장음표시 사용
71쪽
L teros ae lautionem exercent, i quam dorei nationem atris depingit coloribus. Verum etsi in Ecclesti reperiren:ur Episcopi quales exhibet, climmalis qiuc tam deploranda illi videbantur mederi non posset, quid cireliquum esset, nisi, servata Episcopis debita reverentia, gemitus edere, omnibusque votis cxoptare ut hos abusus reformaret Ecclesia. At denuntiator qui semper ad extrema descendit, nedum mala quae sibi sta sit in Ecclesia versi iri, deflere satis habeat, erumpit in ipsam Episcoporum auctoritatem. Cum lueretico Aerio contendit Episeoparum non esse in si, tutionis divinae , ae Chrisium nullum inter eos quos Sacerdotes insiluit . cramen posuisse, ita ut Episcopi O Prat,biteri , omnes Osinguli, Sacerdotii plenitudinem integram, solidam , totum ae prorsus individuam possideant 1 Itaque ex denuntiatore , Christus, sacrum Ministerium instituendo , voluit in Ecclesia perstolam csse Anarchiain. Papa, Episcopi Sc Presbiteri, si tantum jus divinum spectetur, omnino pares sunt, sue quoad caracterem, sive quoad dignitatem d. jurisdictionem. Si hodie, ut onmnibus retro taculis , variis auctoritatis gradibus Sacerdotes distinguntur , id oritur, juxta eumdem denuntiatorem , cx institutione more humanu quae pro Variis temporibus mutari potest, quamque, si posci,
ipse exinaniret. Hi sunt pretecipui errores quos in opere inscripto: Precis din Acte dedenOnciationsolemnelia, &c. annotavimus. Auctor inscias ire non potest
errores illos quos veritates appellat, ab omni Ecclesia Catholica repudiari ;sed ille non solum consentione illa Pastorum & populorum qui primatum Petri Si iccessoris jure divino agnoscunt, &c. non motus cst : veriunetiam ea ipsa adductus ut ad Ecclesiam illos omnes deferat tamquam fautores facinorum quae ementite si immis Pontiscibus exprobrat; scilicet quadam vertigine perculsiis, Ecclesiam ad Ecclesiam desert. Id , eredo, sussceret ut contra tot crrores & calumnias , Fideles prciminirentur; at denuntiatoris in dicendo audacia, sophismata quibus totum ejus opus resertum est, facta falso exposita, textus depravati aut ad arbitrium contorti, quosdam qui non satis a novitate Praecavent, deciapere sortasse possent. Quapropter plane necessarium existimavimus, ut pericula quae Fideia i P. I P. Q P. - .
72쪽
43libus imminent, avertantur, & sacrum fidei depostum integrum ser-
Vetur , deserre ad hanc sanctam Synodum opus illud erroribus & salla. ciis scatens : & requirere ut perversa quae in eo continetur doctrina, censura solemni notetur. Aliud etiam addere necessarium ducimus , nempe denuntiatorem his praeteritis diebus mitisse ad nos circularem Epistolam typis impresisam , quam missit quoque ad omnes Pastores nobis adhaerentes. In hac Epistola quae praxipue videtur scripta ut concitet inter sanctae Synodi membra discordiam , omnes crrores quos ad Vos modo denuntiavimus, confirmat, iisque novos adjicere non Veretur, asserendo professionem fidei nihil continere dei ere nisi veritates fidei revelatas O contentias ad Liturum inseripturia: i) omnem traditionem circa Doctrinam qua non es scripta in libris sanctis , non posse vocari Traditionem Evangelicam , nec
Traditionem Apostolicam Σ Concilium Tridentinum quod contrarium definivit ), posuisse inter dogmata fidei res oppositas Scripturis a Spiritu Sancto inspiratis, Oe. 3 Scilitet denuntiator absolute rejicit tradi.
