장음표시 사용
181쪽
22 Ducattam Γ; .rsantia', cte. stibus , institutis, uiliblico tiri contra- ia nunqua in in os laqueos se induis quorum ex nullo sese expedire
tueant. Cum igitur illa renuntiatio de-. ractis arvis, Mementitis nudata colo
fibus, velut in conspectu omnium post sit 5 plane convictes quaeque ab Hi- panis allatae sunt causae, Talia justitiartinuilacras inditus eversa suerint cum in ipsa dotis con fitutione fraudem, in s nutione deceptionen incile demonstraetum iit cum Legati potestatem de ex clusione paciscendi non acceperint cum x adjectis clausulis altera natur , alte- a religionis jura perrumpat; cum Rex Catholicus alienos potitis quam nepo- Ies, mproprium sanguinem in Regni
.na reditatem vocet cum denique steri sitas praemio donetur , matrimonii Saaramento contumelia , .foecunditatii uptiarum poena . ac dedecus inuratur;
u bus tandem potest stare praetidiis tam surda, nec rationi modo , sed etiam ibi ipsi adverta conventi, Quid si per inarum conditionem acrioribus ocuis intueamur : Hinc Regis majestas, utris tutoris authoritas occurrit;
linc filia subdita pupilla, quae unam ibi obsequi laudem te putat quae immum Regis de sugere imperium non test , nec voluntati patris oblistere; ut jura sua sunt penitus inco nita, nec est quisquam unde illa pollit co-
182쪽
noscere, aut consilium capere Analia quaerimus argumenta, quibus hoc renuntiationis pactum expuonetur cum id Romanae leges prohibeatat ac ne ipsis quisdem conditionibus, quas Bonifacit Constitutio requirit, muniatur cum Hilpaniarum uri municipali, institutis adversetur cum illud Jurisconsultissinu improbent cum denique Sacrorum Codicum authoritati repugnet. Quem enim fugit Reges a praepotenti Deo , ut praec Ditos providentiae administros velut Divina potestatis consortes eligio lura successionum in Regna, Principatus constitu atque in Sacris Scripturis ita describi, ut moveri ea, vel mutarinulo ratione possint .
183쪽
Ei mi est ad alteram . disputationis nostrae par Quae inhaetem , quae iura Reginae Cliristianissima comple explicanda. ctitur; uaeque haud dubie
tionis esset habitura, nisi adversus His anici Consilii non injustitiam magis quam
pertinaciam nobis esset decertandum. Profligata quippe, funditus eversa renuntiationis clausula, an munitus videbatur aditus ad ea stabilienda jura , quae nec dubia sunt, nec obscura quaeque a multis retro saeculis inveterata consuetudine S patriis moribus continentur. Sed Hispani videntur jam huic iniquae conventioni aliquanto dissideres, Malia nobiscum ratione pugnare. Negant RegnOructi, aut Principatuum jura, ut privatas possessiones ad leges municipales referri oportere , aut unam earum habendana esse rationem. Sic adversus legum authoritatem armati , quos Principatus Galliarum Reginae natura concessit, huic eripere moliuntur. Sed non com-H mitten-
184쪽
1 Reginae Christianissimaejura
inittendum nobis est, ut qui sanguinis jura tam constanter adversus Hilpanorum injurias defendimus, vim legum, ionsuetudinum ab eorum argutiis non vindicemus. Haec itaque pars alteradisputationis nostrae in tres partes cipsa discedet. Prima in legum municipalium dei nitone, firmnda consuetudinum authorItate versabitur altera Reginae jura eorsim , tenucleate persequetur Tertia denique cum rationibus, tum exemplis demonstrabit Regem Catholicum ab iis leoibus , tot saeculorum si probatis,
non potuisse discedere. Atque ut ab ea parte quae primo loco
est proposiit , ducamus exordium; Illud interim admonendum , hoc inter te rem , ac consuetudinem elle dilcrinanis, quod illa dissus a latius, ma- ori authoritate munita Videatur cum ab ipso orta sit Principe , qui sancienda Ie res habet potestatem , nec teneturea ad aliorum referre consilia Hinc Plerumque evenit ut commutata subdi- orum utilitate , leges quoque mutenturi ad aequitatis rationem , quae Im-nus ante provisa fuit, inflectantur. At consuetudo constantior est arctio-ivibus lono vinculis subditos constri
Wit. Este in lex quaedam a populo etita, Principe concessa utriusque yoluatate ac consensu firmata 'ἴ ς
