장음표시 사용
51쪽
2 ARTICULUS PRIMUs. μ Cum cx S. Augustini sententia, quam tota S. Thomae Schola de-- sendit, gratia esticax voluntatem indeclinabiliter & insallibiliter , cibis tra tamen necessitatem, vi divinae motionis sectens & determinans, is ad singulos christianae pictatis achis necessaria sit, nunquam contingitis ut vel oremus sicut Oportet, nisi cum ea operatur ut oremus, nobisi
, que intcrpellandi & gemendi inspirat affectum ; nec ut Dei mandata is servemus, nisi clim illa facit ut in praeceptis ejus ambulemus ; necis denique ut inimici tentationes superemus , nisi clim nobis victoriami, largitur: Et tamen cum nonnunquam Iusti tentationibus succumbant, is & in varia peccata prolabantur, etiam cum illa vitare imperiacie ac νν remisse Volunt atque conantur; manifestum est Iustis illis, in illo imis persectae ac remissae voluntatis statu , Vitio licet suo mandatum vi is tantibus , essicacem illam & victricem , qua praesente numquam Vim
εν cimur , gratiam non adesse.
M De his ergo Iustis quibus illa magna non adest s r .lia , licet parva is & imperfecta non desit, vere utrumque dici potest, & pol iisse illosis Dei mandata servare tentationique resistere, eosdemque alio sensa non potuisse. Potuerunt enim prorsiis, quia non solum liberi arbitrii is virtutem & gratiam habitualem habuerunt, sed etiam gratiam actu is lem quae lassiciens dici potest Thomistarum sensu, qui gratiae per sen ossicacis necessitatem supponit. M At quia, absente gratia essicaci, nunquam contingitiit voluntas sicutis oportet tentationi resistat, constansque est apud Thom istas dogma is gratiam sussicientem ab emeaci separatam non complecti omnia ad pie is agendum necessaria ; idco usitatissima scripturis Patribusquc locutione, is & Thomistis omnibus probata , hoc sensu dici potest, Iustos illosis ejusmodi sussicienti gratia instructos, tentationi cui succubuerunt rois sistere non potuisse: quia nimirum ejusmodi potestatem non habue-Μ runt qliae complecteretur omnia ad agendum necessaria ἔ ctim grais tiam essicacem ad agendum utique nccessariam non habuerint.
is Quare cum dicimus , nos sine gratia per se ossicaci non posse agere,, id hoc uno sensu intelligimus , cum cui deest gratia illa per 1 e essi-Μ cax , non habere omnia quae requiruntur ad achi agendum. uo
52쪽
is Gratia interior duplex est; alia esscis quae semper producit illumis effectum ad quem impellit volunt tem ; alia inessicax, quae voluntan tem excitat ad effectum quem non producit. - Prior gratia ea est, quam simpliciter, proprie & absolute essicacemn Thomistae vocant. Huic resisti quidem semper potest, ut iidem don cent; at nunquam ita resistitur , ut effectu illo privetur ad quem imis pellit voluntatem : quod aliis verbis sic exprimunt, ut resisti posse . is dicant in sensu diviso, non autem in sensu composito.