tionis auctoritatem. Hunc novum errorem Synodo deserimus, quo magis ac magis auctor ille exhibet se Ecclesiae Catholicae Doctrinae adversarium. Nota. Audita requisitione generati D. Procuratoris, Plures Conpeγ-tiones instituit sancta isnodus ad expendendum Doctrinam operis inferipti rPreeis d'un Acte de de nonciation sole melle, Oe. Nec-non varios error Harduini O Berroerii, Pichonia, O recentiorum Casusarum circa fidem O
73쪽
De quinque Propositionibus ab Innocentio X O Alexandro VIL
clesiae Metropolitana: Ultrajectensis Decanus, votum primae Congregationis exponens , dixit:
REVERENDISSIMI PATRES , AC VIGILANTISSIMI PASTOR Es. EXCUss A, prout Synodo mandatum fuit, sententia auctoris libelli cui titulus praefigitur : Precis Tun Acte de d nonciation solem-nelle, Me. De quinque propositionibus damnatis summorum Pontifi- eum Innocentii X & Alexandri VII Constitutionibus I , animadvertimus auctorem , temeritate inaudita , asserere propositionum istarum germanum ac naturassem sensum prorsiis esse catholicum, seque id posse evidentissime demonstrare ca).
Etsi relationes Deputatorum non ab universa Synodo , sed a privatis tantum Congregationibus elaboratae sint ac concinnatae, attamen 1i.ituit lacer Conventus . ut, ad majorem Doctrinae quam asseruit intelligentiam, in acta referrentur Sc ante unumquodque Decretum describerentur. i Constitutio innocentii X , cum oecasione, data die 3I Maii i613. Constitutio Alexandri VII Ad saeram, data die 16 octob. 636. 1 Opus inscriptum: Reponse de I Auteur du renversement, &e. Illud opus denuntiatoris reperitur in eodem volumine ante opus inscriptum : Precia d un a te de denon- elation solemnelle, dcc. Item. Renue sement de D Rcisse , dcc. tom. I. P. I94. tOm. a. P. 393. dc alibi.
74쪽
Non idcirco denuntiatorem incusamus, quod gratiam nece ssitantem inducat, aut alium quemVis errorem V Propositionibus comprehensum; quamvis enim subinde locutionibus utatur minus accuratis,
idem omnino ac Theologi catholici de doctrina gratiae per se essi eaeis& praedestinationis gratuitae sentire videtur. Veriura sibi finxit in animo, licet ipsi evidentia reluctante, V Propositiones in seipss spectatas nihil aliud quam sanam hanc doctrmam enuntiare. Quo falso praejudicio
abreptus, omnium consensu ipsissimis etiam Propositionum votabit; impugnato, furens insectatur summos Pontifices quos exhibet velut in sensissimos Ecclesiae hostes qui ab annis centum Sc quinquaginta omnia cxperti sunt ut veram de gratia Christi doctrinam e medio tollerent,
ae tandem eo devenere iniquitatis O audacia, ut eam FORMALITER dum
naverint i . Mendaei hac insimulatione prodit denuntiator animum imperitia vel anticipatis opinionibus vehementer occupatum. Quem enim latet divi
Augustini doctrinam de gratia & praedestinatione indesinenter ab Ecclesii a Romana fuisse probatam λ Quem latet summos Pontifices qualibet aetate sanctissimi Doctoris contra Pelagianos Sc Semipelagianos volumina iis indixisse qui circa tanti momenti quaestiones Catholicum dogma addiscere cupiebant λ Fatemur quidem, desinente saeculo decimo sexto, haec documenta ipso in Ecclesae gremio impugnata fuisse. Attamen quidquid moliti fuerint adversarii, doctrinam de gratia per se essi caci &praedestinatione gratuita in Catholicis Scholis , ab his etiam temporibus , traditam videmus ; nec obstitit unquam Ecclesia Romana , qui nimbIaudavit. Hanc saluberrimam doctrinam Constitutionibus Innocentii X& Alexandri VII adeo non intendit damnare sancta Sedes Apostolica,
