장음표시 사용
11쪽
notum sit, ut antiquior significatio esset metaphorica,
Nec quisquam veterum scriptorum hactenus diceret de kγω terrarum aut de regiono rerum in oculos incurrentiam, quod tamen in temus semper erat factum. R eentiore tempore haec mutata sunt. Grammatici explicant verbo apposito hucusque. vid. Arusian. Mess. p. 26 l. l. Ergo hoc vocabulum nisi fasitum . tamen usu
patum propterea esse vidotur, ut proprie indioaret partem alicuius expositionis finiri, et eum. qui loquitur, ad alias res transire. Est igitur usque ad hunc scriptionis terminum, in quo is, qui scribit, subsistit, sive non ultra progressurus, sive reliqua omittens, sive alia prudenter supprimens. Quo sensu Varro de Lat. L. 8, 33. et Cicero ad tempus referentea dixerunt adhuc. cs. Tom. 1. P 156..
Cio. Lael. 7, 24. hactenus mihi uideor de amkitis quid sentirem potuisse dicerer si qua praeterea sumi - credo autem esse multa - ab iis, si .idebitur, qui ista disputant, quaeritote. ad Fum. 2, 1, 3. sed de litteris hactenus. Non enim vereor, ne non aeribendo te expleam. Cie. ad Anton in Episti. ad Fam. 14, 13.
Cic. Lael. 15, 15. sed haec hactenus. Plin. Ep. 3, 14, 5. verum haec haetentis. Quid praeterea noui 2 Incipiunt novuin librum secundum de Iaudibus Stilic. Claudianus his: haetenus armatae laudes. et ut ante Heinsium visum erat, Ovidius secundum Remed. am. v. am. hactenus invidiae respondimus. Proprie dicitur in epistolis, ubi cavendum cst, no plura epistolae committantur: Cic. ad Fam. 6, 2, 7. quae uis insit in his r eis verbis c ura enim committenda epistolae non erant , ei attendes, quod facis, profecto etiam sine meis litteris inleviges. ω aliquid habere, quod speres - . Sed haec Metenus. ad Atti II, 4. hactenus fuit, quod euute a me seribi posset..
2. Sed potest in hoc termino constituendo intelligi 'tempus, vel cum illa rerum distributione coniungi temporis notio. Quamobrem Varro, Cicero, alii praecisa expositione ad aliud aTgumentum transeuntes apponunt vocabula nunc, tum mox, quae quidem, ut heno monuit Borrichius, aperte indicant aliam temporis notam praecessisse et soqui aliud tempus Disitur enim de ordiuo rerum in tempore apparentium.
Lindemanmia, ut vulgarem sententium resutaret, isqvais res,
inquit pugnam vel ea sam iudicialom, vel iter inteIIigens, Rusim nonnisi ismeoris erreressu fieri PosFint, nec nisi in tem
12쪽
νoxo ut totum aliquod considerari, laetum est, ut haetenuakiquoties ad tempus xeIatum inveniti existimarent viri docti: male veror nam ut nos Gomani particulam soreeit de rebus in tempore positis dicimus, veluti soweit war die Schlacht --ι est seden - , ita Romani hactenus interdum de rebus in tempore positis, numquam in sola temporis notione usurpant. Quibus acute dictis cavendum est ne fallamur. Nam etiamsi in iis exemplis , quae nos allaturi sumus, res dicuntuν in tempore positae, nihil tamen impedit, quo minus notionem voeabul Metenus etiam ad ipsius temporis partes reseramus, sicutimuItao praepositiones eι adverbia, quae temporis rationes in
exprimunt, do Ioco proprio usurpantur. Quid quod etiam lsrave a Ioco ad tempus transfertur. lFarro de Ling. L. 5, di quod ad temporum uoeat la latina ,
attinet, haetenua su satis dierum. Nunc quod ad eas res attinet, . quae in tempore aliqvo seri animadverterentur, dieam. Cic. do Div. 2, 24, 13. sed haec haetenus: nune ad tenta veniamus. imin. Hist. n. 28, 8, 32. hactenus de externis r nunc revertemur ad nostrum orbem. 31, 6, M. Quinctii. 4, 2, M. sed haee Mel
nus. Nunc guae sit narrandi ratio, subiungam. Cela. 4, 1. Princ. legi I. Ge. 2, 1. hactenus arvorum cultus et sidera coeli. Nunc
te, Bacche, canam. ProPert. 4, 1, 119. hactenus historiae rntino ad tua de hor astra. Ovid. Art. am. I, 263. Itat. Silv. 5, 1, 135. hactenus alma chelys: tempus nunc ponere frondes, Phoebe, tuast. Plio. Hist. n. 14. Pr. I. externae arbores indoeilesque nasci alibi, quam ubi coepere, - haetenus fere sunt. Ueetque iam de communibus loqui, quarum omnium peculiaris parens uideri potest Italia. ColumeII. 7, 13, 3. hae tenvs de minoro pecore mox de uill tieis pastionibus - aequenti volumine Praecipiemu .
