장음표시 사용
451쪽
II smomenta, quae Sigiberti commentum, & imposturam
evincunt, mmiam quoque collectorum Sigiberto aequalium credulitatem , simplicitatem, vel institiam comprobant . Qui de cetero fabulam a Sigiberto confictam
reserentes nec majorem fidem , quam auctor suus meretur, insulis fabellae, atque figmento ineptissimo minime
ad Itruunt , nec jure conciliant. VI. Atqui non solum allata longe validissima rati num momenta notatae Synodi fabulam clare ostendunt verum etiam illorum temporum usius circa Episcoporum electiones, & quoque proximus huic tempori sequutus eventus. Si quidem Episcopi per electionem Cleri, &Populi libere eligebantur juxta sacrorum statuta Canonum , de quibus constitutiones ipsiorum Francorum Capitularium loquuntur. Libro enim I. cap. 8q. haec hahentur : Episcopi per electionem Clericorum , Populi ri eundum saluta Canonum de propria marces, remota per δε narum, ct munerum acceptione ob vitae meritum, ct H-pientiae donum eligantur : Qua de re scite notat memorato superius loco Binius et fidem Sigiberto reponant consitusιones Capitularium Francorum. Ilinc praeterea vacante post mortem Gratio si Archiepistopi Ecclesia Ravennate , Carolus M. voluit Regios missos allegare, qui novi Antistitis electioni interessent, qua de re commonitorium dedit Ermemberto Presbytero, ut illud Adriano Primo redderet. Atque id facultatis sibi Patriciatus ratione arrogata, ex ejusdem Adriani literis aperi colligitur , in quibus Carolum alloquens epis. 7 I. Codicis Carolini scribit 9 Sicut in eommonitorio illo refere-BaIur pro honore pesri PatriciaIus nullus homo eme vide- rur in mundo, qu AI stro veprae regalis excellentiae δε-
certare moliatur exaltatione, quam no a Uostolica a R. .. 4γης σέ o Caroli autem postulata rejeeit Additnus , testans neque Pipinum , neque ipsium Caresum , licet Romanorum Patricii etant, auctoritatem ullam in
452쪽
Ravennatum Antistitum electionibus sibi vindicasse . Nam quod Hucbaldus pro aliis negociis a Carolo M. Romam missiis novi Archiepiscopi electioni interfuerit , nullum inde jus eidem Carolo oriri potuisse dicebat , quum Stephani IV. tantum jussu Hucbaldus ille Ravennam petierit , ut impii Desiderii Longobardorum Regis conatus instingeret, qui Michaelem quemdam tibi addi istissimum in Ravennatem Ecclesiam tentabat in trudere; quo facilius Romanae Ecclesiae Exarcha tum , atque Pentapolim posset auferre. Porro si facultas praeficiendi Ecclesiis vacantibus Archiepiscopos, & Episcopos, eos que investiendi in ea Synodo Carolo tributa suillit; Carolus ipse certe non omisisset jure suo allegare Ravennam missos, ut Archiepiscopi electioni interessent, nec ad id peragendum & obtinendum ulla Pontificis concessione indigebat . Multo minus Adrianus ipsium monuisset , nullum jus ratione Patriciatus illi competere, objicens morem diu servatum a temporibus usque Pipini Patris suisse, ut decreto Cleri, & plebis ad Sedem Apostoli eam perlato, proprium Antistitem sibi consecrandum peterent . Idipium patet ex altera Adriani epistola ad Carolum data anno DCCLXXXIV. , in qua eidem denunciat Episcopatum in Regno Longobardico constitutorum
ordinationes ab se factas post Cleri, & Populi decretum ad ipsum, missum . Nullum igitur jus investiendi, seu instituendi Episcopos cum Patriciatus dignitate Adrianum Carolo concessi lia constat. VII. Praeterea , ut recte , sciteque arguit Franciscus Pagius in brevia r. historico gestor. Sum m. Pontificum in Adriano : Muuo minus ergo concesssset Carolo jureligendi Romanum Pontificem: Enim vero quemadm dum Cabas ut ius in notitia Concilior. agens de Concilio Lugdunen. 2. pag. 63 l. animadvertit : Ex quo tempore
Cariaur M. Longobardorum Rege Desideris suis armis profligato Romanam Ecclesiam in libertatem vindicavit, Ro-
453쪽
