장음표시 사용
31쪽
resque tui saeta, meo. Cist. 2, 1, 19. verumtamen havd rhetas, ne iusiurandum nostrum quisquam culpitet. Arupli. I, 1, 30. Destine, quod migcr havd solent, ut quid εe sit dignum seiat. i. e. reus sis gew5hnlieh gar nichi psegen. Μοst. I, 2, '10. atque hoc haud midetur verisimile Nobis. Capt. 2, 2, 53. memini, quom
dicto haud audebat: facto nune laedat licet. r. e. uua re mis einem morte sieb gar nichi heraumugie. Virgil. Ge. 2, 28. summumque putator haud dubitat terrae referens mandare eae men. Aen. 10, 732. idem fugientem haud est dignatus Oroden sternere. Tacit Ann. 2, 4. Ariobarzane morte fortuita absumpto stirpem eius haud toleravere. Quae quomodo UerzοSius ex sula Praeceptis e plicet, equidem non assequor.
Plaut. Aul. 2, 6, 13. havd postulo. 4, 10, 27, Pocn. 3, I, M.
Nam Sos approperare haud postulo. 5, 2, 122. Stieti. 3, 2, 32. Pocn. 5, 2, 94. nam haud repudio hospitium. Plautus apud Priscian. s. p. 692. haud fugis sequestrum. Epid. 4, I, 22. haud Metiso sidem. Mil. 3, 3, M. tibi faeta erit collatis nostr
rum malitiarum , hctud vereor, ne nos subdola persdia pervineamur. Most. 3, 2, 1ll. harid opinor. Baccli. 2, 3, 88. Terent.
IIee. I, 2, δ0. haud opinor eommode Inem statuisse orationi
Terent. Heau. 4, 5, 49. havd Deiam. 3, 1, τ. Horat. Epod.
1, 31. satis superque me benignitas tua ditavit: havd paravero quod aut avarus ni Chremes tcrea premam, discinctus aut perdamuι nepos i. o. non orit quod Parem.
Plaut. Pseud. 4, 6, z2. ergo haud iratiis fui. Rud. 1, 4, 3. ntine dein vitae haud pαreo. Terent. Andr. 5, 4, M. nam illam me eredo haud nosse. i. c. teli glaubo, sie tard missi gar nieri
Proprie componitur eum verbo posse. Plaut. Merc. 5, 2, M. erras, me deeipere haud potes. Pers. 4, 4, 4. haud potui etiam in primo rorbo perspicere sapientiam. Mil. , 2, 56. meminisse haud possum. l. e. ith mkh gar nichi besinno. Pers. 1, I, II. sed quasi lippo oeula me herus meus manum abstinere haud quit tamen, quin πιδι imperet. Cas. 2, 2,20. nam Miri ius suum ad mulieres obstinere haud queunt. Cic. de Harusp. resp. I, 2. haud potere gracioribus a me verbis vulnerari, quam est statim in Delo ipso a gruvissimo viro, P. Servilio, eonfectus ac trucida-1vs. in quibus eritici do auctore agentes animum attenderedohobant. Sol in quibusdam eodieibus aut Iegi narrant. In Epist. ad Λιt. 2, M. et 7, 15. eoniectura interpositum est haud. ad Att. Isi, I. dubia est seriptura haud arma. Sed do Div. 2,M, 82. quamquam haud ignoro, guae bona urit, sinistra Mo1
32쪽
diaere. de Mi. d. 2, 21, 57. havit ergo, ut opinor, erravero. ad Att. 14, 12. haud amo vel hos designatos. de Re P. I, 15. haud dubitauit postridie palam in castris docere, nullum esse prodigium inaud Mere maiorem ti et potestatem quam non lisere r est enim niata conditiona permitti. Plaut. Hacch. 2, 3, 110. id mihi haud utrum victim Iisere intelligo. Μοει. 4, 2, 113. Et sic alia. Cas. 5, 2, 40. illa haud uerbum facit. i. e. ne unum quidem verbum. Pors. 4, 3, 31. Mil. 3, I, 44. qui ipsa haud amauit, aegre amantis ingenium inspicit. i. e. ver aetbst gar nieti geliebιλαι etc. Bacch. 2, 3, 42. ininis auidi incinium haud pernoram hospitis. Plaut. Bacesia b, 2, 34. tu tuum Deito, ego quod diri haud mutabo. 5, 2, M. Terenti Andr. I, 13. haud muιo. i. e. in hoc perfito. Plaut. Most. 3, 2, 46. va, M ditis, facta haud nego. Morc. I, 2, 37. ego bonum alam quo accedit, mihi dari haud desidero. Plaut. Men. 5, 2, 18. et illi quoque haud abstinent saepe
Cum saturo, quod Pro imperativo ponitur a Plaut. Baech. z, 2, 19. tit ut eris, moneo, haud celabis. Pseud. 2, 2, 59. hue quidem herela haud ; bis intro, ne quid harpax feceris.12. Prao ceteris verba impersonalia coniungunturciim haud: havd Poenitet, haud piget, haud pudet hiauit uecel, hau a placet, haud liqueι, haud lubet. hiaues par eat, hau a conpenit, haud mortet, haud iacet.
