장음표시 사용
441쪽
meae Arno ho Imperatori, O nuaquam me ad illius in delitatem eum aliquo homine sociabo, ct Lamberto stio Agildrudae , edi ies Mocri suae , ad secularem honorem et unquam adjutorium praebebo, ct hanc Civitatem Romanum ipsi Lamberto , ct Matri ejus Agildrudae, est eorum
hominUus per aliquod ingenium , aut argumentum non , tradam. In hac formula nulla ejusmodi subjectionis occurrit mentio . Qui autem alicui salva alterius fidelitate obedientiam Sacramento pollicetur, & obsequium, eum, quem excipit, pro summo, atque supremo Domino habet . Hinc apud Gunt herum in Ligurini lib. 8. leges . Praeterea quotiens sudati jure recepto ,
Cassauus Domino sidet juramina praesar,
. Excipiendus erit Romanus nomine Princeps . Et quidem in recensita Sacramenti formula Fornacissis Papa , cui salva , & integra pronunciatur fidelitas , Dominus aperte appellatu : quo titulo caret omnino Ar-nulphus Imperator.
De Pure Electionis Romani Ponti is Romanorum Patriciatui , fasso tributo . CAPUT IX.
ra de Θnodo Lateranensi Romae habita , qua euua Patriciatus dignitare asserunt Carolo Magno datum fuisse jus eligendi Summum Pontificem. II. Goldasimendacium de altera Srnodo a Leone VIII. Pseudopon- time ad illius exemplum Romae eoacta. III. Can. Adrianus, ct Can. in Synodo eommentitia . IV. Adigumenta de eorumdem falsitate assentio Heterum ducta . V. Alia prooeuntur momenta, quibus illorum falsitor evincitur. VI. Carolus M. uti Patricius Ro
442쪽
manorum arroganssibi facultatem legandi Missos, ut interessent electioni Archiepiscopi Ravennatum ab
Adriano admonetur , ne tale jus contra morem Uur paret. UIΙ. Pos Summorum Pontificum electiones ad Franciae dumtaxat Reges uti Romanorum Patricior
missi Legati. VIII. Eorumdem Pontificum electiones libere absque ullo Imperatorum eonsensu, ct coussematione factae . Capitula Lotharii de re ipsa expenduntur . IX. Adriani II. electio exisentibus Roma Imperatoris missis non interessentibus, neque assensum straebentibus facta . X. Ludovici , ct Otionis I. edicta de libertate electionis Romanorum Pontificum . XI. Ni Iai II. consitutio de jure electionis Romani Ponti is corrupta ,suae integruati resiluitur. I. Igibertus historicus Schismaticus Henrici Impera-o toris partes propugnans adversus Romanos Pontifices , in gratiam ejusdem Caesaris commentus est fabulam Synodi Romanae centum quinquaginta trium Episcoporum , in qua Adrianum Papam Carolo M. Patriciatus dignitatem tribuentem , eum , ejusque successores singulari decorasse privilegio memorat, non solum confirmandi novi Pontificis eleetionem, sed , quod hactenus suit inauditum , sola, ac propria auctoritate jus eligendi Pontificem Maximum pro libito ; Praeterea Archiepiscopos ,& Episcopos in singulis Provinciis, & Urbibus, per investituras praeficiendi vacantibus Ecclesiis : Videns , inquit Baronius ad annum DCCLXXIV. num. 9. quod i per veteres ejus temporis Bisorius probari minime possent, quid fecit Z ingratIam Schismatici Imperatoris vindicantis sibi Ecclesiarum insesituras dolo mala in sua Chronographio anno gesasuperiori posuit. Post Sigibertum majori apparatu hujusinodi fabulam posteritati commendavit Melchior Goldastus , qui tom. 2. Consitur. Imperiat.
