장음표시 사용
471쪽
nius de Regno Italiae lib. II. pag. 6s3. Et Cohellius in
notitia Cardinat. cap. II. congres. a I. pag. I 3I. Diera C. memoratus Lucius postero ineunte anno exercitu com
parato , Senatores istos in Capitolio obsedit, eorum ordinem qui recens acquisitae libertatis Populo Romano fundamentum erat, abolere contendens. Bello civili eo impeditissimo tempore domi flagrabat Ecclesia Romana :quo domesticos hostes nitebatur subjicere, soris autem Arnaldi Brixi ensis perditissimi hominis haeresis libertati Ecclesiae , ejusique temporali dominio adversa vigebat. Interea mortuo Lucio extra Cardinalium Collegium Eugenius III. sufficitur; erat enim Abbas Monasterii Sancti Anastasii trium sontium ordinis Cisterciens s . Sed ipse , quum tutus in Urbe morari nequiret, Uiterbium proficisti tur: Ubi constitutis, quae ad praesentem Ecclesiae statum pertinebant, missi sique literis ad Ludovicum Francorum Regem , aliosque Christianos Principes, eos ad opus vere sanctu in , ac pium excitare non distulit.
Pertinacem Romanorum in male coeptis temeritatem
aegerrimo, ut par erat, animo serens , juilis armis ulcisci, atque rebelles ad pristinum Ecclesiae obsequium , ac fidem traducere constituit. Tiburtinos itaque , ceterosque Latinos populos ad arma adversus seditiosos impulit , ut Ecclesiae caussam tuerentur : quorum fultus ope facile votis potitus est. Romani si quidem tametsi dies aliquot acerrime restitissent , patriae nihilominus , &fortunarum suarum jacturam veriti consitum de resistendo Pontifici, ad pacem petendam verterunt : propositis, pactisque conditionibus. Has inter illae potissimum suerunt , ut Magistratum Patricium abrogarent ; Urbis Praesectum restituerent , Senatores Pontificia auctoritate deligerent, ex Urbe demum Arnoldum eiicerent, ut reserunt Sigonius, &Cohellius in notitia Cardinat.
VII. Hujusmodi pacta cum Eugenio III. & Romanis
472쪽
constituta, illo vita suncto, Clemens III., qui Pisis
Summus Pontifex est renunciatus anno MCLXXXVIII. rata habuit, & comprobavit. Id enim ab ipse creati O-nis die potissimum in animo habuit, ut cum Romanis Civibus pacem firmaret, quae ob institutum Senatorum ordinem, & Patricium Magistratum jam per quinqua ginta , & ultra annos exulaverat. Porro Pisis discedens Pontifex Romam petit, atque honorifice ab omni pompulo exceptus pacis conditiones pepigit, quae ut scribit
Cincius Camerarius in libro censuum S. R. E. a Ciaccomnio in vita Clementis III. relatus hunc in modum constabilitat sunt. Primum ; ut Urbs Romani Pontificis subjecta esset imperio, & potestati; deinde, ut abrogato Patricio Magistratu Praefectus restitueretur; ut Senatores annui Pontificis eligerentur auctoritate , ipsique in Pontificis verba jurarent ,& Sacramento Fidem , pacem , &si opus esset, Ecclesiae Romanae subsidium, opemque promitterent; ut Populus Romanus Basilicam Vaticanam,& redditus S. Petri , quos civili bello durante occupave rant, libere, & integre restituerent: ut vectigalia , &redditus publici in potestate essent Pontificis; eorumque tertia pars solum us bus populi cederet; ut Romanae Ecclesiae, & Pontificis Max. majestatem , honorem , at que potestatem Senatus, Populusque Romanus debite coleret , atque defenderet: ut Romanus item Pontifex Senatoribus, Iudicibus, Advocatis , Scriniariis, Senatusque Ministris consueta donaria , seu largitiones , quas Presbyteria vocabant, statis temporibus tribueret; ut