Plaut. Au . 3, 2, 20. haud me poenitet, tua ne expetam. Trvc. 2, 6, 47. petere havd pigeat me. Hi id. 4, 4, 9. haud pudet. Capt. 2, 1, 5. haud ros id deecat fugitiuos imitari. Cas. 3, 5, 24. Sticli. I, 25. Pera. 1, 3, 22. haud placet. Pseud. 2, 2, 58. Merc. 2, 3, 13. Eanius apud Goll. 5, 15. philosophandum est paucis: nam omnino haud placet. Trin. 2, 1, 7. de hac re mihi εαιis haud itquci. Pers. 3, 1, 49. verum ivbere haud tabcat, si liceat mihi. Pers. 5, 2, 53- αε mo haud par esι. Terent. Eun. 3, 2, 41. havrie uenu una ire cum amica imperatorem in via. Plaut. Most. R IIS. misericordias iam habere havd hominem oportet. Ter IIec. I, 2, 19. illi haud lisebat nisi praosinito loqui.
13. Formula haud scio, haua scio an, de qua iam
salis dictum est Tom. I. p. 319. non mutat nati iram particulae. Nam ipsius compositioriis modus idem est atque in nescio, negatione in unam uotionem cum ver-
33쪽
bo coniunctar idquo etiam vulgari pronuntiatione hauscis an demoustratur. Si quae igitur subest dist rentia, ea cernitur in asseveratione . quam Germani dicunt ita weys gar nichi Ob. Neque ullum reperies veterum scriptorum locum, in quo non possis substia luere neεcia, praeter eos, in quibua duplex est distin
pressa. Illa vero dictio aptissima erat ad modestam et urbanam amrmationem, cuiuR rationem et originem
exposuimus p. 316. Quamquam non ubique hanc se mam induunt ista verba . sed δε-d scio etiam ab eo dicitur, qui se nescire affirmat et ignorantiam profitetur non opinionem probabilem. 'Non satis distineto Ioquutua est Hereogius ad Sallust. Cat. 37, 8. quum n egubat, Latinos umquam dixisso non aeio. Di tinguero debebat eum Goerengio 0d Cic Aead. p. 259. diaversa temporat nam quod antiquo tinnporo nullam habuerat exeeptionem, id postea restringebatuAsnt quare Cicero Orat. 47, 157 non seire quidem barbarum iam videιur, nescire diaetas. in quibus barbaram Intelligas inurbanum. Terent. Eun. 2, 3, 68. istam Thaidem non scivi nobis visinam Terent. Heuu 2, I, 10. ne ille Aaud aest, quam mihi nune surdo narret fabulam. Α, 4, 25. ne sile haud rest, hoc paullum lueriquantum ei damnum opportet. quibus in Ioela ipsa praemissa partieula ne .ensum negationia prodit. Plaut. Pseud. 2, 4, II. at ulti haud scimus, frustra ut 3imus. Bacch. 5, 15. havd seto, quid eo opus ait. cie Tusc. 5, 12, M. quum esset ex eo quaesitum, Archelaum qui tum fortunatis imus haberetur, nonne beatum putaret haud
seto, inquit. Dumguum enim sum es colloquutus sum. Geralia
dus sauitur, quum hoc ipso loco demo varB volebat, haud sese non ab eo dici . qui se nesciso Hi quid lateatur, sed ab eo, qui in eius de aliqua re dubitet. Nam Socrates fatetur so
14. In colloquiis respondet hac negatione is, qui
contrariam aliquam tenet sententiam eamque cum qu
dum gravitate ut de re certa opponit: quod idem est atque immo. Id vocabulum etiam adiicitur interdum.
