Secunda Remonstrantia ministrorum ecclesiarum Hollandicarum & West-Frisicarum : qui Remonstrantes vocantur, Illust: DD. Ordinibus Hollandiæ & West-Frisiæ tradita in Aprili anno 1617 : cum secunda contra-remonstrantia seu Responsio ad eam, Reformatoru

발행: 1617년

분량: 154페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

41쪽

stantissimus , qui multa indigna a Lutheranis . quorum pleri' que sententiam Remonstrantium sequuntiat, propter veritati' confessionem perpessus est , nequaquam sententiae Remonstrat lium addictus fuit. Contrarium enim ex scriptis ipsius lucem ridiana clarius patet, scilicet illum in doctrina de Praedestina tione mannexis ei capitibus omnino nobiscum sensisse. Vti inter caetera videre licet in Confessione eius, quae in carcero

conscripta Tiguri edita fuit, in qua diserte fatetur, Electionem non seri ex aliquibi previsis aut pracedentibm caussis,sed secundum Liberrimam Dei voluntatem sine aliqua conditione pra- visaesdei, operum, aut meritorum Electionem esie primam caussam omnium benedictionumsubsequentium. Causam discretionis, hoc est, Electionis O Reprobationis in Deo fi liberrrimam ipsius voluntarem. In qua porr tam perspicue nostram doctrinam profitetur, de Remonstrantium doctrinae contradicit, mirandum ut sit magis nopere illos fuisse ausos hunc virum producere. Quod Erasmum Siscerium hic etiam proferunt, mirari quo Et niueque convenit , cum iste nunquam pro Reformato nostratum mi et AEcclesiarum doctore fuerit habitus, sed interLuthera nos censeatur, num

ac propterea nobis haud magis praejudicare potest quam reliqui Lutherant. Si quis huius Sarceri scripta diligenter inspiciat, deprehendet eum de praedestination dubitanter nec uno semper modo loqui , ac nonnunquam ita, ut Remonstrantium sententia

plane contradicat. Inter alia enim dicit Impiam esse Pontificiorum opinionem dicere aliquam radestinationis causiam ire vobis

ege dkeresis non es radestinaim da operam ut praedestineris 2 a .i

dicere, Praedestinationem incertam se dicere, eos qui ad iram ei iam

pradestinati l ptis perire c. Sed cur hunc potius Luthe P ' sv

ranum Remonstrantes ex aliis omnibus elegerint, quem nobis opponant Haud obscure ipsi hoc indicant, scilicet ut Comitatui Nastaviensi hanc labem at Tricent, quasi defecerit ab orthodoxa hujus arceri doctrina, qui olim Pastor fuit Dillenburgensis, atque amplexus fuerit heterodoxam Piscatoris doctrinam, cui Pratris Molinam Minister Ecclesia Parisiensis , uti dicunt, conis tradixerit. sciendum est, nondum ab ipsis probatum esse hunc arcerium primum fuisse Nas vicarum Ecclesiarum Re formatorem , atque in eisdem sententiam ipsius retiam si e dem fuisset cum lententia Remonstrantium I prius obtinuis

42쪽

Marpurgens nostra doctrina a Lamberto venionensi, Gerar Nootomago, Andrea Hyperio, aliisque publice in initio Reforma-

tionis tradita fuit, eandem quoque m Comitatu Nassoviensi locum habuisse, ac proinde Piscatorem ibidem non inisoduxi edoctrinam novam , sed antiquam, quae abidem collapsi fuerat, Ostaurasse. Hanc Piscatoris doctrinam Molinem non damnat, sed publice approbat, reprehendens tantum duriores quasdam phr ses, quae of sensionem praebere possient,quibus Piscator utituraeum doctrinam hanc proponit quae censura in editione uterarum M linae non persite, sed prudenter omissa est, quoniam Ecclesiae nostrae istis phrasibus non utuntur etiamsi nos mallemus fuisse additam, ut Remonstrantium calumni jSoccurreretur. ivxEta Ex Germania abeunt m 5elvetiam , ut videant an illic quoque rutii hae Remonstrantem aliquem invenue queant. Inter tot tamque Pr 3 - n si claro Reformatarum Helveticarum Ecclesiarum doctores , tan- Lirim si xxi tum duos invenire possunt, quos audent producere. Unus est Io-

.a 'iachimis ad nucurbis Sangallensis Consul, alter est Henritatis in Bullingerus Ecclesiae Tigurinae Minister Vtraque magna fit in- tutia, quando illos Remonstrantium doctrinae sectatores facere

conantur.

