장음표시 사용
21쪽
MINISTR. REMONST. IN MOLLAND. testimonium de doctrina: vitam posset ulli Ministro dari, quam quodam stelodamensis Ecclesia ei Leydam discendet dedit,quamvis satis scirent eum in articulo de Praedestinatione diversum sentire, atque eam ob causam(uti nunc quidem dicunt promotionem ejus ad Professionem Leydensem minus probarent . Ac quod maius est, si quis toti membrorum Ecclesiarum mor- hesbi
matarum multitudini sententiam Remonstrantium. Contra-Re Ecclasiae
monstrantium nude de sincere uti revera se habet, coram DEo at que Angelis ipsius proponeret,eum in finem ut sine aliquo affectu praepostero aut praejudicio, suo plurimi miris artificiis sunt praeoccupati , rotunde responderent, quam nam ex duabus hisce sen-rentis arbitrentur in conscientia antiquissimam atque optimam esset, pateret per expetientiam,longe majorem Parte declaraturam, se state in sententia Remonstrantium Notum quoque est multos deserere Remonstrantes ex perversa opinone quam Conceperunt,
scilicet Remonstrantes docere illud quod docent Contra-Remo strantes: cujus rei exempla non uno in loco deprehensa fuerunt. Si ulterius procedere velint, objectam nobis Novitatem pro bare ex Confessione Catechesi, neque hic materiam invenien r, qua sententiam Remonstrantium de Novitate suspectam reddere sui, 2 3.
possint. Nam ut Remonstrantes hic praetereant, quod etiam ve-xi, non estrum est, nimirum scripta haec olim non fuisse recepta pro Regulula coni severitatu, sed tantum pro Formulis unitatis, quae veritas semper sionis. ad solum Dei verbum probari atque examinari debet, ac proinde semper adDei Verbum examinabilia sunt ac manent, Remonstranates rotunde dicunt, controversias hasce hodiernas ex neutro horum scriptorum decidi posse: quoniam termini, qui ibi extant, etiam in xvi articulo Confessionis, in quo agitur de Praedestinati , one iujusmodi sunt, ut sub iis tam Remonstrantium qua Contra- Remolistrantium sententia comprehendi potiit: praesertim in arti culo, prout extat in primis editionibus, nam in posterioribus editi ossibus magna pars articuli omissa est. In Confessione etiam ne unum quide extat verbum,quod vel minimum adverseturRemonstrantium sententiae de Morte Chri stride Operatione gratiae, de Perseverantia, sicut neque ullum extat,quod Constr Remonstratium sententia confirmet. Dic itaq; non potest Ecclesias hancRe- Confessione recipientes magis Contra-Remonstratium quam Remonstrantii sententiam amplexas fuisse. At vero si Contra-Remota strantiu sentenaia,qualem quide nunc docent, in eode foret definia
ta(quod quid ita se non habeto impossibile latet hac Confessione
22쪽
veram posse servare Harmoniam cum alijs Consessionibus ali
rum Europa Ecclesiarum, ac praesertim non cum Augustana, neque cum Helvetica,cui Geneventis Ecclesia se adjunxit, sed in histace dogmatibus discreparet ab omnibus alijs Ecclesiis Reformatis. F Ni d ad Catechismum attinet, cujus subsignatio olim a Miaci re nistris non postulabatur , neque ex eo potestantiquitas Doctrinaec humi Remonstrantium de Praedestinatione,de Morte Domini nostri Iesu Christi, te Gratia Dei irresistibili comprobari, sed potius
contrarium, uti postea ostendetur. Putatur Remonstrantibus asversiari in articulo de Perseverantia, sed loca talia sunt,ut nisi com- Quomodo mode explicentur, ipse Catechismus secum consistere nequeat,
iusii do pra: sertim in eo, quod docet de Paedobaptis vi de Excommu-
