Mnemosyne

281쪽

2 1 poteri Absque eo suisset, nemo umquam vulgatae scripturae labem potuisset restituere. Quam saepe alibi nos ludificentur errores istiusmodi inextrisa es, facile est ad intelligendum et in plerisque scriptoribus Graecis saepe ii experiuntur qui non quamlibet librorum seripturam explieari res arbitrantur Sodad euandrum redeundi tempus est. Quamquam Menander neque orationis nitore et venustate , --que suavitate numerorum excelluit, non potuit tamen ut opinor, senarium scribere, qualia est medius in his tκαιτοι τέ Mνmsa --οδα- ιν προσδοκῶ quantillum est Moc transponendo sanam, ut fiat; κάριν κομεῖσθαι παρα γυναικάς;

Quod Menander varissimo momiit in Stob. Mori . ALVI. 11.)vitio non levi inqui uir raditura

νυν ista τινων κρητή- καλουμενη μεθῆκε τὸν ἔλον εις πονηρια βιον. οὐ ὶ γὰρ ἀδικῶν τυγ-ει τιμωρέας.non enim μωθιDαι huic rei aeuommodatum est Sed μετατιθένα itaque μετέθηκε pro μεμ vi rescribo.

Scite et lepido idem comicus alicubi dixit Stob marit. LXX. hi

τὰ μετὰ γυναικὸς ἐπωχητα χρή sed non inest his verbis sententia, quam ex tertio versu continuo quisque colligit quum mper ἀοι - timorem duri Inorit si emendaveris

sententiam obscurarit.

κρεῖττον γάρ - , σκοπε τι κατὰ --, namque κατ λειον non simitant ευ et θροοις corrige auσκοπη τις κατὰ τρόπα, nam prorsus Mem Signi sinant κατὰ πο- πον et ὀρεως ut apud in me de Rep IX, -r A. -υντες

282쪽

αὐτὸ φιλοχμήματον ὀρθῶς αν καλαμεν, et post pauca: pavusa;

ut καλουντες αυτὸ κατὰ τρόπον αν καλοῖμων, et passim eo sensu

legitur κατα τρόπον. In priore parte ostendimus in Platonis Legibus XI. 31. A. κατα τρόπον a seiolo additum habere ὀνιὰ in verbis ἐαν δ κατα τριπον γε ὀρθῶς αὐτὸ θεραπεύη ο κεκτημένος. Recte κατα τριπον legitur in Menandri fragm. ρε Stob. Floril. III. s. εκας ἐς τῆ λογισασθαι κατα τρόπον αρα- πατηγὸς, γεφῶν μου. Simillimum est o Menandri in morit. XLIX. I. οὐκ se λύπης, ἄνπερ ὀρθῶς τις κοπῆ, αλγηικα μεῖζον των ἐν νορώπου φυσει. Vitium adit Menandri locus in Stobae Floril. XX. 3. In

inquit, sanam mentem exturbat, αυτη κρατεῖ νυν α δὲ φακρὸν παρακικώση κατόψετα τι μαλλον ευ τὸ συμψέρον.

quid quaeso est καθορῶ εἰς τὸ συμφέρον et quis umquam sies, cuius est ' ὀραν, βλέπειν, ποβλέπειν ευ τι omnes ieebasi, at ne ὀραν quidem εἰς τὸ συμφέρον recte habet. Emenda an μικρὸν παρακμάση κατόψεται, μαλλὸν ἐς συμφέρον , θρι' salis confirmabit ipse Menander alio loco in iob. et Phys., p. 216. τὸ συριφέρον, ποτ' ἐςὶν ανθρώπου L. Perpetua confusio inter εἰδῶ et ita novo exemplo eognoscitotin his Menandri Stob. Florii. XXI. 2.

τὸ γνωθι σαυτὸν ἔπιν ν τὰ πραγματα niν τὰ σαυτο καὶ es σοι ποιητέον.

nam εἰ- eorrigendum esse quis non videtilii pessime depravatis verbis Menandri apud Bevh Aneti.

p. 462 6. hoc tantum video pro πότε κιομισι πέρας rescribea dum es ποθ' ξαυσιν πέρας quo aniam svad ι' Verum est quod Menander dicit in Stob. Florii. VIII. 44 εὐνοις - οὐδὲν τῶν πάντων, Σιμυλι, ἀναθειν , μου τι μη πρόσεςι καὶ κακόν.

sed που corruptum si neque ἐν probari potest quod heodem loco Stobaeus affert V. 10. Lege De τι - πρόσεQ. In fragm. apud riseianum XVIII p. 230. -υ Γλυκέριον καὶ συ : πολλοςνἈρ- ἐρῶ .

