Elegantiores praestantium virorum satyrae, quarum titulos, & nomina auctorum, versa pagella exhibebit post praefationem. Distinguuntur in tomos duos

101쪽

S M. 36sQuid tamen est mole iumero libro rum si dirigi ad optima Juventus possit, i lassis mihi vires. Siquid Ingenii,

stili, aut eruditionis habeo, colligam ut impendam. Multum profecero , si qui meo ductu. Et, quo tendo ad seria, ad solida , ad Sapientiam ipsam Virtutem Sed tuo exemplo ductuque. Ita, ita ait abutius m ibi magnu sis, ubi nemo parvus Praecla tum doctringopus, cum quis vitam moresque in exemplum profert cum non quae scribit leguntur. sed, quae agit. Bonum ite, quam doctum laudabilius est sic animum, quam ingenium polire. Nemo flore contentus eir, fructum quaerit florem luditio , fruetum Sapientia habet, de γisructuosa, non qui murta sit, apit . Imo. qui docet, qui scribit. Sed nos plerumque fuco inutilium studiorum decepti , splendorem in umbra quaerimus. herbam in saxo ut vivamus, vitae dumtaxat instrumentis occupamur. Quid litterae , si tantum litterae sunt quid procera frondibus opaca arbor, si insce eunda' Quidquid solam habet voluptatem, aut inutile, aut damno sulci Sed nunc satis ambulationis ad sedi -

102쪽

366 scilla, simul ad sermonem abruptum redeamus. Postquam sedimus , Convivium, ait abutius, Calumniae irriguum seminarium est in quo sontes rei trahuntur mores, boni cujusque ac malia Hic foro cessit, ille patrimonium prodegit, iste pudotem prostituit. Alienavitia fingit quisque, aut denuda es; sed novo vitio, simul convicio. Si quis dives, scelereri avaritia factus; siquis magnus, ambitu. Ne paupertas quidem humilitasque sine stigmate aut vulnere Putes solos bonos, solos supra notam omnem esse, qui tam acriter censent. Atque uti innam distinctae saltem voces sint, ac judiciorum vices DNunc clamant, miscent, turbant, cum litigio fere aut rixa.

At repitu tectu, vocemque per ampla

volutant Atria.

Minimum in garrulitate vitium , loqui. Et iam muli et blaterat, aut pueri pluriumque sermones velut decussatim prς-liantur Scilicet, ut pertinaci vento concussae arbores confusum tot ramorum

frondiumque susurrum edunt sic in eonvivio quisquis vini aura adflatus. Qui ipse non sanus, qui sani coloris sermonem ullium efformet Etenim ut cum plures lychni luceat umbrae rerum

languent

103쪽

S M. 367lantuent atque expallescunt sic orationisAuctus, cum plures loquuntur Demesi quaeritis , jure mihi hanc laudem cum Plautino Periplectomene adscisco -- Neque ego oblocutor sum alteri in

convivio.

In commoditate abstinere me apud convivas commode Commemini, o mea oranionisjusam par- rem persequi Et meam partem itidem tacere, cum alien oratio eu.

Qua quidem moderatione videor abonis arbitris i Appuleium in Floridis auditis haut in ιι opportuni silentii laudem , quam tempestiva vocis testimonium consecutio Homerusci cum Plutarcho dicam , de Garrulitate his μαν - e x. πω -οmm Ἀπο- αε. I si facuncise simo homini summam adscripsit taciturnitatem quid sis ut ostenderet piam eloquii Suadam vocis interdum exilio coercendam ' Itaque odi Convivium , ubi clim loqui ineptum , fine reprehensione tacere non possis. Ineptum autem loqui velles, cum nemo siet Ut qui ad aquae cataracten citharam pulset , laborem omnem charmoniam sepeliat ita qui

quis in parrulitatis contubernio aptum .di ratum aucibus sermonem ordiatur. Inter

104쪽

nihil, quam senem Athenis esse, qui inter pocula tacere sciat. O laudabilem vocem lo facundum silentium scimitemur. Sed madidos istos lingulacas, stolidos, quibus morosum Stoici, id est, silentis nomen, spernamus. Etenim Si LENT Iu Mleontraham ex Plutarcho tamquam pra- fundum quiddam, arcanum, sobriumquerat ebrietas loquax, quippe sine consilio aut

pνudentia, ideoque vocalis Philosophi au . . rem Ebrietatem Vaniloquentiam in vino definiunt qua ratione potatio extra reprehensionem , si cum si tio. Sed sutilis.

