Elegantiores praestantium virorum satyrae, quarum titulos, & nomina auctorum, versa pagella exhibebit post praefationem. Distinguuntur in tomos duos

91쪽

Quid tamen est mole iumero librorum si dirigi ad optima Iuventus possit, Hrtassis mihi vires. Siquid Ingenii,

stili, aut eruditionis habeo, colligam, ut impendam multum profecero , si qui meo ductu. Et, quo tendo ad seria, ad solida , ad Sapientiam ipsam Virtutem Sed tuo exemplo ductuque. Ita, ita ait abutius Put ibi magnus sis, ubi nemo parvus Praeclarum doctrinio pus, cum quis vitam moresque in exemplum profert cum non quae scribit leguntur. sed, quae agit. Bonum esse, quam doctum laudabilius est sic animum, quam ingenium polire. Nemo flore contentus est. fractum quaerit istorem Etuditio , tuis cstum Sapientia habet, O Hamisa 'χ Mδως. φας: istuc suos, non qui mustasit, apis. Imb. qui docet, qui scribit. Sed nos plerumque fuco inutilium studiorum decepti, splendorem in umbra quaerimus, herbam in saxo ut vivamus, vitae

dumtaxat instrumentis occupamur.

Quid litterae , si tantum litterae sunt quid procera de frondibus opaca arbor, si insce cunda Quidquid solam habet

voluptatem, aut inutile, aut damnosuin

Sed nunc satis ambulationis ad sedi-

92쪽

366 scilla, simul ad sermonem abruptum redeamus. Postquam sedimus , Convivium, ait abutius, Calumnia irriguum seminarium est in quo sonte sis rei trahuntur mores, boni cujusque ac malia

Hic foro cessit, ille patrimonium prodegit, iste pudorem prostituit. Alienavitia fingit quisque, aut denuda es; sed novo vitio, imul convicio. Si quis dives, scelereri avaritia factus; siquis magnus, ambitu. Ne paupertas quidem humilitasque sine stigmate aut vulnere Putes solos bonos, Olos supra notam omnem qui tam acriter censent. Atque utinam distinctis saltem voces sint, ac judiciorum vices DNunc clamant, miscent, turbant, cum litigio fere aut rina. Fit strepitu tectu, vocemque per ampla

volutantia Atria.

Minimum in garrulitate vitium , loqui. Et iam muli et blaterat, aut puer i pluriumque sermones velut decussatim prς-liantur Scilicet, ut pertinaci vento con-eusae arbores confusum tot ramorum

frondiumque susurrum edunt si in eonvivio quisquis vini aura adflatus. Qui ipse non sanus, qui sani coloris sermonem ullum efformet Etenim ut cum plures lychni luceat umbrae rerum

languent

93쪽

o M M. 367 laneuent atque expallescunt se orat:onis ructus , cum plures loquuntur Ueme si quaeritis, jure mihi hanc audem cum Plautino Periplactomene adicisco

-- Neque ego oblocutor sum alteri in convivio. In commoditate abstinere me apud convivas commode Commemini, o mea oranionis jusam par- rem persequi Et meam partem itidem tacere, cum aliena oratio est Oua qui dein moderatione videor auon arbitri s Appuleium in Flora dis auditis haut minus opportuni silentii audem , quam tempestiva vocu tesimonium consecuto Homelus cum Plutarcho dicam , de Garrulitate M. γροα O δυασέκ. σωολοπιτυ πεποiso. I si facundisesimo homini summam adscripsit taciturnι-tatem quid nisi ut ostenderet,iplam elocuti Suadam vocis interdum exilio coercendam ' Itaque odi Conxivium , ubi cum loqui ineptum in reprehensione tacere non possis. Ineptum autem loqui velle, cum nemo silet. Ut qui ad aquae

eataracten culi aram pulset , laborem omnem charmoniam sepeliatrataquὶt- ut iis attulitatis contubernio aptumcdignum aut ibus et monem ordiatur

94쪽

ubi isti, optime loquitur quisquis tacet. Hoc igitur crimen Eupanti fuit, Α- et , id est, si pressi iis examines, Sobrius, imo Suus in Convivio fuit, nec vini gurgite mentem de sede pepulit. QiIo Sapiens laudi vertat, id mores Cimmerii vitio Iam dixi, ab Ebrietate

