장음표시 사용
461쪽
mirum eidem contigisse , eum quidam ejus deeesser inveniatur quidquam decrevisse , di meliori usus conssuo postea immutarie : Siquidem Bonifacius II. legitur ex decretosibi consitasse Uigilium Diaconum in Ponti Patu Deeedere rquod, quia Cura Romano visum es Canonibus adsemari praesente Clero ab eodem suppositum es igni ante eonfessionem B. Petri Amsioli. Et certe praefatus Nicolaus divino metu eo neu sui hoc idem fecisset, si tot PP. sententiar nunc
in unum collectas vivisset, easque suo decreto tam concordi ter adfersari perpendisset: Sed quum re ipsa aliena prorsus fuerit a memorati Pontificis Maximi religione, &pietate objecta concessio, mox foede corrupta , & a Regio Advocato perperam pro Henrico accepta nullam ipsi auctoritatem , aut potestatem in electionem Romani Pontificis contulisse dicendum est . Ex ejusdem siquidem decreti, seu constitutionis verbis clarissime patet, nihil a Nicolao dictum nisi de solo honore, & reverentia
in hujusmodi electione ipsi tribuenda , quod ad aliud
proseho reserendum non est , quam ad respeetum liberae electionis , quam de Lot hario agentes Imperatore memoravimus, ut hoc modo Regia auctoritate adimerentur gravia mala, atque dissidia seditiosiae plebis , quae post obitum Stephani Nicolai decessoris evenerant , ut idem Pontifex in ejus constitutionis praefatione testatur . De Patriciatu, a Romanis invecto.
I. A Romanis seditiosis Patruiatas Urbis usurpatur . M colat Alemanni asserentis Patrie os Romanorum pomperioribus seculis Senatores , Remres, Capuaneorsusς vocoso; opinio re ecta. II. Patriciatur hujusmodi
462쪽
LIBER III. CAPuT X. 63 FDηtUribui Maximis exosus. 2ui primum illum
usurpaverint. III. Patricias Urbir jus dicendi potesatem una eum Praefecto tempore Sergii I Tarripuit.
IV. Praefectur Urbis qui, O quam potesatem habuerit ρ U. Romani perduelles Henrico III. Patrici
sum deserunt. Henriso uem C. coronam patricialem .initIunt. VI. Innocentio II. PontIste Max. Senatorum
ordinem eonsituunt. Ddem qu/, O quot essent ρ R galia Pontimi invadunt ab eo eensum deposunt. VII. Sedente Luela II. Magi atum patricium eo si tuant, de quo abrogando EugenIuI III. Romanis pacem ρopulantibus eonditionem proponit. VIII. ci
mens III. abrogot patrietum MagiFratum, qui amno1 quinquaginta duravit. IX. Nicolaus III. Pontifex Maximus irritam deeernit electionem Patricii factam
obsuesperiali A soluae Sedis auctoritate , atqugeonsensu , etiamsi electus esset Imperator. I. Atriciatus Romanorum , qui summis Uiris princi- pibus collatus suit ab Romano Pontifice hactenus
iura vidimus , & officia r nunc reliquum est , ut de eadem dignitate a seditiosis Romanis, vi, ac propria auctoritate sibi usiurpata , vel aliis minorum gentium , vel ipsi quan doque Imperatori collata sermonem instituamus. NicO- laus Alemannus in dissertat. de Laterangarietinis cap. II. Opinatur , posterioribus seculis Romanorum Patricios Senatores Urbis, Rei hores, & Capitaneos suisse appellatos , quorum potentia , quum plerumque in Summorum Pontificum & Cardinalium comitiis Ecclesia potius opprimeretur , quam , ut par erat, defenderetur, Urbis administratio a Pontifice Maximo ab iis ad minorum gentium Praesides traducta suit, lege per Nicolaum III. lata in capit. fundamenta de elemon. ct eum potesate. Quidquid autem vir ille doctissimus asserat, illud potius nobis verosmille fit, non Patricios posterioribus seculis Recto-Ιii a Tum,
463쪽
rum , Senatorum , aut Capitaneorum nomine dictos esse; sed contra , qui Urbis habebant regimen , & administrationem auctoritate Pontificis , ad majorem explicandam potestatem Patriciatum Romanorum usurpasse , vel a seditiosis Romanis , invito , ac repugnante Pontifice, eam dignitatem iis suisse collatam . Hoc enim Nicolaus III.