ιιium vinolentia jungit ebrietatem. Enim mero ebrim inter pocula nugatur; garru tibique in foro, in theatro, in ambulatione. interdiu , internoctu aegrotum curans ipso morbo molestori, una navigans nausia, laudans reprehendente . Quam sanctum, lino quam necessarium silentium, videtis, siquis inter tot conviviorum ineptias illaeam elit mentis majestatem servare Eupantus servavit. Ac sane inter tam

multos loquentes, esse quoque debet.

105쪽

nisi sileat. ἰδε μολε ι- δενος οῦκήου mi' de ει' τῶν ἄνηκοiαν Garruli autem neminem audiunt . Semper enim loquuntur, primumque hoc vitium lingua impotentia habet, nihil audire . Neque es' tamen elinguem hilaritatis consessum faciam. Inmensa suave illud loqui; sed si cum Sobrius Paucis, Parib s. At in PHAGESI-Pos Iis Ebrietas multitudo, Disparilitas. Obsecro, inspicite. Ac prima illa quidem EBRIETAsnisi adsit, nec lautum , nec laetum ullum triclimum censeatur Scilicet ut infinire sine verecundia liceat. Omne vitium aurea Senecae verba sunt, Epistola Lxxxii I.

ebrietas ct incendit, se detegit Lobsantem

malis conatibu et recuniam removet .

Plures enim pudore peccandi, quam bona voluntate, prohibitis absinent. Sed ab eodem sapientiae supercilio plenam censuram usurpe musci Vbi possedit animum nimia vis vini , quidquid mali latebat , emergit. Non facit ebrietas vitii, sed protrahit imo&facit, protrahit tunc libidinosu ne cubiculum quidem exstectat, sed cupiditatibus huic quantum petierin , sine dilatione permittit tunc impudicus morbum profitetur ac publica: tunc petu-

106쪽

crescit insolenti superbia , crudelitas sevo,

malignitas livido omne vitium detegitur, o proditi Satin petulantis temulentiae

labes expressa in more, atque adeo lege sic vivitur . . oculis , velut gradibus, ad stultissimum furorem itur Liberi hcc Sacra sunt Convivae velut Orgiophantae. Alius salutem propinat, alius vitam, alius fortunam, quisque cyathi ialac nisi hauris numina amicos laedis. Qui propinat, exemplo suo mingit nec poculo alienae favere valetudini potes, nisi tuam mergas. Sic ergo stoliditatem cinsaniam quamdam culto res O M induunt, it semel mei si vino, semper videntur. Extende in plures diei, ait Seneca, Epistola Lxxxiii illum ebrii habitum , numquid de furore dubita. bis i nunc quoque non ere minor , sed bretior Sanc it ejusdem verbis utar, ebrieis

rates continua esserant animos. Nam cum

sepe suas non sunt, consuetudo insania durat ac vitia vino concepta etiam sine ipso valent. Ita est, vino concipiunt vitia, sed alunt quoque, pergraecari sollenne. ut sobriam corruptae naturae insaniam ebrieras excuset. A promulsidis auspici Ihoe agitur , nec fami sedandae, sed irritandae dapes sunt, ut ad omnem haustum

107쪽

fingit, aeternitatem inculcat Tot scyphi , paterae, calices , velut radiantes quaedam stellae, tota mensa sparsae, nec in unam aliquam opinam. Videas, ut cum Homero dicam,

Pleiadesque Hyadesque, i, robusum O

Et glacialem Vrsam Plauseri cognomino

dictam.