Notiti, Ioachimum adianum non fuisse in sententia Remonstrana Rhimo A tium, tam manifeste ex ipsius scriptis probari potest, ut suspicari nequeamus, quid ex iis pro se producere possunt. Vel illud solum, quod Libro de Plimitivae Ecclesiae statuta seu Christianismi aetatibus, de Pelagi j erroribus scribit, abunde testatur eum nostram fuisse amplexum sententiam. Neque , Henricum Bullingerum Remonstrantes etiam libenter in partes...i suas pertraherent, quern In fine ante aliquot annocintegrum con- scripserunt librum, quem quibusdam aut male allegati S, aut male intellectis, aut male applicati locis , ex ipsius scriptis excerptis compleverunt, ut populo persuaderent Bullingerum fuisse Remonstrantium lententiae addictum Nunc vero Remonstrantos eo usque impudentiae non audent procedere, ut dicant eum plane Remonstrantibus fuisse addictum, sed dicunt eum magis accedere ad sententiam Remonstrantium, quam Contra-Remora rantium t. quasi utram quo amplecteretur sententiam , sed ad unam magis quam ad ali eram inclinaret, quod In negotio veritatiS, quae unica de simplex est, fieri non potest, in una eademque causi a. Nam ibi alteram contrad:ctionis partem necesse est ut veram agnoscamus. Nasi forte Remonstrantes dicere velint eum in doctrina fuisse,atiuini

43쪽

rium atque inconstantem. At vero nomine atque autoritate pre- elati huius doctoris turpiter abutuntur Possumus enim nos evidenter demonstrare illum non tantum ad nostram magis quarn

ad illorum sententiam accessisse, sed etiam nostrae sententiae plane addictum, atque Remonstrantium adversarium fuisse. Quod ut manifeste constet aut iam us hujus rei clarum .sincerum generi ipsius ibi Iosia Simieri testimonium, qui in vita Bullingeri ita scribit. . In Ecclesia Genetiens exorta est concroversia de Praedestina tione dioina Nam Hieronymm Lolserem Medicu doctrinam Cis

vini publice cepit oppugnare , populumque a 'nere, ne a Ca ino sat reiurse seduci. Caloinas ei ressondit, atque errore e m mulio

Scriptura o Augustini testimoni3s refutavit. Sed quia in errori-bm sui pertinaciter perseverabat , O gloriabatur in albs Ecclesiae multos se habere in tros sententiae sua torta, Senatui sa-tribin Genevensibus sum fit de sententia uec arum Helle iacarum inquirere , atque imprimis Tiguriraorum , quia mentiebatur Russi erum cum ipse consentire. Bullin ructum temporis cum reliquis patribvi restondit, omnibus singultis liquere eum qui doceret Electionem as dependere, Osdem non minu ex proprio motu quam ex itina iussiratione existeres edita opera nomine nostro

abuti. Scio Bullino erum multississe Alflectum quas quod in-glim prae memoria doce de aeterna Dei Prodidentia atque Esectione uti quoque delibero arbitrio, idem nousentireae sed qui ita cridi derunt illi magnam ipsi injuriam sceruut, ' Idem testatur Ecclesia.Geneven sis , hanc rem ita gestam esse. Quid clarius dici potest Remonstrantes exemplum tententiarn improbi hujus Apostatae. Bolfeci sequentes, ad Bullingeriam provocant, circunt ili uni idem cum ipsis sentire Bullingerus ipse, Simi erus , acciesia