S. In his vero saepe hactenus ita ponitur, ut idem exprimat, quod Pronomen haec, in hiε, atque cum verbo esse coniungatur. Et in generibus distinguendis s quitur deinde.
Virgil. Aen. 5, 603. hae delebrata tentia ganere eertamina patri. Ovid. Met. 13, 916. hactenus aeta tibi possum memoranda referre. Plin. Hist. 14, pr. I. vide n. t Celsus 6, 6, 16. hactenus oeulorum morbi, que lenibus medie mentist nutriuntur. Genera deinde alia sunt, quae diuersum aura- οtionem desiderant. T, M. P. 456. 3, 22. hαctenus non magna mole pugnatur. Si vehementior noxa esι -- validioribus auxiliis πην eu. Et sic saeei ime Celsus. Diuitigeo by Corale
13쪽
4. Nou alia est ratio , si quis inter terminos se continet vel Iudicando, vel dicendo, Vel ogeudo, nec ultra prodedit In his opponuntur ea, quae ultra sunt. Quam additur etiam non amplius. Illustravit hanc significationem Grono vitis in observ. in soripi, eccles.
Cic. Verr 4, 25, M. nimιum fortasse dicet aliquis hune diligentem. Hactenus reprehendet, si qui volet: nihil ampιitis. L ctant. do Mori. Persec. 10, 5. hactentis furor eiva et ira pro erasit, nec amplius quidquam eorum legem aut religionem dei Deit. Cie ad A t. 13, 49. quare issit hactenua mando, de illo nostro, at sid poteris, exquiras, de me ne quid labores Plin. Epist.
, 6, 13. non Deile me repeto tantum consequutum m3e sum Og do, quantum tune non Uendo. Similiter nunc et probatum et exceptum est, quod pro fi arena hactentia taetii. i. e. intra hos imites me continens. Sed eodices non Pauni praebent hactenus non tacui, quod est, ut vidit iam Gronovius, tantillum, non PΙus locutus sum. Atque hoc praestat- Τacit Ann. 15, 90. solus quippe Natalis et haetenua respondisse, missum se ad aegrotum MN-m etc. Gς - 25 sum quisque Sedem, suos penates regit: sumenti modum dominus aut peooria aut vestis, ut esto , -- iungur di servus hactentis paret. Virgil. Aen. 10, 625 hactentia indulsisse iuvat: sin altior istis sub precibus venia ulla latet, t tumque moveri mutarive putas bellum, spes pascis inanis. Valer. Max. 6, 8, τ. nee hactenus benevolentia processit, sed in eo eon- ervando mira quoque arte usus est. i. e. non in eo constitit. Sueton. Dom. 16. ac dum exulceratam in fronte vermem vehementius fealpit, prosuente sanguine, utinam, inquit, hactenus. . e. nur εο olet. Silius 9, 347. sitque hactenus, oro, nec libeat tentare deisi cf. Gronov. Observ I, 15 P. 97
5. Quae primaria esse debebat signiscatio, ut hac renua de terrarum regione diceretur, usque ad hunc Ocum, intra hos torminos, ea non potest antiquioribus testimoniis demonstrari, sed primum apparet in
Virgilii et Ovidii carminibus.
