장음표시 사용
61쪽
Μ q. Corcis & obdurat s omnem gratiam interiorem aliquando sub-- irahi in poenam praecedentium peccatorum , multi & celebres Theon logi, sine erroris periculo , propugnant. Qui autem omni gratia de Dis tiruti graVia peccata contraherent, coram Deo reos non nemo dicere
H 6. Praecipuum Religionis caput est divinum mandatum de dilec-n tione Dei, a caeteris praeceptis distinctum. D 7. Omnium nostrarum actionum ad Deum directio, res est prae-M cepti, non consili tantiun: nec sussicit si tendunt solum interpreis lative ad Deum.. 8. Qui Deum ignorans, Vel de Deo assii non cogitans, Vel ex-n presse ad malitiam peccati non advertens graviter peccat, Deumn offendit. γ 9. Tutam salusis viam minime sectantur, qui in Sacramento Poeni-n tentiae non requirunt eam Dei d lectionem , quam ad justificationum is in Baptismo ab adultis exigunt Concilium Arausicanum secundum Mn Concilium Tridentinum. M IO. Evangelicis praeceptis S Ecclesiae Regulis consentanea estn praxis, qua differtur absolutionis Beneficium Poenitentibus gravissian morum aut publicorum scelerum reis ; vel iis qui in peccati lethalisn consuetudine, aut occasione proxima versantur, vel iis qui inimici-μ tias deponere , ablata proximo suo bona vel fimam honoremue resin tituere, scandala reparare renuunt, aut sita culpa procrastinant; vel Μ qui sincerae conversionis animi dubia exhibent signa ; vel iis qui Mysim teria Fidei aut Christianae vitae praecepta addiscere negligunt; Vel N generatim omnibus quos non sicut oportet praeparatos prudens Conis fessarius iudicaverit. Μ 11. Scripturae Sacrae lectio per se quidem utilis est , sed omnibus 'is & singulis hominibus necessaria non est ad salutem. Nec unicuique M licet scripturas pro suo arbitrio aut ex privato spiritu interpretari,n aut eas legere absque debita Pastoribus reverentia & obedientia, autis sine sincera animi subniissione erga Ecclesiam, cujus est de vero sensun & interpretatione Scripturarum judicare. v I a. Si qua excommunicatio mani&ste prohibeat verae virtutis ac- is tum, aut a Vero praecepto avertat, i uita simul ac invalida censenda ,, cst juxta Ecfςsiae Decreta. is
62쪽
Cum ergo omnes illi Articuli, quos huic Memoriali inseruimus 8cadoptavimus, a sancta Sede diligenter examinati fuerint, ac ne unus quidem illorum fuerit ab eadem Sede condemnatus vel reprobatus; cumque contiscant quaestiones omnes de quibus praecipue controversia
fervet inter Catholicos; confidimus apud aequos judices, ac praesertim apud Sedem Apostolicam, per hanc apertissimam mentis nostrae declarationem dissipandas sore omnes suspicionum nebuωs , si quae tamen illic o Tisae fuerint integritati Fidei Doctrinae nostrae. Praesertim cum Iibere audeamus provocare quonibet adversarios , ut ostendant nos quidquam docuisse aut docere quod vel uni dictorum articulorum sit contrarium. Quod si sorte, non obstante tam aperta Dcclaratione, in aliquo Doctrinae articulo apud sanctam sedem clanculum accusemur aut suspecti reddamur , suppliciter rogamus ut Sanctitas sua id nobis iubeat fgnificari atque explicari. Omnino speramus nos illud tam dilucide exposituros , ut nulla prorsiis ambiguitas superesse possit. Sicuti autem sollicite cavemus, non modo ne ulli adhaereamus opinioni quae contraria sit alicui definitioni Ecclesiae Catholicae aut Fidei professioni, sed etiam ut ex illis sentcntiis quae inter Catholicos controvertuntur, eas sequamur quae perpetuae Traditioni Ecclesiae videntur consormiorcs ; ita non minus studemus servandae Unitati Spiritus in vinculo pacis. Hinc etsi in Articulis quos adoptamus, non pauci sint qui a multis Theologis impugnantur, non pauci quos cxistimamus ad integritatem Doctrinae Catholicae haud levis momenti esse , & ad salutem animarum plurimum conserre; absit tamen ut eos qui contrarias opiniones tuentur, vel ab Ecclesiae Communione alienos censeamus , quamdiu Ecclesia controversiti illas suprema autoritate sua. non detem
minavit ; absit & multo magis ut condemnemus eos qui de illorum Articulorum quibusdam quoad verba potius disientiunt quam quoad sensum. Atque ut paucis omnia complectamur, omnem Doctrinam quam Ecclesia Roman Catholica tenet, tenemus; omnem quam illa damnat, damnamus, omnem quam tolerat, toleramus.
