장음표시 사용
441쪽
ye, aftHi subtilius ex naste Miusssem: sed ea asserπ placuit, quae essent scuo magis necessaria, ct rem magis eonitinerent, oe ita explicare , ut Mile a iuueni - percrupi possent. Sed diligens p ceptor, qua a mobreuitatis caussa, fuerunt, pro meo instituto, strictius comprehensa latius explicare ponerit,
Finis Libri Secundi. Laus Deo Opt. Max. m B. Villimi
442쪽
C et Lo quid proprie significet. Io.KIMMActio est eloquentiae lumen. 146. h. .P.R. Actio est veluti vita, & spiritus oratio
Actio oratoria & histrionica inter sedita.
δ ctio cur ab hominib. in oratore requiratur. I b.I J .al Actio post elocutionem est maxime oratori propria. I 6 I.b Actione qui praestaret, praemia consequunm r. Agere & facere quid apud Latinos significet. Albutius quomodo Rhetoricam dcliniuerit. Apte dicere non est oratoris finis, sed officium. Areopagitae orationis ornatum non admittebant. Argumentum quid sit . , i lΑrgumentum, quo modo sumatura Cicerone. Argumentum ab ethymologia non semper cocludit. 14.l Ariston quomodo rhetoricam dcfiniuerit. l LI. Aristoteles cur nihil de memoria scripserit. I 3i.b Aristoteles non negauit rhetoricae elocutionem. . . 1 L.ta Aristoteles quomodo rhetoricam definiuerit. Ox3-a Aristotelis de fine rhetoricae opinio. 8o.b Ars unde dicatur. i I 8. a. 2.b
443쪽
Ars persecta & coiecturalis quomododisserat. set .a.b.S .a 'Ars quibus rebus conficiatur. Ars cognitionis, & effectionis quar. Ars architectonica quae dicatu P. Artes administrae, quae dicantur. Artes sunt inter sie connexae. 'Artes liberales quae dicamur. Artes unde definiendae. Artes omnes quomodo ad eloquentiam pertineant. IO T. aΑrtis variae diuisiones . 48.b 49. a.& seq. Attis finis unde in uestigetur. τ6.b Attis finis qui dicatur. Rr bArtis nomen quot modis accipiatur. 32.b3 3. a.b Artis scopus 62 finis qui. ys bArtis rariae definitiones. 3 s .a.b. 3 6. a.b. 7. a Atti quae sint necessaria ex fine considerandum Attium rria genera. Artium natura, unde sumenda sit.
CA v s s A quid sit. Caussa duplex. Caussarum genera quattuor. Caussa alia simplex, alia composita. iCaussa seu quaestio finita quomodo disponenda. Caussa simplex quae dicatur. Caussae effectrices eloquentiae, quae & quot sint
Caussae efficientes eloquentiae varia Caussarum efficientium diuisio. Caussa cfficiens quid . :Cicero non lemper persuasit dicendo.
444쪽
Cicero non negauit inuentionem rhetoricς. 11 Is b.I Is.a
Ciceronis ST Fabi j opiniones de sine .iheloueae conciliari
non possunt. M. Ciceronis de materia eloquentis sententia. Ti. a Ciceroni metorica non cst .virtus. 22.b. Clamator quis dicatur. I.b Clamator non idem quod orator. f.b Collocatio Oratori necessaria. Ios .a Concionator quis dicatur. F.b. Conciones nostri temporissub quo caussaru genere contineantur. I s.bi Consilium quid sit. II 2.a
Definitio duplex. . IO. blaesinitio quomodo fiat. I I .a Definitio rhetorices ab Aristo. tradita explicata 3χ.9 .a Definitionis legis quae . I I .a Demonii rationes non sunt quςrendae in omni arte. To De re aliqua quomodo sit disputandum. 16. a Dialectica & eloquentia sapientiae ancillae. ε s.b, Dialectica & rhetorica nullo certo rerum genere continentur. . ε s. bDialectica,&oratoria dispositio inter sedisserunt. 124.b Dialectica est de rebus contrarijs. 38. a Dialecticus quis proprie dicatur. DO.b Differentia quae dicatur. IO.b Dionis de partibus eloquentiae optulo. IO3 .b Dionysius quomodo Rhetoricam definiuerit. t 1 bDispositio quibus partibus contineatur. I 18.b Dispositio est pars Rhetoricax Ut .a Dispositio oratoria & dialectica non sunt idem. I lib Dispositio potest arte contineri. I a s a Dispositio cur dicatur inartificiosa. F. a Dispolitio quibus nominibus nominetur. II9.a