185쪽
cam vim habet quam stipulatio, aut con
ventio , aut contractus omni ex parte perfectus adeo ut cum Princeps, tum
ii subditi quae mutuo velut foedere sanxe runt, firma esse velint, Min perpetuum rata. Neque idcirco Resibus condendi leges, aut abrogandi facultatem denegamus non enim id nos fallit, eam potestatem sic cum summo Imperio esse conjunctam, ut inter Repiae majestatis insignia vel praecipuo loco nabeatur Fatemur illud quoque, non eadem esse ubi
oue in Regnum , aut Principatum succedendi jura sic Lex alica in Galliis, jus deligendi Principis in Polonia , de quibusdam aliis Regnis usurpatur. Ne illud quidem ti biginuis , quin Principatus, Regna, tui ama quaeque Imperia quassedam habeant sibi proprias dotes, quae ab
iis nulla ratione separantur. Hoc enitri cuique Imperio proprium est, ut alienari, dividi non possit, ut liberum sit,.solutum , nec ulli humanae potestati subjectum. Sed neque hoc loco necesse est de Principum in sanciendis , vel abrogandis legibus authoritate disputare , id enim est omnino ab hac quaestione ejunctum. Ac ne regalis quidem potestas ut vivit, ut viget in Principe ut subditos regit imperio , huc pertinet sed de Principatu nunc agimus , ut
successio quaedam est , ut aereditas ,
186쪽
17 Regniae Christianissimaejura
uno Principe in alium commeat, qua que adeo nihil agit, nihil molitur, nec iura constituit, ed certis ipsa est adstricta legibus, communi jure continetur. Ne illud quidem in disceptationem
venit, an ura succcssionum in Principatus, tum ad leges sunt municipales, cuius iue oentis consuetiadnae referenda, cum Ea in Regno, vel Provincia obtinet consuetudo. Neque enim dubium est, quin illa consuetudines vetustate apta confirmatae, tempore immenso usurvatae, ceu sacrae Leges colendae sint, nullo pacto violandae. Ista , inquam, mnia ultro concedimus, quaeque a caulasejuncta sunt, in iis diutius immorari ni
hi necesse est. Itaque sic constituenda haec est controversia, ut de summa potestate , aut Principatu non agamus , nisi ut haereditas daedam est Principis morte ad alium mox deserenda successio. Idque nunc in contentionem venit, an ali jure quam municipali, aut plius consuetudinis in ea Provincia usitatae, Principatus ad leo i-timum successorem tum pervenia , cum nulla huic contraria lex sancita fuit, nulla est consuetudo quae a communi iure dissideat.
Ae primum illud nobi vel Hispano
rum asperrimi concedent, ut privatorum,
187쪽
Ducatum Brabantiae, cere. 73 Principum familias ex ure cujus lue
coni, aut Provinciae municipali a Muc- celliones vocari atque coidem in iis siectari co gnationum propriaquitatum c adus. Hua Principum liberi alus excusis in Regna succedunt hinc cxu, vel aetate potiores aliis anteponuntur nec ex alio fonte tutelae , 5 agnatio num status, ira quaeque haereditariae manant. Quid p ira nemo vel ina- cetis, vel subditus haereditatem adit, in patriae consuetudinis aut horitate subnixus. Quis ignorat successiones qua Prm-cipum , qua privatorum sanguinis jure contineri easque vel recta serie ad posteros, vel ad transversarios haeredes peri venire; omnes denique eodem jure ut cognatione sunt proximi delatas adire haereditate. Quaeris cuid sit cur filius patris Regnum siccedat, cur nothi X- cludantur cur ii qui recto ordine descendunt transversariis gradu propiores remotioribus, viri foeminis anteponantur; cur liberi patres reserant, Leodem cum illis jure censeantur' Horum quidem omnium non alia ratio succurrit, quam id moribus . institutis Majorum sancitum,
ac municipali jure quod Principes juxta subditos complectitur , ita cile constitutum. Quocirca vehementer errant Hispari. qui consuetussines, aut patrios mores
188쪽
i,ihil ad Principatum pertinere arbitrantur. Cum enim de summo Imperio con tenditur, non aliud est quod sequi posssimus, nisi aut legem, si quae sit de jure Imperii descripta, aut consuetudines isinitimis Nationibus usurpatas, aut leges demum municipalesci nec aliud cuncta rimanti succurrit legum genus, ad quod ambiguum Regni ius referri possit.