multo minus FORMA LITER damnare, quemadmodum asseruit denuntiator , ut etiam memorati Pontifices palam declaraverint, Doctrinae Christianae capita de gratia & praedestinatione ab Augustino tradita &defensa, a se ne minimum quidem attentata fuisse , eaque a Perte Voc verint inconcusa, tutismaque domata la . Norunt omnes haec Apostolicae Sedis testimonia. Norunt etiam summos Pontifices post Constitutionem Unigenitus, quam objicit denuntiator, nunquam ab cudem celsisse doctrina. Hic temerarius auctor dam-
75쪽
nat tanquam Insu:nc ἱens qDidquid in hoc negotio , ut hae veritates in tuto servarctatur, vere sit aliter silo loco tempore tum in Episcopali, tiim in quocunque Clericali cirdine actum itierit. Quod ad nostras vero attinet Ecclesias, satis abunde constat nos his vcstigiis inhaerentes in talibras nec sanctae Sedi, nec univcrsali Ecclesiae, nec praesertim ips unquam veritati aut Christianae sinceritati defuisse. Sed niunideo impediri positi is quin homInis pervicacem retundamus temeritatem , dum ait summos Pontifices tandem eδ devenise iniquitatis O audaciae, ut doctrinam de gratia per se ossi caci ac praedestinatione gratuita
Quid enim validius Benedicti XIII testimonio nostra hac aetate pro- Iato, quid luculentius λ In Brevi Demissas preces i) , & in Bulla Pretiosus 1 manifeste declarat sancti Clariis Pontifex , sententias de gratia per se
O ab intrinseco umaci, ac de patuita praedestinatione ad gloriam sine ullas visione meritorum a Iunctis Doctoribus Augustino O Thomά sancitas , νerbo Dei, summorumque Pontificum o Conditiorum Decretis o Patrum dictis consonas esse 3 ; ac Iub dix ini interminatione judieii , iterumque sub eanonicis panis , omnibus o sngulis G isi delibus mandat, ne hanc certissimam do. Irinam ullatenus dicto vel scripto contumelios impetant . Verba sole clariora , quae non indigent commentariis illustrari. Clemens XII & Benedictus XIV eandem doctrinain nunquam ab Apostolica Sede reprobatam ac damnatam suisse disertis verbis enuntiant . quodque insignius est , eam ne dum proscripserint doctissimi Pontifices, aut ejus infregerint auctoritatem, e contrario ipsam, Antecessorum cxemplo, laudibus innumeris adornarunt. Bulla Verio Dei
seripto O , & Brevia Apostolicae Providentia 7 , dc dum praeterito g) id evidenter demonstrant. Qui posset denuntiator, renitentibus tam claris tostimoniis, summos Pontifices accusare quod doctrinam de gratia per se & ab intrinseco
76쪽
eIeaei ae de praedestinatione gratuita FORMALITER. damnauer ni ρ Sinei haud satis esset, quin Roma ad nos usque delata scripta perspiceret Ex his, sicut ex caeterarum regionum, quae Catholico nomine gloriantur , testimoniis, pro certo habuisset has pretiosissimas veritates Italicis in scholis vulgo edoceri, consignari in thesibus , & in libris Theologicis publica auctoritate comprobatis, nec-non omnimode Sedis Apositolicae tutela fulciri. Ipsum tunc conviciorum quae tam impudenter eV mit , profecto puderet. Si votis expetiisset tantummodo insulsus auctor ab Ecclesia procul amandari doctrinam Augustinianae dissentaneam, adeo ut Pastores hanc hesternam nullo modo tolerarent novitatem, tali ejus studio toto pectore plauderemus. At in summos Pontifices, denuntiatoris more , debacchari, eosdemque toti Ecclesiae quasi juratissimos erroris patronos denuntiare, sane convicium est cunctis veritatem dc iustitiam colentibus, & unitati sincere addictis detestandum. Itaque propositiones sequentes ex opere cui titulus est e Precis sun Ie de denoncialion solemnella, &c. excerptas sanctae Synodo deserimus.
