aliquo modo eorum senistentia i ulciretur, contraria, quae multum inualuerat, deprimeretur. De hoc postea; nunc quoad primum, quid, quando&quomodo actum sit, expcndendum. Hincmarus & Pardulus seorsim ad Amulum Lugdunensem scribunt; ille ( ut testis est Ecclesia Lugdunensis in principio libelli de Tribus Epistolis de Goreeschalco miserabili Monacho, quod inquieta & insolenti praesumptione, quaestionis de veritate geminae praestientiae & Praedeuinationis, vel potius scandali excitator & exagitator extitissit, & qualiter videlicet in duobus Epidicoporum Cociliis & auditus fuerit, & iudicatus atque damnatus,diligenter & breuiter in Epistola sua exposuit oraque digessit, & singulis eius propositionibus quid vel ab iplo.

vela caeteris siue tunc obiectum fuerit, siue usque hoste apucleos obiiciatur, pariter executus est J Pardulus vero etiam quo dam qui aduersus eum scripserint, sere sex numero memorauis , nec tamen aliquem eorum ad rem de qua quaeritur Iu .E

Libellus de tribus Epi- stolis in principio.

235쪽

Libellus de Melibus Epi-ta, stolis.

I I I

cienti ratione satisfecisse coinquestus est. J Nec contenti rei gestae & doctrinae veritatem es istolis suis dissimulasse, ut mox videbitur, turtiam ctiam addiderunt Rabani Mogumini Arachiepiscori ad Notingam istolam, cuius Apographum (supra vidimus a Rabano ii,so acceperat Hincmarus , quo magis Ecclesiam Lugdunensem in sententiam suam inclin

rent.

Illas vero tres Epistolas eoi um esse trium . qUos memorauimus Episcoporum, luce claries patet: quoad ultimam, Rabant ipsa verba relata in libello Ecclesiae Lugdunensis eadem ipse sunt, quae in Epistola ad Notingum edita anno tis q. cura &studio R. P. Sinnondi. Quo ad secundam: Parduli esse in eo constat , quod auctor Epistolae se memorat cum P inc maro Ioannem Scotum scribere compulisse, quod ipsum de Hinc-maro & Pardulo profitetur idem Scotus, in praefatione libelli sui, vi supr1 vidimus Primae vero Epistolae auctorsectum, doctrinam , & condemnationem , illius miserabilis Monachi, quae soli inter viscopos incmaro nota erant exequitur. Secundo quae a se ipso miserabili illi Monacho obiecta fuerant, refert, quod similiter ipsi soli inter Episco. os competit. Te tio refert ipsemet,apud Carisiacum se producere studuisse miserabilem illum Monachum, qui tunc in manibus erat solius Hincmari; ut supra probatum est. Quarto id sum probatur ex soci tate cum Pardulo, de scripta Rabani Epistola, quam ipse receperate Postremo huiusce E istolae inter hi istolas Hinc- mari ad Amulum Lugdunensem I lodoardus i ist. lib. I. cap.

Ei . hisce verbis meminit et Item de Gori chalci vita vel conuersatione, depres)ensione atque condemnatione rei veritatem exponens. J Et noc ipsum agnouit R. P. Sirmondus in Historia Praedestinatiana cap. vlt his verbis: quin & eadem rursus Ecclesia Lundunensis, eiusque antistes Remigius in libro detribus Epistolis, Hincmari contra Gotteschalcum Epistolae reta , pondens, dec. JQuo autem tempore ab Hincmaro&Pardulo ad Amulum &Ecclesiam Lugdunensem emistae sint tres illae Epistolae, ex ii solibello Eccleuae Lugdunensis. non nisii post aliquot annos 1 condemnatione miserabilis illius monacsi hoc contingere potuisse constat, dum dicitur in principio scriptas illas Epiuolas de quadam profunda & perplexa quaestione , quae iam per aliquot annos inter plures multa & varia disceptatione, vel etiam contentione versaturi J Item circa medium: sed &illa eiusdem miserandi hominis tam longa de inhumana in ergastulum per tot annos damnatio , aliqua vi crcdimus compassionis Disitirod by Co le

236쪽

Dissertatio. Cap. XXV. a

dompassionis benignitate&consolatione fuerat temperanda & cJEt supra probatum estilibrum Ecclesiae Lugdunensis contra Ioannem Scotum scriptum anno 8s a. antequam has Epistolas accepisset;& sic non citius hoc anno, sed di nec post edita quatuor Capicula Carisiensis Conventiculi, quod contigit hoc ipso anno, mense Maio, ut mox probabitur ; siquidem Hincniarus( ut iam vidimus Amulo &Lugdunensi Ecclesiae singulis Gotteschalci propositionibus, quid vel ab ipso vel a caeteris siue tempore condemnationis, siue postea obje um fuerit pariter executus est: do Capitulis autem illis contra illius doctrinam specialiter latis, ne verbum quidem in eius Epistola: igitur harum Epistolarum tempus ad finem an praeteriti vel ad huius initium necessario re

ferendum.

