장음표시 사용
21쪽
et avit: nam aspiratio eum ipso vocabulo nata esse videtur. Egu enim, etiam cum aspiratione, ita mullis verbis eX α mutatum est. Sic factum est haurior γαθέω gaudeo, quemadmodum ατὰρ et αυταρ alternant. Et comparari possunt α, ανευ, One Ohne , iam Nemo vero dubitabit de adiecta littera d, quae eadcin exstat in sed, apud , a mullis per i expressa. Eam vero e trinsecus accessisse, monstrat vulgaris pronuntiatio, qtiae omittit litteram. Gruteri Inscript . p. 769, 9. ΠΕΙC EST SEPULCRUM HAU PIἘCIIRUM PULCHRAE FEN1NAE. Vulgo hauscio dictum et scriptum esse narrat Phocas. Prudentiores grammatici utrainque formam haud et hvut probasse videntur: subtiliores autem legem posuerunt, ut d ante vocalem, i ante consonantem scriberetur. Sed Latini nec pronuntiatione videntur has litteras distἰnxisse, qu3ppe quae in inscriptionibus saepissime commutatae sint, nec Scribendo eXPressisse constanter. Certe demonstrari non poterit antiquiorem fuisse scripturam
litterae t. Id vero, quod cognationem illam maxime probet, ipsa est significatio particulae. Nulla in particula explicanda mag;s inter so pugnant sententiae quam in hanc. Alii enim fortiorem dicunt
esse negationem, alii cum dubitatione coniunctam ut debilem: alii quum vidissent haud saepe intentius negare, sicuti haudquaquam semper maiorem vim ha het, nescire se professi sunt. quomodo negatio cum dubitalione coniuncta graviorem vim habere posset.
Vid. Κ1ulgius in Iahnii Annal. Tom. 10. p. 82. Quare
necesse erit universam rem eΣponere.
Omnis negationis, qua dicitur aliquid non esse. dupleX est genus: alterum, quo nugatur qualitas rei sive ponitur rem non esse id quod dicitur: alterum, quo negatur esse rem. Illa negatione, quam qualitativam Vocamus. exponitur, quid non sit res: hac autem, quam modalem appellamus, num sit ra. tramqtie Graeci et Latini distinguunt. Quantatem rei negant Graeci per Voculam ου: modblem negationem eXprimunt particula quam qui cogitalioni notionum inserviro dicunt, aut rei factae negationem a cogitatione negatae rei Separant, non satis repulant, omnia, quae negantur, esse cogitationis, sed modum disserre rerum,
quae vel esse vel aliquid esse dicantur. Qui autem respiciunt ad prohibitivam vim particulae μή, id potius demonstrare debent, unde proficiscatur haec prohi-
22쪽
1 Thendi sive cavendi potestas. Id vero in co cernitur, quod, quum dico, ne quid sit, non cogito, quid sit res,
sed non esse eam, nec in considerationem voco το υεἶναι, sed τὰ εἶναι.
Latini negationem eam, quae qualis sit res negat,
designant vocula non, et quoniam vulgari sermone non tam subtiliter rationem distinguere solent, saepius utuntur una hac voce quam Graeci, qui sapientius in hac reversati sunt. Alteram vero negandi rationem modalem
duobus vocabulis significant ne et haud illud in cavendo, optando, prohibendo, vetando et in compositis vocabulis adhibentes, hoc autem, ut qlialemcumque dubitalionem reiiciant. Haud igitur, quod est, Dessat esse rem, neque ad rerum qualitatem, sed ad tὀεἶναι spectat. Atque istius rationis quadrupleX est usus. Nam haud cum nominibus coniunctum tollit ipsorum notionem: deinde quum τὸ sἶναι neget, distinctius negat esse rem, eamque, quae non sit, negando asseverat: tum ponitur in recta rerum oppositione et
ibi, ubi maiore distinctione aliquam rem excludit vel removet: venique quum verit lis affirmatio non ta in ad res, quam ad sententiam et opinionem cum maiori probabilitate referri possit, id es sicitur, ut haud illud esse
negetur, quod non esse, nisi re ipsa, tamen certe opinione et animi persuasione constat. Quibus si , ut nos ad essectum respicientes huic particulae graviorem vim negationis adscribamus et in plurimis agnoscamus, fortius eam negare: quamquam haec ipsa vis proficiscitur
ex ea particulae natura, quam modalem nominavimus. Nam quum Vehementius nego aliquid esse, respondeo quaerenti, num sit res, non qualis sit ea.
Ita vero iam in antiquissima lingua provisum erat ut duplex ratio negationis proprio vocabulo distingui
Posset. Sed usus hoc subsidium postea aut spernere aut negligere coepit. Nam quum comici et antiqui poetae Iulua particulam saepissime usurpassent, oratores aliique scriptores eam non adhibuerunt nisi in quibusdam formulis. Sic Cicero in orationibus composuit cum adverbiis dixitque haud scior cum verbis coniunxit in epistolis et in paucis locis librorum philosophicorum. Postea temporibus imperatorum a quibusdam restituta est antiqua consuetudo, aliis tamen renitentibus. Quare legitur hoc vocabulum saepius apud Livium, num-
23쪽
quam apud Caesarem et Plinium, nisi in illa sormula
Zumpti iis vertim sensisse videtur n. 2 2. Ra tishornius otGrrsae do Arte latine scribendi P. 526. nullum proprietatemnguoscunt. Hergogius ad Sallusti Cat. 37, 8. quem sequitur Sehinidius ad Norat. Epist. I, et, M. docuit haec: havd nogare cum dubitatione quadam praesumplar quare laxo in iudiciis
locum habere et esse magis problematicum e non autem rem negaro laetam et esse apodicticum vel Categoriculu. Quae, ex una formula haud scio an sumptu, reiiciuntur vel uno exemplo Taciti r stirpem eius haud toleravere. Frid. Frankius in Comment. de Particulis negantibus linguae graecae P. z. par
titula haud, inquit, habet vim ethicam animi quo dubitalionem
aut sollicitudinem aut verecundiam aut aliam quam uinqtie eommotionem subindieat ita, ut pro ui eius ratione nunc sortiti nune lenius negando inserviat. Haec conformata sunt ex
Cerntiardi praeceptis, qui de formula negeto an disseruit, haud particula inscientiae prosassionem mutari in dubitationem, in qua vel haesitatio mimi vel verecundia vel vehementior animi commotio apparetet. Quae nec conciliari poA- sunt cum iis, quibus alia in pagina ipso Ger ardua docuit,
haud significare omnino non, ganz mcd gar nichi, durchausniehi, nee vero adhiberi ad explicandum usum in obtestatione et in recta oppositione rerum. Hermamus denique in Epticinor. scholasti a. 1832. p. 618. demonstrat haud sua natura esse negatiovem Iovem et enm dubitatione quadam coniunctam, quam Germani reddere possint verbis nichι eben. At natura parti Eulae, quae non originutione sed usa nobis cognita est, nullum in so habet dubitationem, sed ita valet, ut dubitationem, quae in aliorum a uis vel est vel esse posse putatur, reiiciat. Haec ergo gravior est vis negationis. Velleius Pal. 2, 82, 2. amissaque non minus quarta parte miliatum, captivi cuiusdam, sed romani e silio ae sde servatus. Paullo posti de quibus tamen totoque exercitu haud minus pars quarta, ut praediximus, militum, calonum servitiique desiderata tertia est. Eliam in his agnoscas discrimen. Nam in ultero loco VeIleius iterum loquitur eum quadam asseveratione: inder Thaι nicht weniger, Uirklieh niehe weniger.
1. Primum igitur, quo negatur eSSe rem, Cum nominibus adiectivis et adverbiis coniunctum, contrariam praebet notionem, dum tollit notionem, quae dicitur. Ita formantur Vocabula, quae alias Praefixum ne
habent. Non dicunt veteres Latini non quidquam, non
24쪽
usquam, non ullum, sed haud quidquam, haud usquam,huna ulgum et nullum, nuSquam, nequavuam. Recentiori demum tempore Plinii negligentior exstilit usus, quo non quisquam dicebant.