283쪽

in Lysistr. 6. καὶ Καλοvia. καὶ σύ, υ Λυσιςραρο et passim aliis locis. Sensu vacuum est quod Menander dixisse putatur in Stob. norit. XXXVII. 10. x ςob νομιζομένους ἐφόδιον ουσφαλές εἰς πάντα καιρὸν καὶ τύχης πασαν οπήν. transposuis duabus litterulis νόμιζε μόνους exibit, quod si receperis aliquam sententiam habebis sed satis igidam ei vix satis 0raecam, quoniam τους χρηςους dictum oportuit. Forte τρόπους excidit, ut κρηςοὶ τρόποι dicantur esse ἐφόδιον ἀσφαλὲς sis πάντα καιρόν, quod verissime dictum erit, ut apud Menandrum Sibb. Florii XXXVII. 18.

viii ἡν Αθηναν, μακαριον ἡ χρης-ης πρὸς παντα και θαυμας ἐφόδιον sis. Exeidit vocabulum in Menandri fragm. apud Athen. XIV. 654. B. μικρὸν πιμείνας προστρέχει ἡγόρακα σοι περιτέρια λέγων. appleverim περιςέρια ταδὶ λέγων. Apud Pollue ΙX. 6. in Menandri verbis μακαριος ἐκεῖνος δεκαταλαντον καταφαγών aihil erit dissiduitatis, si legeris δέκα τάλαντα. Athenaeus VI. 48. B. haec affert: Μένανδρος εν Πωλουμένοις τάλας ςηκας τι πρὸς το ς θυραις ubi orsonus supplebat: τέ, ῶ ταλας εςηκας τι προς ταῖς θύραις sed Tragicorum est τάλας dicere: Comici ταλαν mulieres inducunt dicentes aut inter se aut ad virosci neque niemini me audire virum qui ταλαν diceret pro νμέλι, ταν , ω δαιμόνιε, aut sim. Quamobrem suppleverim οἴμοι ταλας . ετηκας επι κτέ. Non enim Iμοι ταλας, quod Atticis frequens in re,

I uerentis tantum est et eiulantis et trepidantis, sed saepe indi nantis ei excandescentis, ut apud Pherecratem in Schol ad cristoph. Vesp. 1029 et Aristoph. in Avibus 1260 et aliis locis. Multum est, inquit Menander in Stob. Floril. LXXII. 2, quod maιrimoniis iungendis fuere solens dotis nummos sedulo

Hrobare,

τῆς δια βίου δ' ἔνδον καθεδ υμένης εἱ

284쪽

- δοκιμάσας α κηψεν ἀλλ' lasi λαβεῖν. vitiosum est δοκιμασασθαι , nam δοκιμάζειν Graecum est, non δοκιμάζεσθαι Macili negotio vitium sic tolles ut reseribas. Leve vitium non leviter obseurat verba Menandri apud illi. de fraterno amore p. 479. f. οὐκ εὐπμ- κοὐ τῆς καιν ἡμέραν τρυφης γ υμεν, --εωσμεν τὶ - βου πάτερ, ο περιττώ ουτ εξευρηκένου ἀγαθὸν κατος α ἔκν φαου σκιών. restitue πώτερ si περιττώ- ψ υ σκιών --s quaerimus 'nonne quisquo uis Periit oeabulum necessarium in Menandri sentantia ροι Stob in Floril. XX. 21. υγει γὰρ ἀλογωου κρατεινεν ταδε ταρανῶς se κα τὸν ρονουντα δει ubi supplendum est τὸν ευ φρονουντα. Disserunt enim ρω helευ φρονεῖν non mitius quam λέγειν et εἶ λεγειν. Illud est raιint praeditum esse, hoc sapere φρονεῖν igitur dicuntur πάντες ο ἡ ἡλικία , τὸ ε φρονεῖν paucioribus datum. Hinc actum est ili inter se opponerentur a/έφος ιναι, -- παίδ-- et φροnis, unde ii φρονομα δεικέα appellatur quemadmodum dicitur Imhτάχις ἔρχετο φρονεῖν apud saevin IX. 3 20. Bine manifestis tenebis emblema in Aesilinis Timariaim g 15 τους τῆς ψι λόγους εἰς την φρονουσαν καὶ πρεσβυτεμη ἡ ικίαν ἀναβάλλετα, quod indicasse satis est ta sunt haec Aristophanisci τ si γυναι- αἰ υνομαι - τ' οὐ φρονουντε παιδέω quibus adda in quia iocosissima sunt haec Ephippi Athen. Ill 358. F. παππέα, βουλι δραμών εἰ τὴν ἀγορὰν καταγοράσα--L B. ψράζε τί A. φρονουντας πατερ - μοι βρέφη. ubi recipiendum est, φαγορασαι, quod dudum reperit eis: hius. Itaque φρονεῖν dicuntur πάντες οἱ εν μικ- , sed ευ φρονῶι nonnumquam ne senes quidem. Restitue obiter ευ φρονεῖν is Posidippi dicio in Append. Florent. IV. p. 585. LiPS. οὐκ εργο εςιν ευ λέγειν D, ε πιιειν,