Illarum scopum his verbis aperuit Ecclesia Lugdunensis in principio libelli sui. De quadam profunda & perplexa quaestione, que iam per aliquot annos inter plures multa &varia disceptatione,vel etiam contentione versatur; de veritate scilicet diuinae praescientiae de praedestinationis, & quid ipsis videretur aperui e & exposuisse videntur; & quid praefata Ecclesia nostra Deo

inspirante atque auxiliante de eadem re sentiat, ut eis vere &fideliter res ondeatur, attentius flagitare & exigere noscuntur. JSed ut non tam veritatis, quam propriae senteratiae confirmationein,quouis modo abEccletia Lugdunensi extorquere satagrahant, quo intentum assequerentur, Hinc marus solitas fraudes &versutiam omnem, qua plurimum excellebat, tam in diffamam

do miserabili illo Monacho, quam in deprauanda doctrinae eius expositione liberalissime explicuit. Vidimu, supra ad annum g v. dum condemnationem illius expendimus , plurima illi ab

Hinc malo falso imposita circa vitam, conuersationem,&deprehensionem eius, quae in hac Epistola non omissa fuisse argumento est summatium illius, quod ex Flodoardo retulimus, quae Ecclesia Lugdunensis, nomine interpositae cuiusdam narrationis ad resepolisionem suam non necessariae perstringit: hoc solum praeteris mittere non potuit, quod commentus est Hincinarus, ultro sibi praedicatoris nomen assumpsisse , atque ad Barbaras & Paganas Gentes velut Euangeli Eaturum geminam praedestinationem dc reliqua,perrexisse: Item in Conuentu Carisiaco auditum nihil diis gnum ratione dixisse, sed ut abreptilium,cum quid rationabiliter responderet non habuit, in contumelial singulorum prorupisse, quibus ut de reliquis, quae supra satis refellimus , hic praetermisesis, doctrinae capita sunt expendenda .

Coepit praedicare(inquit Hinc marus,ut habetur in libello Ecclesiae Lugdunensis de tribus Epistolis. i. Quia ante omnia

Ibidem iii

principio.Libellus de Trib Epita

in princi pio

237쪽

ibidem.

D stcula & antequam quicquam faceret a principio Deus, quos '' voluit pridestinauit ad regnum , dc quos voluit praedestinauit '' ad interitum. a. Et qui praedestinati lunt ad interitum saluari '' non possunt, & qui pridei inati sunt ad regnum perire non pota ' sunt. 3. Et Deus non vult omnes homines saluos fieri, sed eos tana' tum qui saluantur: & quod dicit Apostolus: vult omnes ho- r. Tim. D mines Aluos seri , illos dici omnes qui tantummodo saluantur. a. v. . D q. Et Christus non venit ut omnes saluaret,nec passus est pro om-γi nibus, nisi solummodo pro his qui Passionis eius saluantur My- γ' sterio. s. Et postquain primus homo Libero Arbitrio cecidit,nem D mo nostrum ad bene agendum, sed tantur odo ad male agen-M dum Libero potest vii Arbitrio. IIn his quinque sententiis quas Gotteschalcum praedicasse, prorositisse, vel aliter defendere voluisse asseruit Hinc marus. Obseruandum primo sententias illas hic ab eo aliter propositas, quam ab ipso Gotteschalco emissas esse, testis est Hincmatus ipse in opere suo de Pri destitiatione cap. s. ai. et . & ET . ut supra relatum est. a. In his sententiis, quae id omne continent, in quo Gotteschalcus vel praedicando vel scribendo, vel aliter quoquo modo falsa dogmata proposuisse culparetur, ne verbum quidem de necessitate cogente, vel quod Deus sit auctor peccati, ut ei impositum fuit, non solum a Ioanne Scoto, sed etiam per Epistolas Rabam Archiepiscopi Moguntini. 3. Licet hq Sententi qaliter quam 1 Gotteschalco prolat s sunt, dc verbis odiosis, sensu etiam peruerso propositae fuerint, omnes tamen excepta ultima de Libero Arbitrio de qua mox videbimus ab Eccles a Lugdu- , nensi receptae, taMuam Castolicae& Orthodoxae fuerunt. Maxime (inquit cum illi sensus , qui ipso continebantur libello, ' excepto uno, quod extremum ponitur, non essent sui, sed Ecclesiastici, nec ignibus damnandi, sed pia & pacifica fuerint inqui