siderandus micatione. Nam si nemo a Gratia Dei excidere potest, necesse est h. . IA ut omne infantes BaptiZati pervenientes ad adultam aetatem prota seuerantiam bos Christianos ad fine usque vitae suae esse permansuros de quo experientia contrarium docet. Aut dicendum erit aliquos infantes baptigari, quibus interna Baptismi gratia non communiceiatur, quod cum Z . quaest Catech cum Formula Baptismi ad ministrandi pugnat,ac Baptismum etiam inanem reddit. Si nemo etiam potest a Gratia excidere, nemo etiam a Deo apso ex regno Christi excludi potest per Excommunicationem,quod tamen Catechesis docet quaest. 8s. Ex hisce omnibus Illust D D. V perspicue intelligere possunt Contra-Remonstrantes in hisce contro versis articulis non posse gloriari de ulla Antiquitate, ne quidem respectu primo Reformationis, de recepta harum Ecclesiarum doctrinae Horum omnium uberiorem probationem Remon strantes parati sunt proferre, productione librorum, hostensionem. locorum, quando idipsum Illust D D. V visium fuerit. quas Con Iam porro Remonstrantes Illust D D. V indicabunt, utpoteu . si '' qm ac occasione eo constringuntur, diversas Novitates quas doeent Contra-Remonstrantes docent contra Primam Ecclesiarum Re- Ptiina formationem. I. Gomarus, Festus, Triglanditu aliique docent Deum aliquos homines creese ad condemnationem. Haec est Novio tas contra Catechismum, qui docet quaest. 6. Deum creasse homi-recunda nem ut cum ipso in aeterna beatitudine viveret. et Iidem docent,
Deum hominem necessitare ad peccatum. Haec etiam est Novitas contra Catechismum, qui dicit quaest. 6. Deum creasse hominem rectum: ad imaginem suam: quaest. s. Hominem seipsum Acomnes ejus posteros instinctu Diaboli boluntaria inobedientia eisdem donis spoliasse. Etiam contra Confessionem , in qua articulo
23쪽
euton . dicitur hominem seipsum sponte dc voluntarie peccato subjecisse. Quare Molinariis recte dicis in Epistola sua Oscilicet in illa parte, quae in editione omissa est loquens de tali docstri na,eiademque in nonnullis doctoribus nostris contradicens, Ecclesias
nostras nunquam eam recepisse. G. Confessa nostra docet arti Tettia.
culo i . post lapsum in homine remansisse exiguas aliqua,scintillis
excellentium donomm qua a Deo acceperat Quidam Contra Remonstrantes nolunt hoc amplius doceri, ac propterea in quodam loco publicas conciones reliquerunt , ac profugerunt ad Ecclesias separatas. Quinetiam author libri editi adversus Testimonia,quibus Illust D D. V. Decretum munitur, allegans eundem articu tum haec verba dedita opera transilis te omisit quod iterum sapit Novitatem. In Catechesi docetur quaest. 3 Christum Quarta, iram Dei adversus peccata totius generis humani tuli e Hoc Nii foviensis Theologus censura notat, des Coia tra-Remonstrantes nostri incertis quibusdam ipsorum articulis vocem totim studio omiserunt, non sine notabili Novitate. I. Catechesis ablegat Sim*,
nos passim ad promissiones Euangel, O earunde obsignationem per
Sacramenta, utriss de fides nostra firmiter certo innitatur. Contra a Contra Remonstrantibus docet uriqum multos vocare atque inoitaresecundu voluntatem suam revelatam, quos ab olute salute exclusit scundum arcanam Toluntatem si am. Haec quoque est Novitas. i. Eadem Catechesis docet quaest. v ad 6s. Ecclesiam qw-.colligi &fidem in animis hominum effici per Dei Spiritum&Verbum. Est igitur Novitas docere hoc seri per virtutem irres- stibilem Dontec chimo nonnulli ali Contra-Remonstra 'qptima. res nolunt ut parente Christiani certo O rmiter credant instintesiorum bapticatos si in inflintia moriente salvos stre, sed eos idipsum tantum ex conjectura ct secundum charitatem posse sperare. Haec est Novitas contra Catechesim quaest. Z contra Formulam administrandi Baptismi, ubi tres testes , scilicet Deus Pater, Filius, dc Spiritus Sanctus, dicuntur testificari hosce infantes a Deo in Filios adoptari, in sanguine Christi ablutos effetaec justos coram Deo censeri S. Ampelodami interrogantur Parentes de Octava. Susteptores, qui infantes suos offerunt baptigandos, an non fateantur doctrinam qua in ista Ecclesia docetur, veram de perfectam doctrinam salutis esse. Haec quoque Novitas est contra receptas Formulas passim in Ecclesijs usitatas , in quibus hoc tantum interrogatur de doctrina contenta in Veteriet NovoTestameto,&quae secundum eam in Christiana Ecclesia docetur , neque additur B de do-