ad annum Christi DCCLXXIV. memoratam Synodum finxit
443쪽
finxit praecessisse celebre , ac nunquam auditum Senatu si consultum de lege Regia, quo , a Senatu , Populoque Romano ius omne , ac potestas Carolo conlata fuit per Patriciatus dignitatem, & ab Adriano Papa Synodum ipsam habitam memorat in Basilica Lateranen si , in qua cum consensu tot Episcoporum , Omni Clero, & Populo coacto jus illud decretum est. Commentitium Senatu Geonsultum , & similem Synodum inseruit Imperialibus a se editis Constitutionibus hoc perinde sal Q addito titulo: Senatusconsultum Romanum de lege Regia , quo a Papa, Senatu , Populoque Romano jur omne , ac potesas Carolo Magno. in eum confertur Item de electione Romani Pontificii , ct Invesituris Episcoporum Romae consit ut aes Θnodus a B. Adriano Papa in Patrιarchio Lateranen fidelicet in Ecclesia S. Salvatoris, quae reverentissime celebrata es a eentum edi quinquaginta tribus viris religiosi, eo ordinibus hujus almae Urbis, a euncto etiam Clero hujus S. Romanae Ecclesiae exquirentibus usus, leges, ct moret ejusdem Ecclesiae, ct Imperii, quemadmodum ratam haere
fes , ct seditiones aboleri pusent, de Sede Apsolica , ct
dignitate PATRICIATUS, ct Rowano Imperio, ex qui
Bus omnibus nimius error crescebat in universo orbe. Quare in notis ad ipsum Senatusconsultum a Theodorico Anien . adornatis apud eumdem Goldastum notatum legitur : Ad eorum quoque exemplum praefatus Adrianus Papa eum omni Clero, ct Populo, ac universa Sancta Θnodo eo
ee t Carolo Auguso omne suum jus, ct potesatem eligendi Summum Ponti fleem , ct ordinandi Apostolicam Sedem, dignitatemque PATRICIATUS; insuper Archiepsopor, Episcopos per Angula: Propinciar ab eo accipere inves uu-ras de ivit. II. Ad fidem salsie huic Synodo conciliandam Goldasius alteram commentus est fabulam , qua Senatum ,
Populumque Romanum non absimile de lege Regia Senatusconsultum edidisse prodit pro Ottone I. Imperatore; ipsi-
444쪽
ipsi met otioni par jus tribuisse. Enimvero , ut idem narrat, Adriani I. exemplo in Lateranensi Ecclesia coacta Synodo illi Romani Patriciatus dignitatem, jus eligendi Pontificem maximum , Archiepiscopos , & Episcopo per investituras vacantibus Ecclesiis praeficiendi contulit. Eadem repetit & ad annum CMLXIV. quum scribit:
Senatus consultum Romanum de lege R gia , quo, a Papa , Senatu, Populoque Romano lus omne , ac potesas Ottoni I. Im- . peratori , s in eum confertur, item de
electιone Romani PonIscis, s invessiimris Episcoporum.
Conseisit Astosoluo moderamini petentibus benesola eoru- passione succurrere, CP poscentium animis, alacri devo xione praebere assensum . Idcirco ad exemplum B. Adriani
Sedis Apostoluae hujusmodi viscopi , c ut vitam ,
actionem fatis discretam audivimus , ct rationabilem a modum in suis spiritualibus sanctionibus recognovimus.
Idem enim S. Vir Sanctam Θnodum congregavit, ct in spraesentia omnium, eorumque anctoruate Domino Carolainvictis mo Regi Franeorum, ct Longobardorum, ac Patricio Romanorum , Dirique successoribus Regnum Italiae, PATRICIATUS dignitatem, ct ordinationem Sedis φο- solicae; insuper , ct Episcopatuum invesituras velut i cum discretione, O reverentia debitum fuerit Oe. per quos tam Pontifra seminae Sedis , quam Archiepiscopis , ipse Carolus reliquit. Igitur nos Leo servui servorum Dei Episcopus ad idem exemplum B. Adriani eum euncto similiter Clero , ct universo Populo Romano omnibus ordinibus Bujus almae Urbis , scut in suis scripturis apparet, eon- si tuimus , eon firmamus , ct corroboramul , ct per nostram Apostolicam authorisaIem concedimuI otque lata Ggg mur
445쪽