idem certam annuam pensionem pro murorum Urbis restauratione persolveret; Tusculum solo aequari Pontifex permitteret, & infra certum tempus Populum Romanum ad eam expeditionem adjuvaret, ea tamen lege , ut eo diruto, atque vastato, ager, & homines in potestatem essent Ecclesiae Romanae . Is itaque pacis conditionibus
ultro citroque propositis, comprobatis, & Sacramento
473쪽
a Romanis firmatis , diuturna parta Ecclesiae quies est ,
atque tranquillitas , ut refert in Clemente III. Ciaeconius , dc pluribus rem illustrans Barcinius ad dictum annum MCLXXXVIII. tom. Ia. Annalium, Cencit Cain merarii verba destribit. VIII. Praeterita vero mala , ac detrimenta Ecclesiae Romanae importata recolens Nicolaus III. Pontifex Maximus , quum peregrina regimina auctoritate Senatoris, vel potestate Patricii a Romanis seditiosis invecta plura Ecclesiae attulerint infortunia , atque jacturas pepererint, praesertim quando ipsi id regimen conserrent Imperatori, qui Pontificibus, & Cardinalibus vim inserebat ; ut hujusmodi absurdis obstrueret in posterum aditum , utrumque Omnino sustulit, edita de re ipse peculiari constitutione , quae recensetur in cap. Fundamenta de Elees. Electi potesate . Qua irritam pronunciavit , & cassam quamcumque ab Romanis eleetioncm ex pictam Capit an ei, Senatoris , PATRICII, aut alio quocunque appellarent nomine , qui Urbis haberet regimen , 3c imperium et praecipuo jussu vetans, ne Imperatores, Reges , aut alii tametsi sacrae 8c excelsae dignitatis ad ea munera , dc potestatem hujusmodi gerendam assumeren tur , nisi accederet praecipuus Apostolicae Sed is assensus. Secus factas electiones irritas esse decernit: eligentes, et 'Os, eosque, qui quoque modo in iis electionibus sese immiscuerint, anathemate percutit, additque postremor nuaelibet mandata, straecepta, ordinatioues, satata , quc
fecerint, omnes aesententias, quas tulerint, ct quid penicus in contractibus , ct obligationibus ,seu qui binis aliis Urbis nomine, vel tauquam Senatores, Capitanei, PATRICII, aut Rectores, vel inficiales igssus egerint, irrita
promul ex nunc, O vacua nunciamus .
474쪽
De Patricii Appellatione in Municipiis , & Coloniis antiquis, S postremis temporibus
I. Municipia, ct Coloniae a Romanis deductae, in iis Cisererant Romani. Et qui 3 II. Eamdem in Coloniti, ct Munusiis Romanae Reipublieae rationem , ac imaginem referebant. III. Idem, ac Romα Senatus consitatus . fui in ipsum adstiti erant Decuriones primum , ct inde Senatores iacti . IV. Henricus Doduvellus, oe Taciti interpres Senatoris nomes his minime eongruere asserenter eonfutati . U. D curionet a Curia , quam adibant potius dicti. CurianiBil aliud erat, quam Senatus . Accursius Curiam pro aula Principis explieans reIectus . VI. Decuriones Patrum guoque vocabulo in Coloniis, ct MunIeipiis appellati. VII. Ex his Patriciorum origo in s Coloniis, ct Municipiis . Patricii nomine, ut Ro-mπ , Decurionum fui jure appellati . VIII. Ioannis acobi Draeonis de hujusmodi Patriciorum origine , errores essetati . Equites in Coloniis, Municipiis, ut Romae erant. IX. Coloniae equesrra, ct Osiniae Patriciae deducta. Et in antiquIs num mis
475쪽
mis inscriptae. X. Corduba in Hispania Parrula