Volla ce que renserment en ra- courci les verites de la gracc esficace par elle - meme & de laprudestination gratuite . Cesentia les verites que Dieii ordon ne
de publier de race en race . . . Cependant ce soni ces memes vcritesue Ies Eveques de Rome defenent, solis les punitions lus plus terribies , d'an non cer, d en igner& de publier foris queique Pre texte que ce soli. Page I76. Les Eulaues de Roma , par unprogres de hardi esse & d'iniquite ,
ces verites de la grace dc de lapredestination . P. II 6, ITI. Eadem reperitur doctrina in alio
natione patuitu . Hae sunt veritates quas Deus omnibus O singulis pne rationibus peri utari mandaUis .... attamen Episcopi Romani prohibent, pantii gravi a maestituta , ne quis sub quovis praetextu has ipsi mas u ritates annuntiet, doceae vel praes
I I. Romani Pontifices eo devenerunt iniquitatis O audacia, ut eas gratiae O praedestinationis veritates FOR-
77쪽
Declarat sancta Synodus, doctrinam de gratia per se O ab intrinseco σι caci, ac de gratuitd praedesinatione ad gloriam sine ulla praevisione meritorum , a sanctis Doctoribus Asininoo Thoma traditam , verbo Dei, Summorumque Pontificum OConciliorum Decretis , O Patrum dictis consonam esse. i I I. Detestatur sacer Conventus falsas criminationes eorum qui dicunt hanc sanam & orthodoxam de gratid per se O ab intrinseco sicaci , ac de gratuitί praedesinatione ad gloriam sine ulla praevisione meritorum doctrinam fuisse a Summis Pomtis cibus formaliter damnatam. Itaque damnat sancta Synodus propositiones quae sibi denuntiatae sunt Nempe :
les verites que Dieu ordonne de publier de race en race Cpendant ce soni ces memes veritύsque les Eveques de Rome desendent , fous les punitions Ies plus terribies, d' noncer, d'enstigner& de publier solis quotque preteraeque ce soli. II. Les Evequos de Rome, par unc i) Brev. D missar preces Benedicti XIII.
quas Deus omnibus ac singulis generationibus pervulgari mandavit . . . . attamen Episcopi Romani prohibent,paena gravi E constituta, ne quis sub quoi is praetextu has ira af --ritrues annuntiet, doceat, vel prae dicet. II. Romani Pontifices eo deνenerunt
78쪽
Has propositiones damnat sancta Synodus, ut falsas, calumniosas , in sanctam Sedem & Summos Pontifices contur meliosas.
clesiae Metropolitanae Ultrajectensis Decanus , votum primae Congregationis exponens , dixit: REVERENDIssIMI PATREs AC VIGILANTIsSIMI PASTORES.
A UCTOR operis inscripti: Praeis stin Acte de Asenetation solem-ή nelle, Sce. cujus discutiendi Provinciam accepimus , probare ag greditur Graecos, qui tot ab hinc annis a nobis discesserunt, non esse schismaticos. Quod ut consequi possit, duo in medium profert. Primo de schismate ponit principia quae totidem sunt errores. Deinde facta profert veris Historiae monumentis contraria. Primum ejus principium , nempe quod fides sit Communionis Ecclesiasticae centrum, eum haeresi schisma confundit. Qui pertinaciter aberrat ii fide, is praecise non est Schismaticus, Haerqticus est. Ex secundo autem denuntiatoris principio, nefas non est a magna Ecclesiae parte discedere, hoc est, licet schisma sacere. Factum subjicit, Graecos nempe ab Ecclesia non discessisse.
Horum principiorum prius jacet in pagina I 38. Eo sese quod, ait
auctor, aliquis es Hareticus , etiam Sehismagicus est, quia ab unionis cen- ero , quod es Eeelesia fides , dipeditur. Qui autem ab eo non digreditur, Schi Micus esse non pol st. Atqui Graeci fidem servaverunt. Ergo non possunt esse Schismatici. Absurda sane & erroneo principio fulta argu
79쪽
2Duo in Ecclesia distinguenda sunt. I'. Quod veram fidem teneat.