πολλοὶ γαρ υ λέγοντες υ εχουσι νουν.

apparet ex ultimis verbis reponendum esse ἀμ- φρονεῖν.

285쪽

VAatis Llcrioassi opervulgato Graeculorum errore legitur in Menandri verbis apud Stob in Florii. XV. d. ae μὲν πλέωμν ἡμερῶν που τεττάρων σκεπτόμεθα ταναγκα ἐκάτης ἡμέρας, qui redebant που pro ι ut μου pro ποι, optime habere et passim istam loquendi socordiam in veterum scripta invexerunt. Recte admonuit Phrynichus p. 45. Lob. που πει ἀμιαρ- για sed nemo audiebat. Hinc vitiata est Xenophontis oratio in sympaed. I. i. 42. ἐμβαλ- που τῆς ἐκεένων χώρας pro ποι, illlae in Bellen V, 1, 2 lege των νω- m pro ἐπὶ - νω-xti. Similiter in Anatas VI, 5, 23. ἔφασαν οἴχεσωι, που οὐκ ἰ δεναι pro μοι, et in Bellenicis II, 4, 13. νυν παραγεγι- 'πω ο μεῖς ἀεὶ m. θαι pro I, et in Memorabilibus I, 6, h. βαδοντα που ν βουλωμαι pro πο . quod non minus est yiliosum ac si quis Latine vellet diuere Cremseulo soluetus ubi ritum es vagor, et passim idem vitium recurrit. At nihil Menandro proderit si ποι reposueris, et ἡμερων τετταρων male suspensum quo reseratur nihil habebit corrige:

α ι is πλέωμεν μερων πλουν τετταρων. ΠΛ0 peperit vitium, et sexcenties litterula ν sic periit deinti eorreetor που dedit, oeabulum ens Graecum Quam recte ἐicatur πλεῖν μερων τετταριον πλουν neminem esse arbitror quilleseiat. Αiligimus iam alibi Menandri verba apud Athen. VI 270. D. εἰ δε λο σαμενοι λογαρια δειπνουμεν μικρας τίθημι συμβολας κροώμενος. τα τὸν Μένανδρον, et ostendimus ex Polluce VI. 12. μακρας Ηιημι τε esse emendandum. Recurrit eadem locutio apud 1aehonen Athen. XIII. 580. D. μακρας ' πραττει εἰ τα λοιπατυμβολας- foeda corruptela abscondit sententiam Menandri in his apud Stob. Florii. IV. s. ἐπαν ἐν γαθοῖς εὐνοούμενος τις νγτῆν τι κρεῖττον ν εχει τε κακα. lauci non est ευνοουμενος et ne Graecum quidem. Scribendum enseo ἐν γαθοις μολογουμDοις τις ον, quemadmodum Timoles dixit Athen. VII. 300. A. Aegyptios ridens οπου γαρ εις τους μολογουμιένους θεουο

286쪽

ἀσεβουντες οὐ λδδασιν εὐθέως λεν, τι, αυλούρου βωμὸς ἐπιτρέψε- αν et verissima est sententia qui non contentus est seris bonis et meliora quaerit invenire solet malum. Quod Menandri fragmentum servavit tymol. . p. 45, 23. 3ρας καρω παραπόλωλας ἀρτίως ita restituendum videtur: ὁρμή παρ' καρῆ γαρ μόλωλας ἀρτέως. Docet Demetrius περ ερμηνείας mis4. τι Μένανδρον πο ρ

νονται λελαμένον ἐν τοῖς πMMοις, Φιλημονα δὲ ἀναγινώαπιν, deinde unc Menandri versieulum affert παραδειγμα τι κριτικὸν ἡ λύσις