Colonia, a quo deducta, cur Patricia nuncupata . XI. Ant. Augustini de ejusdem denominatione opinio rejecta , Patricii Trevirenses, ct Vultureni. XII. Patricii Coloniae Asculanae in Piceno Oppidum construunt, quod montem Patricium voeant; inhel- Di de tempore Π dem consirumonis opinio con Iasa. I. Am, Deo dante, provinciam disserendi, il-ra lustrandique Patriciorum originem , munera, decora, tam domi forisque , fortunam variam, M tribus prioribus libris, etsi non pro rei dignitate, at pro virili saltem parte exequuti sumus e gravemque tractationem , multis, gravibusque dissicultatibus circumsepta na absolvimus . Nunc Ostendere in animo est , non ita solum Romae atque Byχantii id Patricii nomen viguisse, quin etiam in aliis quoque Civitatibus eadem ratione, ac jure suerit propagatum: Qua in re primum est animadvertendum, praestantissimum
illud Romuli institutum , quo victas gentes in populi
Romani amicitiam, ipsemque Civitatem adscivit, vel Colonias Romanas deduxit, a sequentibus Regibus , &Consulibus studiosissime servatum fuisse ; quae res tam insigne Reipublicae, atque Imperii incrementum attulit, ut eonstitutis ubique Coloniis , & Municipiis Cives Romani longe, lateque fuerint propagati. Externae propterea gentes, vel vietae , vel sponte in Populi Romani societatem admissae pro earumdem in Rempublicam meritis, aliae omnino erant liberae , aliae foederatae, aliae stipendiariae, aliae sundi populi, aliae Latinae, aliae Civitatem Romanam adeptae: Illarumque incolae Cives Romani dicebantur , cum iure suffragii, vel sine suffragio, alii Municipes , alii Coloni, aliae demum erant Urbes, aliae Praesed urae, aliae sine ullo Civitatis jure , ut fuse sdocet, & ostendit Pan vinus de Imperio Romano, de que
476쪽
que iure Romanae Civitatis disserens. Et Io. Gotti Hei-
neccius antiquitat. Romanar. cap.S. Illi porro Cives erant
Romani , qui in Coloniis, & Municipiis habitabant, de quibus Aulus Gellius lib. I 6. cap. I 3. Municipes , inquit , sunt Cives Romani ex Munie in suo jure , ct legiabus suis utentes, muneris tamen eum Populo Romano honoraria participes , a quo munere capessendo anellati s dentur , nullis . aliis necessitatibur , aut ulla Populi Romani lege adfricti, quum nunquam populus eorum fundu actus esset. Sed Coloniarum alia necessisudo es. Non enim veniunt extrinsecus in Civitatem , nec fuit radicibur nituntur, ut municipia, sed ex Civitate quas repagata funt, ct jura , institutaque omnia Populi Romani non fui ara tres habent. Porro , etsi Municipes cum jure su GDagii omnibus Romanorum Civium potirentur privile giis Coloni sique essent praestantiores ; utpote qui Romanis subjecti legibus minus liberi videbantur ; nihilominus Coloniae ob amplitudinem , majestatemque Populi Romani, quam reserebant aeque potiores, ac praestantiores putabantur. Hostibus enim victis, agrique, & regionis parte mulctatis , in eorum agris ab iis captis, ut magis magisque Romanorum imperium stabilirent , vel novas Urbes condebant , vel in antiquitus conditas pulsis incolis , novos Cives per Triumviros ad id creatos Roma deducebant, quotquot agro colendo sufficerent , qui novis Colonis divide
II. Hi statim ac in Coloniam erant deducti administrandae Urbis rationem Romanae Reipublicae more servabant; studebantque cura longe potissima , ne qua in re ab Urbe principe, ac matre differrent, seu publici Magistratus , sive munera , atque decora spectentur. bolemni enim more receptum fuit; ut Coloniae Deorum simulacra , sormam Τemplorum, Sacra , Ritu , An-
477쪽
Capitolia , Theatra , maxime vero Magistratus antiquae patriae constituerent, & retinerent, ut Ualesius ad excerpta Polybii, Spanhemius de praestantia numismatum praeclare docuerunt velorum Scriptorum testimoniis de petitis ab retroacta antiquitate ; quae non ita pridenta,