63쪽
Synodi Provinciae Metropolitanar Ultralectensis RARS SECUNDA.
De variis erroribus circa Fidem & Mores a Synodo damnatis.
D. Procuratoris Sanctae Synodi , ac primum circa errore S libelli inscripti : Precis din acti de denonciation solemnelle ,&c REVERENDISSIΜI PATRES , AC VIGILANTISSIMI PASTORES. AD 1 ET nos Sanctiis Petrus, quemadmodum Derint Asudo-Prophene in populo brael, ita futuros in nobis Doctores mendaces qtii in m- ducent sectas perditionis. Hanc formidandam vidit quaelibet aetas impletam praedictionem. Ecclesia ab Apostolis ad nos usque semper habuit Fidei, morum , ac disciplinae impugnandos hostes; & haec praesta Omni aevo renovata, in quibus juxta Christi promissa semper Victrix sitit, ac semper crit , ad finem usque temporum perdurabunt. Si haec scandala permittit Deus , non deserit suos ; imo ex ipsis tentationibus magis elueet eorum fides. Ubi nefandi ilia errorum fabricatores insidias
suas in ruinam animarum struunt, Deus ipsis sempor opponit Pastores ac Doc res, quos dedis ad consummasionem Sanctorum , in aedificationem Corporis Christi, ut Fideles non circumfera tur omni vento Doctrinae, in nequitia hominum , in astutia ad eiretimventionem emoris 1 . In hoc igitur Versatur Pallorum ossicium , ut permanentes insanis Sermonibus Domini
Nostri Iesu Christi nihil doceant nisi quae didieentinet O eredita sunt i 3
64쪽
inuissetis autem sine lupi rapae i) . id est, qui Veritatis vultum mentiti , nonnihil moliuntur, ut incautos Christo qui cst aeterna veritas , abducant , eosque spiritibus erroris ac mendacii tradant. Itaque ut omnes impleatis Pastoralis ossicii parecs , nihil praetcrmittendum est vobis ut in Ecclesiis quibus praeestis Catholica fides quam profitentur integra servetur , & vel minima zizaniorum vestigia quae inimicus
homo disseminare studet tollantur. Intor haec gravissima quae lugemus mala, hinc sacri conventus animadversionem provocant cuiusdam alienigenae apud nos degentis errores , quibus Ecclesiae Batavae integritatem maculare tentavit : Illine Harduini ac Bermyerite Iesultarum Societate falsae Scripturarum interpretationes , haeretes ac blasphemiae; nec-non & Pichonii ex eadem familia oriundi circa dispositioncs ad Sacramenta Poenitcntiae de Euch, ristiae requisitas, molliores ac perniciosae regulae ; aliorumque Casilistarum laxa nefandaque principia, ad nihil aliud , ttim in Ecclesa liun in Reaiblica , nisi ad morum tranquillitatisque publicae subversionem speetantia. Ut autem in tanta rerum copia ordinate procedamus, denuntiationem nostram exordiri juvat brevissima errorum expositiane illius alienigenae , qui dἰim se profitetur osse ex nobis, de multis tamen contra quae sentimus, temere effutire ausus est in libro cui titulus est: μ Precis, B d'un Acte de denonciation solemnelle falle a l'Eglisse, I'. D'uneis multitude de Bulles , de Bresi, &c. des Evuques de Rome , IesFulam renuersent la Religion & les Loix divines & humasnes : Σ'. Desis Ediuques de Rome eu memes & de leur Cour , comme autevrs desis maux & des scandales qui d. solent iniit detins le troupeau dii Sei- is gneur, dans te Temple 8c dans te Sanctitaire : ,, Id est, compendium actiis quo solemniter ad Ecclesiae universalis Tribunal deferuntur, I'. Magna o multitudo Bullarum , Brevium, Oc. Episcoporum Roma , qua Religionemo jura tum ἀνina tum humaua convellunt: a'. θ et Episcopi Romae