Virgil. Ae11. 6, 61. tam tandem Italiae fugientes prendimus oras. Hae troiana tenus fuerit fortuna sequuta. Ovid. Tristi. 2, 197 hactenus Euxini pars est romana sinistri: pro ma Lastem ae Sauromotaeque tenent. I, 10, 22. hac. mistim tenus est illa equuta suum. Amor. 2, II, 16. litora marmoreis pedibus εμ nsudu pistae. melenus est tutum: cetera meca via est. Duiligod by Cooste
14쪽
Ovid. Met. 13, 700. hactenua antiquo signis fulgentibus aere tummis inaurato crater erat a per aeuntis. i. o. intra vos tur-minos, in die em Umfung Tacit. Germ. m. hactenus in oecidentem Germaniam novis .anthol. Epigri 3, 63, 1. qui non vult properare mori, nec cogere fata mollia praeeipiti rumpere sta manu, hactenus iratum mare noverita Haec quamquam Ioci notione reguntur, tamen terminum cognitionis significant.
6. Quod in his propriam habet rationem, postea ad quamcumque rem adhiberi coepit. Ac Livius et qui
erant illius aetalis scriptores et poetae hactenus ita usu pabast, ut qualemcumque rem ad terminum aliquem temporis perductam, quam aliae res eX alia parte sequereutur, hoc nomine indicarent. Ita demum localis notio ad tempus accommodabatur. Sed quaerendum rat, num hactenus etiam de tempore dicatur nulla carum rerum, quae sequantur, ratione habita, ita ut significet simpliciter usque adsuo, usque nunc. Equidem id factum esse nego, nullo veterum Seriptorum e emplo edoctuS4 MLiv. 7, 26, 6. hactenus quietas utrimque Etationes fuerer postquam spoliare corpus caesi hostis tribunus coepit, nec Galli ae statione tenuerunt, et Romanorum euratia ad victorem etiam octor fuit. Νeseio an Litulemannus idem utque ego intellexerit, quum ait Livium non de tempore, sed de rebus in temporo. positis loqui. Certe non vacuum tempus distinguitur, sed re rum diversus ordo. Virgil. Aen. II, 822. hactenus, Acca soror, potui: nunc vulnus aerebum eonscii. Ovid. Met. 5, 250. hactentis
aurigenae comitem Tritonis fratri se dedit. Inde eaos eir induta sube Seriphon deserit. Flor. I, II, 5. hactenua pro libertate mox de inibva eum iisdem Latinis assidue et sine intermissione pugnatum est. I, II, 1. 2, 19, 1. hactenus populus romanus puleher, egregius, pius, smetus atque magni cust reliqua εαeevIi ut grandia aeque ita veι magis turbida.
7. Tantum igitur abest, ut hactenus a veteribus scriptoribus ponatur pro adhuc, et recte dicatur hactenua ita εensi, hactenus nihil fuctum est, ut semper Tequirat terminum absolutae rei, cui aliud quid in tempore opponatur. Symmachum et Bocthium nemo imitabitur.