PIant. Most. 3, 3, 16. nempe octoginta debeMur huic minae. TR. Haud nummo amplius. Plaut. Baceh. 5, 1, 29. KI. Quid dubitamus Duare, inque huc
34쪽
. Plaut. Curc. I, 3, 11. Pu. Stim de . PA. Immo homo haud magni preti. Rud. 4, 3, 47. capi. 2, 1, 16. immo edepol, aI eru easio, haud dehortor. Trin. 5, 2, 33. immo haud nolo.
15. Quae quum ita sint, etiam in iis sontentiis hae onegatio proprio adhiberi poterat, quibus veritas alicuius
rei demonstranda aut ipsa res confirmanda erat. Quem
admodum haud est significati es tat intriuiosi nicher haud promeruit est er hiat wDIlicti nichi oeruiens. Sio
Plaut. Poen. 4, 2, M. Deero, quamquam haud olivm es . terent. An l. 4, 5, 12. haud auspieato huc me attulἰ Plant. Most. 2, 2, 76. guttam havd habeo sanguinis. Rud. 4, 3, 2. nam bonis quod bene si, haud perit. Ampli. 5, 2, 12. haud promeruit,
quamobrem vitio sorteres. Cas. 4, 4, 21. nebula haud est mollis atque huius Ust. i. o. At Uirklio nichri Rud. 4, 2, 14. opera haud Di pureus mea. Stich. 5, 4, 36. haud tuum istuc est te vereri. Λsin. I, 3, II. si papillam pertractavit, haud est ab re atieupis. I, 2, R. nam mare humi est mare, vos inare aeerrimum. Truc. Σ, Φ, M. verum assimulavi me esse praegnatem, ha-d eram.
ion. 5, 2, 3. sed id quam Deile sit mihi, haud sum falsus. Iost. 2, 2, 4. verum haud latissa illiso'st, quod nune voluisti facere, quin facias mihi. I, 2, M. haud est fabri eulpa. Cie. Tusc. 3, I, 2. havd ervi sane quod etc. vide p. 24. Plauti Μost. 2, 1, 60. pluma havd interest, patronus tm eliens probior siet homini. Virgil. Aen. 6, 343. namque mihi fallax haud ante repertus, hoc uno responso aminum delusit Apollo. I. E. UisHieli richi. Imrat. Sati 2, 6, 115. haud mihi uita est opus hac. i. e. solo eis Leben hann teli gar victi bra hen.
16. Haec confirmativa vis apparet etiam in iis, quae
praemissam habent sententiam concessivam aut conditionalem sive sumptivam. In illa removetur impedimentum rei agendae r in hac conceditur esse aliquid quod non est. Eo magis potest negatio intendi
Liv. 8, II, I: haee, etsi omnis distat humomlatie moris memoria obstivit, Nova peregrinaque omnia priscis ae patriis praeferendo, haud ab re duxi verbis quoque ipsis, ut tradita nuneupataque sunt,
Plaut. Trin. I, 2, 78. haee, H mihi taἱmἱeus esset, eredo, hauderederet. Nosti 3, 2, I 12. si male emptae forent, nobis istas redhibere haud liseret.
35쪽
cie. de Son. 23, M. quod quidem ni ita se haberet, si animi
immortales essent , haud optimi eviusque animus ad immortalitate gloriae nitemetur. In Epist. ad Fam. 9, 26, 3. rostitutimi est avi. Tacit. Ania. 2, 35. res eo anno prolatas haud referrem ni pretium foret Gnaei Pisonis et Asinii Galli super eo negotio
Lueret. 3, et14. quod si Iinc'initur et insunt, haud erit, in erito immortatis possit haberi. Plaut. Cnre. I, δ, 8. adsum e nam si Mysim , haud recusem, quin mihi male sit.