non nec Romana Curia, tanquam malorum Oscandalorum auctores quaeOmnia
dei fiant, sive in grege Domini , με in Templo O Sanctuario a P. Pestilentis hujus operis auctor in Praeloquio sic admonet 3): u ria
65쪽
tous leurs iuutcurs. Id est : actam formulis omnibus instruictum excudi , quo ad Ecclesiam solemniter defero Romanos Pontifices , eorumque Curiam , fautores ac facinora. Quia vero non citis hune denuntiationis acum fortὶ in lucem proferam , O omnibus quasi in lethar a jacentibus , magis ae magis prolabitur malorum lues, admoueo istud brevissmum actas mei compendium , ksummet hiabendum esse ut denuntiationem ad Ecclesiam justam , veram O folemnem scandalorum omnium qua ibi ex resa aut tan
Si spectes totius operis Q rmam, videas sollim quamdam rerum farraginem , nihil bene digestum , nihil uno tenore subsequens, sed huc
illuc Vagantem orationem. Ut autem iis tenebris lucem aliquam inserat Auctor, ad calcem fere cujusque paginae dilucidationes annectere , notas notis aggerere, pluribus in locis monita dare , saeph addere nova, digredi atque emendare necessarium duxit; unde compendium denuntiationis , quod hujus operis summa est, partem totius vigesimam vix attingit.
Vertim si libellus iste hac sola parte vitiosus esset, judicio publico
cum permitteremus. Dcploraremus tantum hominis vanitatem qui, a
numine missus, seipsum dat tamquam Fratrum suoriim lumen ac Doc torem , diam sola ejus scribendi ratio legentibus perpetuam incertitudinein parit & obscuritalcm. Non parva haec vitia, sed sunt multo majora ; totus enim libellus impotcntis animi seriis ardet, totus sophism tibiis , contumeliosis aut malignis dictis, factis adult cratis , mendacibus Scripturarum, Conciliorum , Patrum interpretationibus , denique &crroribus haeresibusque scatet. Si quae vitia coarguit, quam longe abcst
ab illa modestia exhibenda , quam Pastoribus commendat Apostolus l
66쪽
Asperioribus verbis & effrena protervitate in ea semper desaevit, ita
ut . ad acerbandos animos accommodatior, quam ad eosdem in viam veritatis revocandos videatur. Denique Auctor adeo errore captus est, ut
portentosa sua somnia inauditu audacia proserat. Quidquid fatur cvbdentissimum , demonstratum , sole clarius esse clamitat: ubi principium aliquod falsum in medium projecit, ad illud tamquam ad sontem lumianis indesinenter mittit. 'Vertim raptim persequamur denuntiatoris hujus opinationtun seriem. Bullae & Brevia Summorum Pontilicum quae initio sui operis ad Eeclesiam deseri, versantur circa ea quae Ecclesiam a IIo annis exagiis tant. Olim homo iste, nulli par, velut caeteri Catholici censurae aequi simae quinque Propositionum Innocenti X, Alexandri VII, 6cc. Constitutionibus proscriptarum , assentiebatur ; hodierna die propositiones illas in se spectatas nihil nisi sensum catholictim exhibere Vociferatur; quin etiam hos Romanos Praesules, illorumque Successores impudenter insimulat, quod doctrinam de gratia essicaci ac praedestinatione gratuita a Sancto Augustino propugnatam , suis Constitutionibus fommaliter damnaverint i . Frustra Summi Pontisces, praestantissimas illas Veritates , quas semper tenuit Apostolica Sedes , millimodis testim ni is, sive