Qui nullum discrimen in his Vocabulia agnosci maluerunt Andreas Borrichius et Walchius ad Taciti Agric. p. res. nec Diui j so by Cooste
15쪽
M seripiomun usu diversitatem, nec naturam uo rationes dictionis statis animadvorterunt. Tempora scriptorum iam Vorstiuado Lat. mer. susp. I 8. p. 117. distinxerat. Coelenius autem
in secunda editione Analeci. II, M. Ahaeramus, inquit, de re et loco Proprie usurpMur, Per enallagen vero signific tionis letiam de tempore cum doctissimis Scaligero, Ex mo aliisque usurpare licet. Pincietius in Parerg. otii marpurg. 3, 13. aliquot versibus Virgilii demonstrationem absolvete laustra
conatus Ost. Tacit. Agr. 10. hane in tam novissima maris tunc primum romano classis eireumveeta, insulam esse Britanniam a mauit, ac
simul ineognitas ad id tempus insulas, quas Oroadas ineant, in-oenit domuitque. Dispeeta est et Thiae, qu- haetentis nix et hiems appetebat: sed mare pigrum et grave remigantibus perhibent ne ventis quidem Proinde attolli. Quot exstunt in hoo correpto Ioco emendationes, tot mihi videntur esso errores criticae artis. Alii enim non reputarunt, quid auctor dicera potuerit aut debuerit, alii non cognitam ha erunt significati nem vocabulorum, aliis denique contortae sententiae placuerunt. In Rhenani emcndaliono abdebat absurdum inest hoc e luivem usque abdidisse insulam, dum romana Classis advenisseι:neque Metenus significat ad id tempus, sed od eum temporis terminumr et exempla a WHchio comparata Valdo G huc lnotione disserunt. Delikerus et alii, qui appetere Pro occupRre, possidero, accipiunt, pessimam asthi boni interpretationem vocabula, quod ozeupandi cupidinem exprimit. Ritherum, qui apperere dirat esse hostiliter accedere, et reddit sententiam ita: erblicht wurde auch Thule, welehem bisher nur Sehnee undWintersturm sieti Dindliis naberisn, nemo laudabit. Quia enim ita loquitur 3 Et ubinam in Iatinis illud nur Apud Lovium
autem 5, 19, 1. μια dicuntur I Uoa appetere non alia ratione, quam qua dicimus noctem vel hiemem appetere. Sollingius mirabili modo haetenus explicuit nihil attud quam, quod Prorsus abhorret ab ipsa Particulae natura. Sed Lis demannus veram, ut ait, Taciti manum restituisse sibi visus est scribendo iquam hactenus nix et hiems aperiebat. Id esse dicit: nix et hietus Leest, ut navigantibus apparoret insula ad hunc usque Ioeum. Equidem iterum quaero, quis ita laquatur Νee talesligo, quid sit iuud hucimus aperire, bis an aleae Sisue fieret hae machen, do RGmanorum Etutione, non do insula dictum, meo Mao Praeter nivis splendorem in hieme tox apparoat. Plurimi illam n eo errant, quod sed proximo verba dispaeis est opponunt 1 quasi intelligendum sit e sod non Propius accedero
roteroni ob miris pigritiam corroPisiste bans equidem puto
16쪽
spoeiem essor dispectu est et Thule, quam hactenus via et hiema peti ebat. Sed mare etc. Quodnam vertium exciderit di euius erit asseruaro. Cogita Tacitum scripsisso appeti sinebat, quemadmodum Aon. I . 8. dixit: quantum eorpua gin bia uadere in more nactenus est nou.ultra Symmach. Εp. 8, 25. eredo arbitreris eiτcu-essum mo C-paniae amoenitatibus scribendi ad te haetenus negligentem. L e. quo ad hoc tempus, in quo scripsi. 8, 70. nunc demum affluo uodUtiate, quod te curarum vacuum nuntiasti: nam methae enus rerum tuorum amaritudo mordetat. 9, 8. arguere diu- tumum silentium meum non potes, qui me in εασο eomitatu Metenus fuisse didicisti. Boethius consoI. 5. Pros. q. vetus h e est de providentis que- irela - sed haud puaquam ab ulla vestrum hae tenus satis dilia genter oe smiter expeditu. Pacuti Pan ex Theodos. II, 4 Parumne me, Theodosi, hactenus distulare fata, ut tu insvpertentes moras augere fatorum. CL Io. Case. Ehunii Anim dv.