inanis deineeps liberae fuerunt Summorum Ponti eum elemones ad Leonem usque VIII. Quod si memorati Scripto res ab ipsia Adriani obitu sequentes Romanorum Pontificum electiones diligenter advertissent; nullum sane ipsius Caroli, aut alterius Imperatoris interpositum arbitrium, aut auctoritatem suisse facillime agnovissent. Consuevere solum Romani Pontifices post ipsorum electionem Cleri suffragiis libere peractam ad ipsum Carolum uti Romanorum Patricium Legatos mittere. Sic Leo pontificalem Thronum adeptus mortuo Adriano Iegationem ad Carolum destinavit, qua , & mortis Adriani, & siubsequutae Leonis electionis nuncium accepit, ut patet ex ejus responso quod exstat in epist. 84. Alcuini: ex cujus literis Pagius ad Annales Cardinat. Baronii ad annum DCCXCUL num. q. anima diaertit : Pontifices Romanor flos suam ordinationem Legatos ad Francorum RegeI, tanquam ad Romanorum Patricios , ac Defensores mssse: Quod agnovit, fassusique est, & alter Pagius in recitato brevia r. histor. gestorum Sumin. Pontificum in Stephano III. Id certe demonstrat nullum jus Carolo fuisse conlatum in illa commentitia Synodo eligendi Romanum Pontificem. Leonis enim electio post obitum Adriani, qui accidit die a 3. Decembris anno DCCXCU. statim die sequenti sequuta est 2 Divina ins iratione, uua
concordia , eademque voluntate a cunms Sacerdotibus, seu Proceribus, omni Cura, ct Populo , necnon ab optimatibus , ct euncto Populo Romano Dei nutu in Natali Beati Protomaroris Stephani; sequentὰ die Natali S Joannis orati in Sede Apossies ordinatus es. Ut narrat Anastasius Bibliothecarius in Leonis vita. Si vera Adriani suisset concessio , Clerus , & Populus statim profecto
oblitus non esset sistem nix Senatusconsulti , nec generalis Concilii; tum ad novi Pontificis electionem tam prospere , atque celeriter non processisset inconsulto Carolo, de cujus jure longe amplissimo, ac sacratissimo age
454쪽
batur. Quis autem credet Carolum novo hoc privilegio suffultum de Romanorum austu minime fuisse commotum , & absque ullo indignationis argumento Legatos ad se missbs a Leone de electione , & ordinatione sua humaniter excepisse; imo eodem tempore , eademque epistola per peculiarem Legatum ad eumdem Leonem destinatum mentionem de hujusimodi missis ingessisse , ab eoque sui Patriciatus confirmationem postulasse ξ Prosectos illud tam illustre jus, ac privilegium siue dignitati Patriciatus recens ablatum fuisset, eam occasionem non
omisisset Carolus, qua se in ejus quasi possessionem immitteret; vel, si idem contra sis , a Romanis violatum suisset expostillare non omisisset injuriam, eo adhibito remedio , quod aequitas postularet, & exigeret ratio. VIII. Frustra vero fabulae hujus patroni respondent, Carolum M. eximia moderatione usium jure suo fuisse , &antiqua comitia , modo sine tumultu serent , Clero , &Ρopulo permisi se salva sibi confirmandi electum facultate . Nam praeterquamquod haec responso arbitraria omnino est, nulloque historiae nixa fundamento; & ut scite recitato paullo ante loco notat B in ius : Fortasse dicis oblarum privilegium recusavit Illud pro h us Dei interpretatione a ferri posset, F aliqua auctoritate ρr batum foret, quod Sigibertus suo ingenio excogitatum. primus annis ab hine tercentum , ct quadraginta da obur in vulgum emi t. Certe idem Leo , ut vidimus , sequenti die post electionem absque Caroli confirmatione
est ordinatus; nec confirmatio accessisse potuit, quum Carolus Roma absens eo tempore in Galliis moraretur. Poterant autem alterum illi commentum ac praecipuum
obtrudere Caroli diploma , quo hujusmodi electi Pontificis confirmationis jus Clero, & Populo Romano denunciaretur , ut dignum tali patellae operculum quaereretur. At se uti nulla apud veteres de jure eligendi Pontificem Occurrit mentio, ita nec de iure confirmandi electum re-Hhh a peri-
455쪽