24쪽
de doctrina quae hic aut alibi docetur:quae res haud exigui est
menti,& facile homines illaquearet. i. Nunquam seri tentia Non , Remonstrantium in ullo Concilio, Synodo, aliove legitimo conventa Condemnata est, neque quisquam unquam propteream Christiana communione indignus est declaratus. Remonstrantes vero damnant sententiam nostram nosiue indignos communione Christiana pronunciant, quare Novitate introducunt in Ecclesiam Dei, quae etiam directe pugnet cum Catechesi, in qua, ubi quam-tur quaest ar quid tu Christiano creditu neces Num , respondetur omne id quod in Evangelio promittitur , articulis catholicae indubitata Christiana fidei nostrae breviter continetur. IO. Septimo Con ilionis articulo docet a nulla scripta hominum quanta-vis etiam sanctitate praeditorum, comparari posse cumsecra Scriptura, nec consuetudinem cum veritate D ,&c est staque Novitas cum Consellionem catechesin,quae utraq; scripta stant humana. Nini litis subsignari Colunt non tantum ut Formulas unitatis , locundum usum veterem, sed etiam ad testificandam doὶbinasanitatem , quemadmodum statutum fuit in Synodo Ro-terodamenti, anno sos quod nihil aliud est, quam humanae scripta alteram Regulam fidei facere, atq; etiam juxta sacram Scripturam collocare. Quamobrem etiam noluerunt ut eadem scripta in Synodo Nationali secundum usitatam confoetudinem ex de creto Magistratus re videantur. II. In omnibus Reformatis Regnis
Principatibus, Rebus publicis supremis Magistratibus Clinthianis attribuitur suprema autoritas inspectio in publicis negotiis Ecclesiasticis , sub inpra verbo, secundum illud 'quod ipsum nonnulli Remonstrantes non concedunt ,sed manifest e se ei intentia opponunt. Haec quoq; cst Novitas Plures sunt Novitates praeter hasce, sed hae sutricient hoc tempore , ut Illust. D. V ostendatur, quanta cum iniuria isti, qui ipsi tot scatent Novitatibus, ali
Quocirca Remonstrantes, quam humili lime rogant atq; obsecratur Ill. D. V ne tam in sustis criminationibus Vcalumniis, ipsoru damno , fide adhibere velint sed potius hanc ipsorum Apologiam istum in modii perpendere, ut Remonstrantes ipsi, adeoq;,. Neliabis mi es,qui ipsorum sententiae sunt addicti, habeantur pro talibus,
ram, prirnurvam orthodoxa Christiana Ecclesiam, ac simul etiam verum mprimum fundamentum Christianae Reformationis inbiice regiollibus receptae A proinde etiam ut Ill. D. v. misereat
25쪽
reat Christianorum membrorum Ecclesiae in urbe Amstelodamen . v . si qui sectantes sententiam Remonstrantium, Decreta Ill D D stelo tanta V observantes, antiquae primaeReformationi adhaerere cupiuut, s*'Moxibus quiq initoductione omnium dictarum Novitatum,atq; imprimis Remonstra perpetuis obtrectationibus, condemnationibus dictae antiquae iv sipa a doctrinae, alijsque medijs, impediuntur Christianam Reformatam iuta .i Religionem publice in templis ibidem exercere, ut ipsis ibidem gionis conetatq; alibi etiam si quidem ad veram unionem secundum Ill. DD. ' librum V decreta res redigi non possunt liberum exercitium Religionis fecundum ipsorum sententiam, tam ipsis quam Contra-Remor
stiantibu benigne concedatur. Qisod si fiat, et
26쪽
seu RESPONSIO REFORMA TORVM AEC
CLESIARVM Hollandicarum Ministrorum ad secundam Remons rantiam Ministrorum earundem Ecclesiarum , qui Remon rantes VOCantUr,
Exhibita in consessu Illustr. Ordinum ossandi ps'
est Frisiae in AugusFo hujus anni IST . In qua clare ostenditur Achinam Remon rantium novam es in Ecclesi' formatis.