Ceneven sis contra testantur eoS mentitata magnam ipsi iniuriam

facere, tedita opera nomine ejus abuti Arque etiam ita se resire vera habet, uti ex diversis ejus scriptis sud scriptionibus de monstrari potest. Imprimis autem hoc videre possumus ex ludicio Academiae Ecclesiae Tigurinae de Thesbu Zanchb , quod tBullingerus primus manu sua subsignavit, in quo sententia nostra ab ipso, ejusque Collegis, tam perspicue ut orthodolia approbatur, temonstrantium condemnatur, ut in hac materia nihil clarius dici possit. Illud quidem verum est eum,cum loquitur de hisce articulis, more Melanchthonis aliorumque,magna cum prum dentia uenitate eos pertracstare , a fide& conversione, ut a se

stibus lassessis, ut diutimum asscendend ad ipsam Electionem,

44쪽

quae earundem est caussa, ut hac ratione offensionem vitaret, ataque hanc doctrinam ad usum tanto melius applicaret, ut nimirum unusquisque, ad sui consolationem, ex hisce effectis tanquam ex certis signis de Electione sua certior reddatur, ac tanto majori diligentia utatur mediis a Deo ordinatis , ut ijs ad salutem Perducatur, ad quam electus est. Propter hanc docendi rationem nonnullis quidem suspectus fuit, quasi cum Remonstrantibus Electione suspenderet a fides revisa, sed magna ipsi hac in re facta est iniuria,quoniam sententiam suam tac in parte secundu doctrinam nostram sepius aperte sublice declaravit. De Decadibu aesta Spostea agemus, ostendemusque ex illis nequaquam probari posse Bullingerum fuisse in sententia Remonstrantium. Adeo ut

Remonstrantes in Helvetia neminem inveniant, qui eorum sententiae fuerit addictus. In Rescit Ex Helvetia proficiscuntur de transfretant in Angliam, speranis ' An te ibi quoque se inventuros nonnullos Remonstrantium doctri-

liis Remi, ii Hae fautoreS. Sed quam paucos ibi Invenermi, apparet ex inrismis

si si i*ms probationibus, quas producunt sunt, si diveris haberent liqua publicae bros Uglicanos, alia quam Anglicana linguascriptos se ex bs pro De Odrum o bare posse Contra Remonstrantium Praede tinationem in prima Re-

, sui matione Anglica a non sit se docta C. Sed quid haec sibi dicta

volunt 8 Si libros non habent, e linguam non uates ligunt, quomodo scire poterunt, quid illis libris doceatur An in re tanti momenti ita procedere decet ex meris suspicionibus Quisnam ipsis indicavit hostendit tales extare libros , ex quibus hoc probari posset. Extant satis multi libri Latme isto tempore scripti, cur ex ijs probationes suas non producunt i Contractum, hoc est, Doctrinam de Praedestinatione in primis Reformatis Anglicanis Ecclesiis doctam fuisse secundum sententiam nostram , c nunquam secundum sententiam Remonstrantium, probare possumus non tantum ex particularibus libris tam Anglicana, quam Latina

lingua conscriptis , sed etiam ex ipsis Confessionibus, Catechismis , aliisque publicis Reformatarum Anglicarum Ecclesiarum scriptis, tempore primae Reformationis sub duardo Ua ibidem editis, lautoritate Regis atque universi Partamenta tam Ecclesiastici quam Politici confirmatis Ac vero cui incognitum est praestantissimos illos doctores .Reformationis Anglicanae autores Bucerum, Fagium , O Martyrem ab mitio Reformationis

ibidem in Academiis Anglicanis Catabrigiens Uxoniensi nostram doctrinam de Praedestinatione, cum refutatione sententiae

45쪽

tiae Remonstrantium, publice docuisse Eranter omnes ilios doctissimos viros , qui tempore Reformationis in Anglia tam praestantes: tanto in numero extiterunt, non possunt Remonstrantes plures invenire quam duos , quos dicunt in sententia ipsorum fuisset.

