장음표시 사용
161쪽
quibus eam legem qua Joannc In natu maxuniim tardo retuso ingenio Dut catus sui hae redem facere tencbatur, uel duram , Macerbam incusabat, quod Phi-llippus Maria aetate proximus recta in dole, excellenti ingenio ad Impertuna natus videretur. Id scilicet acutum hominem, trudentem non fallebat, lised ubi agitur de jure successionis in Regnum, vel Principatum nihil liceat patris volun- tati, aut judicio adversus naturae leges, instituta Majorum cum summum Imperium non haereditatis nomine, sed sanguinis jure deseratur. Jus quippe Resiai.
quod saepe dicendum est, a natura ipsa, aut legibus, non ab hominum arbitrio proficiscitur nascuntur Principcs, non. instituuntur.
Maneat igitur id quod negari non potest quodque omnium pene gentium coni sensu suit comprobatum, Regni aut Im- perii jura mutari non posse , nec legiti
naum succestarem ulla conventione summoveri. Ac ne plura, Maliena prosera- id mus , uno quidem illustri utemur
exemplo, quod apud Buthenum doctum hominem , diligentem Annalium scriptorem legimus. Cum Carolus Imperator anno millesimo trecentetimo quinquagesino sexto in Brabantiam venisset, Veia selinus, Muxor ejus Joanna, ad quam Ducatus Brabantinus pertinebat, Impe- 3 IazO-
162쪽
iso Reginae Chri ianissimae jura
ratorem adiere , quicum ea conditione ' pacti sunt, ut si absque liberis ex eo con lnubio decederent, jus omne in Braban- lesiae Ducatum alios Principatus ad potissimum stirpis Lucemburgicae haeredem, exclusa Margaret Joannae Ducis sorore , .Flandriae Comite, pervenitet. Ea quidem conventio tum authori rate, consensu Ordinum firmata est.
Cum interjectis aliquot annis illi in
prole diem obiissent:qui tum erat Lucembitio Princeps ex conventione haeredi tate a petit. Huic Ordines ipsit, qui an te consenserant, vehementer obisistunt negant constitutum successionis ordinem, i iiii ii quae subest gravior causa, aut Principis voluntate, aut populorum studiis aut Ordinum suffragiis perturbari, aut eos demum excludi possie, qui patriis leo ibus, majorum instituti; ad capei- se idum Imperium vocati sunt. Itaque Antonio Burgundioni Margaret nepoti remente licet, frustra obnitente Lucemburoica domo, Brabantini ucatus data est po est o quae perperam acta is uerant, rescissa. VII. Fracta igitur manet, convict areniant latio, quae naturae ipsi, quae juripi blico , quae divinae Providentiae repugnat. Nihil enim magis est contra naturam, quam eum qui sanguinis jure proximus est, quique non haeredis titulo , sed e-
163쪽
'Is tillio litate in Principatum vocatur,
legit una successione depelli nec jus illud a rationis , Quod a natura sonte descendit , repudiari ulla conventione potest , aut alienari aut in alios transferri,
aut ab ipsa cui cohaeret persona divelli Jam quis ignorat jus Regni, aut Imperii ii publicum esse .ad subditorum uri ita
ium , sed populorum causa fuerunt a eo constituti. Cum igitur iis illud publicum sit, nullo id pacto everti, nulla renuntiatione extingui potest. Neque enim per naturam fas est, aut per leges licet Regni , vel Principatiis successorem legitimum excludere An illud deniq contemnendum , magnam hinc religio' .i, ni injuriam fieri, atque ex iis pactis gra a Doctis.
vi eam vulnere percelli, quod jus Regui ''
e earum rerum genere non sit, quae in nundinationem, .commercia veniunt,
quaeque haberi quaestui, pretio post intaestu ari. Ea quippe jura non ex varia hominum commutabilioue ratione, aut inconstantia pendent , sed instar acerdotii quodammodo sancta sunt , cum caelesti vocatione , divina ordinatione conjuncta. Videtur enim esse conjugalis quaedam societas Regem inter uibditos , ac velut spiritale, marciislj-mum vinculum Principem cum Imperio suo conciliat, neque id line nefario scele-
164쪽
IJ Neginae Drtytiana bimae jurare dissolvitur. Cuna Regalis potestas, aut summum Imperium sit tamquam radius quidam caeleliis, qui supremo Numine an terras defluit, sacris per senis quas huic muneri praefecit Deus, ita cohaeret, iit ab iis divelli nullo modo queat. Nam sui motius ratam habet Limmutabilem
rationem, non in sortunae temeritate, aut
humanis conliliis politam irincipii sui
imitatur constantiam 'inc suam ducit originem , hinc stabilitatem, ordinem, vim omnem consequitur. Imago enimqtiaedam est, Madumbrata similitudo illius potestatis qua caelum , terraeque reguntur, quaeque Deus ipse est. VIII. Hinc merito Galliae, Italiae, Hispaniae, totius pene orbis Doctores magna conssensione negant summo Imperio renuntiari ullo paeto posse. Nec necesse est Omnium proferre testu onii ex infinitis
prope pauca duntaxat excerpamus. Id praeter caeteros Palaetius demonstrat jura successionum in Regnum , aut constitutum ordinem nullatenu posse a Rege perturbarici cum ne id quidem liceat in Majoratus dio nitate , cujus exemplar est Regalis pote ias qua inter Majoratus primo Falsis numeratur et adem est But rigarii
quod Reges possint haeredem c successbrem in Regno eligere quem velint, omis o filio primogenito, vel alio legitimo Liccesssi ve , quod ei contra omnia jura , c consuetudinem omnium nasionum inviolabiliter observatam Tart. 2 4 1. Ob Inproaemium cod cis.