Inistri Ecclesiarum Hollandicarum MVVestseisicarum, qui sese a sim mystis suis separantes, sino
communicatione cum Ecclesijs suis , aut cum Synodis, Glassabus, extrae contra omnem rectum receptum ordinem harum Ecclesiarum, quaedarn, nova atque in hisce Ecclesijs Reformatis nunquam recepta dogmata per Remonstrantiam, ut vocant, seu Libellum supplicem , Illustribus .potentibus Hollandiae 'Vest Frisiae ordinibus anno I VI o proposuerunt, una cum petitione, ut ham dogmata, quae in nullo legitimo Ecc esiastilico conventu harum regionum unquam fuerant examinata, autoritate dictoium D D. Otdinum in Ecclesias harum regionum introducerenturis atque ipsi, omnesque dogmatum horam sectatores , ab Illust D D. Ordinibus in protectionem, adversus omnes censuras Ecclesiasticas, reciperentur, Nui eo ipso tristes noxium lchisma in bene constitutis sistorentibus hisce Ecclesius inchoriunt, qui ea propter
27쪽
MINIs TR REFORM. IN HOLLAND II REMONsTRANT Es nunc vocantur, haud ita pridem iterum eodem modo secundam Remonstrantiam conceperunt, Illustr. D. Ordinibus tradiderunt, ac postmodum etiam typs descriptam in vulgus diffeminarunt cin qua declarant se necessitate qua viam adactos esse, ut duo illustr. DD. Ordinibus indicent. Primum est, ipsos injuste accusari quod in Ecclesias Reformatas aliquas introducant Novitates. Secundum , Reformato Pastores e riuo uidi contrari qui permanserunt atque adhuc permanent in doctriina re o si h et cepta in Confessione catechesi harum Ecclesiarum compre Holl. hensa atque explicata, qui vulgo , quoniam se contra Remonia ostili ip*, strantium novam hanc doctrinam eorundemque Iniquas actiones opponunt, A- EMONSTRANTES vocantur, ipsos esse, qui Novitates in hisce Ecclesiis doceant. Quae duo cum Remonstrantes ita proponant, ut manifestea vero ubique devient, atque haec argumentis nimis frivolis probare conentur, nos Reis formati Pastores necessarium atque Operaepretium iudicavinius, ad veritatis defensionem, ad innocentiae nostrae tuitionem , atque ad Illustr. DD. Ordinum, ac simul etiam Ecclesiarum nostrarum necessariam in rmationem,contra sincere ac breviter totam huius rei seriem ac veritatem ob oculos ponere .perspicue ostendere Remonstrantes de introductione Novitatum in hasce Ecclesias sese frustra excussereri aliosque Reformatos Pastores iniuile accusare taut quilibet recte cognoscere queat, quinam sint illi inter Ministros, qui introductione Novitatum causam praebuerunt tristi . simis hilae motibus ac maximis difficultatibus, quibus hodie affliguntur Reformatae harum regionum Ecclesiae. Principio dicunt Remonstrantes maximopere se mirario con 3δ'
tristari hodie in Ecclesia Refirmata veritatem didinam odiosi NO doctrinavitatis nomine sumectam reddi Respondemus , et Remonstran Vmoram
tes trultra gloriari dogmata iplo ruri continere divinam veritate robatac
Contrarium enim in Collatione Hagiensi, aliisque scriptis ex ver VI x. bo Dei essicacissime probatum est. a. Quando Pastores AEadem Reformata Ecclesias in qua antea eadem doctrina magno cum censensu fuit tradita, ministerio simul fungentes, se invicem
accusant Novitatis in doctrina, illud intelligi debere de doctrina quae t via appelletur respectu doctrinae in iisdem Ecclesis Re-
formatis antea receptae. Fieti enim posset, ut quis veterem aliquemArianorum,Samosatenianorum, aut Pelagianorum errorern iterum producat, atque in Reformatas conetur introducere Eccle
sias, qui licet ja olim ab alijs traditus propugnarus fuerit, tameta
28쪽
nova doctrina appellari posset, ac merito deberet, respectu doctrinae Ecclesiarum Remrmatarum. Quamobre cum nos accusamus