ἐδεξαμην , ἔτικτον , ἐκτρέφω, melius etiam apparebit, si prosia emendaveris φιλω. Dici Graece non potest quod Menandrum einekius laetius centem οὐκ is γα γλυκύτερον ἡ παν εἰδένα , requiritur his οὐ la γαρ γλυκυτερον οὐδέν. Locus a multis laudatus emen date scriptus est in Ciceronis pistola ad Atticum Iv. 11, n, si quod ἐςιν excidit legendum enim: οὐδὲ γλυκυτερόν μιν ἡ παν εἰ δεναι. In sententiis monostichi multa supersunt corrigenda, de sit bus duo tantum nunc delibabo. In s. 43s editur: ου ἰς πυρ εἰς χρωατα διδους ἐπαύσατο, verba sensu vacua emenda οὐδεὶς πυρέτ' - αρματα δους πσατο , violentiore medicina in foeda corruptela erat opus. Ost ira non est lenius remedium, quam quo s. 464. sanari potest πρὸς υ λέγοντας ουδὲ αντειπεῖν

in ΛΕΓΟNTΑΣ latebat λέγοντα ιν In Menandri fragm. apud Athen. IX. 585. Ε.

ψαριον ουδὲ ἔλαβον, μω φακῆν miror obrae rationem, qui ιν ορεα ρειμιον rescribebat iMeinehium haec ii probantem, ut ἐπεὶ θυσιασας substitueret Pro ἐπιθυμιασας, quasi vero κρειμιον ἐπιθυμιαν dici possit assi κρεπιδων θύειν vel θυσιά ιν Verba sunt pauperculi piscatori qui se frustra Boreae adoleuisse queritur inuid igitur thuri aliquantulum, idque ipsum olim enlleius reperit μι ια- λιβανοιον, in quo optime acquiescemus. Nempe hos honore

287쪽

piis habebant inopes et tenuiores. Aloipbro III. 35. - ση- νέγ τ ο μεν κριD. - αγον, ὁ δὲ καπρὸν ὁ πένης πόπανον,ο ε μι πενωπος λιβανωτο κινυμ ε μαλα εὐρω νως Io-eosum admodum comici ineerii fragmentum latet apud Aristidem I p. 97 12. -ιητ-- ε, σκώφας εύξασθαι καταχρυσόκερω λιβανωτου ubi mireris Reishium, eruditorum lepidissimum, non animadvertisseis tam ταυρον χρυσόκερων periscum in κωνικερ- λιβανωτόν convertisse. Finem faciam in restituendo loco Menandri, quem mirum dictu scribae integrum ad nos propagarunt critici certatim eorruperunt. Editur nunc e Diog. Laert. I. 85. in hunc modum:

τούτοις. πιρεm ταυθ' ὁ προσαιτῶν καὶ ρυπων.

τὸ γαρ λαληφθὲ τυφον Βαι παν ἔφη. tu quibus nemo intelligere umquam poterit quid sit μων δὲ τηραν si εχων πηρας is υν τρεῖς Benileius: nam quidem peram non habens res siquidem habuis, quae nihil significant et Graeeis non respondent. Libri meliores has scripturas exhibent: Dξότερος μυν δέ, ὁ την πήραν ἔχων , quae sanissima sunt Lege: Μόνιμός τις- ανθρωπος. Iλων σοφός αδοξότερος μικρ in B. ὁ την πιέραν ἔχων; Α πήρας μὲν ου τρεῖς. lui agnoscit hominem rogat: - Ἐν πήρα ἔκ- cui alter: πη- ας λὲ οὐ τρεῖς, erat enim gibbosus utrimque. In his Muύν, ut passim est ita respondentis ut quod alter dixerit codiigat. Adscribam unum exemplum quia simillimum est. Ari- tophon Athen. VII. 303. A. --διέφθαρτα γε το-ον παντελῶς.