sua constitutione vetuit, quam infra pro re nata recita bimus ; nimirum ne ullus propria auctoritate regimen Ur-
his , vel sub Senatoris , Rectoris , Capitanei , aut Patricii vocabulo propria sumeret auctoritate , nec ad illud quis deligeretur a Romanis , nili ratam Ponti sex Max. eleetionem haberet. Atque id certe factum videtur ad coercendos Romanorum ausius , qui Urbis regimini Praesidis , seu Patricii, aut alio ex des gnatis nuncupat Os no mine longe ante Nicolai III. aetatem praeficiebant. Ceterum ejusinodi Patriciatus aliis a Romanis concessus, diu que Romano Pontifici exosius exstitit, qui non solum
ejusdem collationi , & usurpationi assentitus est nunquam , sed peculiari quoque constitutione eam damnavit, atque prohibuit . II. Quo res fiat clarior ab exordio lubet illam repetere, ut inde pateat hujusinodi dignitatem a Romanis
perduellibus, ac sectiosis collatam nunquam subinde a Summo Pontifice fuisse probatam . Omnium primus hactenus nobis notus , qui hoc Patriciatu sibi usurpato ejus munus per apertam Pontificis injuriam in Urbe gessit, anno ab ortu Salvatoris nongentesimo quadragesimo primo Occurrit quidam Albricus, de quo sermo est apud Hugonem Flaviniacensem et me anno , ait, Dominus Odo Henerabilis multorum Monasteriorum ressurator , cum mulsum labortiset in componenda pace inter Hugonem Regem Italiae, di Aurieum Patricium Romanorum obiit Tur nis . De eodem mentio fit & apud Floroaldum Abbatem , ejusdem aevi Scriptorem , in Chronico apud Pit Immia.
464쪽
Omesanus, eum esset Clericus principatum adeptus fuit. Ipsius & apud Baronium ad annum C MLII. fit mentior quum enim Agapitus Pontifex Maximus otionem Regem ad Urbem invitasset: Prohibente, inquit, Aurico Principe, qui Urbi dominabatur, venire non potuit. Ab eo Urbis principatum usurpatum fuisse Patricii Romanorum
titulo, & dignitate arrepta Romanis fautoribus vere opia natur Draco de origin. ct jure Patris. lib. a. cap. 6. n. II.
scribens: Illud de Patricio Urbis intelligendum es, e urdignitatem, ct potentiam usurpabat Albruus. Hujus pomea filius mortuo Patre, Principatum adeptus ipsis quoque seditiosis Romanis fautoribus post na ortem Agapiti
Ponti fieatum arripuit, ut ex eodem Floroaldo animadvertit Floravantes libro , cui titulus : Antiquiores Romanor. Pontife. denarii in Ioanne XII. Alter Romanorum ,
. Patricius Albri eo defuncto Crescentii nomine occurrit apud Romualdum Salernitanum Archiepiscopum in Chronico m. s. ad annum C MXCVIII., qui Pontificis ordinandi potestatem arripuit. Scriptor enim de Silvestro P P. loquens . Hic , inquit, mortus AlbrIeo, qui P triciatus sibi nomen vindicaverat a Crescentio Numentano, qui Patrieius dieebasur, Papa ordinatur es. De ipsio, &Ηelinandus in Chronico ad annum C MXCIX. mentionem facit : In Italia, inquit, Crescen1 Romanorum Parriciatu arrepto contra Otionem Imperatorem rebellat: &ad annum MI. Otto Imperator Crescentem Patricium agis greditur .
III. Alter item Ioannis nomine anno decimo sit pram illesimum tempore Sergii Quarti Papae memoratur in Chronico Monasterii Farsensis apud Muratorium in collectione Scriptorum rerum Italicarum pari. altera pag. 86.