165쪽
e Rex non potest variare leges , cconditiones primogeni-tiirae in praejudicium Lucce Abrurn, nec facere quod alius pro alio lucis cedat,
m Ducatum Brabantiae cte. II 3
ε Barioli δ, a quilli Covarruviae sen tentia. Consentiunt, uri prudentiae canonicae periti qui omnes hac ratione , iam non semes attigimus, ducti viden-ltur quod nillil iit in hominum vitam alius Imperi, idque ad communem ho- ininum utilitatem, .salutem maxime
pertineat ut intelligant summi Imperii ius ad Deum ipsum , qui lege sanguinis,
naturae, cujus idem author est, vi moderator, coronas, sceptraque dispen- sat potitis referri oportere, quam unius hominis consilli, libidini permittere. i. Cum perturbationum aestus, inconstan tia, aliorum commoda, privata utili Diates Principis an malim facile inflectere, transversum agere, ac depravare possint.
Hoc itaque e sectum sit, Memonstra tum illam renuntiationem neque a Reges Catholico ex i, nec a Regina Christ jure fieri potuisse neque eiam illi fas erat perturbare Regia successionis ordinem; naturae, e Regni constituta ura everterea neque haec abdicare Principatus, aut a summi imperii jura potuit alienare. Ea sane tot vitiis cedata est illa re I. nuntiatio, ut ea vix enumerari queant. 'ς Non enim modo sorma exclusionis ab et '' iusti omni justitia remota est, non solum in i explodi materia, ciebus ipsis, quae huic conia Vr ventioni subjectae sunt, vehementer erratum fuit sed ut ea conventio omni s cx
166쪽
isi Reginae Christiam simae is ra
e parte laboraret, his quoque munita est clausulis, quas ne probabili quidem desensione Hispani tueri possint. Quem emax
non moveat illa exclusionis adiecta clausula, qua Serenissima Infans cum posteris omnibus sic ab omni Hispaniarum Principatu elicitur, ut si sorte stirps Regia desecerit, cum Regna, tum Principatus ad alienos transserantur. In haec quippe verba concepta est illa exclusionis formula Serenissimam Infantem D. Ma- riam heresiam cum liberis, qui ex ea, nascentur, utriusvis sexus ii fuerint, , quocumque cognationis gradu ad , reserantur, non posse succedere in Re- na, Principatus, dominia quae lunt di- cionis Hispanicae etiamsi Regia sebo te virilis sexus, negitimi successiores. desecerint. Quo enim cumque modo, res si habeant, chim illa tum ejus ha - redes omni jure successionis dejiciuntur:
quicquid aut leges, aut constitutiones, aut consuetudines, aut juram contra-
rium statuerint his enim omnibus hacis clausula omnino derogatur. 1 1 An dubitamus quin tam immanis, inusitata clausula ab Hispanici Consilii cupiditate, iambitione magis, quam a libera Regis Catholici voluntate prosecta fuerit ξ Quam enim hoc non credibile, Reoem optimum sic omnem humanitatiἴ,i natura sensum exutilla
167쪽
mutatum Arabantiae, sic Issstiae stirpi suae nepotibus alienos anteponeret An quicqtiam patri aut jucundius , aut charius esse potest, quam liberis bona sua , ortunasque relinqueret Jam ubi agitur de Regni successione, una
multo est acrior sensus ille naturae tui a pater omni studio , cura , industria, cogitatione enititur, ut acceptum a Malo
ribus summi Imperii decus in posteros conserat. Nulla quidem re homines ad Deum propitis accedunt, quam Imperii dignitate neque usquam divinae Majestatis fulgor magis elucet, quam in Regali Potestate. Nam quae in caeteris homini ius insculpta est Creatoris estgies, haec in
Regibus longe splendidior videtur. Quid
ergo potuitne ex Catholicus nanu
sua delere formam illam, velut Divinitatis characterem suo sanguini impres tum, Scelerata quidem illa Eteoclis apud Euripidem sententia ab antiquis Philosophis fuit judicata , qua pater jus Omne violandum esse putat, dum Regnum in
domum suam , ac liberos transserat.