is Secunda autem ea est, quam tum excitantem, tum inessicacemis tum sussicientem, idem significantibus verbis, vocant. Huic Vere reis sistit ac renititur volimias , eamque eo effectu privat ad quem exciis tat, & ad quem potestatem largitur, superitis explicato Thomista-- rum sensu, sussicientem. Potest quidem illi Voluntas consentire , nec is tamen , si absit gratia essicax, unquam consentit, non desectu antec is dentis potestatis, sed libera sui ipsius in oppositum determinatione. is Sed quamvis illa gratia per se spectata, effectri illo careat ad quem is tendit, ad quem voluntatem excitat, & ad quem per antecedentem is Dei voluntatem destinatur, adeoque falsum sit hoc sensu, omnem is Christi gratiam semper habere eum effectum quem Deus vult; si is tamen spectetur ut cum absoluta Dei voluntate conjuncta, meritbis hoc sensu essicax dici potest , quia semper id in corde hominis opera- is tur quod Deus absoluta voluntate intendit. Certum est enim apudis Thomistas, auxilium sussciens respectu unius actus, semper esse essicaxis respectu alterius ad quem essiciendum decreto absoluto divinae vo-Μ luntatis destinatur ; adeoque apud illos omnis gratia cst ossicis aliis cujus effectus , ejus nimirum ad quem proxime ordinatur, & quem is Deus absoluta voluntate intendit, iuxta illud Isaiae : Verbum quod
is egreditur de ore meo, non revertetur ad me vacuum, sed faciet quacumquam volui.
I I Lis Ad merendum & demerendum in statu naturae lapsae, non sussicitis libertas a coactione, sed requiritur libertas a necessitate. Quamvis νε enim gratia per se essicax infallibiliter & insuperabiliter voluntatem
53쪽
ω ad agendum determinet, atque ita numquam voluntas illi actu di is sentiat; non tamen inducit necessitatem, quia non tollit dissentiendiis potestat cm. Est ergo perpetuo in homine lapso illud quod Thom istaeis statuunt activae indifferentiae gevus , quam proximam dicere nihil ve-- tat, dummodo ab hoc verbo semoveas illum sensum, ut volim lasis Per cssicacem gratiam mola credatur nunc consentire, nunc dissen- ,, tire, sive quod idem est, nunc achialem consensum , nunc Verois actitatem dissensum cum ci usi nodi gratia componere. I V. M Tantum abest ut Semipelagiani ideo hereti ei fiterint, quod diceis rent gratiae nos consentire dc dissentire posse; ut potius certum M ,, minime dubium sit, cuicumque gratiar, ctiam csscaci, resisti posse; is id est, cum quacumque gratia ibi ut remanere activam, atque ut supra n dicium est, proximam dissenticnci potestatem : licet actu, ut etiam is supra dictum est, nunquam essicaci gratiae dissentiatur.
is Gratuitae praedestinationis doctrina maximam jure merito apudis omnes Scholas catholicas auctoritatem obtinet. Hujus autem docis trinae haec summa cst ab omnibus ejus defensoribus recepta: Solisis clectis, si spectetur non antecedens , sed absoluta SI cssicax Dei vo- ,, hintas, saluteni aeternam ab litto Dei decrcto destinatam esse, cum is ea gratiarum ac beneficiorum strie quibus certist me liberantur quiis cumque liberantur; quorum beneficiorum utique praecipuum est pomis severantiae donum, quod nemo proprium esse praedestinatorum in. is ficiatur. Hinc sequitur, Christum, cujus absoluta Voluntas paternaris semper consormis extitit, hoc decretum, nec precibus nec morte
is sua, simpliciter & absolute mutare voluisse. Itaque solis illis absolutuis & essicaciter promereri voluit salutem aeternam & perseverantiae is donum , quos sibi a Patre datos, & de manu sua a nemine raptum iri se in Evangelio dicit. De his capitibus apud omnos gratuitae praedestiis nationis defensores convenit, quibus ea tantum Christi mortis om-- nibus ina pensae generalitas excluditur, qua collatae omnibus hominis bus asseruntur gratiae istae susticientes , ut praeterea cssicacem ad vos, tendum scit operandum non requirant.