Errones deinde vitrei illi argentei aα- rei, convivali ritu in orbem aguntur, quibus ne Sapiens quidem da quemvis e Cynica sobrietate haut Sapientiam professus, reluctetur. Bibendum est, ut bibisse dicaris, garriendum est. Solutus curis is jam sat ullus ingeminat, O λ ,-λει - . Volo, volo injanire. Sed mihi nunc versibus utcumque furere liceat, ut temulentam hanc insaniam adumbrem. Cua rerum facies, delira gaudia mens, Cum trahit insomneis furiis turba ebria noctes Strata ubique madent, atque irritaim Eoo

Liber diluitur succo: placet ingeniosa Omnibi Ebrietas, placet exantianda voluptas Vini,

108쪽

Pini is libatae spumantia vota salutis. Tende manus tremula submi;iit pocula

gestu

Herculea , ct plano adfectum ructuti ab

Ille tuus; non ille tuus, qui vincla caduca Necti amicitia, fucato exaestuat igne . Hac tibiflamma mero constat, Cererisque fovetur Delicita, moritura pari, quo SoInitialis Defectu herba solet. Facili nilsemine durae. Tu tamen obsequere, jugitivo viscera

Amori

Hossit tantisse laxa, dum ferset Iacchus. Obsequere, o valido nisu submerge pr/fundis . Luctantem cyathis animam sic urget .m M. Projiceresiiquias Irontis ne nube loquaris; Cui uu non sapit, de sapit tu prolue

pectu ;SEd timidi stillent oculi satis que dometur Aura meri lacomis. Sitri, o bibit Euchius Ee bibitur, lassas violato rore medullas Conviva subiens, facti regnafuroris. Te furere haut satis es' simili nisi vulnere fortemA' --λο sernas, O Me praemia mentis Sustendas dubio temulentu Dmposiarcho. Etiam

109쪽

3 Etiam ad eantum is oscula imo ad aleam potant Cimmerii nec satis , lege ad ebrietatem cogi , sorte volunt, de hausto ad umblicum cyatho ac verso, quem casus tulerit, novo iactu provocare. Jam oscula, ubi alternam sexus sessionem facit, cum vino quisque libat. a vino ructatur: putes haec ipsa sorbillati. Quid cantus vilis, nisi viduam vocem choreae socies, lexa in orbem tripudii corona tuis sedendo, omnium isque brachiis saltes. Plane mentis damno hilaritas consta ac profecto , titubanistem gradum a mensa nisi referas, parum

auth aut amice vidiaris acceptus. Quid etiam , nisi adferas' Nam quibusdam

hoc insitum , a stella matutina potare,

qui diem si tamen hie dies ullus &ebrietatem pari auspicio ordiuntur. somno crapula sitis redit, nec prandium exspectat. Fervet vino stomachus, cum cibum nescit, ut capturus digerat. sed morbum hunc Romanum quoque nisi Seneca indicat, Epist. XXII.

Icti non videntur tibi contra naturam vivere, qui Huni bibunt, qui vinum recipiunt inanibus venis . , ad cibum ebriirranseunt ' Atqui frequens hoc adolescen-νium vitium est, qui vires excolunt ut DGrrm, ruem moverunt potionibu cre

bris

110쪽

S M. 37sἰris ae ferventibiu, subinde distringant . Rct prandium, aut coenam bibere, vulgare Hir hoc patresfamilia rusicifaciunt, vera voluptatis ignari Merum illud delecta, quod non innatat cibo, quod libere penetrat ad nervos ista ebrietas juvat, quae in vacuum venit . Imo illa ebrietas Juvat, quae continua est quae diei noctisque omne discrimen nescit. Sed non soli Cimmerii Cimmerii sunt Ebrietatis coloniam in nostrum quoque orbe nazo duxit. Ergo Lychnobi sumus, diem spernimus,, tamquam suavius, lucis usura in tenebris frui, noctes conviviis occupamus. Quid dicam Vile Naturaea Geficium est facere, quanthabere diem malumus , prae sole faces aestimamus. Sed, quid fit 'nocte fruimur. ut diem perdamus misim somni tempora vigiliis destinantur, diurnae omnestiolae somno pereunt. Lubet Stoici verbis , perversitatem hanc compungere: Sunt, qui cleia lucis noctisque pervertunt; ne ante diducunt oculos hesterna graves crapula, quam appetere nox coepit Lualis illorum conditio ducitur, quos natura ut

ait Virgilius pedibus noctris subditos e contrario posito,

Nos ubi primus equis oriens adflavit anhelis,