17. Non Taro st, ut sententia, quae ab opinione proficiscitur, ex ipsa negatione aliquam confirmatiqnem opinionis accipiat. Quare hauci dicitur . ubi creeso vel aliud huius generis verbum interponitur, et verbum coniunctivi formam habet. Etiam in his nos utimur
Verbo gar nichi. Plin. II ist. n. 8, 10, 10. haud alia de eauso, ereti, quam quia
ipsum ebur sibi mandere videtur. cf. Plaut. Trin. I, 2, 78. supra. Plaut. As. 2, 4, M. haud negassim. l. e. iin moehte gar nichirognen. Μn. I, I, 11. Mars havd ausiι dicere neque aequipara suas virtutes ad tuas. Liv. 1, 3, 2. hoetia nihil ambigam cphia enim rem tam veterem pro certo a lames D hierine fuerat Asconius,un mestor quam hie. Nirg. Aen. 7, 5M. te super aetherias era arelieentius avras haud pater ille Delia summi regnatur Olympi. Cio. de Orat. 1, 60, ra5. quod haud sesam, un tu primus ostenderis. 2, 17, n. 2, 12, mi
Apud Plautum Pers. 4, 60. restituenda est enii qua scriptura: haud possum, quin huic opstram dem hospiti. non possim.
18. Vbi particula assirmationis gravior locum habet.
veluti perum, edepol, Pol, ecuεtor, hercle, ne, fere Eemper negatio exprimitur hcaud. Imprimis praemissa sententia conditionali ponitur ne hau l. Ita et Grueci. Aristoph. Av. 195. μὰ γῆν, μὰ παγίδας, μὰ νεφnας, μὰ δίκτυα, μὴ γω νοημα κομψότερρν ἡκουσα πω.
Plaut. Bacch. 2, 3, M. eo ego nescis, quantulum attulerit roreum haud permultum attulit. Rud. 4, 4, 108. edepol haud oratre. Capt. 2, 1, 16. Amph. I, 3, 5. Asin. 2, 3, 8. pol haud per culum est, eardines ne foribus effringantur. Amph. 5, 1, 72. Λul. 2, 2, s. Capt. 2, 3, 61. 3, 5, M. Cas. 2, 6, 3. Terent. Hoc . 2, 3, 5. Ad. 3, 4, 4. Plaut. Mil. 4, 2, 50. ecastor haud mirum, at is habeas earum hominem tam pulchrum. Cist. 1, 1, 49. Pseud. Diuitigod by Cooste
36쪽
2, 32. herela me isti haud solent vocare. 4. 2, 124. herela haud se sinam emoriri. Ter. Hec. 2, 2, Isi. ita me di ament, haud tibi hoe eoneedo. Plaut. BaccIi. 4, 2, 13. ne tibi herete haud ἐonge est os ab infortunio. 9, 1M. Ge. p. Quint. 3, 13. itaque hercule haud mediocriter de communi, quidquid poterat, ad se in privatam domum se eabat. Terent. Andr. 4, 4, M. ne illa illum kaud novit, evius caussa haec ineipit. Cic. Tusc. 1, 42, 99. ne ego haud paullo hune animum malim, guam eorum omnium D tunas , qui de hoc iudicarunt. Cio. ad Atti et, 3. quod si Ater no3ιs cogιlaik ti triumpho Inieeta non esset, - ne tu haud multum requireres illum virum. ad vani. ,1,9. quod si tu per eos dies veram dedisti Protogeni tuo - ,
Ne tu haud paullo plus quaa quisquam nostrum delaetretionis habuisti. p. Mil. 25,
19. Eadem est ratio, ubi certae sententiae indicium accedit exclamatione,
Plant. Truc. I, 2, M. eia Laud ita ea res. 2, si, M. eia haud rab rir, mea voluptas, tibi obvenit istic labos. Poen. 3, 1, 69. Terent. Ad. 3, g, Is. ehem, Demea, haud advexeram te.
2D. Haec eadem asseveralionis vis est, qua haud in iis sententiis ponitur, quae quidem et equidem in se habent: unde intelligitur etiam veram esse explicationem vocabuli equidem, quam Tom. 2. p. 426. dedimus.