54쪽
27M Sed hac opinione dempta , nihil obstat, imo prorstis veritati con- ,3 sentaneum est, dicere Christum pro omnibus omnino hominibus is mortuum esse ac sanguinem fudi illa ; tum quia antecedenti voluntateis salutem omnium voluit, tum quia sussiciens pro omnibus pretium v obtulit. Falsum autem est & haereticum dicere , Cluillum pro sa-n lute dumtaxat praedestinatorum mortuum esse; ctim multis reprobis N Omnibusque adeo iustificatis gratias traditu a Thomillis notione suffi-N cientes meruerit, quibus ad salutem pervenire possent : quamvisis nemo iis bene utatur , & in accepta justitia perseveret, nisi uberi i, rihus illis & efiicacibus auxiliis adjuvetur. Hos articulos laudarunt & adoptarunt praecipui Thomisticae Scholae scriptores, qui post annum i 663, de materiis illis tractavere, uti Gonetus totia. i. Clypei Theol. Thom. in Apolog. ait. 8, n. I 34. Conten sonus Theol. mentis de cordis lib. 8 , Dissert. 3 , S. I. Seraphinus Picinardus, tom. 3 , de Approb. Doctrinae S. Thomae, lib. 2 , arr. 2. Iacobus a S. Dominico in Compendiaria Theol. Mor. explicat.
lib. 2, cap. 3 & ii. Norbertus d Elbecque in Thesibus de locis Theologicis de sensis montibus Hannoniae is Iulii I 699, cdit. Σ. Quibus addi possent non pauca alia Thomis anim nomina; quin imo universa Schola Thomistica in testimonium advocari posset, uti patebit omnibus Doctrinae illius Scholae peritis, qui cam cum dictis articulis serio
conserre voluerint. Inde & clun Romae a quibusdam Thomisticae Doctrinae adversariis contra articulos illos aliquid tentaretur sub Innocentio XII, eorum de sensionem suscepere praecipui quique Dominicanae Familiae Praepositi, atqile imprimis celeberrimus. Theologus Antonius Massoulic. Eosdem articulos adoptarunt, & pluries suis opusculis aut Thesibus integros inseruerunt praecipui quique Doctores Lovanienses, in quibus singulatim considerari meretur Martinus Steyartius Iansentani Voluminis acerrimus impugnator, qui & articulos adoptat in ipsis suis contra Jansenium scriptis , ut in responsione brevi ad redargutionem, quae inter ejus opuscula extat.
Sed & insuper, quod hic praecipuum est , dicti articuli ter suere oblati sanctae Sedi, & illius jussu examinati. Primum, uti supra diximus, sub Alexandro VII, anno 1663 : iterum anno i 689, adiuncto
libello supplice ad Alexandrum VIII, qui libellus, a verbo initiali,
55쪽
Coram dictus cst : ac denique sub Innocentio XII, anno i 691, memoriali in eum finem oblato a Doctore Hennebel Deputato Academiae Lovanienss. Non solum vero post quodlibet examen illaesi abierunt articilli , utpote qui nullos unquam habuere accusatores praeter gratiae per se ei ficacis hostes, sed & satis explicite ab Alexandro VII. approbati videntur, dum illorum occasone Brevi dato ad Gallicanos Episcopos 29 Iulii i663, gaudium suum testatus est Ponti sex, quod Theologi quos longe aliter sentire suggestum erat suae Sanctitati, jam ad sani
rem Doctrinam inducti essent: quo omnino declarare videtur Pontifex, sanam csse articulorum Doctrinam. Unde mirum non cst, quod libellus pseudonymus adversus articulos illos ex professo scriptus sub hoc titulo , Fraus quinque articulorum demonstata per Cornelium 1
Craneberg , a Congregatione S. Officii prohibitus fuerit 19 Martii 1691. Non est itaque dubitandum quin & hodie sanctae Sedi grata sit ea
Doctrina de gratia, de libertate, do praedestinatione, quae articulis illis continetur. Quoad alias autem controversias , quae tamen Vel omnes Vel pene omnes aliquam cum his assinitatem habent, adoptamus sequentes articulos anno I 677 oblatos Innocentio XI a Doctoribus Τheologis Deputatis ab Academia Lovaniensi, Francisco Van Vianen, Christiano Lupo, ex ordine PP. Augustinianorum Scriptore cruditi Lsimo , & Martino Sicyartio: quorum articulorum ne unus quidem hsanctii Sede improbatus fuit, dum interca adversariorum opiniones 6 sex iis quae a dictis Deputatis Pontifici denuntiatae fuerant, ab eodem Pontifice fuerunt proscriptae.