Remonstrantes, qui Pastores Ecclesiarii Reformatarum haberi volunt, quod Novitates in illas Ecclesias introduxerint,eo nos signi .ficare volumus, ipsos in his Reformatis Ecclesiis traderes conari in eas introducere ejusmodi dogmata, quae in iisdem Ecclesiis antehac HUnqua tradita aut recepta me sui, sed que semper ab Orthodoxis earunde Ecclesiaru doctoribus, atq; etiam a nonnullis olim inter ipsos Remonstrantes, semper fuerunt refutata&codem nata. Remo' Ac proinde ad rem olane nihil facit,cum Remonstrantes multis
exempla E argumeti Ostendunt, HO Omne dotarmam,quae certo rei pectu no-
G Q a appellari posset, habendam esse pro falsa eum in fine exemplaram proda producete Ethnicoruta Pontificiorum,inter quos illi Christiana, si tu . hi vero Reformatam Religione,cum inter ipsos primum fuit praedicata , etia odios Novitatis nomine criminati sunt,quae nihil hominus non desiit propterea esse vera Religio,atque in faenon novae sed antiquissima fuit. Quotus quisque enim est qui haec ignoret aut dissileatur ' Idem argumentum d nos urgemus quotidie adversus Pontificios de credimus, curn Tertussiano,antiquissimulasq/iod veras sinu est. Cum de Novitatibus cum ijs agimus,hoc tantudicimus eos doctrinam vere, quae nova est, respectu Reformationis nostre . Quod ipsum, cum primu novam hanc docti ina profer rct, non negabant ipsi, sed rotunde profitebant tars diversu nowasti ras demition habere adversus recepta docitrina in CH sessione O .furi .emni tech si hari Ecclesiarii Refirmatara comprehensiam,quos etia non-
nulli ob natis epistolis putatur ad Ill DD.Ordines huius Provin-hub te transmisisse Dicebat tuc,necessaria esse novi accuratiore R Frmatione recepta doctrinarata deu in ne firmula cosensus in qui- bimul e declaratur, esse revidendas longe alio modo qua antehac essu D Z u. Gloriabatur e nova accepisse lucem, qua primi Ecclesiaru nostrarii Refrmator non id et Non esse dispiciendu amplitu quid antehac in hisce Ecclesijssit doctu, sed quid a porrosit docendu Tu
teporis minime ab is negabatur, sed honori ducebatur, cu de ipsis diceretur, eos esse qui novas haberet co siderationes ientelias, id est, Novitates, adversus recepta doctrina, ut hac ratione sibi nomen accuratiorum Reformatae doctrinae Reformatori acquireret. Miluulfusos hoc aptius nuc nolle profiteri, sermone omnino mutare, diisitetiq; idipsum latic, de quo antea gloriabatur. Animadvertunt proculdubio,ones prudeliores judicare,Gnes illos, qui in bene costituti bene Reformatis Ecelesijs squales hae nostrae erat) contraordine Novitates in Doctrina aut Ordine conantur introducere,
29쪽
MINISTRO REFORM. IN MOLLAND. IS censeri debere pro ij qui desciverint ab unitate Ecclesiarui Remrmatarum, qui autores ac caussice sint omnium motuli difficultatum, que inde solet oriri, quaeq; in hisce Eccl jam exortae sunt. Ac propterea quia studet culpa hujus mali, calamitatis per ipsos excitatae, se in alios derivare, incipiunt nuc sermone invertere, at i alia cantilena canere; ac proinde eo audaciae rim detiae processerunt, ut nunc audeat libero ore inficias ire, quod toti udo notilli
mi est, quodq; ab ipsis antehac in tantu cdscssium, sed dactatum fuit atq; insuper etias quod extremae et impudetiae) accusant Re- formatos harum Ecclesiarum Ministros, qui perpetuo costanter perstiter ut in recepta do Strina, sine ulla innovatione ipsos esse qui Novitates in Ecclesias Reformatas introducat, atq; eo ipso omni C. hiscedit icultatib. motib in Ecclesiis caussam praebuerint: similes facti Imperatori isti,quicum urbinomam ipse incedisset, sceleris hujus culpa impingebat Christianis, qui notatu insontes erant, sed etia cedita abripta suscitatu una cum aliis restinguebant artes quid hae sunt veteres, sed inhonestaec quae minime decet viros probos, multo minus Christianos,aciat utiquam Doctores Christianae Religionis , penes quo in omnibus verbis iactis vetitas sinceratas semper reperiri debent. Sed ad rem ipsam accedamus.