Prior est Hugo Latimerus, Episcopus Martyr insigniter pius oh Ia-

doctus Nos pernegamus eum fuisse in sententia Remonstran ' tium , possumusque perspicue probare, eum non tantum nostraesenteritiae fuisse addica sim , sed etiam Remonstrantium sententiae adversatum. Probationem quam Remonstrantes proferunt, desumpserunt ex libello cuius dato ni, quem conscripsit adversus Perseverantiam Sanctoruina , quem non ausi fuerunt in Anglia typis divulgare, sed nuper Leydae ediderunt, in quo Latinae rus adducitur, quasi Perseverantiam Sanctorum negasset, quo niam septimo Sermone habito coram Rege Eduardori .cbnqueritur novos quosdam Spiriti exortos esse, qui dicunt postqvisin Spiritum Sanctum acceperimm non posse Noa peccare Sed Apo- sola Paulus Galatis scribit Currebatis bene, O Spiritum a m

psic sed postea quis vos inavit dod si verum es,

possumus Spiritum Sanctum quem semel accepimu/, possedimus, iterum amittere. Sed quanam fuerunt isti novi Spiritus 3 An fuerunt aliqui, qui doctrinam de Perseverantia Sanctorum secundum nostram sententiam docebant Nequaquam. Remonstrantes etiam non audent id plane asserere, sed tantum dicunt docti inam nostram ibi ex parte denotari Quod ipsum etiam haud est verum Nam ubi nos unquam hoc inmus eos, qui Spiritum acceperunt, non posse amplius peccare Vbinam negamus eos , qui Spiritus Sancti participes sunt , undem nullo modo posse amittere Nos contra agnoscimus .docemus regenitos saepius, atqtie etiam aliquando graviter peccare.& Spiritum S. etiam aliquo modo amittere, etsi eum non totaliter Deque maliter amittant Liquet etiam ex articulis non villis Confessionis editae tempote Eduardi VI.(in qua de Perseverantia Sanctoria alioquin insignis extat ex o mologesis per hosce novos 'irum fuisse intellectos quosdam Anabaptistas , de quibus etiam Bullingerus agit cap. XI. adversus Anabaptistas , qui docebant hominem regenitum, postquam Spiritum Sanctum accepit, noriamplius posse peccare adversus quos Arriculo: docetur , po quam Spiritum Sanctum accepimu),possumis a gratia recedere(none cidere, ut hunc locum nonnulli Retuor rantes olim mala

46쪽

fide citaruiit peccare. Vbi clare licet videre, quod Spiritum

amittere dc agratia recedere, per peccare explicetur. In Confessione Augustana idem error expresse Anabaptistis at scribitur, atra ..xi que etiam eodem modo explicatur Spiritum . posse amittere, per posse peccare e qui error sane nullam plane habet amitatem cum nostra doctrina de Perseverantia Sanctorum, uti in Observationibus ad Harmoniam Confessionum, a Zanchio in Miscellaneis solide demonstratur Tatimerum autom in nostra fuisse sententi, liquere potest , quia Consellionem catechismum temporibus Eduardi VI editum, in quibus Doctrina de Praedestinatione Perseverantia iecundum sententiam nostram perspicue declaratur, atque agnoscitur, ipse approbavit, ac forte etiam cum alijssimul conscripsit. Quod etiam Remonstrantium sententia se opposuetit abunde colligi potest ex martyrologio Latino Foxi, de ex epistolis Martyrum seorsim editis Cum enim quidam Henrici fartus cum sectatoribus suis hosce ipsos articulos , quos nunc Remonstrantes propugnant, spargeret, atque illis fidelium

conscientias, tam qui in carceribus,quam qui extra carceres erant,

temporibus M. trieri vchementer turbaret Eraorduc, insignis Ecclesiae doctor, adversus hosce errores tractatus aliquos con ita ipsit, qui ad Cram merum, Ridleum, O Lati erum, tunc simul Oxonae In Carcere detentos, missi fuerunt, ut ab ipsis approbarentur Mi scripta is si non tantum approbartit,led etiam ut hujus doctrinae velitas apud posteros ita ipsi testantur conservari queat, ipsi etiam scriptum aliquod conceperunt, de hac eademma tetria, quod etiam erant publicat uti, si ieri tunc potuisset. Ex quibus omnibus patet hunc fortem Martyrem iniuste a Remonstrantibus pertrahi in partes ipsorum, cum ipsorum sententiae non addictus, sed adversiarrus fuerit.