Σ'. Quod si societas visibilis, cujus membra exteriori Communione coalescunt. Iisdem enim participare Sacramentis, unitatem Ministerii a Christo instituti agnoscere, iisdem adesse conventibus, iisdem legi-hus adstringi, se unius ejusdemque corporis membra profiteri, impri misque simul orationibus vacare : in his exterioribus ac publicis Reliasionis actibus posta est Communio exterior. Unum etiam aliud Communionem illam exteriorem praecipue asseritit & denotat, nempe Cathedrae Petri Communione consociari. Em , inquit S. Hieronimus in Epistolii ad Damasum Romanum Pontificem , Ma isti fini vestrae , id est, Cathedra Petri Communione consocior. Super illam petram ad catam esse Ecclesiam scio ; O qui quis in hac domo non
manducat agnum, ille prosinus est. Et sanctiis Optatus ad Parmenianum :Negare non potes ,scire se in urie Roma Petro primὸ Calhedrum esse collatam , in qua sederit omnium Apostilorum Caput Petrus , unde O Cephas appellatus es: in qua una Cathedra Gnitas ab omnibus servaretur, ne caeteri Mosi
toti singulas Isbi quisque defenderent; ut jam Stasematicus O pἐccator esse
qui contra singularem CaIhedram, alteram collocoret I .
Unde Doctissimus Bosiuetus in haec Optati verba : M Absit ut sanctusis ille vir sitam singulis Apostolis Cathedram fuisse negaverit ; siqui is dem erant inindi Principes. Attamen non habebant Cathcdram , id is est , unam illam & singularem Cathedram in qua Unitas ab omnibus is servanda est. Uni Petro propria erat illa Cathedra; & ne quis sibi ν, fingat eam cum Porro ruituram esse , subjicit Optatus eorum non mina qui post Petrum in hac Cathedra sederant. Ergo, inquit, C
B thedra unica est a Sedia prior Petrus , succest Linus, &c. a . nMutuo sibi auxiliantur unitas fidei & unitas Communionis. Longe autem sunt diversae. Poterit quis eosdem conventus frequcntare, iisdem parricipare Sacramentis, cundem cultum exhibere, Cathedram Petri
agnoscere , & tamen de aliquibus fidei capitibus aliter ab Ecclesia sen
80쪽
tire. Et vicissim eandem habere fidem poterit, Sc ab exteriori Communione separari. Qui Ecclesiae Communionem abdicat, etiamsi in ejus fide persevcret, Schismaticus est, & ex eorum numero de quibus ait Cyprianus : i Qui Ecclesia Gnitatem non tenet, nec veritatem tenet adstatem. Hoc λsecundo Concilio generali definitum est : mne laos p dicimus O eos qui se sanam quidem fidem confiteri prae se ferunt : avulsi autem funeo assessi, O advestis Canonteos nos,os Epycopos Congregationem s. eiunt a . Videas etiam plurimos in praecipuis fidei capitibus aberrare, qui
Unitati Ecclesiae firmissime adhaereant. Hotapsum divo Cypriano contigit , qui circa collatum ab Haereticis Baptismum errabat. Ita affectis hominibus, errores minoris sunt ad salutem impedimenti. Cujiismodi errore quamvis aberraverit magnus ille vir, non ideo minore sanctitatis siore emicuit. Mirum sane quod tam simplices, tam lucidae, tam tritae hoc tonas oris veritates , denuntiatorem decretorio modo judicantem latuerint.
Veniamus nunc ad alterum quod astruit principium, ut Graecos Schismatis crimine absolvat. M Ea pars, inquit, quae in hoc casu ab M illa parte discedit quam nocentem judicat, non seipsam ab Ecclesia is realiter separat; quando quidem eo fine discedit ut illibatas servet D Veritates quas ab altera parte credit oppugnari. Μ 3 Quid sibi volunt haec verba nisi licere aliquando schisma facere. Forte non meminit auctor, librum sancti Cypriani de Unitate Ecclesiae totum esse in hac veritate asserenda , ncmpe schisma quod ab Ecclesiae Unitate dic jungit, horrendum esse scelus , iis etiam qui de fidei integritate nihil detraherent. Inexcusabilis , inquit, O gravis culpa Lycordiae, nec passione purgatur. E se mar r non potest qui in Ecclesia non est . Quamdiu vixit S. Augustinus in hoc semper elaboravit, ut DonatistIs probaret nefas esse praescindere Unitatem : Praesindenda Vnitatis nulla
es justa necessitas. Principium est Ecclesiae constitutivum, sancte M