Quos Theologica Facultas Almae Universitatis Lovaniensis, Innocentio Papae XI, per suos Deputatos, anno I 67T , transmisit ac obtulit judicandos. De Lynorantia , Probabilitate , O malitiae agus humandinaberrentia. ARTICULUS PRIΜUS.
M Duo innata sunt vitia originalia; concupiscentia & naturalis igno
56쪽
29is 2. Uti nulla concupiscentia est insuperabilis , ita nulla ejusmocliis ignorantia est invincibilis. M 3. Quippe sicuti omnis illa per divinae gratiae auxilium , ita omnis is haec per ejusdem gratiae lumen superari potest.. 4. Opera igitur nostra naturali legi contraria, quae ex tali ignon rantia procedimi, peccato plene excusari nequeunt, ne favore qui is dem illius verisimilitudinis aut probabilitatis. is 3. Ad summum posset subinde, mortalis macula dilui in venialem. is 6. Quod ipsum tamen locum non habet in his peccatis, quae primis is naturalis 3c aeternae legis principiis aut manifestioribus ejus praeceptis
- . Uti de peccatis carnalibus dilucide docet S. Aug. Exposit. in-- choata in Epist. ad Rom. ea , ne in ipsis quidem pueris & adolescen-n tibu sis a mortali malitia expurgari per ignorantiam. - 8. Si autem actum legi aeternae dc naturali contrarium nunquamis plene excuset istius legis ignorantia, multo minus simplex inadver-n tentia, seu non res exto ad malitiam.
ARTICULUS PRIΜUs. is Fundamentale ac primarium legis aeternae Mandatum est : diligesis Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, dc proximum sicut te-- ipsum.
D 2. Vocem caritas tametsi aliqui Scholastici accipiant pro sola illais dilectione, quae est nostra cum eo per peccatorum remissionem ambo, citia , S. Augustinus & alii Patres eam sumere solent pro quavis suis premi boni casta propter se dilectione: Quasi vero inquit Aug.
Μ aliud sit bona voluntas quam caritas.
is 3. Hine idem S. Doctor distinguit caritatem natam, nutritam-μ adultam , robustam , persectam . & hanc duplicem, aliam praesentis, is aliam futurae vitae : quae distinctio fiequenter placet etiam Sanctois Thomae. - 4. Itaque caritas & cupiditas generatim sumpta non sunt aliud is qu.im bona & mala voluntas: Sunt bona & mala radix, quarum haecis solos malos, illa proserre possit solos bonos Ductus.
57쪽
o eo delinquatur, debet ex tali caritate procedere, ac per ipsam reis serri in Dominum Deum: nec enim teste Aligustino, fructus es bonus, is qui de radice caritalis non surgit. - 6. Attamen ista relatio per caritatem persectam seri non debet: is sussicit eam fieri phr caritatem impersectam. D 7. Sed neque nocessaria cst relatio ex caritate actitati, sue cxis caritate super quam sat actualis reflectio.. 8. Haec namque continua in operibus nostris resiectio est mi illisis hujus vitae distractionibus impossit filis. M 9. Sussicit ergo quod opera nostra per caritatem virtualem in
is io. Continua virtualis dilectio versari debet non solum circa Deum,
is sed etiam circa proximum. Absit ut Christiana justitia sontenta se si hunc solummodo non odisse, aut illi sola externa impendereis ossicia.