mur DomIno Ottori L Augusti Teuthonteorum Regi pr sidentis mo c. III. Gratum sibi non uno nomine figmentum avide, libensque arripuit Ioannes Christianus Hunig , iisdem que sere verbis Melchiorris Goldasti Lectoribus obtrusit, inseruitque Codiei suo diplomatico Italiae rom. i. diplom. a. sent. I. & infra distum. 3. Ioannes Christianus bene de Italia nostra meruisset, si ab eo volumine hujusmodi
ineptias abegisset, & fallaces merces. Has tamen , quum passim , nulloque delectu misiceat, opus suum laude exuit,& pretio. Falsissimae autem concessionis Bullam refert Barbo is in ius Ecelesias. cap. I. num. II. tom. r. Parisiis in ter praecipuos Regni Thesauros asservatam fuisse fretus auctoritate glosse in pragmatica sanctione sub titulo de Annatis, verbo Regaliae. Sed non est , cur de rece tium scriptorum queramur oscitantia . Eodem vitii genere peccavit & Gratianus , quem nimia credulitate ductum Decreto Canonico hujusmodi fabulas inseruisse merito dolent Baronius ad annum DCCLXXIV. Severinus B inius in notis ad vitam Adriani Papae tom. 8. Concilior. Labbei. Et Cab assutius in notitia Conciliorum in Conincilio Lugdunensi II. Oecumenico IV. pag. 633. Canone Si quidem altero supra viges mum incipiente Adrianus d
sin I. 63. Sigiberti imposturam describit; eamdemque
sequenti Canone repetit. Hos Canones more pecudum ,s ita loqui fas sit, ac caeco quodam impetu multi sunt sequuti: praesertim qui studio tenebantur fovendi partes Imperatoris de hujusmodi Pontificis electione, Sedique Apostolicae infensi ejus jura , ac liberam Romani Pontificis electionem perturbant. Fateri tamen cogimur nonnullos imprudentia potius , quam malo in Apostolicam Sedem animo a Gratiano , & Sigiberto fuisse deceptos .
Quamobrem tametsi uno omnes implicentur errore, non una tamen omnes caussa in errorem egit, duxitque vo
Iuuta I . ES unoquoque genere fatis sit promiscue hic indicasse
446쪽
dieasse Henricum Arni se de Republic. lib. I. cap. S. ,
de translatione Imper. Roman. num. I. pag. 227. Leonardum Hulterum in action. eontra Gremerum de munimeent. Imperat. ergo Sedem Romanam cap. q. ρM. 36. Damianum super ordinat. Pontifeis Romani Joannem Iacobum Draconem de Origine , & jure Patric. lib. s. cap. 6. n. 7. Duar. de Saer. Eccles c miniser. lib. 3. cap. II. BOet. Epoiab. i. de Regalibus num. III. Barbosam in jus Ecelesia c. cap. I. num. II. O fe g. tom. I. Petrum Dei lande in supplement. Concilior. antiq. Galliae a Iacobo. Sirmundo editorum ad annum DCCLXXV. in notis ad Epistolam Adriani Papae ad Bertherium Episcopum Uiennensem . Joannem Mabillonium de re diplomatica lib. a. eap. 3. num. 8. Et in Museo Italico in commentar. ad orindinarium Romanum . Hos inter nimia imprudentia, ac temeritate duetiis adeo effutivit Duar. Iocci indicato , ut nec concessionem illam ex Pontificis gratia, & liberalitate prosectam ex illimaverit, sed veluti hominis ultro bonam fidem agnoscentis consessionem venditaverit,
quasi nimirum nil Carolo Adrianus largitus suisset, sed totum illud jam competiisset suo jure eidem Carolo . Novissime denique Euer ardus Otto , Uir a Catholica Relimgione alienus differtat. juris stublita, ct privati, disser. I.
de re ipsa agens non tantum falsum , quam audacem praefixit dissertationi titulum : De Iure Imperatoris circa selectionem Romani Pont eis. Sed eam Concessionem, &Canones tanquam spurios, & commentitios e secratione , & obliteratione dignissimos notant Baronius recitato paullo ante loco , Joannes Morinus in suis lucubrationibus , de origine, O progressu temporalis Romanor. Pomt eum potesatis, Aetorius Institui. morat. par. a. lib. q. cap. a. q. 3. SuareZ de desens Fidei Cathol. contra Anglicanae Seistae errores lib. 3. cap. 29. Seraphinus de Feitas de justo Imperio Lusitano Asiatico cap. 6. num. I O.
R io I. Bellarminus in Apologia pro respons sua ad lib.