Qiod si lege quadam Regia, aut nolita consuetudine qui sint ad Regni, vel P in
cipatus successionem vocandi constitutum fuerit dubitari non potest quin hujuste is, aut consuetudinis valere debeat authoritas cum omnes fateantur Majorum instituta sancta esse, tamquam publica patrimonia retineri oportere. Hinc Franci nunquam a Salica Lege, quae sceminas excludit, recesserunt. Suus enim cuique Genti mos suum cuique Regno jus est conservandum.
Sed neque jura quae apud finitimas
circum nationes obtinent, ad eam rem
dijudicandam momenti quicquam a serre possunt. Regna enim quaeque libera sunt, nec alienis legibus de inciun- adeo iserrita patri Omnino repetendum. Hoc enim unum ex tribus propositis reliquum est hoc aequitatis ratio, communis nimum a popu
189쪽
populorum usus, vetustatis exempla persuadent Leges quippe municipales summi imperii decus splendorem tuentur; quae subditorum in Principes ossicia constare, quae ab iis praestari debeant obsequia, censui, tributa, trincipiti jura praescribunt; nec aliud magis Principem cum subditis mutua benevolenti indulgentia conjungit. Hoc vinculum est illius societatis , quae vim, robur Imperii maxime continet. His denique legibus Ecclesiae jura,
minorum facultates in tuto collocantur his Principum dominia firmantur, partes Reipublicae omnes hoc communi iure, aut consuetudine, quali mente quadam consilio reguntur.
Illud itaque effectum iit, ut d cum VII
nulla est de jure Regni, aut Piliacmatus descripta lex composita, in conmetudine ipsi, aut lege municipali, quae authoritatem habet vetustatis, jus omne versetur. Hac quippe consuetudinis lege sublata summum Imperium coeco casu, volubilitate fortuna regatur necessu est, idque sine ordine, & quasi sine rectore fluctualait Turbulentum omnino, ue-merarium M periculosum hoc suturum est, ii apud homines, qui consilio,3 ratione utuntur, qui legibus gubernantur, nullum sit jus Regni certum , nulla succedendi lex, nulla ineundi Principatus,
190쪽
r g eginae Christianis imae iura
aut Reipublicae gerenda ratio; sed omnia fortunae judicio inconstantiae permittantur. Quem enim fugit Principum dignitatem , quo sublimior est caeteris praestantior, hoc majoribus invidia ventis perstari, majoribus adeo egere praesidiis, dirmioribus velut eam fundamentis niti oporterae nec demum diuturna
esse possitiit Imperi , nisi eorum certa sint, 3bstabilia jura. VIII, Iam principatus omnes electione se
lent, aut haereditate, aut successione deserti. Ac primorum quidem jus omne, ratio una electionis lege continetur. Quae autem haereditaria sunt , nihil aliud videntur ovam patrimonia quaedam, quaeque adeo ut alia haereditates, ad patrias consuetudines reseruntur.
At quae jure successionis ex aliis in alios
manant, tametsi non sunt uniusmodi, nec una eademque ratione deseruntur, multaque habent velut ornamenta, aut
insignia quibus ab aliis utique dominii separantur hoc erum ninibus commune est, quod nec mancipari, nec dividi possint, nec alieno demum subjaceant imperio in 'erisque tamen cum seudis , aut reliquis dominiis conveniunt. Nam, ut Philosophis placet, hominem esse naturae opus omni ex parte absolutum, ratione qua viget, reliquis praestate animantibus, cum quil, ia