Remo strantes producunt postea aliquot rationes atq; argum cia, Rariores quibus Doctrina suam a Novitatibus tueri conantur. Summa om- Mbrum' Re nium naceli, quia ipsorum doctrina, uti dicunt,congruit cUrn An doctrinam
liquitate. I. Sacrae Scripturae. II. Primitivae Eccletiae Christian B3 σ3C J- post Apostolorum tepora. III. Reformatarum Ecclesias Im,ta Imbriate. exterarum, quam harum regionum Cosideremus ac perpedamus hasce rationes paulo penitius deprehendemus omnes tam frivolas ac vanas esse, ut omnes, qui partium studio non ducuntur,sint admiraturi Remonstrantes aulas fuisse istas producere. I. Cum Remo nitrantes pi tendunt o Strinam ipsirum con Docti iijam mere cum veritate S Scripturae, ac proinde ejus respectu novi bis 'en uian
eti novam, tacile id quide dici poreli, sed di Triculter, Immo mim esse antiqua
me, probari Agnoscimus doctrinam quae cum S. Sriptura cog ruit qj ri; Mantiquissima esse: caeterum an Remonstrantiu doctiina cum exco gruat, hoc ipsum est quod est in qu stione. Negativa in Collatione
Hagiesi aliisq; scriptis ex S Scriptura clares solide adversus ipsc s
est demonstratari atque uberatis, si opus fuerit,confirmari poterit, Qua de re nos postulamus atque expectamus Iudicium Ecclesii tum Reformatarum faederatae Belgicae, ubi illis fuerit permis,
sum hanc caussamindes itima Synodo Nationali examiliare: quam ut obtia
30쪽
ut obtineamus quam primum, si Remonstrantes nobiscum simul volent sincere allaborare elusque iudicio parati sunt se subjicere,
quemadmodum nos profitemur nos paratos esse, omnesque doctores Reformati se subiicere tenentur quaestio haec ibidem ex verbo Dei commode decidi poterit. Atque haec est compendiosis sima ac commodissima via tandem ex omnibus hisce disputatio-bus aliquando emergendi, si quidem finis earundem desideratur.
Neque re i L. Cum addes iat, D Strinam ipsorum consentire cum antiqui-cae putat 'sate primitiva Eccisa post tempora Apostolorum seque paratos esse
M A ut haec controυer ex Patrum scriptis decidatur et Notandu est per Patres Doctores primitivae Ecclesiae intelligi posse , aut eos quisci ipserunt antequa di siputationes delibero hominis arbitrio cotra Dei gratiam in Ecclesiis Christianis excitatae mersit,aut eos qui postea sci ipserunt. Quod attinet ad Patres,qui antea scripserunt,illi
nunquam hasce controversias ex professo pertractarunt, ac proin scriptores de tam clare non fuerunt locuti, ut ex ipsorum libris controversiae,n primi i decidi pollint. Agnoscimus quidem nonnullos inter ipsos , qui aut Philosophi antea ruerat, aut Philosophicis scriptis paulo ad diaetiores Philosophicas illas de libero Arbitrio xviribus humanis,
opiniones ita penitus non potuerunt abiicere, quin de hac simili materia aliquando ita fuerint locuti, ut etiam Pelagiani nonnullis ipso tum dictis adversus Orthodoxos usi fuerint. Constat etiam inscriptis primorum inter Christianos Scriptorum Ecclesiasticorum, quales fuerunt Clemens Alexandrinm, Origenes, Tertullianus, iselantius, Arnobius, .usirim les, musta deprehendi dogmata, quae nunquam ab Ecclesia Christiana pro Orthodoxis fuerunt agnita. Quin etiam in hac ipsa materia apud illos reperiuntur ejusmodi dicta, quae ipsi Remonstrantes pro Orthodoxis dent etiae suae co-gruentibus non auderent agnoscere. Constat praeterea Patres istos neque inter se, neque etiam secum sepius consentire. Reliqui, nimirum Episcopi Mocstores, qui ante Augustini tempora scripserunt, quales fuerunt Irenaeus, Cyprianus, Nar anet enus , Basilius, Epiphanius, Chrysostomus Ambrosus,dec occupati refutationibus aliarum haeresium, quibus eo tempore Christiana oppugnabat ut Ecclesia, de hisce dogmatibus ,de quibus inter nos RemonstranteS controvertitur, neque ex professo, neque ita provide egerunt, tiri posteriores: neque etiam omnes de iis eodem locuti sunt modo. Idem olim Augustino a Pelagianis oblectum fuit, nimirum Patres qui ante ipsum vixerant ac scripserant, non cum ipso,
sed potius cum Pelagianis sentire. Cui objectioni ita respondit: