Gangraena theologiae Anabaptisticae, Disputationibus 48. olim publicè ventilata in illust. gymnasio Geltovelavico. Auctore Johan. Cloppenburgio ... et Frederici Spanhemii ... Diatriba historica de originem progressis, & sectis Anabaptistarum

11쪽

Resp. IOHANNE TRIENS Aqui raneis. X X XI LX. o. Ad Praeceptum Decalogi IV. s. a. Aug. M o JOHANNE RYN VIS CH Elburgensi. XXXIX. I. Ad Praeceptum Decalogi V. VI de Magistratu Politico M. Octob. EM. IOHANNE THIENS qui ranensi. X L. Ad Praxeptum Decalogi VI de Iure Gladii. 4. Novemb. IM CASPAR CAROLI Harderviceno. XLI. I 3. Ad praeceptum Decalogi VII de Matrimonio livortio.

0. Novemb.

Reth. IOHANNE UEL DE NERO Neid. Hasb.

XLII. 4. Ad Praerceptum Decalogi IX. IX. X. 8. Novemb. I es'. GUALTHERO HEGEM AN Elburgens. XLIII. Is De Regitabe .Ecclesiastico N. T. 23. Novemb. Resp. BERN HARD DE CANO Neoradensi Marcano. XLIV. I 6. De ministris Ecclesiae . T. a. Decemb. Resp. BALTHASAR HYDOR E Appelthorna Gelro. XL V. T. De Sacramentis . T. in genere. 9. Decemb. Resp. IACOBO MARTINI a Sevender Embdano. XLVI. g. De Ana-baptismo L Decemb XLVII. 9. De Paed Baptismo 2 Decemb. Rest. LUDOLPΗ TEUTONE Hammoni estphalo. XLII X. o. De Coena Domini motis Ecclesiae I644. 3. Janu. Rest. IOHANNE UEL DENER Neid. Hasta. Gisbertus Voetius in Bibliotheca Studiosi Theologiae edita smo I 6 lib.secundo, de Apparatu ad controversas Gabaptistium , pag. M. Hoc anno Iohannes toppenburch Professor hesimarderovicenus, nunc Franequeranus, scriptum suum Belgicum veste latinae schol stica induit, quod studiosis nostris commendo.

12쪽

ARTICULOS

14쪽

Lectori Candida JOΗ. CLOPPEN BURCΗ.

Criptae sunt hae Disputationes ad

V. Articulos Remonstrantium is,

anno superiori, in usum Collegii privati,quo satisfieret desiderio pr stantissimorum Juvenum, S. Theologiae Candidatorum, quorum pars magna erat Nationis Ungaricae qui flagitabant manuductionem istam, qua penetrarent incognitionem controversiarum Belgicarum , quas pepererunt jam diisti Articuli, quos prout jacent in Remonstrantia pnno 16io exhibita repraesentamus in calce hujus nostrae pellae in qua hoc egimus confidimus nos demonstrasse μω - , sub controversiae de Divina Praedestinatione,

capitibus ei adnexis, contineri illam alteram de Hominis peccatoris corare Deo Justificatione, quam non patiuntur nos acceptam

ferre Jultitiae & Obedientiae Christi nonis imputatae, Quinque dicti Articuli , ex mente , Remonstrantium intellecti. Primi enim A

A a ticuli

15쪽

ticuli sententia explicata non potest non haec

esse , Salutem Disandorum a Deo decretam esse, Non ex iocante, sed ex opere quo Deo et tanti a- fetur. Secundi haec : Testamento illo quod morte

Christi obsignatum ect nul individuo legatam esse ple

nam cum eo conciliationem m haereditatem mitti ἀπι

ternae sed viam tantum patefactam novo sederi, in quo quilibet, per obedientiam mandata a cinno I ligionis, plenam conciolationem sis mitam aeternam ob

linere, βα. Tertii .Quarti haec : Nullas, in

Regeneratione , novas quatiates aut habitis amandis a Deo infundi, neque in Intellectum, neque in Voluuiatem esse parere illo,suo Marte Deo vocanti, atque

eo pacto habitum Fidei δ' Nova obeatenta nequirere. Quinti denique haec: Nullam esse ex. Fide Euan- gessi persenalem certitudinem , qua fisandi sciant se seruando sed laudabile esse bis dubitare. Breviter:

Quinqueta, Articulornia summa hae esto: Non is pcis Eoi soli Gratiae in . solidum , acceptum erri illum dingularem fruetiare , Elelectionis divinae Donationis Christi in mortem , Vocationis ad salutem, ac Perseverantis Amoris Dei, qu salvandi discernuntur discernenturve a damnandisci sed discerni illos solo usu singulari, universalis, aut saltem cum aliis etiam non salvandis communis, gratiae. Con-

16쪽

Contra, in . Eeclesiis Reformatis semper creditum est. Hoc plane ad salutem esse necessarium, ut omnia divinae gratiae, nihil nobis hic acceptum feramus: it non in nobis, quasi nos ipsos ab aliis diseernamus, iiod statuunt Remonstrantes sed ut irta solo Domino, qui nos solus discernit, humiliter glo

riemur.

Editionem peperit Zelus pius Responden

tis, qui cuin , per morbum diuturnioret , a

commilitonibus abfuisset, reversus typis illas exscribendas sibique de iis publice septies respondendum censuit, u eo pacto aratum faceret commilitonibus ossicium is suam , priVatarum exercitationum jacturam, publicis compensaret . Illum jam hinc peregre abbturientem Typographus monet, flagitari ex

emplaria, per Bibliopolarum aliunde scriptas literas , in gratiam studiosorum , qui symbo

lam etiam nostram de hoc argumento legere aveant. Haae te Candide Lector scire volui, ne si qui forte oretirrat, in quo Prophetandi usi sumus libertate, aliud nobis fuisse propositum credas , quam familiariter , pro modulo nostro, armare in hac palaestra juven

17쪽

munes vetitatis hostes salvo de quaestionibus

nonnullis intercurrentibus aliorum judicio, si quid noverunt rectius istis. Vale, e Musaeo nostro Frane rae Frisioruni , 28. Augusti

Juliani, Io DC XLVI.

18쪽

adiuungue Articulos Remonstrantium, Prima:

Ad Atticulum Primum.

Euangelicam. Nim inaliae Euangelicae accurata meditatio flagitat tractationem tripertitama Spectantur enim the

si si vel ut ante vocationem Euangelii in Chrisso ἀπὸ κρυφιι vel ut exhibiti alvan dii vocatis. In Christo απόκρυφοι rursum spectantur, velut ab aeterno destinari silvandis per Dei secundum Electionem propositum vel ut obsignatidi reconditi in Testamento condito in Morte Christi. r. Tripertitae isti tractationi debentur Loci Τheologici exordine quatuor. r. de Electione gratuita et 2 de Morte chrisit . de Vocatione e scaci 4. de Persevera ita Sanctorum. Quos in Quinque Remonstrantium articulis damnatis, a corruptelis vindicavit nodus Dordreclitana. 3. Flagitant autem loci isti Theologici omnes Collisiisne ' a tura θ Gratia ut afferatur Deo Gratiae suae dispensatio liberrima, quippe indedita homini in statu Naturae considerato quod fit ista Hypothesi, quae facit in Iudicio Synias Araiculi I. Cationem primum: Cum omnes homines in Adam peccaverint,irrisntfacti maledictioniso mortis alerna Devi neminisecisset iniuria funiversumgen inhumanum in peccat o maledictisne relinquere ac propter peccatum damnare volui et iuxta illud Apostoli, Totus mundae es obnoxiis condemnationi Dei. Rom. 3. o. Omnes peccaverunt o desiluunturghria Dei es a 3. Si endium peccati mors est. 4. Ha

19쪽

4. Habet hypothesis illa Antithesin contra Pelagii hare , qui

contendebat uti Augustinas refert Ep. io6. Adamum sive peccare sive non peccaret Moriturumsuisse. , Quod peccatum uis ipsum solum Iaserit, nongenus humanum ori Quod neque per mortem, neque per praevaricationem Ada omne genus humanum moriatur. Quam haeresin adoptarunt Anabaptistae, aliique. s. Vis veritatis cogit Remonstrantes invitos fateri: Peccatum Adami a Deo imputatum dici posse posteris ejus, quatenae Deus seros Adami, eidem mali cui Adamin per peccatum obnoxiumse reddidit, obnoxi 'os nasci voluit: seu quatenus Deus malum, quod in poenam Adamo in ictum suerat, in posteros ejus dimanare oransire permise Verum Dimana tionem istam seu propagationem mali explicant iIla natura conditisne, quam ex Adam peccatores trahunt, qua privata bonograιia 9jω-ria, non aliter quam seros eodem bono priνatos proseminare potest. A-