privatim , sive publice in Scriptis , quorum sinceritas neminem latet, confirmarunt : iste sibi animo alto infixit Romanos Pontifices huic Doctrinae infensos esse; ejus calumniae cccca mente CXci piendae sunt, aut ab illo tela venenis insecta effugere nequeas. Auctor ultra progressus, ad Ecclesiam universalem desert ipsosmet Summos Pontifices , eorumque curiam , fautorcs 6c facinora α) : quod proprie operis corpus totum constituit. Hic probris & conti meliis nulluin modum adhibuit. Modo saevit contra titulos Papa , Summi Pontificis, Vicarii I. C. , Capitis Ecclesia , Pastoris cui tota Eec saecura commissa est 3 . Non concedit hos titulos Romanis Praesullatis, nisi sensu latissimo, qualis caeteris Episcopis convenire potest. Uocat autem eos Despotas ae trannos , quae nomina ipsa ridentur aftiora , ac magis consona dominationi, quam , juxta illum , jam duduim i) P. r 77. P. 6. 3 P. α s. & seq. 4ὶ P. I
67쪽
usurparunt Romani Pontifices. Modo magna vehementia caeremonias in clectione & inauguratione Summorum Pontificum ustatas insectatur io. Ritus per se irreprehensibiles, si recte intelligantur , ab homine isto in miseria scelera convcrtuntur χ . Modo in Cardinalium Collegium tamquam sacrae Hierarchide destructivum invehitur , non attendens prima origine Cardinales sitisse Episcopos Papae assistentes , Presbiterosque ac Diast nos Romae Titulares, & usque ad id temporis hos titulos ab eis praeserri 3 . Modo ingenti saevitia ruit in Indulgentias Iubilaei & caeteras ejusmodi Romae concessas , & in plurimas quae ibi contorquentur cxcommunicationes. Qui aequo animo esset Theologus , saltem non praetermisisset Summos ipsos Pontifices conquestos esse quod pluries his de rebus abusus in Curiani Romanam irrepercnt; complures Pontifices serio operam dedisse , ut hos abusus emendarent, eosque, ubi de his agebatur quaestionibus , sanar ac luculentae Concilii Tridentini Doctrinae standum esse , semper voluis Idem Theologus inter haec quae ad fidem pertinent & illa quae disputationibus Scholarum relinquuntur ἔ inter haec quae formam tantum spectant, & illa quae ad verbum observanda sunt, discrimen posuisset,& scrupulos suos ac querimonias objecisset ea modestia quae pacis &unitatis amicum decet, non ea seritate quae immanem accusatorem sapit. Vertim intra hos criminationis fines non se continet Denuntiatoris
Totam schismatis Graetorum culpam in Summos Pontifices conjicit . Quem si audias, Ecclesa Graeca semper amore pacis flagravit; O ipsi sum
Prasules Romani a quibus non tantum inter utramque Ecclesiam Graecam
scilicet O Larinam exorta est discordia , sed etiam interposui obices quibus Perfecta , qua deberet inter eas esse , Commanis submovetur 6 . Qui vel levem Historiae notionem habeat, haud difficile intelliget quam falsa& insana sit tam insolens criminatio. Quo abripit denuntiatorem hic errori nimia affectione in Graecos propensus , nullatentis ad certissima
68쪽
4 Ischismaticos, vere cum Ecclesia Catholica unum corpus eo re a Trmet. Ut autem tam inaudita commenta statueret, necesse habuit nova de