peritur inditium . Nec Carolus ipse quadriennio post Romam prosectus ullum pactum de re hujusimodi cum Leone III. pepigit, quo tempore scuti fuisse solicitum
vidimus de retinendo Patricia tu , statuere quoque non
omisisset stabilitatem praecipui muneris, ac juris ejus
dem dignitatis, nimirum electionis , aut confirmationis Romani Pontificis . Constat praeterea Leone ipso Pontifice Max. vita suncto anno DCCCXVI. undecima die Junii electum fuisse Stephanum IU. , & die altera supra vigesimam ordinatum, ut refert Pagius in breviar. gestor. Roman. Pontis c. agens de eodem Stephano; Legatos autem pro obtinenda a Ludovico Pio ejusdem confirmatione missos fuisse nusquam legimus; quin imo tania parvo temporis spatio mitti, ipsique inde Romam redire non poterant. Illud autem sine animadversione praetereundum non est, quum Paschale I. extincto, duo per
populi seditionem electi suissent Romani Pontifices , ac vincente factione nobilium Eugenius II. esset subinde ordinatus, idem Ludovicus Pius statim ac de ea re a Quirino Legato Apostolicae Sed is in Galliis commorante certior factus est: Conventu eirciter VIII. Kalen. Iulii pronunciato , atque compendii habito, cum VH ad Brittanicam expeditisnem per se faetendam , animo esset intento, Lotharium filium Imperii foetum Romam mittere deer vit , ut vice sua functus , ea quae rerum nec stas flagitare videbatur , eum novo Ponssce , Populoque Romano salueret atque firmaret : ut scribunt Annales Eginardi, & Bertiniani ad annum Christi DCCCXXIV. Lotharius Romam venit, sedatisque tumultibus, varia cum Eugenio II. capitula edidit pro servanda in Urbe , ac Pontificiat ditionis Provinciis pace, ac tranquillitate, qua de
re superiori item capite mentionem fecimus . Constitutum inter alia tunc suit, ut electus Pontifex non consecraretur priusquam , an electio libera fuisset, Imperatori innotesceret. Si jus illud instituendi , vel confirmandi
456쪽
mandi Romanum Pontiscem Ludovico jamdiu competiisset ratione Patriciatus, vel commentitiae illius Synodi, aut saltem ejus facultatis , quam Carolus M. sbi electum dumtaxat confirmandi reservarat; postreinis hisce capitulis non concessisset liberam Clero , & Populo facultatemereandi Pontificem, solo, sibi jure reservato non quidem confirmandi, sed noscendi an libere facta es et, &sne seditiosa contentione electio . Verum ab ea quoque conventione recessum suit in Leonis IU. inauguratione , qui anno DCCCXLVII. nullo expectato Imperatoris as sensiu consecratus suit ut legitur apud Anastasium Bibliothecarium in Leone IV. Illud etiam hic opportune notandum : ea LOtharium sanxisse capitula, non imperatorio jure, sed necessitate tantummodo cogente, ad schismata, & seditiones vitandas, quas radicitus evellere,& ipse ceu Patris in Imperio collega , & idem Ludovicus Pius uti Romanae Ecclesiae Advocati, Patricii, & Desensores debebant , ut ex iis , quae superiori capite diximus fit per sipicuum . IX. Sane, quod Ludovi eus Pius quidquam in electionibus Stephani IV., & Paschalis I., vel uti Imper Dior , vel tanqua in Romanorum Patricius nequaquam exegerit, clare colligitur ex subsequenti electione Adriani II. ab Anastasio Bibliothecario accurate descripta. Erant tunc Romae Imperatoris missi , quibus aegre serentibus: zuodse, ut idem ait Anastasius ) dum praest
ter essent, Luirites non invitaverint, nee optatae a futuri Praesutis eiectioni interesse consenserint: Romani tysos , ea ratione placarunt : 2uod non Augusi ea et eontempta ut ait Anastasius)fled futuri temporis, hoc omissum fuerit om uino prospectu , ne videlicet Legatos Principum in electione Romanorum Praesulum mos expectandi ster huju od omitem inolesceret: Quamobrem si idem Legati nullum ius , aut privilegium obtendentes , quo evinceretur Summi Pontificis electionem , vel con
457쪽