'' sitione tractandi. Postremo ultima illa sententia, qua asseritur neminem no strum ab bene agendum, sed tantummodo ad male agendum Libero posse uti Arbitrio ( qui sola ab Ecclesia Lugdunensi ini- probata, ut vere haeretica est falso&c umniose ab Hincmaro posita fuit ni iserabili huic Monacho:& ne tam grauis in tale virum Ecclesie Prisulem illata,non tam censura, quam injuria credatur, & nobis temeritati vertatur ; in expedito probatio est ex ipso Hincmato in opere suo de Praedestinatione cap. 2I. in quo agens de Gratia & Libero Arbitrio,more solito fictis Praedestinatianis imputans, quod Pelagiani eorumque reliquiae S. Augustino eiusque Discipulis impossierunt:deinde quid in eademqu*stione iniquius senserit Gotteschalcus refert, tum quid contr1Disitired by Cooste

238쪽

Di erratio. Cap. XXV. Ia

ipse in Conventiculo Carisiacensi scripserit proponit, quid po- A. 8s3.

sttemo Prudentius in tractoria sua: nihil autem sint ite Gotte chalco imponit, immo contra asserit Goreeschalcum scripsisse tenendam esse S. Augustini sententiam, Gennadii vero Massilien-& infoelicis Cassiani rei j ciendam & nihil ultra. En verba ipsius Hinc mari. O Secundum Capitulum in Synodo apud Carisiacum re habita, nos de gratia & Libero Arbitrio ex Sanctorum Patrum rescriptis, excerpsimus, de quo prisci dixerunt Praedestinatiani, is quod Liberum Arbitrium in homine nihil sit: sed siue ad bonum. siue ad malum praedestinatio Dei in hominibus operetur. Quois uniam Deus tale in hominibus plasmet quale est Daemonum, quod ceratio motu nihil aliud possit velle, nisi malum. Inde& Got- coalcus modernus Praedestinatianus, in libello ad Rabanum is Archiepiscopum Moguntinum dicit ad locum: De quo videlicet ceLibero Arbitrio quid Ecclesia Christi tenendam sit, atque credram cedum, eum a caeteris Catholicis PMribus euidearer sit Deo iriniis cedisputatum, tum praecipue contra Pingianos Caelestianos a Brauo ce sugustino plenius est tiberius in diuersis opusculis, O maxime in re pomnesticon esse cognoscitur Amulcatum e viae te potius eiusdem caQuholicissimi Doctoris fruinis imis assertionibus , incomparabi-

uter inde quoque malueram nisi , quam erroneis opinionibus Masin celiensis Gennadu, qui plerisque praesumpsit in locis tam fidei Catho- celica , quam Beatorum etiam Parrum inuicti simis auctoritatibus, et

infactici, Cassiani peraiciosum nimis dogma sequens renitti; con- retra quae nos in praefata Synodo scripsimus &c. J Quid magis ab ithac peruersa sententia alienum p Item idem ipse H incinatus anno 8'. Epistolai . ad Nico- laum Papam ,iustus rationem reddere condemnationis in Gotteta Milouix chalcum latae, supradictas priores sententias de gemina Praedrastinatione, de Voluntate Dei, & Morte Christi pro solis electis tanquam haereticas inculcat, sublati penitus ad bene agendum Liberi Arbitri j nullomodo meminit,licet etiam insuper addiderit alias prauas sententias, de Trina Deitate, & de Redemptis Bais piismate, non Morte Christi. Iterum anno Si . idem Hincmarus Epistola a .ad Egilonem. Idem D. Archiepiscopum Senonensem Romam delegatum,ipsum rogat,ve stola g si ab aliquo Romae interrogatus esset de doctrina eiusdein mis

rabilis Monachi. Hane ( inquit esse illi respondere potestis, ta sicut & uerba & scripta illius demonstrant ( dicit enim Deitatem is

Sanctae Trinitatis Trinam esse &c. a. Dicit ita geminam esse Dei .. Praedestinationem&e. 3. Dicit quod non vult Deus omnes ho- tamines saluos fieri &c. q. Dicit quod non pro totius mundi Re- redemptione dec. s. Dicit exponens sententiam Apostoli Petri, re

239쪽

aciae Historica I' Gnon a

D Eum qui emit Dominum negantes, Baptismi inquit Sacramento ra eos emit &c. J Et nihil ultra et De Libero Arbitrio ne verbum quidem. Postremo altera Epistola grae est 23. ad eundem Egilonem e dein tempore emissi, quam posset palam exhibere etiam Summo Pontifici, modo non ex parte Hinc mari, eadem pr*tensae haerem seos capita recensentur, nulla pariter habita mentione de Libero Arbitrio. Verumtamen in eadem Epistola genio suo Hinc matus;

' ex mortiferis (inquit illis Capitulis quanta exitiosa prodeant, Catholicus &Iiteratus quisque conspicere potest et J Et inter reliqua quae peruerse ex Capitulo de gemina Praedestinat ione comijcit: Libeti (inquit Arbitrii opera sive bonis siue mala nihil va-

lere ad meritum, sed siue ad vitam siue ad mortem cuncta Dei ai Praedestinationem agere,ab ista praua doctrina enucleatur, a qua& reprobis tollitur meritum damnationis, & iustis meritum au-ai fertur salutis. Ac per hoc nec illi iuste damnantur, qui iusti esseas non possunt, nec illi iuste remunerantur, quia aliud quam iusti esse D nonpossunt &c-J Sed peruersa haec Hincmari conjectura tantum abest ut miserabilem illumMonachum arguat,asseruisse neminem ab bene agendum Libero posse uti Arbitrio: quin imo contrarium euincit: nec enim aliter hoc praetermisisset,qui ad exonerandum se ab illa grauissima oppressione,iam absurdis dc commenta titiis usus est coniecturis. Sic itaque luce clarius patet,gratis & falso ab Hincmaro Epistola illa ad AmulumLugdunensem, impositum illud quod solum

in accusatoris, & eiusdem iudicis libello erroneum fuit iudicatum. Reliquum eiusdem Epistolae insumptum in recensendis contrariis Hincinari propositionibus , & quorumdam qui cum eo sentiebant responsionibus. De quibus postea in expendendo libello de Tribus Epistolis. Hic obiter aduertendum sententias illas Gotteschalci etiam deprauatas nude & simpliciter, Sacrarum Scripturarum & Sanctorum Patrum auctoritate qua fulcium tur destitutas, Amulo& Ecclesiae Lugdunensi ab Hincmaro exhibitas, quo magis sententiam suam nonnullis Scripturae locis sed plurimo huminae rationis fuco adumbratam sequeretur.

240쪽

De Reliquiae duabue Epistolia ac praesertim secunda, quae

Pardali. Nuinam sint se, isti quos hac de re scit s

memorat. Liber de indaratione cordiae Pharaoniae falso

Hieronymo adscriptua , cui s ober Hrimi icon vel

mpomne on Augustino,causa erroriae fuere Hin Hro is sequacisue: summa vero etiam tum apud omnes Sancti Augustini auctorita . DE secunda quae est Parduli Epistola, in libello Ecclesiae Lugdunensis de tribus Epistolis haec pauca supersunt. Cum er- ta a go de praefatis quaestionibus & ille , qui hanc secundam scripsit M pist. ad i. x pistolam breuiter significare vellet , quantum apud eos esset in- ccquirendi studium,& quanta dissonantia sententiarum,quantaque ceauiditate desideraretur, ut de his rebus aliquid certum &absque is ambiguitate sequendum inueniri & ostendi posset, ita ait: Plures ta inde apud nos scripserunt, & cum quinque ex eis nominasset, in- ceter quos etiam Amalarium scripsisse memorauit, subjunxit di- ..cens.Sed quia haec inter se valde dissentiebant, Scotum illum qui . . est in Palatio Regis Ioannem nomine,scribere coegimus: Et paulo ce. post: Quae autem inter nostros inde fit maxima contentio vobis celignifico, quidam dicimus Augustinum edidisse libellum, quem ceHypognosticon praein titulauit. Et quidam nostrorum dicunt non . ea praefato viro eundem libellum esse editum , quod mendacium ceesse cito probare poterit, qui secundum libellum Augustini, . . quem in Genesim contra Manichaeos edidit, ad finem usque per- .elegerit: ubi demonstrat se ipsam qu stionem cum aliis quinque cecontra rabiem Manichaeorum edidisse, & propterea in retractata cetione nihil inde cominemorat, quia quaecumque aliorsum de Prae- .edestinatione dixerat, in eodem libello corrigere videtur: simili te modo etiam quidam dicimus de induratione cordis Pharaonis liis . . bellum, a Beato Hieronymo editum :& nostrorum quidam non .e ab eo, sed ab alio quolibet mendose factum, quod etiam men- ..dacium fore iovenietis si i .librum praefati Hieronymi in Isaiam .. legeritis, ubi mentionem eiusdem libelli facit. J .. Circa hanc a. Epistolam tria obseruanda I. quod Hincmarusti Pardulus quaestiones illas profundas & perplexas esse ingenue professi sunt ,& inter ipsos & alios diuersa disceptatione vel hia contentione versari agnouerint. Ipsique oppositaGotteschal-

SEARCH

MENU NAVIGATION