Terent. Hee. 2, 3, 5. havd pol me quidem. 3, I, 26. havd quiadem herete parvum est, si vis vero veram ration exsequi. in quo loco eritici operam Perdidisse videntur. Nam non do eo Parmenio loquitur, quod irae caussu fuerit, sed respondet doipsa rei disquisitione et profecto non facile est rem ad veram rationem exigerer quemadmodum apud Livium. 3, 5, 13. dicitne exsequi subtiliter.numerum. Et haud paroum eo modo dictum est, quo apud Cic. Acad. I, 2, si quid est enim magnum corpuSculorum concursione fortuita loqui Plaut. Pors. 2,2,49. tu quidem haud etiam es oediginta pondo. Bacch. 4, 9, 73. Grae quidem haud parsit, neque stilo. Virgil. Aen. 3, 628. havd impune quidem, nec talia passus V es etc. Plaut. More. 3, 1, 16. et Terent. Hec. 2, I, 35. havd equidem dico. Cic. de Leg. 3, 11, 26. haud equidem assentior. Virgil. Ge. I, 415. haud equidem credo. Aen. I, 335. hiaud equidem tui me dignor honore. 5, 399. haud equidem pretio induetus puIehroque iuuenes venissem. Plaut. Mil. 3, 1, M. nam equidem haud aum annos natus praeter quinquaginta et quatuor.
37쪽
21. Componitur haud ob hanc asseverand; potesta
tem apud Plautum cum negativo neqNe et . ut videtur, etiam cum non. Errabit vero vehemcnter, qui dubitatio
nis alicuius indicium in his locis quaesiverit. - Haud nihil dicitur pro certe aliquid, mullum.
Plaut. Baces . 4, 9, 113. nihil ego tibi hodie consilii huid umdabor neque ego haud mmmittam, ut si quid peccatum sici, Deisse dieas de mea sententia. Epid. 5, I, 17. domi ad se eertum ostr neque illa haud obiiciet mihi pedibus sese pro eatum. Ex Baechid. assert Donatus ad Terent. Andr. I, 2, 34. neque haud subdititia gloria oppidum arbitror. Aulul. 2, 4, z. post si quh vellet is, haud non velles diuidi . Edit. prine. aut. Sed iam nerovidus notavit Iegcudum esse haud vel at. Goel Ierus eiecit te et scripsit neveliear neutrum probari potest. Terent. Eun. 4, 2, 12. certe extrema linea amare haud nolleat. Liv. I, 3, 2. haud nihil ambigam - hieetae fuerit Ascanius,
22. Gravior negatio, etiam graviori accentu pronuntianda, in iis apparet, ubi unum vocabulum sua nega tione intenditur atque una res reliquis opponitur. Huius generis Sunt demonstrativa pronomina atque adverbia.
Plaut. Capt. 3, 4, Mi haud istuc rogo. Epid. 1, 1, 49. Terenti And. 4, I, 28. haud istue die .' True. 2, 4, 22. haud istoe pauperes. I, 2, 60. haud istae modo solita ea me aris appellare, sed blande. Nosti 2, 1, 47. namque intus potate haud tantulo hae quidem caussa minus. Trin. I, 2, α faxo haud tantillum dederis verborum mihi. IIorat. Sat. I, 4, π. havd illud quaerentes. Cic. de Univ. 13. haud iisdem vine uIis, quibua ipsi eravi eou theta talibus L qum emi non possent.
23. Ob maiorem . quam exposui, vim particula haec adhiberi solet ad significandam rerum oppositionem rectam, ubi Germani saepe dicunt gar nichi, irrchavs nichi. Duplex vero haec ratio est. Aut enim negativa sententi secundo loco ponitur, aut praecedit ita, ut intelligam iis nou hanc quidem rem esse, Sed aliam. Et possunt hae partes conterariae coniungi particulis copulativis: saepius sequitur oppositiva particula sed. Tamen semper praecedit hanu suo, quod opponitur, verbo proxime, nisi sane adhaeret.
Plaut. Trin. g. 2, 25. in foro operom amisis da , haud in laeto
38쪽
Αsin. 2, 4, 24. hema in hara, haud aedibus, habitat. True. 1, 2, 40. illa, haud ego habui publicum. Terenti Andr. 1, 3, 13. namineeyuost amensium, haud amantium. 3, 5, 18. namque hoc tempus praecarere mihi me, haud te viet xi monet. 3, 2, 15. Plaut. Iten. I, 2, 17. me, haud uxorem ulciseitur. Stich. I, 2, 22. εὐ- orando, haud advors do sumendam operam emaeo. Capt. I, 2. D. profundum cendis tu quidem, haud fundum mihi. Terent. Ilec. 4, 2, 15. mea pertinaeis esse dieat faetam, haud tua modestia. Heaut. Prol. 24. amicum ingenti fretum, haud natura sua.
Plaut. Teuc. 4, δ, ita. havd mansisti, dum ego darem illam rtute eumpsisu tibi. i. e. du hast gar niehi gemurtet, bis Ieh aia vir gereben. Liv. 21, 2, 4. quia gener erat, faetionis barrinae opibus, quae apud milites plabemque plus quam modistae erant, haud sane Doluntate prineipum , imperio potitus. PIaut. Epid. 5, 2, 22. meo herile uero arbitratu utque haud tuo. Mil. 4, 2, M. quumque oratricem haud spresisti, sicutD
Cie. v. Flaee. 33, 83. sed ut hoc verisimile est, ita haud Mensimile meianum a Flaeto esse corruPtum.
Ennius apud 'Gen. m. s. haud doelia illatis eeriuntes. sed tedietis miseent inter sese inimicitias. IIvrat. Epist. I, 8, 4. havd quia grando contuderit vitis - sed quia mente minus Dali squam corpore toto niι audire velim, nil discere, quod levet aegrum. I E. kein wegs et it - son rn wea - . Plaut. Pseud. 1, 2, M.
ἐbi tibi adeo Ieetus dabitur, ubi tu haud somnum espias, sed tibitisque ad Iamguorem. Virgil. Aen. I 0, 7M. havd furto melior. sed fortibus armis. Liv. 21, I, 2. havd ignotas belli artes inter se, sed expertas primo punies e serebant bello. Terent. Eun. 3, 2, 15. perpulchra eredo dona, haud nοatria similia. Faernus et Benileius viderunt, ob sententiam seribi debere aut nostris similiar aceestit argumentum a positione partieulae r nam esse debebat: havd similia nostris. Plaut. Trin. 3, 1, 24. havd illi euscheme adstiterunt, At non ita in codieibus seriptis legitur , sed haud in eusce mea et editi pr. haud iusta me. Scribendum est laeuaeheme.
24. Haec, quae sua n=tura et antiquo usu conflant, non uno modo mulantur in vitae communis sermone, in quo negatione utimur ad ais an dum contrarium, et minuere rem videmur, dum eam augemus. Quam sor
mam rhetores litoteta appellant. Atque in ea dissertnon ab haud est significatione et usu. Maiore enim ui
39쪽
eogitari contrarium cum graViore asseveratione, quam quum dico non malum e3t. Quamquam recentiore tempore Latini id parum curabant, et qualemcumque litotela per vocabulum non exprimere solebant.
Plaut. Poen. 5, 4, 6. haud επdere visus est festus dies, Venus,' Me tuum fanum. i. e. splendere asus est. Rud. 5, 3, 27. iam . ab isto auferre haud sinom, nisi istam eondemnavero. Alia supra iam allata sunt a nobis, et a Cortio ad Saliuat. Cat. R I.
Attamen haec etiam moderatur accentus. Nimirum quum gravior accentus imponitur vocabulo haud, vehementius nego esse rem, Veluti haud malum est, et germanice es iat gus nichι - εμlecti, ita nego, ut bonum cogitari poSsit: nam reiicitur sententia eius, qui dixerat malam esse rem. Accentu autpm elevato et iunomen translato, tantum removere cupio opinionem, quam de aliqua re conceptam esse aut concipi posse video.
Sio diei mus havd malum eat, ea sit - gur nicheaehi μι. ut intelligatur nisi bonum, tamen non admodum malum. Id Germani etiam dicunt eben nichi, meia ser nichi. Donatus ad Terentii verba conoeni - hominem haud impurum haec: et aia laudamus eos, in quibus nihil eot, quod magnopere esseramus.
Plant. Baech. 5, 2, 20. etia se atque haud malae videntvrii. e. Vester nisht bore. 5, 2, 42. haud mala est mulier. i. e. ebenniehi. Pseud. I, 2, s. Terenti Hem. 2, 4, z. et vos esse istis modi et nos esse haud mirabile est. Plauti Capti 2, 2, 104. hoe quidem haud molestum est iam, quod collus couario earet. Plaut. Pseud. 5, 2, II. havd male mones. 4, 6, 16. Men. 2, 60. haud fatis, mulier, praeditas.
25. Vt supra demonstravimus, per particulam udasfirmamus aliquam rem eX Sententia loquentis non esse, atque negamus ea, quae aut ad voluntatem aut ad opinionem pertinent. Vnde factum est, ut non pauci existimarent, Muci eXprimere animi suspicionem aut sententiam eum dubitatione coniunctam. At ea. quae in particula proprie inest, gravior vis negationis valet etiam In iis sententiis, quibus iudicium de rebus ipsis proserendum cohibemus et ad certam animi persuasionem reserimus. Est enim certa sententia, et quomodores esse videatur, confirmatur de sententia.
Nos Germani quum dicimus gar nicti, intelligimus ut nerum dieam, non quo praesumitur, dubitationem esse repellendam. . . Diuilirm by Coos
40쪽
M vero negationem non reddit dubiam, red graviorem ad
eximendam dubitationem. Ire memorandus mihi videtur Iocus Horatii Sat. I, 3, 20. de quo eritici multum disputaverunt, utrum scribendum esset e Nullane habes nitia Z Immo alia et fortasse minora, an haud fortasse minora, quod nuper Groebel ins et Ia inius tamquam necessarium defenderunt. Vid. Iahmi Ann4 1828. Vol. I. p. 349. At ne o animadvortisse videtur, haud non recte poni in eo, quem obtinet, loco, neque umquam coniungi posse eum V c. fortasse. Quum haud scribitur, deesso aliquid videtur. Nihil tamen. deest, nee quidquam improbari potest in hac quidem sententia r Quae ego habere me concedam, alius sunt potius generis, et, ut opinor, etiam minora. Immo alia enim significati immo habeo vitia, sed alia.
26. Quaeri poterit, num Latini. xim prohibitivam,
quam vocabulo ne propriam tribuerunt, etiam graviori , eum vi per particulam haud expresserint. Et sunt Juaedam argumenta, quibus id demonstrari posse vi-eatur. Sed a certo iudicio abstineo in tanta exemplorum penuria. Tamen negari non licet, Veteres dixisso
faxo haud putent. non diXisse juas non Putent pro ue non Pulent, sed ne Pulent.
Plaut. Μil. 2, 3, 22. verum enim tu istam, si te dii amene, temere haud tollas fabulam. Haec Lambinus interpretatur ita rvertam cavo istam fabulam sine nangna ratione vulges. Nee aliter Gronovius eepit, quum scriberet si de dii amant. At xatio parum differt ab ea, quam supra n. 16. ex Cure. 1, 3, 8. decIaravimus. Gecessario ergo codicum scripturam si te mi ament, non amant recipiendam putabimus, et sensum reddemus his rvmn dis die Gotter betarehen sollen, moehtest du alcher dia Meheniekt weiter bringeri r quod pro futuro dieitur. Nemo enim cogitabit de transponendis verbis haud temere. Terent. Andr. I, 2, 33. sed diso tibi, ne temere Deias, neque tu haut die , tibi non praedictum Cave. Ita Donatus constituit hune Iocum, sed codices plurimi praebent dices. Plaut. Cas. 5, 4, 13. haud mentire hercle. Ille Ioeus ipsam rem confirmaret, nisi oratio esset abrnpta et in codicibus mutilatat neque in ullo loco Plautus mentire posuit, nisi promentiris. Plaut. Bacch. 4, 8, 22. tum ἐllam, quae eorpus publieαι uulgo avum, faxo se haud dicat nactam quem derideat. Virg. Aeli. 9, 154. haud sibi eum Danais rem faxo et Pube pelasga es