iras, Hisce Remonstrantes satis audacter porro adjiciunt etiamsaam nun doctrina Contra Remonstrantium progressu temporis multos secita- ltata, se tor ira Anglia nactas erit , non potuisse tamen aliam antiquam Oiaturix primam doctrinam ita suam iniuste vocant ita penitiu opprimere,

quin eademsemper ibidem manserit, O in Praelatur, Profissioni: roce missu publice prole Stafuerit. Doctimam nostram ab initi, formationis in Anglia semper obtinuisse atque etiam nunc obtinere P eamque approbasse semper atque etiam nunc approbara(inas sit laus omnes Reformatas Ecelesias,earumque doctores, in universa magna Britannia verissimum est, atque id ipsum Remonstrantibna satis dolet. Quod autem ipsorum doctrinam n

mino

47쪽

MINISTR. REFORM. IF moLLAND. agmine antiqua si prima doctrina venditant, ridiculum est, havero alienum , nisi forte antiquitatem suam ducere velint a Tl m. Eboracensi, Ioanne Missens, monstatio Londinensi, Pontifi-eijs Episcopis,qui Erasmum sententiae Remonstrantium addictum

excitarunt, ut contra Lutheram, qui nostram sententiam secutus fuit, scriberet de Libero arbitrio. Doctrinam etiam ipsorum in Anglia publice in Praelaturis, Professionibus protectam uisio, itidem a vero est alienum Praelatos tacite praetereunt, quia ne unum quidem producere possent, qui ipsorum sententiam docuerit, sublice protecstus fuerit. Inter Prosissiores unicum tantum inveniunt Baronem, hominem natione Gallum, qui extra s*lxim P ordinaria Margarega Professione functus fuit in Academia Can et hi, tabrigiensi. Hunc fatemur in quibusdam Articulis stetisse in seia 22 cm ira

tentia Remonstrantium. Atque hic unicus est, quem ex Cmni pulti cribus exteris Reformatis Ecclesiis Remonstrantes producere po- mia Retuerunt sententiae suae addictum. Nec tamen verum est eum,cum ahanc sententiam suam doceret, fuisse in ea publice protectum fuisse eon Cum enim sententiam suam inceperet docere ac disseminare, ' μ- --

multi viri docti tam in Academia , quam extra illam , sese illi opposuerunt, quales fuerunt init habrus Tindallus, Somus, ei Perhinsu, Chaderthonus, mille rusualisque. Doctrina ipsius etiam judicio Ecclesiastico Archiepiscoporum migmti Cantuariensis, Agatthai Eboracensis, atque alio uot aliorum Episcoporum Lambreha publice fuit condemnata. Quidam etiam Baretius, qui sententiam ejus amplexus fuerat, publico Academiae judicio ad errorum istorum palinodiam fuit redactus Retro ipse hanc oppositionem animadvertens, tacite cessit professione , cantabrigia discessit. Hoc sane longe aliud est quam in tali doctrina publice protegi.

Remonstrantes tam paucos sententiae suae fautores invenien In Rem te in Ecclesijs exteris, revertuntur ad Belgicas, de quibus, atque inter quas praecipua existit controversia. Nam quando Remon doctrniam strantes accusantur, ipsosNovitates docere in hisce Ecclesiis,atque et . . inde omnes hosce exortos esse motus, eo nihil aliud designatur, nunquamquam quod dogmata quaedam doceant, quae nunquam ab hisce 'Belgicis Ecclesiis recepta, sed semper relecta e condemnata fuerunt. Si Remonstrantes hoc negant, contrarium illis incumbit probandum. Ac proinde non fuisset opus, ut Remonstrantes extra hasce regiones abiisset,ut Remonstrantem aliquem in aliis Ecclesiis Reformatis investigarent. Hoc enim proprie non tangit nothras

48쪽

nostras Ecclesias, etiamsi forte alibi quisquam hanc doctrinam

tradidisset Manet nihilo minus verum haec Remonstrantium dogmata nunquam ab Ecclesius Reformatis harum regionum recepta fuisse, ac propterea esse Novitates in eadem Remonstrantes

contrariti conantur probare duplici ratione. I. Exemplis a Formidis consensis harum Ecclesiarum , scilicet Confessisne ct Catechesi.