srmationem ad Imperatorem spectare : Omnem suae mentis indignationem medullitur sedavere , ac adsistandum electum , humiliter accesserunt. Tantum vero abest, uti piem et Ludovicus II. Imperator violata tunc Imperii jura censeret, quin potius accepto unanimis electionis nuncio , Mox imperialem, scribens episeolam , cunctos Romanos, quod dignum tanto elegissent incio Praesulem collaudavit, ster quam videlicet innotuit, nulli quidpiam praemii fore ex consecratione igssus quoquo modo stolliciendum , cum irae hane non suorum fuggestione, sed Romanorum potius unanimitate eommotus ardenti me cuperet provenire , maxime eum reddi , quae ablata suerans , non
auferri ab Ecelesia Romana pel deperire quidpiam se diceret amare, ut sic ribit Anastasius Bibliothecarius , ex qui bus nullum , de juris eligendi, vel confirmandi Pontificis ratione verbum loquutuna suisse Ludovicum Imperato rem noscitur. Si autem aliquando post renovatum Imperium Imperatores sese ingessisse in electionibus Pontificum certo modo reperitur; id non Imperatoria potestate, aut aliquo Patriciatus jure tale quidpiam usurparunt, sed ad sedandas contentiones, majori sique mali tollendi caussa praestiterunt, maxima , aut littem potissima urgente necessitate. Qui plura hac de re noste cupit adire poterit Virum Clariss. Joannem Marangonum a mi cum nostrum pietate, eruditione, multi sique vulgatis operibus literariae Reipublicae notum , qui peculiari , ac insigni tractatu prope diem edendo , liberam electionem Romani Pontificis ab suffragio Exclusipo , ut vocant Re gum , & Imperatorum , Sacro Purpuratorum Patrum collegio vindicabit , & a primo hujusmodi electionis exordio tanti negocii illustrabit historiam : In ea validis smis rationum sultus momentis , mendacium scriptorum fabulas refellet, & inania commenta; demonstra bitque amplissimum S. R. E. Senatum quandoque ad mo rem iis gerendum eorumdem dumtaxat preces juxta
458쪽
temporum opportunitatem duxisse admittendas. X. Ceterum a nobis minime videtur praetereundum, quod Baronius , aliique paullo ante memorati Scriptores de alio non dispari jure , & privilegio a Pseudo-pontifice Leone di isto VIII. Ottoni I. Imperatori conlato firmarunt, nimirum ejusdem sursuris illi auctorem fuisse, qui fuerat alteri Adriani nomine vulgato . Profecto idem se tribuere Ottoni falsius ille Pontifex profitetur, quod olina Carolo Adrianus concesserat; de quo fuse agit Severinus B in ius in notis ad vitam ejusdem Leonis , doletque simili imprudentia Gratianum decreto Canonico inseruisse commentitium privilegium . Certe de re ipsa altum itidem apud antiquos Scriptores est silentium . Lubet autem & aliud maxime validum ad larvas ipses , atque fallacias refellendas afferre argumentum, nimirum apertis omnino documentis constare, Carolum Magnum, Ludovicum Pium, & Ottonem abfuisse quam maxime, ut sibi arrogare voluerint e tactiones Romani Pontificis ,& investituras Episcoporum . Enim vero , quae a Carolo statuta suerunt pro Eccletiarum libertate , liberisque Antistituin electionibus leges in suis Capitularibus lib. I. cap. Sq. quos supra recitavimus: Edictum quoque Ludovici, & Ottonis Imperatorum de libera Pontificis Max. electione occurrit apud Gratianum in Can. Ego Ludovi-eus o Can. Constitutio dis in I. 63. Ex quibus refugisse potius sese hujusmodi electionibus immiscere videtur , quam in iis partem habere curasse . Quamvis nobis non parum, & isti Canones sint suspecti, utpote salsio nixi sundamento, ac prorsus commentitio in his, quae ad huius juris dimissonem pertinent. Qui tamen Gratiano reserente comentitiam illam Synodum ab Adriano I. atque Leone VIII. in Latera nenii habitam Episcopio, fidem habuerunt, aequo patiantur animo fidem habere osequentibus Imperatorum edictis in decreto Canonico ab ipso Gratiano pari simpliciter recitatis, quae Omnem