Garrulitatem manare; a quorundam etiam linguae mero imbuendae , priusquam scaturiant haut aliter, quam Organa pneumatica vento implenda , seu spiritu animanda, ut perstrepant. Sic nimirum diserti, revera loquaces rimosi sunt, ceu pertus a vasa Pulchre Bias, eui cum in symposio stoliditas tacenti obiecta esset Και ri ἄν inquit, δυνατο κωρος ήν οινω πωπῆν Et qui sulim inter pocula tacere poterit Zenonis responsum

jungo etsi, prius illuci ad Zenonem alii referant jungo inquam , velut magnum silentii praesidium elogiumque, a Plutarcho expressum Athenis quidam legatos regios convivio excipiens Philosophos simul adhibuit. Ibi sermone iam fervente , cum quisque e Sapientiae

penu auri in velut tragemata promeret,

dissereret qui unus Zeno Ddior esse, ac

tacere.

95쪽

nihil, quam senem Athenis esse, qui pocilla tacere sciat. O laudabilem vocem lo facundum utentium tramitemur. Sed madidos istos lingulacas, stolidos, quibus morosum Stoici, id elt, silentis nomen, spernamus. Etenim Si LENT Iu Micontraham ex Plutarcho tamquam profundum quiddam, arcanum, sobriumquerat ebrietas loquax, quippe sine consilio aut

pνudentia, ideoque vocatu Philosophi au. rem Ebrietatem Vaniloquentiam in vino desiniunt qua ratione potatio extra reprehensionem , si cum sistio. Sed stilliis.

quium vinolent jungit ebrietatem. Enim vero ebrius inter pocula nugatur; garrulis tibique in foro, in theatro, in ambulatione. interdiu cinternoctu aegrorum curans ipso morbo molestori, una navigans nausia, laudans reprehendente P. Quam sanctum, imo quam necessarium silentium, videtis, siquis inter tot conviviorum ineptias illaesam velit mentis majestatem et vare Eupantus servavit. Ac sane inter tam multos loquentes, esse quoque debet.

96쪽

etiam gustum hausisset somni non perfunctorie dormire iterum coepit. Itaque cum novo lumine nova disterendi occasio nata sed dum a tuis an isnumque arrigimus dicturientis auspicium om-ciose veneramur; ecce e triclinio , palli ut trasens EupΑNTus advolat, communis ille noster, non amicus tant sim, sed Genius purpureo virtutis co.

lore venustissime perfusus. Loqui parabat sed abutius praevertens, Hem, inquit, an sic delicia Corui deseris, hilaritatem trabi corolla in cur non faciem istam obumbras, sic multo Rubore Igni laesam 8 Imo, ait Eupantus, multo pudores: cita dicerem, tu istum mihi si adfectum indulgeres Per ludum cruciari, saevillimum eli non Co Mu Mi quis duxerit, nosti sed ludibrium, imo convicium inveniri temulentum virus ridens Calumnia effudit. Quot linguat,

tot plagae voces, vibices quaedam erant, vix etiam Cynico animo concoquendae. Hac paenarum adventitia exceptus sum Corybanti Lareno gratiam etiam cum peccasse me nescirem. Itaque interroga-xi crimen meum ac mensae Genium gemina sum dictus impietate violasse Tabutius, velut urgens, Et qua impietat et inquit.

97쪽

inquit. Illa ipsa ait Eupantus, qua tu, o verae Scipientiae Nirtutis germen, relieiosum me esse docusti Sobrietate, de Silentio. Me miserum i arcus cibi, set monis fui offendi, contracto ser monis peculio, Ma λος sedi,4 tana quam Pythagoricae severitatis alumnias reprehensus petulantissimis garrulitatis spiculis confossius sum. Excipiens Tabutius , Hoc miserum profecto, inquit, peccare . quia non pecces calumniae itigmate dignum censeti, quod opportuno freno linguam coerceas , verbaque eum Appuleio dicam qua volantia Poe-ra appelJ.int, ea verba detractis pinnis, intra marum candentium dentium premata.