447쪽
Regis Angi. c. 6. In to. 7. suorum oper. Bonaccina de elata Ponti*.ρ . I. ropoν unica n. I9. Natalis ab Alexandro Bis. Ecclesias. seculo 8. cap. I. tom. I. Nicolaus Alemannus differt. de Lateranes. parietinis cap. Io. Petrus de Marcade concordia lib. 8. cap. II. Ioannes Cabassinius in notitia Concilior. in Concilio Lugdunen. s. Oecumenteo I T.
pag. 63 i. , & Franciscus Pagius in breviario gesor. Summorum Pontificum in Adriano I. ad annum DCCLXXIILIV. Revera nulli unquam apud Christianos Regi eam potestatem tributam fuisse legimus ; multo minus e Regibus quemquam eam aliquando adhibuisse . Fuisse is quidem AEgyptiorum , & Persarum Reges diu lateque &Duces belli, & Dominos Geremoniarum Diotogenes Pythagoricus apud Strobatum de Regno , Plato inpolitie. &Aristoteles I . politie. XI. testantur. Hebraeorum Regem
Dei jussit unctum jus loquendi in Samstuario, inspectionem
sacrorum, potestatemque habuisse eligendi, R destituendi Pontificem Maximum , Salomonis prodit historia . Idem etiam , qui rerum sacrarum potiebatur apud Romanos , erat Ponti sex Maximus. At alia longe fuit instituta a IesiuChristo Salvatore nostro Sacerdotii novae legis ratio; nec unquam in Orthodoxa Ecclesia profanorum Principunia arbitrio id genus potestatis collatum est. Sed ut hujus. modi concessionis privilegii Distas undique pateat, reticenda non sunt rationum momenta , quibus praestantes eruditione viri , qui illud propugnarunt , nituntur is
Quantum enim spectat ad Synodum Adriani jussis Romae
habitam , tametsi Franciscus Pagius recitato loco non a Sigiberto ejus fabulam confictam putet, cum in editione ejusdem ab A uberto Mitreo exemplaribus M M. SS. collata , ejus Synodi nulla occurrat mentio; sed potius alicui interpolatori censeat esse tribuendam , certum nihilominus videtur ab ignoto homine putidissimoque figmenti auctore illam scriptam esse anno ab ortu Salvat
ris centesmo duodecimo supra millesimum : annis scilicet Diqitirco by Corale
448쪽
eet tercentis, & triginta octo elapsis ab eo tempore , quo res acta fingitur . Auehor Schismaticus fuit Henrico Imperatori Schismatico favens, ut ex ejus scriptis facile liquet, in cujus gratiam hujusmodi fabellam pro arbitrio Commentus est, ac omnium primus ineptissime , & inse-liciter lusit. Testes propterea hujus fictionis advocandi sunt, qui Caroli M. res pace, belloque gestas suae posteritati diligentissime commendantes , de hac Synodo ,
quae negocium longe maximum continebat, & sacratissimum, ne verbum quidem secerunt, sed altum apud omnes silentium est ; nec enim adeo gravem , dc quae ad Imperatorem , & Romanam Ecclesiam summopere pertinebat , Egi nardus in vita Caroli, Anastasius Bibliothecarius in Adriano I. aliique antiquiores indictam reliquissent, si revera, ut fingitur, contigisset. Anastasium certe Ioannes Mabillonius & Augustinus Barbosa Eginardum minime legisse videntur, quippe qui falsum eorumdem testimonium afferunt in Museo Italico commentario Mabillonius illustrans ordinarium Romanum , & Barbosia intato. I. juris Eccles eap. I. num. II. Novi equidem argumentum a silentio antiquiorum petitum non semper vina habere maximam ; habet tamen praecipuam , praesertim vero ad eludendum commenta ab Φιmposioribus, ut nos decipiant, sepenumero eonficta , ut docet idem Mabili - nius in tractatu defluiti monasticis tom. a. cap. II. agens de critica, & regulis ab ipsa servandis ; fateturque id genus figmenta , negativo tantum argumento confutari posse . Inest enim illi ratio satis valida , quae te storem merito moveat. Antiquis enim scriptoribus antiqua narrantibus fides est adhibenda . At vero fieri vix potuit, ut inauditum , ac summum Carolo M. a Romano Pontifice delatum privilegium coram tot Episcopis , & religiosis viris, omni Clero, & Populo statim non innotuerit, neque ullus tantae rei monumentum scriptis mandaverit; quin etiam per tria, & ultra secula ignotum omnibus