459쪽
prorsus id genus potestatem Carolo Magno ab Adriano I. , & Ottoni a Leone VIII. ut levissimi quique credunt , concessam , prorsus exstinguunt, & abolent. Illorum verba lubet hic desicribere , ut qui sique noscat , nihil novi ab amplissimo Purpuratorum PP. collegio fieri, si
Regum , & Imperatorum vota ab Pontificis electione , pio studio , atque conatu arceant, liberamque, & absolutam potestatem usurpent. Verba Canonis uo La- Asicus ista sunt: Nullus ex Regno nosro, aut FrancuI, aut Longobardus , aut de qualibet gente homo sub nostra potesate consitutus licentiam habeat, aut publice, aut privatim veniendi, aut electione aciendi cte, Sed liceat Romanis eum omni veneratione, sine qualibet perturbatione honorifice suo 'nisci exhibere sepulturam , ct eum , quem divina inspiratione , ct B. Petri inIereel ne
omnes Romani uno consilio , atque concordia , sine qualibet promissione ad Pontificatur ordinem eleger/nt, sine is aliqua ambiguitate , vel contradictione more Canonico eonserare . Et dum consecratus fuerit Legati ad uot, vel ad n ros successores Reges Francorum dirigantur , quia inter nos , ct illum amicitiam , ct charitatem , ct ρaeem sciente Verba vero Ortonis I. Imperatoris citato Canone sunt, quae sequuntur : Consitutio I. HenricI, ct Primi Ottonis cum Romanis Pontificibus, ut nullus missorum nosrorum cujuscunque impeditionis argumenIum in electione Romani Pontis cir componere audeat, omnino prohibemus.
XI. Ex his omnibus liquido patet, quo iure defendi
poterat Henrici I U. pollulatio tot sabulis, & commentis a Sigiberto, aliisque per improbam adulationem , suis scriptis commendata, atque provecta et quando ad vindicandam sibi paterno iure per Patriciatum , tribu tam potestatem eligendi Summum Pontificem foediss-mo schismate orthodoxam turbavit Ecclesiam : post obitum Nicolai II. occasione pro iniquis votis arrepta ab
460쪽
eorona Patriciatus, quam illi seditios Cives Romani miserunt, de quo capite sequenti fusior instituendus est sermo. Ius tamen illud commentitium, objecto etiam per ipsum Nicolaum II. concesso, Henricus senioris filius
tueri conabatur e ut S. Petrus Damianus ex ordine Monachorum S. Crucis sontis Avellanae Cardinalis celeberrimus , & Ostiensis Episcopus in congressione Regii Adia voeati cum Defensore Ecclesiae Romanae , Advocati ver ba , & momenta reserens tradit his verbis et Pater D mini mei Regis piae memoriae Henricur Imperator factures Patrieius Romanorum , a quibus etiam accepit in eis mone super ordinatione Romani Ponti is Principatum Huc accedit, quod praefantius es, quia Nicolaus Pap.r hoe Domino meo Regi privilegium, quod ex paterno jam iuresusceperat probavit: Pontificiam hanc a Regio Advocato objectam constitutionem a Gui deberto Antipapa corruptam, multisque ablatis verbis, alia pro libidine fuisse addita testatur Deodatus presbyter Cardinalis in opusculo paullo post conscripto contra invasiores schisimaticos , ut Baronius refert ad annum MLIX. num. as.
Plura quoque de re ipsa habentur in opustulo S. Anselmi Lucensis Antistitis contra Guidebertum pro defensione Gregorii Pontificis legitimi , quod exstat tom. II. Biblioth. PP. In hoc quippe pluribus Sanctorum Patrum recitatis locis Sanctus Antistes ostendit nihil juris Imperatoriae dignitati tributum fuisse in electione Romanorum Pontificum. Imo ne qua laicalis potestas sibi quidquam in iis electionibus vindicaret, inhibitum fuisse . Deinde dato, quod contra leges Ecclesiasticas & sacra jura secisset, addit: Nis itaque decursis patet praefatum deeretum nullius momenti esse, nec inquam aliquid virium habuisse : ct hae vitens non praejudico bonae mem. Papae Nicolao , nee quidquam eius honori derogo Patrum sententias Dei spiritu conditas sequendo e Homo quippe is
sic, eique, ur contra si ageret, furripi potuit. Nec I i i mirum