Homeri religionis quae ad bene beateque vivendum heroicis temporibus fuerit vis

2쪽

PRAEFATIO.

Multa eorum, quae Honterus de res ione Demrum protulit, rationi non probari, appaIet. Quaerendum est autem, utrum a vitae recta et honesta institutione tam abhorreant, quam leviter considorantibus rem videri possunt. Quo enim tempore Graeci deDiis rebusque divinis omnia absurda sen fiebant, in maximarumque rerum ignoratione versabantur, eodem fidem colere, iustitiam retinere didicerunt, communis commodi causa non solum a. bores, sed etiam mortem excipiendam esse existima erunt, quid parentibus, liberis, amicis, patriae deberent, intellexerunt. Haec mihi mecum repti.

3쪽

tanti placuit subtilius investigare, quae heroicorum temporii vis fuerit religionis ad bene beateque vivendum. Itaque me contuli ad hanc disputati. nem scribendam, eamque edidi tamquaen specimen, quod si viris doctis Probetur, propositum est mihi, librum scribere, quo copiosius disseretur de niorubus et omni itae ratione, quam Homero teste illa aetate Graeca secuti sunt. Non dubito, quin passim apud Homerum e stent loca, quae non setis conVenire videantur iis, quae disputavimus. ea autem opinio fert, de his rebus non disceptandum esse e singulis locis, sed ex omni librum carminum vi et indota Cum v. c. Odyss. XIV. 4 de Jove dicitur: δυνατα γάρ ἀπαντα et Odyss XX ο γάρ, εγο σεν ἄπαντά temere inde conjicitur, Joyi summam potentiam, omnim

que reruIn scientiam tributam esse.

Ut de prisca religione, atque de conjunctione;

quae inter ipsam et mores fuerit, recte sentiamus, variae et diversae de Diis pervulgatae et a vatibus celebratae fabulae colligendae et inter se comparan Messent, unde erui possintopiniones, quae hominum mentibus obversatae sint, eorumque animos o m

4쪽

paverint. Hoc me assecutum esse prρ me fero; umam consecutus sim aliorum se judicium. Praeter Homeri carmisia et Hesiodi neque veterum neque recentiorum scriptorum quemquam consului. Quaecunque de antiqua theologia et mythologia apud alios legeram, eorum quantum id fieri potuit immemor, in tota hac quaestione unum

cuius sum Homerum, existimans, aliter fieri non

posse, ut vaticinae religiositatis et sinctitatis sensu intime imbuerer, eaque quae sentirem subtiliter elo. querer quidem eo magis facere posse mihi visus sum, quod optimi poetae primam lectionem institui optimo ejus interprete duce, illustri Wolfio.

Ex quo mihi non amplius contigit, iij v viri consuetudine uti ejusque praelectionibus et sermonibus interesse, onmem suam de carminum Homericorum origine, et compositione a diversis auctoribus doctrinam in celebratissimis Pres omenis expositit. Quae omnia quamquam Vehementer approbo, Mmen in hac disputatione eorum rationem non hahui. Ucet enim, axiae et diruersae rhapsidiae, Obbus ilias et Odyssea Conflata est, non modo unici

genis, sed ne uni quidem secula originem debeam

5쪽

manifestum tamen est, emim, quae de rebus divunis contineant graVissima quaeque ad heroica tempora pertinere, quippe quae complectitur haec diss

Perlegens quae seripsi, intestigo, me pronunciasse, quae forfin melius tacuissem. Dum vim me Wolfi discipulum esse profiteor, lectorum e spectationem quandam citabo haud mediocrem, fore, ut Proferam, quod illo nomine dignum sit. Qua ne fallantur valde merum Attamen me malui Wolfi parum doctum distipulum praebere, quam ingratum, talisque mihi viderer, si hanc occasim ne amitterem publice profitendi, me qualiscuimque mihi sit bonae antiquitatis notitia eam uni illi

debere.

Scribebam Berotini, Mense Aprili 79 .Ferdinandus Delesua.

6쪽

Quae homines sentiunt de rebus divinis, constituunt religionern quae sentiunt de rebus honestis et utili bus, ponstitutini mores. Utramque rationein arcti sibino quodam vinculo contineri patet, siquidem histori teste religio et ni aes ita reciproc intur, ut qualis relugxo, tales esse mores, quese inores, tali resigio eo Meat Pubitari potin utram religio mores tamquam d

Ces sequatur, an mores religionem.