ad Vorstit Itbr. Syoc. S. N. 8 Ηaeo temporis significatio apparet in formula hactenus ut, PTO usque dum, εο lunge ala bis: quao
interpretes haud Pariun fefellit. Poet e quidem e
utuntur ἀOvid. Fast. I, 661. hactenus ut iam subiit rorantia, suis anfra Ieses eursum sustinuistis aquae. Vulgo ita interpungitur, ut sensuasiti hactenus loquutus est Tiberisi quum antra subiit, aqueo eursum austinuorunt. Quod sinum et inoptum. Aquae insiste-hant usque dum Tiberis, qui caput ulveo extvierat, in antrum suum rediret. Uer. Ib, 1M. legitur antis Ialinium: arca Dyn, Sappho desertost cantat amores. Naetentis et tit media cetera nocia
silent. Quae ne intelligi quidem possunt. Pximus Iabni
coniunxit verba: eantat amores hactenus, ut m. c. n. s. Quao
Loersius exponit his r uos duao ad hunc usque Iocum amores nostros cantamus et cetera ut silent. At haec nisi omni εensuestrent, lasa interprete indigent.
9. Tertullianus pro iam posuisse videtur de Pudicit. 17. qui furabatur, iam non furetur: sed et qui
moeehiabatur, hactenus non moechetur, et qui forni'Ca cur, hactenus non fornicetur. Sed dubium est. Nam licet coniungere verba ita: qui moechabatur hu
10. Terminus, quo aliqua res cohibetur, potest esse ratio, quao aut universam intelligi rem noget eiusque uotionem singularem coerceat, aut ei minorem om-
17쪽
bitum concedat. Tum hactenus significat in hac conditione, in tantum. Germani dicunt ire so weit, in someli uis, in εο fern dos. Atque additur ipsius conditionis circumscriptio Verbis quoad, quod, si, et ubi finis et consilium intelligitur, ut, ne. EXempla, in quibus hactenus per se stat, ut sit, in hoc numero . hac ratio ne, in der Maase, plurima sunt recentioris aevi. Cicero aut addit terminationis definitionem, aut intelligit rem cohiberi arctius, de quo n. 4.
Tacit. Germ. 25. et servus hactenus paret. Sed vide n. 4.
ubi iam haec posui. Ann. 13, 47. Metenus Nero sagiιlis et
sceleribus velamenta quaesivit. Cie. ad Fam. 4, 3, 10. hactenus existimo nostram eonsolationem reete adhibitam esse, quoad eertior ab homine amisissimo Feres iis de rebus, quibus levari possent molestiae tuae. Cie. de Nat. d. 1, 10, 24. qui vero mundum ipsum animantem sapientemque esse dixerunt, nullo modo vidSrunt, animi naturam intelligentes, in quam sguram eadem possst. de quo dieam equiadem paullo postr nunc autem hactenus admirabor eorum tarditatem, qui animantem, immortalem et eumdem beatum rotundum esse velint, quod ea forma ullam neget esse piaehriorem Plato. Ita enim est hic Iocus constituendus, non mutandus. Intellia gentes sunt non Hieni a agnitione naturae unimi. Nactenus
est, omissa rei oxyositione, quam Velleius erat Paullo post
Plin. Ep. 9, 15, 3. patrem Iamiliae haetenus ago, quod aliquam partem praediorum, sed pro gestatione, P curro. Senec. Episti 88, 1. meritoria artiseia sunt, hactenus utilia, si praeparant ingenium, non detinent. Africanus in Dig. 41, 4, 1 . haetenus verum et ait, si nullam iustam ea sum eius erroris empιor habeanCie. de Div. I, 8, 13. qui hactenus aliquid egit, υι carum rationem rerum explicaret, quae in mari coelove ferent. i. e. in coquidem, ut signa tempestatis suturao explicaret. p. Flacco I S, M. nisi uero hactenus istes formula testimonii atque orationis ιtiae deseribi ae distingui potest, ut FHaeeo absenti aliquid eivitates tribuisse dicantur. Tacit. Ann. 2, 34. Tibcrius hactenus indulgere matri eivile ratus, ut se iturum ad praetoris tribunal astuturum Vrgulaniae diceret, praeessit palutio. 16, 15. I linEp. 2, 14, s. primus hunc audiendi morem induxit Largius Licinius r Metenus tamen, Ni Guditores eorrogaret. 7, 3I, 6. 4, 8, 3.