Resue v Ad Exempla quod attinet, producuntur quidem nonnulla.. a1,1. ' doctorum harum Ecclesiaru, qui antehac in sententia Remonstracis, qui tium fuerunt squod nos non dissitemur sed probandum ipsis mis ut, ii ret, illos haec dogmata publice docuisse Et cum hoc fecerunt,eos blicano ac a Reformatis Ecclesiis harum Regionum non fuisse reprehensos,

tyrum rumn aut centura notatos. Contrarium manifeste patet, itare demonstrari potest, hoscerac omnes qui hic producuntiar, aut hanc do-rina publice non proposuisse, aut quando id fecerunt , Reformatas harum regionum Ecclesias publice se illis opposuisse, bensura Ecclesiastica eos notasse. Adebit vel ex his ipsis exemplis, quae hic a Remonstrantibus producuntur, manifestum esse possit, quod nos probandum suscepimus, docti inam scilicet hanc nun- qtiam ab Ecclesiis hisce Reformatis receptam fuisse, sed semper fuisse re ectam ac condemnatam V ac proinde Novam esse doctrinam in eisdem Ecclesius Praeterea notandum hic diligenter est, Remonstrantes ne unum quidem exemplum posse se producere, quo probari pollit, ita hisce, aut in aliis Reformatis Eccleuis , unquam factum aut toleratum fuisses inter Reformatos Doctores , doctrmam nostram tam caluinoiosis con sequentiis, clamque acerbis xvirulentis invectivis , tam horrendun, detestandum in modii micoram populo publice fuisse proscissam ab ullo Aeforrnato doctore , quemadmodum Rermonstrantes quotidie acumi Quocirca omnia haec exempla,

quae Remonsuantes ex Ecclesius Reformatis producunt,aut Pro ducere Polliunt, malam i pidium caussim luvare neutiquam posse sunt, sed potitis eidem obsunt Quod ut melius pateat, haec exempla paulo diligentius singulatim Inlpiciamus.

reon in Re Primo producunt exempluna ex Reformatis Belgicis Ecclesiis

rar: extra Bestium exulantibus in Anglia , scilicet Ioannis a Lasco,

ricis ex te de quo duo dicunt Eum describentem flatum prima- Notia 5 rum Ecclesiarum Eclgicarum in Anglia , anno tem- Imre duardi, de Contra Remonstrantium radestinatione haud multam ere mcntion M. Sed hoc num non foret, cum III

isto

49쪽

isto libro proprie non agat de Doctrina, sed tantum de Forma externi Ministerii, inegiminis Ecclesiastici. Quid, quaeso, inde concludi posset Ilia Ioannes a Laico ibi nihil agit de

nostra de Praedestinatione doctrina, inde sequi illam eo tempore in Ecclesiis nostris non fuisse doctam 3 Nullo modo sequitur. An non enim perspiciunt Remonstrantes eodem modo nos adversus ipsos aeque firma consequentia concludere posse: ALaseo in isto libro nihil scribit deElectione ex praevisa fide,de viriabus Liberi Arbitri j,de Apostasia sanctorum, aliisque Remonstrantium articulis : Ergo isti articuli eo tempore in primis Reformatis nostris Ecclesiis in Anglia non fuerunt docti. o. Dicunt, Sed in isto libro doceri quadam qua omnino consentiret cum Remonstrantiumsententia. Hoc ex scriptis Ioannis a Lasco nunquam probari poterit. Nos contra tam ex dicto libro, quam ex scriptis ejus de Sacramentis Ecclesiae Christi, atque aliis, probare postamus illum sententiam suam de Praedestinatione, Libero arbitrio. aliisq; cotroversis articulis,ita declarare,ut satis cosentanea sit sententiae nostrae. Quod ipsum clarius adhuc liquet, quia scriptis suis de Sacramentis Ecclesiae adjunxit Concordiam Ecclesiae Tigurinaedi Genevensis indoctrina de Ctna,in qua doctrina nostra dehisco articulis, perspicue traditur; quod sane nequaquam fecisset, nisi eandem approbasset.Qge adversus haec nuper quidam ex Remonstrantibus ex Ioanne a Lasco allegavit in quodam scripto suo, illa in Defensione Doctrinae Monoris Reformatarum Ecclesiarum

earumque Doctorum, abunde sunt refutata.