Sed in te garrulos tacuisse ne nunc quidem te pudeat aut paeniteat Philosophum agit , qui suo silentio alienam δελ- o reprehendit. Silentio accisare licet acerbius. Addidit Eupantus, a superbissimo Lareno , tamquam furioso tib uno exilium sibi pararum ideoque praeverti velle, de eadem nocte proficisci ut ire, non expelli videretur. Non sine servitute voluptatis apud Cimmerios vitam eme imo ne vitam esse, aeterna caligine obsessam. Haec cum dixisset, de Aio ViRIO

98쪽

aula oberrare dicitura sed infortunium inventurus, nisi caverit, ac plane abierit in regionem alma Lucis. De Virio, inquit Uabutius, poli metum cavit, abiit ac nos quidem idem illud iter molimur. Tu cum bono Mercurio euange .lia praefer subsequemur. Nec mora; iule, vale dicto, per posticum auliae discessit. Tum vero abutius, inter ambulandum Eupanti casum revolvens, disset e re sic iterum coepit. Inter praecipuas Comessationum a. culas, cum maximo verae ionesta hilaritatis damno Garrulitas est sed eo inverecundiς processit, ut etiam pro virtute habeatur. Loquentia eloquentiam oppressit. Si examinamus, madent vino PHAGEsIPosIc, garrulitate diffluunt, linguae morbum mero accendunt Cimmerii sobrietatem pellunt, ut loquantur. At o Sermones Nihil serii, sani, egregii, turbata mente, imprudentia ae simul impudentia prmipiti verba ore devolvunt. Hoc vitium vini est, non meditari quae dicac effutire , quae in ore

se richo ipsum in lineuiebrii Verborum igitur

99쪽

igitur fertilis lingua, quae madet, simul prodiga verborum . sed futilium , anilium, in stilium, quae aut es sobriae, se Plaeisque non sustineant. Iid mirum' ut animbo praecipites ac lutulenti rivuli, sordes tua vehunt ita sermo a vino.Qualis cujusque animus , talis oratio; sed temulentiae illo igni vaporat. Alius merces lites, divitias crepat alius vo Iuptates, ibidines alius fastum cinnati pectoris bullas Modestia , simplicitas, paupertas vapulant, & Sapientia

vitiis infesta. Quae quisque fecit, dixit,

cogitavit in Convivio, tamquam tib nati, ventilantur; ciemulenti censores, cum ossibus abstinent , rodunt tamen alienam famam inui suis ipsi in rationibus hallucinantur, alienas dispungunt. Quanti vivat quisque, quanti sapiat, curiosis calculis plebeia illa λ-αγ suis ruputat uta qui bonam mentem amat, viis deatur infra pecuniam positus communi litterarum fato , a datioribus pendere sunt profecto , qui, cum praeter aururn nihil aestiment, praeter se nemine mi honestam omnem do carinam, tamquam sordes umbratiles fastidiunt tam eluditi scilicet ut eruditionem possitnet

contenmere. Et tamen

100쪽

36 te sci stra copia nihil volunt nos potesse , Suique omnium rerum nos indigere , o sibi m supplices. Sed nec morsum labores ingenii essiigiunt. Epistolam scribi. Oratio poscitur; hanc pangis' ad Historiam vocatis: istam complexus es frigidum aut detortum elogium est. Qui ipsi nihil, aut parum scriptitant, censoria virgula volu

Non quanta, sed qua quisque scribat, pensitas Moles, abortis pondus en signum ingenti Ei illo labor; en laus, quam ingen I. Ego subjiciens , Recte tu quidem , mi Tabuti ac Philothesiis meis nuper haec inprimis nota impressa est, .parvitas objecta quem ego tamen librum arguis mento magnum puto,in brevitatis, acu - minis, imo novitatis caussa liceat dicere applausu aliquo dignum. Et enim: adis stricto sermone pergam loqui: ιid maju en Amore, quid maim rideor Scripsi Viros Amore magnos sideta:

Sollertis alma quos man s Promethei Tuto creavit optimo, quos praemium Fama manet beatioris, NON MORI.

Pubemque scripsi Amore floridam is Fide:

Pubem, bona quam Mentis ardor nobilem Facit Virums in numertim adoptat nobilem. Quid