schismate cxcogitare principia. Distinguit itaque duplicis generis schisimata. Prius est, cum quis a centro Ecelsa Catholieae disciait; illud autem centrum non cst, juxta illum , Sedes Apostolica , sed Hierarchia, fides, profiso fidei, Tribunal ejusdem Ecelsae , O omnibus ejus Sacramentis participatio i). Ejusmodi schisma, solum est q1io ab Ecclesia universali divellimur. Aliud schismatis genus, illud est quod spectatur
veluti factum eum quadam Ecclesiae portione , Ecclesium non deferendo , id esZ, neque illius fidem , neque professionem fidei, neque Hierarchiam . neque Tribunal, neque Sacramentis omnibus partieipationem abiciendo χ . Atqui , pergit denuntiator , Graeci ctim habeant eamdem fidem , eamdem Hierarchiam, idem Tribunal, eadem Sacramenta quae habet Ecclesia Latina, contro Ecclesiae liniversalis uniuntur. Ad hane igitur Ecclesiam Pertinent. Eorum schisma , utpote cum portione tantum Ecclesiae fac-t in 3 , non impedit quin Catholicae Ecclesiae membra sint. Hinc con cludit , ctim Concilium non sit generale ubi abest ingens Ecclesiae portio, nulla alia Concilia cacumenica esse , quam ea quibus adsuere Graeci cum Latinis. Fatetur quidem denuntiator, schisma Graecorum , licet eos ab Ecclesia universali non segreget, scandalum tamen esse
sed id scandalum, si fidem ei adhibeas , non a Graecis qui a vero schisemate quam maximὲ alieni sunt proficiscitur , verum a Romanis Pomtificibus qui illud promoverunt, quique reconciliationi obstant & de malis quae ex eo nasci possunt, Deo reddituri sunt rationem 6 . Si centrum unitatis Catholicae nihil aliud est qiriam prosessio unius fidei, Sc iisdem Sacramentis participatio, ut ostendere praetendit donuntiator , quivis a Sede Apostolica & ab omnibus Ecclesiis quae
Summum Pontificem ut Caput visibile totius Ecclesiae agnoscunt , separari potest , & tamen in Echlesia Catholica permanere. Imo nullum rinquam esset schisma proprie dichim inter Ecclesias quae nullam ha herent inter se communicationem , modo eandem doctrinam tenerent. i P. I 26.
69쪽
Eo tendunt haec alia principia, ut primatus jure divino Petri seccessori denegetur. Si quis enim prosteretur S. Petrum , ejus lite Successores a Christo constitutos fuisse, ut essent Ecclesiae Catholicae Caput visibile, illisque attributam fuisse in alios Episcopos auctoritatem , is sane profiteri cogeretur neminem posse esse Catholicum , nisi haec jura primae
Sedis agnoscat, ac proinde cum cu communicet. Praeterea eadem principia eo spectant, ut summi Pontificis primatus etiam Iure Ecclesiastico non admittatur ; nam dici non potest Ecclesiam universalem Romanis Praesulibus primatum tribuisse, si hujus Ecclesiae portio notabilis
illum primarum semper cis denegasset, ac etiam nunc denegaret. Et revera hanc saliam Doctrinam, consequenter ad sua de schismate principia, picno ore tradit denuntiator. Ut invidiam concitet in Sedem Apostolicam cujus molitur excidium , prinitim exaggerat vitia quae se in Curia Romana deprehcndi se existimat: summos Pontifices ut tyrannos , usurpatores Eceles aeque hostes exhibet, eoque recidit is c Iumniarum fragor , ut, ad servandam so itiam Graecoriim Catholicitatem, Primatum Romani Ponti scis neget tum divino, tum ecclesiastico iure. Quae res illi tam cordi est ut perpetuo dictitet Scripttirarum textu probariposse, S. Petrum habuisse imatum a verioritatem supra calenos Apo- solos: 1 Romanum Episcopum , quemadmodum alii Praesules , Episcopum esse particularem , nultamque habere