Postea accedunt ad Reformatas Belgicas Ecclesias ta hisce re fi

gionibius, conantur probare Generatim et do Strinam ippo Ecclesija iarum ab initio Firmationis in i Iem fisse doctam. Quod nos ne 'rumis ''gamus. Probationem hanc adterunt, quia scripta Agelanchthonis Decades Bullingeri ab initio Refirmationis a populo diligenie ferunt perlecta. Sed quam, quaeso, infirmum est locargumentum unquam ullus Melanchthonis liber iii linguam Belgicam translatus fuit ut a populo legi posset Nominent illum , si extat , inprobent in illo doctrinam ipsorum esse traditam. Etiam si Melanchthon fuisset in sententia

Remonstraratiuscujus tamen contrarium supra probavimus quando quis abrum aliquem legit, an ex eo concludi potest, propterea eum omnia .ipprobare, quae isto libro continentur ae ac Licet aliqui forte ex popul a forent qui heterod'xas aliquas opmio e VIJ Fliaxi css nt,an ex eo I..LIta possetatas op iamnes propterea esse re-

50쪽

Anastasius

vel uanus

ceptam Ecclesiarum Doctrinam i Quod attinet ad Decades BuPheteri, illae in Belgicum sermonem translatae atque editae sunt Belgice anno 1363. atque ab eo tempore diligenter quidem a populo nostro sunt lectari non sine magno fructu, forte etiam a Synodis Ecclesiis commendatae; sed demonstravimus supra Bullingerum, etsi docteinam de Praedestinatione molliuscule tractet, a posteriori, seu ab effectis Electionis asscendendo ad ipsam Camaeam, nihilominus tamen fuissem sententia nostra Contrarium nunquam ex Decadibus illis , neque ex ullis ejus scriptis, vere demonstrari poterit Constat etiam libros Calaint,ac nominatim elusum stitutiones jam ante libros Bullingeri anno isso in Belgicu sermone versos esses quosdam ex ijs etiam jussu Synodorum: prius ac potius lectos fuisse a populo, quam ullos alios libros II. Singulatim atque eum in finem Remonstrantes obambulant Provincias hasce Foederatas , ut perspiciant quot Remonstrantes iam olim in iisdem fuerint. Incipientes autem a Ducatu Gelaria Tomitatu Eutphania primo loco producunt quendam Anastasium eluanram , qui primus quasi Remostrantium Belgicorum Patriarcha haberi videtur. Illud quide verum est in Libello ipsius, cui titulus est Der Leechenn echm seri seu Hodegus Laicorum sententiam Remonstrantium de Praedestinato ne libero arbitrio aliquo modo doceri Caesertim cum paulo ante Sacrificus fuisset in Papatu, mirum non est eum aliquas istius fermenti reliquias servasse , praesertim cum fuerit parum eruditus, nec mulium in controversii exercitatus eatq; in doctrina etiam parum constas: quippe ad rurpem doctrinae Reformatae s sed non in hisce articulis, in quibus cum Pontificiis consentiebat abiuratione ab Inquisitoribus adactus Libellum hunc etiam non conscripsit unges Ministerio in Re formatis Geladriae Ecclesiis , sed cum iam Argentinam profugisset ex metu, ne Lovanis, quo ablegatus fuerat ut ibi Theologiae Pontificia op ram diuet,in carcere compingeretur Henricm Amonides libellum hunc laudat quidem, sed non propter doctrinam de Praedestinatione Ac Liberoarbitrio ineodem traditam: istam enim doctrinam ipse in disputationibus suis, in quarum praefatione hunc libellum laudat, diserte refutat sed tantum proptet brevem ac simplicem aliorum quorundam errorum ac superstitionum Papatus refutationem, quae in in il lo libello continetur Nos contra claro pocsumus demonstrare multis annis ante hunc Anastasium, ab an

SEARCH

MENU NAVIGATION