445쪽
Dispositio quomodo sit alijs eloquentiae partibus pret stan
Dispositio in quo antecellat alias rhetoricae partes. Igo. b
Dispositiones variae definitiones. I I9.ai Dispositionis oratoriae variet diuisiones,& earum explica
Disponere est proprium sapientis. IJ7.b Disponendi ratio cum res diuersae tractandae sunt. I 22.a
I is citus quis dicatur. . t T. bDisertus est eloquens non sunt idem . - . bDisputatio de re aliqua unde sumenda sit. ii TI. a Uubitare debet,qui scire volunt. I. 6Dacius quid sit. . . I a 23 aDuctus quotuplex sit. a I 13 .b Ductus pertinet ad dispositionem. r . I 23.a
FFrreTIONI s artes quae sint. Eloquentia quid st. a. F. aEloquentia quo referatur. 4. Ilo.a Eloquentia ex quibus rebus conficiatur. 9 s .a Eloquentia a quibus disci non possit. 66. b Eloquentiae partes dupliciter considerari possunt. ao1.baeloquentia naturalis impersecta. - .a Eloquentia & dialectica sapientiae comites. 6 bbEloquentia potest separari a sapietitia. I I .a Eloquentia prius in foro versata em γα bEloquentia persecta non pendet a sola arte. 1 2 aEloquentiae materia quae. . Eloquentiae materia non est tantum aliqua vitet pars To a Eloquetitiae partes tantum quinque. 1 p .a Eloquentiae partes varijs modis comparari possunt.119.a Eloquetitiae sunt res omnes subiectae. TO.a Eloquentiae materia non sunt tantum res dubiae. 69. bEloquentiae materia humani assectus. 73.a Elocutio unde dicta sit. I 28. b. A Elocutio
446쪽
NOTA B I L I V M. Uoesitio in quo sita sit.
Elocutio cur necessaria. Elocutio, cur oratio appellata. Elocutio nunquam negata rhetoricae. Elocutio pars rhetorica . . Elocutio propite rhetoricae pars. Elocutio debet esse moderata. Elocutio quo cςteris eloquentiae partib.praestatior. Elocutio sine sen tenti js inanis & puerilis. Elocutio non cosistit in solo verborti ornatu. I Lb. II 2. a. Elocutio auditorum vitio adhibita in oratione. I 27 b Elocutio eli maxime propria rhetoricae. Ii l . a. Elocutionis ars,non fuit a principio inuenta. Elocutionis variae definitiones, de earu in explica tioues
Elocutionis partes quar. Elocutione non est omnibus in locis opus. Eloquens quis dicatur. Eloquens & disertus non sunt idem.
Exercitatio est una ex pcipuis eloquentiae caussis. β 9. a. bExordium narratio, &c. non sunt partes eloquentiae, sed orationis. Io I. bExordiam & peroratio sunt orationis partes. 06. bExornatio non debet apparere in Oratione. 127. FAcs RE & agere interdu pro eodem sumunt. s l. a. bFacultates quae dicantur. 1 4. Facultas quae ars propriae dicatur. 92. a Fides conseruat humanam societatem. 66.b Finis quid sit. IO.a Finis & scopus quomodo disserant. I 3. a.7ώ.a Finis arcis unde in uestigetur. ' γέ bFinis descriptiones variae. r-τ6.b Finis & opus in artisus distinguuntur. 'hra bFinis cognitio necessaria in omni arte. IJ I6. Finis est regula aliarum caussarum
447쪽
Finis oratoris est persuadere dictione. . . S .b 'Finis rhetoricae est persuadere. Finis artium, qualis esse debet. 43.b Fines duo rhetorica , . TI. Forma quid sit. 9.b Franciscus Robortellus, quo Rhetorica definiuerit. I 3.b
Grammaticae materia quar. 6s .a Grammatici olim qui essent. 73.b Grammatici nostri temporis cur non sint persecti Q 73.b Grammaticorum munera quae sint. 21.b
HA:s i et v s intellectus quot sint.
Hermagorae de partibus eloquentiae opinio. Historias scribere est oratoris. Historici qua disponendi ratione Utantur. Homo a varijs scientijs diuersia ratione cosidera turris. bHominuiri animi fiue affectus, quomodo sint rhetoricae
In definitione rhetorices ab Aristotele tradita, quomo do contineantur omniseloquentiat partes. 2 s .a b' Intellectus uiEil percipit sine phantasia. Ll6.a Inuentio duobus modis intelligi potest. I Ima Intellectus quid. - ΣT.a 'Inuentio est omnino necessaria rhetorica: II 3 .b. I I .a.b Inuentio est propria pars eloquentiae. I IJ,b ' Inuentio Non est sine iudicio. ID.b Inuentio dialectica, & rhetorica qu&ntuni inter se disserant. m.a.b Inuentio sevdest pars eloquentiae non est facultas a natura tributa in s. a Inuentio,cur aliquando dicatur non artificiosa. III. b Inuentio
448쪽
Inuentio est praestantior omnibus eloquentiae partibus
I ctatis de fine rhetoricae opinio. So. bIudicium quid c t. IS LIudicium oratorium quid sit. Ita .b Iudicium quotuplex. I 1acia Iudicium, non est idem quod consilium. Is .a Iudicium quod nou sit oratori necessarium. IF .b Iudicium quot modis accipiaturi a Io.a.b. III1udicium de quibus rebus sit. Vs L Iudicium non est distincta pars eloquentiae. III. a Iudicium magis necessarium oratori, quam ulli alij artifici. IF .a Iudicium quo orator indiget non est a natura. I ss .a Iudicium non est solum de rebus manifestis. I s .a Iudicium est permistum omnibus eloquentiae partibus. Iudicium cur sit maxime necessarium oratori. Iudicium difficile in omni arte. Iurisconsultus minus eget memoria,quam Oratori
LI 33RALEs artes quae . Locus Aristotelis explicatus. Locus Ciceronis declaratus. Locorum inuentio tributa dialectico. Logicae pars iudicativa quae. Logicae materia quae.
Materia artis quibus nominibus appelletur. 6 I.b Materia in arte, quae dicatur. 61.b Materiae artis conditiones quae esse debent. 6 .b
Marius Fabius Victorinus rhetor illustris. ΠΤ bVaru Fabu de fine rhetoricae opinio. IT.b
449쪽
Mari j Fabij Vin opinio de fine rhetoricae consutata. 83.α Medicina ad quid prius inuenta. TZ., Medicinς opus,quod nam sit. Medicinae finis qui. is a Memoria artificiosa quibus rebus constet. 2 F .b Memoria artificiosa quid possit. I 36.l,
Memoria cur potius pars rhetoricetici alterius artis. I 36. Memoria est rhetoricae pars. II 8.a.b Memoria potuitad artem redigi. I s. b. I 37.b Memoria omnium rerum custos,& the arus. Is i Memoria,quas imagines requirat IJ si ad Memoria quotuplex. . 133.b Memoria quia requiratia i I 3 ς.ZMemoria quibus nominibus appelletur. io Memoria varijs modis accipitur. . y34.b Memoriae variae definitiones. t I3 I.a.b Memoria in quo praestet alijs partibus rhetoricet. I 61.a Memorandi facultas magis ab exerciratio ne,quam ab aγte pendet. Mechanicet artes quα. Mendacij usus semper malus. Mentiri,nulla de causi, licet. . . Nouere affectus non est sua natura malum.
ethodus quid significed. Methodus quid. N ετ VRA est praecipua eloquentiae causta
Natura nihil agit frustra. Nominum cognitio initium disciplinae. Nominum cognitio necessaria. Non est oratoris falsa inuenire. Notatio quid. 'Moua eloquentiae definitio , -- . O
o F F I C I .v si in arte quid esse dicatur. Olim ijdem erant oratores sapi tes.
450쪽
Operationum humanarum varia genera. l. - .as Opiniones de partibus eloquentiae. Io 3. bopiniones varDῖ,an rhetorica sit ars. 38.a-b Opiniones variae de fine rhetoricae. P T a Opiniones variae de caussis essicientibus eloquentiae.
Opus & finis in artibus distinguuntur. 81. boratio Ciceronis pro Rege Deiotaro quasis. Si a Oratio est veluti quaedam fabrica, & corpus. 67.b Q in
Oratio est oratoris instru mentum. Oratio, & orator quomodo a G rmis appellentur. .b Oratio ex quibus constet. . 66. a Orationis compositio, comparata conuiuo, & fabricet.
i Oratio pro Milone,non fuit recitata a Cicerone. Κs.b Orator essector est persuasionis. .s I .a. Orator magis eget memoria,qua ullus alius artifex.HI.a Orator perfectus quae cognostere debet. r: Orator potest esse vir non bonus. 24.a. Orator quis proprie dicatur. 7 . a Orator quis ceniendus. . My. a. borator quae cognoscit ad agendum refert .
Oratoris priuaxa materia quaestiones ciuiles. 7 2. a Oratoris materia. sS.b Oratoris definitiones. . I 4.b. Is .a Oratoris nomen praeclarum. I.a Oratoris & dialectici inuentio omnino diuersa. 1 .a Oretori cur neccssaria aliqua rerum cognitio. V 4.b Oratori necessaria est cognitio assectionum animi. inai Oratores non dicuntur,qui caussas non agunt. I. b. Oratores eadem iacultate priditi possunt inter se pugna- 1 re. 47.b. Oratores & rhetores quomodo definiant. s I.