18쪽
ianus in Epist. Pliii. 10, 84. Sueton. Xer. 31. eiusmodi domum quum assolutam dedicaret hactenus comprobavit, ut se diseret Fusi hominem tandem habitare eoepisse. M. M. Vesp. 13. Νon huius genoris fiunt verba Taciti Ann. 13, 41. sed corrupta. Viderunt eritici scribendum esse: nam cuncta extra, tectis tenus, sole illustria δεσα Cie. ad Att. 5, 4. etiamne hie mihi evrandus est randiis autem hactenus, ne quid ad senatum eonsule aut numera. Tacit. Ann. 14, a. at Neroni nuntios patrati facinoris opperientiassertur evasisse letu levi sauciam, et hactenus adito diserimine, ne suetor dubitaretur. Quincti I. R 2, 3. quos equidem non e temno , sed haetenus utiles eredo, ne quid per eos iudki saignotum. Celsus 1, 26, 23. neutra etiam vim tiliam desiderat: sed ea haetentis titilis est, qua istis ducentem quasi gua ponte subsequitur. Gellius 13, 29. inseribitur non hactenus esse faciem, qua uulgo dicitur. Ulpian. In Dig. 15, 3, 10, 7. haetenus non vertri, quatenus domino debet. 39, 1, 1. pr. hoe edicto permittitur, ut - remitteretur prohibitio haerenus, quatenus prohibendi ius is, qui nuntiasset, non haberct.
11. In his vero saepe intenditur terminatio ita, ut intelligatur, non nisi intra hos limiles rem constare. Est igitur sic tantum . non nisi hoc: quo sit, ut dumtaxat vel addatur vel intelligatur. CL Bunemanu. ad Lactant.
Cic. de Orat. 2, 27, 119. haee sunt omnia ἰngenii vel medioeris,
exereitationis autem maximaer artem quidem et praerepta dumtaxat hactentis requirunt, ut certis dicendi luminibus ornentur. Tacit. Ann. 14, 11. asseuerabant - Burrum, intellecto seelare, guum ad visendum eum princeps venissct, adspectum eius aver satum sciscitanti hactenus respondisser ego me bene habeo. 14, 3. postremo, ubicumque haberetur - inter ere eonstituit, haetenus consultans, veneno an ferro veι qua alia vi. i. e. in dissem nurunsehliin .
Sueton. In Terentii vita τ. nominatis iis, qui Terentium maximmopere laudaverante x Olcatius autem non solum Naevio et Plauto et Caecilio, sed Lieinio quoque et intilio postponit. Cieero intimone haetentis laudM. i. e. in hune tantum modum. Domit. 16. ide paulIo post. Lactant. 4, 26, 6. non utique hactenus via illa coelestia operata est, sed deetarabat breui fore ut qui erant ueritatis experira et audirent et intelligerent divinas dei vores. Disitigod by Corale
19쪽
Silotori. ΝΘ. 40. eoenae quoque te urere diterperlattia tumulis r Horibus litteris haetenua exeanduit, ut marum iis, seissent,
12. frustrea, Jatio aliaqud vocabula ellipsin
ac mittunt. oua ipsa totam sententiam constituunt, ita etiam post hactenus intelligitur Verbum loquutus es sive aliud Πomen actionis.cie. de Div. 2, 24. sed haee hactenus. Nune ad ostentia . kiam . ad Att. b, 13. sed haetenus, praesertam quum eoenanti mihi nuntiaret caenius, se de noete proseisei. Plin. Iist. n. 11, 12, 114. haetentis Troa rus. Saepe Ita Ovidius. Iter. 1et, 261. Metenus. Arcanum furtiuae eonseia mentis littera, iam lasso pollire sistat opus. vid. Μet. 12, 82. 14, GI2. Continuat statio nem vocabuIo ei. Amor. 3, 1, 31. hactenus: et mouit pietis innixa eothurnis densum eaesarie terque quaterque daput. 3, ι, π.Μet. 2, 610. et, M. Sueton. Dom. 16. ae dum exulaerariam in fronte uer eam vehementius scalpit, profluente Lunguine, utinam, inquit, hactenus. l. e. utinam plus sanguinis mei effundatur.