Ioninis igitur dieitur φθέγξασθαι ρῆμα τι οὐδὲ ἐμψερὶ. q. νωθι σαυτον, Γν τοῖς βοωμένοις τούτοις , sed inepte additur

288쪽

ὐπερεῖδε τα ' ὁ προσαιτῶν καὶ ἐυπῶν, id est senileio inierprete: eontemsi isis mendi a ius et sordidus, sed περεῖδε signifieat aspernatus est, et quid quaeso est mnimus deeantalas sapientium .nιαιias aspernatus es t nihil, opinor Fac contemausignificare quid ausae est cur homo sapiens dicatur praeclara dicta veterum contemn4re At nihil horum Menander dixit. In codicibus est omnibus πὲρ δὲ ταυθ quod infestellar admodum Scaliger in περεῖδε mutavit, quem inconsulto cristi omnes sequuntur. Superavi haec omnia Monimus, cuius die. tum πεν τὸ που ψοD τυψις ἐς Menandro videtur celebratissi. mis veterum sententiis, τοῖς βοωμώοις τούτοις , anteponendulesse, et rectissime dixit Gis ἐμιέερὲς τοῖς βοωμένοις του ς, οπερ ταυτα caeterum non aliunde quam ex hoc ipso fidinandri loco sumtum est id quod legitur apud Marcum Antha, num II id. ἔτι παν πόληψις δῆλα Aia γαρ τα πρὸς του -- Postquam Menandro laboranti quantum potuimus tuli sopem reddet nobis hanc operam sic, ut eius auctoritate uiuaegra emendandos locos quosdam aliorum , et quod apud eum recte et emendate scriptam superest facem nobis praeserat ad deprohendendam labem, quam populares quidam eius aut alii Graeci seriptores olim contraxerint. Primum omnium planissime e03srmabit correetionem, qua pseudo-Luciani locum in libro is Amori rus nuper restituimus Seholiasta Aristoph. ad Aves 1 38. erudite docuerat παταξαι a Comicis εἰ τὸ κακέμψατον ut istiloquuntur de verbis praeι talis accipi solore. Trahit hue,

Hesych. s. Wyttenb ad Plut Morial p. d. v. et e Menantiuasser πρώην αρας ἐπαταεα und liquido apparet verba pseudo

Luciani 58, 53. εἴτ' ἀπὸ των μηρων προοιμασάμενος κατα τοκωμικον αὐτὸ πάταξεν emendanda esse in αρας et ταξεν,

et Menandri haec verba esse per iocum et risum ex Aristophanis quilibus 1150. huc translata. 0ptime Menander de Aeschine mereri poterit, si quis utriusque locum componere voluerit ex quorum comparatione Dralseriis manus apparere possit. Suidas ex aliqua veteri μικη haec descripta servavit v. Εἰς αγοράν φαινε ιν u τὸν γοραν ἐκφέρειν τἀ φαινιμενα ουτω Μέναορος. lasse

289쪽

eodem modo Demosthenes dixit in Philipp. I. p. 7, 14. in

acerrimo loco ἄσπερ γὰρ οἱ πλάττωτε του πηλλυς ἰς τηνἀγορὶ χειροτονεῖτε ob ταειάρχους καὶ τούς φυλαρχους οὐκ ἐπὶ τὸν - μον , quo nihil potuit mordacius diei. Eodem modo dictum est εἰ ἀγοραν φαHειν et πλάττειν ala τὴν ἀγορῶν et sic, credo, omnes Athenis sis την ἀγοράν dicebantur ἐργα σθαι. cimpone nune mihi haec Aeschinis in Timarchea 3 97. τούτιν γὰρ κατέλισεν ὁ πατὴρ -αν ἔτερος ais αν καὶ ωιτούρ- γει scribe μὲν καν λειούργεῖ - ἔτι δὲ πρὸς τούτοις γυναῖκα ἀμόργινα ἐπιταμένην ἐργαζεσιαι καὶ ἔργα λεπον εἰς την γοραν ἐκφέρουσαν, et facili negotio interpolatorem sprehendes. Genu ita sunt γυ-- ἀμόργινα ἐπιταμένην ἐργαζεσθαι se τὴν αγοραν. athonienses optime noverant m ἀμ-γινα quae essenta sequiores oraeei non item : itaque docti omnes sedulo vocabulum intem ρ tantur, arpocratum, Hesychius, veteres Aristophanis iniis etes , ali optime Hesyehius 'Mώπινα λεπτουφη νδύματα, his ad Mehinem olim a statum est ἔργα λειω aut ἔρια λεπτὼ quod in tentum se infiniavit, deinde ἐκφέρουσαν ascivi additum, id ipsum quo suidas utitur in explicandis vombis Menandreis εἰς τὴν γορα εκφέρειν τα υφαινουμενα non est inligam ιαφέρειν eo sensu sed novicium. 'eate nitida ΑωMhinis oratio insulsis emblematis. In uoi φαβωευ γὰρ τὰς λ-ουννέα ἀπε re a m ἀ- κτήματα -- τω ἀπ- εἰρημέ-νων κωρ- γε φισιασιν ἔτερον , d ρD 'Αριψπ-ρσιν, ἐργατήριαδ . - τοῖς αργυρώοi λ μ ει υλῶνι, ἔτερον δ' ἐπὶ Θρασύλλιν. Eme a ανευ τῶν πως - μων --- Κηφισί- , τε Ἀμφι οπηισιν non θων - wis Αὐλῶνι -λ Nempe a