449쪽
suerit, & latuerit; quando non una sese praebuit oeeasio illud memorandi , & objiciendi. Summum vero praesidium, & ad jumentum illis attulisset, qui Imperatorum,& Regum consensium in electionibus Episcoporum requirendum eodem seculo Octavo contendebant. Certe Floia
rus Magister in tractatu de electione Episcoporum, quem scripsit circa annum octingentesimum vigesimum , consensium Regis consuetudine inductum probabat . Lupus ferrariensis Abbas in epist. 8 i. ad Amulium Archiepiscopum Lugdunensem , qui de jure Regum in electionibus stabiliendo pertractat, omne robur trahit a concessione Zachariae Pipino tum majori domus secta, non omissurus privilegium ab Adriano in Romana Synodo Carolo Magno collatum , si id re vera exstitisset. U. At vero , quemadmodum nunquam hujusimodi Synodus coacta fuit, & id decrevit, ita nec apud anti quos Scriptores illius mentio potuit occurrere . Prosecto ob Saxonum bellum, quod illo anno gerebatur peris difficile erat celebrari conventum generale Episcoporum centum quinquaginta trium; minus credibilia sunt, quae
de Carolo M. eadem occasione narrantur . Brevi enim
temporis intervallo dicitur Princeps ipse post Pascha ad castra Papia rediisse : Urbem illam Regni Longobardorum caput ad deditionem compulisse ; illique rebus compositis Romam revertisse; Inde Spiram petiisse , Et Laures hemensis Ecclesiae dedicationi interfuisse postridie augusti. Non parum enim repugnat veterum testimoniis, necessarius pro Synodo celebranda duplex in eodem anno Caroli in Urbem adventus. Egi nardus si quidem , qui ejus lateri ad linebat, omnem de his aufert dubitationem perspicue affirmans, Carolum non nisi quater Romam se contulisse . Primus ipsius adventus suit adversus Longobardos, alter solvendi voti caussa , tertius contra Du cem Beneventanum, Quartus denique ad Leonem III. suae sedi restituendum. De quinto autem adventu , unos
450쪽
eodemque anno sequuto nulla apud ipsum mentio fit. Qua de re optime observat Severinus B in ius in notis ad vitam Adriani PP. Si verum es, quod Sigebertus ait, non quater, sed gainquies Romam venisset Carolur . At quid ultra quaerimus t ipsim et hujus fabulae auctores efficere
minime potuerunt, quin ingestis ejus narratione rebus,& verbis, eo seculo prorsus ignotis , nec adhuc usu receptis aperte ostenderint confictam a se fabulam recentem
fuisse : Ab Adriano Pontifice verbis utar Nicolai Ale
manni in dissertat. de Lateranen. parietin. cap. IO. n. I.
jus illud Carolo Auguso in Pseudos nodo a matur uis nesciat longe stos Adriani mortem eum Augusum fusis flutatum; Iedsit ita . Sane qui subditur At Carolum jam Caesarem non sumpsise , sed ut par erat, deposuisse
stiturae itidem nomina , atque vocabula ad significandum Episcopatuum institutionem usurpata , recentiora sunt aevo Caroli M., ut pluribus adductis historiae , ac rationum momentis ostendit Natalis ab Alexandro Bisior. Helesias. seculo S. cap. I. tom. I. At hic non possum justissimam Cardinalis Baronii querelam in Sigibertum non repetere: Commentitia sa, inquit, erant exin an-- , ct ut par erat, execrationibus insctanda eum auctore illius , penes quem , licet Monachum , tantum Pa Derit gratia Iisperatoris ab Ecclesia diro sebi ate alieni, ut ad eam ρromerendam cum dispendio aeternae vitae uti hisce malis artibus non sit veritus , nimium, nimis MDaesalutis oblitus : Haec digna in eum animadversio facile ostendit censores Romanos salsitatem illorum Canonum probe explosisse ; quod tamen Euerardus Otto peris Peram censet, eos omisisse, nec quidquam adversius illos notasse. Poterat autem is omittere frigidam illam rationem , quod nimirum , collectores Sigiberto aequales Canonem, de quo agimus, Synodi Lateranensis ab Adriano habitae veluti genuinum agnoverint. Eadem enim