polagi pet. 7.ε. Atque ibidem negant se fendis scilicet sano sensii dicatur Deum omnes Adami posteros sub morte potuisse relinquere βλοωψset: ve

rum profitentur se Ofendi, quando dicitur illa Mors aterna exsensu aispud Euangelicos recepto, uιβilice complectatur mortem sternam corporis o anima cumsensu poena coniunctam. Ac negant strenue illam Ada ae denunciata uisse, vel bis istis, Morte morieru: aut uspiam aliis. r. flerunt autem denunciatam Adam directe Moriem corporatem, si re di Olusionem animo corporis, quam pracedunt mala omnia ad mortem disponentia: O quam deinde aserna poena damni, id es di pina visions sive gratia gloria priνaii consequitur Aliam in hac de Adamo quaestione Mortem aeternam se agnoscere negant. Ac porro profitentur se offendi, quando dicitur Deum non tantum Iure ιἀpiuisse,sed etiam reipsa volui se O velle quotidie, relinqueres aterna mor

te non paucos.

8. Atqui manifeste hoc quidem dicitur cum friptura, quiaD-mat, eos qui non salvantur Manere in morte. I. Ioh. 3. 4. Qui non diligit fratrem manet in morte cum quo loco conferendum illud cap. 2-y. υτῆ σκοπια εςι νε--osi. In tenebris est usque adhuc Item, Iram Deissi per ipse manere Ioli 3 36. cum sint natura filii irae; merui mortis per omnem vitam obnoxii Eph. I. 3. Cum Hebr. a. is ' Re-

20쪽

. . .

V. Resellitur porro Remonstantium ista inficiatio, hac demonstratione ex Scripturarum analogia: Quod gratis annimciatur in angelio fides,per quam credimus in Christum ρυομενο- μοις raτης ὀρ- τῆ ς ἐρχομενης, Eruentem nosvi liberantem ab ira ventura I. Thes . I. Io cum Matth. . r. Si nulli relinquuntur sit

morte, si ira illa, quae Euangelio revelata est: sed nova est per

Euangelium denunciatio mortis Mirae venturae. Neque ex eadem

hypothesi verificari potest, quod docet Iohannes liberationem sal Vandorum fieri per νυες, βοιαν, seu Transitum ex morte in vitam:

Nos scimus Oet με; cac--ιν, nos transiisse ex morte in vitamis, JQh. 3. 2 . -ίλ' stramque autem& juris &facti quaestionem, de relictio.

nes morte aeter eum poena sensus, odiose per ἀπαγωγ hunt ad Infanses in infantia morientes. Et profitenturse hic aequare infantes Ethnicorum instilium infantibinmelium Christianorum, ne tamen ase deserui naturamsaeteris gratuita, pologia pag. 8 . Atqui non solos Infantes sua ista hypothesi liberant poena omni sensus aeterna, sed omnes quoque adulios Ethnicos morientes in peccatis actualibus, sine vera veri Dei aut Christi notitia. Quia alia ipsos manere non potest mors aeterna, quam quae Adamo de nunciatae taxi. Quidquid sit autem de Infantium Ethnicorum morte terna, an absque, an cum poena senses si mra; saltem Ethnicis adulti idamnatis Mors aeterna accidere hon potest sine poena sensiis: Nisi uaficias eant Remonstrantes cum Socino, Post hanc vitam ita per se sub iasere Animam fre Animum hominis, ut praemia ulla poenaseesentiat, πιι etiam sasentiendisi capax, atque sic nihil quidquamimmortalis vita in

homine agnoscant per creationem natura, Socinus in Epistolis, pag. 84. a. Stabilita enim vera Animarum Immortalitate, homo, qui cum conscientia peccati mortuus est, non potest hanc Vitam lentire iram Dei. Vermis ille non moritur Marc. o. . 6. 8.r 3. Accedit quod, X tra ι.ετάς im ex morte in vitam per

gratiam Christi, Apostolus a firmat Diabolum habere et, armvsi θανατου imperium mortis, Heb. a. Iam ni illum est illud imperium Diabolicarnificis,' nisi ad torturam& carnificinam,iconsequentir ad poenam sensus: Et quidem etiam post mortem