Iurisdiarionem , nulliam superioriatiatem jure sive dixino, sive ecclesiastico Σ) se a cateros Episcopos ς 3 uno xerbo Romanum Episcopum nihil potestatis habere , nihil Iurisdictionis, nihil honoris , quod non habeat fimul O in eodem gradu quivis Episcopus. Attamen quisquis sacrae Traditionis monumenta perlegit inficiari non potest, Concilia Se SS. Patres primatum Romani Pontificis tanquam Petri successoris , ω quidcm jure divino , suo testimonio confirmasse , haneque Doctrinam ab Apostolis in Ecclesia semper Sc ubique recep tam & praedicatam suisse. Hic consensus omnium saeculorum aequitatisae veritatis amicum movisset; sed denuntiator qui nulla alia re quam sui ingenii deliramento ducitur, nedum regulae sese accommodet, eam
i)P. 7 . 8 . et) pluribu in locis denuntiator dotot Iure ecclesiastico primatum honoris habere Summos Pontifices ; se saepe in suo Compendio contra seipsum pugnat prout furore magis aut miniis in Sedem Apostolicam actus est ; sed Primatum honoli, dc iurisdidi ionis Iure divino in toto opere constamcr neῖat.
70쪽
e eontrario ad sita principia innectere non veretur : Patres ad arbitrium sutim explanat, aliosque opponere aliis conatur ; sed clim videat hine facile expugnari posse, nullum modum servat, docetque consensim unanimem aut fere unanimem SS. Patrii in circa aliquod Doctrinae caput certam non esse regulam; ut autem latior campus adhuc sibi pateat, idem asserit de quavis Doctrina generatim recepta, O sine ulla r
clamasione , in Ecclesia disperse I , quamvis haec Doctrina tanquam ad revelationem spectans praedicetur. Denique ut magis ac magis illud erroris aedificium consolidet, statuit huic doctrinae tantum ut articulo fidei adhaerere nos teneri, qtiae ut talis ab Ecclesia definita esst: Ecclesiam vero nihil definire nisi in Conciliis acumenicis. His principiis velut armatus denuntiator, nihil reformidat, neque objecta, neque SS. Patrum textus, neque testimonia , sive antiqua sive nova quibus asseritur summi Pontificis primatus jure divino. Nam septem prima Concilia generalia tantum admittit quibus adsuere Graeci. Vult aliunde, ut modo dicebamus , nos ea dumtaxat credere teneri dogmata quae ab Ecclesia definita sunt, Ecclesiamque nulla dogmata definire , nisi in ejusmodi Conciliis : ctim autem septem prima Concilia generalia nihil de primatu summi Pontificis jure divino definierint, quia haec quaestio in disputationem nondum Venerat, sequitur, & ipse denuntiator expressis terminis asserit, hanc doctrinam tanquam dubiam& incertam habendam csse, licet testimoniis S S. Patrum atque Ecclesiae
dispersae documentis confirmetur. Sic vulgo longius quam primum existimabant, rapiuntur quicumque Doctrina Catholica tantisper aberrant. Omnia Christianae Religionis dogmata , tanquam ejusdem corporis membra , indivise connectuntur. Si unum divellas, abrumpitur traditionis catena, atque invitus, ni
pedem resurre audeas, cx errore in errorem praecePS ruas.
Denique denuntiator, postquam omne acerbitatis suae in summos Pontificcs virus evomuit, impotenter aggreditur Episcopos, ita ut
absque injuria annumerari possit iis hominibus, de quibus ait sanctus Iuda , dominaetionem spernunt, Maiestatem autem blasptimant. Σ Nulla re magis irritatur contra primos Pastores, quam quod, ut ait, in Praesi