Hic una cum Urbis Praesecto potestatem jusdicendi usu pavit etiam inter Ecclesiasti eos, & Religiosios Viros. In eo quippe legitur Abbatem Farsensem in judicio fuisse Vocatum coram Ioanne Patricio , & Crescentio Praesecto
465쪽
a Presbyteris S. Eustachii pro restitutione Ecclesiae S. Benediisti, & S. Blasii ad Thermas Alexandrinas , quanta iidem Presbyteri ab Abbate repetebant. Abbas his Iudicibus una cum Monasterii Advocato exposuit jamdiu in judicio de re ipse instituto ab Gregorio Papa, & Ottona
Imperatore latam fuisse sententiam pro Monasterio, qua pronunciatum fuit eas Ecclesias pleno jure spectare ad Monasterium Farsense . Injuste autem ab Presbyteris S. Eustachii promotam esse actionem, cui res judicata per sententiam obstabat: Audito, addit auctor recitati
Chronici, omnium judicio judicum , di itisu Domni P tricii , ct Praefecti iterum refutaverunt si Presisteri in
manu Guidonis Abhatis eamdem Ecelesiam, ct duae chartae , per quoi litigabant incisae sunt, O sse Domnus P rricius , tina eum Praefecto constituit, ut si deinceps fam
Ecelesiam litigarent Presbγteri S. Eusachii componerent poenam auri optimi librarum T. medietatem Lateranens palatio , ct medietatem huic Monaserio : Ipsus Ioannis Romanorum Patricii mentio exstat in eodem Chroni eo sub annum Domini MIX. Ejus frater Monasterio Farsensi res suas donavit, cujus donationis charta utriusque parentes designat his verbis : Onavianus , ct Rogata uxor ejus pro anima Crescentii genitoris ejus , The datae genitruis Rogatae ct Ioannis Patricii Romanorum germani illiussenioris : Usurpasse Patricios istos Romanorum jus quoque ac potestatem ordinandi, eligendique Romanum Pontificem ex paullo ante narratis de Crescentio Patricio constat, & ex Vincentio Belle vaco lib. 2 q. e. IO8. Quin imo & jus cudendi monetas sbi ad seisisisse patet ex duobus antiquis denariis, quos exhibet Flo ravantes in saepe laudato tractatu de antiquis Pontificum denariis in Agapito II. In ipsorum altero ρraeeunte AGA PITUS PA. in margine, & in medio Pontifex, dextra manu crucem, sinistra claves gestans inspicitur ,
in aversa autem parte SCS PETRUS , & in Monogrammate Diuitir Corale
466쪽
mate ALBERICUS . In alio autem AGA PITUS PAPA
in Monogrammate , & circa ambitum-ALBERICUS. In aversa parte SCS PETRUS, & in medio ipsius
Protonae. De eodem Alberico ita laudatus Floravantesseribit: Alberieus Adalberti Marchionis Tusciae ex Mazoria fiur, qui Coasulis, seu Patricii titulo Urbis Drau-nide potiebatur.
III. Quae suerit posterioribus seculis Praesessiti Urbis
potestas , α jurisidictio , quam una cum Patricio exercebat , ignotum esse fatetur Felix Contelorius de Praefecto Urbis cap. 4. Idem scriptor quamvis Romanae praesecturae muneia illustret, ac jurisdictionem , a prima ipsus origine repetitam, ad Romanos usque Pontifices , narrat eadem auctoritate Chronici Farsentis jus itum eo anno dixi se . Quin imo east. S. ab Adriani I. Pontificatu ad Benedictum usque X. observat ex Scriptorum incuria penitus ejusdem munia ignorari. Quae vero consequunmtur tempora ad Gregorium XI., atque ab illo ad Eugenium IV. partim diuturna Pontificum extra Italiam, mora, partim foedo schismate Ecclesiae universalis adeo tristi rerum perturbatione esse involuta, ut Romae nec Populo lex, nec Pontifici maiestas satis constaret: Luam obrem, addit, tam calamitosis temporibus frustra quaerat quis de praerogativis, quae Urbis Praefestris a Ponti cibus tribuerentur . Illud autem certum in historia est , Praesectum Urbis ex Calisti II. diplomate in eo Urbis tractu , quem Civitatem Leoninam antiquitus , nunc Bur gum S. Petri appellant, jus dixilla: eorumque bona ,
qui s ne liberis decedebant, sibi vindicasse. Quod tamen privilegium parum viguisse liquet, quum eodem postulante Praesecto sublatum suerit ab ipso Summo Pontifice anno MCXXIII. Quantum vero ex publicis tabulis colligere Iicet, jus erat Urbis praesecto Iudices creandi atque Notarios ; pluraque sub sua ditione & imperio habuit loca, quae subinde licet pro temporum varietate ν
467쪽
& oeeasionibus illi fuerint ablata , tamen post multorum
annorum intercapedinem a Calisto III. iterum ejus imperio fuerunt restituta . Erant autem Vetus Civitas, Montagnota , Capra rota , Vetralia , Carbonianum , I Itanellum , Τ ulpha nova, Castrum Valeranum, Lisipampanum , Arx , Mons Romanus, Mons Major , Casa- maris , & alia quaedam, quorum regimen , & dominatus Urbanae olim praefecturae erant conjuncta, ut constat ex bulla Alexandri VI. 26. Iunii MCDXCVII. Innocentio III. Pontifice Maximo , ut habetur ex ejus regesto, quidam Petrus Urbis praesectus altera die post Innocentii consecrationem in Consistorio palatii Lateranensis pu-hlice juravit ei, successoribus , & Ecclesiae Romanae fidelitatem , recepitque ab eo investituram praefecturae per mantum; & deinde ei secit Iulum Romanium inter manus ipsius , qui donavit ei pateram argenteam in argumentum gratiae , quod resert quoque in serie Praesech rum ad annum M CXCVIII. laudatus Conte lorius . Tandem Catholicam Ecclesiam gubernante Eugenio IU. sua praefecturae dignitas restituta est , & auctoritas anno JMCDXXXVI. Quo tempore schisima te sublato , ac Jacobo de Uico praefecto perduelli , securi percusso , Franciscus Ursinus Comes Tranensis , & Cupersiani Dominus in Jacobi locum suffectus est . Quae deinde sequuntur ex antiquis monumentis , ad isque publicis , tabulis, ac diplomatibus recenset Contelorius ; ostenditque semper Urbis Praesectos in obsequio mansisse Pontificum , aciis in maximum honoris locum concessum stratorum officio fungi Pontifici equo conscendenti , eique in sacris, &publicis actionibus inservire.
IV. Sed ut eo revocetur, unde non importune declinavit oratio, iniqua temporum conditione maxime
quandoque crevit Romanorum seditio , quae aequi, ac justi contemptis legibus temperantiam omnem abjecit,
excussitque penitus debitum Apostolicae Sedi obsequium. Ut
468쪽
Ut itaque potentiorem adversius Pontificem , & Cardinales haberent Patricium , eam dignitatem Imperatori conserre ausi sunt. Mortuo Nicolao II. Romani Proceres , Comites Tusculani, Galleriani, & alii, ob ea , quae a Nicolao per Northmannos passi erant , insensissimi S. R. E. Cardinalium hostes effecti , scelestissimum , &ab Ecclesia ejectum Galariae Comitem Legatum ad Henricum Regem mittunt, eaque legatione insignem titulum , & dignitatem Patriciatus Romanorum una cum aureo circulo, Principi deserunt; Is conciliabulo Basilete coacto coram Simoniacis Epistopis ejusdem Patriciatus coronam suscepit, & Pseudo- pontificem elegit, auctore Giberto de Parma Henrici Cancellario . Non dispari seditione, ac aui Henrico U. Urbis Patriciatum detulerunt, quum huic de Camera exeunti Regiis exuto indumentis Romani obviam egressi auream Patriciatus coronam in capitem impossierunt, ut ex illelmo Malmesburiensi lib. 1. de gesis Anglorum refert Antonius Dadinus Alta serra de Ducibus, ct Comit. Pro-v Ineial. Galliae : Imperatori , inquit Henrico U.) exeunti de Camera , ct suis regalibus exuto, venerunt Romani Patricii eum aureo circulo , quem imposuerunt Imperator/in eapue, per eum dederunt sibi summum Patruiatam
Romanae Urbis omnI eonsensu omnium , ac volenti animo . Ipse tamen Henricus a Romanis nulla conserendae hujusimodi dignitatis auctoritate suffultis sibi delatum Patriciatum agnoscens a Paschale II. vi, & armis ejusdem promissionem extorsit, ut supra retulimus . In Concilio autem Romae inde habito malis artibus Patriciatus acceptus cum investiturarum privilegio, quod una cum Patriciatu de posscebat, abrogatus est , ut legitur in notis ad Chronie. Monas. Cassinen. lib. q. cap. q. U. Dum haec soris ad serendas Romae discordias seditiosi Romani patrabant; Domi non minori furentium animorum aestu excitatae seditioni faces addebant, ut so-
469쪽
mes assiduus late grassantium contraheretur incendio. Inter Innocentium II. Pontificem Max. Civesque Romanos jamdiu pactum fuit, ut Urbis Praefectus Civitatis haberet regimen; sed paullo post ipso constituto penitus abrogato, Romani ordinem Senatorum restituunt ,
qui Reipublicae, & judiciis praeesset. Uarius exinde suit hujusimodi Senatorum numerus. Anno Christi MCXCIU.