. illustravit etiam doctissimus Cardinalis Norilius in Caenotaphiis Pisanis , quo in opere de antiquis Coloniarum juribus supra praeconium benemeritus est . Hinc factum,nt Coloniae quasi effigies parvae , ac simulacra Populi Romani appellentur apud Gellium lib. 16. eas. I p. Et Lipsius lib. i. de Magiserat. Roman. cast. 3. Colonii , inquit, forinam, quasi novς Rerpublicae dabant: sic tamen, ut omnia Romam , ct Urbem Matrem referrent: i si quoinque locis , fora, capitolia , templa , Curia pro illa imagine essent. Municipia itidem , eadem , aut similia viarum , locorumque, & Magistratuum nomina, Sacra, Ritusque , quibus Urbs Urbium , Roma communis patria , ut a Modestino , & Athenaeo vocatur, splendebat, partim adulandi studio, partim ambitionis sensu, locis, foris, & Magistratibus suis imponebant, adeout sensita totus sere Romanus Orbis uno Magistratus regeretur
III. Illud autem praeeipuum fuit in designatis Coloniis , & Municipiis , ut quemadmodum Romae primum a Romulo constitutus fuit Patrum Senatus ; ita in eisdem quoque Urbibus idem esset Senatus ; qui lectus ex Coloniarum Uiris nobilibus publica navarer negocia , ac re iste , riteque cuneta di siponeret , in lignemque splendorem , & a uictoritatem praeseserret. Qua de re non inepte Iustinianus in novella 38. Heterer, inquit, qui Rempublicam ordinati sunt, ad exemplum Regiae Urbis in qualibet Civitate , nobiles tangregandos , Senatumque consituendum esse tensuerunt, qui publica negotia tractaret . Scite. propterea Io. Gorti He in eccius antiquit. Roman. cap. i. num. I 23. scriptit: Illud ad e observa dum
478쪽
dum de Municipiis , in pleri ue eam fuisse Insituram iReipublieae formam , quπ imaginem quamdam seriemisque Reipublicae Romanae referret. Iuemadmodum Rσma Senatus. Hujus itaque publici Concilii , Senatusve eaussa decima Colonorum pars, cum aliquem in locum deducerentur , desicribebatur : qui autem Senatum ex iis delectum constituebant , Decurionei siunt appellati, ut habetur in lege pupinus 239. q. Decurioner F. de Verbor. significat. In eamdem sententiam eam legem explicat Guido Panci rotus de Magiserat. Municip. cap. I. Nec altriter Antonius Augustinus in libro singulari ad Modestinum de exesset. Tutorum sentit. Hi propterea nihil ad modum a Romanis Senatoribus differebant; quare, de ipsi non immerito Senatorea diisti, & eorum decreta S natusconsulta appellata suerunt, non in lapidibus dumtaxat municipalibus ambitiosis, sed ab ipsis Romanis Scriptoribus, & quidem gravissimis , Caesare , Cieer ne, Livio, Tacito, Plinio, alii sique . Scite propterea advertit Pan vinus de Imperio Romano de Coloniarum iure sermonem habens r Ut Romae erat Populus, O Senatus , fle hi novos colonos in Decuriones , ct Plebei dividebant , Deeuriones Senatus , plebs Populi Romani imaginem referebant. Et Guido Panci rotus de Magistrat. Municip. eap. I. Hi Decuriones , inquit, sua Putriae ,
vetuli Romae Senatores negoria tractabans. Cujacius iris
parat illis ad libros F. in libro de Deeurionibus 9stiis
eorum e Deeuriones sunt Senatores Municipales : Iden censet Ioannes Jacobus Draco de origin. jure Patrie. lib. I. cap. q. num. sto. Procopius Caesariensis sermonem
instituens de prisca lege addicendi Senatui quartam partem bonorum ejus Senatoris , qui absque maribus diem obiisset, haec habet in historia arcana cap. 29. fol. 83. Primsea lex est, ut eujuslibet Civisatis Senatorum, qui mari. bus oraque liberis diem obiissent, quarta bonorum parte, Senatui addicta , haeredibus exter ruendas erebsent.