Plauti Cure. I, 3, 11. sane haud quidquam est magis quod
eis iam tamdiu. Λmph. Prol. 129. nunc quum esse credoni servum' et eonservum suum, haud quisquam quaeret, qui siem aut quid
enerim. 2, 2, 48. 3, 3, 17. Most. 3, 2, IN. equidem hatiatisquam a pedibus abscedam tuis. Cie. de Oae 2, et, N. haud fere quisquam interitum e git. Horat. Sat. I, 9, 27. haud mihi
quisquam. Cic. do Univ. 14. nam haec - oratio haud umqtiam esset inventa eis. IIorat. Sat. I, 6, 99. haud umquam solitus. Virgil. Ge. 2, 249. haud umqvam manibus iactata fatiscit. Tacit. LII. Virgil. Go. 2, 123. tibi aera viseere summum arboris haud ν- iaetu potuere sagittae. 133. Aen. 6, 2M. Ge. 2, 265. εἰ os haud ulla Qiros Digilantia fugit. Plin. Hist. n. 3, 5, 6. haudialo inde loeo ecc in latitudinem excedens. Cieeronem numquam non vllum dixisse, nisi ubi non ad ver- 'hum Pertineret, obser vavit Bremius ad Cic. de Fato p M. Plin. Pan. 20, 2. nee uero ego in laudibus tuis ponam, quod ad ventum tuum non pater quisquam, non maritus expavit. Aliter G, G. Non adire quisquam, non alloqui audebat. Claudian. 14, 7. non guisquam fruitur veris odoribus si fronti eaneat. in quibus etiam coniungi possunt non μαιυre tamen antiquiores non ita Ioquuti sunt. Mise refero etiam Virgil. Aen. λ 653. dignus - evἐ pater i οὐ Mezentius esset. ibi enim haud non ad verbum pertinet, sed cum nomino coniungitur, quasi nos dicamus eia Mehι- MezentiuS.
2. Ita consciuntur notiones nega livae, sicut fit porgraecum μri. Nam o υκ δίκαιον latine dicimus non estraequum, sed μὴ δίκαιον ἐστι haud aequum est, hoc est iniquum. Et quum dico non molestum est simpliciter nego, qualis non Sit res, et pertinet non ad verbum: sed in verbis haud molestum est tollitur tota molesti notio, contrarium affirmatur. Haud dubius dicitur proceri O, ero, maximo a Livio ita, ut unum verbum esse existimes. Vid. Drahen b. ad 36, 43, 5.
Plaut. Ampli. 2, 2, 55. havd aequum faeit, qui quod diditati id dediseit. Aul. 2, 1, 4. quamquam haud falsa sum, nos odiosas haberi. i. o. certa. Baccli. 3, 3, 50. haud consimili ingenio ut-gue ille est qui in lupanari ae bat. Terent. Andr. 3, 2, 10. haud
25쪽
dubium est mihi. Tacit. Ann. 2, 36. hami dubium erat cam sen- llentiam altius penetrare. Liv. ar, is, beιlum eum haud dubiis hostibus gerendum. 7, 36, 7. sua corpora haud litibio perietilo sobieeissent. Quod 37, 48, I. pro ανιo habiιum: id 8, 36, 3. pro haud dubio habitum. , Virgil. Aen. 10, 752. quem tamen Mud expers Ialerus iartutis avitae delieit. Ge. 3, 41. tua haud mollia iussa. Aen. 3, 513.
havd segnis strato surgit Palinurus. i. e. celeriter. Horat.
2, 2, 128. Diι haud ignobilis Argis.
Grammatici quidam doeoni et nomina et verba eum ou ita conitingi, ut una notio utriusquo vocabuli conficiatur arino contrarium intelligatur, veluti ov στέργει sit μισεῖ, et apud Thucydidem τὴν τῶν νε-ρων ου διάλυσιν signiscet servatum pontem: iidem tamen demonstrant μη constituere negativam notionem et ea μη καλὰ osse inhonesta, veluti apud Thoocritum τιe 3ιο καλὰ καλα πέφανται. Normannus nune ita distinguit τα ου . καλὰ esse quae in Eorta quadam re non honesta esse appareant, τὰ μη καλὰ, qvno enitatione ponantur non honesta esset in quo quidem non intelligitur, quomodo id, quod in re laliqua Iton honestum esse nppareat, non iudicio et cogitatione lstatuatur. Distinctiora haec tenebis, si moeum dixoris, in 'τὰ Ου καλά iudicium in so de re, qualis ea sit, sive quas lnon sit honestar per τὰ μη καλά, quum quaeratur, nun1 Sit res, tolli ipsam notionem hynosti atque diei inhonestum.
3. Id vero in oratione eam vim habet, til gravioreXsistat negatio, quae id quod dicitur tollat et iii contrarium mutet. Nos Germani dicimus eben nichi, narnichi, gana una par niche. Et componitur ita haud cum adiectivis et adverbiis, nec raro cum iis . quae Degationem in se habent. Sic haud factia maius est quam non facile, maius etiam quam dissicite: nam est quod omnino non potest fieri. Sic haud ullus dicitur pro ipse. Hund uela fronte dixit Virgilius Aen. 11, 238. Pro admodum tristi fronte. 10, 94. querelis haud iussis
pro omnino iniustis. Hinc etiam apud poetas lactum est, ut particula saepissime poneretur ita initio vereus.
Virgil. Aia. 10, 578. 106. 9, 154.
Plaut. Aul. 5, s. sae. Ipsns est. xv. Haud alius est. Virgil. Ge. I, I 2I. pater ipse eoiendi haud fainilem exse viam voluit. Plaut. Poen. 4, 2, 49. sine pennis volare haud Deile est. Most. 3, 2, 104. rimul stare sorbereque haud fatale est: . ego hic esse et illis simul haud potui. Amph. 2, 2, zI. ecastor me
26쪽
haud inuita se domum reeipit suam. Terent. Eun. 2, a, 22. haud
similis Dirgo est virginum nostrarum. Plaut. Curc. I, 3, s. anime mi, procul amantem aberae haud eonsentaneum est. Bacch. 2, 3, 6.
baud dormitandum est. Cic. da Leg. 2, 6, 15. 2heophrastus avetor Asint detorior, mea guidem sententia. irgil. Ge. 2, 51.evlio - frequenti in qu aeumque Dores artes haud rurda sequentur.
eit. Histi 81. haud spernendis viribus. Plaut. Men. 3, 2, 15. faxo haud invisum prandium comederis. irgil. Go. 2, 4m. ad eidem rapiam tu propria niluntur opisque haud ἐndiga nostrae. Aen. 2, M. haud ignota loquor. 4, 508. 8, 4s. s, bae. Virgil. Ge. 2, M. genus haud unum nee fortibus
ulmis nee mlisi lotoque. h. v. multum et varium genus.
Viro . Aen. 3, 214. tristius haud illis monstrum. 4, 149. havd illo segnior ibat Aeneas. Iustin. 44, 4, 8. inter ecmorum gregis diu montes saltusque Mud inferior vetoeitate peragravit. Plaut. Axupli. I, I, 198. nisi uetulum hinc abis, familiaris aeripiere faxo haud familiariter. Torent. I eaut. 2, 3, M. Dis amare, sis potiri , vis quod des illi estici, tuum esse in potiundo periculum non Diar havd stulte suis. Plaut. Capti 2, 1, 31. havd somniculose hoc agendum est. Μi . Ra, M. quom digne ornata taeedit, haudin etricie. II orni. EPist. 1, 7, 40. haud male Telemaehus loqui- tuo l. o. gar nichι . NnP-Send. Sueton. Tit. 6. siquidem gramelissimum quemque enἱ - haud
4. Quae vis amplificatae negationis quamquam ad
quodcumque nomen adhiberi potest, sunt tamen inprimis nomino, quae magnitudinem aliquam et aestimationem bonae malaeve rei ad Significant: ea saepius cum haud coniunguntur, ut plena et consummata notio cV dat. Cuius generis Sunt magnum, multum, longum, exiguum, mediocre, Procul, bonum, mulam, decorum, merito, aliua, aliter et similia.
Plaut. Poen. b, 2, 112. statura haud magna, colore aquilo. As. I, 1, 101. quin se quoque ipsum Deio haud magni. Ilae . I, 2, 85. irg. Aen. 10, 128. fert ingens - saxum, haud partem Giguam montis. Plauti Mon. 1, 6, 25. metuam haud mulium. Mil. 2,2, 15. Nirgil. Aen. 3, 610. havd multa moratus. 1, 672. havd tanto erasabu cardine rerum. Plaut. Amph. I, 1, 166. atque -- longe ab Me oportet. Cornet. Dat. 4, 4. Iustin. 4, 2, 4. evius moderationis haud medioerem fructum tulit. II, 1, 5. havd mediocris metus. Cic. de Rop. 2, 31, 51. haud medioeris hie - uir fuit.
Tacu. min. 2, 62. haud leue Meus Drudus quaesivis illiciens Ger
27쪽
manos ad discordius. Plaut. Most. 3, 2, 31. at ego te haud bonum eneo seruum. Amph. I, 1, 116. haud malum huic est pondus pugno.
Epid. 3, 2, 23. haud mala. Aul. 2, 2, 43. haud deeorum faeinus ιvis saetis facis. Ag. 2, 4, 3. ne ille edepol tergo et cruribus haud deeore. Ani. 2, 2, 75. haud merito meo. Men. 2, 3, 20. atque id haud immerito meo. Plin. Nisi. n. II, 38, M. Cic. de Sericct. 5, 1b. quod haud pro ι absit a morte. Liv. 8, 8, 19. pugnatum est haud procul radicibus Vesuuii montis. Virgil. Aen. L, 478. 6M. Liv. 5, 4, 14. Plauti Most. 1, 2, 12. haud aliter id diretis. Terent. Ad. 5, 8, 5. havd aluer censeo. Virgil. Aen. 1, a99. 4, 256. Plin. His t. n. 8, 14, 70. apud Garamoni quidem haud aliter. 8, 10, 10. haud alia de caussa. virgil. Λon. 5, 292. haud alio Teuerum nati vestigia cursu impediunt. Sueton. esp. 14. in hunc postea depreeantem haud ultra uerba
5. Proprie componitur haud cum adiectivis et ad- Verbiis, quae negationem in se habent, ut fiat Inooio 'Etiam per non conficitur haec sorma, qua negatione contrarii plus signiscamus quam dicimus, scd graviorem vim addit particula hau l. Res haud ignota est Tes omnino nota. Nam tollitur ipsa notio ignotae.
Terent. Ad. 5, b, 5. seruum haud illiberalem praebes to. Hec. a2. haud incιto ad aures sermo mi aeeidit tuus. Tucit. Ann. Io, 68. haud neseius inter adulteros eius et CaeSarem esse. i. e. gur u ohι wissend. Liv. 21, 1, 2. haud ignotas belli artes inter se, Fod experias primo punico eonferebant bello. II orat. Sat. 1, 1, M. formica - ore trahit quodcumque Potest atque addit acervo, quem struit haud ignara ae non incauta suturi. ubi haud ignara non cohaeret cuin v. futuri. Liv. 37, 16, 12. Ilomani eum haud ineruenta victoria ad naves redierunt. Plin. II is t. n. 6, 1ώ, 14. ibique Arimphaeos quosdam aecepimus, haud dissimilem Πyper- boreis gentem. Cic. de Harusp. Hosp. 25, 15. inest hoo tempore haud obseurum odium. Plin. Hist. n. 2, 98, 102. quo vera existimatio exsistit haud Irustra spiritus sidus lunam existimari.
6. Adverbia diximus cum haud coniungi. Sed notanda ea videntur, quae plerumquo hanc negationem secum serunt: hauci uiu. haud di durar, haud saepe.
haud ita, haud sic, havia aeque, haud secus, haud magis, haud minus, haud mullo, haud paullo, quod
Cum comparativis compositum in exprimendis rebus perspicuo maioribus dici, iam Mamitius in Cic. Epist.
7, 1. notavit, haud Parum, haud PHrinde, haud εalis,
28쪽
startit semper, humi quaquam. In omnibus his redden
dis Germani utuntur vocula gar.
Plauti nil. 2, 1, 17. nam ego haud diu apud hunc serui utem servis. Pocn. Prol. 94. Terent. Eun. 2, 3, 68. haud diu est. Ibios gar nishi tange. Plaut. Pers. 4, 3, 29. Do. Quando 2 To. IIaud dudum. Virg. Λen. 10, 599. havd talia dudum dicta dabas. Curc. I, 2, 33. mihi haud paepe eveniunt tales hcreditates. T rent. Hee. 2, 2, 10. havd ita deeet: ubi Donatus non usque adeo deeet. Phorm. 2, 1, 35. haud ita est. Virgil. Aon. 11,δ96. haudita me experti etc. Horat. Sat. 2, 1, 46. haud ita pridem. 2 5, 18. Corne . Paus. 1, 2. haud ita magna manu Graecia fugatus est.
Terent. Eun. 5, 8 M, 35. havis sio deeet. Λd. 3, 4, 8. haud sic
ferent. Plaut. Men. 1, 3, 18. ab H polyta succingi'Ium Hercules haud aeque magno umquam abstulit periculo. Poen. 4, 2, 13. quasi in popinar haud secus. Rud. 2, 3, I9. Liv. 2, 41, 9. Curi. 7, 5, d. havd seeus quam continenti incendio eunctα torrentur. Virgil. Aen. 2,z82. 3, 2M. Plaut. Curc. 2, δ, 26..haud magis cupis quam ego te cupio. Liv. 2, 60, 3. laudes, quibus haud minus quam praemio gaudent militum animi. PIuut. Aul. 2, 2, 54. tu me bos
magis haud respicias, gnatus quasi numquam siem. Terent.1 Enu. G, 2, 5. Memini ego haud minus aegre patior. Virgil. Aen.
3, 5si . haud minus ae iussi faeiunt. 11, 755. Plaut. As. 1, 3, 6. haud multupost ciliqvid quod poseas paras. Baech. RRI 2. Toxont. Phoram. I, 6, 39. IIaud ita multo post formula est Livio valde usitata. 'Vid. Drahcnb. ad I, 33, 2. 3I, 39, 2. 26, 14, S. Cic. ad Att. 5, 20. Alexander imperator haud paullo melior quam vi ut tu aut ego. 2, 32. ad Fuiu. 7, I, 9. ne tu haud paullo plus quam quiquam nostrum deleelationis habuisti. de Fin. 5, 21, 60. Ornt. 44, ISI. haud paullo maior seriptor Plato t. c. multo maior. Liv. 27, 20, 3. eonsilio in cetera exsequenda belli ha dparum opportuni. Tacio Ann. 2, 5. suum militem haud perinvcvlneribus quam spatiis itinerum ei. Cie. de Leg. 2,I8, 45.
tum ebur ex inani eorpore extractum haud satis eastvm donum
deo. Tacit. Ann. II, 32. quippe Getae praetorii praefeeto haud satis sdebat. 3, M. haud semper aequo animo.
T. Singulari modo conficiuntur formulae haud Jaciis, hauc ferme, quod quid significet vide Tona. 2.13. 695. haud cito, quod est hau a facile, haud temere, haud dubie.
Cic. do Oss. 3, γ, Iis. haud Deile quis dixerit hos exemplaniit laudabiliva aut pracstantius. do Rep. 1, a. sed haud Deile dixerim. Liv. 21, 4, a. haud facile diseσneres, utrum imperatori
29쪽
I lauti Poen. 4, 2, 40. Deio quod manifesto viseehi havdferme solent. Terent. Andr. 3, 1, 2. sdelem hami ferme mulieri inu nius uirum. Liv. 21, 7, 9. quibus tumultuariis certaminibus baud ferme plures Saguntini eadebant quam Poeni. i. o mehe eben
Terent. Ad. 3, 3, 89. havd euo mali quid ortum ex hoe si publice. ubi vid. Wosterhov. Virgil. Aen. 9, 378. haud temere est visum. Plin. Uut. n. II, 21, 24. latus eorum haud temere sine febri est. Liv. I, 9, 6. et haud dubie ad vim speetare res eoepit. 5, 33, 11. Alpinis quoque ea gentibus haud dubie origa est. 3, 24, 3. quod falsua haud dubie testis in Caesonem exstitisset. 22, 14, 15. similitaris in agit res esset, haud dubie ferebant, Minvectum Fabio duei praelaturos. Multa exempla eollagit Dravonb. ad hunc Iocum et ad 34, 2, 6. demonstrans Livium non seripsisse haud dubio
8. Componitur, ut maior vis affirmationis accedat, vocabulum sane. Et dicunt non 8ane, quod est Lupem
Masty nichi, ge Ua nitat, veluti Cic. ad Fam. 5, 21. quamquam tu ipεum, quia intersit, non sane intelligo.
Varro de Re r. S. 16, 10. quibus quum re patre relicta esset puroa villa et Ggellus non aiane Maior iugero uno. Sed haud aune habet negationum firmiorem, ge-
Iergogius ad Sallust. Cat. m. arbitratur haud scine ab altera parto dubitationem, ob altera opinioni addere nonfirmationem rquod quomodo concilietur, equidem non perspicio Terent. Ad. 5, 2, 8. edepol esinissat Mem haud sane eomnodum. Plaut. Merc. 3, 1, 44. nam illi ginem haud 3ane diu est quum' dentes exeiderunt. Cic. de Senoctria, M. quo quidem me proseiscentem haud sane facile quis retraxerit. 2, 4. rem haud sane,
Scipio et Laeli, dissicilem mirari Didemini. do Nat. d. 2, 15, 38. haud sane dis leae dictu est. do Ost 2, 2, 5. haud sane intelliga, quidnam sit quod laudandum putet Tusc. 3, 1, 2.
quodsi tales nos natura gcnuisset, ut eam ipsam intueri ci perspicere - Possemus, haud crat sane, uti od quisquam rationem ac cloetriniam requirereι. 5 40, 118. Sallusti Cat. 3I, 8. haud scineolio animo belli evcntum erametabant. Liv. 21, 29, 4. haud sancineruentam ancipitisque eertaminis victoriam Ilomanis portendit. 21, 2, 4. Tucit. Illist. R 75. hic exitus viri haud sane Ucrnendi. i. c. Nur lich gur nicht zu Deraehicnder.
Cum futuro. Cic. do Leg. 2, 7, 16. his enim rebus imbutae
30쪽
mentes haud sano obhorrebunt ab initi et a vera sententia. de Univ a. haud sane erit mirum. Praemissa particula M. Cic. do orat 3, 31, 125 ne ille haud sane, quemodmodum verbat struat et illuminet, a magistris istis
Sane haud Plautus di in cure. I, 3, 15. Vid. p. D.
9. Cum comparativis , qui numerum vel magnitu dinem designant, ita componitur, ut res certe non eum, qui dicitur, numerum excedere cogitetur: Iei-
δ ega meis. Liv. 38, 40, 7. Thraeum derem haud amplius millia ex quatuor populis viam circumsederunt. 4b, 44, 21. moratus circa urbem triginta haud amplius dies. Multa alia vide arud Draventi. ud I, I, 8. cc GrunoV ad 28, Ii 5
10. Substantivis haud praefigitur . ubi attributivi
nominis notio tollenda et contraria est cogitanda.
Plauti Trin. 2, 2, 83. mentire edepol, gnater atque id nunc facis haud consuetudine l. e. omnino eontra con/uetudinem. Capt. 5, 3, 20. sea Meum, ἐneedit hvo ornatus haud ex suis virtutibus. Virg. Aen. 2, assi. vadimus immixti Danais havd numine nostro. Curi. 3, 5, D. inexperta remedia haud iniuria ipsis easor Pecto.
11. Cum verbis coniungitur duplici ratione. Loquitur enim ita is, qui aliquam rem fieri aut esse desinite et cum quadam asseveratione negat, ut dubitalionem, quae aut adest aut adesse potest, omnino ericludat vel reiiciat, quod maximo in iis verbis locum habet, quibu& aliquis suam sententiam aut voluntatem designat
veluti Autia po3tulo. haud repudio, haud accu/o, haud
vereor, haud opinor. Significatur enim his: non ostquod postulem, non est quod accusem etc. Tum Vero etiam ita verbis apponitur baud , ut contraxia notio b firmativa exsistat, et haud muto pro retineo, haud ne- pro conseda, haud desidero pro rei'udia dicatur. Germani id exprimunt vocabulis gar nichi. Cicero iii Orationibus numquam, tu reliquis scriptis rarissime hac dictione usus est: tanto frequentius comici et Poetuo. Ne quis tamen dicat referri particulam ad consi tuendam
opinionem, apponam exempla, in quibus dicitur oc
certissima sententia. Ennius apud Festum s. v. obsidio: Hector, qui haud Masut obsidionem obducere. Plaut. Amph. 2, 1, M. verum huud munιior,