Capitalis est, .perniciosa illa regnandi cupiditas; sed tamen cum animi magnitudine facile conjungitur atque haud scio an magis humana esset, ac serenda illa animi elatio , quina huic adversi patris voluntas , qui stirpe sua throno dejecta, divino, . humano jure neglecto, alienos in Regni fastigium eveheret. Si quid atrocius pater In propriuia,
168쪽
1s6 Reginae Chrisianissin Iura
sanc uinem scripserit, aut testamento fa- velit, lex jubet ut manum potius, quam mentem patris lusam errore judicernus; nec quid ab eo facium, sed quid ei faciena L. Cum o dum uerit ponderemus . Hinc magna 'i VM s, ientia statuit Imperator, ut sit quid gramulus in nepotes suos avus testamento an-xerit, quod a natura ipsa , .parentis sensu abhorreat . in meliorem partem, quoad fieri possit, ducatur conjectura, quod voluntatem testatoris ex naturali aequitate magis quam ex scripto interpre- b Ne videa tari oporteat Nam , ut scite glossa,
T. h. pietati Christianae videtur alienum, x- a b E,' ' clusis liberis quibusculi etiam vivi nostra
Proprii R in partimur bona , quique nobis maxime I 'M. e cordi esse debent, alienos in spem haere-de ditatis vocare ς. Gravissime quidem Co-varruvias immanitatem cujusdam patris
pater qui reprehendi , cui cum unica det illa, i)Qrum V ean tamen omni successioni coegit re- ' uili are id ver,negat vir doctu imu , ea conventione stari oportere , etiamsi pater illam testamento fit maverit: cum filiae suae transversarios haeredes citra summam a juriam non potuerit antepone- To iv red. Quo io itur animo excepisset illam
clausulam , pater, tibia nepotibus
is, o sis, imo exclusiis , bona sua non consanguineissilia dimitte . - tu omnino ab intestato contra voluntatem patrisu nam etiam: mea pictione de haeredibus isteminis, masculis intelligendum sit, non tamen est Leentes de caeteris intellexi sis, imo tantun d , endentes a patre,cum alii, τι
169쪽
modo, sed etiam alienis reliquisset. Qua Antistes ille prudentissimus objurgatione, aut quo potius convitio patrem illum a tanto errore , perversitate conatus
esset avertere Quid ii personarum conditio , rerum quae abdicantur natura, Principatus, cona, Imperia quae substitutionis cujusdam perpetuae, ideicommissi lege, non patris voluntate , aut testamento manant ad posteros, quaeque nec mancipi sunt, nec in rationem contractus veniunt , gravissimo huic viro propolita essent, xc ilionis clausula omnis explicata, quoi fulmine tam In quam pactionem , tuae Regnorum tua la- x mcnta convcllit, perculisset'
Scribit Niceta pene in pt Historiae iube limine , quod cum Alexius
Conanentis jam affecta aetate ab uxore vehementer rogaretur uiscnero potius quam silio Imperium relinqueret, is acriter uxorem reprehendit . quia temperiniquam ab omni humanitate alienam suadere non desisteret. Non inquit, perspicis, non sentis quod in melcelus admittam , ii contra naturae leges mores patrios repudiato filio, qui huic non est impar muneri, Imperii fasces genero tradiderim. Quod ii tam pravae voluntati tuae obsequar, suturum est ut in omnium reprehentiones uacur a uir,toti orbi ludibrium debeam,atque in-
170쪽
justitia primum, tum stultitiae omnium a mulier judicio condemner . Hoc quidem tum. TH. In perator uxori, sed Consilio Hispanico
particeps, praedictum putemus. Id enim videtur cu-nuo ' ς jus lana immanitatis omnem liumanita-
niihi, Meo tem repellentis, ut pater tirpem suam, ac tiari desines, liberos deserat, arctissimum naturae,
ni o ibit, sanguinis vinculum dissblvat, quos in laudabiliter spem Regni gendit, excludat, alienos de- . iii 'iu . nauna haeredes adsciscat Lonse quidem ea potiti, ' satiris foret tam absurdam delere clausu- b iis lana , quina rationibus eam expugnare. ultu uti ' Quid eni in loci argumentis esse potest u- quam ex se bi naturae vox tam clara est, tam publica, s ubi sanguinis uratam sim manifesta tam
Iinperatori alte omnium pectoribus lixa, ut exuri
bus cum si animis nullo modo possint.
neu ii Imperio haberet, eo neglecto, generum rictulerit, cnum toti H omano Imperio risui sim suturus miro insano habendus, si in deliberatiotie successionis germano filio repudiato Mace lonem ii solio collocaro.
II. Sed nihil est omnium quod magis huic
renuntiationis clausulae repugnet, cluam ratio ipsa ex qua prosecta est. Quod enim ortum dedit renuntiationi, quod in mores nostros eam invexit, id illi est adfersarium maxime. Non alia quippe ratione id pacti genus inductum est quam ut familiarum incolumitati prospectum foret, ne crebra divisione bona dilaberentur: hanc causim i sustuleris, in parentum jura liberi ex aequo succedent: us nullum