13. Denique ne quis credat falso testi, id moneo. significationem, quam Waltherus ad Tacit. Ann. 13, 44 et ad Agr. 10. tribuit particulae hactenus, quasi esset eontinuo, sine intermissione, eam omnino ob natura vocabuli et ab omni usu abhorrere.
De interiectione IIis diximus in XV. Tom. 1. p. 524 uic apponam locum Cassi odori de Orthogr. p. 23 12. ubi Eutychis praecepta de adspiratione traduntur: omnis pocalia oocuti alatu seu dioisa, seu in diphchongo copulata caret adspiratione , - exceptis haedus, hau rio, hio, hisco, hau.
Antiquorum grammaticortim doctrina haeo erathhaud sactum esse eX graeco οὐ, aspiratione praefixa, utu coniunctione aut distingueretur, et d littera paragogica, si eut in multis aliis vocibus vocali terminatis, adiecta. Vnus Charisius haud ab οὐδὲ derivat. Et assen serunt illis recentiores pene omnes. Vossius autem ora vel octe supposuit, ut haberet, quo ι sive d litteram
20쪽
domonstraret. Nemo tamen, id quod necessarium erat Qxposuit, quomodo ου in au mulari potuerit. Quare Scaligor de Causis ling. Iat. c. 22. originem ad vocabulum αἴτε reduci hactenus maluit, quoad omnis disiunctio vim oblineret negationis. Quod ipsum falsum est: nam iudieio, quod disiungit, partes alicuius notionis separat, non tollit.
Μ . Victor. P. 2462. haud adverbium negandi: et seniseat
idem quod apud Graecos Ov. Sed ab antiquis eum aspiratione, ut alia quoque verba, dictum est, adiecta d littera, quam plerisi gue verbis adiiciebant. D tamen litteram eonservat, si sequens verbum incipiat a socali, is haud aliter muros, et haud equidem res quum verbum a consonante ine*a, d perdit, ut hout dudum, et haut multum et haut placitura refert et induest. Fortasse scripsit haud adverbium negandi est et signifeat etc.. Lipsius ari Leet. 3, 29. quumvis ictorInus sua, tilius quam verius ita Praecepisso videatur, tamen in i littera consentire putat vete- eos Ιibros. Charidus p. 87. haud similiter a littera termέnatur. Ουδε enim graeca vox scribendum Ti etur ου enim gravea Dora littera a terminuri αpud αntiquos coepit, quibus mos erat a lat mam omnibus pone vocibus Doeali ii tera terminaris adiungerer sed et per i scribi sonus votas admittit. Heda p. 2336 hutientiando advorbium est negandi, d littera qerminatur et aspiratur in eapuer gurendo autem coniunctio disiunetiva est, aut per litte-ν- ι sine aspiratione seribitur. CL Isidor. Orig. I, 27. Phoeas de Aspirat. P. 1724. omnia quae Gu diphthom m in prima syllaba habebunt, dasian respuerunt, ut audax. Designatum est havd. ade hauseis compositum simplicis habebit seripturam. Nam aspiratur. Adverbium autem digeretionis mussa dasian habet prae positam, ut ne eoniunctio fuerit, veluti tegimus aut portum tenet.
Ne haud e graeco ου eo, quem veteres eXposuerunt, modo factum putemus, non una obstat caussa. Nam οὐκ sive oυκί primitiva erat Arma, non Ου: nec intelligitur, unde littera praefixa accesserit ad vocem ου, nec qua via ου im au transierit: nam quod comparantiatira, eX oi ρος ortum, id referri debet ad αω aυρα, et quod fortasse dicunt germanica tia et vj facta esso auctet an f, haec non habent analogiam in verbis ' caussa
et accuso, fr-do et defrudo, in quibus primitiva
NON au, quae orat O, in v transiit, Si quae igitur etymologica vestigia hic remanent, cognata esse videntur a negativum et haud. Quamquam non opus est, ut statuamus, antiquissimo tempore dictum esse aul