479쪽
IV. Nec quidquam caussae est, cur HenrIcus Do- duellus praeDEI. 3. ad Spartianum de re ipse dubitaret,& Taciti interpres lib. I. annalium anno XVIII. ad voeem Senas oris vehementer haereret. Adeo enim id nomen frequens fuit, & usurpatum priori, atque sequenti aetate ,
etiam quando Imperatorum avaritia onus curiale gravissimum effecit, & intollerabile, ut eodem nomine ab Imperatoribus ipsis fuerint nuncupati. Sic post sugatum Sextum Pompe jum , & exauctoratum Lepidum , quum a milites missionem ab Augusto in Sicilia peterent, is, quo eos sub signis in castris contineret pollicitus est uni- euique in Patriis Senatoriam , seu Deeurionis dignitatem se collaturum , ut liquet ex Appiano lib.3. de be Io Cisili pag. 7qq. Pacatus in panegyr. de laudibus The risii laudat apud Hermonam e Conspicua vese nivea S naiores: Theodosius Imperator in leg. 8S. de Deeurion.
vetat Deeurionem spe diei oportet Curiae Sensiorem plumbatorum ictibur subdi: Constantius Imperator
in nobili illa constitutione ad Gregorium leg. i. Od. de naturai. liber. , ita scribit : Senatores , seu Praefector , vel quos in Civitatibus Duumvirilitas , vel Sacerdotia i
es Pharniearehiae, vel Syriarchiae ornamenta condecoransplaees maeulam subire infamiae, si ex Ancilla Oefusceptos
liberos in numero legitimorum habere voluerint: Ex hoc porro saetum est, ut Senatores Romani discriminis causisa, Senatores Urbis, vel Populi Romani, eorumque Senatus maximus ; Municipiorum vero , & Coloniarum minor in legibus ipsis appelletur, ut constat ex leg. 27. Cod. Theodos de Decurionibus . Majoranus in novella I. Curialium coetum, inquit, recte appellavit antiquitas
misorem Senatum e Cassiodorus lib. 9. variam Minorem Senatum , ac nervos , viresque Civitatum dixit; quo nomine vocat etiam Panci rotus de Magisyrat. Municip. c. I.& Buten gerus de Imperat. Imperio Romano lib. 3. c. IO.
Designatum discrimen auim advertens : fuit , inquit ,
480쪽
Senatus duplex , major Romae , minor Decurionum, in aliis inbibas Senatores iterum duorum generam erant, Senatores Urbis, qui , ct Senatores Populi Romani dicum
rur . Alιι Senatores in Municipiis, Decuriones, Curia-Ies , quorum carius minor Senatui nuncupatur 2 In vetustis insicriptionibus apud Gruterum I 27. legitur, SENATUS P. ID TIBUR T. Viennensis Senatus meminit Avitus in homilia de rogationibus: ipse vero Uienna Urbs Senatoria appellabatur, ut Savaro notavit ad Sidonii libram 4. epis. a. Ceterum, uti animadvertit
recitato paullo ante loco He in eccius num. III. eodem tum municipia tum Coloniae gaudebant Decurionum, ,
seu Senatorum Concilio publico, nihilque in lapidibus frequentius est si glis : DEC. COL. quemadmodum in , iisdem marmoribus etiam SENATORES COLONIA
RUM occurrunt apud Reinesium inscript. ρ. III. U. Nec profecto ambigendum est : ipsos Civitatum Decuriones jure, meritoque Senatorum nomine suisse vocatos. Tametsi Pomponio teste, Decuriones ex eo dicti fuerint , quod Colonorum decima pars Concilii publici caussa describi soleret, verisimilius nihilominus, ac pr habilius censeo , eos a Curia potius Decuriones appellatos suisse : Curia enim erat Senatus, ideoque , quum
eorumdem muneri congrueret , promiscue tum Decuri
nes , tum etiam Senatores , & Curiales appellatos liquet ex lege Curiales a I. Ieg. 39. O leg. . Od. de Decur. Cassi odoro variar. lib. 6. cap. I . ct lib. 9. e. 22. vers Curia Romana. Quamobrem Antonius Augustinus in libro singulari ad Modestinum de excusat. Tutoru=u pag. 227. editionis Lugdunen. cum iis diversis nominibus
ab Iustiniano Imperatore , Plinio, Holloandro , Τheo philo , Plutarcho , aliisque in distri minatim dictos fuisse animadverti siet, addite Mirandum non es s in simili re,
similibus nominibus uterentur . Sed ct eadem ratione sunt ex Graecis, qui εὐ-α Senatores appellent βοῶν Sena