ἀρτίως μου - 347 sqq. non erant se,. . tantum, sed lata

ε μει οἰκωαι 1μιουργοι et θεραπαιναι, κατι Σφηττοῖ et χωρέον Ἀλωπεκῆσιν uti primum χωρει in χωρέων surruptum est reperius est corrector. Di de suo αγρόν addidit contra morem Atheniensium, quibus χωρει solemve est dicere. Praeterea in verbis istia, ἐν Αὐλων habemus perpetuam propemodum

Graeoulorum interpolationem nescientium Αυλωνι, αραθωνι, Ἐλευσινι, ναμ υντι , Αγνωντι et sim haud secus adverbia esse et praepositionem respuere atque Σ ττοῖ, Μεγαροῖ, Αλομπεκῆσιν, 'Αμφιτροπψι, ΔεκελεIασι , ΚηφιmIοισιν, 'Ολυμπεισιν

multaque alia. Grassantur in ostiis quoque, ubi ε αυτοφώρου

290쪽

deprehenduntur. botius v. υσέαν Eύπολις Πόλεσιν 'o την ἐν Μαραθῶνι κατέλιπεν μῶν οὐσίαν. Porsonus correxit: ος , Μαραθῶνι κατέλιφ' 1μῖν ΟυσIαν.

sed impune adhuc pecearunt in Aristophanis agmento pili Athen. III. 111. A.

κοὐ κολλυραν τοιοri περῶσιν δια του Μαραθῶνι τροποῖν.ηana ne Berisius quidem paruit Elinsteio ad Acharn. s. S. rectissime emendanti λα του Μαραθῶνι τροπαίου nemorialellcapiet umquam quid sit περαν λα τὸ τροπαῖον et nemo umqllassi veterum D Μαραθῶνι dixit. Itaque Aeschini Αὐλῶνι redde ei similia vitia apud alios simili ratione tolle. Locus Menandri et ab alio et a Soholiasia Apollonii RuitiuΙ. 294. laudatus ad demonstrandum τι τὸ μαγχος amiκαὶ ἐπὶ χρόνου in verbis ἔγ- αγχος admonet me lodimisere depravati in oratione Dinarchi κατα Δημοσθένους. 3 34. 4υτος αρμιμος -- , ἡ τοῖς ἐχθρου κατα τῆς πόλεως συςῆυιώ

τασκευην ἐτέραν ta ἐπ' αγὸς ἐγένετο με Λακεδαιμουνιοι M am τε ἐξεςρατευσαν, Αχαιοὶ δὲ καὶ ΗMῖοι - πραγμάτων irare

νουν , πῆρχον δὲ ξένοι μυριοι. Αλέξανδρος δὲ D 'Iνδοῖς b in Naue non sunt in his alγὸς at nihilo molius AH Ἀγιω, quod'esselingius ad Diod. Sic XVII. 62 reponendum esse eest suit, numquam enim, τινος dicitur de eo, qui cum ae eri est ad desiniendum annum, quo bellum sit gestum. Neque is seque militiae Αγῶος recte dictum rit libera sinteisorum tantum, qui πώνυμνον αρχήν gerebant αρχοντος - , laρομναμον τεφανηφόρου, πρυτανιδος, κωμου, aliorum, amist recte cum ἐπ coniunguntur in historicis quidem et 0rathri,si et omnibus, qui serio loquuntur et populari lingua villant quamobrem ἐπ Ἀγίδος nihilo sanius est quam ω αἰγός. si dem in ΠΑΙΓΟΣ latere suspicor ΕΝΑΓΚΟΣ--- ei αuitque recentissima huius rei memoria, quum in Demosthe t adversarii undique impetum fecerunt. Paudis ante annisi i Graecia eventum huius belli anxia exspectaverat et in inviii' i huius rei mentione satius erat dicere οἱ PDαγχος ἐγένετο, νη Agidem nominare. Quoniam αγχος in desuetudinem abierat φερῆς ἰδιώταις erat inoognitum, facile fieri potuit ut depravataiy Mimat,ittet.)

라틴어 텍스트