sex & quinquaginta erant Senatores electi, ut tradit Houodenus in Riebardo I. Antonius Dadinus Alta serra in comment. ad decretales Innocentii III. In east. Ecelesia S. Mariae Io. lib. l. tit. a. de consitat. ostendit temporibus Innocentii III. unum dumtaxat Romae fuisse Senatorem , ut constat ex diei. capit. S. Mariae cujus haec summa est: Ecclesia S. Mariae, quae in Urbe Roma titulus erat Diaconi Cardinalis actionem instituit adversus Ioannem de Attata laicum , quorumdam praediorum ejusdem Ecclesiae posmessorem ; coram Iudice lite pendente Joannes judicii declinandi causa pol sessionem praediorum transtulit in Monasterium S. Silvestri. Judex autem caussa cognita Joannem absolvit, de qua sententia appellatum ad Urbis Senatorem est. Is, qui tum erat juridicus in Urbe Senator appellationis caussam delegavit Primicerio Iudicum, idest Priori Asessorum : habebat enim suos
in iudicio Assessores , seu Consiliarios a Sede Apostolica institutos , quos in singulis caussis Judices dabat, ut ipsemet Innocentius testatur in eadem epistola. Anno autem Christi MCCXXXII. auctore Pederico II. creatus est alter Senator, ut ex verbis Matthaei Parisiensis resert Altaserra : Eodemque , inquit, suno procurante Domino Imperatore Federico ereatus es alter Senator Romae, ut duorum Senatorum prudentia, ct fortitudine duplicata Romanorum Insolentia eo rimeretur, ct con siliis tutius stac scato Urbs, libertarique regerenIur. Hi autem Senatores diu , multumque fuerant Pontis ei Maximo exos , atque molesti: quippe qui regalia omnino
470쪽
invaserunt, ut scribit Frisingensis in Chronico: quin
imo,& annuum censium ab Romana Ecclesia exigere fuisse ausos ex Matthaeo Parisien. narrat recitato loco Alta ser-ra . His de ea sis: ut idem scribit: Pontis es Senatorum potesatem coercere, di zeluis eam de oculo evertere omni sudio ct arte connisi sunt.
VI. Iisdem Senatoribus Patricium Magistratum Ro mani Cives porro adjacere , ad quam dignitatem, &munus honorificum Iordanem Petri Leonis filium e v hunt , tellibus Ottone Frisingensi , lib. 7. Chronic. c. 27. 3o. Abbate Uspergens , &Pan vino in notis ad Platinam in Clemente III. Quam aegre tulerit Lucius Pontifex indigne vexari ab hujusmodi recenti Magistratu a per duellibus Romae constituto, peculiari ad Conradum Regem data patefecit epistola . In ea pravis illorum narratis actis , ad patrocinium Apostolicae Sedi impertiendum bortatur . Ex otione Frisingensi epistolam ipsam recitat Baronius ad annum M CXLIV. litera E. qua haec praetercettera Conrado fgniscat: Populus Romanus nullas insaniae suae metar ponere volenι Senatoribus , guos antea ins tuerant, PMricium adjiciunt, atque ad hanc dignitatem Iordanem Petri Leonis suum Gigenter , omnes ei, tanquam Prines subjiciuntur . Eidem Patricio omnia Pontificis regalia , quae Romae, & alibi posita erant, per duelles Cives attribuerant, & quod omnium censebatur iniquissimum , plenumque audaciae ac temeritatis facinus, Pontiscem Maximum , veluti Sacerdotem decimis tantum , & voluntariis Christi fidelium oblationibus substentari oportere contendebant. Denique ut Frisngensis ad eumdem annum scribit: Animum jusi a igere non timue runt : Non Valens interea Pontifex Max. diutius insanos Populi Romani serre conatus , & audacissimos ausus,
studuit primum eos lenire blandis hortationibus , & pDternis officiis. Sed quum frustra hujusimodi cura cessiser,& opera vim adhibere statuit. Ut enim scribunt Sig