Id quidem apparet, hQmine , cum id aguns, ut cultum quendam, dant, a se exordientes, Deus sibi similes fingere, neque alias virtutes iis tribuere, nisi quas ii semet ipsis mami faciunt. Itaque merito die tur, relis onem moribus superstrui. Postquam Vero religiones conditae, eremoniis et sacrificiis solennibus exornatae, quctoritate forum Vpnstrabu's mi e sunt, magna apud genus hi manum

7쪽

eminivis est ad pietatem, is litatem, justitiam, odi titudinem, temper tiam. Quae cum iiiiiverse dici possunt, tum inprimis de Homero, quippe qui omnium vatum maxime ad vitam Graecorum permanavit, animosque hominum reli6one imbuit. Itaque mihi propositum est, examinare utrum ex iis, quae Homerus de religione Deorum protulit, heroicis temporibus recte vivi potuerit, nec ne Aut me amor rei susceptam it, aut haec quaestio gravissima est. Duplex autem oritur quaestio, altera de honestate, altera de beatitudine. Id enim ab unaquaque resugione sapienter instituta postulari solet, ut homines impellat ad prudenter juste, temperanter ViVendum,

deinde ut eadem nos bris fictis oblata contentosciat, metumque mortis tollis Duae igitur erunt di butationis meae partes. Atque cum omnis h ivias equatuorvirtutum e sistat aliqua, e prudentia, aut sortitudine, aut tempmrantia, aut justitia: prioris partis quatuor emini capita.

8쪽

Pars prior.

De hones a te

caput primum.

Prudentiam appellare solamus eam Virtutem, quae homines ad vitae actionem impellit, ut consilio et a tione diligenter adhibita, graviter et sortiter agant, quaecunque ad bPe beateque vivendum pertinent, ut rem publicam tractent, rem familiarem tueantur, suam suorumque salutem curenti Magnam religionum esse vim ad illam virtutem, vitae communis exempla docent. Sunt enim residiones quae animum ab hujus vutae rebus abjectis et limulibus ad coelestia et elatiora, quae post mortem latura sunt, avocantes, reddunt homines in officiis colendis socordes et ignavos. Sunt aliae, quae diis immortalibus nimiam mbus humanis adhibitam vim tribuentes, omnem sere ενέργειαν, quae dicitur, tollunt, hominesque in servo. rum miseram conditionem detrudunt, qui quaecunque agant ad dominorum nutum agere debent prius illud non cadere in poeticam Homeri religionem, atoli

9쪽

quippe quae animos hominiiiii ad id sinam, quod adest, quod sensus movet, intentos facit, plane incuriosa eo. min, quae remota ab humani generis comminu cognitione neque aures neque oculos assiciunt. Utrum posterius in eam cadat, dubitari potest. cum enim apud Homerum tegamur, omnia vitas pro spei a test misera, omnes quoque animi et corporis virtutes homines a Diis habere Achillem aculandi, qua excellebat, artem Dii debere, Unem sapiemtiam, qua praestabat, a Minerva accepisse b), hanc ipsam Minervam Telemacto, cum os ad loquendum apertiret, verba suggerere, Penelopam pro Iubitu sopire hexpergesaeere, styriusque formam, aut minuero aut a gere, e Iovem etiam lapidem ab Hectore arreptum imvare s) Musas in poetis cantus movere, sicuti musici in tibiis c a nonne judicabis, ejusmodi Deorum g a,ernatione omnem vitae actio item tolli, eosque hominibus tamquam instrumentis uti r

e ibid. XVIII. I9o.

10쪽

Attamen mea quidem opinio fert, eos hominubus non intulisse tantam rim, tuam rem leviter considerantibus videri potest. Rem paulo altius petamus, atque qualis fuerit Deorum poeticorum providentia, accuratius examinemus. Primo Dii non ita administrant res humanas, ut totam rerum et eventuum seriem mente provida com. plectantur, praeteritis praesentia, praesentibus futura annectentes, sed ita, ut singulis eventibus fortuitis imtersint.

Providentia divina, quae universi populi aut unius modo hominis totam vitam pro*iclens singulae qua que ordinet et instituat, Homero non venit in mentem. h Quid enim mi nonne ad similitudinem hominum fingebantur 2 Atqui Homeri tempore Graeci phantatasiam magis et sensus qu/m rationem in vita degenda seeuti sunt Quamdiu auteri homines phantasia duce utuntur, non possunt consecutiones rerum praevidere, quid quamque rem antecedat et sequatur, compo- hendere. Geographi narrant, esse in remotis terris Itomimini genus, qui in maximis vitae tenebris errantes ne in unum quidem diem sibi consumi, ita ut strata, quibus