is i 1. Par nobis obligatio est fidei & speir etiam per hos obligamuris Divinae Majestati continuo , saltem virtualiter, adhaerere. is Ιχ. Fides debet esse assensus firmissimus. S. Clemens Alexandrinus is recte docet firmiorem osse omni demonstratione. Quare, qui cui n- is que consul esse posse probabilem dumtaxat aristimationem, jam priis dem damnatus est in Petro Abailardo. - Ι3. Debet osse non naturalis aut late dicta, sed omnino superis naturalis & innixa auctoritati Dei loquentis, per quam credantur quae is divinittis revelata & promissa sunt. is i . Ad justitiam & salutem necessaria fides debet expresse tendereis in unam Divinae Majestatis ostentiam, ac in tres personas, item in is Deum remuneratorem, etiam in Christum mediatorem. Novisseis debet citis Incarnationem, Passionem, Mortem, Resurrectionem, dcc.. v I F. Idorum omnium expressa fides est necesiariuin justificationis me-M dium. Quicumque vel unum eorum ignorant, licet bapii sati sint , is sunt ex illorum numero de quibus ad S. Petrum Alexandrinum cla- is mavit olim Angelus : Vt quid hile jactatis vacua marsupia pis 36. Hinc Episcopi, Presbiteri, Curati, aliique animarum directois res, rigidissime obligantur fidelem populum de iis omnibus pleneis instruere: quod praeceptum merito innovavit Synodus Tridentina.
58쪽
De Iutamento , Mendacio , Homicissio , Luxuria , Oe.
ARTICULUS PRIMUS.,, Sic verbis utendum est, ut id quod dicitur, consideratis simul eiris cumstantiis quas obvie possit audiens intelligere, si consorme mentiis loquentis. M 2. Si aliter fiat cum juramento, periurium est; si citra iitramen-m tum, mendacium: quorum neutrum ulla utilitate, aut necessitates, cxcusari potest. is 3. Non dedit Dominus vitae & necis homini privato potcstatem , is ut res suas temporales, aut honorem, imo pudicitiam, cum invasoris
- 4. Aliqui assimant, injustum vitae aggressorem posse occidi, ali-Μ qui negant : Hi S. Augustinum, illi S. Thomam sibi favere arbi
Μ s. Circa luxuriam specialiter docet, post S. Augustinum , S. Tho- is mam, & alios Patres ac Doctores, actum conjugii, ut omni dcis sectu veniali carcat, exerceri debere, vel gencrandae prolis gratia is quae deinde Christo regeneretur, vel ut debito conjugalis justitiae is satisfiat.
De Contritione , Confisone , Oc.
is Frequens Confessio & Communio, dum recte fiunt, plurimum n laudandae sunt & fructuosae. - 2. Venialium etiam peccatorum , licet citra culpam taceri Mis multis aliis remediis expiari possint, frequens Consessio, recte acis utiliter fit de citra omnem praesumptionem. M 3. Servilis gehennarum metus nequaquam in substantia sua malusis est, sed bonus & utilis r attamen ipsi soli insistens attritio , etiam is cum Sacramento, non sussicit ad justificationem ; quia ad accipienis dam hanc gratiam oportet credere, sperare, ac Deum propter se is diligere. νε 4. Vera attritio debet est ρ dolor animi ae detestatio de peccato v commisso , cum proposito non peccandi de caetero , cludens VOV
59쪽
is luntatem peccandi. Attamen non debet includere persectam carita- is tem , quae hominem Deo reconciliet, priusquam hoc Sacramentum , actu suscipiatur. M, s. Nihilominus esse debct , licet impersecta, tamen vera Deiis caritas , qua poenitens Dominum Deum tanquam omnis justitiae is sontem diligat, ideoque peccata sua detestetur & oderit. Eam aliquiis appellant caritatem affectus si per omnia. is 6. Poenitens Confessario circa priorem , inveteratam praesertim , is peccandi consuetudinem, ex conducentibus ad ejus medelam rationisis bus interroganti, debet obedire. - . Etiam exprimendae sunt circumstantiae intra eandem speciem
