Curae epigraphicae ad grammaticam graecam et poetas scenicos pertinentes scripsit N. Wecklein

52쪽

Quoniam librarii in v tomero addendo vel demendo coni-nmne praeceptum sequi solent, in Thucγdidem maxime uirumque illud cadero videtur, quod optimi libri saepissimo illud V Rnte consonantem servant eis. titulum quem primo loco adtuli), alito vocalem omittunt; atque quod G. Hurmanniis do emcnd. r. gr. gr. p. 23 quia in sino l. II ot III Euvετ φεv sit, id in lino l. IV reponendum censet, magis contrario tribus locis iuverpa νε ThucSdidem scripsisse putaverim. G. Hermannus i. c. cap. V triplici utilitati v para - ei, ut hiatui vocalium Omolliondo inserviat, ut in vorsibus syllabam longam efficiat, ut in productione syllabarum etiam sequento duplici consonante adhibeatur, quartam addit, ut in versuum ouininoque orationis) fino aptam iustamque pausam constituat scis. p. 22 . Plura do hac re disputavit M. bookius 1 athol. II p. 174 sqq. Si aliquid in hac re statui potest, ita distinguendum Ess Puto, ut ante consonantem versus sequontis addatur illud υ, cum arsis versum claudit volui in uim jήν iambicis biκουcuτεὐxoc ucopo polciv 6μμuctu Aesch. Choeph. 99, ubi solus

Turn. 6μμuo , omittatur, cum in thesin versus uXit ut. V.

54쪽

Scripsisse Poetaη. Cis. υεic Pro Dieic, quod non solum in titulis Rom. ac

II 25 sqq. odisserit. Sexcentis lociε titulorum et antiquiorum et rccentiorum scriptura Ποεiv occurrit.

56쪽

κpoc corrigendum videtur. Non lieot Aristophanem in hac re componere cum trRgicis.

Nam ut libri eius permultis locis sormam viκp6c Oxhibent, ita Aristophanos hane vulssarem soriunm plerisque locis praetulisso videtur. Non enim cμivstoc debet comparari cum Συv. Nam clx in Ebu x TYNὶ Aristophanis aetate in pronuntiatio no vulgi nuditum esse, et a Mixstoc c iam tum ubiuisso, tituli docenti eis. C. I. 736 et quae infra p. 57 sq. de Euv, cυv disputabun

tur . Itaque tragicos antiquiorem sormam retinentes cylκpoc, comicos vulgarem sermonem sequentes Mixpoc dicero maluisso consentaneum ost. Cis. Κoon. et Selines. adn. ad Greg.

57쪽

l, in Addo litu scripturam nomini, mi xu: U. I. Η7M Vixxiiciis. Κ. Κoil. Philol. XVI 23. Bang. I 3M Mimcu; ib. III 684 VIKA. Rheto igitur Meinerius Vind. Arist. p. 156 ad Thesin. 760 librorum scripturam Vixa rovocat et ib. p. l28ipiod Hyperidis oratio inseribatur Drtist miκαc Poll. VII Iul, X 39ὶ, id in unio Miκκuc mutari debero negat. XXVIII. I e scriptura rivo Mul, It Vinc K M.

58쪽

- AT si v c Mi κω Τα κατ' uuro nuvetu, oic Oi μὲv παλuioi suit. 'Arrii Ui v duci Tuμμα εxyssino Tiooμui λεTovric καὶ siΥvoμεvoc. Moer. 13. 108 TiTvεTui 'Aoiκ c, Tivεταi 'ελλqvixic. Alexandri sero aetato scriptura Tivoμui, Tivvicxul videtur incrobuisso. Quum autem optimi libri Aeschyli, Sophoclis, Thucydidis, Platonis scinper sere scripturam Tivo μul, TlVtucxu exhibeant, hoc habemus insigno exemplum doeumeutumque, in talibus robus librarios co uotudinem posterioris i. e. Suaenetatis secutos esse. In linc manifesta aportaque re libros non sequimur; in aliis eiusdem modi rebus non minus eon. suetudine posterioris aetatis immutatis vana superstitione eos sequemur licet simus meliora edoeti γXXIX. πυ v, cu v. εἰ c, c Do usu sormae Eou in titulis conserenda Bunt qum Boeukhius C. I. I p. 2l4 ot in Abhandiungen der h. phil. Κl. d. h. Acad. Eu Berlin. 1834 p. 26 sq. statuit. Terminus usus formae ξυv d finitur soro titulo C. I. 147 Ol. 92 , 3 , in quo

59쪽

cuta cuμευ ic, nisi in initio versu8 ni in osset ratio. Tragicos mauiκ quam Aristophanom nil forniam cυv inclinasse et Por o Probabile est. eum illi minus vulgarum Ssermon in sequerentur. Di libris comprobatur. Corti, praecopia negre statui possu vi doni ur.

60쪽

εκ piuvosci Thv πpλεci crri es et v ύλλωv tintivi iv κ ut μετὰ Tod bix povou κcia x inpic Tod bix povou Thv irpo0εciv λέ- Touciv. Inde quamquam colligitur promiscue Atticos cc otεlc adhibivsso, tamen ipsa illa exceptio arguit, crebriorem misso sernino εic usum, id quod i tom titulis comprobatur. Thucydidem plerum suo cc scripsis Rct vide apud Popp. prolog. I 212. Aristophanom cc anto vocalem vitavisso primus vidit Porsonus pracs. ad Η . p. LVI. Vesp. 147 Her- mannus et Dindorsius ob rup ἐpphcsic emenda vorunt; Thesin.

oius εlchλθεν coniecit: quum storistus minus necommodatus

sit quam persectum, ἐγληλυθε in anapaestis serendum vide. tur. Ib. 1122 ἐc ευvhv ipsum quoque argumentum est Ver8um Euripidis haberi ut Pae. 14 8. Elnas lotus nd Aristoph. Λch. 42 cis. ad Eur. Med. v. 88 ic o comicis omnino expelli iubet, quod Fritκschius ad Thesin. v. Mi Oxomplo aede rosellit. G. Dindorsius donique, quem secutus est Moinehius

in ed. Arist., conget ad Ach. v. 242, apud comicos εlc anto vocales, ἐc ante consonantes literas scribi, a qua lego tragi eorum usus ita tantum recodat, ut cc etiam ante vocalem dicatur, ubi motri necessitas postulet. Din dorsius igitur comicis illud tribuit, quod Crainor. Λnecd. I p. IT' 4 do Ho-

moro traditur: εic-cυμφωνου μtv ciri εφομέvou ἐκβαλλε iv . To i λosετα, φωvηεHoc bt cmφε poμέvoυ φυλάmi l. φυλει-τεiv . Quid rationis hoe habui in tabulis, quarum personae vulgari sermone utuntur 2 Admodum, credo, mirum git, si Trygacus vel Dicacopolis vel Xanthias illo modo colloquantur vel si Chroiues Irael. 866, cum procul dubio Athenienses cicφέ'ε iv et cic postu dicero solerent - hoc enim scinper tituli habent cis. supra inprimis C. I. 87 - , subito pronuntiet et iv cc povoviv. Deinde si Aristophanos eodem modo qlio tragici cc ante consonantem adhibebat, quid causae erat cur c ante vocalem vitaret 7 Videtur vero cc, quod Thucydides praetulit, ct ad urbaniorem sermonem et ad antiquiorem usum pertinuisse, ut illud praeceptum potius ad tragicos m. serendum sit, quos probabile est ante consonantes ἐc prae-