is 8. Absolutionis denegatio aut dilatio quandoque est necessaria , D quandoque utilis, quandoque perniciosa. Quare Consessario nonis solum scientia est necessaria , sed etiam prudentia. A Domino Deois gratiam postulare debet discemendorum spirituum. D 9. Dicta dilatio aut negatio , dum est dumtaxat utilis , non potestis exerceri in poenitentem invitum.. Io. Causae quae ipsam faciant necessariam, sunt praesertim tres. v Prima, est ignorantia necessariorum articuloriun fidei. 1 . Desectusis dispositionis , puta Contritionis. Et 3 . Proxima peccandi occasio , - B quae Vel ex natura rei, vel ex qualitate personae est talis. II. Aliquot duarum postremarum exempla adducit in sua Romana Synodo Gregorius VII. M Falsas Poenitentias dicimus, quae non secunis dum auctoritatem SS. Patrum pro qualitate criminum imponuntur. νν Ideoque quicumque miles Sc negotiator Vel alicui officio deditus , is quod sine peccato cxerceri non posset, si culpis gravioribus irretitusis ad Poenitentiam venerit , vel qui bona alterius injuste detinet, velis qui odium in corde gerit, recognoscat se veram Poenitentiam non M posse peragere, per quam ad aeternam vitam Valeat pervenire, nisiis arma deponat, ulteriusqx non serat, nisi consilio Religiosorum Episiis coporum pro defendenda justitia; vcl negotium dc relinquat; velis ossicium deserat, id odium ex corde dimittat, bonaque quae injusten abstulit, restituat. Ne tamen desperet, interim quidquid boni facereis poterit, hortamur ut faciat, ut omnipotens Deus cor illius illustret
60쪽
is m. Confessarius obligatur pro qualitate criminum I Poenitentium ,, facultate salutares 8c convenientes injungere satisfactiones. Qui in- is diligentius agit, & levissima quaedam opera injungit pro gravissimis
is delictis communicat peccatis alienis. is i 3. Istius modi salutares Poenitentias peccator acceptare, S adis implere tenetur. is I 4. Graviorum delictorum poenitentiam ante absolutionem eXplere, is est ex variis causis sanctissimum. Istius tamen moris necessitatem is jampridem abstiuit materna Ecclesiae clementia, nec videtur reduis cenda , nisi sic Ecclesiae Romanae videretur.
Si quid vero adhuc superest controversiarum, quod in praedictis aret, culis non occurrat, id exprimitur in celeberrimis duodecim Articulis qui ab Eminentissimo Cardinali Noallio ad Apostolicam Sedem missi, de Romae diligenter examinati fuerunt : quique non modo nulla sanctae Sed is censura assecti sunt, sed insuper Benedicto Papae XIII adeo placuerunt , ut Pontificem optimum ad eorum postivam dc publicam approbationem propensissimum sitisse omnis tunc Europa didicerit. Proinde confidimus SS. D. N. Benedicto XIV non ingratum fore, si & illos Articulos hic inseramus Sc adoptemus. Continent illi quidem nonnulla quae etiam in praeinsertis articulis expressa sunt; sed malumus bis eadem dicere, quam aliquid rei cando malevolis occasionem suspicionum praebere.
M Post Adae peccatum, nemo deinceps' veram justitiam aut salutemn aeternam adipisci potuit , absque Mediatoris & Redemptoris fide, is modo magis modo minus explicita seu distincta , pro varietate tem-n porum & personarum. is 2. Lex Moysis vi propria necessariam ad implenda Dei praecepta
M 3. Absolutae Dei voluntati nemo resistit. Μ 4. Ut in statu naturae lapsae liberum hominis arbitrium peccareis aut mereri censeatur, non requiritur aequalis ad bonum & malumn facilitas , aut aequalis utrimque propensio, nec aequales in voluntato v vires requirantur.